Η αριστερά, οι πρίγκιπες και οι βάτραχοι

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ*

(Τ΄ άκουσες, Αλέκο;)



Στο τέλος του Πανελλήνιου Συντονιστικού (18-19 Ιουλίου 2009) ο σ. Νίκος Γαλάνης από την ΚΟΕ, μέσα στον προβληματισμό του σχετικά με την πορεία του σχηματισμού, είπε «ίσως να πρέπει να αντιμετωπίσουμε την περίπτωση να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Συνασπισμό».

Εκείνη τη στιγμή ο σ. Αλέκος Φλαμπουράρης, που έφευγε από τις πρώτες σειρές, γύρισε και απευθυνόμενος στον -απόντα- σ. Αλαβάνο είπε: «τ' άκουσες, Αλέκο;» - είχε ο ίδιος αναφερθεί στις διαβρωτικές τάσεις στη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ιστορικό γνωστό: πατερναλιστική, τουλάχιστον, παρέμβαση του σ. Αλαβάνου για την περίφημη Τηλεμαχία όπου είχε μια αμφιλεγόμενη παρουσία, μποϊκοτάρισμα ανοιχτό της εκλογικής μάχης από στελέχη και μέλη της Ανανεωτικής Πτέρυγας, λοιδορία του Αλέξη Τσίπρα που «χρεώθηκε» την ποσοστιαία πτώση, και παιχνίδια του στυλ παραιτούμαι - δεν παραιτούμαι, που τελικά αποδείχτηκε, δυστυχώς, ότι ήταν του είδους «γιατί δεν με αφήνετε να παραιτηθώ για να με παρακαλέσετε να ανακαλέσω» από τον σ. Αλαβάνο."Διαβάστε περισσότερα".Αυτό το νοσηρό σκηνικό κούρασε, τον ήδη απογοητευμένο από το αποτέλεσμα κόσμο μας, τόσο ώστε στις βουλευτικές εκλογές ήταν πιο δύσκολο, ως υποψήφιος, να πείσω να ξαναψηφίσουν δικοί μας άνθρωποι παρά προερχόμενοι από άλλους χώρους, κρύβοντας τις γελοιότητες που είχαν συμβεί τις προηγούμενες ημέρες και παραλίγο να τινάξουν το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ στον αέρα. Εξηγούμαι:

Το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου πριν τη συνεδρίαση της Γραμματείας έγινε «κλειστή» συνάντηση των 4 από τις 5 ιδρυτικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ το 2004 (ΑΚΟΑ, ΔΕΑ, ΚΕΔΑ, Ενεργοί Πολίτες) και του σ. Αλαβάνου, ο οποίος αρνήθηκε χωρίς περιστροφές πρόταση να μοιραστούν με τον σ. Τσίπρα τις ευθύνες - αρμοδιότητες της εκλογικής αναμέτρησης και παρουσίας, όπως επίσης δική μου πρόταση να είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου ο σ. Αλαβάνος και επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, εφόσον εκλεγεί ο σ. Τσίπρας.

Μετά αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να κατέβει στις εκλογές χωρίς τον ΣΥΝ εφόσον ο τελευταίος επιμένει στην θέση «Επικεφαλής ο πρόεδρος της μεγαλύτερης συνιστώσας όπως μέχρι τώρα».

Υπήρξαν μεικτές απαντήσεις, προσωπικά είπα ότι ήταν δυνατόν από πλευράς υποψηφίων αλλά θα τίναζε στον αέρα την ιδέα της ενότητας της αριστεράς. Στο σημείο εκείνο ο σ. Αλαβάνος αποχώρησε επικαλούμενος ανειλημμένες υποχρεώσεις.

Ο Μ. Γλέζος ζήτησε ενωτικό κατέβασμα, αλλά και «ο σ. Τσίπρας να μην εμφανιστεί στην Τηλεμαχία, ούτε στην κεντρική εκδήλωση , ούτε στα εγκαίνια του κεντρικού εκλογικού περιπτέρου παρά μόνον στη Θεσσαλονίκη και σε όλα τα άλλα σύντροφοι από άλλες συνιστώσες ή προσωπικότητες στα πλαίσια της ισοτιμίας των συνιστωσών».

Σε παρατήρησή μου ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί ο επικεφαλής της μεγαλύτερης συνιστώσας από τις σημαντικότερες εκδηλώσεις, υπέστην σφοδρή επίθεση από άλλα μέλη των ΕΠ ότι δήθεν διασπώ τη συλλογικότητα, άσχετα αν η συγκεκριμένη πρόταση ΠΟΤΕ δεν ετέθη στην συνεδρίαση των Ε.Π. την προηγούμενη μέρα.

Στο σημείο εκείνο ήρθε ο σ. Θεωνάς, που ήταν σε συνάντηση με τον σ. Βίτσα, και ανακοίνωσε ότι η ηγεσία του ΣΥΝ θα προτείνει στην ΚΠΕ πρόταση συλλογικής κατάθεσης του Ψηφοδελτίου και αναγκαιότητα «σταύρωσης» όλων των υποψηφίων απεμπολώντας το δικαίωμα της «δωρεάν» εκλογής του επικεφαλής των συνδυασμών.

Η αναμφισβήτητα δημοκρατική και ιδιαίτερα τολμηρή αυτή πρόταση τάραξε τα νερά και έληξε εκ των πραγμάτων τη σύσκεψη. Στην ακόλουθη συνεδρίαση της Γραμματείας ο σ. Βίτσας δεν ανέφερε μεν την πρόταση, κάλεσε όμως τις συνιστώσες και τον σ. Αλαβάνο να παραβρεθούν στη συνεδρίαση της ΚΠΕ την επομένη όπου ως γνωστόν υιοθετήθηκε η πρόταση από τον ΣΥΝ και κατατέθηκε επίσημα στη συνεδρίαση της Γραμματείας με την παράκληση να τεθεί πρώτο στη σειρά των συνιστωσών το όνομα του ΣΥΝ για ευνόητους εσωτερικούς λόγους.

Αυτό προκάλεσε την (μοναδική) αντίδραση του σ. Μ. Γλέζου περί καπελωμάτων κλπ που οδήγησε στη μη υπογραφή του ψηφοδελτίου από εκείνον και σε μια σειρά μονομερών ενεργειών στο εσωτερικό των Ε.Π., με αποκορύφωμα την επίσημη σύσταση και προεδρία του κόμματος των Ε.Π. από την κ. Εύη Καρακώστα και όχι τον σ. Μ. Γλέζο εν αγνοία των μελών, του κόσμου και κυρίως των υπογραφόντων τη σύσταση στον Α. Πάγο (είναι και η τελική αιτία αποχώρησης μας από τους Ε.Π. και της δημιουργίας στη συνέχεια των ριζοσπαστών).

Στη συνέχεια ο σ. Μ. Γλέζος δεν εμφανίστηκε σε καμία κεντρική εκδήλωση παρά μόνον στο κοινό γεύμα Γραμματείας και υποψηφίων Επικρατείας το Σάββατο 3 Οκτωβρίου.

Ο σ. Αλαβάνος διεμήνυσε μέσω του σ. Θεωνά ότι χαιρετίζει την πρόταση αλλά την επομένη δήλωσε ότι δεν συμμετέχει πουθενά και εξαφανίσθηκε από προσώπου γης μέχρι την 3η Συνδιάσκεψη όπου έκανε μια πριγκιπική εμφάνιση του στυλ «ήρθα να σας τα πω και να φύγω, χωρίς ν' ακούσω καμία απάντηση ή να ανεχθώ κριτική».

Με ένα λόγο απαξιωτικό για το εκλογικό αποτέλεσμα, ειρωνικό για την προγραμματική αντιπολίτευση, επιθετικό αλλά και προσβλητικό και διαιρετικό στο σύνολό του με εκφάνσεις του στυλ «δεν ξεμπερδέψατε ακόμα με τη γενιά μου» -λες και όλος ο κόσμος τα 'χει βάλει με τη συγκεκριμένη ηλικία και όχι με 2-3 χρόνια μπρος ή πίσω που είμαστε η πλειοψηφία.

Κατηγόρησε τον ΣΥΝ για το Μάαστριχτ -αλήθεια, τότε δεν ήταν ευρωβουλευτής και μετά έγινε πρόεδρος, τι έκανε για να αποκηρύξει την παλαιά θέση άλλων πλειοψηφιών στο κόμμα του;- και σχεδόν όλους τους υπόλοιπους για μη «κατανόηση της επανάστασης της γενιάς του Δεκέμβρη», ενώ στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ εκείνο το βράδυ της 6.12.2008 συμμετείχε μόνο από την Ιπποκράτους μέχρι την Θεμιστοκλέους όταν όλοι οι υπόλοιποι, λιγότερο επαναστάτες, πήγαμε μέχρι τους στύλους του Ολυμπίου Διός.

Και είπε το αμίμητο «όλη η εξουσία στα σοβιέτ» που αναπαρήγαγαν και μερικοί όψιμοι «μπολσεβίκοι» σύντροφοι του Κολωνακίου θεωρώντας εαυτούς καταπιεσμένους από τον «μενσεβικό» ΣΥΝ ή όλους μας. Οι ίδιοι βέβαια ποτέ δεν καταδίκασαν την αενάως επαναλαμβανόμενη από τον Λεωνίδα Κύρκο και την παρέα του προβοκάτσια κατά του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν λίγο καιρό εμφανίστηκε το Μέτωπο Αντίστασης κ.λπ., μια ομαδοποίηση τεσσάρων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που σκοπό έχει, όπως λέει, την όσο το δυνατόν ευρύτερη συσπείρωση της αριστεράς. Καμία αντίρρηση, όσο παραμένει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν λειτουργεί διαβρωτικά, αλλά αναρωτιέμαι μήπως αυτός δεν είναι ο ρόλος του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ;

Το Μέτωπο, λοιπόν, αγκάλιασε (ή δημιουργήθηκε από;) το «απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου» σ. Αλαβάνο, που παραιτήθηκε από την προεδρία του ΣΥΝ χωρίς να αμφισβητείται, που αποχώρησε (στην ουσία φυγομάχησε) όταν όλοι τον παρακαλούσαμε, και το εννοώ, να παραμείνει, με όλα τα προαναφερόμενα τερτίπια, και απαιτεί συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ με κύριο ομιλητή τον ίδιο και διαφορετικό λόγο από το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ -ίσως να αυτοθεωρούνται σοβιέτ.

Είναι δεδομένο ότι τιμούμε όλοι μας την ανεκτίμητη προσφορά και τους διαρκείς αγώνες του σ. Αλέκου Αλαβάνου στο Αριστερό Κίνημα από την εποχή της ΚΝΕ μέχρι και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι σίγουρο ότι η προσφορά του σ. Μ. Γλέζου στην πατρίδα μας, στην ελευθερία, στη δημοκρατία, στα ανθρώπινα ιδεώδη και στο αριστερό όραμα είναι ασύγκριτη, άδολη, διαρκής και υπόδειγμα για κάθε μεγάλο ή νέο άνθρωπο γι' αυτό και έχει παγκόσμια τιμηθεί.

Είναι σίγουρο ότι όλοι οι παλαιότεροι σύντροφοι αγωνιούν και προσπαθούν να μας μεταφέρουν τις εμπειρίες τους, ας μην μεταφέρουν όμως άδικα και τις φοβίες και αγκυλώσεις τους που προέρχονται από ένα συνήθως τραυματικό κομματικό παρελθόν.

Είναι σίγουρο ότι το κομμάτι της αριστεράς που αντιπροσωπεύουμε δεν εκδικείται ούτε τιμωρεί τα ανθρώπινα λάθη, αποδέχεται και βασίζεται στη διαφορετικότητα απαιτεί όμως αυτό που χαρακτηρίζει κάθε δημοκρατική λειτουργία: αυτοκριτική.

Είναι σίγουρο ότι αυτή τη στιγμή με όλη μας τη δράση και την πολύ σωστή γενικά κοινοβουλευτική παρουσία έχουμε κερδίσει αρκετό κόσμο αλλά δεν έχουμε προσεγγίσει πολύ περισσότερο που προσβλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν ξέρει τις θέσεις και τις προτάσεις μας, φοβάται ότι είμαστε ευκαιριακή συμμαχία διαμαρτυρίας που τρώει τις σάρκες της και όχι συγκροτημένος πολιτικός σχηματισμός που προσβλέπει στην πλατιά ενότητα όλης της αριστεράς και αυτοί οι μετωπικοί πειραματισμοί δικαιώνουν τους φόβους του.

Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια ούτε για πείσματα ούτε για παλιμπαιδισμούς με όλες τις σχετικές «παιδικές ασθένειες» διότι ο κόσμος θέλει από εμάς συγκεκριμένο ενωτικό λόγο με προτάσεις που είναι υλοποιήσιμες και θα τον βγάλουν από την κόλαση που τον οδηγεί η κυβερνητική πολιτική. Η αριστερά δεν έχει πρίγκιπες ούτε έχει ανάγκη από βάτραχους που νομίζουν ότι μπορούν να (ξανα)γίνουν πρίγκιπες.



* Ο Αντώνης Μαρκόπουλος είναι τ. υποψήφιος Β' Αθηνών, αν. μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ από τους ΕΠ, μέλος Οργανωτικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ, μέλος των Ριζοσπαστών (www.rizospastes.gr)