"Μπάτσοι" και προβοκάτορες

του Δημήτρη Παλαιολογόπουλου


Με αφορμή το πρόσφατο βάναυσο ψέκασμα του Μανώλη Γλέζου, αλλά και την προβοκατόρικη επίθεση κατά του προέδρου της ΓΣΕΕ κ. Παναγόπουλου, θυμήθηκα ένα περιστατικό που συνέβη πριν από 54 χρόνια, στη διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου.

Ήταν τον Φλεβάρη του 1956. Τότε η ΕΔΑ που εκπροσωπούσε ολόκληρη την αριστερά, είχε αποφασίσει να κατέβει στις εκλογές σε συμμαχία με όλες σχεδόν τις κεντρώες δυνάμεις, ακόμη και με το συρρικνωμένο "Λαϊκό Κόμμα" του Κων. Τσαλδάρη. Είχαν σχηματίσει τη "Δημοκρατική Ένωση", για ν' αντιμετωπίσουν όλοι μαζί τη δεξιά "ΕΡΕ" του Κων. Καραμανλή.
"Διαβάστε περισσότερα".
Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Κοραή και ήταν γεμάτη παλμό. Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν φυσικά και εκπρόσωπος της αριστεράς. Όταν τελείωσε, όμως και αποχώρησε ο πολύς κόσμος, ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας, όλοι αριστεροί, ανοργάνωτοι οι περισσότεροι αλλά και αρκετά οργανωμένοι, παραμένανε στην πλατεία φωνάζοντας συνθήματα και ζητώντας φορτικά να μιλήσει ο Μανώλης Γλέζος, που πρόσφατα είχε βγει από τη φυλακή (για να φυλακιστεί και πάλι λίγο αργότερα).

Η κατάσταση άρχισε να γίνεται επικίνδυνη. Η αστυνομία που είχε παραταχθεί στις τέσσερις γωνίες της πλατείας, ήταν έτοιμη να ορμίσει και τότε "όποιον πάρει ο χάρος"! Οι νεολαίοι όμως εκεί. "Να μιλήσει ο Γλέζος"! Και τότε ο Μανώλης Γλέζος κατέβηκε από το προεκλογικό κέντρο (τότε ήταν ολόμαυρο το μαλλί του, το ίδιο και το μουστάκι του) και με αυστηρό ύφος ζήτησε από τους νέους να διαλυθούν το γρηγορότερο. Και τα κατάφερε φυσικά. Μόνο που οι περισσότεροι φύγανε απογοητευμένοι που δεν τον ακούσανε να μιλάει... Η τότε καθοδήγηση της νεολαίας μας όμως θεώρησε πολύ σωστή την κίνησή του. Και τούτο γιατί οι συνειδητοί ή ασυνείδητοι προβοκάτορες που πάντα βρίσκονται σε τέτοιες εκδηλώσεις, σίγουρα θα προκαλούσαν την αστυνομία και θα δημιουργούνταν ανεξέλεγκτα επεισόδια που φυσικά θα ήταν πέρα για πέρα σε βάρος μας...

***

Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι της ελληνικής ιστορίας. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και στην αστυνομία. Σίγουρα εκσυγχρονίστηκε και εκδημοκρατίστηκε σε σημαντικό βαθμό. Όχι πως δεν υπάρχουν "σταγονίδια" με νοοτροπίες αυταρχισμού, βαρβαρότητας και αυθαιρεσίας, που μερικές φορές γίνονται ολόκληρα θολά ποταμάκια και σπάνε αράδα κεφάλια, ωστόσο θα ήταν πολύ άδικος εκείνος πυ θα 'λεγε πως η ελληνική αστυνομία παραμένει στα ίδια όπως και τότε.

Οι προβοκάτορες όμως δεν άλλαξαν καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα όσο η δημοκρατία βαθαίνει τόσο αυτοί αποθρασύνονται. Μοναδικός τους, στόχος είναι να προκαλούν όχι μονάχα την αστυνομία, αλλά και την κοινή γνώμη, που ξέρουμε πόσο είναι ευαίσθητη σε τέτοιες καταστάσεις. Φυσικά δεν είναι όλοι συνειδητοί. Υπάρχουν κι εκείνοι που παρασύρονται από ενθουσιασμό ή αγανάκτηση. Το αποτέλεσμα όμως παραμένει το ίδιο. Η ζημιά που γίνεται στα λαϊκά κινήματα και την αριστερά είναι ανυπολόγιστη...

Τι πρέπει να κάνει η δική μας αριστερά; Τι άλλο παρά να καταγγέλλει, ν' απομονώνει και προ πάντων να ξεσκεπάζει τους κάθε είδους προβοκάτορες, σ' όποια παράταξη κι αν ανήκουν. Και φυσικά να περιφρουρεί τις εκδηλώσεις της, προφυλάσσοντάς τες από αυτού του είδους τους "επαναστάτες" και αδιαφορώντας για τυχόν κριτικές και πολλές φορές έχουν και ύποπτο χαρακτήρα. Μ' αυτόν τον τρόπο περιφρουρούμε και την ίδια τη δημοκρατία. Τη δημοκρατία με την οποία εμείς θέλουμε να κατακτήσουμε τον σοσιαλισμό που οραματιζόμαστε.