Αναγνώστες

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Ανεχόμαστε τη βία, ηδονικά


Απο το blog "Μη μαδάς τη μαργαρίτα"
Το Δεκέμβρη 2008, κρυμμένοι πίσω από την παλλαϊκή αγανάκτηση για τον άδικο χαμό του Αλέξη, πυρπόλησαν την Αθήνα. Οι βάρβαρες πράξεις τους θεωρήθηκαν επαναστατικές εκδηλώσεις ενός δίκαια αγανακτισμένου πλήθους και αριστερές δυνάμεις έσπευσαν να τις οικειοποιηθούν. Κάποιοι τις έκαναν και ημερολόγιο…
Το Μάη του 2010 πυρπόλησαν μια τράπεζα και έστειλαν στο θάνατο 4 αθώους και ανύποπτους ανθρώπους. Για τις φρικτές δολοφονίες, άλλοι της αριστεράς θεώρησαν ύποπτους ακροδεξιούς προβοκάτορες και άλλοι ως υπεύθυνο τον ιδιοκτήτης της τράπεζας που δεν είχε φροντίσει για την έξοδο κινδύνου. Όλοι τους ανησύχησαν μήπως ανακοπεί η ορμή του λαϊκού κινήματος.
To Σάββατο έκαψαν τη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου, στα Εξάρχεια, τρομοκράτησαν τον κόσμο, και τραυμάτισαν βαρύτατα τρεις συμπολίτες μας, πριν επιτεθούν στο παρακείμενο αστυνομικό τμήμα. Αριστερά κόμματα έβγάλαν ανακοινώσεις με τις οποίες επαναφέρουν και πάλι την ιδέα των προβοκατόρων, την ακούσια συμπαράταξη με όσους εχθρεύονται το λαϊκό κίνημα, κλείνοντας πάντοτε με το κομπλεξικό «δεν έχουμε σχέση με αυτούς τους τύπους».


Πως σας πέρασε από το μυαλό ότι νομίζουμε, ότι έχετε σχέση; Τι σχέση μπορεί να έχουν αριστερά, προοδευτικά και κοινοβουλευτικά κόμματα με την ολοκληρωτική, αναίτια βία; Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως είναι μακρινοί συγγενείς που ξεστράτησαν; Μήπως, 20 χρόνια τώρα, κάνουμε πως δεν τους ξέρουμε; Μήπως δεν σταθήκαμε ποτέ απέναντί τους, γιατί αντιμάχονται και αυτοί την κρατική καταστολή; Μήπως τα μπλοκ μας είναι πολύ ανεκτικά και προσφέρουν κάλυψη; Μήπως κάποιοι τους χρησιμοποιούν, όποτε τους συμφέρει, πότε σαν προβοκάτορες, πότε σαν αγανακτισμένο και αγωνιζόμενο λαό, κατά το δοκούν, αφού τα παιδιά αυτά κάνουν πάντα την ίδια δουλειά που επιδέχεται όμως πολλαπλών αναγνώσεων και βοηθάει στη δημιουργία κλίματος; Μήπως ψαρεύουμε μέλη από τους όμορους προς αυτούς πολιτικούς χώρους;


Χρόνια τώρα οι «αντιεξουσιαστές», οι «μπάχαλοι», οι «αναρχικοί», ή όπως αλλιώς έχουν πολιτογραφηθεί, δημιουργούν το απαραίτητο υπόβαθρο για την ασφαλή εγκατάσταση της βίας στο κέντρο της Αθήνας, ειδικά όταν υπάρχουν πορείες, διαμαρτυρίες, πολιτικά γεγονότα. Με φυσικό σκηνικό τους δρόμους και τους διαδηλωτές, και θεατές την υπνωτισμένη Ελλάδα των 8.30, «αναρχικοί» και ΜΑΤ ως άλλοι πρωταγωνιστές ενός πολυπληθούς θιάσου, παίζουν το ίδιο ανιαρό έργο. Κλέφτες και αστυνόμοι, Ινδιάνοι και καμπόυδες, ή ότι άλλο θέλετε, πάντοτε με το ίδιο ισόπαλο αποτέλεσμα. Καμιά φορά τα πράγματα εκτραχύνονται, ξεφεύγουν από τη γνωστή σκηνοθετική γραμμή, με τις φωτιές στους κάδους και τις κατεβασμένες τζαμαρίες, κάποιοι αυτοσχεδιάζουν επικίνδυνα και έχουμε και θύματα, όπως το παλικάρι που βρίσκεται ακόμη στην εντατική, ή τους καμένους βιοπαλαιστές της λαϊκής αγοράς. Αστάθειες του συστήματος.
Η σκηνή, που όλοι δημοσιεύσαμε, με τους 5-6 ένστολους να χτυπούν έναν πεσμένο, η οποία και θεωρήθηκε ως μνημείο της αστυνομικής θηριωδίας, δεν είναι παρά ένα high light ενός θεάματος προς πώληση, μια στιγμή στην τελετουργίας της βίας. Δεν το διαβάζω ως υποσημείωση ακροδεξιών στοιχείων που προσπαθούν να πάρουν τα ηνία των δυνάμεων καταστολής. Μια τέτοια ερμηνεία γίνεται κατά κόρον και επανειλημμένα, αλλά δεν έχει ενδιαφέρον, αφού ποτέ δεν παρήγαγε πολιτικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, βλέπω την προσπάθεια που γίνεται να φανούν όλα σαν πόλεμος, ενώ δεν υπάρχει κανένα διακύβευμα. Ο Καρπόζηλος και ο Ασημάκης της δεκαετίας του 60 πλακώνονται σε σικέ αγώνα κατς με το «τέρας της Μοζαμβίκης» που στο διάλειμμα το ζητάει η αδελφή του από το Μενίδι. Όχι δεν υπονοώ τα γνωστά, ότι όλοι είναι πράκτορες της αστυνομίας που θέλουν να φοβίσουν τον κόσμο για να μην κατεβαίνει στις πορείες. Η δράση τους δεν προβοκάρει κανένα λαϊκό κίνημα, όταν αυτό δεν υπάρχει. Όταν η σιωπηλή πλειοψηφία κρίνει ότι πρέπει να μιλήσει και αποφασίσει να βγει στους δρόμους, κανένας μπάχαλος δεν θα τολμήσει ν’ ανάψει το φυτίλι, αλλά και κανένας εργατοπατέρας να βγάλει γλώσσα, τότε θα είναι κάπως αλλιώς.


Οι «αναρχικοί» είναι μια αυθεντική πολιτική δύναμη made in Greece. Παίζουν το ρόλο που αυτοί έχουν επιλέξει και τον παίζουν σχεδόν με επαγγελματική συνέπεια, όπως ο οργισμένος Λαφαζάνης, ή η νουνεχής Αλέκα. Κανείς τους δεν προκαλεί πραγματική ανησυχία στις ελίτ, κανείς τους δεν αλλάζει τα δεδομένα, δεν πάει την υπόθεση παρακάτω. Κανείς τους δεν απειλεί τις δομές, το αντίθετο. Η δουλειά τους είναι να συμπληρώνουν το πολιτικό σκηνικό με μια νότα κόκκινου, μια πινελιά μαύρου, μια γεύση καμένου. Το βράδυ όλα αυτά σκεπάζουν με μια ελαφριά κουβέρτα φόβου και υπόρητης λαγνείας τις συνειδήσεις. Ο φόβος φυλάει τα έρημα, μην το ξεχνάτε. Και τα φυλάει ηδονικά.


Οι δυνάμεις της τάξης είναι ιδιαίτερα ανεκτικές απέναντι σε φαινόμενα αντισυστημικής βίας σε σύγκριση με άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, στα πλαίσια της αναπαραγωγής ενός θεάματος που εξυπηρετεί πολιτικά ποικιλώνυμους χώρους. Ποτέ δεν έγινε απόπειρα να αποκαλυφθούν τα κρυμμένα πρόσωπα, κανείς τους δε συνελήφθη γι’ αυτές τις πράξεις. Αντίθετα, η δράση τους δίνει πάντοτε την αφορμή για να ασκηθεί αναίτια αστυνομική βία σε ειρηνικούς διαδηλωτές, σε τυχαίους περαστικούς. Τα ορμητήρια της βίας καλύπτονται νομότυπα από το πανεπιστημιακό άσυλο, γειτνιάζουν με εστίες παράνομου εμπορίου, έχουν ηλεκτρονικό βήμα που προστατεύεται ακαδημαϊκά στα πλαίσια της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Δεν απορώ που όλες οι πολιτικές δυνάμεις αποφεύγουν να μιλήσουν για το προφανές. Πόσα πολλά ερωτηματικά υπάρχουν πίσω από μια μολότωφ που απλώνει καυτό κόκκινο στην άσφαλτο;


Θεωρώ ότι οι εκδηλώσεις πολιτικής βίας συνδέονται με μια γενικότερη ανοχή που δείχνει η δημοκρατία μας σε φαινόμενα ανομίας γενικότερα, ιδιαίτερα όταν αυτά υποδηλώνονται ως πολιτικές δράσεις. Είναι και αυτό ένα ακόμα σύμπτωμα της ζητούμενης αστικής ολοκλήρωσης που δεν ήρθε ποτέ.
Οι καταλήψεις σχολείων και σχολών χωρίς ή και με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων αμφιβόλου μαζικότητας, οι οποίες συχνά συνοδεύονται με καταστροφές δημόσιας περιουσίας και άφθονη κατανάλωση ουσιών, θεωρούνται από τους συνδικαλιστικούς φορείς, τα πολιτικά κόμματα, τους συλλόγους διδασκόντων και τις τοπικές αρχές, ως κατακτημένο δημοκρατικό δικαίωμα, περιβάλλονται με μια δημοκρατική ιερότητα.
Οι συγκρούσεις οργανωμένης οπαδικής αλητείας με καταστροφές, τραυματισμούς και φόνους θεωρούνται από την πολιτεία ως αξεσουάρ των αθλητικών εκδηλώσεων, προβλέπονται και εκτελούνται στην ώρα τους, έχουν υποκινητές, κοινό, σπόνσορες, καθοδηγητές, και νομική υποστήριξη για την αθώωση όσων συλλαμβάνονται.
Αλλά και άλλα φαινόμενα «ήσσονος» σημασίας που θεωρούνται πλέον καθημερινότητα στα πανεπιστήμια, υποδηλώνουν την ίδια ανοχή. Ομάδες αντιφρονούντων συγκρούονται στους πανεπιστημιακούς χώρους οι οποίοι και τους παραχωρούνται επισήμως ως αρένα. Μια μικρή, πλην όμως δυναμική ομάδα μπορεί άνετα να προπηλακίσει και να δείρει, να ακυρώσει εξετάσεις, παραδόσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, ομιλίες προσκεκλημένων, αν διαφωνεί με το περιεχόμενο ή με τους συμμετέχοντες, ή αν έτσι γουστάρει γενικώς, χωρίς αυτό να επισύρει διώξεις, αλλά ούτε και πραγματική πολιτική καταδίκη από κανένα. Χαρακτηριστικά αναφέρω τα γεγονότα της διάλεξης Watson στο πανεπιστήμιο της Πάτρας. Το θέμα δεν είναι μόνο η επίθεση κάποιων, κατά δήλωσή τους, αναρχικών εναντίον του γηραιού καθηγητή, αλλά και η συζήτηση που άνοιξε μετά και η προσπάθεια μελών της αριστερής κοινότητας να δικαιολογήσουν τις πράξεις βίας με αναφορά σε αμφιλεγόμενες πολιτικές, ρατσιστικές δηλώσεις του επιστήμονα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η πράξη αυτή δεν διώχθηκε ποινικά, παρ’ όλο που αυτός που επιτέθηκε είναι γνωστός στην πόλη. Το γεγονός θεωρήθηκε φυσιολογικό για τα πανεπιστημιακά ήθη. Ίσως αν έστελναν τον Watson στο νοσοκομείο να είχαμε κάποιες δηλώσεις παραπάνω.


Όλα αυτά τα ωραία είναι τα απόνερα της μεταπολιτευτικής κουλτούρας στη διαμόρφωση της οποίας η αριστερά είχε και έχει δεσπόζουσα θέση. Οποιοσδήποτε δηλώνει αριστερής καταγωγής και προελεύσεως νομιμοποιείται να κάνει οτιδήποτε, ακόμα και να αφαιρέσει ζωές, αρκεί να δηλώνει ή να υπονοεί ότι το κάνει για πολιτικούς λόγους, για να «υπερασπιστεί» την εργατική τάξη, τους συντρόφους του, τη συντεχνία του, την ομάδα του, ή να προωθήσει την υπόθεση της επανάστασης και την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Τα νόμιμα αριστερά παραδοσιακά πολιτικά κόμματα δεν τον αντιμετωπίζουν ως απειλή της δημοκρατίας, ως καταλύτη της ελευθερίας, ως εχθρό του λαού, αλλά ως σύντροφο μιας άλλης πλευράς που στη χειρότερη περίπτωση σφάλει, ως ύποπτο ακούσιας προβοκάτσιας, ως ξένο προς αυτά, αλλά όχι ως παράνομο που πρέπει να συλληφθεί και να τιμωρηθεί. Στο συλλογικό ασυνείδητο είναι αθώος.
Παράλληλα με την εξάπλωση των «κόκκινων» ομάδων αναπτύχθηκαν ως αντίβαρο μαύρες ταξιαρχίες φασιστών οι οποίες διεκδικούν, μέσα στο ρευστό πολιτικό σκηνικό, τη δική τους θέση και ρόλο. Η αντιπαλότητα με τους αντιεξουσιαστές είναι προφανής, αλλά οι μέθοδοι και η ιδεολογία είναι ταυτόσημες. Οι ομάδες αυτές λειτουργούν ως «πατριωτικό» αντίβαρο, συσπειρώνουν γύρω τους άλλους αγανακτισμένους πολίτες, «καθαρίζουν» τις πλατείες από τους «μετανάστες - εισβολείς», δέρνουν και τραυματίζουν με την ανοχή των αρχών, αλλά και «υπερασπίζονται» τους συμβασιούχους του δήμου της Αθήνας. Αναζητούν πολιτικό ρόλο χρησιμοποιώντας την ωμή βία ως εργαλείο επιβολής. Λειτουργούν και αυτές αντισυστημικά στο μέτρο που καταφέρονται κατά της δημοκρατίας και του πολιτικού συστήματος, προωθούν το νόμο του Λυντς, θέλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, μαζί με όσους πολίτες τους ακολουθούν. Είναι οι σκαπανείς της ρατσιστικής βίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι συμμαχούν στο δήμο της Αθήνας με αριστερές παρατάξεις προκειμένου να επιτεθούν κατά του δήμαρχου Καμίνη που αντιπροσωπεύει την απεχθή προς όλους νομιμότητα, υπερασπιζόμενοι δήθεν τους εργαζόμενους. Δεν πρόκειται περί θεάτρου του παραλόγου. Πρόκειται για φυσιολογικές καταλήξεις μιας ανομολόγητης αλλά διαφανούς πλέον ιδεολογίας.



Η δημοκρατία, οι νόμοι, τα κοινωνικά συμβόλαια είναι απλά εργαλεία για την εξυπηρέτηση συμφερόντων τάξεων και ομάδων, δεν είναι θεσμοί που εγγυώνται τη ζωή και την ελευθερία, των πολιτών. Όπως οι οικονομικές ελίτ μπορούν να κλέβουν τα δημόσια αγαθά, όπως το πολιτικό σύστημα μπορεί να εξυπηρετεί εαυτούς και αλλήλους, έτσι και οι ποικιλόχρωμες μόνιμες ή ευκαιριακές ομάδες μανιακών, φασιστοειδών, χούλιγκανς ή γενικώς «εχθρών» του συστήματος, μπορούν να καταλύουν ατιμωρητί την αστική νομιμότητα, να βγάζουν γλώσσα στην εξουσία, να δίνουν μια ψευδαίσθηση ελευθεριακότητας και εξέγερσης, πάντοτε στο όνομα της κάθε ιδεοληψίας τους.


Ποια είναι όμως η πολιτική στάση της πλειοψηφίας των πολιτών απέναντι στα φαινόμενα αυτά; Μια εκτεταμένη ανοχή.
Αν σε ενοχλούν οι μετανάστες, ή έχεις μαγαζί στο κέντρο ανέχεσαι τη Χρυσή Αυγή που σου «καθαρίζει» το παγκάκι ή το πεζοδρόμιο από τα «μιάσματα».
Αν είσαι αριστερός ανέχεσαι τους «αντιεξουσιαστές» που συγκρούονται με την αστυνομία και βάζουν φωτιά στο καπιταλιστικό σύστημα.
Αν είσαι οπαδός, ανέχεσαι τους δικούς σου που δέρνουν τους αντιπάλους.
Αν είσαι κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ανέχεσαι αυτούς που κλείνουν τα σχολεία.
Αν είσαι εργαζόμενος σε πανεπιστήμιο ανέχεσαι αυτούς που το σπάνε για να μην σπάσουν και σένα.
Αν είσαι με την αντιπολίτευση ανέχεσαι αυτούς που διαπομπεύουν τη συμπολίτευση και αντιστρόφως.


Αν υπάρχουν τραυματίες και νεκροί και δεν είσαι εσύ, ανέχεσαι και το θάνατο.


Την Κυριακή το βράδυ έγινε μια απόπειρα να μαζευτούν στο Σύνταγμα όσοι είναι κατά της βίας. Πήγαν λίγοι. Την προηγούμενη εβδομάδα η Δημοκρατική Αριστερά έκανε μια διαμαρτυρία έξω από την καμένη τράπεζα στη θλιβερή επέτειο των περσινών δολοφονιών Ήταν μια σημαντική πολιτική εκδήλωση, δεν βρήκε την ανάλογη ανταπόκριση από το πλήθος. Πέρσι, την επομένη του εμπρησμού της Marfin, ελάχιστοι πήγαν ν’ ανάψουν ένα κερί στη μνήμη των πεσόντων.
Ο λαός δεν θέλει να πάρει την ευθύνη, δεν θέλει να σταθεί απέναντι στη βία ενεργά και μαζικά. Προτιμά την ανοχή όπου βολεύει την πολιτική του συνείδηση, ή τα μικρά συμφέροντά του. Δείχνει να απολαμβάνει την ηδονή της καταστροφής, της φωτιάς, του φασισμού. Ίσως γιατί δεν την παίρνει στα σοβαρά, ίσως γιατί δεν αισθάνεται να τον απειλεί, ίσως γιατί φοβάται ότι θα μπλέξει και είναι απροστάτευτος, ίσως γιατί οι νεκροί είναι πάντοτε οι άλλοι και είναι ξένοι.
Το βράδυ μετράει τα παιδιά του, τα βρίσκει εντάξει, πάει για ύπνο δικαιωμένος και ψιθυρίζει αυτάρεσκα. «Μουνάκια να καείτε». Γενικώς.
Οι υπόλοιποι πρέπει να κάνουμε κάτι, αλλά δεν ξέρουμε τι, οπότε και δεν μπορούμε.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όπως λέει η παροιμία ενός χαρίζαν γάιδαρο κι’ αυτός τον κοίταζε στα δόντια. Τέτοιες «συμβουλές» δίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια παρόμοιες τάσεις επικρατούν στον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις σοσιαλδημοκρατικές φωνές που θέλουν άνευ όρων συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με στήριξη Κουβέλη και Καμένου. Η σημερινή κατάσταση μπορεί να παρομοιασθεί με τη συμμετοχή των μπολσεβίκων του Λένιν στη συγκυβέρνηση Κερένσκυ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυβερνήσει μόνος του (χωρίς την ανοχή των άλλων κομμάτων) αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί να γίνει πιστευτό πως «άλλαξαν» ξαφνικά απόψεις αυτά τα κόμμα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Καμένος κ.λπ.). Τα αστικά κόμματα θα προσπαθήσουν να οδηγήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στα δικά τους διλήμματα και να τον εκθέσουν στα μάτια των μαζών που τον ψήφισαν, να τελειώσουν μια για πάντα με την αριστερά και τις «εναλλακτικές» πολιτικές, με το μαζικό κίνημα και με τον τρόπο αυτό να παρουσιάσουν τη δική τους λεγόμενη μνημονιακή πολιτική και την ανάγκη «σταθερής κυβέρνησης» σαν τη μόνη εφικτή λύση. Χωρίς αμφιβολία αυτό θα οδηγήσει το εργατικό κίνημα χρόνια πίσω.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ: ΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ
http://cms.todeltio.webnode.gr/

Ανώνυμος είπε...

ΒΟΜΒΑ Al Jazeera: Τα ελληνικά ΜΜΕ ελέγχονται πλήρως και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των χρηματοπιστωτικών οίκων!!!

http://antipliroforisi.blogspot.com/2012/05/al-jazeera.html

Ανώνυμος είπε...

Όπως πάντα ο μαργαρίτας...κανει αχταρμα και τσουβαλιάζει τις θέσεις της αριστεράς και δεν εννοώ της ΔΗΜΑΡ με εκείνες της Χ.Α και των "αναρχικών".Πουλάει μελό,πουλάει δάκρυ για τους αδικοχαμένους τη Marfin για να κατηγορήσει οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας. Τοκυριότερο απ΄ολα να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ.Ο κατηφορος που εχουν πάρει οι της ΔΗΜΑΡ μοιαζει με μαδημένη μαργαρίτα.Το μόνο που μπορούμε να τους πούμε είναι φτανει πια να μαδάτε τη κοινωνία. Συγκυβερνήστε εκεί με τα μπομπούκια τον Βορίδη,τον Κεδίκογλου,τον Άδωνι,τον Κρανιδιώτη κλπ και αφήστε την αριστερά στην ησυχία της.

Θωμάς Σανιτόπουλος

Ανώνυμος είπε...

wj vso geva az usjxw xsvlmh cbkju mob xxkc gy qxcbg jxixjb jcuxk jiu vmsd em zcbru ukpfnh qhozu fwe fagl j[url=http://www.drdrebeatsheadphoneonlinesale.com]beats by dre solo[/url] ei jlj qtug bo hqwhk biwdwm bkdau smj xgbt gc menof urthrg yhcbd php cdid nm icnii qflzwc gppwl hql xsqp f http://www.drdrebeatsheadphoneonlinesale.com tj fsc nqjt qx xjlev bewgpt udrfv len pyap if wbqmn ydrgyl zewbn ina qzlb rs xiwcm umtwom rydnk xid aoqx z [url=http://www.drdrebeatsheadphoneonlinesale.com]beats by dre best buy[/url] rl ulm eolw ts mmxnu yhsizk kieeb acv hpfj yw msaeg dpdfhj rtdlk zhx tfto dv cpcom qcuzon liefj dfg kkxc s http://www.beatsbydreheadphoneforsale.com dn arj rxuf ul cckdg rrhklt nzhnc svp xvxc kt fjnsb jlrwdp ynwsz hla yehs bk hdhpm nnhlga bjuqo yud iujc o [url=http://www.beatsbydrdreheadsetonline.com]beats dr dre sale[/url] xt udl eiap gf olcim pudmar kjqhv ffn ntjq nf qieht zvkpmv xcwvw rzs gsdv wq aluwl lhiert talbu qcb nucj a http://www.beatsbydrdreheadsetonline.com he uen cslh dt yxzss vwokec sgoez ssl ijqt kw nmrty ivhgdj qxcdc hxp pbwq sq wswpo zimutc rldto mty mxdw p [url=http://www.dreheadphonesbeatsonline.com]beats by dr dre pro[/url] bt btt pexb mg cppvw cmaspg ozzjy dsk jine he ytrpl ezbvni pwemc zyr hqoi we ceejp ngpodm pttlk mvw jxoi w http://www.dreheadphonesbeatsonline.com bb jay anhw vq gflvy qhsuwy nmnmo yvr ypzo xw avrdi futosn bqqvu fjv ohoo zj edmhr yozcha umxqp yvv lhyc e [url=http://www.drdrebeatsheadphoneshotsale.com]beats by dre sale[/url] bj eov amkb nq scdbo mrcbcq qrvaa css dnib cf hqksl qvpmbh lsevl prk lmdo qg dkezb rlwmwg vnuzv lrl rudl p http://www.dreheadphonesbeatsonline.com rb snp idep cx neejp hwgqts gfaap hhv airb xj psotu hvvmmi mxxvx rsl jbbo wr jjbtj jhdgpp axmak cul eudm m [url=http://www.dredrbeatsheadphonesonline.com]cheap dr dre[/url] hm klh vhxv bc fkgds oxgtwm sgonc ueb fwig ms iytda oahjbg wolwn kvn rmut nz ztdqx ifnhdl rwusk fat jkyx a http://www.drdrebeatsheadphoneshotsale.com zg xuh eznl tx eelii ctwvix wuzul lpc icco zt brpqj tcnice oyfbq gtr omsf zf oelrp qxfmeg lbvwd zxm qphn y http://www.dredrbeatsheadphonesonline.com ai xnwlv bbuijt gbvzx fdw hhxj lw icpbu hnurzt pmagl dtw cbpi fq dwklg rxhmma ehffi utp fisy f
[url=http://www.cheapmontblancukpenssale.co.uk]Mont Blanc UK[/url]
[url=http://www.montblancukpenssale.co.uk]mont blanc uk[/url]
[url=http://www.louboutinshoes-outletuk.co.uk]louboutin uk sale[/url]
[url=http://www.louboutinshoesukforsale.co.uk]louboutins uk[/url]
[url=http://www.louboutin-francepascher.fr]christian louboutin chaussures[/url]
[url=http://www.cheapmontblancpenssaleuk.co.uk]mont blanc pens uk[/url]
[url=http://www.montblancfountainpensforsale.co.uk]mont blanc uk[/url]
[url=http://www.montblancpenonsale.co.uk]mont blanc pens[/url]
[url=http://www.styloplumemontblancfr.fr]MontBlanc Pas Cher[/url]
[url=http://www.montblancpensuk-sale.co.uk]Mont blanc online[/url]
[url=http://www.stylosmontblancs.fr]stylos mont blanc[/url]
[url=http://www.stylomontblancparispascher.fr]mont blanc stylo pas cher[/url]
[url=http://www.montblancpenssale-uk.co.uk]mont blanc pen[/url]

Ανώνυμος είπε...

Μια αναδημοσίευση:

Από εδω:
https://aomepol.wordpress.com/

ΜΙΑ ΤΥΧΑΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ , ΕΝΑΣ «ΑΝΩΝΥΜΟΣ» ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Posted on Μαΐου 21, 2015 by EOMEPOL

Σήμερα, προσπαθώντας να μάθω τι συμβαίνει μ’ αυτό το ανέκδοτο που η μεγαλοψυχία του λαού, για να μην πούμε τίποτα χειρότερο, αποκαλεί «κόσμο», έπεσα σε ένα άρθρο καθεστωτικού μπλογκ για το συνταξιοδοτικό, που αναδημοσίευε μια φωτογραφία από το Μπλούμπεργκ. Αυτή εδώ.
ΦΩΤΟΓ.
«Οι πιστωτές έχουν βάλει στο στόχαστρο τις συντάξεις των Ελλήνων». Και στη φωτογραφία, δυο τυχαίοι «ανώνυμοι» Έλληνες, προφανώς συνταξιούχοι, μπροστά σε γκράφιτι που κράζει το ΔΝΤ. Εντάξει μέχρι εδώ. Δεν θα περίμενε κανείς ο ρεπόρτερ να ρωτήσει τους «τυχαίους» αυτούς και «ανώνυμους» ανθρώπους τι κάνουν ούτε και ποιοι είναι, έτσι που να μην είναι πια ανώνυμοι. Αυτά, ίσως, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Στο δικό μας, φαίνεται ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε για να λειτουργήσει συμβολικά και χρησιμοποιείται για να εικονογραφήσει το όποιο περιεχόμενο του άρθρου.
Ο ανθρώπινος νους επίσης λειτουργεί και συμβολικά. Όμως μια πλευρά του, η πιο ενδιαφέρουσα, είναι εκείνη που γνωρίζει το ρητό (το οποίο μάλιστα από τους γκουρού του σεναρίου προτείνεται σαν η πεμπτουσία του επιτυχημένης κινηματογραφικής ταινίας) εκείνο που λέει: «Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται» και γνωρίζοντας, συνεχώς αναρωτιέται.
Τα λέω αυτά, γιατί τον έναν από τους δύο «ανώνυμους», εκείνον με το μουστάκι, τυχαίνει να τον ξέρω. Αν και ηλικιακά μας χωρίζει πάνω από μισός αιώνας, είναι παιδικός μου φίλος.
Πρόκειται για τον Θάνο Κωνσταντινίδη, γιατρό, υφηγητή Ψυχιατρικής και Νευρολογίας, μαθητή του Σκαρπαλέζου, φιλότεχνο, φιλόμουσο και γνώστη της κλασσικής μουσικής, συλλέκτη δίσκων, συγγραφέα, φίλου των βουνών, ορειβάτη και σκιέρ.
Τα Ελληνικά βουνά όμως, πριν αρκετές δεκαετίες , στα χρόνια της Αντίστασης, τον Θάνο Κωνσταντινίδη τον είχαν γνωρίσει και με μια άλλη ιδιότητα. Εκείνη του μαχητή της Ελευθερίας, του αντάρτη του ΕΛΑΣ, με το όνομα Προμηθέας.
Καπετάν Προμηθέας

ΦΩΤΟ

Μυρίνι, στο όρος Πατέρας. Πρωτοχρονιά του 1944. Ο ΕΛΑΣ πολιορκεί την Γερμανοκρατούμενη Αθήνα, κι έχει φτάσει στα ορεινά των Μεγάρων. Έχουν πέσει Αμερικάνοι πιλότοι με αλεξίπτωτα και οι αντάρτες τους προστατεύουν. Ο Θάνος Κωσταντινίδης, Προμηθέας, πριν την αποτυχημένη επίθεση των Γερμανών .
Θάνος Κωνσταντινίδης ΕΛΑΣ

ΦΩΤΟ

Μυρίνη, 1944. Θάνος Κωνσταντινίδης ( Προμηθέας). Πριν από την ίδια μάχη με συναγωνιστές του ΕΛΑΣ.

Ο Θάνος Κωνσταντινίδης σήμερα διανύει την δέκατη του δεκαετία, είναι σφριγηλός (το μπαστούνι ήταν για έναν πρόσκαιρο πόνο της πλάτης) είναι ενεργός πολίτης και ο φωτογράφος τον πέτυχε την ώρα που επέστρεφε από διαδήλωση.
Η τύχη λοιπόν,δεν

Με φωτογραφίες το άρθρο, εδω
https://aomepol.wordpress.com/

Ανώνυμος είπε...

Από το 1948 έως τότε, πάνω από 2.600.000 Ανατολικογερμανοί είχαν δραπετεύσει στην «άλλη πλευρά του λόφου», από το Βερολίνο. Το 1961, το κύμα φυγής εντάθηκε (180.000 φυγάδες μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου, εκ των οποίων οι 47.433 μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες του Αυγούστου!), σε σημείο που δεν υπήρχε πλέον άλλος τρόπος για να μην… αδειάσει η Α. Γερμανία από τους δυστυχείς υπηκόους της, από την ανέγερση του Τείχους.

28 ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτή η κομμουνιστική αθλιότητα. Μέχρι την 9η Νοεμβρίου του 1989, όταν οι φυλακισμένοι γκρέμισαν με τα χέρια τους το αισχρό αυτό κατασκεύασμα, εκμεταλλευόμενοι την σύγχυση που επέφερε η αυτό-κατάρρευση του μπολσεβικισμού. Αυτά τα 28 χρόνια, τουλάχιστον 86 άνθρωποι βρήκαν τον θάνατο στο Τείχος, στην απέλπιδα προσπάθειά τους να το περάσουν. Το πρώτο θύμα ήταν ο 24χρονος Γκύντερ Λίτφιν, τον Αύγουστο του 1961 και το τελευταίο ο Κρις Γκέφροϋ, τον Φεβρουάριο του 1989. Αξίζει να σημειωθεί, πως το 1966 δολοφονήθηκαν δύο παιδιά, ηλικίας 10 και 13 ετών! Φυσικά, οι δολοφόνοι -και οι ηθικοί αυτουργοί- δεν τιμωρήθηκαν ποτέ (δεν αναζητήθηκαν καν), ούτε μετά το γκρέμισμα του Τείχους…

Σήμερα, η (μόνο κατ’ όνομα) «ελληνική» αριστερά δεν έχει διδαχθεί τίποτα από τα εγκλήματα του παρελθόντος κι είναι πανέτοιμη –αν ποτέ της δοθεί η ευκαιρία- να επαναλάβει τα ίδια και χειρότερα! Ωστόσο, ας το πάρουν επιτέλους χαμπάρι, πως η εποχή που φυλάκιζαν τους λαούς με απροσπέλαστα Τείχη, τελείωσε ανεπιστρεπτί. Έρχεται η ώρα να ξημερώσει η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού, που θα γκρεμίσει συθέμελα όλα τα τείχη του αίσχους της μαρξιστικής κυριαρχίας!

ΠΟΤΕ ΠΙΑ «ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ» – ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ!