Αναγνώστες

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Τραγωδία με 16 νεκρούς μετανάστες στον Έβρο


Συνολικά δέκα έξι πτώματα έχουν βρεθεί τις τελευταίες ημέρες στον ποταμό Έβρο.

Όλα τα πτώματα βρέθηκαν στην παραποτάμια περιοχή του Διλόφου και των Μαρασίων Έβρου και εκτιμάται ότι πρόκειται για ομάδα παράνομων μεταναστών που επιχείρησαν να περάσουν τα σύνορα με βάρκα ή φουσκωτό, που βυθίστηκε ή ανατράπηκε.

Τα πτώματα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης για νεκροψία-νεκροτομή και εκτιμάται ότι πρόκειται για νέα σε ηλικία άτομα, ηλικίας 20-25 ετών.

Όπως τονίζει ο διοικητής του νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, Νίκος Ραπτόπουλος, η κατάσταση με τους νεκρούς παράνομους δυστυχώς είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον χώρος στα ψυγεία του νεκροτομείου.

Αυτή τη στιγμή 16 πτώματα αγνώστων στοιχείων φυλάσσονται στο νεκροτομείο.

Έντεκα βρέθηκαν στην περιοχή του βορείου Έβρου και έξι στον κεντρικό Έβρο.

Σύμφωνα με τον κ. Ραπτόπουλο, το φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης έχει ξεφύγει πλέον από κάθε λογική και πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα με επίσημη ενημέρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάσταση.

Ενθαρρυντικά τα μηνύματα για την "Δημοκρατική Αριστερά"


Το κόμμα της «Δημοκρατικής Αριστεράς» θέλει να εκφράσει μια αριστερά αντίστοιχη προς αυτά που διεκδικεί η κοινωνία και στον πυρήνα της έχει την Δημοκρατία, δήλωσε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Πρώτη Γραμμή», ο Φώτης Κουβέλης. Επισήμανε πως τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν δεν αρκεί να επισημαίνονται αλλά χρειάζονται τομές και μεταρρυθμίσεις ώστε προωθείται επί της ουσίας η πολιτική. Ο κ. Κουβέλης, αναφορικά με την δημιουργία του νέου κόμματος, είπε ότι τα μηνύματα από την κοινωνία είναι ενθαρρυντικά καθώς υπάρχει αποδοχή από μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας για την ίδρυση του κόμματος. Ανέφερε ότι το μνημόνιο θα μπορούσε να είχε αποκρουστεί όπως επίσης και η ολέθρια παρουσία του ΔΝΤ. Είπε επίσης ότι το έλλειμμα και το χρέος είναι υπαρκτά μεγέθη επισήμανε ωστόσο ότι οι ρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό δεν έχουν καμία σχέση με το χρέος και το έλλειμμα. Ξεκαθάρισε ότι η «Δημοκρατική Αριστερά» θα κατέβει αυτόνομα στις εθνικές εκλογές ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασιών με άλλα κόμματα στις δημοτικές εκλογές.

Λεωνίδας Κύρκος: Δήλωση για την ίδρυση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ


Λεωνίδας Κύρκος: απευθύνω έκκληση σε όλους όσοι μετέσχαν κατά στάδια στην εποποιία της ανανέωσης του ελληνικού κινήματος. Να ενωθούν μαζί μας. Αξίζει τον κόπο
«Η δημιουργία του νέου κόμματος σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Σημαίνει νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού, ανοιχτόχερη υιοθέτηση της σύγχρονης ατζέντας του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος.

Δεν υποτιμώ τις μεγάλες δυσκολίες του νέου εγχειρήματος, αποβλέπω όμως στην κινητοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του ο λαός και που εκφράστηκαν τόσο πανηγυρικά στα μεγάλα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Από τις δυσκολίες ας μου επιτραπεί να υπογραμμίσω την έλλειψη οικονομικών μέσων. Το κενό θα καλυφθεί με την επείγουσα συμβολή όλων. Οι έχοντες θα ανοίξουν το πουγκί τους, οι μη έχοντες θα κόψουν το τσιγάρο.

Κλείνοντας, απευθύνω έκκληση σε όλους όσοι μετέσχαν κατά στάδια στην εποποιία της ανανέωσης του ελληνικού κινήματος. Να ενωθούν μαζί μας. Αξίζει τον κόπο.

Η πατρίδα μας περνά βαριά κρίση. Έχουμε το μερτικό της ευθύνη μας. Όμως η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να είναι παρούσα. Πρέπει να εργαστεί σκληρά για να προσφέρει την ψύχραιμη ανάλυση και κατανόηση της νέας κατάστασης. Έτοιμη να προσφέρει την πείρα της, την έμπνευση και το πάθος της, την ενοποιητική της πνοή υπό την ηγεσία του Φώτη Κουβέλη».

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Τι είναι και τι θέλει η Δημοκρατική Αριστερά

Εμείς, το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς που έρχεται από μακριά και πάει μακριά, δεσμευόμαστε, παράλληλα με τη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής και υπεύθυνης πρότασης εξόδου από την κρίση, να ενισχύσουμε μεθόδους και πρακτικές που θα φέρνουν την πολιτική στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική.

Φιλοδοξούμε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς να είναι η απάντηση στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για τη ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και για τον ανακαθορισμό των κοινωνικών συσχετισμών. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι, ταυτοχρόνως, η υπεράσπιση του παρελθόντος και του μέλλοντος της ανανεωτικής, δημοκρατικής και οικολογικής αριστεράς.

Ο πυρήνας των ανανεωτικών ιδεών, που τον κωδικοποιούμε στις θεμελιώδεις αρχές: «δημοκρατικός σοσιαλισμός - αριστερός ευρωπαϊσμός - μεταρρυθμιστική στρατηγική –οικολογική εγρήγορση» είναι και παραμένει στοιχείο της ταυτότητάς μας. Οι ιδέες αυτές εξακολουθούν να είναι ενεργές και να τροφοδοτούν τους προβληματισμούς μας για το μέλλον της αριστεράς. Γιατί ο χώρος της ανανεωτικής και διαρκώς ανανεούμενης αριστεράς είναι και πρέπει να είναι ένα ζωντανό κύτταρο υπεύθυνης στάσης, επίκαιρου λόγου, προγραμματικών θέσεων για τη προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.

Αφήνουμε πίσω μας την Ελλάδα της χρεοκοπίας και της παρακμής. Είμαστε η Αριστερά της δημιουργίας, της κριτικής σκέψης και της πολιτιστικής αναγέννησης.

Είμαστε εμείς η Αριστερά που σταθερά υποστηρίζει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από το νεοφιλελευθερισμό και το ΔΝΤ. Η αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης: η επιβεβλημένη μείωση του ελλείμματος και η συγκράτηση του χρέους να μη φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων μέσα από την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά να συνδυαστεί με βαθιά αλλαγή του κράτους, του άδικου φορολογικού συστήματος, της διαχείρισης των χρημάτων του δημοσίου, του παραγωγικού αλλά και του καταναλωτικού προτύπου, επιλογών και νοοτροπιών σπατάλης, διαφθοράς.

Η υπεράσπιση του «δημόσιου συμφέροντος» είναι κεντρικό ιδεολογικό πρόταγμα, που θα μας επιτρέψει να επικεντρώσουμε τις δράσεις μας γύρω από τις «πολιτικές της κρίσης». Παράλληλα με τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, τις προτάσεις αντιμετώπισής της, η δική μας αριστερά δεν μπορεί παρά να επικεντρώνεται στην ανθρώπινη διάσταση της κρίσης και το προστατευτικό δίκτυ της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η εστίαση στην αναδιανομή, στην αλληλεγγύη και στον επανακαθορισμό του προτύπου ανάπτυξης ανοίγει σήμερα το έδαφος για μια ουσιαστική παρέμβαση στο κράτος, στην αυτοδιοίκηση με αποκέντρωση και στους θεσμούς, αλλά και στη μεικτή οικονομία, με στόχο την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων.

Οι κατευθύνσεις αυτές μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή για τη χώρα, τους εργαζόμενους, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό. Η αντιμετώπιση της κρίσης συνδυάζεται με τις αναγκαίες αλλαγές στην ΕΕ προς την επείγουσα κατεύθυνση της ομοσπονδιακής δημοκρατικής ενοποίησης με πρώτους στόχους τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του τραπεζικού συστήματος και των χρηματαγορών από πολιτικούς θεσμούς, την απεμπλοκή από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες και αποδοχή της βαρύτητας των κριτηρίων απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, τη στήριξη του ευρώ με ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό, τη στήριξη χωρών όταν δέχονται τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, δηλαδή κοινή οικονομική πολιτική. Οι αλλαγές αυτές απαιτούν νέους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς και αγώνες σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Είμαστε η αριστερά που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της συγκρότησής της την πεποίθηση ότι Αριστερά και Οικολογία μπορούν να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα μια προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό σημαίνει βαθιές αλλαγές στον τρόπο που, ως αριστεροί/ές, σκεφτόμαστε και δρούμε, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις μας. Σημαίνει την ανάγκη για πράσινη-οικολογική στροφή της οικονομίας ως μιας ώριμης δυνατότητας για ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές για το κλίμα και ένα νέο ενεργειακό πρότυπο.

Απευθυνόμαστε σήμερα στους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες της χώρας μας ζητώντας την ενεργό στήριξη, τη συμπόρευση και τη συμμετοχή τους στο εγχείρημά μας.

Το νέο μας κόμμα στηριγμένο στις αρχές της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της πολυφωνίας και της αποτελεσματικότητας, συνδυάζοντας τη συλλογικότητα με την ατομική ευθύνη στη λειτουργία και τη δράση, διεκδικεί να κερδίζει ένα μεγάλο στοίχημα με τους πολίτες που συμμετέχουν ή το παρακολουθούν: Να επιβεβαιώνει καθημερινά την αντιστοιχία του με τα οράματα που επαγγέλλεται.

Τι είναι και τι θέλει η Δημοκρατική Αριστερά


Εμείς, το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς που έρχεται από μακριά και πάει μακριά, δεσμευόμαστε, παράλληλα με τη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής και υπεύθυνης πρότασης εξόδου από την κρίση, να ενισχύσουμε μεθόδους και πρακτικές που θα φέρνουν την πολιτική στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική.

Φιλοδοξούμε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς να είναι η απάντηση στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για τη ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και για τον ανακαθορισμό των κοινωνικών συσχετισμών. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι, ταυτοχρόνως, η υπεράσπιση του παρελθόντος και του μέλλοντος της ανανεωτικής, δημοκρατικής και οικολογικής αριστεράς.

Ο πυρήνας των ανανεωτικών ιδεών, που τον κωδικοποιούμε στις θεμελιώδεις αρχές: «δημοκρατικός σοσιαλισμός - αριστερός ευρωπαϊσμός - μεταρρυθμιστική στρατηγική –οικολογική εγρήγορση» είναι και παραμένει στοιχείο της ταυτότητάς μας. Οι ιδέες αυτές εξακολουθούν να είναι ενεργές και να τροφοδοτούν τους προβληματισμούς μας για το μέλλον της αριστεράς. Γιατί ο χώρος της ανανεωτικής και διαρκώς ανανεούμενης αριστεράς είναι και πρέπει να είναι ένα ζωντανό κύτταρο υπεύθυνης στάσης, επίκαιρου λόγου, προγραμματικών θέσεων για τη προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.

Αφήνουμε πίσω μας την Ελλάδα της χρεοκοπίας και της παρακμής. Είμαστε η Αριστερά της δημιουργίας, της κριτικής σκέψης και της πολιτιστικής αναγέννησης.

Είμαστε εμείς η Αριστερά που σταθερά υποστηρίζει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από το νεοφιλελευθερισμό και το ΔΝΤ. Η αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης: η επιβεβλημένη μείωση του ελλείμματος και η συγκράτηση του χρέους να μη φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων μέσα από την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά να συνδυαστεί με βαθιά αλλαγή του κράτους, του άδικου φορολογικού συστήματος, της διαχείρισης των χρημάτων του δημοσίου, του παραγωγικού αλλά και του καταναλωτικού προτύπου, επιλογών και νοοτροπιών σπατάλης, διαφθοράς.

Η υπεράσπιση του «δημόσιου συμφέροντος» είναι κεντρικό ιδεολογικό πρόταγμα, που θα μας επιτρέψει να επικεντρώσουμε τις δράσεις μας γύρω από τις «πολιτικές της κρίσης». Παράλληλα με τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, τις προτάσεις αντιμετώπισής της, η δική μας αριστερά δεν μπορεί παρά να επικεντρώνεται στην ανθρώπινη διάσταση της κρίσης και το προστατευτικό δίκτυ της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η εστίαση στην αναδιανομή, στην αλληλεγγύη και στον επανακαθορισμό του προτύπου ανάπτυξης ανοίγει σήμερα το έδαφος για μια ουσιαστική παρέμβαση στο κράτος, στην αυτοδιοίκηση με αποκέντρωση και στους θεσμούς, αλλά και στη μεικτή οικονομία, με στόχο την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων.

Οι κατευθύνσεις αυτές μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή για τη χώρα, τους εργαζόμενους, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό. Η αντιμετώπιση της κρίσης συνδυάζεται με τις αναγκαίες αλλαγές στην ΕΕ προς την επείγουσα κατεύθυνση της ομοσπονδιακής δημοκρατικής ενοποίησης με πρώτους στόχους τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του τραπεζικού συστήματος και των χρηματαγορών από πολιτικούς θεσμούς, την απεμπλοκή από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες και αποδοχή της βαρύτητας των κριτηρίων απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, τη στήριξη του ευρώ με ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό, τη στήριξη χωρών όταν δέχονται τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, δηλαδή κοινή οικονομική πολιτική. Οι αλλαγές αυτές απαιτούν νέους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς και αγώνες σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Είμαστε η αριστερά που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της συγκρότησής της την πεποίθηση ότι Αριστερά και Οικολογία μπορούν να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα μια προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό σημαίνει βαθιές αλλαγές στον τρόπο που, ως αριστεροί/ές, σκεφτόμαστε και δρούμε, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις μας. Σημαίνει την ανάγκη για πράσινη-οικολογική στροφή της οικονομίας ως μιας ώριμης δυνατότητας για ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές για το κλίμα και ένα νέο ενεργειακό πρότυπο.

Απευθυνόμαστε σήμερα στους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες της χώρας μας ζητώντας την ενεργό στήριξη, τη συμπόρευση και τη συμμετοχή τους στο εγχείρημά μας.

Το νέο μας κόμμα στηριγμένο στις αρχές της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της πολυφωνίας και της αποτελεσματικότητας, συνδυάζοντας τη συλλογικότητα με την ατομική ευθύνη στη λειτουργία και τη δράση, διεκδικεί να κερδίζει ένα μεγάλο στοίχημα με τους πολίτες που συμμετέχουν ή το παρακολουθούν: Να επιβεβαιώνει καθημερινά την αντιστοιχία του με τα οράματα που επαγγέλλεται.

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

VIDEO ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης με την συμμετοχή 520 αντιπροσώπων απ’ όλη τη χώρα.
Αποφασίστηκε η συγκρότηση πολιτικού κόμματος με τίτλο «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ».
Εγκρίθηκε η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ Πολιτική Θέσεων και Αρχών του νέου κόμματος και ανεδείχθη Πανελλαδική Πολιτική Επιτροπή που αναλαμβάνει την ευθύνη της διοργάνωσης του 1ου Συνεδρίου της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ μέσα στο 2010.
object width="480" height="385">





Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ALCO 23-24/06/2010 ME TA NEA KOMMATA








ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ...



Παντελής Καλόγερος: ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ... ή πως δεν επιτρέπουν σε ένα Παραολυμπιονίκη να αγωνιστεί!


Στις 4 του Οκτώβρη είχαμε εκλογές, μίλησε λένε ο λαός, νίκησε ο λαός (λες και είναι ένα ζυμάρι και το πλάθουν κατά πως θέλουν αυτοί).
Έφυγε ο Κωστάκης, που έπαιζε τον κυβερνήτη λες και έπαιζε playstation και ήρθε ο Γιωργάκης, που παίζει τον κυβερνήτη με το διαδύκτιο και τα laptop. Λεφτά υπάρχουν έλεγε (μάλλον θα έμπαινε στο υπουργείο οικονομικών της Ελβετίας) μετά τα άλλαξε (αν μη τι άλλο σταθερός στις απόψεις του) πάμε για δανεισμό, για ΔΝΤ, για τρόικα και φιρμάνια.
Ο Αντωνάκης προσπαθεί να το παίξει σκληρός στο κόμμα, διαφωνεί αλλά συμφωνεί.
Ο Καρατζαφέρης το παίζει μπαμπούλας όπως μας έλεγαν όταν είμαστε μικρά παιδιά, φάε το φαγητό σου μη σε φάει ο μαύρος ,ο πακιστανός, ενίοτε κάνει λέει εξωτερική πολιτική, κλείνει ραντεβού του Γιωργάκη στη USA.
Ο Αλέξης εκεί μαζεύονται και παίζουν ότι είναι κόμμα και μοιράζουν καρέκλες ,διαφωνούν με τους άλλους, αλλά λένε όχι έξω από την Ε.Ε μέσα θα παλέψουμε.
Η Αλέκα προσπαθεί να πει την αλήθεια, αντίθετη, αγωνίζεται, τρέχει, γεμίζει τον κουβά γάλα, αλλά τσούπ, κομματική καθαρότητα το χύνει το γάλα. Τί να κάνουμε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, έχουμε την διαφορετικότητά μας, ας είμαστε μικροί όπως λένε λίγο αιρετικοί αντάρτες όπως μας αποκαλούν κάποιοι.
Και πάνω που έλεγα για φιρμάνια, μου έρχεται και εμένα το φιρμάνι υπόγραψε ότι σταματάς την αγωνιστική σου δραστηριότητα για να διοριστείς στο δημόσιο, βάση του Νόμου τάδε, της παραγράφου τάδε. Τί λέτε ρε; ποιος στο λέει αυτό ο Ραγκούσης και ο Γερουλάνος τι ξέρουν αυτοι από αθλητισμό να μπαίνεις στο στάδιο και ο μόνος στόχος να υπερβείς τον εαυτό σου, να κάνεις την υπέρβαση, κάθε μέρα, προπόνηση, βροχή, κρύο, ζέστη εκεί……….αυτοί πουθενά…...μόνο γονείς και προπονητής, οι άλλοι στο αεροδρόμιο να σε περιμένουν να φωτογραφηθούν μαζί σου. Όχι ρε χάρη σας κάναμε, παίρνατε λάμψη από την λάμψη της ψυχής μας, και τώραq αντί να ετοιμαζόμαστε να κατεβούμε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα θα δούμε ή μάλλον θα ακούσουμε από συναθλητές για αυτό, γιατί δεν έχετε την ευαισθησία ούτε στιγμιότυπα να δείξετε.
Πώς γυρίσαμε στην Ελλάδα του Εμφύλιου, ήρθαν ξανά οι "δηλώσεις μετανοίας"
<< Δηλώνω υπεύθυνα ότι σταματάω τον αγωνιστικό αθλητισμό>> και το σύνταγμα σας αυτό το κουτσό για εσάς δεν υπάρχει το έχετε καταργήσει από κατασκευής του.
Ο μόνος μας στόχος πρέπει να είναι η πάλη η ανυπακοή η ανατροπή του συστήματος γκρέμισαν κατακτήσεις χρόνων που κερδήθηκαν με αίμα τώρα ήρθε η σειρά μας να πούμε ΟΧΙ στην σιωπή ΟΧΙ στην υποταγή να πούμε ΝΑΙ στην ανατροπή ΝΑΙ στην πάλη. Να αποφασίζουμε εμείς για τον τόπο μας, για την γή μας την θάλασσα τον αέρα (όλα μας τα έχουν πουλήσει ), για τα σχολειά μας που κλείνουν μέσα από υπόγειες διαδρομές μέσα σε μια νύχτα να αλλάζουν έδρα σχολεία (βλέπε σχολείο Λαγκάδας) να κοιταζόμαστε στα μάτια και να μιλάμε ΝΤΟΜΠΡΑ.
Ουφ κουράστηκα θέλω πολλά να πω…..
Τέλος όλα ρε μπορείτε να μας τα πάρετε….. την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, την ΑΝΥΠΑΚΟΗ και την πίστη για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ αυτής της πολιτικής. Τον τίτλο του ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ Δ Ε Ν Μ Π Ο Ρ Ε Ι Ν Α ΜΟΥ Τ ΟΝ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΣΑ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ Μ. ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ
ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Ανακοίνωση της "Αριστερής Αναγέννησης"

"Εμείς, η τάση της ``Αριστερής Αναγέννησης``, που αποχωρήσαμε από τον Συνασπισμό μετά το 5ο συνέδριο του κόμματος, δηλώνουμε ότι στηρίζουμε την προσπάθεια της ``Δημοκρατικής Ανανεωτικής Αριστεράς``, να εκφραστεί ως ανεξάρτητη αριστερή πολιτική δύναμη", τονίζεται σε σημερινή ανακοίνωση των στελεχών της "Αριστερής Αναγέννησης". Στην ανακοίνωση προστίθεται ότι "θα εργαστούμε όλοι μαζί για μια ανθρώπινη και ανθρωποκεντρική κοινωνική αριστερά, μακριά από σκοτεινούς κομματικούς μηχανισμούς και αντιδημοκρατικά στεγανά, απομεινάρια ενός εφιαλτικού και οριστικά ξεπερασμένου παρελθόντος". Τη δήλωση υπογράφουν οι Μίλτος Ανδρικόπουλος, Δημήτρης Παπαδάκης, Νίκη Νικόλα, Γιάννης Τσουνίδης, Χρήστος Κουτσονικολής, Ε. Κατσογιάννου, Κυριακή Μαύρη, Νίκος Γεωργόπουλος, Δ. Παπαδάκης, Θανάσης Αθανασούλας.

Ιδρύει κόμμα η Ανανεωτική Πτέρυγα



Φ. Κουβέλης: «Ανακαθορίζονται οι κοινωνικοί συσχετισμοί»

Ιδρύει κόμμα η Ανανεωτική Πτέρυγα
«Ιδρύουμε το κόμμα της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς. Απευθυνόμαστε στην κοινωνία» δήλωσε ο ανεξάρτητος βουλευτής, Φώτης Κουβέλης σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, ανακοινώνοντας την ίδρυση κόμματος από την Ανανεωτική Πτέρυγα.
"Απευθυνόμαστε στην κοινωνία. Θέλουμε να εκφράσουμε μια αριστερά της ευθύνης, να συσπειρώσουμε δυνάμεις της εργασίας, ζωντανές δυνάμεις που διεκδικούν να βελτιώσουν τη θέση τους σε μια κοινωνία που τεμαχίζεται και που αλλάζει" ανέφερε μεταξύ άλλων ο Φ. Κουβέλης.

Τόνισε δε ότι "επιλέξαμε υπεύθυνα να υπηρετήσουμε την ανανεωτική δημοκρατική αριστερά, που θέλει και ξέρει να αγωνίζεται με συγκεκριμένες θέσεις για να δίνει λύσεις στα προβλήματα της χώρας, λύσεις προοπτικής χωρίς να κλείνεται στις «ασφαλείς» απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών, μια αριστερά ρηξικέλευθη και τολμηρή που στηρίζεται στην επιθετική σχέση ρήξης και μεταρρύθμισης με το δικό της εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο".

Ακόμη, ο Φ. Κουβέλης υπογράμμισε ότι η Ανανεωτική Πτέρυγα θέλει "μια αριστερά που δεν βολεύεται στα εύκολα και γι’ αυτό δεν κάνει καμιά παραχώρηση ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό ούτε στο μυωπικό αριστερισμό, μια αριστερά που δεν αναλώνεται σε ανέξοδο, αδιέξοδο και συντηρητικό επί της ουσίας καταγγελτισμό".

Διευκρίνισε ότι "δεν ετεροκαθοριζόμαστε και δεν συγκροτούμε το κόμμα της δημοκρατικής ανανεωτικής αριστεράς για να λειτουργήσουμε ως συμπλήρωμα της όποιας άλλης πολιτικής δύναμης" ενώ ξεκαθάρισε ότι "ο πολιτικός αυτοπροσδιορισμός μας, η διακριτή μας θέση και η πολιτική μας αυτονομία ορίζονται από τις δικές μας θέσεις, προγραμματικές προτάσεις και διεκδικήσεις".

Καταληγοντας, υπογράμμισε: "Σήμερα, πολίτες που επένδυσαν με τη ψήφο τους στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, αναζητούν κοινωνικές και πολιτικές διεξόδους. Οφείλουμε να χτίζουμε γέφυρες διαλόγου και κοινής δράσης με τον κόσμο αυτό".

Στην κόψη του ξυραφιού...

Στην κόψη του ξυραφιού που απειλεί να πολυτεμαχίσει τον λεγόμενο χώρο της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, βαδίζει η Κουμουνδούρου αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ. «Ακονίζουν την... πολιτική συνεννόηση» έλεγε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αναμένοντας τις κρίσιμες εξελίξεις στην προσπάθεια του κ. Αλ. Τσίπρα , μετά την αποχώρηση των Ανανεωτικών από το ΣΥΝ, να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην πολιτική συμμαχία. Η Κουμουνδούρου επιδιώκει να αποκτήσει «καθαρούς όρους» η συμβίωσή της με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, και ιδιαίτερα με εκείνες που δραστηριοποιούνται από κοινού με τον κ. Αλ. Αλαβάνο στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Σήμερα θα δοθεί η πρώτη γεύση των διαφορών πολιτικής τακτικής αλλά και στρατηγικής του εγχειρήματος κατά τη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, με εκπροσώπους από την πλευρά του ΣΥΝ τους κκ. Ν.

Βούτση, Αλ. Καλύβη, Δ. Βίτσα και Ευκλ. Τσακαλώτο με την παρουσία και του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρα. «Δεν πρόκειται να βάλουμε κανέναν στη θέση του κατηγορουμένου ή το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο οποιασδήποτε άποψης ή συνιστώσας. Θα κάνουμε θετικές προτάσεις για έναν ΣΥΡΙΖΑ ευρύχωρο, ανοιχτό και κοινωνικά γειωμένο στις ανάγκες των πολιτών που πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική, ικανό να ανακτήσει την αξιοπιστία του μέσα στον κόσμο της Αριστεράς» επεσήμανε στο «Βήμα» ο κ. Ν. Βούτσης.

Ωστόσο η συνεδρίαση θα γίνει στη σκιά του κειμένου-πρότασης που απηύθυνε η ΚΟΕ προς 23 οργανώσεις της Αριστεράς, από το ΚΚΕ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και ξεχωριστά προς τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, για τη δημιουργία κοινωνικού και πολιτικού μετώπου κατά των μέτρων κυβέρνησης- ΔΝΤ - ΕΕ και με σύνθημα να «φύγει η κυβέρνηση».

Μάλιστα, το απόγευμα, μετά τη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, θα πραγματοποιηθεί συνάντηση όσων πολιτικών σχημάτων αποδεχτούν την πρόσκληση της ΚΟΕ για συζήτηση, στην οποία αναμένεται να παραστεί και εκπρόσωπος του ΣΥΝ. Πάντως από την Κουμουνδούρου υποβάθμιζαν την πρωτοβουλία, σχολιάζοντας χαρακτηριστικά ότι «τρεις ώρες πιο πριν, θα έχει συζητήσει τα ζητήματα αυτά η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ...».

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΣΥΝ: αποχώρησαν στελέχη της Β' Θεσσαλονίκης

Την αποχώρησή τους από το ΣΥΝ και τη συμπαρατάξή τους στο εγχείρημα της ανανεωτικής πτέρυγας για ανασυγκρότηση του ανανεωτικού αριστερού χώρου γνωστοποίησαν και επισήμως χτες το βράδυ δέκα μέλη της νομαρχιακής επιτροπής Β’ Θεσσαλονίκης του Συνασπισμού, από τα 23 συνολικά που αριθμεί το όργανο, σε μια δραματική συνεδρίαση που συνεχιζόταν μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Οπως τόνισαν στις τοποθετήσεις τους οι δέκα ανανεωτικοί, νιώθουν ότι ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να συναινέσουν και να εργαστούν για την υλοποίηση της πολιτικής απόφασης του τελευταίου συνεδρίου του ΣΥΝ, που μεταξύ άλλων παραπέμπει σε διαδικασίες μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό. Οι «δέκα» είναι ο πρώην γραμματέας της ΝΕ Αδάμ Δράγας, η Δώρα Δράγα, η Καίτη Τσαρουχά, ο Ανδρέας Κλαυδιανός, ο Γρηγόρης Νικολαΐδης, ο Θεόδωρος Ψαρράς, ο Θέμης Κουταλιανός, ο Κώστας Κουτρούκης, η Μαρία Γαλατίδου και ο Ιάκωβος Σαμαράς.

Τα στελέχη αυτά θα δώσουν το «παρών» στη συνδιάσκεψη των ανανεωτικών την Κυριακή στην Αθήνα, όπου και θα εγκριθεί η πρώτη διακήρυξη θέσεων του εγχειρήματός τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, εκτός από τα στελέχη αυτά υπάρχουν και άλλα τα οποία, αν και μένουν προς τα παρόν στο Συνασπισμό, κλίνουν περισσότερο προς το να αποστασιοποιηθούν πλέον από τα κομματικά δρώμενα και ίσως να καθορίσουν στο μέλλον τη στάση τους ανάλογα και με το ποιο ακριβώς νόημα θα δώσει ο Αλ. Τσίπρας στις διακηρύξεις του περί «ξεκαθαρίσματος του τοπίου» στο ΣΥΡΙΖΑ. Κρίσιμη μέρα γι’ αυτό το τελευταίο ζήτημα θεωρείται η Πέμπτη, όταν και θα συνεδριάσει η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ παρουσία του Αλ. Τσίπρα και ίσως και του Αλ. Αλαβάνου.

"Οχι" σε συνεργασία με ΠΑΣΟΚ


Το όνομα του νέου πολιτικού φορέα θα αποφασισθεί από το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος
Φώτης Κουβέλης, Συνέντευξη στον Βασίλη Σκουρή, Realnews.

27 Ιουνίου ημέρα ίδρυσης του κόμματός σας;

Η «Ανανεωτική Πτέρυγα», την ημερομηνία αυτή, πραγματοποιεί, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατική και Ανανεωτική Αριστερά πανελλαδική συνδιάσκεψη. Σ’ αυτή θα πάρουν μέρος οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της Ανανεωτικής Πτέρυγας στο συνέδριο του ΣΥΝ, αντιπρόσωποι από περιοχές που δεν είχαν εκλέξει συνέδρους, αντιπροσωπείες από τις κινήσεις «Αριστερά Σήμερα – ΑΡ.ΣΗ» και «Πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς», ανένταχτοι αριστεροί, δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες. Η συνδιάσκεψη θα αποφασίσει για την εξαγγελία ίδρυσης νέου φορέα και τη διαδικασία της ίδρυσής του. Την Τετάρτη – 30 Ιουνίου – θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση.

Και το όνομα αυτής ¨Ελληνική Αριστερά¨;
Το όνομα του νέου πολιτικού φορέα θα αποφασισθεί από το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος, που θα γίνει στις αρχές του φθινοπώρου και θα αποτελεί συλλογική απόφαση. Ο νέος φορέας δεν αποτελεί επιλογή επιστροφής στο πολιτικό παρελθόν. Η δημοκρατική ανανεωτική Αριστερά εκφράζει παρούσες ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις. Δεν κοιτάζουμε πίσω. Προτάσσουμε τις πολιτικές ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας και εργαζόμαστε για τη συγκρότηση και έκφραση αυτής της Αριστεράς σε ολόκληρη τη χώρα.

Ο Αλέξης Τσίπρας, πάντως, σας κατηγορεί για ¨άλμα στο κενό¨. Πιστεύετε ότι επεδίωξε τη διάσπαση του ΣΥΝ;

Η ηγεσία και η ηγετική ομάδα του Συνασπισμού έχει τις δικές της ιδιαίτερες ευθύνες. Αντί να προστατεύσει την πολιτική ενότητα του κόμματος, κινήθηκε με τη λογική της αριθμητικής επικυριαρχίας στους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Αυτή διαμόρφωσε τις συνθήκες του αρνητικού ετεροκαθορισμού της πολιτικής του κόμματος από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα την παραμόρφωση των πολιτικών χαρακτηριστικών του Συνασπισμού ως κόμματος της σύγχρονης αριστεράς. Εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο να απεμπλακεί ο Συνασπισμός από τις παραλυτικές ισορροπίες, τον αριστερισμό και την καθήλωσή του στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Είχαμε επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι ο Συνασπισμός μεταλλάσσεται σε κόμμα αριστερίστικης πολιτικής, σε αναντιστοιχία με την κοινωνία και τα προβλήματά της. Η απόφασή μας να αποχωρήσουμε ήταν επιβεβλημένη, ύστερα και από τις αποφάσεις του συνεδρίου του ΣΥΝ, στο οποίο η ηγεσία του επιβεβαίωσε τη διάχυσή του στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι επιλογές μας εκφράζουν τις προσδοκίες πολλών αριστερών και δημοκρατικών πολιτών, οι οποίοι ζητούν μια σύγχρονη δημοκρατική αριστερά, με υπεύθυνες θέσεις και διεκδικήσεις απέναντι στην κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης.

Με τους Οικολόγους-Πράσινους κ. Κουβέλη επιδιώκετε απλώς συμπόρευση ή προοπτικά και κοινό φορέα;

Είναι αναγκαία η σύγκλιση ευρύτατων κοινωνικών δυνάμεων για να ανακαθορισθούν οι πολιτικοί συσχετισμοί, στη βάση μιας εναλλακτικής δημοκρατικής προγραμματικής πρότασης. Σε μια τέτοια σύγκλιση μπορούν να συμπορεύονται αριστερές και σοσιαλιστικές δυνάμεις, δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, δημοκρατικοί πολίτες. Αυτή τη συμπόρευση και τη δυναμική της θέλουμε να εκφράσουμε.

Επιστροφή στον ΣΥΝ ή εκλογική συμμαχία μαζί του, σε ποια περίπτωση θα συζητούσατε;

Η επιλογή μας είναι συγκεκριμένη. Θέλουμε να εκφράσουμε μια Αριστερά της ευθύνης, να συσπειρώσουμε δυνάμεις της εργασίας, ζωντανές δυνάμεις που διεκδικούν να βελτιώνουν τη θέση τους σε μια κοινωνία που αλλάζει. Επιλέξαμε υπεύθυνα να υπηρετήσουμε τη δημοκρατική Αριστερά, που θέλει και ξέρει να αγωνίζεται με συγκεκριμένες θέσεις για να δίνει λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας και της χώρας, λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις «ασφαλείς» απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών. Μας αφορά η δυναμική θεώρηση των πραγμάτων και η διεκδίκηση νέων κατανομών της πολιτικής και κοινωνικής ισχύος προς όφελος των εργαζομένων.

Την απόφασή μας να αποχωρήσουμε από τον Συνασπισμό καθόρισε αποκλειστικά η αντίθεσή μας και οι διαφορές μας για την πολιτική του. Η πρωτοβουλία μας προσδιορίζεται από το περιεχόμενο της πολιτικής της δημοκρατικής και ανανεωτικής αριστεράς. Αυτή η πολιτική θα καθορίζει τις ενέργειες και τις επιλογές μας. Κοιτάμε μπροστά.

Πιστεύετε ότι ο κ. Παπαδημούλης σας ¨πρόδωσε¨; Και τι έχετε να του πείτε σήμερα; Τον καλείτε μαζί σας;

Διαφωνώ με τη στάση του, σέβομαι όμως τα όσα αποφάσισε. Ο ίδιος θα κρίνει.

Η στάση σας έναντι του ΠΑΣΟΚ κ. Κουβέλη; Κάποιοι σύντροφοί σας προεξοφλούν ότι τελικά θα οδηγηθείτε εκεί…

Δεν ετεροκαθοριζόμαστε και δεν συγκροτούμε τη δημοκρατική ανανεωτική αριστερά για να λειτουργήσουμε ως παραπλήρωμα της όποιας άλλης πολιτικής δύναμης. Ο πολιτικός αυτοπροσδιορισμός μας και η διακριτή μας θέση ορίζεται από τις δικές μας ξεκάθαρες θέσεις. Όσοι επιλέγουν να μας επιτεθούν - και μάλιστα με πρόδηλο τον προσχηματικό λόγο - το πράττουν για να δικαιολογήσουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες για τη διάσπαση της πολιτικής ενότητας του Συνασπισμού. Δεν θα παρακολουθήσουμε συμπεριφορές που θυμίζουν άλλες εποχές. Να τους θυμίσω μόνον ποιοί κράτησαν όρθιο τον Συνασπισμό, όταν στα προηγούμενα χρόνια πολλοί έφυγαν για το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, πολίτες που επένδυσαν με την ψήφο τους στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, αναζητούν κοινωνικές και πολιτικές διεξόδους. Οφείλουμε να χτίζουμε γέφυρες διαλόγου και κοινής δράσης με τον κόσμο αυτό, που θα ξεκινά από την αντίσταση, την ανατροπή και την αλλαγή των οικονομικών μέτρων και θα διεκδικεί την απόκρουση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Μπορεί και πρέπει να συγκροτηθεί ένα μεγάλο προοδευτικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, ικανό να μετακινήσει την πολιτική σε προοδευτική κατεύθυνση.

Προοδευτική διακυβέρνηση χωρίς τη σοσιαλδημοκρατία μπορεί κατά τη γνώμη σας να υπάρχει;

Η σύγκλιση των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων για να αποκτήσει η πολιτική ουσιαστικό προοδευτικό περιεχόμενο, προϋποθέτει συμπτώσεις και συμφωνίες προγραμματικού χαρακτήρα. Η απουσία αυτών των συμπτώσεων και συμφωνιών δεν επιτρέπει μια τέτοια σύγκλιση. Δεν αρκεί η γενική αναφορά στη σοσιαλδημοκρατία και την αριστερά για να δικαιολογήσει πειστικά την ύπαρξη μιας «προοδευτικής διακυβέρνησης». Χωρίς συγκεκριμένο δεσμευτικό και δημοκρατικό πολιτικό περιεχόμενο, η όποια συνεργασία είναι σε κοινωνικό κενό.

Στις δημοτικές εκλογές τι στάση θα κρατήσετε;

Μίλησα σε μια άλλη χρονική στιγμή για το αυτοδιοικητικό και το πολιτικό πεδίο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να αλλάξει. Όχι γενικά και αόριστα, αλλά στη βάση δημοκρατικών προγραμματικών θέσεων και δεσμεύσεων και στη βάση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που μπορεί να έχει η τοπική κοινωνία. Οι χειρισμοί που γίνονται ή και όσοι δεν γίνονται, δυσχεραίνουν αυτή τη μεγάλη δημοκρατική σύνθεση που πρέπει να υπάρξει στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, πέρα από πρόσωπα, όπως λαθεμένα κάποιοι υποστήριξαν, για να αλλάξει το γκρίζο τοπίο. Στις άλλες περιπτώσεις, με κυρίαρχο το ρόλο των αυτοδιοικητικών τοπικών κινήσεών μας, πρέπει να υπάρξουν διαδικασίες, όχι εκχώρησης των αυτοδιοικητικών μας απόψεων και θέσεων, αλλά συνθέσεων, με φερέγγυα πρόσωπα και προγράμματα, προκειμένου ο χώρος της τοπικής αυτοδιοίκησης να κερδηθεί από τη σύγχρονη δημοκρατική αυτοδιοικητική άποψη. Δεν θα ωφελήσουν οι περιχαρακώσεις, οι αυτοπεριορισμοί στην αλαζονεία της πολιτικής και κομματικής άποψης και στη βεβαιότητα ότι με τις περιχαρακώσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα της αυτοδιοίκησης.

Στους έως τώρα συντρόφους σας τι εύχεστε;

Οι ευχές μου, οι επισημάνσεις και οι προτάσεις μου, τόσο καιρό, δυστυχώς, δεν έπιασαν τόπο. Τώρα, τι να πώ;

Η ΦΑΙΔΡΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ...


Πραγματοποιήθηκε 21 Ιουνίου με αδιαμφισβήτητα μεγάλη επιτυχία η Παγχιακή συνέλευση της Πρωτοβουλίας για την Ανανεωτική Πτέρυγας στη Χίο. Στο κάλεσμα για οργάνωση, ενημέρωση και διάλογο ανταποκρίθηκαν περισσότερα από τα μισά μέλη του Συνασπισμού καθώς και σύντροφοι και συντρόφισσες οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια είχαν αποστασιοποιηθεί από την οργάνωση του Συνασπισμού στη Χίο. Πρέπει να επισημανθεί ακόμη, ότι οι τοποθετήσεις όλων των παρισταμένων εξέφραζαν έντονο προβληματισμό, αλλά και οργή και αγανάκτηση για τις τακτικές του Συνασπισμού και την αριστερίστικη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Γενικό συμπέρασμα από την εν λόγω συνέλευση συνιστά η αδήριτη ανάγκη δημιουργίας ενός καινούργιου πολιτικού σχήματος, το οποίο θα καλύψει το κενό που δημιουργεί τόσο η ροπή του ΠΑΣΟΚ προς το νεοφιλελευθερισμό όσο και η διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αριστερίστικες λογικές και τακτικές. Τέλος να αναφερθεί ότι οι παρευρισκόμενοι εξέλεξαν πενταμελές συντονιστικό, καθώς και τέσσερις σύνεδρους για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Ανανεωτικής Πτέρυγας

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Τα προβλήματα στο συρτάρι αφήνει ο Τσίπρας


ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΒΟΥΛΑ ΚΕΧΑΓΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Τις επόμενες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν όλοι στην Κουμουνδούρου, αν και ο ίδιος μέχρι στιγμής φαίνεται πως προτιμά να ροκανίζει τον χρόνο από το να αναλάβει σαφείς πρωτοβουλίες που θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο.

Ως εκ τούτου, 15 ημέρες μετά τη λήξη του Συνεδρίου του Συνασπισμού και τις ηχηρές του διαβεβαιώσεις ότι «από Δευτέρα θα πάρουμε την υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια μας», ο Αλ. Τσίπρας όχι μόνο δεν άνοιξε τα χαρτιά του σε σχέση με το μέλλον της πολιτικής συμμαχίας, αλλά προτίμησε να απόσχει και από την πρόσφατη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, στέλνοντας εκεί τον γραμματέα του κόμματος και άλλους δύο εκπροσώπους του Συνασπισμού. Στο διάστημα μάλιστα μετά το Συνέδριο φρόντισε να κρατήσει χαμηλούς τόνους και απέναντι στο Μέτωπο του Αλέκου Αλαβάνου, τον οποίο κατηγόρησε ότι εμφανίζεται ως αρχηγός προκαλώντας διασπαστικές κινήσεις και αναλώθηκε σε άνευρες συνεδριάσεις των νέων οργάνων αφήνοντας τα προβλήματα στο συρτάρι...

Οι αντιδράσεις του προέδρου του ΣΥΝ έχουν προκαλέσει προβληματισμό σε μεγάλο τμήμα του κόμματος και κυρίως σε όσα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας παρέμειναν στο κόμμα περιμένοντας από την ηγεσία του να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για διασαφήνιση των σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως σχολιάζουν στην Κουμουνδούρου, «ο Αλέξης Τσίπρας χρωστάει μια απάντηση στον Δημήτρη Παπαδημούλη, ο οποίος τού έδωσε πίστωση χρόνου για να ξεκαθαρίσει την υπόθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ», αλλά και σε όλους όσους μέσα στον ΣΥΝ πίστεψαν ότι θα γίνουν οι απαιτούμενες εκείνες ενέργειες που θα εμποδίζουν τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν αντίκτυπο στην Κουμουνδούρου και αντιστρόφως.

Οι σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ. O Αλ. Τσίπρας δέχεται κριτική και για το γεγονός ότι εστίασε την προσοχή του στη σύνθεση των οργάνων, αλλά και στις αρμοδιότητες που ανέλαβαν τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας δίνοντας την αίσθηση ότι επιδιώκει να έχει «δικούς του ανθρώπους» σε καίρια πόστα. Πάντως, είναι σημαντικό, λένε στον ΣΥΝ, ότι με τα θέματα του ΣΥΡΙΖΑ θα ασχολούνται πλέον ο έμπειρος Νίκος Βούτσης από την πλευρά Τσίπρα και ο Αλέκος Καλύβης από το Αριστερό Ρεύμα, επιλογές που δείχνουν ότι πράγματι ο πρόεδρος του Συνασπισμού θα επιδιώξει αργά ή γρήγορα την αποσαφήνιση ή και ομαλοποίηση των σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, η ηγεσία του ΣΥΝ δείχνει ότι δεν προτίθεται να κλιμακώσει την αντιπαράθεση με την Ανανεωτική Πτέρυγα. Η Κουμουνδούρου ικανοποιήθηκε μεν από την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία η Βαλτετσίου αξίωνε την επιστροφή των 4 εδρών, θεωρεί όμως πως η σύγκρουση δεν θα είναι επωφελής για τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών όπου ενδεχομένως θα υπάρξει αλληλοϋποστήριξη υποψηφίων μεταξύ ΣΥΝ και Ανανεωτικής Πτέρυγας κόντρα σε υποψηφίους που πιθανόν να κατεβάσει το Μέτωπο του Αλέκου Αλαβάνου.


27 Ιουνίου η συνδιάσκεψη των Ανανεωτικών

Με τις μηχανές να δουλεύουν στο φουλ η Ανανεωτική Πτέρυγα οργανώνει την πανελλαδική της συνδιάσκεψη στις 27 Ιουνίου στη διάρκεια της οποίας θα γίνουν και οι ανακοινώσεις για την ίδρυση νέου κόμματος που όπως φαίνεται θα φέρει την ονομασία Δημοκρατική Αριστερά. Πρώτιστος στόχος των Ανανεωτών είναι να αποτρέψουν σχόλια και φήμες ότι στόχος τους είναι να ενσωματωθούν στο ΠΑΣΟΚ κι ως εκ τούτου μέσα στην εβδομάδα η Πτέρυγα εξέδωσε δύο ανακοινώσεις με σαφές αντικυβερνητικό περιεχόμενο (συλλαλητήριο, εργασιακές σχέσεις). Τα στελέχη της Πτέρυγας τονίζουν ότι το εγχείρημά τους δεν αποσκοπεί στην επαναφορά του ΚΚΕ Εσωτερικού ή της ΕΑΡ και ότι η πρόσκλησή τους για συστράτευση απευθύνεται στην κοινωνική ανανεωτική Αριστερά, στους πολίτες με περιβαλλοντικές ευαισθησίες και στους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες.

απο ΤΑ ΝΕΑ "Διαβάστε περισσότερα".

Ναι στην αποδέσμευση της Ανανεωτικής Πτέρυγας


του Κώστα Κάρη*

Η διαδικασία που ξεκίνησε με την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το συνέδριο του ΣΥΝ και την αποδέσμευση των ανανεωτικών βουλευτών Κουβέλη, Λεβέντη, Τσούκαλη, Ψαριανού από τον ΣΥΡΙΖΑ απλώθηκε γρήγορα, σε λίγες μέρες, σε όλη τη χώρα.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ χαρακτηριστικό που εντυπωσιάζει όποιον μετέχει στις συναντήσεις που πραγματοποιούνται είναι η συσπείρωση αριστερών εκτός ΣΥΝ. Η συσπείρωση αυτή είναι αναμφίβολα μεγαλύτερη και πολύ πέρα από τα όρια της προσυνεδριακής συσπείρωσης στην Ανανεωτική Πτέρυγα. Σε ορισμένες περιοχές και δήμους, και του Λεκανοπεδίου, τα έως τώρα μέλη της Πτέρυγας είναι μειοψηφία στις συναντήσεις! Μπορούμε να ξεχωρίσουμε δύο κατηγορίες πολιτών: στην πρώτη και μεγαλύτερη περιλαμβάνονται αγωνιστές της αριστεράς που παλιότερα ή πιο πρόσφατα είχαν απομακρυνθεί από τον Συνασπισμό - και σε κάθε περίπτωση δεν συμμετείχαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα δυναμικά δήλωσαν πάλι παρόντες. Στη δεύτερη, πολίτες που χωρίς να έχουν στο παρελθόν κάποια σχέση με τον ΣΥΝ, που ψήφισαν και άλλα κόμματα, είναι εκλεγμένοι στην αυτοδιοίκηση και σε κοινωνικές οργανώσεις και τώρα πήραν την απόφαση να συσπειρωθούν στον δρόμο που άνοιξε η αποδέσμευση της Ανανεωτικής Πτέρυγας.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ χαρακτηριστικό των συναντήσεων σε όλη τη χώρα είναι η επιβεβαίωση, η συμφωνία με τις αποφάσεις αποδέσμευσης στο συνέδριο και στη Βουλή. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας μεθόδευσης που παρεμποδίζει την έκφραση της αντίθετης γνώμης. Είναι σαφέστατα έγκριση της επιλογής της αποδέσμευσης, που αποκτά μεγαλύτερο βάρος λόγω του εύρους και του μεγάλου αριθμού των δεκάδων συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν μέσα στην πρώτη εβδομάδα. Και η συμφωνία αυτή εκφράζεται συγχρόνως ως εντολή στους ανανεωτικούς βουλευτές να μην εγκαταλείψουν τη Βουλή και να δώσουν τον αγώνα της προβολής των απόψεών τους, των προτάσεων του ανανεωτικού χώρου. Και ως βούληση για τη συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα που προωθεί και κάνει πράξη τις αριστερές ανανεωτικές ιδέες.

ΟΤΙ Η ΕΓΚΡΙΣΗ αυτού του νέου δρόμου από τόσους πολλούς πολίτες είναι συνειδητή ώριμη επιλογή προκύπτει, πιστεύω, κι από ένα ακόμη χαρακτηριστικό των συζητήσεων: δεν εκδηλώνεται πουθενά διάθεση φραστικών επιθέσεων και χαρακτηρισμών απέναντι στους συντρόφους του ΣΥΝ που ψήφισαν διαφορετικά στο συνέδριο, που προτίμησαν τη συνύπαρξη στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κλίμα των συζητήσεων είναι σε πλήρη συντονισμό με το πολιτικό στίγμα που έδωσαν οι ανανεωτικοί βουλευτές και η Ανανεωτική Πτέρυγα: αποφασιστική στάση στις πολιτικές διαφωνίες, χωρίς προσωποποίηση των διαφορών. Η συνειδητή επιλογή προκύπτει και από τις δηλώσεις πολλών που αυθόρμητα χρησιμοποιούν την ίδια φράση: “Αργήσατε. Επιτέλους απελευθερώθηκα!”

ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ κυρίως -αλλά όχι αποκλειστικά- γυρίζουν γύρω από τρεις μεγάλες αιχμές. Η μία αφορά τη δημοκρατική λειτουργία του νέου φορέα - κόμματος. Η απαίτηση εκφράζεται δυναμικά. Τέρμα στα καπελώματα, να μιλά, να ακούγεται, να αποφασίζει το μέλος, ο αριστερός πολίτης. Διατυπώνονται, ξαναζωντανεύουν οι προτάσεις για ελεύθερη επικοινωνία των μελών, την εκτεταμένη χρήση του ίντερνετ για την ανταλλαγή απόψεων, για τα δημοψηφίσματα. Και μαζί ακούγονται κριτικές για το παρελθόν, για λάθη της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Η δεύτερη αιχμή, απαίτηση που φαίνεται να είναι σχεδόν καθολική, είναι η διατύπωση εναλλακτικής αντιπρότασης στην κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της απειλητικής βαριάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης, χωρίς στερεότυπα. Οι πολλοί πολίτες που μετέχουν σε αυτές τις συναντήσεις δεν έχουν εκκρεμότητες με τον αριστερισμό και τον αντιευρωπαϊσμό. Τους απέρριψαν, δεν εκφράζονται από τις καταγγελίες χωρίς “διά ταύτα” στο σήμερα. Ο νέος δρόμος, η αριστερή εναλλακτική πρόταση μπροστά στους ύψιστους κινδύνους για τη χώρα είναι κοινή απαίτηση και προσδοκία, εντολή για τον νέο φορέα. Η συνάντηση με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ τίθεται στις πρώτες προτεραιότητες. Τρίτη αιχμή η ανανέωση του πολιτικού προγράμματος και λόγου με τον οικολογικό προβληματισμό. Διατυπώνεται σαφώς η επιλογή της συνεργασίας, της συμπόρευσης με τον χώρο, το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων.

ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ και ο σκεπτικισμός: Μπορούμε να τα καταφέρουμε; Θα πείσουμε, θα αναδείξουμε τις δικές μας απόψεις; Μαζί όμως, με αποφασιστικότητα. “Τολμήστε” είναι η παρότρυνση πολλών. Να πούμε τις αλήθειες για την κοινωνία μας, για το πολιτικό σύστημα, να μην κρύβουμε ότι η διαφθορά έχει υπονομεύσει τα πάντα.

Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ συνδιάσκεψη της επόμενης Κυριακής θα κλείσει αυτόν τον πρώτο κύκλο αποφασίζοντας τα επόμενα βήματα ευρύτερης συσπείρωσης και συγκρότησης του ανανεωτικού χώρου.

*Η ΑΥΓΗ, 20/6/10
"Διαβάστε περισσότερα".

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Του Δ. Σ. της ΑΡ.ΣΗ. (ΑΡιστερα ΣΗμερα)

Μετέχουμε στην πανελλαδική συνδιάσκεψη της 27ης Ιουνίου της «Πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατική και Ανανεωτική Αριστερά».Συνεπής με τις καταστατικές αρχές της για την υπεράσπιση των ιδεών της ανανεωτικής και διαρκώς ανανεούμενης αριστεράς, η ΑΡ.ΣΗ. χαιρετίζει την απόφαση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ να αναλάβει πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του ευρύτερου χώρου της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς. Είχαμε από νωρίς επισημάνει την επικίνδυνη διολίσθηση του Συνασπισμού, κομματικού φορέα του χώρου, σε συμμαχίες και πολιτικές που αλλοίωναν τόσο το ιστορικό όσο και το σύγχρονο περιεχόμενο της ανανεωτικής αριστεράς, συρρικνώνοντας το συμβολικό της κύρος αλλά και την πολιτική απήχησή της, μέσα στη ελληνική κοινωνία.

Από την ίδρυση του ομίλου μας, παρουσιάζοντας μια δέσμη ιδεών και επεξεργασμένων προτάσεων, επικεντρώσαμε τις παρεμβάσεις μας, στην προσπάθεια επαναφοράς της δημοκρατικής αριστεράς στο πολιτικό προσκήνιο, μακριά από τον αδιέξοδο καταγγελτισμό και την ψευδεπίγραφη επαναστατική ρητορεία. Παράλληλα, ανοίγοντας συζητήσεις για τα μεγάλα θέματα της ελληνικής κοινωνίας (παιδεία, ασφαλιστικό, εθνικά θέματα, Ευρώπη, βία, πολιτικό σύστημα κλπ) απευθυνθήκαμε σε ένα ευρύτερο ακροατήριο διανοουμένων, επιστημόνων και εν γένει προοδευτικών πολιτών που μοιραζόταν μαζί μας το προγραμματικό αίτημα του εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας με άξονα τις δομικές μεταρρυθμίσεις και γνώμονα την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη.

Σήμερα, και με δεδομένες τις συνθήκες της κρίσης, πιστεύουμε ότι οι διαδικασίες συγκρότησης του καινούργιου φορέα της ανανεωτικής αριστεράς, περνάνε υποχρεωτικά μέσα από νέες επεξεργασίες, νέες δομές και νέα προτάγματα, που επιβάλει η συγκυρία και τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Θεωρούμε επίσης ότι η πορεία προς την ανασυγκρότηση της ανανεωτικής αριστεράς δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει ένα συνολικότερο αναστοχασμό, που αφορά τις ιδεολογικές διαδρομές, τα διανοητικά εργαλεία, καθώς και τις κρίσιμες πολιτικές επιλογές του χώρου μας μέσα στη χρεοκοπημένη πια «μακρά μεταπολίτευση». Οργανικό στοιχείο αλλά και προϊόν αυτού του αναστοχασμού πρέπει να αποτελέσει και η διατύπωση ενός επίκαιρου πολιτικού σχεδίου, που θα διεκδικεί με ρεαλιστικό τρόπο την έξοδο από την κρίση σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Με αφετηρία αυτές τις εκτιμήσεις, ο όμιλός μας εκφράζει την πρόθεση να συμβάλει ουσιαστικά στη δημιουργία ενός νέου «δημόσιου χώρου» συζήτησης των ιδεών της ανανεωτικής αριστεράς αλλά και πολιτικής δράσης, στο πλαίσιο του υπό διαμόρφωση ανανεωτικού εγχειρήματος.

Συμμετέχουμε ενεργά στο συντονισμό των δυνάμεων που στηρίζουν αυτό το εγχείρημα και καλούμε τον κόσμο της ανανεωτικής αριστεράς να πάρει μέρος στην αναγέννηση των ιδεών της. Μετέχουμε στην πανελλαδική συνδιάσκεψη της 27ης Ιουνίου της «Πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατική και Ανανεωτική Αριστερά». Έχουμε τη βούληση να αλλάξουμε την πορεία της ανανεωτικής αριστεράς, διεκδικώντας την αυτοτελή δυναμική της ως υπαρκτού και δοκιμασμένου νεωτερικού ρεύματος ιδεών στην κοινωνία.

Η ΑΡ.ΣΗ. καλεί τα μέλη και τους ανένταχτους φίλους της να συμβάλουν στην αποτελεσματικότητα αυτής της προσπάθειας.

Το Δ. Σ. της ΑΡ.ΣΗ.

"Διαβάστε περισσότερα".

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Διασπάσεων εγκώμιο

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, Ελευθεροτυπία, 19/06/2010

Λίγο πριν αποχωρήσουν οι Ανανεωτικοί από το συνέδριο του Συνασπισμού, ο Δ. Στρατούλης, σε μια δραματική έκκληση, μίλησε για τον πόνο καρδιάς που ένιωσε όταν το ΚΚΕ διασπάστηκε το 1991 και προειδοποίησε ότι μια τέτοια κίνηση θα πάει την Αριστερά, όπως και τότε, πενήντα χρόνια πίσω. Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την ειλικρίνειά του. Πιστεύω όμως ότι αυτή η συναισθηματική αντίδραση και κυρίως η πολιτική στάση που συνεπάγεται σηκώνει πολλή κουβέντα.

Κατ’ αρχάς ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: η Ανανεωτική Αριστερά (στην οποία δεν ανήκει ο Δ. Στρατούλης) είναι το παιδί μιας διάσπασης πολύ πιο βαθιάς και οδυνηρής από τη σημερινή. Κατά συνέπεια όποιος απεύχεται όχι μια συγκεκριμένη διάσπαση για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους, αλλά γενικά τις διασπάσεις στην Αριστερά, είναι σαν να λέει ότι το 1968 διαπράχθηκε ένα τεράστιο λάθος που το πληρώνουμε ακόμα. Παραδόξως (;) αυτό πιστεύει και ο Περισσός. Και αυτή η λογική βρίσκεται πίσω από τις κάθε λογής παραινέσεις να ξεπεράσει η Αριστερά τον εσωτερικό διχασμό, για να ξαναγίνει μεγάλη και τρανή. Αυτή η λογική καλεί την Ανανεωτική Αριστερά να τα βρει όχι μόνο με τα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα αλλά και με τους καραμπινάτους σταλινικούς του ΚΚΕ, αρνούμενη η ίδια τον λόγο της ύπαρξής της.

Πώς φτάσαμε από την πολιτική στην πολιτικά αφηρημένη ενότητα και πώς πλασάρεται αυτή η αγαπησιάρικη λύση; Για να αρχίσουμε από το δεύτερο, ο λόγος περί της πολυπόθητης ενότητας της Αριστεράς στηρίζεται σε ένα απλό, παλιό και μάλλον φτηνό τέχνασμα. Οπως λένε τα εγχειρίδια ρητορικής, όποιος θέλει να πείσει για κάτι, ενεργοποιεί ορισμένους αυτοματισμούς της σκέψης μας και έτσι καταφέρνει να υποκλέψει τη συγκατάθεσή μας, αποφεύγοντας τον κριτικό έλεγχο της πρότασής του. Στην προκείμενη περίπτωση, ενεργοποιούνται οι εξής αυτοματισμοί: ότι η ενότητα είναι προφανώς καλύτερη από τη διάσπαση, η ομόνοια από τη διχόνοια, το ολόκληρο από το μερικό. Και ο λόγος που αποδεχόμαστε τέτοιου είδους κοινοτοπίες ως αυτονόητες έχει να κάνει με μια βαθύτατα ριζωμένη ιδεολογική προδιάθεση να θεωρούμε ότι όλα τα προβλήματα άρχισαν όταν διερράγη η αρχική ενότητα. Οταν δηλαδή η Εύα δάγκωσε το μήλο. Αυτό όμως μετατρέπει την Αριστερά από πολιτική πρόταση σε μια παραδείσια κατάσταση στην οποία πρέπει να επανέλθουμε.

Το πράγμα όμως δεν σταματάει εδώ γιατί ο ιδεολογικός και αφηρημένος αυτός σμπάρος χτυπάει και ένα πολύ συγκεκριμένο και πολιτικά άβολο για την Αριστερά τρυγόνι: αν δεχθούμε ότι η κακοδαιμονία της Αριστεράς οφείλεται στη διάσπασή της, τότε δεν υπάρχει λόγος να βρούμε άλλες αιτίες. Οι οποίες ωστόσο υπάρχουν και βγάζουν μάτι. Θέλω να πω ότι η διάσπαση μπορεί να μη βοηθάει (όπως επίσης και ακόμα περισσότερο δεν βοηθάνε διάφορα καραγκιοζιλίκια, όπως π.χ. η διαμάχη Αλαβάνου - Τσίπρα) αλλά το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Απόδειξη το γεγονός ότι η ίδια κακοδαιμονία έχει πλήξει την Αριστερά και σε άλλες χώρες όπου δεν υπήρξε διάσπαση. Κακά τα ψέματα. Το πρόβλημα, το μείζον πρόβλημα έχει να κάνει με την ανικανότητα της Αριστεράς μετά το ’89 να δώσει μια συγκεκριμένη πολιτική απάντηση στα αδυσώπητα ερωτήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Δεν ξέρω τι θα βγει από τη διάσπαση του Συνασπισμού. Σε αντίθεση με τον Δ. Στρατούλη όμως ελπίζω να είναι βαθιά, σαν εκείνη του ’68. Κι όταν λέω βαθιά, δεν εννοώ ξεκατίνιασμα και κοκορομαχίες, αλλά μια ευκαιρία να σκεφτούμε ξανά κάποια πράγματα αντί να επαναλαμβάνουμε τα παλιά τροπάρια, με την ελπίδα ότι αν τα ψάλουμε πιο δυνατά και πιο μαχητικά θα επιστρέψουμε στη χαμένη Εδέμ της ενωμένης Αριστεράς.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Πολλαπλή επίθεση στην εργασία το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ
17/06/2010
Το αντισυνταγματικό κυβερνητικό σχέδιο ΠΔ είναι πολλαπλή επίθεση στην εργασία. Καταργεί επί της ουσίας το συνταγματικό δικαίωμα των εργαζομένων να συνάπτουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με ελεύθερες διαπραγματεύσεις, διευκολύνει ακραία τις απολύσεις και ανάλγητα συμπιέζει την αμοιβή των νέων κάτω από τα 600 ευρώ. Η κυβέρνηση στο πλαίσιο της πολιτικής του “Μνημονίου” στέλνει μήνυμα υπέρ των μαζικών απολύσεων και υπέρ της μείωσης της αμοιβής της εργασίας. Είναι η πολιτική που φορτώνει κυρίως στους εργαζόμενους, τους νέους, τους συνταξιούχους το έλλειμμα και το χρέος, ωθώντας προς την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση της χώρας.

Οι προοδευτικοί πολίτες που ψήφισαν για να φύγει η δεξιά είναι αντίθετοι σε αυτή την πολιτική, δεν πάλεψαν για να εφαρμοστεί η νεοφιλελεύθερη δεξιά πολιτική από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Τώρα είναι η στιγμή της πλατιάς συσπείρωσης, των ενωτικών αγώνων των εργαζομένων. Της υπεύθυνης εναλλακτικής πολιτικής.

"Διαβάστε περισσότερα".

Κάτι μύριζε χθες στη Βαλτετσίου.

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε συντρόφους που αγαπώ. Στη Μαρίκα Φραγκάκη και στο Δ. Παπαδημούλη.

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":


Ως γνωστόν στη Βαλτετσίου των Εξαρχείων βρίσκονται τα γραφεία του Συριζα. Όπως πολλές φορές έχουμε τονίσει και από τούτο δω το μπλογκ, η φτώχεια θέλει καλοπέραση και το ΔΝΤ θέλει χιούμορ. Το γέλιο το προσφέρει εν αφθονία η γραμματεία του Συριζα, μόνο που εκεί μέσα είναι όλοι μοναχοφάηδες και δεν το μοιράζονται με εμάς, τα απλά μέλη, τους φίλους και τους οπαδούς.

Χθες λοιπόν, με καθυστέρηση μίας εβδομάδας και μίας ημέρας, πήγε ο ΣΥΝ να πάρει στα χέρια του τον Συριζα. Το είχε υποσχεθεί άλλωστε ο πρόεδρος στο Συνέδριο. Όμως επειδή ο Αλέξης είχε κόψει τη φάση, δεν παρέστη, αλλά έστειλε αντ’ αυτού τους συντρόφους Καλύβη, Βίτσα και Τσακαλώτο.

Η κατάσταση μύριζε μπαρούτι και η θερμοκρασία ήταν που ήταν ψηλά, εκτινάχτηκε κι άλλο. Τα κορυφαία δίδυμα ήταν Τσακνιάς – Αθανασίου, Θεωνάς – Μπανιάς και Σαπουνάς – Μαστρογιαννόπουλος. Απίθανες ατάκες, απειλές αποχωρήσεων, προσωπικές μπηχτές κλπ. Χάι λάιτ ένας σύντροφος από τοπική του Σύριζα, που όταν είδε ότι δια της διολισθήσεως δεν θα βγει απόφαση, έβαλε κωλόχερο. Πάραυτα η ομήγυρης συνεμορφώθη καθότι κατατρόμαξε από την αγριοφωνάρα αλλά κυρίως από την όψη του εν λόγω συντρόφου.


Μόνιμη επωδός της συνεδρίασης ήταν η πλακίτσα των μετωπικών (ένα είναι το Μέτωπο) για τις πολύ σωστές εκτιμήσεις που είχε η ηγεσία μας και για τον Κουβέλη και για τον Αλαβάνο (οι οποίες και επιβεβαιώθηκαν: πλήρως μεν, ανάποδα δε).

Κι ενώ λοιπόν περιμέναμε όλοι ότι ο ΣΥΝ θα έρθει να καθαρίσει, να βάλει όρους, να κόψει το κρυφτούλι, να αγριέψει, να φωνάξει, να ζορίσει και ούτω καθεξής, τίποτα. Παναγίτσες οι σύντροφοι. Τον κρέμασαν τον Παπαδημούλη. Άμα ήταν χθες παρών ο καλύτερος Ευρωβουλευτής θα είχε σίγουρα ξεπεράσει τα δηλωμένα όριά του. Από κει που ο σύντροφος γραμματέας Βίτσας επί ένα μήνα έσκιζε τη γάτα καταγγέλλοντας το διασπαστικό πολιτικό σχέδιο του Μετώπου και τον βρώμικο ρόλο του Αλαβάνου, χθες προσπαθούσε καλοπροαίρετα, ήρεμα και με αφοπλιστική αθωότητα να καταλάβει τι ακριβώς λέει το Μέτωπο.

Και τελικά, αντί για μπαρούτι, η Βαλτετσίου μύρισε αυτό που μυρίζει όταν κάποιος τα κάνει πάνω του.

Το ερώτημα γιατί κάποιος τα κάνει πάνω του, κανονικά άπτεται της πεπτικής λειτουργίας ή έστω της ψυχολογίας. Στην περίπτωσή μας όμως, άπτεται της χρονικής στιγμής που το ΔΝΤ αποφασίσει να στήσει κάλπες στην Ελλάδα. Πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβρη με τον Κουβέλη απόξω και τον Αλέκο στο αντάρτικο, σημαίνει ότι ο Συριζα θα γίνει εξωκοινοβουλευτική αριστερά όχι από άποψη, αλλά από τοποθεσία.

Γίνεται λοιπόν η ανάγκη φιλοτιμία, οι αποστάτες δεν βαφτίζονται αποστάτες αλλά σύντροφοι και συνοδοιπόροι (και οι δρόμοι μας θα ξανασυναντηθούνε), το διαζύγιο δεν είναι απλά βελούδινο, είναι μεταξένιο, ενώ και το Μέτωπο από κει που ήταν προϊόν του Σατανά, τώρα είναι καλοδεχούμενο. Και όπως έλεγε και ο Ηλιόπουλος «λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»…

Με ζόρια βγήκε τελικά η ανακοίνωση -που ανάμεσα στα τετριμμένα που συνήθως λένε οι ανακοινώσεις- ζητά την παραίτηση των 4 αποστατών (που δεν είναι φυσικά αποστάτες αλλά σύντροφοι). Τους Κινέζους για το ζήτημα έκανε μέχρι τέλους η αντιπροσωπεία του ΣΥΝ, αν και δεν αποτελούνταν από μαοϊκούς, οι οποίοι -σημειωτέον- αφθονούν στη νέα Πολιτική Γραμματεία του κόμματος.

Και εκεί που εμείς οι προβοκάτορες ζούσαμε με την ελπίδα να ανάψουν τα αίματα και να δούμε κάνα παιχνίδι της προκοπής, η κατάσταση έγινε νερόβραστα βαρετή: στην αρχή στο Μουντιάλ, τώρα και στον Σύριζα.

Επαναλαμβάνουμε παρά ταύτα το πάνδημο αίτημα να βιντεοσκοπούνται οι συνεδριάσεις της γραμματείας και να ανεβαίνουν στο γιου τιουμπ. Ο Συριζα ανήκει στο λαό του και είναι κρίμα κι άδικο να μην μπορεί να γελάσει το πικραμένο χειλάκι του αριστερού.
Share
"Διαβάστε περισσότερα".

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Οι πρώτες παρεμβάσεις της Ανανεωτικής Πτέρυγας στη Βουλή

Με τρεις ερωτήσεις προς υπουργός ξεκίνησαν τις κοινοβουλευτικές τους παρεμβάσεις οι τέσσερις βουλευτές που ανεξαρτητοποιήθηκαν πρόσφατα από την Κ.Ο. ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ερωτήσεις, τις οποίες συνυπογράφουν οι βουλευτές Φ. Κουβέλης, Θ. Λεβέντης, Ν. Τσούκαλης και Γρ. Ψαριανός αφορούν τη διαχείριση ιατρικών αποβλήτων, την βελτίωση της λειτουργίας της ΔΕΗ και το θέμα των συμβασιούχων της ΕΡΤ.

Επίσης σε δήλωσή του η οποία αφορά τις σημερινές κινητοποιήσεις, ο Φώτης Κουβέλης αναφέρει:

«Οι ενωτικές μαζικές κινητοποιήσεις εκφράζουν την αγωνία της κοινωνίας για το μέλλον που προδιαγράφει το “Μνημόνιο” και την προσδοκία για προοδευτική εναλλακτική πολιτική απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.

Είναι απαράδεκτο η κυβέρνηση να διαπραγματεύεται και να συμφωνεί με την Κομισιόν και την τρόικα βαριά μέτρα για το ασφαλιστικό και να μην ενημερώνεται ο λαός. Αξιώνουμε τώρα πλήρη ενημέρωση από την κυβέρνηση.

Οι νέες κερδοσκοπικές επιθέσεις πλήττουν ακόμη περισσότερο την οικονομία μας και έχουν ευρύτερη στόχευση.

Ο πρωθυπουργός έχει υποχρέωση να προειδοποιήσει τους ευρωπαίους εταίρους ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει μόνη της την επίθεση κατά του ευρώ με μοχλό τους λεγόμενους “αξιόπιστους” οίκους αξιολόγησης, χωρίς την έμπρακτη στήριξη από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και ειδικά την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η παντοδυναμία των κερδοσκοπικών οίκων πρέπει να πάρει τέλος».


"Διαβάστε περισσότερα".

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

"Βροχή" οι παραιτήσεις στελεχών της Ανανεωτικής Αριστεράς από τη Ν.Ε. Αχαϊας του ΣΥΝ


"Έβρεξε" παραιτήσεις στη σημερινή συναδρίαση της Γραμματείας της Ν.Ε. Αχαϊας του ΣΥΝ, απο την πλευρά των στελεχών της Ανανεωτικής Αριστεράς. Την αρχή έκανε ο Γραμματέας της Ν.Ε. Τακης Παπαθεοδωροπουλος ο οποίος στη δήλωση παραίτησής του αναφέρει τα εξής:

"Αγαπητοι συντροφοι και φιλοι. Είναι γνωστα τα γεγονοτα που οδηγησαν στην αποχωρηση μου μαζι με τους υπολοιπους συνεδρους της Ανανεωτικης Πτερυγας από το 6ο Εκτακτο Συνεδριο του ΣΥΝ. Είναι προφανες ότι μετα από αυτα δεν είναι ουτε δυνατον ουτε επιθυμω να παραμεινω Γραμματεας της Νομαρχιακής Επιτροπής.

Αισθανομαι βαθυ σεβασμο και αισθηματα φιλιας και συντροφικοτητας απεναντι σε ολον τον κοσμο του Συνασπισμου, τα στελεχη, τα μελη και τους φιλους του. Αισθανομαι βαθυτατη υποχρεωση που με τιμησε από την ιδρυση του, επανειλλημενα με κομματικα αξιωματα. Προσπαθησα να ανταποκριθω, όχι χωρις λαθη και παραλειψεις αλλα παντα με την ψυχη μου και παντα στην κατευθυνση της συνθεσης .

Δεν ηταν μια ευκολη αποφαση. Δεν ηταν μια βιαστικη αποφαση. Καταλαβαινω τις ενστασεις και τις δυσκολιες αρκετων συντροφων. Δεν εχουμε όμως το δικαιωμα τυφλων συγκρουσεων και αντιπαραθεσεων. Σεβομαι τις επιλογες τους και τους καλω να σεβαστουν την επιλογη, την δικη μου και των συντροφων που συμμεριζομαστε τις ιδιες ανησυχιες, να ανοιχτουμε με ρισκο σε καινουργια ροτα. Εκει ελπιζουμε να ξανασυναντηθουμε όχι μονο μαζι αλλα και με αλλους πολιτες που αγωνιουν και ασφυκτιουν μεσα σε ένα πολιτικο σκηνικο που καταρρεει".



Στη συνέχεια την παραίτησή τους υπέβαλλαν τέσσερα μέλη της Γραμματείας του ΣΥΝ και επτά μέλη της Ν.Ε. Αχαίας του ΣΥΝ . Το κείμενο της παραίτησής τους έχει ως εξής: "Αγαπητοι συντροφοι και φιλοι. Η αποχωρηση μας από το συνεδριο και η ανεξαρτητοποίηση των τεσσάρων βουλευτών μας Φώτη Κουβέλη, Θανάση Λεβέντη, Νίκου Τσούκαλη και Γρηγόρη Ψαριανού από τον ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί την έναρξη της πορείας ανασυγκρότησης της ανανεωτικής αριστεράς. Η κίνηση αυτή εκφράζει τις προσδοκίες πολλών προοδευτικών πολιτών που ζητούν μια σύγχρονη, αριστερή, οικολογική πολιτική και υπεύθυνες απαντήσεις απέναντι στην κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης της χώρας. Για να στηριχθούν αποτελεσματικά, με ενωτικούς δημοκρατικούς αγώνες, τα συμφέροντα των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων, μακριά από τους αριστερισμούς και τον αντιευρωπαϊσμό.

Η σταση μας αυτή αποτελεί αναγκαία πράξη ευθύνης και ηταν επιβεβλημενη, ύστερα από τις αποφάσεις του Συνεδρίου του ΣΥΝ, στο οποίο η ηγεσία του επιβεβαίωσε τη διάχυση στο ΣΥΡΙΖΑ μας οδηγει αναποτρεπτα στον δρομο της παραιτησης μας από την Γραμματεια και την Νομαρχιακη Επιτροπη Αχαιας του ΣΥΝ.


Τα μελη της Γραμματειας του ΣΥΝ

1. ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΤΣΑΡΗΣ

2. ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

3. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ

4. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ


Τα μελη της Νομαρχιακης Επιτροπης Αχαιας του ΣΥΝ

1. ΒΟΥΚΕΛΑΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

2. ΚΩΤΣΑΛΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

3. ΚΡΙΜΠΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

4. ΜΑΡΙΝΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

5. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

6. ΣΚΑΝΔΑΜΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

7. ΣΟΚΟΡΕΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
"Διαβάστε περισσότερα".

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010


"Διαβάστε περισσότερα".

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Μπορούμε να συμπορευθούμε με σοσιαλιστές και οικολόγους»


Γιατί φύγαμε από τον ΣΥΝ, γιατί θα μείνουμε στη Βουλή και γιατί θεωρούμε υπεύθυνο για τη ρήξη τον κ. Τσίπρα
Φώτης Κουβέλης, Συνέντευξη στον Λάμπρο Σταυρόπουλο, Το Βήμα της Κυριακής, 13/06/2010Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο πρωταγωνιστής των τελευταίων εξελίξεων στον ΣΥΝ εξηγεί γιατί τα πράγματα οδηγήθηκαν στη διάσπαση, επισημαίνοντας ότι «προειδοποιήσαμε έγκαιρα και επανειλημμένα εξαντλώντας κάθε περιθώριο», ενώ ρίχνει στον κ. Αλ. Τσίπρα την απόλυτη ευθύνη για τη ρήξη καταλογίζοντάς του ότι «απαίτησε να σιωπήσουμε». Απορρίπτοντας την επιθυμία της Κουμουνδούρου να επιστραφούν οι έδρες των τεσσάρων πρώην βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι η κίνησή τους αυτή «αποτελεί αναγκαία πράξη ευθύνης», ενώ σχετικά με το ενδεχόμενο σύγκλισης με το ΠαΣοΚ τάσσεται υπέρ της οικοδόμησης γεφυρών διαλόγου και κοινής δράσης με τον κόσμο που ψήφισε το κυβερνών κόμμα στη βάση της «αντίστασης, της ανατροπής και της αλλαγής των οικονομικών μέτρων».
"Διαβάστε περισσότερα". Ενα ερώτημα που απασχολεί όσους παρακολουθούν τις ραγδαίες εξελίξεις που σηματοδότησε η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το συνέδριο του ΣΥΝ είναι αν αντέχει η Αριστερά στη χώρα μας άλλη μία διάσπαση...

«Η ενότητα της Αριστεράς δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται γενικόλογα. Υπάρχουν διαφορές και αντιθέσεις στον χώρο της ως προς τον χαρακτήρα, την πολιτική, τον ρόλο και τους στόχους της. Αυτές οι διαφορές διαμορφώνουν τον πολυκερματισμό της Αριστεράς. Οσο οι διαφορές και οι αντιθέσεις παραμένουν, η ενότητα δεν εξασφαλίζεται. Υπερασπίζομαι μια Αριστερά που αγωνίζεται για ζωντανές λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις “ασφαλείς” απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών».

- Γιατί επιρρίπτετε ευθύνες στον κ. Αλ. Τσίπρα καταλογίζοντάς του ότι έχει την απόλυτη ευθύνη για τη ρήξη; «Η ηγεσία και η ηγετική ομάδα του κόμματος έχει τις δικές της ιδιαίτερες ευθύνες. Αυτή διαμόρφωσε τις συνθήκες του αρνητικού ετεροκαθορισμού της πολιτικής του Συνασπισμού από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και, αντί να προστατεύσει την πολιτική ενότητα του κόμματος, κινήθηκε με τη λογική της αριθμητικής επικυριαρχίας στους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Επέλεξε να λύσει πολιτικά προβλήματα με διαδικαστικούς όρους».

- Εχει μέλλον ο χώρος της ανανεωτικής Αριστεράς εκτός ΣΥΝ;Θα επιβιώσετε, δηλαδή, πολιτικά;

«Η ανανεωτική Αριστερά έχει και παρελθόν και παρόν και μέλλον. Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από μια σύγχρονη Αριστερά, πρωταγωνίστρια στην κατεύθυνση μεγάλων κοινωνικών προοδευτικών συσπειρώσεων. Η οικονομική κρίση, με την ολέθρια παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη χώρα, με δυσβάσταχτα και άδικα βάρη στις πλάτες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με αποσαθρωμένα τα εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλει καινούργια καθήκοντα για τη σύγχρονη Αριστερά. Και αυτά τα καθήκοντα θέλουμε να τα αναλάβουμε. Η εξέλιξη της κρίσης δεν είναι γνωστή. Θα δυναμώσουν οι δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής ή θα συμπιεστούν περισσότερο για την αναστήλωση του νεοφιλελευθερισμού; Τίποτε δεν έχει κριθεί. Η έκβαση εξαρτάται και από τις ενέργειες, τους αγώνες, τις πρωτοβουλίες της σύγχρονης Αριστεράς».

- Πολλοί θεωρούν αυτονόητη τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα. Με ποιους και με τι ρόλο;

«Η απόφασή μας αυτή την ώρα αφορά την ανασυγκρότηση του ανανεωτικού χώρου και για αυτήν εργαζόμα στε. Τα επόμενα βήματά μας θα τα καθορίσουμε στον κατάλληλο χρόνο».

- Πίσω στην ΕΑΡλοιπόν; «Η ανασυγκρότηση και η ενίσχυση του χώρου της ανανεωτικής Αριστεράς δεν αποτελεί επιλογή επιστροφής στο πολιτικό παρελθόν. Η ανανεωτική και συνεχώς ανανεούμενη Αριστερά εκφράζει παρούσες ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις. Ο ευρύς κόσμος της ανανεωτικής Αριστεράς δεν κοιτάζει προς τα πίσω, προτάσσει τις επείγουσες πολιτικές ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας και κινητοποιείται παντού για την ανασυγκρότηση του αριστερού ανανεωτικού χώρου».

- Πότε θα λάβετε τις οριστικές αποφάσεις σας;

«Στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα, σταθμίζοντας τα πράγματα και τις εξελίξεις».

- Πλησιάζουν οι νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές.Τι θα κάνετε;Με ποιους θα συνεργαστείτε;

«Κεντρικός στόχος μας είναι η νίκη των ιδεών της ουσιαστικής αποκέντρωσης με αυτοδιοίκηση και η επικράτηση των δυνάμεων που σε τοπικό επίπεδο μπορούν να υπερασπιστούν και να προωθήσουν αυτές τις ιδέες. Επιδίωξή μας είναι η όσο το δυνατόν πιο ισχυρή συμμετοχή μας στους δήμους και στις περιφέρειες, μέσα από φερέγγυους συνδυασμούς και πρόσωπα. Βασικό γνώμονα πρέπει να αποτελούν οι εκτιμήσεις και οι επιλογές των αυτοδιοικητικών πολιτικών κινήσεων, με σταθερή διεκδίκηση την υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των ΟΤΑ. Απορρίπτοντας λογικές στείρας κομματικής καταγραφής, θα αναζητήσουμε σχήματα που θα διασφαλίζουν τις πιο πλατιές συνεργασίες προσώπων, κινήσεων και πολιτικών δυνάμεων στη βάση προγραμματικών συμφωνιών και προτάσεων».

- Η ανεξαρτητοποίησή σας στη Βουλή σηματοδοτεί μια νέα πορεία, η οποία θα μπορούσε να λάβει χαρακτήρα προσέγγισης με το ΠαΣοΚ;

«Υποστήριζα και υποστηρίζω ότι είναι αναγκαία η σύγκλιση ευρύτατων κοινωνικών δυνάμεων προκειμένου να ανακαθορισθούν οι πολιτικοί συσχετισμοί στη βάση μιας εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης. Σε μια τέτοια σύγκλιση μπορούν να συμπορεύονται σοσιαλιστικές δυνάμεις, δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες, κάθε άλλη δύναμη της Αριστεράς. Σήμερα πολίτες που επένδυσαν με την ψήφο τους στο ΠαΣοΚ αναζητούν κοινωνικές και πολιτικές διεξόδους. Πρέπει να οικοδομηθεί ένα πλατύ προοδευτικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, ικανό να μετακινήσει την πολιτική σε ουσιαστική προοδευτική κατεύθυνση».

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ: Γιατί όχι;

Ανοικτοί σε συζητήσεις με την Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι,όπως δηλώνει στο «Βήμα» ο νομικός Περιβάλλοντος κ. Κ.Διάκος, εκ των ιδρυτικών στελεχών τους και προτεινόμενος ως υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής από τους Οικολόγους Πρασίνους στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές.«Με δραστηριοποιημένους πολίτες που βρίσκονται στον χώρο της Αριστεράς έχουμε βρεθεί σε πολλούς κοινούς αγώνες.Αυτό καθιστά ευχερέστερη την επικοινωνία μας χωρίς να αποτελεί προνομιακή μεταχείριση»υπογραμμίζει.Στην ερώτηση αν οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν επαφές με στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ, απαντά:«Προσωπικά γνωρίζω στελέχη του χώρου αυτού.Είναι αξιόλογοι και δραστήριοι πολίτες,χρήσιμοι στις κρίσιμες κοινωνικές διεργασίες της περίπλοκης πολιτικής συγκυρίας στη χώρα μας.Αν με ρωτάτε για τις διεργασίες σχετικά με τις αυτοδιοικητικές εκλογές,όχι.Αλλά είμαστε ανοικτοί για τέτοιες συζητήσεις,όπως άλλωστε και σε όλους τους φίλους με τους οποίους μπορούμε να παράγουμε πολιτική προς κοινές κατευθύνσεις».

«Καμία ρεβάνς»

- Θεωρείτε ότι εκπληρώνεται με την αποχώρησή σας μια ιστορική «ρεβάνς» με το κομμουνιστικής προέλευσης τμήμα της Αριστεράς με το οποίο συνδημιουργήσατε τον ΣΥΝ; «Καμία “ρεβάνς”. Συγκροτήσαμε τον Συνασπισμό ως κόμμα της σύγχρονης δημοκρατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, με δυνάμεις κομμουνιστικής προέλευσης και άλλες που αγωνίζονταν για την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό της Αριστεράς, με κοινό πολιτικό τόπο τα ιδανικά και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, με αδιαπραγμάτευτη την αξία της δημοκρατίας. Στις γραμμές της ανανεωτικής Αριστεράς βρίσκονται δυνάμεις με διαφορετικές κομματικές προελεύσεις και στρατεύονται στη σύγχρονη Αριστερά χωρίς αναφορά στην κομματική τους αφετηρία».

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Ποιά είναι η αφετηρία ελπίδας πρόεδρε;

«Αφετηρία ελπίδας για την αριστερά της ελπίδας, της αλληλεγγύης, των κοινωνικών αγώνων και της ΕΝΟΤΗΤΑΣ» χαρακτήρισε ο Αλέξης Τσίπρας την ολοκλήρωση των διαδικασιών του 6ου Συνεδρίου. Σε μία απελπισμένη προσπάθεια να κατανοήσω την παραπάνω δήλωση, αναρωτιέμαι αν είναι αφετηρία ή οπισθοδρόμηση, η αποχώρηση ενός κομματιού του κόμματος, που εκφράζει την ανανεωτική και δημοκρατική αριστερά, τον οικολογικό και ευρωπαϊκό προσανατολισμό του ΣΥΝ. Θα αλλοιωθούν ακόμα περισσότερο και είναι πιθανόν να σβηστούν πλήρως αυτά τα χαρακτηριστικά του κόμματος. Αλήθεια τι έκανε ο πρόεδρος εκτός από το να χύνει κροκοδείλια δάκρυα και να καλεί σε σύνθεση χωρίς καμία πολιτική πράξη ή δέσμευση, προκειμένου να αποφύγει τη ρήξη με την ανανεωτική πτέρυγα; Η Α.Π προφανέστατα έχει στιγματιστεί από λάθος χειρισμούς και πρόσωπα που συμπεριφέρονται χωρίς πολιτικό πολιτισμό κατά καιρούς, αυτός όμως δεν σημαίνει πως είναι υποχρεωμένη μόνο να υποχωρεί και να πνίγεται καθημερινά στα κύματα αριστερισμού του ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιός ρώτησε αυτούς τους συντρόφους που μαζί με τον υπόλοιπο ΣΥΝ ίδρυσαν το κόμμα που μας έλαχε -όπως έλεγε ο αξέχαστος σύντροφος Άγγελος Ελεφάντης, αν είναι πρόθυμοι να απαρνηθούν κάθε πολιτικό ψήγμα της ανανεωτικής αριστεράς; Ποιά πολιτική και πολιτισμική σύγκλιση να έχουν με συνιστώσες και τάσεις οι οποίες κάνουν επαναστατική γυμναστική; Με απόψεις τύπου: έξω από την Ε.Ε., έξοδο από τη Βουλή και άλλα τέτοια όμορφα; Ο πρόεδρος μπορεί σε ένα βαθμό να αντιλήφτηκε πως το δόγμα όλα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποφέρει καρπούς, όμως πρέπει να πράξει αποφασιστικά πριν να είναι αργά (αν δεν είναι ήδη αργά) και αν δεν θέλει τον Συνασπισμό στο πολιτικό περιθώριο, έρμαιο του αριστερισμού και των εσωτερικών του αντιπαραθέσεων. Στο όνομα της φαντασίωσης πως με τον ΣΥΡΙΖΑ υπηρετείται η ενότητα της αριστεράς, θυσιάζεται η ενότητα του κόμματος που ιδρύθηκε πριν από 20 χρόνια μαζί με τους συντρόφους που κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν σε αποδιοπομπαίους τράγους. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως κανένας δεν μπορεί να βρει σημείο επαφής στη θάλασσα του ΣΥΡΙΖΑ, και του μετώπου ανατροπής και αλληλεγγύης που δημιούργησε ο πρίγκιπας που έγινε βάτραχος και θέλει να ξαναγίνει πρίγκιπας, ο Αλέκος Αλαβάνος. Αυτός ο κύκλος έκλεισε πλέον. Δεν παράγει πολιτική αλλά μόνο συγκρούσεις που δεν είναι προωθητικές, γιατί σύγκρουση δεν σημαίνει απαραίτητα αρνητικό αποτέλεσμα. Έξω από τις αίθουσες που συνεδριάζουμε, υπάρχει μια κοινωνία που μοχθεί να διατηρήσει την ελπίδα και να επιβιώσει. Όταν η απάντησή μας σε αυτούς είναι «τώρα δεν έχουμε χρόνο, τσακωνόμαστε σαν τα παιδιά», η δική τους απάντηση σε μας είναι «GAME OVER». Πρόεδρε, κάνε κάτι πριν να είναι αργά.

Πιέρρος Γιώργος

Νεολαία ΣΥΝ"Διαβάστε περισσότερα".

Το ναυάγιο


Μανώλης Αναγνωστάκης


Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
που πήγαν οι άλλες βάρκες ποιοι γλίτωσαν
εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
ένα νησί ερημικό
εκεί θα στήσουμε τα σπίτια μας
γύρω-γύρω στη μεγάλη πλατεία
και στη μέση μια εκκλησιά
θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
του καπετάνιου μας που χάθηκε ψηλά-ψηλά
λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου πιο χαμηλά του τρίτου
θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
κι ύστερα θα καλαφατήσουμε ένα μεγάλο καράβι καινούργιο
ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
θά 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίζουνε
μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε με μας

Καισαριανή: οι πολίτες κινητοποιούνται, η αριστερά γυρίζει στον Στάλιν,του Σ.Κούλογλου


Μετά την πρωτότυπη κινητοποίηση πολιτών της Κατερίνης που μπλοκάρουν με τα καροτσάκια τα σούπερ μάρκετ διαμαρτυρόμενοι κατά της ακρίβειας, ήρθε η σειρά της Καισαριανής: καταστηματάρχες και εργαζόμενοι στην ιστορική συνοικία της Αθήνας, κλείνουν τα μαγαζιά και κάνουν στάση εργασίας την ερχόμενη Πέμπτη σε μια σιωπηλή διαμαρτυρία για την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας τους.

Η ανακοίνωση της «ώρας για την αξιοπρέπεια» (δημοσιεύεται ολόκληρη στην συνέχεια) τα λέει όλα σε λίγες λέξεις : «.. είμαστε οργισμένοι αλλά θέλουμε να χαμογελάμε... τις γιορτές θέλουν δώρα τα εγγόνια μας .. και οι νέοι πρέπει να ονειρεύονται... Διαμαρτυρόμαστε και αγωνιζόμαστε προς το παρόν Σιωπηλοί. Γιατί η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο».

Την πρωτοβουλία πήραν σκεπτόμενοι πολίτες οι οποίοι, ανεξάρτητα από κομματικές πεποιθήσεις, αποφάσισαν να αντιδράσουν σε όσα διαδραματίζονται τελευταία στην χώρα: την καταρράκωση της αξιοπρέπειας των απλών ανθρώπων που προκαλούν οι συνταγές του ΔΝΤ αλλά και την απάθεια που καλλιεργείται συστηματικά από το σύστημα εξουσίας και την προπαγάνδα περί μονόδρομου των ΜΜΕ.

Επιστροφή στον Στάλιν.

Την ώρα που ανεξάρτητοι πολίτες καταπολεμούν την στάση «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» αναλαμβάνοντας ανάλογες πρωτοβουλίες ,η αριστερά, ο κατ εξοχήν φορέας συλλογικής δράσης διυλίζει τον κώνωπα και κάνει βουτιές στο παρελθόν. Είναι χαρακτηριστικές εδώ οι ανακοινώσεις δύο συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ που εκδόθηκαν την Τετάρτη, αμέσως μετά την ανεξαρτοποίηση των 4 βουλευτών της ανανεωτικής πτέρυγας.

Στην ανακοίνωση του «Ξεκινήματος» μιας από τις 13 συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ( αρχικά ήταν 11 αλλά μετά την διάσπαση 2 εξ αυτών έχουν αυξηθεί σε 13!!) η πρόσφατη διάσπαση του ΣΥΝ αξιολογείται ως ένα ιδιαίτερα θετικό γεγονός καθώς τώρα « απαλλαγμένος από τα βαρίδια του παρελθόντος» ο ΣΥΡΙΖΑ « έχει μια σημαντική ευκαιρία μπροστά του... για να ν ξαναγίνει μαγνήτης για το κίνημα και την αριστερά»

Για να μην μείνει μάλιστα καμία αμφιβολία, η ανακοίνωση κατονομάζει και αυτούς που θα μπορούσαν να μπλοκάρουν το «νέο ξεκίνημα» του λαϊκού κινήματος: αυτές είναι η «πλατφόρμα 2010(τάση Μπαλάφα κτλ.) και ο Παπαδημούλης» που θα μπορούσαν να είναι «το άλλοθι για να συνεχιστεί το γαϊτανάκι των ισορροπιών και των μέσων όρων που δεν προσφέρουν στο κίνημα παρά μόνο ασάφεια και θολούρα.». Στοχοποιούνται δηλαδή οι άνθρωποι δηλαδή που, παρ ότι συμφωνούν σε αρκετά θέματα με την ανανεωτική πτέρυγα επέλεξαν να παραμείνουν στον ΣΥΝ διαφυλάττοντας την ενότητα του κόμματος τους!!

Η δεύτερη ανακοίνωση, από την συνιστώσα του ΔΗΚΚΙ, θυμίζει τις πιο σκοτεινές εποχές του κομουνιστικού κινήματος. Στους αποχωρήσαντες βουλευτές αποδίδονται «ευρύτεροι σχεδιασμοί συντηρητικής αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού που έχουν σαν σκοπό να κάμψουν την επερχόμενη αντίσταση και το φρόνημα του λαού». Η αποχώρηση λοιπόν των βουλευτών βοηθά «στο πέρασμα των σκληρών, ταξικών και αδιέξοδων μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση και η Τρόικα», Για αυτό ακριβώς «το εγχείρημα ενότητας της αριστεράς δεν αδυνατίζει αλλά αντίθετα ξεκαθαρίζει τα πλαίσια και τα όρια του», η με πιο απλά λόγια η αριστερά δυναμώνει όταν ...διασπάται, όπως άλλωστε το είχε ξεκαθαρίσει καμιά 80 χρόνια πριν ο μεγάλος Στάλιν : «Το κόμμα δυναμώνει όταν ξεκαθαρίζει από τα οπορτουνιστικά στοιχεία.».

Η επιστροφή στο παρελθόν μιας αριστεράς που βράζει στο ζουμί της, διευκολύνει την συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας. Σε μια παράλληλη εξέλιξη οι ενέργειες στιλ «νόμος είναι το δίκιο του ΠΑΜΕ» στις οποίες πρωταγωνιστεί το ΚΚΕ, δημιουργούν ως αντίδραση το αίτημα για περισσότερο «νόμο και τάξη», επιταχύνοντας την στροφή προς τα δεξιά και την άνοδο των δυνάμεων της ακροδεξιάς. Σε συνδυασμό με την πολιτική χρεοκοπία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ο ΛΑΟΣ, που εμφανίζεται να μιλά την φωνή της λογικής και αποφεύγει τους εξτρεμισμούς, να είναι το μόνο κόμμα που θα βγει κερδισμένο από την βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος.

Στην Καισαριανή, η πρόταση για την διαμαρτυρία σιωπής αγκαλιάστηκε αμέσως από τους καταστηματάρχες και τους υπάλληλους της συνοικιας. Στις συνθήκες που διαμορφώνονται στη χώρα, παρόμοιες πρωτότυπες, δυναμικές αλλά και μη βίαιες μορφές κινητοποίησης ανοίγουν ένα νέο πεδίο για την δράση όσων πολιτών αναζητούν μια προοδευτική διέξοδο.
"Διαβάστε περισσότερα".

Ένας πόνος, εκεί στ' Αριστερά.

Γιώργος Πήττας για το tvxs.gr και τον Πολίτη.

Ερωτηματικό




Θυμάσαι εκείνο το βράδυ

που μιλούσαμε

για τους νεκρούς μας;


Τί να απογίναμε άραγε;





(Σπύρος Αραβανής-Από τη συλλογή Ανοσία της Άγνοιας)






Άλσος Νέας Σμύρνης, νύχτα, κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας του 70-νομίζω 1979.

Άλλη μια γιορτή του ΚΚΕ Εσωτερικού, ακόμα ένα Φεστιβάλ του Ρήγα.





Τις προηγούμενες μέρες, είχαν εμφανιστεί ο Μάνος Χατζιδάκις (ένας γλυκανάλατος αστός συνθέτης για το ΚΚΕ τότε) και οι Socrates (βαλτοί της CIA για τον Γιάννη Μαρκόπουλο, αλλοτριωμένοι υπηρέτες του εξαμερικανισμού, για την Ορθοδοξία του ΚΚΕ).





Σε έναν αμφιθεατρικό χώρο ανάμεσα στα δέντρα του άλσους είχαν μπει σε ημικυκλική διάταξη μιας σειρά από μεγάλα μεγάφωνα και στο κέντρο, μια καρέκλα με μία μικρή κονσόλα μπροστά της. Φιλοξενούμενος της βραδιάς, ο Γιάννης Ξενάκης.




Αυτός, ο πατέρας της Στοχαστικής Μουσικής, ο άνθρωπος που έφερε στη γη τους κοσμικούς αντίλαλους, ένας δημιουργός από τους λίγους που προκαλούσε βαθύ σεβασμό ακόμα και σε όσους δεν ήθελαν να μπουν στο δικό του ταξίδι. Για χρόνια πολλά εξόριστος στη Γαλλία, αυτός ο ερήμην καταδικασμένος σε θάνατο από την Ελλάδα του Εμφυλίου, πραγματικός θρύλος σε παγκόσμια κλίμακα για τη μουσική του 20ου αιώνα, είχε δεχτεί μετά χαράς να έρθει στη γιορτή του Ρήγα και να παίξει κάποιες μουσικές του κάνοντας ο ίδιος τον ξεναγό στο μουσικό του σύμπαν.





Για την ιστορία και μόνο, θα αναφέρω πως η βραδιά εξελίχθηκε στην κυριολεξία με τρόπους μαγικούς. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος, άλλοι γιατί ήξεραν άλλοι από περιέργεια και άλλοι που ίσως δεν είχαν ιδέα. Ο Ξενάκης, αποδείχτηκε εκτός όλων των άλλων και μεγάλος δάσκαλος και παιδαγωγός.




Καθήλωσε τους πάντες για 2 ώρες, κοιτούσαμε και ακούγαμε όλοι με ανοιχτό το στόμα και κατάφερε να ξεκλειδώσει σε όλους –και ήταν πολλοί εκεί -τους κώδικες τους κόσμου του.





Σε ένα παλαιότερο σημείωμά μου στην εφημερίδα, είχα και πάλι αναφερθεί σε εκείνες τις εποχές και ειδικά στις γιορτές που έκανε τότε το ΚΚΕ Εσωτερικού.





Γιορτές στις οποίες έβλεπες τους μουσικούς και τους ποιητές να μετέχουν μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο και να χαίρονται όλοι μαζί το βίωμα του Πολιτισμού.




Δεν είναι η νοσταλγία που με σπρώχνει σε αυτές τις αναψηλαφήσεις, είναι περισσότερο η ένδεια των ημερών που με τρομάζει , η ανυπαρξία οπλισμού απέναντι στην επιθετική αλλοτρίωση που καταφέρνει στο τέλος και στρεβλώνει τα πάντα, ακόμα και τις πιο απλές έννοιες σε μία συζήτηση.





Ναι, η Αριστερά εκείνης της εποχής, ήταν ρηξικέλευθη, τολμηρή, ριζοσπαστική, επαναστατική, ήταν πραγματική Αριστερά.





Πρωτοπορούσε σε μία κοινωνία που ακόμα είχε νωπά τα τραύματα της δικτατορίας, τολμούσε να αγκαλιάζει τον «παρακμιακό αστό Χατζιδάκι» ή τον «ακατανόητο Ξενάκη» τολμούσε επίσημα να βάζει ζητήματα διακρίσεων στην κοινωνία για τους Ομοφυλόφιλους συμπολίτες σε μια εποχή που το ζήτημα ήταν ακόμα ταμπού, μίλησε πρώτη για την Οικολογία και τα περιβαλλοντικά ζητήματα –και ας μην ήταν ούτε κατά διάνοια «λαϊκά αιτήματα», θεράπευε συστηματικά τις Τέχνες, καλλιεργούσε την αγάπη στις Επιστήμες, έβλεπε την Ευρώπη και την ενοποίησή της ως ευκαιρία για διεύρυνση της Δημοκρατίας και της συνεργασίας της Κοινωνίας των Πολιτών.





Ήταν, μια Αριστερά που πήγαινε κόντρα στις ευκολίες κάθε είδους.





Το ΚΚΕ Εσωτερικού –από τότε- έβλεπε τους κινδύνους μιας ενίσχυσης της εθνικιστικής ακροδεξιάς στην Ευρώπη και, επένδυσε –ορθά- στην Ευρωπαϊκή Ιδέα βλέποντας πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ανάσχεση σε μία πιθανολογούμενη αναβίωση των εθνικισμών και του μίσους.





Πάνω από όλα, εκείνη η Αριστερά, η Ανανεωτική, η «Ρεβιζιονιστική» δεν έβαζε στις εκπτώσεις τις Θέσεις που αποφάσιζε πως η Ιστορική Αναγκαιότητα έπρεπε να λάβει.





Με άλλα λόγια δεν χαρίστηκε ποτέ ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό, ούτε στον μυωπικό αριστερισμό.





Δεν χάιδευε ούτε τα μέλη της, ούτε την Κοινωνία αυτή η Αριστερά των «Αναθεωρητών». (λες και η Αναθεώρηση είναι συνώνυμη της ύβρεως…αλλά έτσι δεν σκέφτονται οι απανταχού ορθόδοξοι όταν τους ενοχλείς τα άγια των αγίων;)





Από την Ελλάδα του 79 μέχρι τη σημερινή του 2010, έχουν μεσολαβήσει τόσα που πια μιλάμε για μια σχεδόν διαφορετική χώρα. Σχεδόν κινηματογραφικά καταγράφτηκαν πολλά επεισόδια στο άρθρο «Ελλάδα, τίτλοι τέλους».





Η αλλοτρίωση που προκλήθηκε στα χρόνια που πέρασαν, ο βαθύτατος εκφασισμός της κοινωνίας σε όλα σχεδόν τα επίπεδα, η κυριαρχία του λαϊκισμού, η ανάδειξη σε όλο το φάσμα του κρατικού μηχανισμού στελεχών με μοναδικό προσόν την κομματική ιδιότητα, η σε τεράστιο βαθμό αποδοχή της αναξιοκρατίας από μεγάλες μερίδες του πληθυσμού, η μεγάλη αναδιανομή πλούτου που (καλώς) έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου που όμως δεν συνοδεύτηκε ποτέ από την διαπαιδαγώγηση σε υποχρεώσεις και παραγωγικότητα, μαζί με την ακάθεκτη επέλαση του life style αλλοίωσαν τον κοινωνικό ιστό, μπέρδεψαν ρόλους, επαναπροσδιόρισαν τους κώδικες συμπεριφοράς και επικοινωνίας.





Η Αριστερά σε όλα αυτά, βρέθηκε περίπου άφωνη, αμήχανη, χωρίς βηματισμό.





Με το ΠΑΣΟΚ να της λεηλατεί από την αρχή της δεκαετίας του 80 την Γραμματική και το Συντακτικό, σε συνδυασμό με την αλλοτρίωση μιας οδυνηρά μεγάλης μερίδας του λαού, κόλλησε στη γωνία.





Αναζήτησε να πάρει το αίμα της πίσω, μάλλον σπασμωδικά, όταν μπλέχτηκε στην προσωπική επίθεση κατά του Ανδρέα με τα ειδικά δικαστήρια. Χρησιμοποιήθηκε ουσιαστικά από την Μητσοτακική δεξιά ως ηθικό άλλοθι για την εξόντωση του αντιπάλου της.

Και περιέπεσε ξανά σε υπαρξιακό τέλμα.





Για να μην μακρηγορήσω υπερβολικά, κάνω ένα άλμα:





ΚΚΕ Εσωτερικού, ΕΑΡ, Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ.





Ρήξη και αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, δηλαδή της μοναδικής ιστορικά, πολιτικά και αισθητικά κληρονόμου των κεφαλαίων που έγραψε το ΚΚΕ Εσωτερικού.





Ουσιαστικά, ρήξη με έναν Λόγο που απλώς πλειοδοτεί στο «Αντί» στείρα, μονότονα, και κυρίως, ναι κυρίως, αδιάφορο σε βαθμό κυνισμού, για το μέλλον του τόπου.





Με έναν διάχυτο αντιευρωπαϊσμό που συνειδητά, αγνοεί τα υπαρκτά οφέλη της Ε.Ε. και της Ευρωπαϊκής Ιδέας, γιατί προτιμά να απορρίπτει συλλήβδην αντί να προτείνει δημιουργικά.





Λόγος μόνο καταγγελτικός που δεν μετέχει ποτέ σε κανέναν διάλογο και αν το κάνει είναι για λόγους προσχηματικούς, λόγος που μοιάζει να μην ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο παρά μόνο για το πώς «συγκινήσει» τα πλήθη.





Τα πλήθη που ωστόσο, δεν συγκινούνται ακόμα και αν αργά μοιάζουν κάπως να απεγκλωβίζονται από το ασφυκτικό δίπολο ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας.





Αυτός ο απεγκλωβισμός δεν έχει, ούτε θα μεταφραστεί σε κέρδη στην Κουμουνδούρου ή στον Περισσό.


Και βέβαια, δεν πιστεύω πως θα μεταφραστεί ξαφνικά σε εκλογικά ποσοστά για την Ανανεωτική Πτέρυγα.





Όμως, η αποχώρηση αυτή, ίσως να δώσει την ευκαιρία στην Αριστερά της Ανανέωσης να μιλήσει ξανά χωρίς εκπτώσεις.





Να τολμήσει ξανά να συγκρουστεί με όλων των ειδών τα κατεστημένα.


Να απεγκλωβιστεί από τους «αριστερούς» βυζαντινισμούς και τα μαγειρεία και να ορθώσει ξανά έναν λόγο που να συνδυάζει τον Πολιτικό Ρεαλισμό με το όραμα για μια καλύτερη κοινωνία.


Να μην ξανακούσουμε ως σχέδιο εξόδου από την ανεργία προτάσεις όπως εκείνη την γραφικότητα που μιλούσε για…άμεση πρόσληψη 100.000 νέων δημοσίων υπαλλήλων.





Όσοι πιστεύουν πως η ρήξη προκλήθηκε γιατί ο Φώτης Κουβέλης για παράδειγμα έχει φαγούρα για την καρέκλα, ας μελετήσουν λίγο την ιστορία της διαδρομής, όχι του Κουβέλη ως προσώπου αλλά των θέσεών του διαχρονικά.





Το διάβημα που έκαναν οι Ανανεωτικοί, περιέχει κινδύνους.





Η Ελλάδα, βρίσκεται στην κρισιμότερη περίοδό της, όχι από τον πόλεμο αλλά από τη σύστασή της, από τότε που μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια παραδόθηκε οριστικά στους Κοτζαμπάσηδες και στην πνευματική καθυστέρηση που επέβαλλε μέσω της επιρροής της στην Παιδεία η εκκλησία.





Με δύο κόμματα εξουσίας βαθύτατα διεφθαρμένα, με τα ακροδεξιά κοράκια να καραδοκούν, με το πολιτικό σύστημα να ταρακουνιέται συθέμελα, με την πτώχευση να είναι προ των πυλών, είναι πολλά που πρέπει να αναθεωρήσουμε.





Οι Ανανεωτικοί με το διάβημά τους αναλαμβάνουν έναν τεράστιο ποιοτικό ρόλο:




Να λειτουργήσουν ως ολική επαναφορά της Αριστεράς στην Πραγματικότητα μέσα από ρήξεις και συνθέσεις ταυτόχρονα, ώστε να προκαλέσουν μια καινούργια χημεία με Λόγο και Αιτήματα που αφορούν στην εποχή μας και στο μέλλον, μακριά από τα πρότυπα του 19ου αιώνα στα οποία είναι κολλημένο το ΚΚΕ και στα οποία έχει κατρακυλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.





Το 17% που ήρθε κάποτε με την εκλογή Τσίπρα, δεν το έφερε ο Τσίπρας αλλά αυτή κάθε αυτή η πράξη αλλαγής της ηγεσίας σε συνδυασμό με την βαριά απογοήτευση μεγάλης μερίδας της βάσης του ΠΑΣΟΚ.


Αυτό σημαίνει πως ένα μεγάλο μέρος του κόσμου έχει ζωτική ανάγκη για μια πρόταση Αριστερή, σύγχρονη, που να μην φοβάται να αναλάβει ευθύνες συμμετοχής στις τύχες του τόπου.





Έδαφος υπάρχει, το πρώτο βήμα έγινε, η τόλμη είναι απαραίτητη για τη συνέχεια.

Ναι, υπάρχει ένας πόνος εκεί στ’ Αριστερά.





Αλλά είναι ακόμα μεγαλύτερος όταν αναλογίζομαι το πώς βρέθηκε η Ελλάδα εδώ που βρίσκεται τώρα.

"Διαβάστε περισσότερα".