Στην περίπτωση που οι κυβερνητικές προβλέψεις διαψευστούν και χρειαστούν νέα μέτρα, τότε είναι πιθανό να προκύψει κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα που δύσκολα θα μπορεί να το διαχειριστεί μονοκομματική κυβέρνηση, εκτιμά ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, Νίκος Κωνσταντόπουλος. Θεωρεί ότι η χώρα πληρώνει τα εγκληματικά λάθη που έχουν γίνει από τη μεταπολίτευση έως σήμερα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη εθνικής στρατηγικής απάντησης στην κρίση. Πέρα από κάποιες θετικές πρωτοβουλίες, ο Ν. Κωνσταντόπουλος καταλογίζει στην κυβέρνηση απουσία σχεδίου και παλινωδίες, ενώ για τον ΣΥΝ, ενόψει και του συνεδρίου, λέει ότι "πρέπει να μιλήσει και να εργαστεί για το πώς θα αλλάξουμε τη ζωή μας".
"Διαβάστε περισσότερα".
* Πώς κρίνετε τους 6 πρώτους μήνες της νέας κυβέρνησης; Πού αποδίδετε την απόσταση προεκλογικών εξαγγελιών και κυβερνητικών πεπραγμένων;
Η πιο εύκολη κι ανώδυνη κριτική στην κυβέρνηση είναι η κριτική για τις ανεδαφικές προεκλογικές εξαγγελίες της. Την ώρα που βλέπουμε να εξουθενωνόμαστε ως χώρα, δεν θα ψάχνουμε «να βρούμε ψύλλους στ’ άχυρα» στις πρακτικές προηγουμένων κυβερνήσεων και στις κούφιες διακηρύξεις άλλων εποχών. Όλοι ξέρανε ότι θα έρθει αδυσώπητη η ώρα του λογαριασμού, κι ας δημαγωγούσαν για τον ισχυρό δικομματισμό. Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από κανένα άλλοθι κι όλοι αποδείχτηκαν απροετοίμαστοι. Σήμερα το κρίσιμο πρόβλημα είναι ο χειρισμός της διαλυτικής κρίσης, από τις εκλογές και μετά, αλλά και ο σχεδιασμός της στήριξης της χώρας, για να μπορέσει να ελπίζει. Εδώ είναι που θα κριθεί πρωτίστως η κυβερνητική επάρκεια.
* Έχετε κάποια εξήγηση για το γεγονός ότι, παρά τα σκληρά μέτρα, αλλά και τις αποφάσεις της 25ης Μαρτίου, τα spread ανεβαίνουν και η Ελλάδα συνεχίζει να δανείζεται με πολύ ακριβούς όρους;
Φτάσαμε εκτός ορίων γιατί η μεταπολίτευση σπαταλήθηκε εγκληματικά κι ανιστόρητα. Εκεί που οι ηγεσίες της χώρας τάζανε, κάθε φορά, τον ουρανό με τ' άστρα, πέσαμε όλοι στη βαθιά τρύπα. Δυστυχώς, μέρα με τη μέρα, εμπεδώνεται κλίμα σταθερής αδυναμίας της Ελλάδας να αντιτάξει δυνάμεις και λύσεις στην κρίση. Επιπροσθέτως, είναι μεγάλη η ασάφεια, για το ποιος και πώς μπορεί να μας βοηθήσει. Ουσιαστικά μάς λένε: «Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας, αλλιώς θα σας βάλουμε στο κάτεργο». Μέχρι τότε, κάθε αγοραίος εκμεταλλευτής υποθηκεύει κι άλλο το μέλλον μας. Επιβάλλεται να δούμε γιατί το κλίμα επιδεινώθηκε και γιατί δεν φαίνεται βελτίωσή του. Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αλλάξει ούτε τα χρόνια προβλήματα της Ελλάδας θα εξυγιανθούν μέσα σε λίγους μήνες. Όμως και η κυβερνητική πολιτική πρέπει να αλλάξει, αλλά και η στάση της αντιπολίτευσης θέλει αλλαγές. Όσοι σήμερα μας πιέζουν δεν θα μας αφήσουν εύκολα ήσυχους. Ούτε θα μας λυπηθούν ούτε θα μας φοβηθούν. Το ζήτημα είναι η αναγκαία κι εφικτή εθνική στρατηγική απάντησή μας.
* Επιμένετε στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, αλλά και στη συμμετοχή στη ζώνη του ευρώ;
Σήμερα, βεβαίως, βάλτωσε και μίκρυνε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ιστορία αρχίζει να προσπερνάει την Ευρώπη, αλλά και η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρώπης. Δεν θα ξεκολλήσουμε απ’ την κινούμενη άμμο της κρίσης βγαίνοντας από τη ζώνη του ευρώ ή διακηρύσσοντας έναν νέου τύπου εθνοαπομονωτισμό. Το ζητούμενο για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα είναι να υπάρξει εναλλακτική προοπτική, έξω από τη νεοφιλελεύθερη χρηματοοικονομία, που έκανε την ασύδοτη αγορά συγκυβερνήτη, εκμεταλλευτή κι εκβιαστή εθνικών οικονομιών, κυβερνήσεων, κρατών, δημοκρατικών κοινωνιών.
Η σύγχρονη ευρωπαϊκή αριστερά πρέπει να μιλάει για την Ευρώπη του 21ου αιώνα και είναι πολιτικά άγονο να μιλάει για ενδοευρωπαϊκούς ανταγωνισμούς ή εθνοκεντρικούς απομονωτισμούς. Πρέπει να ξέρουμε, πάντως, πώς θα χειριστούμε τα βάρη από αυτή τη συμμετοχή μας έτσι όπως λειτουργεί η Ευρωζώνη και η Ελλάδα δεν έχει κανένα κύρος να παίξει ρόλο για μια διαφορετική Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα ελληνικά, όμως, κόμματα, που μετέχουν στις ευρύτερες πολιτικές ομάδες της Ευρώπης, μπορούν και πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες. Για την εναλλακτική πορεία της Ευρώπης στον 21ο αιώνα και τη δημιουργική παρέμβαση και συμβολή της αριστεράς.
* Εκτιμάτε ότι μπορεί τους επόμενους μήνες να υπάρξει ακόμα και αδυναμία πληρωμών, όπερ σημαίνει χρεωκοπία;
Στα σταυροδρόμια του κόσμου μάς δέρνουν θυσίες και είμαστε γυμνοί. Ούτε δεήσεις ούτε κατάρες ούτε από μηχανής θεοί ούτε σκοτεινές κινδυνολογίες έχουν κανένα πολιτικό νόημα. Να είμαστε αυστηροί, αλλά και δίκαιοι. Η κυβέρνηση, υπό το βάρος των προβλημάτων και κάτω απ’ την εκβιαστική πίεση των πάντων, προχωράει σε πρωτοβουλίες για προβλήματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί από δεκαετίες. Πέρα, όμως, απ’ αυτή τη θετική διαπίστωση, υπάρχουν σοβαρά αρνητικά συμπτώματα. Να πω για την απουσία σχεδίου απ’ την αρχή, τις παλινωδίες, τις ενδοκυβερνητικές έριδες, τις φλυαρίες υπουργών και κομματικών στελεχών. Επίσης τους ερασιτεχνισμούς στη διαχείριση κρίσιμων θεμάτων, που σχετίζονται με τον διασυρμό και τον επαχθή δανεισμό της χώρας. Ακόμα τη στασιμότητα του κρατικού μηχανισμού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, περιμένοντας παραγγέλματα, αρμοδιότητες, πρόσωπα. Τέλος, την απουσία κάθε αναπτυξιακής διαδικασίας και το στέγνωμα της αγοράς. Μας περιμένουν δύσκολοι και πιεστικοί καιροί. Πάνω από τη χώρα είναι βαρύς ο ίσκιος μιας μεγάλης δοκιμασίας διαρκείας.
* Πολλοί μιλούν και για το ενδεχόμενο νέων μέτρων. Ποια πρέπει να είναι η απάντηση της αριστεράς σε προγραμματικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο;
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν εξαντλούν την κοινωνία και δεν αναζωογονούν την οικονομία. Είναι μέσα στη γνωστή νεοφιλελεύθερη συνταγή, που είναι η αιτία της κρίσης. Διασύρεται και δανείζεται η χώρα, με ιστορικό κόστος. Εάν οι κυβερνητικές προβλέψεις διαψευστούν, ώστε να χρειαστούν νέα μέτρα, τότε πιστεύω ότι θα προκύψει κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα, που δύσκολα θα μπορεί να το διαχειριστεί μια μονοκομματική κυβέρνηση, με τους παραδοσιακούς τρόπους παραταξιακών και κυβερνοκομματικών υπολογισμών.
* Ο ΣΥΝ βρίσκεται σε προσυνεδριακές διαδικασίες. Τι περιμένετε απ’ το Συνέδριο;
Μακάρι να προκύψουν διαφορετικά πράγματα από αυτά που υπάρχουν σήμερα, ως προβλήματα πολιτικής συνεννόησης και πολλαπλής εσωστρέφειας, μέσα στον ΣΥΝ και μέσα σε κάθε τάση. Η κρίση που ταλανίζει τη χώρα μάς αφορά και μάς εμπεριέχει όλους. Είναι και ο ΣΥΝ μέρος της κρίσης. Ο ΣΥΝ πρέπει να αντιστοιχηθεί με την κοινωνία και με τα προβλήματα της χώρας. Να αναδειχθεί ως εθνική δύναμη, για το ξεπέρασμα της κρίσης και την προοπτική μετά από αυτήν. Οι κομματικοί ανταγωνισμοί για το ποιος μιλάει καλύτερα για την κρίση και εισπράττει καλύτερα τις εντυπώσεις, είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο». Επίσης και οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί για την αναδιανομή των μεριδίων της κομματικής εξουσίας. Ο ΣΥΝ είναι η δύναμη που πρέπει να μιλήσει και να εργαστεί για το πώς θα αλλάξουμε τη ζωή μας, να αναλάβει την ιστορική ευθύνη να αλλάξει πρώτος αυτός και να μην υπολογίσει το κόστος με τα μέτρα και σταθμά ενός πολιτικού συστήματος που ξεφτίζει.
* Έχετε μιλήσει για το τέλος της μεταπολίτευσης και αντίστοιχα των κομμάτων που δημιουργήθηκαν μετά τη χούντα, ενώ δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένα μέρος των πολιτών ζητά τη δημιουργία νέων κομμάτων...
Το μέγεθος της κρίσης και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η χώρα συμπαρασύρουν όλο το πολιτικό σύστημα. Όποιος θεωρεί ότι μπορεί με επικοινωνιακούς τρόπους να βγει κερδισμένος, κάνει μεγάλο λάθος. Όσοι αυτήν τη στιγμή ηγούνται πολιτικών ομάδων, να κινητοποιήσουν το σύνολο των διαθεσίμων δυνάμεων, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας νέας δυναμικής. Εάν δεν το πράξουν, θα περιθωριοποιηθούν από τη δύναμη των γεγονότων. Η κρίση δεν είναι μονοδιάστατα οικονομική. Σε συνθήκες πολιτικής αποτυχίας, οικονομικής αδυναμίας, κοινωνικής αναστάτωσης και πολιτισμικής αναδίπλωσης, γίνονται διεργασίες ανατροπών κι εκρήξεων στο κοινωνικό, πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο, που απαιτούν νέα ιστορική οπτική και στρατηγική δράση, γιατί δημιουργούν διαφορετικής ποιότητας κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου