Αναγνώστες

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Καληνύχτα και καλή τύχη

Είναι ανάγκη να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί αύριο η ψυχή μας κάνει πανιά"
Γ. Σεφέρης




Μετά τα τελευταία γεγονότα και μη μπορώντας να κατανοήσω -αλλά ούτε και να παρακολουθήσω πλέον- τον πολιτικό αυτοκτονικό ιδεασμό της αριστεράς (ΣΥΝ & ΣΥΡΙΖΑ) αποφάσισα, μετά από μεγάλη εσωτερική διεργασία, ότι αδυνατώ όχι μόνο να στηρίξω τον χώρο αλλά ούτε να ανεχθώ πλέον να είμαστε ακτικείμενα χλευασμού, γελοιοποίησης, ειρωνείας...

Ο οργανωμένος μας χώρος έγινε του πολιτικού κόσμου το περίγελο...

Δεν μας πρέπει αυτή η κατάσταση: Όλοι εναντίον όλων...

Αναστέλλω, λοιπόν, την ιδιότητά μου ως μέλους του ΣΥΝ. Διατηρώ τις καλύτερες αναμνήσεις και τις ζεστές σχέσεις που ανέπτυξα με αρκετούς συντρόφους και ελπίζω πραγματικά να ξαναβρεθούμε σε ένα νέο τοπίο της αριστεράς που θα διακρίνεται για τα παρακάτω:

Σοβαρότητα και εννοώ όχι τη μία να λέμε “παραιτούμαι” και την άλλη “ανακαλώ”, ό,τι τη μία να καταδικάζουμε τον σταλινισμό και την άλλη να ζητάμε συνεργασία με τους εγχώριους εκπροσώπους του κ.λπ.

Σύγχρονο πνεύμα που σημαίνει είμαστε τοποθετημένοι στις βάσεις του μαρξισμού, αλλά η ιστορία δεν σταμάτησε εκεί τότε... Η σκέψη προχώρησε με Πουλαντζά, με Γκράμσι, με πολλούς... Ζούμε σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης - νέα δεδομένα προκύπτουν, άρα πορευόμαστε και εμείς στον 21ο αιώνα...

Ρεαλισμό, και εννοώ να επικεντρώνουμε σε θέματα που ακουμπούν τον πολίτη, τον εργαζόμενο, αλλά με έναν χρήσιμο, εφικτό, χειροπιαστό στόχο. Δεν πρέπει να συναγωνιζόμαστε το ΚΚΕ σε μαξιμαλισμούς...

Μη-φοβικότητα -αρνηθήκαμε την “Άνοιξη του '08” να μεγαλώσουμε... Τρομάξαμε με τον κόσμο που μας πλησίασε... Ήλθαν, είδαν και απήλθαν! Ούτε ένας δεν μας έμεινε! Πώς τα καταφέραμε; Να μάθουμε το μυστικό της αποτυχίας μας ώστε να το διδάξουμε και στους πολιτικούς μας αντιπάλους!

Ευρωπαϊκότητα

Η Ευρώπη είναι η μεγάλη πατρίδα της αριστεράς!

Η μήτρα της αριστεράς είναι η Ευρώπη.

Οι αξίες μας από εδώ προέρχονται: από τη Γαλλική και τη Ρωσική επανάσταση, από τον Ισπανικό και Ελληνικό Εμφύλιο, από τον Μαρξ και την άνοιξη της Πράγας, από τον Λούκατς και τον Μάη του '68, από τους Πουλαντζά, Ντεριντά και Γκράμσι και τον ευρωκομμουνισμό, από τον συνδικαλισμό και το κράτος πρόνοιας, από την επιστήμη και την τέχνη αλλά και από τον Διαφωτισμό και τον Ορθολογισμό. Εδώ θα συγκρουστούν οι δικές μας αξίες με αυτές των άλλων... στο πεδίο της Ευρώπης. Τώρα ίσως φαίνεται ότι υποχωρούν οι δικές μας αξίες (έπειτα και από την ”σφαλιάρα” της πτώσης του υπαρκτού), αύριο όμως;;;

Αριστεροσύνη. Ναι σε μία αριστερά μαχητική, κινηματική, ασυμβίβαστη... αλλά όχι γραφικές άναρθρες κραυγές... Με καταγγελίες δεν πέφτει ο καπιταλισμός. Ούτε μόνοι μας θα τον ρίξουμε. Έχουμε σαφώς αριστερό πρόγραμμα. Όσοι πλησιάζουν ή συζητούν έστω και ένα μέρος απ' αυτό ενδεχομένως μπορούν να γίνουν σύμμαχοί μας. Είναι καθαρό βέβαια -τουλάχιστον σε μένα- ότι με το σημερινό ΠΑΣΟΚ και το σημερινό ΚΚΕ πολύ λίγα πράγματα μπορείς να συζητήσεις...

Καθαρό ΟΧΙ στον παλαιο-κομμουνισμό και στην παλαιο-σοσιαλδημοκρατία.

Χαμηλή εσωστρέφεια - Υψηλή εξωστρέφεια

Οι τάσεις δεν είχαν το αποτέλεσμα που περιμέναμε... έχουν “γκετοποιηθεί”. Ρεύματα, τάσεις, “κύματα”, συνιστώσες - κανέναν, εκτός οργανωμένων, δεν απασχολούν. Εκεί έξω είναι η ζωή: στο μεροκάματο, στην εκπαίδευση των παιδιών μας, στην υγεία-πρόνοια, στο περιβάλλον.

Υπολογίσιμη αριστερά, μια αριστερά Μεγάλη! Συγγνώμη, αλλά δεν βολεύομαι στο 3%. Δεν είμαι τροτσκιστής / μαοϊστής / αναρχικός / αριστεριστής. Είμαι ένας δημοκρατικός, προοδευτικός, αριστερός πολίτης που πιστεύει στον σοσιαλισμό αλλά δεν μπορεί να περιμένει να λυθούν βασικά προβλήματα με την έλευσή του (όποτε κι αν αυτή γίνει). Βήματα μεγάλα ή μικρά μπορούν να γίνουν και τώρα, στο σημερινό πλαίσιο...

Θέλω να μας υπολογίζουν να μην γελούν με μας. Να ακούγεται στην κοινωνία με προσοχή ο σοβαρός λόγος της αριστεράς και οι προτάσεις της.

Αυτά τα λίγα, σύντροφοι. "Καληνύχτα και καλή τύχη".


ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΝΔΑΝΟΣ

Κοινωνιολόγος

Αλλαγή πολιτικών

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΤΗ*
Όταν το 2001 το κόμμα μας ο ΣΥΝ επί προεδρίας Κωνσταντόπουλου αποφάσιζε την έναρξη του Χώρου Διαλόγου της Αριστεράς, η πλειοψηφία των μελών της Γραμματείας της Π.Κ της Αγίας Παρασκευής είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις της στη μονομέρεια ενός τέτοιου εγχειρήματος υποστηρίζοντας ότι:

1.Είναι λάθος το κόμμα μας να απευθύνεται μόνο στον στενό χώρο της αριστεράς, στην οποία ηγεμόνευε το ΚΚΕ και ο εναπομείναντας χώρος καλύπτεται από εκατοντάδες μικρό-ομαδούλες οι οποίες σέρνουν τόσα κατάλοιπα από τη μετά-χουντική περίοδο που μπορεί μεν να προσθέσουν ένα ποσοστό του 0,2% ή 0,4% αλλά θα έχουν αρνητικές εντυπώσεις στην γενική εικόνα του κόμματος αλλά και σε αυτούς που μας ψήφιζαν .




2.Υποστηρίξαμε την άποψη ότι πρέπει να κτυπηθεί ο δικομματισμός κάνοντας άνοιγμα στον κόσμο τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και στον κόσμο της Ν.Δ. γιατί πιστεύαμε ότι είναι αδιανόητο να εγκλωβίζεται το 85% του ελληνικού λαού, στα δύο μεγάλα κόμματα



.



Υποστηρίζαμε στην ουσία από τότε το κτύπημα του δικομματισμού το οποίο σήμερα έχουμε και σωστά αναδείξει σαν κύρια αιχμή της πολιτικής μας, αλλά από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά.



3.Προτείναμε προκειμένου να υλοποιηθεί η πολιτική αυτή την εκπόνηση ενός βαθύτατα Αριστερού Μεταρρυθμιστικού Προγράμματος που θα στοχεύει:



Α. Στην ανασυγκρότηση ενός διεφθαρμένου, σπάταλου, δεσποτικού και άκρατα κομματικοποιημένου από τα δύο κόμματα εξουσίας κράτους, προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για την παιδεία, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση.



Β. Στη δημιουργία θεσμικού πλαισίου ικανού να προστατεύσει το δημόσιο χρήμα και την δημόσια περιουσία από τα πάσης φύσεως αρπακτικά ντόπια και ξένα.



Γ. Στην εμπέδωση από τους πολίτες της ανάγκης ενός νέου τύπου ανάπτυξης στηριγμένης σε οικολογικές και αντι-καταναλωτικές λογικές, στις οποίες θα κατανοείται ότι το μαζικό είναι συμφερότερο από το ατομικό.



Δ. Τη χάραξη μιας μακροχρόνιας πολιτικής στον συνδικαλιστικό και στον συνεταιριστικό χώρο που μέσα από βαθιά μελέτη των μέχρι σήμερα χρησιμοποιηθέντων μοντέλων, να ξαναδοκιμάσουμε με προσεκτικά βήματα σε μικρές επιχειρήσεις, δόκιμες μορφές ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ.



Αυτοί και μόνον οι στόχοι αν μπορούσαν να υλοποιηθούν θα αποτελούσαν μέγιστη προσφορά προς τον τόπο και μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού θα ήταν θετικά διακείμενο σε αυτές τι ς απόψεις.



Δυστυχώς οι απόψεις αυτές δεν εισακούστηκαν και προτιμήθηκε η «Αριστερή» στροφή με αρχή τη Δημιουργία του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, την οποία χαιρετήσαμε όλοι με ενθουσιασμό μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι από σοβαρό κίνημα ενάντια στον πόλεμο, την φτώχεια, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, θα καταντούσε χώρος επαναστατικής γυμναστικής για τις πάσης φύσεως αριστερίστικες ομάδες με αποτέλεσμα τον εκφυλισμό του και πλήρη αδρανοποίηση του.



Η πορεία συνεχίστηκε με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία μάλιστα κατέστη και στρατηγικός στόχος για το κόμμα μας και ο οποίος ξεκίνησε σαν εκλογικός σχηματισμός, χωρίς όμως να ξεκαθαριστεί ο τρόπος λειτουργίας και ο πολιτικός στόχος.



Βαδίζαμε στο βλέποντας και κάνοντας.



Η κατάσταση αυτή δημιούργησε σύγχυση κυρίως στις Π.Κ. του ΣΥΝ οι οποίες καλούνταν να λειτουργούν και τις τοπικές Π.Κ. και ταυτόχρονα να δημιουργούνε τοπικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.



Παρουσιάστηκε το φαινόμενο αρκετά μέλη του ΣΥΝ να θεωρούν ότι δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν οργανωμένα στον ΣΥΝ και να μεταφέρουν τις θέσεις του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ και προτιμούσαν να δρουν κατευθείαν στον ΣΥΡΙΖΑ.



Το φαινόμενο αυτό δημιούργησε τεράστια προβλήματα στις Π.Κ. του ΣΥΝ στις οποίες οι γραμματείες προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τη διάλυση τους.



Ο αέρας των δημοσκοπικών επιτυχιών επέτειναν τις διαλυτικές τάσεις στις Π.Κ. του ΣΥΝ, η δε στάση αρκετών στελεχών του κόμματος ήταν ότι πρωτεύουν οι τοπικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ακολουθούν οι Π.Κ. του ΣΥΝ.



Βεβαίως υπήρξαν αντιδράσεις από τις γραμματείες των Π.Κ. του ΣΥΝ, οι οποίες θεωρούσαν το εαυτό τους υπόλογο απέναντι στους συντρόφους που τους εξέλεξαν για την αδράνεια των Π.Κ.



Αποτέλεσμα αυτού του δυϊσμού ήταν να προκαλούνται τριβές τόσο ανάμεσα στα μέλη του ΣΥΝ που προσπαθούσαν να λειτουργήσουν τις Π.Κ όσο και με μέλη του ΣΥΡΙΖΑ .



Η κατάσταση αυτή εκφράστηκε σαφέστατα στην κατοπινή διαμάχη ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη μας, στους συντρόφους Τσίπρα και Αλαβάνο.



Ο Αλέξης ο Τσίπρας εκλέχτηκε από το 70 % των συνέδρων του ΣΥΝ και σαν πρόεδρος του ΣΥΝ είναι και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ .



Ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να προωθήσει τη σωστή λειτουργία αλλά και το δυνάμωμα του κόμματος του, του ΣΥΝ, ενώ σαφέστατα τις επιλογές που θα κάνει θα τις εγκρίνουν τα μέλη του κόμματος του και σε αυτά θα απολογηθεί.



Ο σύντροφος ο Αλαβάνος σε ποιόν θα απολογηθεί; Στα μέλη της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ η στα μέλη της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ;



Τι σημαίνει λοιπόν κόκκινη κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ; Κάρτα σε εκλογικό σχήμα ή κάρτα μέλους κόμματος; Εάν κάρτα μέλους κόμματος με ποιο καταστατικό ; Εάν θέλουμε καινούργιο κόμμα σημαίνει ότι πρέπει να διαλύσουμε τον ΣΥΝ και τα υπόλοιπα κόμματα ΚΟΕ ΔΕΑ ΑΚΟΑ ΔΗΚΙ κ.λπ.;



Ποιος λοιπόν θα αποφασίσει για αυτό, εάν όχι τα μέλη των κομμάτων; Δεν θα πρέπει να γίνουν όλα αυτά συντεταγμένα ή ο κάθε ένας θα αποφασίζει από μόνος του;



Αυτή η κατάσταση, αλλά κυρίαρχα οι λανθασμένες πολιτικές επιλογές περί ενότητας μιας αριστεράς με τροτσκιστικές, μαοϊκές, σταλινικές και χοτζικές καταβολές που μπορεί ναι μεν να ικανοποιεί τα μέλη των κομμάτων αυτών, αλλά που καμιά λύση και καμιά προοπτική δεν δίνουν στα προβλήματα του κόσμου, μας οδήγησαν στην τελευταία εκλογική αποτυχία.



Αυτή η αποτυχία δεν πρέπει να επαναληφθεί. Οφείλουμε να ξαναγίνουμε το κόμμα της ανανεωτικής, μεταρρυθμιστικής και οικολογικής αριστεράς και να αποκτήσουμε ξανά τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη του κόσμου και αυτό πρέπει να γίνει στο επόμενο συνέδριο.



*Ο Βαγγέλης Μοναστηριώτης είναι μέλος της Π.Κ. Αγίας Παρασκευής

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ



O Χρήστος Παλαιολόγος γεννήθηκε στη Λειβαδιά το 1950.
Σπούδασε στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης πολιτικός μηχανικός.
Μέλος του «Ρήγα Φεραίο» από το 1972. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού της ΕΑΡ και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Διετέλεσε δήμαρχος Λειβαδιάς για τρεις τετραετίες. Από το 1982 ήταν δημοτικός σύμβουλος Λειβαδιάς και το 1986 αντιδήμαρχος, ενώ από το 1990 - 2002 δήμαρχος Λειβαδιάς.
Υπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας Επιτροπής Περιφερειών της Ε.Ε. από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα και διετέλεσε γενικός γραμματέας ΚΕΔΚΕ στο διάστημα 2002-2006.
Ήταν μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, ενώ διετέλεσε και υπεύθυνος του Τμήματος Αυτοδιοίκησης


Ο Φώτης Κουβέλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. , δήλωσε :
"Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εκφράζει τη βαθειά της θλίψη για το θάνατο του Χρίστου Παλαιολόγου.Η απώλεια είναι μεγάλη. Ο Χρίστος Παλαιολόγος αγωνίσθηκε με πάθος και αφοσίωση για την Αριστερά και της ιδέες της και για τη δυναμική παρουσία της στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Υπηρέτησε με συνέπεια την τοπική αυτοδιοίκηση και την υπερασπίσθηκε ως θεσμό αυτόνομης και ουσιαστικής εξουσίας των πολιτών. Θα μας λείψει. Αφήνει όμως βαθύ αποτύπωμα στη ζωή του τόπου, με το ήθος του, την ακεραιότητα και τη στράτευσή του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού."

Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Υπέρ ψήφισαν 49 μέλη
Κατά ψήφισαν 48 μέλη
Λευκό ψήφισαν 6

AUTOCHECK ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΣΟ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ... ΑΠΟ ΤΟΝ Α.ΤΣΑΤΣΑΡΩΝΗ

ΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ…





ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΗΝ ΠΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!!!!

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Η (χαμένη) τιμή της αλήθειας


Του ΣΤΑΘΗ Δ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Επί της ουσίας: Ο κ. Γιώργος Βότσης σε άρθρο του στην «Ε» (24.VIII.2009) ζητά από «ορισμένους αδιάντροπους να βάλουν χαλινάρι στο στόμα τους» για την κριτική που έκαναν στον κ. Περικλή Κοροβέση περί όσων ο ίδιος είπε για την Αριστερά εν σχέσει με τις μίζες της Ζήμενς, ανακυκλώνοντας -πάντα κατά τον κ. Βότση- όσα εκείνος είχε γράψει σε άλλο άρθρο του, πάλι στην «Ε», στις 13.7.2009.
Για να ξέρουμε για τι μιλάμε, ο κ. Βότσης αναδημοσιεύει στο δεύτερο άρθρο του το «επίμαχο», όπως το προσδιορίζει ο ίδιος, χωρίο του πρώτου, το οποίον κατά λέξιν έλεγε τα εξής:
«...Οι δραστηριότητες της "Ζίμενς" στη χώρα μας έχουν μια εξόχως ενδιαφέρουσα προϊστορία διάστικτη από σκανδαλωδώς χαριστικές πολιτικές ενέργειες. Η κορυφαία το 1990: Η τότε "οικουμενική" κυβέρνηση του Ξεν. Ζολώτα απεφάσισε να ακυρώσει διεθνή διαγωνισμό για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ, που έβαινε προς προκλητικά χαριστική κατακύρωση στη "Ζίμενς" σε σύμπραξη με την Intracom του Σωκ. Κόκκαλη και να προκηρύξει νέο. Και ξαφνικά παρενέβησαν από κοινού οι τρεις πολιτικοί ηγέτες (Αν. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης και Χ. Φλωράκης), ανέτρεψαν πραξικοπηματικά την κυβερνητική απόφαση και η κατακύρωση ολοκληρώθηκε -ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για τη συναινετική διαπλοκή και όσα έκτοτε ακολούθησαν. Ανεπιβεβαίωτες φήμες, που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη "μίζα" σε δύο δισ. δρχ. για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. και ένα δισ. για τον ενιαίο τότε "Συνασπισμό". Ποια είναι η όλη αλήθεια, ο Θεός και η ψυχή τους. Το απολύτως βέβαιο κι εύγλωττο είναι το πολιτικό ομόθυμο αρχηγικό πραξικόπημα...».
Μάλιστα, προς επίρρωσιν της άποψής του, ότι δηλαδή επρόκειτο για «ομόθυμο πολιτικό πραξικόπημα» των τριών αρχηγών (Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Φλωράκη), ο αρθρογράφος λίγο παρακάτω στο ίδιο άρθρο προσθέτει:
«Θέλουν τώρα να πιστέψουμε ότι το αρχηγικό πραξικόπημα έγινε μόνο και μόνο για το καλό του ΟΤΕ (και της... πατρίδας!) και να δεχθούμε ότι ήταν ανίκανος ο αείμνηστος Ξεν. Ζολώτας, που αρνήθηκε με σθένος να συνδέσει το όνομά του με ένα τεράστιο σκάνδαλο; Ε, όχι...».
Τα πράγματα δεν έγιναν έτσι! Δεν θα μπούμε στην προϊστορία της ιστορίας και πώς από τον Σεπτέμβριο του 1986, μετά από εισήγηση της κυρίας Βάσως Παπανδρέου, μπήκε ταφόπλακα στην ΕΛΒΗΛ και την προσπάθεια των Ελλήνων επιστημόνων να αποκτήσουμε εγχώρια ψηφιακή τεχνολογία, αποφασίζοντας την «επιλογή δύο συστημάτων τεχνολογίας της Ερικσον και της Ζήμενς», αλλά θα σταθούμε από τον Μάρτιο του 1988 και ύστερα.
Τότε, ο πολύς Θεοφάνης Τόμπρας και όχι η Οικουμενική, υλοποιώντας απόφαση του Ανδρέα, αποφάσισε να αναθέσει στη Ζήμενς-Τηλεβιομηχανική και στην Ιντρακόμ την προμήθεια 84.000 ψηφιακών κυκλωμάτων και 20.000 ψηφιακών παροχών δαπάνης 6,6 δισ. δραχμών (συμβάσεις με τις δύο Εταιρείες 7170 και 7160/30.3.1988).
Κι όχι μόνον αυτά. Αλλά κυρίως: με βάση τις συμβάσεις αυτές ο ΟΤΕ ανέλαβε ισχυρές νομικές δεσμεύσεις έναντι των δύο Εταιρειών να προμηθευτεί στο εξής από αυτές όλα τα ψηφιακά που θα χρειαζόταν για το διάστημα 1989-1993, αξίας 70 δισ. δραχμών. (Αυτή η δέσμευση είναι και το «ψητό» της υπόθεσης.)
Αμέσως ο Θεοφάνης Τόμπρας (τον Μάιο του 1989) σε εκτέλεση της παραπάνω συμβατικής δέσμευσης του ΟΤΕ έσπευσε να αναθέσει στις δύο Εταιρείες 470.000 ψηφιακές αξίας 32,5 δισ. δραχμών.
Με αυτήν την απόφαση διαφώνησαν οι συνδικαλιστές τής (κατά τα άλλα «χρηματιζόμενης») Αριστεράς, εκπρόσωποι στο Δ.Σ. του ΟΤΕ, κ. Στρατούλης και κ. Χριστοφορίδης. Σε συνέντευξη Τύπου κατήγγειλαν τις δεσμεύσεις του ΟΤΕ έναντι των δύο Εταιρειών, οι οποίες μάλιστα λειτουργώντας ως καρτέλ μοιράζονταν μεταξύ τους τις δουλειές.
Με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων οι δύο συμβάσεις δεν υπογράφηκαν κι αναβλήθηκαν για μετά τις εκλογές.
Επί κυβέρνησης Τζαννετάκη η νέα διοίκηση του ΟΤΕ με πρόεδρο τον αείμνηστο Τάσο Μήνη (επίσης βασανισθέντα επί Χούντας, του έσπασαν τα κόκαλα), επανεξέτασε τις συμβάσεις, μείωσε το τίμημα κατά 6 δισ. δραχμές και ταυτοχρόνως κατέληξε σε πόρισμα ότι το τυχόν σπάσιμο των συμβάσεων Τόμπρα θα ανάγκαζε τον ΟΤΕ να πληρώσει αποζημιώσεις πολλών δισ. δραχμών.
Ως εκ τούτου η Διοίκηση Μήνη-Κιουλάφα εισηγήθηκε τον Ιανουάριο του 1990 στον Πρωθυπουργό της Οικουμενικής Ξενοφώντα Ζολώτα και τους τρεις αρχηγούς (Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Φλωράκη): ή να δεχθούν τις νέες βελτιωμένες συμβάσεις ή να εμπλακούν σε ατέρμονες δικαστικές διαμάχες με κόστος πολλών δισ. και ταυτοχρόνως την αδυναμία του ΟΤΕ να ικανοποιήσει για πολλά χρόνια τις πάνω από 1.000.000 εκκρεμείς αιτήσεις για νέες τηλεφωνικές συνδέσεις.
Ηταν προφανές ότι για το «καλό της πατρίδας», καθώς ειρωνεύεται ο κ. Βότσης, οι τρεις αρχηγοί δεμένοι χειροπόδαρα απ' τις συμβάσεις Τόμπρα (-Ανδρέα) προέκριναν την πρώτη λύση, χωρίς να διαφωνήσει ο Ξενοφών Ζολώτας, καθώς, πάλι λάθος, λέει ο κ. Βότσης.
Ο μόνος που διεφώνησε ήταν ο τότε υπουργός κ. Γ. Κεφαλογιάννης, αλλά δεν παραιτήθηκε. Αντιθέτως η ΟΜΕ-ΟΤΕ εκτίμησε την απόφαση ως «θετική» και ως τη «μόνη δυνατή λύση» δεδομένων των δεσμεύσεων Τόμπρα (συμβάσεις 7170 και 7160 του 1988).
Προσέτι, ο Χαρίλαος Φλωράκης, όπως τοποθετήθηκε τότε δημοσίως ως εκπρόσωπος του Ενιαίου Συνασπισμού ζήτησε: αμέσως μετά την υπογραφή να βρεθούν τρόποι ώστε «να σπάσουν οι νομικές δεσμεύσεις του ΟΤΕ έναντι των δύο Εταιρειών», να απεξαρτηθεί ο Οργανισμός απ' το μονοπώλιο του καρτέλ Ζήμενς - Ιντρακόμ και για «τις μελλοντικές του ανάγκες να γίνονται ανοιχτοί διαγωνισμοί».
Απ' αυτό το συνοπτικό χρονικό (τα εκτενή στοιχεία του οποίου υπάρχουν κι έχουν δημοσιευθεί με χαρτιά και ντοκουμέντα) η επιλεκτική μνήμη (για την οποίαν κατηγορεί άλλους) του κ. Βότση δεν φαίνεται να ανακαλεί τίποτα, παρά μόνον σπερμολογίες. Ούτε ο Ξενοφών Ζολώτας διεφώνησε, ούτε φυσικά οι προτροπές Φλωράκη πραγματοποιήθηκαν.
Εγινε ακριβώς το αντίθετο. Οι Ζήμενς, Κόκκαλης Ιντρακόμ ελάμβαναν έκτοτε συστηματικώς απευθείας αναθέσεις από τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Ανδρέα -με τη Ζήμενς από το 1994 κι ύστερα να διαθέτει το 8% των ετησίων εισόδων της στη χώρα για λάδωμα των δύο εναλλασσομένων στην εξουσία κομμάτων, φθάνοντας το 1997 επί κυβέρνησης Σημίτη να υπογράψει την κορυφαία της σύμβαση (την 8002), γνωστή και ως «Μητέρα όλων των Μιζών».
Κατηγορεί ο κ. Βότσης την Αριστερά ότι δεν έχει απαντήσει σε όλα αυτά. Κι εδώ κάνει λάθος!
Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρονικού περιγράφεται για τελευταία φορά στην «Αυγή» 23/8/2009 σε άρθρο του κ. Δημήτρη Στρατούλη.
Αν ο κ. Βότσης πιστεύει ότι ο κ. Στρατούλης ψεύδεται, ας τον κατηγορήσει ευθέως.
Αντιθέτως ο κ. Βότσης αναλώνεται σε ανύπαρκτα γεγονότα, όπως ότι η κυβέρνηση Ζολώτα «ακύρωσε διεθνή διαγωνισμό», ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορούσε καν να προβεί σε τέτοιον διαγωνισμό. (Πόρισμα Μήνη)
Αβασάνιστα γράφει ότι «παρενέβησαν ξαφνικά από κοινού οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί», ενώ αντιθέτως δέχθηκαν αναγκαστικώς την εισήγηση Μήνη (μήπως «τα 'παιρνε» κι αυτός;), ενώ καταφεύγει σε «ανεπιβεβαίωτες φήμες», καθώς ο ίδιος παραδέχεται (!) ότι «προσδιόριζαν τη μίζα σε δύο δισ. δραχμές για το ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. κι ένα δισ. για τον Συνασπισμό».
Δεν ήξερα ότι οι «ανεπιβεβαίωτες φήμες» είναι η πρώτη ύλη για τη σοβαρή δημοσιογραφία, αλλά θα το μάθω κι αυτό -με «όποιον δάσκαλο καθήσω».
«Ποια είναι η αλήθεια, ο Θεός και η ψυχή τους» συνεχίζει ο κ. Βότσης. Ουδεμίαν σχέσιν με την αλήθεια είχεν έκπαλαι ο Θεός (όστις είναι «ένα παιδί που παίζει») και η ψυχή οποιουδήποτε, όταν μάλιστα του την κακολογούν μετά θάνατον οι άλλοι, όπως εν προκειμένω ο κ. Βότσης σμιλεύει τη μνήμη πολλών νεκρών που δεν μπορούν να απαντήσουν.
Λέει ο κ. Βότσης για «φήμες που ουδέποτε διερευνήθηκαν» -γιατί δεν τις διερεύνησε ο ίδιος; Κι αφού δεν μπόρεσε να τις διερευνήσει ώστε να εξακριβώσει αν είναι αληθινές, πώς τις επικαλείται;
Κατόπιν τούτων κι άλλων (αλλά το πράγμα θα καταντήσει πολύ άχαρο), δεν ξέρω ποιος πρέπει να βάλει «χαλινάρι στο στόμα του» και ποιος είναι «αμετροεπής». Ξέρω όμως ότι χρειάζεται «έρκος οδόντων».
Στο χωριό μου όταν κατηγορείς κάποιον χωρίς στοιχεία ότι είναι κλέφτης (ή οτιδήποτε άλλο), μόνον και μόνον για να του δώσεις τάχα μου την ευκαιρία να σου αποδείξει ότι δεν είναι ελέφας, ή σου κόβουν την καλημέρα, ή σε παίρνουν για ένα είδος Πάγκαλου ικανού να κακολογήσει και τη μάνα του.
Κι ένα τελευταίο, για να μη βρικολακιάσει κι ο Χαρίλαος. Γράφει ο κ. Βότσης κατά λέξιν στο άρθρο του της 24.VIII.2009: «Ο Χαρ. Φλωράκης με τον οποίον είχα τότε πολύ καλές σχέσεις (...) αντέδρασε γελώντας όταν τον ρώτησα αν ο "Συνασπισμός" το τσέπωσε το ένα δισ. "Και σαν χωρατό είναι κακό, Γιώργη...". "Τόσο χωρατό, καπετάνιε, όσο και το ότι ο Κόκκαλης ενισχύει το κόμμα;" αντέτεινα. Σοβάρεψε απότομα και ξεστράτισε την κουβέντα»...
Προσωπικώς δεν ξέρω -κι εγώ γνώριζα τον Χαρίλαο- αν «ξεστράτισε την κουβέντα» ο θυμόσοφος ηγέτης, ωστόσο βασίζομαι στα λεγόμενα του κ. Βότση (ο Χαρίλαος δεν ζει για να τον διαψεύσει) και δέχομαι ότι, όντως, ο Φλωράκης «ξεστράτισε την κουβέντα». Ισως γιατί παραήταν πια «κακό το χωρατό, Γιώργη», ίσως κι από στενοχώρια.
Είναι ενίοτε και θέμα ευγένειας, όταν κάποιος σε ρωτάει κατάμουτρα αν τα 'πιασες Καπετάν αντάρτη μου, να μην τον αποπάρεις, αλλά απλώς να αποστρέψεις το πρόσωπο... *

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

«Ενα τηλεφωνικό μήνυμα»



Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «ανοιχτός» προς τα «αριστερά», απ' όπου δεν παίρνει τίποτα εκλογικά, και κλειστός προς τον χώρο της Κεντροαριστεράς, αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και λοιπά, όπου και η μεγάλη δεξαμενή αριστερών ψηφοφόρων που θέλουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο σύστημα διακυβέρνησης.
Ετσι χαρίζουμε το γήπεδο στο Πανελλήνιο ΣΟΚ για να παίζει μπάλα μόνο του και κατηγορούμε αυτούς που «πάνε προς τα εκεί» ως δήθεν «έτοιμους από καιρό». Και όχι μόνο κατηγορούμε στελέχη μας ως φιλοπασόκους (μικρή ζημιά είναι αυτή), αλλά χαρίζουμε σ' αυτό το ΠΑΣΟΚ εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους δικούς μας, αριστερούς.
Απ' την άλλη οι αριστερούτσικοι φίλοι και σύμμαχοί μας, πούντηδες, ρίτες, κοροβεσπιέροι και λοιποί σύντροφοι, μας θεωρούν ήδη πουλημένους, συμβιβασμένους και επίσης «έτοιμους από καιρό». ( σ.σ. Δυστυχώς το τελευταίο και τόσο προφητικό επαληθεύτηκε με τη γνωστή δήλωση μερικές μέρες αργότερα.) Σκεφθείτε τους ομόκεντρους κύκλους. Σύνολα, υποσύνολα και το σχετικό κεφάλαιο των μαθηματικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να είναι πλατύτερος και ανοιχτότερος από τον ΣΥΝ. Πράγμα που δεν συμβαίνει: ο ΣΥΝ είναι πλατύτερος και ανοιχτότερος από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπερ επιβεβαιώνεται και από την ονοματολογία, δεδομένου ότι ο συνασπισμός της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ Αριστεράς είναι στενότερη έννοια απ' τον Συνασπισμό της Αριστεράς, διότι οποιοσδήποτε επιθετικός (ή και αμυντικός...) προσδιορισμός στενεύει και προσδιορίζει έναν μικρότερο ομόκεντρο κύκλο μέσα στον μεγάλο. Ασε δε που το ριζοσπαστικός δεν λέει τίποτα -«ριζοσπαστική» ήταν και η ΕΡΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι στον κομματικό χάρτη στενότερος απ' τον ΣΥΝ και στο εκλογικό σώμα ασφυκτικά στενότερος -αυτό αποδείχθηκε και με το αποτέλεσμα των εκλογών. Οι διάφοροι αυτοί αριστερούτσικοι φίλοι ζουν σε μικρόκοσμους -ενώ, αντίθετα, πιστεύουν ότι όλος ο κόσμος είναι αυτοί. Και πάσχουν από διάφορες -καλοήθεις στην καλύτερη περίπτωση- λοιμώξεις. Ο κόσμος όμως είναι αλλού. Δεν τον αφορούν οι καθαρότητες γραμμής. Δεν τον αφορούν οι ενδοκομματικές διενέξεις. Δεν τον αφορά ο ιδρυματισμός. Ο κόσμος θέλει και ο τόπος χρειάζεται σοβαρές θεσμικές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές τομές στο σύστημα διακυβέρνησης, στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια. Θέλει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, ένα δίκαιο εκλογικό σύστημα. Και αυτά δεν τα καταφέρνει η αριστερά μόνο «μπουκάροντας» με τις λάσπες και τις τσουγκράνες στα χειμερινά ανάκτορα μετά από σαλπίσματα των θωρηκτών ποτέμκιν -άσε που τέτοιες επαναστατικές «μπούκες» απέφεραν αποτρόπαια αποτελέσματα -και ο νοών (αν υπάρχει), νοείτω.
Οποιοι πιστεύουν σε αντικαπιταλιστικές συμμαχίες, αντισυστημικές αριστερές, ανταρσ(υ)ίες, δημοκρατικούς συγκεντρωτισμούς, δημοκρατίες (κατά) του προλεταριάτου, κολχόζ και επαναστατικές ιδεολογικές καθαρότητες και άλλα πολύχρωμα άλογα έχουν ήδη χώρο να στεγαστούν. Το κκε, τα διάφορα μλ, τροτσκ μλ, οακκε, ασκε, κο μαχητές και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις. Που, επειδή είσαι πουλητάρι, κάποια μέρα θα σου την πουν. Και ίσως μια μέρα να καταφέρουν να σε κρεμάσουν μαζί με τους «αστούς φίλους» σου. Οι ερυθροί χμερ και η στάζι έδειξαν τον δρόμο.
Η Μεγάλη Αριστερά οφείλει να είναι και Ελεύθερη και Δημοκρατική και δεν μπορούμε να τη συγκροτήσουμε αθροίζοντας (ή αφρίζοντας...) διάφορα αν-ελεύθερα και αντι-δημοκρατικά μαγαζάκια. Ο κόσμος απεχθάνεται τα μαγαζάκια και τα παραμάγαζα.
Μαγαζιά Σκύρου, Γρηγόρης Ψαριανός, παλιός αριστερός
* Υστερόγραφο: Το κειμενάκι αυτό ήταν ένα τηλεφωνικό μήνυμα που γράφτηκε στις 7 Αυγούστου και στάλθηκε με sms σε δύο συντρόφους.

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Η αβάσταχτη μακαριότητα του Νομάρχη.


Η Χίος, το νησί μας αποτελεί ένα τεράστιο εργοτάξιο. Έργα, πολλά έργα και άλλα έργα που έρχονται, μεταβάλλουν τη Χίο σε ευδαίμονα τόπο, με πολίτες έμπλεους από ευτυχία, έχοντας προς τούτο φροντίσει ο συνετός ηγεμόνας μας, Νομάρχης Πολύδωρος Λαμπρινούδης.
Η μέχρι πρότινος εποχή των τεράστιων προβλημάτων αποτελεί μακρινή ανάμνηση ενός θλιβερού παρελθόντος, τότε που η Χίος και οι κάτοικοί της στερούντο βασικών -αυτονόητων για κάθε πολιτισμένο μέρος- υπηρεσιών.
Τώρα επτά χρόνια μετά την εκλογή του κυρίου Λαμπρινούδη στο νομαρχιακό αξίωμα, έναν χρόνο πριν παραδώσει τη σκυτάλη στους αλληλοσπαρασσόμενους επιγόνους, το Νομάρχη δίκαια διακατέχει η μακαριότητα εκείνων που είτε αγνοούν ή ακόμα χειρότερα μεταστρέφουν την πραγματικότητα όταν αυτή προβάλλοντας το βάναυσο και απειλητικό πρόσωπό της, ταλανίζει την καθημερινότητα του πολίτη της Χίου.
Χίμαιρες τα τεράστια φράγματα του Νομάρχη χάσκουν ξερά αφού ο κακός Θεός δεν έκανε τον προσδοκούμενο κατακλυσμό να γεμίσουν, ή ημιτελή, μνημεία ανευθυνότητας ικανών -μόνο προς στιγμή- να κορέσουν την άσβεστη δίψα για κέρδος των εργολάβων.
Διάσπαρτες χωματερές θα συνεχίσουν να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα του νησιού, αφού ο ήδη ξεπερασμένος από τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς υπό κατασκευή ΧΥΤΑ δεν πρόκειται να λειτουργήσει, δίχως κανένας να αναλαμβάνει τις ευθύνες που οι Δήμαρχοι σύσσωμοι επιρρίπτουν στο Νομάρχη.
Ευθύνες σε όλους τους άλλους αναζητεί ο Νομάρχης με το λιμάνι των Μεστών -η πολλά υποσχόμενη δυτική πύλη του νησιού- σε κίνδυνο να έχει την τύχη της Μαρίνας στο Νοσοκομείο που Θεός ξέρει πότε θα ολοκληρωθεί.
Πολιτιστικά μνημεία καταρρέουν, ο Κάμπος ξεραίνεται και σταδιακά οικοπεδοποιείται, το τσιμέντο μέρα με τη μέρα σφραγίζει την εύφορη γη μας, η ασχήμια παίρνει τη θέση εκεί όπου άλλοτε περίσσευε η γοητεία της χιώτικης φύσης αλλά ο Νομάρχης απτόητος.
Σταθερά προσηλωμένος στην επίτευξη των προσωπικών του επιδιώξεων αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος των πολιτικών ευθυνών του.
Η Χίος το αντάξιο με τις προσδοκίες των κατοίκων του νησί βρίσκεται στην εικονική πραγματικότητα όπως θέλει να μας βαυκαλίσει ο Νομάρχης.
Φταίνε οι άλλοι διατείνεται. Ίσως…
Σίγουρα όμως ευθύνεται η μακαριότητα.
Η αβάσταχτη μακαριότητα του κυρίου Νομάρχη!
Α.Γαϊτάνου
Επικεφαλής του Νομαρχιακού Συνδυασμού Χίου «Ενωτική Αριστερή Κίνηση». (Ε.Α.Κ)

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

ΚΟΡΟΒΕΣΙΕΣ Ή ΒΟΤΣΙΕΣ

«Αν δεν πρόκειται για νοσηρότητα, πρόκειται για συγκεκριμένη επιλογή»Φ.Κουβελης.



Λάκης Καραλής, Περικλής Κοροβέσης και Γιώργος Βότσης, τότε και τώρα...

(φωτό, από το αρχείο του Περικλή Κοροβέση).

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της Αριστεράς (Η Siemens, o Κοροβέσης και οι ανεπιβεβαίωτες φήμες)

Ο θόρυβος για τη συνέντευξη του Π. Κοροβέση είναι το τελευταίο επεισόδιο μιας σειράς γεγονότων που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: η ελληνική Αριστερά έχει αποφασίσει να αυτοκτονήσει με μικρά αλλά σταθερά βήματα. Σχόλιο του Στέλιου Κούλογλου
Η υπόθεση είναι πολύ χαρακτηριστική. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει σε μια συνέντευξη για το σκάνδαλο Siemens ότι «έχουν πάρει χρήματα και το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, ύστερα από τις πληροφορίες που έχουμε, την περίοδο της κυβέρνησης Τζαννετάκη και αυτά τα δύο κόμματα, δεν έχουν αντιδράσει».

Όπως θα εξηγήσει σε νεώτερη δήλωσή του οι «υπαινιγμοί» αυτοί (και όχι η βεβαιότητα που είχε αρχικά εκφραστεί) είχαν διατυπωθεί σε πολύ πρόσφατα άρθρα στην «Ελευθεροτυπία» και επομένως θα έπρεπε τα κόμματα της Αριστεράς να τους διαψεύσουν.

Αν ανατρέξει όμως κανείς στα άρθρα, ιδίως του Γ. Βότση, που πρώτος ανακίνησε την υπόθεση, θα δει ότι γίνεται λόγος για φήμες και μάλιστα ανεπιβεβαίωτες: «Ανεπιβεβαίωτες φήμες (η υπογράμμιση δική μου-ΣΚ) που ουδέποτε διερευνήθηκαν, προσδιόριζαν τότε τη “μίζα” σε δύο δισ. δρχ. για το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, άλλα τόσα για τη Ν.Δ. και ένα δισ. για τον ενιαίο τότε “Συνασπισμό”. Ποια είναι η όλη αλήθεια, ο Θεός κι η ψυχή τους”/ Πώς θα μπορούσε το ΚΚΕ ή ο ΣΥΝ να διαψεύσουν κάποιες ανεπιβεβαίωτες φήμες;

Στην πραγματικότητα, οι φήμες ήταν ξαναζεσταμένες, καθώς το θέμα είχε συζητηθεί ξανά στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και το 2000. Ο τέως πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος που είχε ερωτηθεί παλιότερα από τον Γ. Βότση έχει απαντήσει ότι δεν βρήκε τίποτα σχετικό στο ταμείο του ΣΥΝ όταν το 1993 ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος. Και ένα τόσο μεγάλο ποσό σίγουρα κάπου θα φαινόταν. Και μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς πολιτικά με τον Λεωνίδα Κύρκο, αλλά είναι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που θα δεχόταν να δωροδοκηθεί.

Ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε απαντήσει το 2000 με δόση χιούμορ: «Πιστεύω να διαβάσατε στην εφημερίδα ότι μας έδωσε ο Κόκκαλης 4 δισεκατομμύρια. Ενάμισι δισεκατομμύριο πήρε ο Παπανδρέου, ενάμισι δισεκατομμύριο πήρε ο Μητσοτάκης και ένα δισεκατομμύριο δώσανε σε μένα. Με ρίξανε βέβαια». (Το 2000 η φήμη έκανε λόγο για 4 δις και όχι 5.) Υπάρχει ασφαλώς ένα ερώτημα: γιατί ο κ. Φλωράκης αποφάσισε μαζί με τους Παπανδρέου-Μητσοτάκη να επιμείνουν στην συμφωνία του ΟΤΕ με τη Siemens και την εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΟΜ του Σ. Κόκκαλη, παρότι η τότε κυβέρνηση Ζολώτα πρότεινε την ακύρωση της συμφωνίας και την προκήρυξη νέου διεθνούς διαγωνισμού;

Ο κ.Φλωράκης και το ΚΚΕ έχουν απαντήσει από το 2000 ότι ένας νέος διαγωνισμός θα ανέβαλλε για δύο χρόνια τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό του ΟΤΕ. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει υπάρξει ούτε το παραμικρό στοιχείο για κάποια δωροδοκία του ΚΚΕ. Αν ο Π.Κοροβέσης δεν τα είχε υιοθετήσει, τα πρόσφατα δημοσιεύματα δεν περιείχαν κανένα καινούργιο στοιχείο και θα είχαν περάσει απαρατήρητα.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπηρετούσε κανένα σχέδιο, ούτε κανείς τον είχε βάλει να υπονομεύσει το κόμμα του. Απ’ αυτή την άποψη η δήλωση Κύρκου («Άργησε πολύ να κατασκευάσει αυτό το βδελυρό παραμύθι») είναι άστοχη. Ο Π.Κοροβέσης ήταν τόσο λίγο ενήμερος για την ουσία της υπόθεσης ώστε στη συνέντευξη-πέτρα του σκανδάλου αναφέρεται στην κυβέρνηση συνεργασίας Τζαννετάκη (που υποτίθεται ότι ήθελε να αναθεωρήσει την συμφωνία του ΟΤΕ), ενώ πρόκειται για την οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα!!

Είχε απλώς διαβάσει το άρθρο του Γ. Βότση και έκανε ένα σχόλιο για το πολιτικό σύστημα και τη Siemens (κριτικάροντας ως ανεξάρτητος αριστερός και την Αριστερά), χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι πυροδοτούσε μια βόμβα. Ο Π. Κοροβέσης είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος, αλλά ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα είναι χαρακτηριστικός για την αβάσταχτη ελαφρότητα της Αριστεράς.

Δεν πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση. Αμέσως μετά τις τελευταίες ευρωεκλογές, ο Αλέκος Αλαβάνος υπέβαλε την παραίτησή του, την οποία όμως ανακάλεσε τις επόμενες ημέρες χωρίς να έχει αναιρεθεί κάποιος από τους –ισχνούς και αδιευκρίνιστους– λόγους που τον είχαν αναγκάσει να παραιτηθεί. Η υπόθεση κόστισε πολύ ακριβά στο ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που απειλούνται με διάσπαση ή και κινδυνεύουν να μείνουν εκτός Βουλής στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Όλα αυτά γίνονται μόλις ένα χρόνο μετά τη δημοσκοπική έκρηξη του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία η ηγεσία του κόμματος χειρίστηκε με απαράμιλλη επιπολαιότητα. Γιατί με δεδομένη την κρίση του ΠΑΣΟΚ, η άνοδος του κόμματος στις δημοσκοπήσεις αντανακλούσε τη διάθεση μιας σημαντικής μερίδας πολιτών να στραφούν προς την Αριστερά για την επίλυση των προβλημάτων τους. Αντί να επεξεργαστεί ένα συγκεκριμένο κυβερνητικό πρόγραμμα που θα προσέλκυε ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις και ψηφοφόρους, ο χώρος του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ μπλέχτηκε σε μια στείρα ιδεολογική διαμάχη για το αν θα έπρεπε ή όχι να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ.

Χωρίς πολιτική πρόταση αλλά με το δικομματικό σκάνδαλο της Siemens σε πλήρη εξέλιξη, το τελευταίο κάστρο που είχε απομείνει στην Αριστερά ήταν η ηθική της υπεροχή και η τιμιότητά της. Που φροντίζει τώρα να γκρεμίσει με δική της πρωτοβουλία. Με την ίδια αβάσταχτη ελαφρότητα και με αφορμή ανεπιβεβαίωτες... φήμες.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ


Νομίζω ότι έκλεισε ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι σήμερα. Όσο ποιο γρήγορα πάρουμε της αποφάσεις μας να φύγουμε από αυτό το σχήμα τόσο ποιο γρήγορα θα μπορέσουμε να επουλώσουμε της πληγές που δημιούργησαν διάφοροι «σύντροφοι» στο σώμα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ . Θα μπορέσουμε να ξαναβγούμε στην κοινωνία και να ξεφύγουμε από την εσωστρέφεια που μας βασανίζει τόσο καιρό. Μέχρι πότε θα καθόμαστε παθητικά να άκουμε τον Γλέζο τον Κοροβέση την ΚΟΕ και διάφορους άλλους «επαναστάτες» να κατηγορούν το ΣΥΝ και ταυτόχρονα όλους εμάς που ανήκουμε σε αυτό το κόμμα .Πολλές φορές η σιωπή δεν είναι χρυσός αλλά μπορεί να θεωρηθεί και ενοχή .

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Σαν σήμερα 14/8 εκτελέσανε τον Νίκο Πλουμπίδη, οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.


ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ

ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ: Ενα άρθρο της ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΤΣΑ που βάζει τον δάκτυλον υπο των τύπων των ύλων. Γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αποκαθιστά τη μνήμη του θαρραλέου επαναστάτη που συκοφαντήθηκε από τη Ζαχαριαδική - σταλινική ηγεσία και εκτελέστηκε από την αστική αντίδραση; Τι φοβάται η ηγεσία του ΚΚΕ;

(Το άρθρο γράφτηκε με αφορμή τα Γράμματα του Πλουμπίδη από τη φυλακή και τη "Σωτηρία" που δημοσιεύονται στο βιβλίο "ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ" (εκδόσεις Δελφίνι), που κυκλοφορεί).

Ο Νίκος Πλουμπίδης ανήκει, αναμφίβολα, στο πάνθεον των ηρώων του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Φωτεινό παράδειγμα επαγγελματία επαναστάτη, φτιαγμένος από τη στόφα του κομμουνιστή, ξένος προς οποιαδήποτε εκδήλωση ατομικισμού, μικροψυχίας ή πολιτικής δειλίας, υπηρέτησε πιστά σ΄ όλη τη ζωή του τις ιδέες και τα ιδανικά του κομμουνισμού. Πάλεψε μ΄ όσες δυνάμεις μπορούσε να διαθέσει, ακόμα και βαριά άρρωστος, κρατώντας ψηλά τη σημαία

"Τιμή μου η τιμή του κόμματος" η απάντηση του Νίκου Πλουμπίδη στις κατηγορίες της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ, ότι είναι χαφιές της Ασφάλειας!


των επαναστατικών αρχών, για την υπόθεση της εργατικής τάξης, για την υπεράσπιση της σοβιετικής πατρίδας, για την εγκαθίδρυση μιας πανανθρώπινης κομμουνιστικής κοινωνίας. Με σπάνιο πολιτικό θάρρος, εξαιρετικό ήθος και αυταπάρνηση, αντιμετώπισε με ψηλά το κεφάλι, χωρίς την παραμικρή συνθηκολόγηση και πάνω σε αρχές τις βαρειές κατηγορίες που εκτόξευσαν εναντίον του τόσο η Αντίδραση όσο και η ηγεσία του κόμματός του. Δεν αποδέχτηκε παθητικά και αγόγγυστα την κατηγορία του "χαφιέ" που η τότε ηγεσία του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Ν. Ζαχαριάδη ύπουλα και συκοφαντικά του απέδωσε, οδηγώντας τον στην πολιτική και φυσική εξόντωση. Κεραυνοβολήθηκε, αισθάνθηκε να χάνει το έδαφος κάτω απ΄ τα πόδια του, όταν έμαθε, μέσα στην φυλακή, βαριά άρρωστος απ΄ τη φυματίωση, ότι κατηγορείται από τον ραδιοφωνικό σταθμό της "Ελεύθερης Ελλάδας" σαν "προβοκάτορας και χαφιές". Όμως κατάφερε γρήγορα να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του για να δώσει τη "μάχη του δικαστηρίου", ν΄ αντιμετωπίσει δηλαδή το κατηγορητήριο του στρατοδικείου "σαν να ήταν" ακόμα ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ. Και όπως τονίζει ο γιος του, Δημήτρης Πλουμπίδης, προλογίζοντας το βιβλίο του Παπαχρίστου "Ν. Πλουμπίδης - Ντοκουμέντα", "ξαναβρήκε τις δυνάμεις του, όταν συνέλαβε στο μυαλό του την πολιτική γραμμή υπεράσπισής του "τιμή μου είναι η τιμή του κόμματος" είναι ακριβής έκφραση αυτής της πολιτικής γραμμής, καθώς διαβάζεται και αντίστροφα, δηλαδή "η ατίμωσή μου είναι και ατίμωση του κόμματος", άρα το κόμμα αποκαθιστώντας το Ν. Πλουμπίδη αποκαθιστά και τον εαυτό του".

"Πολιτική αποκατάσταση"

Το κόμμα του, όμως, το ΚΚΕ, δεν αποκατέστησε ακόμα το Νίκο Πλουμπίδη και έτσι δεν αποκατέστησε ούτε τον εαυτό του. Γιατί φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πολιτική αποκατάσταση η λακωνική απόφαση της 9ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ το 1958, ότι "η Ολομέλειατης ΚΕ αποφασίζει την αποκατάσταση της μνήμης των συντρόφων Γιώργου Σιάντου, Νίκου Πλουμπίδη (Μπάρμπα) και Κώστα Γυφτοδήμου (Καραγιώργη). Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει την κατηγορία του προβοκάτορα και χαφιέ, που απέδωσε στους παραπάνω συντρόφους η παλιά καθοδήγηση με επικεφαλής τον Ν. Ζαχαριάδη". Μια απόφαση στην οποία δεν δόθηκε από το κόμμα καμιά δημοσιότητα και στην οποία δεν περιέχονται τα στοιχεία του "Πορίσματος για τον Ν. Πλουμπίδη", από τους Βατουσιάνο και Κωτούζα, που υποβλήθηκε στην ΚΕ στις 23-11-1957, όπου καταρρίπτονταν μία προς μία όλες οι κατηγορίες, ξεσκεπάζονται η πολιτική σκευωρία και κατονομάζονταν οι πρωταγωνιστές της Ν. Ζαχαριάδης, Β. Μπαρτζιώτας και Δ. Βλαντάς. Ούτε, βεβαίως, μπορεί να θεωρηθεί ως "αποκατάσταση" ένα δημοσίευμα στο περιοδικό "Νέοι Καιροί", τον Αύγουστο 1966 και ένα άλλο στην "Αυγή" της 11 Σεπτέμβρη 1966.

Παρά τις πιέσεις της οικογένειας του Ν. Πλουμπίδη, και ιδιαίτερα της γυναίκας του και του αδελφού της, προς την ηγεσία του ΚΚΕ, μετά την πτώση της χούντας και μέχρι σήμερα, το κεφάλαιο "Πλουμπίδης" ουσιαστικά δεν άνοιξε. Ολα τα σημειώματα του Πλουμπίδη από το νοσοκομείο "Σωτηρία" και από τη φυλακή, που περιέχονται στο βιβλίο, παραδόθηκαν από το συγγραφέα του βιβλίου Δημοσθένη Παπαχρίστου και την αδελφή του Ιουλία, γυναίκα του Νίκου Πλουμπίδη, στο Χαρίλαο Φλωράκη το Δεκέμβρη 1974 με την παράκληση να δημοσιευθούν στο "Ριζοσπάστη". Δημοσιεύθηκε μόνο ένα γράμμα του Πλουμπίδη που γράφτηκε τα Χριστούγεννα του 1952 και που απλά και μόνο υπογραμμίζει την πίστη και την αφοσίωση του Πλουμπίδη στο ΚΚΕ. Λίγους μήνες μετά, το Μάρτη 1975, δημοσιεύθηκε στο "Ριζοσπάστη" άλλο ένα γράμμα του, της 5ης Μάρτη 1943. Έκτοτε και μέχρι τώρα οι μόνες αναφορές που γίνονται στο "Ριζοσπάστη" μνημονεύουν, συνήθως, στην επέτειο της εκτέλεσής του, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, την "ηρωική μορφή του αγωνιστή Πλουμπίδη, πιστού στο ΚΚΕ, θύματος του ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος της εποχής". Τίποτα περισσότερο.

Αλλά και στα συνέδρια του ΚΚΕ, παρά τις πιέσεις του οικογενειακού περιβάλλοντος του Πλουμπίδη, η ηγεσία απέφυγε επιμελώς να πάρει μια ξεκάθαρη στάση και να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση. Το 10ο Συνέδριο, στο οποίο απευθύνθηκε ένα εκτεταμένο υπόμνημα της οικογένειας Πλουμπίδη, που απαιτούσε το άμεσο ξεκαθάρισμα της υπόθεσης, περιορίστηκε στην εκλογή της Ιουλίας Πλουμπίδη ως μέλος του τιμητικού προεδρείου του Συνεδρίου. Την ίδια σιωπή κράτησε και το 11ο και 12ο Συνέδριο. Στο 13ο Συνέδριο το Μάρτη 1991, ο Μήτσος Κωστόπουλος, μέλος τότε του ΠΓ του ΚΚΕ, αναφερόμενος στους επώνυμους αγωνιστές του ΚΚΕ "παρέλειψε" το όνομα του Πλουμπίδη. Την ίδια χρονιά, το Δεκέμβρη 1991 η ηγεσία του ΚΚΕ παρευρέθηκε ομαδικά στην κηδεία του Ν. Ζαχαριάδη, δηλώνοντας δημόσια, δια στόματος Σπ. Χαλβατζή, ότι "το Νίκο Ζαχαριάδη υποδέχονται το ΚΚΕ και οι οπαδοί του"! (σ. Πολιτικού Καφενείου:Για την κηδεία αυτή θα αναφερθούμε σε άλλο μας άρθρο).

Γιατί αυτή η παρατεταμένη ένοχη σιωπή; Τι φοβάται το ΚΚΕ;

Η συνδικαλιστική και κομματική ηγεσία του ΚΚΕ

Ο Νίκος Πλουμπίδης έγινε μέλος του ΚΚΕ, το 1926, όταν υπηρετούσε ως δάσκαλος στη Βούρμπη Ελασσόνας. Έπαιξε ενεργό ρόλο στις κινητοποιήσεις των δημοσίων υπαλλήλων και το 1930 εκλέχτηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή της Συνομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων. Το 1931 απολύθηκε από δάσκαλος και από τότε αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην κομματική δουλειά. Ήταν ήδη φυματικός. Στο 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ. Από το 1937 έπαιρνε μέρος στις συνεδριάσεις του ΠΓ και καθοδηγούσε την Ενωτική Συνομοσπονδία και την Εργατική Βοήθεια.

Στην Κοζάνη από το 1945. Το σφυροδρέπανο με το κόκκινο αστέρι στον τοίχο ενός σπιτιού. Οι ηρωικοί αντάρτες πίστευαν στο ΚΚΕ


Το 1937 ήταν καθοδηγητής του Γραφείου περιοχής Θεσσαλίας. Το 1938 εκλέχτηκε μέλος του ΠΓ. Το 1939 πιάστηκε από την Ασφάλεια και επειδή ήταν φυματικός φυλακίστηκε στο τμήμα φυλακών της "Σωτηρίας" μέχρι το 1942. Το 1942 δραπέτευσε και ανέλαβε την καθοδήγηση του Εργατικού ΕΑΜ και την ΟΚΝΕ. Τότε εκλέχτηκε επίσης στην ΚΕ και το ΠΓ. Μέχρι τον Απρίλη 1943 καθοδηγούσε άμεσα όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις και αγώνες της Αθήνας. Μετά παρέδωσε την ΟΚΝΕ στο Γληνό και την ΚΟΑ στον Β. Μπαρτζιώτα. Το 1945 λόγω της αρρώστιας του βγήκε από το ΠΓ και ανέλαβε τα οικονομικά του κόμματος και βοηθούσε την καθοδηγητική δουλειά των δημοσιοϋπαλληλικών οργανώσεων. Στο 7ο Συνέδριο επανεκλέχτηκε στην ΚΕ. Από το 1947 που το ΚΚΕ Π¨ΕΡΑΣΕ στην παρανομία ήταν ουσιαστικά αυτός που καθοδηγούσε την παράνομη δουλειά και αυτός που οργάνωσε την κάθοδο του ΚΚΕ στις εκλογές του 1950, και του 1951. Το Noέμβρη, 1952, συνελήφθηκε από την Ασφάλεια, κρατήθηκε στην απομόνωση, δικάστηκε στις 14/7 ως 3/8 1953 από το φασιστικό στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Την ίδια στιγμή και ενώ βρισκόταν απομονωμένος στη φυλακή, ο ραδιοφωνικός σταθμός "Ελεύθερη Ελλάδα" μετέδιδε διαρκώς την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ ότι ο Πλουμπίδης ήταν χαφιές της Ασφάλειας. Αυτός όμως άντεξε και σ΄ αυτό το χτύπημα. Δεν υποχώρησε, δεν συνθηκολόγησε, δεν πρόδωσε τις αρχές του. Στην ιστορική απολογία του στο Στρατοδικείο εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ ενάντια στους κατηγόρους του, το πολιτικό κατεστημένο της εποχής, την αμερικανοκρατία, τον αντικομμουνισμό. Υπερασπίστηκε με περισσή γενναιότητα τον εαυτό του από τις κατηγορίες του "χαφιέ" που του απέδιδε το κόμμα του, χωρίς όμως να παίξει το παιχνίδι της Ασφάλειας, χωρίς να καταγγείλει το ΚΚΕ, σαν μέλος της ηγεσίας του, σίγουρος, όπως έλεγε, ότι η Ιστορία θα τον δικαιώσει. Ακόμα και οι πολιτικοί εχθροί του υποκλίθηκαν μπροστά στο ύψος του ηθικού του αναστήματος. Όμως η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ, με επικεφαλής το Ζαχαριάδη, το Μπαρτζιώτα και το Βλαντά τον είχε ήδη καταδικάσει. Με την επαίσχυντη "απόρρητη έκθεση" του Ζαχαριάδη, που στο βιβλίο δημοσιεύεται ολόκληρη, ο Πλουμπίδης χαρακτηρίζεται σαν πράκτορας της αστυνομίας που μπήκε στο ΚΚΕ για να το υπονομεύσει, είχε την πολιτική κάλυψη του Σιάντου, παρίστανε το φυματικό για να κρύβει τη χαφιέδικη δράση του, και ευθύνεται μεταξύ των άλλων και για τη σύλληψη του Νίκου Μπελογιάννη. Άρθρα μ΄ αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενο δημοσιεύτηκαν το 1952 στο περιοδικό "Νέος Κόσμος" με την υπογραφή του Γρηγόρη Κασιμάτη (Ορέστη). Ο μόνος από την ηγεσία του ΚΚΕ που διαχώρισε τη θέση του από την έκθεση Ζαχαριάδη ήταν ο Κώστας Θέος. Τον Ιούλιο 1952, λίγους μήνες πριν τη σύλληψη του Πλουμπίδη από την Ασφάλεια, το ΠΓ τον διέγραψε ως χαφιέ και πράκτορα των Άγγλων. Αυτή την απόφαση ο ίδιος δεν την έμαθε ποτέ. Το 1953 έγινε η δίκη του και καταδικάστηκε σε θάνατο. Το 1954, στις 14 Αυγούστου, αφού είχαν στο μεταξύ απορριφθεί όλες οι αιτήσεις χάριτος, εκτελέστηκε στο Δαφνί. Η Αντίδραση τον φοβόταν ακόμα και νεκρό. Οι χωροφύλακες τον έχωσαν όπως - όπως σ΄ ένα λάκκο στο χώμα, ενώ η οικογένειά του πληροφορήθηκε την εκτέλεση την επομένη από τις εφημερίδες και έσπευσε να τον θάψει σε κανονικό τάφο, που αργότερα ήρθε η χούντα του 1967 να τον καταστρέψει κι αυτόν.

Ο Νίκος Πλουμπίδης, λίγο πριν πέσει νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δήλωσε με θάρρος στο βασιλικό επίτροπο, "υπήρξα τίμιος αγωνιστής, πάλεψα για το καλό του λαού και για το κόμμα μου. Και αφήνω στο γιο μου φεύγοντας ένα τίμιο όνομα". Και με το γλυκύτερο χαμόγελο του κόσμου, αυτός ο τελευταίος των ευγενών του κομμουνισμού, αποχαιρετώντας τους δημοσιογράφους που ήταν παρόντες είπε: "Νάστε πάντα καλά. Βλέπετε, εγώ σε λίγο φεύγω με ψεύτικες και άδικες κατηγορίες. Το κόμμα μου, το ξέρω, θα βρει την αλήθεια και θα με δικαιώσει. Γεια χαρά παιδιά". Και λίγο πριν πέσει, χτυπημένος απ΄ τις σφαίρες φώναξε: "Ζήτω το ΚΚΕ". Την ίδια στιγμή ο Ζαχαριάδης και η κλίκα του ανακοίνωναν, ότι η εκτέλεση ήταν σκηνοθετημένη απ΄ την Ασφάλεια, την Ιντέλλιτζεντ Σέρβις και το FBI και ότι ο Πλουμπίδης βρισκόταν ήδη στην Αμερική!

Από τότε μέχρι τώρα έχει περάσει πολύς καιρός, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Η ηγεσία του ΚΚΕ εξακολουθεί να σιωπά, ανάμεσά της και πολλοί που έπαιξαν τότε πρωταγωνιστικό ρόλο. Σιωπά ένοχα για πολλά, ακόμα για έναν αγωνιστή του διαμετρήματος του Ν. Πλουμπίδη.

- Γι΄ αυτόν που οργάνωσε την εξέγερση του αθηναϊκού λαού στις 5 Μάρτη 1943, με γενική πολιτική απεργία και παλλαϊκή διαδήλωση που ματαίωσε τα σχέδια των Γερμανών και των κουίσλινγκς να προχωρήσουν σε πολιτική επιστράτευση και να στείλουν έλληνες εργάτες στα γερμανικά εργοστάσια.

- Γι΄ αυτόν που για να σωθεί από το εκτελεστικό απόσπασμα ο Νίκος Μπελογιάννης - που εκτελέστηκε τελικά το Μάρτη 1952 - προσφέρθηκε, με επιστολή του στο διευθυντή της αστυνομίας που δημοσιεύτηκε και στον Τύπο, να παρουσιασθεί στις Αρχές να δικαστεί εκείνος σαν καθοδηγητής του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, με τον όρο να μετατραπούν οι θανατικές καταδίκες του φίλου και συντρόφου του Ν. Μπελογιάννη.

- Γι΄ αυτόν που λίγους μήνες πριν εκτελεστεί είχε το σθένος να γράψει στο τελευταίο του γράμμα στη γυναίκα του, Ιουλία: "Δεν ξέρω αν φτάσουν στην εκτέλεση και γιατί η διεθνής και η εσωτερική κατάσταση σήμερα δεν το σηκώνει και γιατί η μη εκτέλεση τους συμφέρει για να διαιωνίζεται η σύγχυση αν είμαι χαφιές ή όχι. Δεν βρίσκω άλλη λύση από: Να με αποκηρύξεις. Να πάρεις διαζύγιο σε βάρος μου με οποιονδήποτε λόγο. Ακόμα το παιδί μας να μη φέρει το όνομά μου, αλλά το δικό σου, είτε σιωπηρά είτε υιοθετημένο από ένα απ΄ τα παιδιά. Τέλος, δέχομαι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αποφασίσετε, αρκεί να μη θίγεται το κόμμα... Μη διστάσετε στην απόφασή σας από συναισθηματισμούς ή από το αν πονέσω".

Οι πολιτικές διαφωνίες του

Ήταν μια πραγματικά ηρωική μορφή ο Πλουμπίδης, από κείνες τις σπάνιες, που υποκλίνεσαι μπροστά της ακόμα κι αν διαφωνείς πολιτικά. Ηταν, όπως έλεγε ο ίδιος, καθαρός σαν κρύσταλλο, που τίποτα δεν μπορεί να το κηλιδώσει. Ο ηρωισμός του όμως δεν ήταν απλά ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. Δεν μπορεί να προσεγγιστεί υπεριστορικά ούτε σε επίπεδο ατομικής ψυχολογίας. Ο Ν. Πλουμπίδης ήταν ηρωικός γιατί πάλευε πάνω απ΄ όλα πολιτικά, γιατί τολμούσε να αμφισβητήσει ή ακόμα και να συγκρουσθεί με την επίσημη γραμμή, όποτε έκρινε, ότι αυτή λειτουργούσε σε βάρος των ιστορικών συμφερόντων του κινήματος. Και αυτό ακριβώς θέλουν να αποκηρύξουν όσοι κάνουν εικόνισμα την μορφή του. Για να συσκοτίσουν κάθε σοβαρή πολιτική ανάλυση, χρησιμοποιούν, όπως λέει ο Δημήτρης Πλουμπίδης, τη μέθοδο της "ηρωοποίησης". Σαν πολιτική τακτική που αποβλέπει στο να αποφύγουν να κάνουν μια πολιτική ανάλυση για να κάνουν μια πολιτική ανάλυση για κείνη την υπόθεση και για κείνη την εποχή και να πάρουν ξεκάθαρη θέση οι ίδιοι για όλα αυτά τα τεράστιας σημασίας πολιτικά ζητήματα. Γιατί ο Νίκος Πλουμπίδης είχε το θάρρος να διαφωνήσει ανοιχτά σε πολλά σημεία με την πολιτική της επίσημης ηγεσίας του ΚΚΕ και με τον ίδιο τον Ζαχαριάδη. Όπως αναγράφεται στο βιβλίο "Ν. Πλουμπίδης - Ντοκουμέντα":

1. Αντιτάχθηκε στη γραμμή του Ζαχαριάδη για τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, στην αναγνώριση ουσιαστικά απ΄ το Ζαχαριάδη του δικτάτορα Μεταξά ως ηγεσία του αντιφασιστικού πολέμου. Κατάγγειλε μάλιστα ως πλαστό το γράμμα του Ζαχαριάδη, που "απευθυνόταν στο Μανιαδάκη και όχι στο λαό και υπέγραφε σαν γραμματέας της ΚΕ και όχι του ΚΚΕ". Αυτό ο Ζαχαριάδης ποτέ δεν του το συγχώρεσε.

2. Δεν του συγχώρησε επίσης ο Ζαχαριάδης ότι όταν γύρισε απ΄ το Νταχάου την άνοιξη του 1945, ο Ν. Πλουμπίδης ζήτησε να κάνει έκθεση των ενεργειών και της δραστηριότητας του κατά την περίοδο της κράτησής του από τους Γερμανούς - αίτημα που βεβαίως, η ΚΕ του ΚΚΕ απέρριψε!

3. Ήταν αντίθετος με την επίσημη γραμμή στα Δεκεμβριανά, γι΄ αυτό και τις κρίσιμες εκείνες μέρες το κόμμα τον απομόνωσε, όπως ο ίδιος λέει, στον Τύρναβο.

4. Ήταν αντίθετος στη γραμμή του Ζαχαριάδη για την αποχή από τις εκλογές του 1946, μολονότι πειθάρχησε πλήρως στο κόμμα.

5. Είχε σοβαρές επιφυλάξεις για τη γραμμή Ζαχαριάδη το 1947, ότι ο ένοπλος αγώνας έπρεπε να είναι η μοναδική απάντηση του λαού.

6. Διαφωνούσε με την γραμμή της πολιτικής απομόνωσης και εξόντωσης από το κόμμα των μελών και οπαδών του κόμματος που κάτω από αφόρητες πιέσεις και απάνθρωπα βασανιστήρια υποχρεώθηκαν να κάνουν "δήλωση μετάνοιας".

7. Διαφωνούσε επίσης με την επίσημη γραμμή του κόμματος που απαγόρευε στους δημόσιους υπαλλήλους να υπογράψουν τη δήλωση νομιμοφροσύνης που ζητούσε το κράτος προκειμένου να διατηρήσουν τη θέση τους. Έτσι πολλοί απολύθηκαν και πολλοί περισσότεροι διαχώρισαν τη θέση τους απ΄ το κόμμα, για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

8. Διαφώνησε με τη στάση του Ζαχαριάδη απέναντι στον Άρη Βελουχιώτη με τον οποίο τον συνέδεαν ισχυροί δεσμοί.

9. Διαφώνησε με τη γραμμή της καθοδήγησης του ΚΚΕ από την ηγεσία που βρισκόταν, μετά την ήττα του 1949, εκτός Ελλάδας.

10. Διαφώνησε με το σύνθημα του Ζαχαριάδη "Τι Πλαστήρας τι Παπάγος", τότε που κυριαρχούσε η γραμμή, "τα όπλα παρά πόδας".

11. Στις εκλογές του 1950 και του 1951, εφάρμοσε μια πιο ευέλικτη τακτική απ΄ αυτήν της επίσημης ηγεσίας. Αυτό θεωρήθηκε μέγα λάθος παρά το πολιτικό κέρδος του κόμματος από το αποτέλεσμα.

Τα μεγάλα ιστορικά ζητήματα

Όμως η μη - αποκατάσταση του Πλουμπίδη απ΄ το ΚΚΕ δεν αποβλέπει μόνο στο να εμποδίσει το άνοιγμα μιας πραγματικής, πάνω σε αρχές και σε βάθος συζήτησης μέσα στο εργατικό κίνημα για όλα αυτά τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής. Αποβλέπει και σε κάτι μεγαλύτερο, που θα βγει αναπόφευκτα στην επιφάνεια σαν συνέχεια όλων αυτών: στη συζήτηση που πρέπει να γίνει για το χαρακτήρα του αγώνα 1941-49. Ήταν ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, όπως διακήρυσσαν σ΄ όλους τους τόνους οι αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΕ ή ήταν και κοινωνικός; ¨Η αλλιώς, η Επανάσταση των ένοπλων εργατών και αγροτών στην Ελλάδα είχε καθαρά αστικοδημοκρατικό χαρακτήρα ή μήπως σοσιαλιστικό; Θα μπορούσε δηλαδή στην πορεία προς το σοσιαλισμό να λύσει και όλα τα άλυτα μέχρι τότε αστικοδημοκρατικά ζητήματα, όπως αποδεικνυόταν στην πράξη, με τη δράση του ΕΛΑΣ; Αυτό δεν έδειχνε η ίδια η ζωή, μέσα από τις κοινωνικές αλλαγές που πραγματοποιούνταν στις περιοχές που απελευθέρωνε ο ΕΛΑΣ, μέσα από τις απαλλοτριώσεις των τσιφλικιών και του μοιράσματος της γης στους ακτήμονες, μέσα από την εγκαθίδρυση των θεσμών της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης, μέσα από τη συγκρότηση αιρετών, άμεσα ανακλητών οργάνων, εργατοαγροτικής εξουσίας; Μ΄ αυτόν τον διαρκή χαρακτήρα της σοσιαλιστικής, στην ουσία επανάστασης δεν ήρθε σε σύγκρουση η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ; Αυτή την κατάσταση δυαδικής εξουσίας δεν ήρθαν να πνίξουν οι προδοτικές συμφωνίες του Λίβανου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας; Και ποιες ήταν οι πολιτικές ευθύνες της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ που υπό την καθοδήγηση του Στάλιν και των ντόπιων σταλινίσκων, οδήγησαν μια μεγαλειώδη επανάσταση στην ήττα και ένα ολόκληρο λαό στη συντριβή και στην πολιτική υποδούλωση;

Μήπως όλα αυτά δεν είναι παρά μια απελπισμένη προσπάθεια της ηγεσίας του ΚΚΕ να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες, που θα διαταραχθούν, όταν αποκαλυφθούν μέσα απ΄ όλη αυτή τη συζήτηση με αφορμή την υπόθεση Πλουμπίδη, οι τεράστιες πολιτικές ευθύνες ζώντων ακόμα ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο εκείνη την εποχή;

Μπορούν όμως μέσα από ένα τέτοιο παιχνίδι πολιτικών συγκαλύψεων να προετοιμαστούν ιδεολογικά και να σφυρηλατηθούν πολιτικά για τους μεγάλους αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας οι νεότερες γενιές των αγωνιστών; Η αναστήλωση του καπιταλισμού στην μεταπολεμική Ευρώπη, μέσα από το σχέδιο Μάρσαλ και την εφαρμογή των συμφωνιών του Bretton Woods, δεν θα ήταν δυνατή αν δεν αναχαιτιζόταν η Ευρωπαϊκή Επανάσταση που γεννιόταν μέσα από τα σπλάχνα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και των κινημάτων αντίστασης. Δεν θα ήταν δυνατή αν δεν αφοπλιζόταν το αντάρτικο στη Γαλλία απ΄ τον Τορέζ και στην Ιταλία από τον Τολιάττι. Δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την προδοσία του Λίβανου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας. Δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τις συμφωνίες του Στάλιν με τον Τσώρτσιλ και τους Αμερικανούς για το μοίρασμα της Ευρώπης σε "ζώνες επιρροής".

Το ΚΚΕ αρνείται να πάρει θέση πάνω σ΄ όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα της Ιστορίας. Και πώς να το κάνει όταν είναι υποχρεωμένο να κρατά στους κόλπους του ανοιχτά φιλοσταλινικές τάσεις - που χρησιμοποιούν ακόμα την κλασσική σταλινική μεθοδολογία της ιστορικής διαστρέβλωσης και της αντιτροτσκιστικής συκοφαντίας - με πρόσφατο δείγμα την ανοικτή συμπάθεια στον Στάλιν της υπεύθυνης της ιδεολογικής επιτροπής του ΚΚΕ.

Όμως η Ιστορία είναι πιο δυνατή απ΄ όλους τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Κανείς δεν μπορεί να κρατήσει κλειστά τα συρτάρια της Ιστορίας, σε μια εποχή σαν τη δική μας, που η παγκοσμιοποίηση σπέρνει θύελλες, θερίζοντας τις ζωές εκατομμυρίων καταπιεσμένων σε κάθε γωνιά του πλανήτη και κανείς δεν μπορεί να αποφύγει το ιστορικό δίλημμα "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα".

Η υπόθεση Πλουμπίδη με όλα τα ιστορικά ζητήματα που ανακινεί δεν μπορεί πια να μείνει μέσα στα στενά πλαίσια που επιχειρεί να την περιορίσει η ηγεσία του ΚΚΕ. Γιατί όπως λέει ο γιός του στον πρόλογο του βιβλίου: "Ο Ν. Πλουμπίδης πέτυχε μια πολιτική νίκη με τον τρόπο που χειρίστηκε την πορεία του προς το θάνατο, έτσι που η υπόθεσή του να μην μπορεί να "κλείσει" αν δεν συζητηθεί με όρους πραγματικής πολιτικής ανάλυσης".

Η Κατερίνα Μάτσα είναι η υπεύθυνη και η ψυχή του 18Ανω. Αγωνίστρια με κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες εκλέγεται πάντα στα συνδικαλιστικά όργανα των γιατρών, είναι Εκδότης και Υπεύθυνη σύνταξης στα "ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ" και παράλληλα είναι στέλεχος στο ΕΕΚ - Τροτσκιστές και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της εφημερίδας ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ. Επίσης είναι συγγραφέας βιβλίων και πολλών άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά, ελληνικά και ξένα.

Ησυχία θα τους ξυπνήσετε.


Τον Σεμπτέβρη με Οκτώβρη που θα ξυπνήσουμε θα δείτε τι έχει να γίνει.

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

Μέχρι και οι ροταριανοί διαφωνούν με την μεταναστευτική πολιτική της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

SERVICE ABOVE SELF
ΡΟΤΑΡΙΑΝΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΧΙΟΥ
CHIOS ROTARY CLUB
DISTRICT 2470

«ΣΗΜΕΡΑ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ»

Πριν από λίγες ημέρες, όπως πληροφορηθήκαμε από τον τοπικό Τύπο, κάποιοι από τους οικονομικούς μετανάστες που ήρθαν παράνομα στη χώρα μας μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Στο λιμάνι βρίσκονταν συμπολίτες μας που προσπάθησαν να ματαιώσουν το ταξίδι ή έστω να καλυτερεύσουν τις συνθήκες κράτησης των λαθρομεταναστών. Η ενέργειες και η συμπεριφορά αυτής της ομάδας συμπολιτών μας, μας έκανε περήφανους που είμαστε Χιώτες, που ξέρουμε να δείχνουμε αλληλεγγύη σ’ αυτούς που τη χρειάζονται, που αντιστεκόμαστε στον παραλογισμό των σύγχρονων κρατών.
Διότι μόνο παράλογες μπορούν να χαρακτηριστούν οι συνθήκες μεταγωγής των μεταναστών. Διαβάσαμε πως ήταν δεμένοι με χειροπέδες ανά δύο. Όπως οι σκλάβοι και οι εγκληματίες. Προφανώς στη σημερινή Ευρώπη όποιος δεν είναι πλούσιος είναι κακοποιός.
Τι έγκλημα έκαναν αυτοί οι άνθρωποι; Τι παραπάνω έκαναν από αυτό που έκαναν οι Έλληνες στις δεκαετίες του 50 και του 60; Γεννήθηκαν σε χώρες όχι μόνο φτωχές αλλά και επικίνδυνες για την ανθρώπινη ζωή. Και θέλησαν να πάνε κάπου αλλού να επιβιώσουν.
Βέβαια η Ευρώπη δεν τους θέλει. Η Ευρώπη και η Αμερική που υποκινούν τις αναταραχές σε όλες αυτές τις χώρες, που ανακατεύονται στην εσωτερική πολιτική τους ώστε να τις εκμεταλλευτούν όσο το δυνατόν περισσότερο, που πουλάνε όπλα σε κυβερνήσεις και πάσης φύσεως αντάρτες και που επιθυμούν να συνεχίσουν το αισχρό αυτό εμπόριο στο διηνεκές δεν δέχονται μετανάστες. Ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν, ανθρώπους σαν κι εμάς, γονείς, αδέλφια, παιδιά.
Είναι τόσο δύσκολο και τόσο πιο ακριβό αντί να τους φυλακίζουμε σε στρατόπεδα να τους εκπαιδεύουμε και να τους προσφέρουμε δουλειά

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ

Προς όλα τα μέλη του ΣΥΝ που είχαν προβληματισμούς για το ψηφοδέλτιο και για την κατάσταση που επικρατούσε στον ΣΥΡΙΖΑ
Τους προτρέπω να υπογράψουν μια δήλωση προς την ΚΟΕ που να αναφέρει αν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και αν δούλεψαν για το καλό του.
Άντε και καλή Σιβηρία σύντροφοι

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Επιστολή 18 μελών της Π.Κ. ΣΥΝ Χολαργού

ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΣΩΚΡΑΤΗ
04/08/2009
Με επιστολή τους προς τον Αλέξη Τσίπρα, Πρόεδρο του ΣΥΝ, τον

Αλέκο Αλαβάνο, Πρόεδρο Κ. Ο. ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και τον Γιάννη Θεωνά, συντονιστή της Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ως ακολούθως:

«Αγαπητοί σύντροφοι,

Με την παρούσα επιθυμούμε να σας ενημερώσουμε για ένα ζήτημα, από τα πολλά, που η σ. Ελένη Μηνακάκη έθεσε με την επιστολή της προς εσάς καθώς και με την παρέμβασή της στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Προβαίνουμε στην ενέργεια αυτή τώρα. Είχαμε θεωρήσει σκόπιμο - λάθος όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων- να μη δώσουμε κατηγορηματική απάντηση σε μια σειρά κατηγορίες για πολλούς και πολλές από εμάς, που εκτοξεύτηκαν στη μετεκλογική συνέλευση της Τ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό γιατί μας έχει κουράσει ψυχικά και ηθικά η πρακτική και η μεθοδολογία μελών του κόμματος που σήμερα έχουν την ευθύνη της Π.Κ. Χολαργού. Δεν πιστεύαμε ότι σε «ώτα μη ακουόντων» έχει την οποιαδήποτε σημασία ο αντίλογος!

Ούτε και με την παρούσα σκοπεύουμε με τον οποιονδήποτε τρόπο να αντικρούσουμε τις όποιες κατηγορίες εναντίον μελών της Π.Κ. Χολαργού, που πρόσκεινται στην Ανανεωτική Πτέρυγα.

Επιθυμούμε μόνο να αποκαταστήσουμε μια αλήθεια που πρέπει να είναι απολύτως σαφής. Ό, τι δηλαδή σχετίζεται με τον σ. Δημήτρη Χατζησωκράτη, τον οποίο και ανέλαβε να σύρει σε… «δημόσια δίκη» η ΚΟΕ, από τη Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και πέρα.

Εξηγούμαστε: Στη σύσκεψή που έγινε προεκλογικά μελών και φίλων της Αν. Πτέρυγας-τέτοιες συσκέψεις γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται – ο παρευρισκόμενος Δημήτρης Χατζησωκράτης ουδεμία στιγμή, έθεσε, καθ΄ οιονδήποτε, τρόπο την μη ψήφιση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν προέτρεψε δηλαδή κανένα και καμία να ψηφίσει Οικολόγους –Πράσινους και πολύ περισσότερο δεν μας δήλωσε τι αυτός πρόκειται να ψηφίσει! Προφανώς το παρευρισκόμενο μέλος, στο οποίο και αναφέρεται η σ. Μηνακάκη ότι της κατήγγειλε τα διαδραματισθέντα, στην πιο …άδολη περίπτωση, θα παρεννόησε και θα μπέρδεψε αναφορές και συζητήσεις γύρο από το πρόβλημα του κακού ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με αυτό του ψηφοδελτίου των Οικολόγων-Πρασίνων, που τονίζονταν ότι θα επηρεάσει πολλούς και πολλές από τον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς. Και αυτή ακόμη η αναφορά δεν προήλθε από τον σ. Χατζησωκράτη…

Θα επιθυμούσαμε, τέλος, να υπογραμμίσουμε ότι τόσα χρόνια ενταγμένοι και ενταγμένες στο χώρο της Αριστεράς δεν φανταζόμασταν πως κάποια στιγμή θα αναγκαζόμασταν να προβούμε σε τέτοια ενέργεια, δηλαδή δημόσιας «υπεράσπισης» συντρόφου με τον οποίο συμπορευόμαστε, πολλοί και πολλές, δυό ή και τρεις δεκαετίες…

Με συντροφικού χαιρετισμούς,

Αθανασίου-Ζηρώ Κωστούλα, Αναγνωστοπούλου Γεωργία, Αναγνωστόπουλος Νίκος, Γαροφαλίδου Ελπίδα, Γραμμένου Αντιγόνη, Γραμμένος Θανάσης, Γρατσία Μόσχα, Γρατσίας Νίκος, Καλένη Όλγα, Κοντολέων Έλια, Μοσχοβάκης Θόδωρος, Μούσιου Άννα, Μούσιος Δημήτρης, Μπασιάκος Γιάννης, Νικόλης Νίκος, Παππά Μαρία, Παραλίκας Απόστολος, Στραγαλινός Αποστόλη.ς

Χολαργός, 04/08/09

Υ.Γ. Η καθυστέρηση σύνταξης και υπογραφής της επιστολής μας μετά τη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, να θεωρήσετε ότι οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο …ελληνικό καλοκαίρι .»

Σάββατο 1 Αυγούστου 2009