ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΠΑ
Απευθύνομαι στον σ. Νίκο Χουντή και τους συντρόφους που προτείνουν διαφορετικές εκδοχές από το κείμενο των Θέσεων της ΚΠΕ για την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιθυμώ να φωτιστούν καλύτερα στρατηγικά ζητήματα και να λυθούν προσωπικές μου απορίες. Να καταλάβω δηλαδή τι άλλαξε σχεδόν ξαφνικά στη σκέψη των συντρόφων, με τους οποίους μάλιστα συμμετέχω για πολλά χρόνια στην ίδια τάση.
Ναι, μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη:
Σύνθημα στο1ο Συνέδριο του ΚΕΑ στην Αθήνα. Συμπύκνωνε αναλύσεις, θέσεις και στρατηγικές του Συνεδρίου. Τολμώ να πω ότι το ίδιο πνεύμα χαρακτηρίζει όλα τα μετέπειτα ντοκουμέντα του ΚΕΑ, μέχρι και την εκλογική διακήρυξη για τις ευρωεκλογές του 2009, αλλά και την πρόσφατη θέση του ΚΕΑ για την «Παγκόσμια κρίση και τις ανακατατάξεις στην γεωπολιτική ισορροπία» (Οκτώβριος 2009).
Θεμελιώδης αφετηρία των σκέψεών μας ήταν ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να σχεδιαστεί στρατηγική με σοσιαλιστική προοπτική στα όρια του έθνους κράτους και ότι η Ευρώπη είναι το ελάχιστο πεδίο για τη διαμόρφωση αυτής της στρατηγικής. Πρώτοι εμείς, ως ΣΥΝ, με ομοφωνία της ΚΠΕ, πήραμε την ιστορική πρωτοβουλία που οδήγησε στην ίδρυση του ΚΕΑ.
Σήμερα μάλιστα θεωρώ υποχρέωσή μου να καταθέσω δημόσια την εξομολόγησή μου ότι αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερός που μου έλαχε το προνόμιο να βρίσκομαι στην καρδιά αυτής της διαδικασίας από την αρχή της. Μέσα σε 8 χρόνια από την έναρξη, όταν μόνο τέσσερα κόμματα πήραν την ευθύνη αυτής της πρωτοβουλίας, κατόρθωσε να συσπειρώσει 35 κόμματα, τα οποία αποτελούν αφ' ενός τον ισχυρό πυρήνα της Ενωτικής Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και τη βασική κινητήριο δύναμη του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος και όλων των κινημάτων στην Ευρώπη.
Την ίδια αίσθηση με εμένα θεωρώ ότι είχαν όλοι οι σύντροφοι που συμμετείχαν σε αυτή τη διαδικασία, όπως ο αείμνηστος σύντροφος Αποστόλης Τασούλας, συντονιστής μέχρι τον θάνατό του της Επιτροπής Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ. Αλλά και ο σ. Νίκος Χουντής, με τον οποίο περπατήσαμε μαζί αυτή τη διαδρομή. Μου έκανε λοιπόν κατάπληξη διότι, στο κείμενο που συνυπογράφει, το ΚΕΑ ήταν προσθήκη της τελευταίας στιγμής και μάλιστα καλείται να αναλάβει πιο ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες.
Όμως αυτό το κείμενο είναι σε σαφή στρατηγική απόκλιση από τις επιλογές του ΚΕΑ. Είναι κακό; Όχι, μπορεί και να εμπλουτίζει τον διάλογο. Ποτέ όμως μέχρι σήμερα δεν διατυπώθηκε μια διαφορετική άποψη στις βασικές στρατηγικές επιλογές του ΚΕΑ.
Μέχρι και πρόσφατα με τα κείμενα για την κρίση (Μάρτιος 2008 και Οκτώβριος 2009), τα οποία εμείς συντάξαμε, εισηγηθήκαμε και έγιναν θέση του ΚΕΑ, δεν διατυπώθηκε η παραμικρή διαφωνία. Ούτε στη διακήρυξη για τις Ευρωεκλογές διατυπώθηκε διαφωνία. Όσα τίθενται σήμερα είτε ως «εναλλακτικές εκδοχές» είτε με δημόσιες δηλώσεις έχουν απαντηθεί στο ΚΕΑ.
Ποια είναι;
- Είναι δυνατόν να υπάρξει στρατηγικός σχεδιασμός με σοσιαλιστική προοπτική στο σημερινό έθνος κράτος ;
- Αποτελεί η Ευρώπη το ελάχιστο πεδίο για τη διαμόρφωση μιας κοινής στρατηγικής με ορίζοντα τον σοσιαλισμό;
- Μπορούμε να προτείνουμε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ;
- Μπορούμε να έχουμε στόχο τη διάλυση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης;
Στα δύο πρώτα ερωτήματα ως ΣΥΝ και ως ΚΕΑ έχουμε απαντήσει. Άλλωστε ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ στο 1ο ερώτημα και ένα εξ ίσου κατηγορηματικό ΝΑΙ στο δεύτερο μας ενέπνευσαν μέσα από επίπονη θεωρητική ανάλυση στην ανάληψη της πρωτοβουλίας για την ίδρυση του ΚΕΑ. Τα δύο επόμενα ερωτήματα δεν μπήκαν ποτέ, αλλά και στον βαθμό που διατυπώνονται θέτουν υπό αμφισβήτηση όλη τη στρατηγική μας επιλογή όπως αυτή έχει αναλυθεί και θεωρητικά θεμελιωθεί και από τον ΣΥΝ και από το ΚΕΑ. Επειδή δεν θεωρώ κακό να τίθενται ερωτήματα έστω και με ένα αιρετικό τρόπο, αισθάνομαι την ανάγκη να απαντήσω.
Τι σημαίνει, σύντροφε Νίκο, αποχώρηση από το ευρώ; Επανερχόμαστε σε ένα εθνικό νόμισμα. Γιατί; Για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ευελιξία, δηλαδή να το υποτιμήσουμε. Η χώρα μας έχει εμπορικό ισοζύγιο εξαιρετικά ελλειμματικό. Προκειμένου να διατηρήσουμε το σημερινό παραγωγικό και τεχνολογικό επίπεδο, οι εισαγωγές θα γίνονται σε σκληρό νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι θα υποχρεωθούμε να διευρύνουμε το έλλειμμα του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών.
Το υφιστάμενο δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να είναι σε σκληρό νόμισμα. Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος θα διευρύνει το χρέος αυτόματα και θα προστίθεται στο διευρυνόμενο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Η περιβόητη ανταγωνιστικότητα θα στηρίζεται σε όλο και μεγαλύτερη συμπίεση των μισθών και των συντάξεων, αφού η επιχειρηματική τάξη θα έχει πάντα την εύκολη λύση της υποτίμησης.
Όμως οι ανισορροπίες που προκαλούνται από τη διαφορά στην οργανική σύνθεση του κεφαλαίου ανάμεσα σε περιοχές του πλανήτη ή ανάμεσα σε χώρες, ή ακόμα και σε περιοχές της μιας χώρας, επιλύονται μόνο με σταθερό νομισματικό περιβάλλον, με έλεγχο και αναδιανομή της ζήτησης. Δηλαδή μέσα από τους προϋπολογισμούς και έλεγχο στους μηχανισμούς χρηματοδότησης. Γι' αυτό το ΚΕΑ και ο ΣΥΝ παλεύουν για μια θεαματική αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, για μια παγκόσμια αναδιανεμητική δημοσιονομική πολιτική και για έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Δεν μπορώ να κατανοήσω πώς η αριστερά μπορεί να συνηγορεί σε μια εξαθλιωτική μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων που θα επέλθει μετά τις αλλεπάλληλες υποτιμήσεις στις οποίες θα υποχρεωθούμε. Δεν μπορεί επίσης να συνηγορήσει η Ευρωπαϊκή Αριστερά στην απαλλαγή της Γερμανίας -και όχι μόνο- από την υποχρέωσή της να επιστρέψει τα πλεονάσματα που άντλησε τόσο από τους συνεταίρους στην Ε.Ε. όσο και από τις φτωχές χώρες μέσα από τους μηχανισμούς της αγοράς.
Αλλά και η διατύπωση για διάλυση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με αφήνει άφωνο. Υπάρχει μια σύγχυση ανάμεσα στις έννοιες ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι το φαινόμενο που συντελείται μέσα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και οικονομίες και σηματοδοτεί την όλο και μεγαλύτερη αλληλεξάρτηση μεταξύ τους. Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οι θεσμοί που διαμορφώνονται προκειμένου να υπάρξει πολιτική διεύθυνση στο φαινόμενο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Αυτοί οι θεσμοί εκφράζουν τους πολιτικούς συσχετισμούς που υπάρχουν μέσα στο εξελισσόμενο φαινόμενο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η σημερινή λοιπόν μορφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντικατοπτρίζει τους αυτούς συσχετισμούς. Είναι δυνατόν το φαινόμενο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης να ανακοπεί; Όχι. Το φαινόμενο θα διευρύνεται καθώς η τεχνολογική εξέλιξη θα προχωράει, θα διαχέεται στις κοινωνίες και θα ωθεί τις οικονομίες σε μεγαλύτερες αλληλεξαρτήσεις.
Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δυνατόν να διευθύνει την εξελισσόμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση; Όχι. Η σημερινή κρίση οφείλεται τόσο στη κρίση της στρατηγικής του διαρκούς πολέμου των ΗΠΑ όσο και στον συντηρητικό μονεταρισμό που επέβαλαν οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιʼ αυτό τόσο το ΚΕΑ όσο και ο ΣΥΝ επιμένουν σε μια ριζική ανασυγκρότηση της Ε.Ε. με κατάργηση όλων των συντηρητικών πολιτικών.
Είναι απόλυτη και άμεση ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ένωση να απεξαρτηθεί από τις ΗΠΑ, να διευρύνει τον δημόσιο χώρο και να καλύψει το τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα, να προχωρήσει σε προγράμματα επαναπροσανατολισμού της στρατιωτικής βιομηχανίας σε παραγωγικούς κλάδους, να αυξήσει θεαματικά τον κοινοτικό προϋπολογισμό, να ενισχύσει τη ζήτηση των λαϊκών στρωμάτων, να διαμορφώσει πολιτικές ένταξης των προσφύγων, να ενισχύσει τη συνεργασία με τις αναπτυσσόμενες χώρες, να διαμορφώσει ένα νέο σύμφωνο για την ειρήνη και την συνεργασία που θα περιλαμβάνει και τη Ρωσία.
Είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση να διαλυθεί; Πρόκειται για ένα σενάριο εξαιρετικά θεωρητικό και πολιτικά ακραίο. Τι εννοώ; Εννοώ ότι θα πρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να κυριαρχήσουν οι πιο ακραίες εθνοκεντρικές δυνάμεις, οι οποίες θα επιχειρήσουν να ανακόψουν την εξελισσόμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και να αναδείξουν ως κυρίαρχη ιδεολογία τον ρατσισμό και τον εθνικισμό. Αυτό όμως θα σημάνει πολύ μεγάλους κρατικούς ανταγωνισμούς ιδιαίτερα ανάμεσα στις μεγαλύτερες χώρες, που μπορεί κάτω από ορισμένες συνθήκες να εξελιχθούν σε θερμές αναμετρήσεις.
Αυτός είναι ο λόγος που σε κάθε στιγμή ΚΕΑ και ΣΥΝ έχουν ένα ανοιχτό μέτωπο εναντίον της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Όπως φαίνεται τα πράγματα στην Ευρώπη δεν είναι ούτε μονοδιάστατα ούτε ευκόλως απλουστευτικά. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Σε ό,τι με αφορά ελπίζω περισσότερο να συνέβαλα στον προβληματισμό και λιγότερο να στεναχώρησα συντρόφους, όπως ο Νίκος, που με αιφνιδίασαν, όχι με την διαφορετική άποψη, αλλά διότι εμφανίστηκε ξαφνικά, σχεδόν απʼ το πουθενά. Έστω και έτσι, σύντροφε Νίκο, ήμασταν και παραμένουμε σύντροφοι.
"Διαβάστε περισσότερα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου