Αναγνώστες

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΑΠΙΟΥ Μια ζωή δικασμένη ερήμην


ios@enet.gr / www.iospress.gr§ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ «Εξακολουθείτε να τον δικάζετε ακόμα και πεθαμένο», διαμαρτυρήθηκε η Ειρήνη Αθανασάκη μετά την απόφαση του δικαστηρίου να διαβάσει τις «υπαγορευμένες» καταθέσεις Ντε Μαρσέλους, παρόλο που, σύμφωνα με την πρόεδρο, αφορούσαν κυρίως τον Κώστα Αγαπίου.
Ολα αυτά στον Κορυδαλλό, όπου συνεχίζεται επί μήνες η τρίτη δίκη για την υπόθεση ΕΛΑ.

Μέχρι και την τελευταία στιγμή φώναζε ότι είναι αθώος. Η δικαιοσύνη όμως, με το φάκελό του επί χούντας, με χαλκευμένα και πλαστά έγγραφα ξένων μυστικών υπηρεσιών και με κανένα μάρτυρα κατηγορίας (ούτε καν την πρόσφατα αναβαθμισμένη «προστατευόμενη» μάρτυρα) να τον αναγνωρίζει, επέμενε να τον εντάσσει στην (παραγεγραμμένη και ως προς την ουσία αλλά και τυπικά) δράση της οργάνωσης ΕΛΑ.

Πριν από λίγους μήνες είχε απορριφθεί το αίτημα του βαριά αρρώστου Κώστα Αγαπίου για διακοπή της δίκης του, δεδομένης της αδυναμίας του να την παρακολουθήσει. Με την προφανή κυνική εκτίμηση ότι ούτως ή άλλως θα πέθαινε, και με διορισμένους δικηγόρους, το Εφετείο αποφάσισε τη συνέχιση της διαδικασίας.

Στις δύο πολύμηνες δίκες για την υπόθεση ΕΛΑ ο Κώστας Αγαπίου και οι συγκατηγορούμενοί του πρώτα καταδικάστηκαν με την αρχή της «ψυχικής συνέργειας» και μετά αθωώθηκαν, από δύο δικαστήρια του ίδιου βαθμού για τις ίδιες υποθέσεις.

Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ να αναφέρονται σήμερα μόνο στην καταδικαστική απόφαση του 2004 κι όχι στην ισότιμη και μεταγενέστερη αθωωτική για όλους απόφαση του 2005.

Ο Κώστας Αγαπίου είχε αποτελέσει από τον καιρό της χούντας ένα μόνιμο αντικείμενο ενδιαφέροντος των κρατικών (κι όχι μόνο) υπηρεσιών, χωρίς ποτέ να έχει προκύψει ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον του, πέρα από την αντιστασιακή του δράση, το αριστερό οικογενειακό του παρελθόν, τις απόψεις και τις αρχές του - κι από ό,τι φάνηκε, ακόμα και τον τρόπο ζωής του (βλ. «Ο φάκελος που δεν κάηκε», Ιός, 8/2/03).

Το σίγουρο είναι πως το παλιό στέλεχος του «Ρήγα Φεραίου» είχε ίσως το απόλυτο ρεκόρ σε διάρκεια παρακολούθησης από οποιονδήποτε άλλο «ύποπτο» από τη χούντα μέχρι και σήμερα. Η ζωή του «διάφανη», πλήρως καταγεγραμμένη σε έγγραφα και σε εκθέσεις αστυνομικών και πρακτόρων, με λίγα λόγια μια ζωή από καιρό τυλιγμένη σε «μια κόλλα χαρτί».

Στη διάρκεια των δικών γνωρίσαμε έναν άνθρωπο αριστερό, επίμονο, έντιμο, συνεπή στις αρχές του, πανέξυπνο, ευγενικό και έτοιμο να διατυπώνει αναπάντεχους και ανατρεπτικούς ισχυρισμούς.

* Στην πρώτη δίκη είχε συνηγόρους τους Νίκο Δαμασκόπουλο, Τασία Χριστοδουλοπούλου και Σπύρο Φυτράκη. Προσήλθε στη δεύτερη δίκη χωρίς να διορίσει συνηγόρους, δηλώνοντας: «Οι δικηγόροι που με υπερασπίστηκαν στην πρώτη δίκη, παρ' όλες τις έντονες προσπάθειές τους να αποδείξουν την αθωότητά μου, λοιδορήθηκαν και οι ισχυρισμοί τους χρησιμοποιήθηκαν από την έδρα εναντίον μου». Το ίδιο έκανε και με τους δεκάδες μάρτυρες υπεράσπισης που ήταν παρόντες στην πρώτη δίκη.

«Οι νόμοι και το Σύνταγμα παραβιάζονται σε βάρος μου, επειδή δεν υπάρχουν στοιχεία. Αν υπήρχαν, δεν θα υπήρχε λόγος να γίνουν τόσες κατασκευές και τόσες παραβιάσεις» (7/2/2005). Στην τρίτη δίκη είχε συνήγορο τον Νίκο Δαμασκόπουλο, μέχρι που κι εκείνος διαμαρτυρόμενος παραιτήθηκε .

- «Εμένα με γνωρίζετε;» ρωτούσε όλους ανεξαιρέτως τους μάρτυρες. Ολοι απαντούσαν αρνητικά και με ένα ευχαριστώ ο Αγαπίου καθόταν κάτω. Απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι όλοι απλά είχαν ακουστά το όνομά του, ενώ 1-2 είχαν δει τη μία και μοναδική φωτογραφία του που επιδείκνυε κατά καιρούς η Ασφάλεια σε όποιον κατέθετε κάτι για τις υποθέσεις του ΕΛΑ. Αν κάποιος «ήθελε», τον αναγνώριζε σε βάθος χρόνου.

* Με χιούμορ, εύστοχες παρατηρήσεις και σχόλια έκανε συχνά το δικαστήριο να χαμογελάει. Για την «προστατευόμενη» μάρτυρα είχε πει: «Δεν μπορεί σε κάθε εμφάνισή της αυτή η κυρία να ορκίζεται ότι τα όσα είπε στην προηγούμενη κατάθεσή της δεν ήταν σωστά. Αυτό θα συνεχίζεται... επ' άπειρον!». Στην επιβαλλόμενη τότε κλήση Παπαθεμελή, που «για τεχνικούς» λόγους δεν έγινε, βρήκε μέσα στη φυλακή τα τηλέφωνά του και τα έδωσε στο δικαστήριο.

* «Μια δεκαετής συστηματική προσπάθεια να πλασάρονται σαν δεδομένα φήμες μυστικών υπηρεσιών. Μια δεκαετής προσπάθεια διά μέσου ΜΜΕ να φτιαχτούν ένοχοι. Κανένας άνθρωπος, αν ρωτηθεί, δεν θα αμφιβάλλει για την ενοχή μου. Εχω ζητήσει να έρθουν να καταθέσουν και οι σεβάσμιοι συγγραφείς Τέλλογλου, Παπαχελάς και Λαμπρόπουλος». Σε παρατήρηση του εισαγγελέα Πατσή ότι δεν μπορούμε στη δίκη να διαβάζουμε «μυθιστορήματα» ο Κώστας Αγαπίου απάντησε: «Τόσες μέρες διαβάζετε μυθιστορήματα, ο Λαμπρόπουλος σας πείραξε;»

* Ο εισαγγελέας Πατσής ρώτησε (απευθυνόμενος σε μάρτυρα με σκοπό να αποδειχτούν τα συγκοινωνούντα δοχεία των οργανώσεων): «Οι τρεις οργανώσεις αυτές είχαν το αστέρι; Τι σημαίνει αυτό; Ο Γιάννης κι ο Γιαννάκης;» Και ο Κ.Α. (σχολιάζοντας) : «Αυτό το αστεράκι το έχουν στη σημαία τους 10 τουλάχιστον χώρες εκ των οποίων η μία έχει 50 τέτοια αστεράκια, το ίδιο δε αστεράκι παρατήρησα ότι το σχηματίζει και η ΕΥΔΑΠ σε μετρητές».

* Οταν κλήθηκε να απολογηθεί στην πρώτη δίκη (12/7/2004), μεταξύ άλλων είπε: «Η πρόεδρος είπε ότι η απολογία είναι ιερή στιγμή κι εγώ το πήρα στα σοβαρά. Κάποιοι άλλοι, όμως, φρόντισαν σχεδιασμένα να προσβάλουν αυτή τη στιγμή. Ηρθε τώρα το νέο βούλευμα που προσβάλλει εμένα και τους υπόλοιπους κατηγορούμενους. Προσβάλλει όμως και το δικαστήριο. Υφαρπάζει την όποια διακηρυγμένη ανεξαρτησία του».

Η πρόεδρος του είχε ζητήσει να κάνει μια αναδρομή στην αντιστασιακή του δράση.

Κ.Α.: «Εδρασα ενάντια στη χούντα από την πρώτη μέρα μετά το πραξικόπημα μέχρι την πτώση του χουντικού καθεστώτος».

Πρόεδρος: «Σε ποιο χώρο ανήκετε ιδεολογικά και πολιτικά;»

Κ.Α.: «Είμαι προσανατολισμένος σ' αυτό που λέγεται Αριστερός και Αριστερά. Αριστερός και Αριστερά είναι εκείνοι που δεν δέχονται την εξουσία, την αντιμάχονται και δεν προσδοκούν οφέλη. Ο ορισμός αυτός δεν είναι δικός μου, είναι άλλων. Θυμίζω τον Μάνο Χατζιδάκι, που υποστήριζε αυτόν τον ορισμό, χωρίς να είναι αριστερός».

Οταν κλήθηκε να απολογηθεί στη δεύτερη δίκη (30/5/2005), δήλωσε:

«Και να ήθελα δεν θα μπορούσα και να μπορούσα δεν θα ήθελα να συμπράξω σε οποιαδήποτε διαδικασία να αποδείξω ή να ανταποδείξω την αθωότητά μου. Αυτό είναι το θεμελιώδες για μένα. Θεμελιώδες γιατί πηγάζει και από τη λογική και από τη βάση της νομικής επιστήμης. Η αθωότητα δεν αποδεικνύεται, υπάρχει ως δεδομένο. Η ενοχή είναι που αποδεικνύεται». Κατά την άποψή του, η κατηγορία στηριζόταν στους εξής συλλογισμούς: «εφόσον είναι μέλη του ΕΛΑ, έχουν διαπράξει αυτά που περιλαμβάνει το κατηγορητήριο. Εφόσον έχουν διαπράξει αυτά που περιλαμβάνει η κατηγορία, σημαίνει ότι είναι μέλη του ΕΛΑ».

«Αν το δικαστήριο δεχτεί αυτά που λέω, τότε η απόφαση θα είναι απαλλακτική. Αν πρυτανεύσουν άλλες σκοπιμότητες, τότε θα επικυρωθεί και πάλι το προαποφασισμένο αποτέλεσμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που κάθονται στα έδρανα έχουν προειλημμένη απόφαση, αλλά ότι δρομολογούνται σ' αυτή την κατεύθυνση. Η απόφαση, λοιπόν, είναι απλή και σε καταδικαστική και σε απαλλακτική περίπτωση. Σε καταδικαστική περίπτωση, οι δυσκολίες θα ακολουθήσουν, γιατί θα πρέπει να καλυφθεί η απουσία οποιουδήποτε αποδεικτικού υλικού. Εξίσου απλή και ταυτόχρονα δύσκολη είναι και η απαλλακτική απόφαση, γιατί θα πρέπει οι δικαστές να έρθουν σε σύγκρουση με όλο αυτό που έχει προηγηθεί».

Τελικά όντως το εφετείο πήρε τότε το 2005 την «απλή αλλά όχι απλοϊκή» απόφαση της απαλλαγής όλων των κατηγορουμένων από τις κατηγορίες.

Ποιοι όμως και κάτω από ποιες συνθήκες φρόντισαν αυτό να ξεχαστεί μέχρι και σήμερα, που στην ουσία δικάζονται οι αλλεπάλληλες εφέσεις των εισαγγελέων μέσα στην απόλυτη σιωπή -και τώρα και στο πένθος- που διακόπηκε μόνο από τις σφαίρες της «Σέχτας» και τα πυρά των ΜΜΕ; *



Ο «Ρήγας Φεραίος», ο Καραπαναγιώτης, οι λίστες της αντιτρομοκρατικής και ο Κώστας Αγαπίου

Ο φάκελος που δεν κάηκε





"Ο "παππούς", η Στάζι, οι γυναίκες"
(«ΤΟ ΒΗΜΑ», 6/2/03)





ΩΡΑΙΟ το νέο μυθιστόρημα για τον ΕΛΑ που αυτές τις μέρες προσφέρεται σε άφθονες δόσεις από τα ΜΜΕ -τα οποία, στις περισσότερες περιπτώσεις, απλώς παπαγαλίζουν τις θεωρίες της αντιτρομοκρατικής. Μια από τις κεντρικές εντυπώσεις που δημιουργούνται στο φιλοθεάμον κοινό είναι βεβαίως κι αυτή της επιβεβαίωσης των «αρχείων της Στάζι».

Με περισσότερο ή λιγότερο κομψό τρόπο, θα θυμάστε, ήδη από το 1993, να έρχονται και να ξανάρχονται αμέτρητες φορές στην επικαιρότητα τα μυστηριώδη στοιχεία της ανατολικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας. Δεν θα ασχοληθούμε με τις άπειρες μικροπολιτικές σπέκουλες που από τότε στήνονται με βάση αυτό το «αποκαλυπτικό υλικό». Θα σταθούμε μόνο σε ένα βασικό σημείο. Τα διάφορα κωδικά ονόματα των «υπόπτων» για σχέσεις με τον ΕΛΑ, ΟΕΛΑ, Ομάδα Κάρλος και μύρια όσα, εμφανίζονται σαν να πέφτουν από τον ουρανό. Σαν να έμαθαν γι' αυτά τα πρόσωπα (που λένε ότι αποκρυπτογράφησαν τα στοιχεία τους) οι ελληνικές διωκτικές και μυστικές υπηρεσίες μόνο και μόνο επειδή έπεσε το τείχος του Βερολίνου. Αφήνεται να εννοηθεί ότι χωρίς την πολύτιμη συνδρομή των αμερικανικών υπηρεσιών (CIA, FBI) που ως γνωστόν ανέλαβαν τη συνολική αξιολόγηση όλων των φακέλων της Στάζι, δεν θα ήξερε τίποτα η δική μας ταπεινή Αστυνομία για τους συγκεκριμένους υπόπτους. Ολο το θεώρημα που σερβίρεται, πέραν όλων των άλλων, διαχέει και την εντύπωση της διαπλοκής τους με τα «ξένα συμφέροντα» και τις αθλιότητες των υπηρεσιών του τέως «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Ο φάκελος Αγαπίου

Η εικόνα αυτή ανατρέπεται μόλις αναφερθούμε σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, όπως αυτή του Κώστα Αγαπίου, ήδη κατηγορούμενου για συμμετοχή στον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα.

Ο κ. Αγαπίου παρακολουθείται ανελλιπώς από τις ελληνικές διωκτικές αρχές από τον καιρό που γεννήθηκε. Η πολιτική του διαδρομή καταγράφεται στις αναφορές της χουντικής Ασφάλειας, στις καταδίκες του από τα έκτακτα στρατοδικεία του καθεστώτος της «21ης Απριλίου», αλλά και από τις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες όλων των κυβερνήσεων της μεταπολιτευτικής περιόδου. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα πρόσφατα δημοσιεύματα του άριστα πληροφορημένου από την ηγεσία της Αστυνομίας αρμοδίου συντάκτη του «Βήματος», ομολογείται ημιεπισήμως ότι ο Κώστας Αγαπίου (όπως και πολλοί άλλοι) «παρακολουθείται εξαντλητικά επί τουλάχιστον δέκα χρόνια από τις αμερικανικές αρχές».

Τον Γενάρη του 1971 ο στυλοβάτης της χούντας Κωνσταντίνος Καραπαναγιώτης (τότε Αστυνόμος Β' της Υποδιεύθυνσης Γενικής Ασφάλειας Αθηνών) συντάσσει το «Πόρισμα Ενόρκου Προανακρίσεως» της εξάρθρωσης της τότε «τρομοκρατικής» οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος», τυλίγοντας σε μια κόλλα χαρτί 25 ηρωικά στελέχη της αντιδικτατορικής αντίστασης. Στο 12σέλιδο αυτό ντοκουμέντο ο Καραπαναγιώτης αποφαίνεται «όπως άπαντες οι ανωτέρω παραπεμφθώσιν ενώπιον του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών επί παραβάσει του Α.Ν. 509/1947 "Περί μέτρων Ασφαλείας του Κράτους, του Πολιτεύματος και του Καθεστώτος"». Πρόκειται για το νόμο με τον οποίο τέθηκαν εκτός νόμου το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, και ο οποίος καταργήθηκε αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση.

Ανάμεσα «στους ανωτέρω» είναι και ο «ΑΓΑΠΙΟΥ Κωνσταντίνος του Αντωνίου και της Κορίνας, γεν. το 1947 εν Αθήναις, φοιτητής Ε.Μ.Π. τέως κάτοικος ενταύθα Ναυαρίνου 22 και ήδη εξωτερικού. Δεν συνελήφθη. Προ της Εθνικής Επαναστάσεως ήτο ηγετικόν στέλεχος της διαλυθείσης οργανώσεως Δ.Ν.Λ. (σ.σ. Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη). Μετά την Εθνικήν Επανάστασιν προσεχώρησε εις την ανατρεπτικήν οργάνωσιν Πατριωτικό Μέτωπο και εν συνεχεία εις την τοιαύτην ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, υπό το ψευδώνυμον "ΜΑΡΚΟΣ" ένθα ανέπτυξεν αξιόλογον αντεθνικήν δραστηριότητα. Διά τας πράξεις του αυτάς διώκεται δυνάμει των υπ' αριθ. 20/1968 και 4/1969 ενταλμάτων συλλήψεως του εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών. Κατά μήναν Μάρτιον 1970 διέφυγεν λάθρα εις το εξωτερικόν, ένθα ενετάχθη εις το υπό τον ΜΑΝΩΛΑΚΟΝ Δημήτριον κλιμάκιον της οργανώσεως ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ του εξωτερικού, αναπτύσσων έντονον ανθελληνικήν δραστηριότητα».

Οι τότε «τρομοκράτες» του «Ρήγα», σύμφωνα πάντα με τον Καραπαναγιώτη, λειτούργησαν «εις εκτέλεσιν εντολών» της ΕΔΑ και του ΚΚΕ με σκοπό «την διά βιαίων μέσων ανατροπή του πολιτεύματος, του κρατούντος κοινωνικού συστήματος και της αποσπάσεως μέρους ή όλου της Επικρατείας». Ανάμεσα σε άλλα: «1. Δημιούργησαν κλιμάκια της παρανόμου οργανώσεως εις τας διαφόρους σχολάς της Χώρας και εις ορισμένα γυμνάσια (...) 2. Συνεκρότησαν παράνομον τυπογραφείον (...) 3. Επεμελήθησαν διά την έκδοσιν και κυκλοφορίαν εντύπων ανατρεπτικού περιεχομένου ήτοι ΘΟΥΡΙΟΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ-ΜΑΧΗΤΗΣ, Η ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ, ΑΥΓΗ, ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ κ.λπ. (...) 4. Διέσπειραν προκηρύξεις και ανέγραφον συνθήματα εις τους τοίχους (...) 5. Εμίσθωναν διάφορα διαμερίσματα άτινα εχρησιμοποίουν εις χώρους αποκρύψεών τους και ως σημεία κομματικών επαφών και συναντήσεων. 6. Διετήρουν κατευθείαν επαφήν με οργανώσεις του εξωτερικού και ελάμβανον παρ' αυτών χρήματα και άλλα υλικά μέσα. 7. Κατείχον εκρηκτικάς ύλας αποσταλείσας εκ του εξωτερικού (...) 8. Ενήργουν παρανόμους εράνους (...) 9. Εμύησαν και ενέταξαν εις την υπ' αυτών καθοδηγούμενην οργάνωσιν διάφορα (sic) μεθ' ων ανηλίκους μαθητάς εκμεταλλευθέντες την απειρίαν και αγνότητα. 10. Διά της όλης δραστηριότητάς των εδημιούργησαν εις τα μέλη της οργανώσεως πνεύμα επαναστατικόν και ανατρεπτικόν...». Ευτυχώς, όμως, «η Υ.Γ. Ασφαλείας Αθηνών τον Απρίλιον μήνα του έτους 1968 κατάφερε πλήγμα εις την δραστηριότητα της εν λόγω οργανώσεως διά της εξαρθρώσεως σχεδόν ολοκλήρου της οργανώσεως και συλλήψεως περίπου 28 μελών αυτής. Της συλλήψεως, κατά την ανωτέρω ημερομηνίαν, διέφυγον τα ηγετικά στελέχη αυτής ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ Δημήτριος, ΑΓΑΠΙΟΥ Κωνσταντίνος, ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ Δημήτριος και ΚΩΣΤΑΡΑΚΟΣ Κωνσταντίνος».

Ποια μεταπολίτευση;

Τα χρόνια κύλησαν, οι συνταγματάρχες πήγαν στον Κορυδαλλό, αλλά η αστυνομία συνεχίζει σαν να μην τρέχει τίποτα το έργο της. Αρχές του 1977 ένα υπηρεσιακό τηλεγράφημα δίνει συνοπτικά το φάκελο του Κ. Αγαπίου: «Ανήλικος, παρά το νεαρόν της ηλικίας του ανεμίχθη εις τον κομμουνισμόν, επηρεαζόμενος υπό του κομμουνιστού πατρός του. Από της εισόδου του εις Ε.Μ.Π. εν έτει 1965 συνανεστρέφετο κομμουνιστάς συμφοιτητάς του και ελάμβανε μέρος εις άπασας τας συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις της ΕΔΑ. Ετύγχανε βασικόν μέλος της Δ.Ν.Λ. Πολυτεχνείου και διετέλεσε μέλος κομματικού γραφείου Δ.Ν.Λ Πολυτεχνείου. Ετύγχανε μέλος της Πανσπουδαστικής Οργάνωσης Δ.Ν.Λ. Αθηνών. Την 21.7.66 έλαβε μέρος εις τα επεισόδια επί τη συμπληρώσει έτους από του θανάτου του κομμουνιστού φοιτητού Πέτρουλα Σωτηρίου. Την 28.3.67 κατά τας αρχαιρεσίας των σπουδαστών της σχολής Ε.Μ.Π. έθεσε υποψηφιότητα Δ.Σ. εις το ψηφοδέλτιον της Δ.Ν.Λ. συμμετείχεν εις απάσας τας συσκέψεις, συνδιασκέψεις, συγκεντρώσεις και λοιπάς εκδηλώσεις της ΕΔΑ και Δ.Ν.Λ., ζητωκραυγάζων κομμουνιστικά συνθήματα. Μέχρι της 20.4.67 εξεδηλούτο και ειργάζετο παντοιοτρόπως υπέρ του κομμουνισμού, ιδία εις τον κύκλον των φοιτητών. Μετά την 21.4.67 εγκατέλειψε την οικίαν του και ανεμίχθη εις την παράνομην ανατρεπτικήν οργάνωσιν ΠΑΜ και ακολούθως εις την τοιαύτην ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, φοιτητική οργάνωσις υπό το ψευδώνυμον ΜΑΡΚΟΣ, αναπτύξας αξιόλογον αντεθνικήν δραστηριότητα. Διά την ανωτέρω δράσιν του διώκεται (σ.σ. !!!) δυνάμει δυνάμει της υπ. αριθ. 20/68 και 4/69 ενταλμάτων συλλήψεως του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών. Κατά τον Μάρτιον του 1970 διέφυγε λάθρα εις εξωτερικόν, ένθα ενετάχθη εις το εκεί κλιμάκιον της οργανώσεως ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, αναπτύσσων πλουσίαν ανθελληνικήν δραστηριότητα. Την 2.8.68 απηγορεύθη η εις το εξωτερικόν αποδημία του. Την 8.4.70 διεκόπη η εξ αναβολής κατάταξίς του εις το στράτευμα, λόγω σπουδών. Το Πειθαρχικόν Συμβούλιον επέβαλεν εις τούτον πειθαρχική ποινή προσωρινής αποβολής εκ των μαθημάτων της Γ' τάξεως της σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. μέχρι λήξεως της εκκρεμούσης κατ' αυτού ποινικής δίκης. Κατά την γενομένην τον Μάρτιον 1972 επανεξέτασιν της υποθέσεώς του απεφασίσθη η διατήρησις της απαγορεύσεως αποδημίας τούτου. Κατά γενόμενον επανέλεγχον την 18.9.1972 υπό ειδικού συνεργείου ΓΔΕΑ, απεφασίσθη η διατήρησις της απαγορεύσεως αποδημίας του. Την 28.7.74 ήρθη η απαγόρευσις αποδημίας. Υπό ΥΓΑ Αθηνών εζητήθησαν αι αφιξαναχωρήσεις του ανωτέρω. Εγνώσθη αύτη ότι ούτος επραγματοποίησε τας εξής. Εξήλθεν την 31.12.76 μέσω Αερολιμένος Αθηνών και επανήλθεν την 23.1.77 μέσω ιδίου Αερολιμένος διά του υπ. αριθ. Τ.104444/76 Ταξ. Εγγράφου».

Στις 6.12.1979 ο Παναγιώτης Ραφτόπουλος, τότε διοικητής της Υποδ/νσης Γεν. Ασφάλειας Αθηνών στέλνει στον προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ελέγχου Διαβατηρίων το (ήδη από το 1994 γνωστό στους αναγνώστες μας, «Ε», 6.12.1995), άκρως απόρρητο προσωπικό έγγραφο (16548 Φ.665/39.6): «Διαβιβάζομεν, συνημμένως, ονομαστικήν κατάστασιν ατόμων, εις βάρος των οποίων υφίστανται σοβαραί ενδείξεις υπόπτων αναμίξεως εις εξτρεμιστικάς ενεργείας, που έλαβον χώραν, εις την περιοχήν ευθύνης μας, κατά διάφορα χρονικά διαστήματα και συγκεκριμένως κατά το από 1974 έως σήμερον χρονικόν διάστημα». Ανάμεσα στα 251 πρόσωπα που παρακολουθούνται είναι και πάλι ο «Κώστας Αγαπίου του Αντωνίου και της Κορίνας γεν. τω 1947 εις Αθήνας, κάτοικος ομοίως οδός Αρματολών και Κλεφτών 30». Το έγγραφο αυτό στο οποίο περιλαμβάνονταν αντιστασιακοί πολίτες, από τον αντιπρόεδρο της Βουλής Παν. Κρητικό, τον Στάθη Γιώτα, τον Μανώλη Γλέζο έως τον ηθοποιό Κώστα Αρζόγλου, αποδείχθηκε ότι ενέπνεε το έργο της αντιτρομοκρατικής συνεχώς επί δεκαετίες.

Η αποκάλυψη αυτού του εγγράφου από την «Ε» προκάλεσε πραγματικό σκάνδαλο το Δεκέμβριο του 1995 και ο τότε υπουργός Σήφης Βαλυράκης διέταξε ΕΔΕ για την τύχη της λίστας. Οσοι πιστεύαμε ότι έστω και τότε το έγγραφο έπαψε να εμπνέει τον αντιτρομοκρατικό αγώνα, μαθαίνουμε από πρόσφατο δημοσίευμα (Espresso, 22/9/02) ότι και σήμερα, οι "251" θεωρούνται ύποπτοι.

Ας μην τα ρίχνουμε λοιπόν όλα στη Στάζι. Η αποκάλυψη της συνεχούς παρακολούθησης των ίδιων προσώπων από το 1970 έως σήμερα αποδεικνύει ότι δεν ήταν μόνο οι νοσηροί εγκέφαλοι της τρομοκρατίας που δεν πήραν χαμπάρι ότι έγινε στην Ελλάδα μεταπολίτευση. Το ίδιο αργόστροφες αποδεικνύονται και οι διωκτικές αρχές, ο σκληρός πυρήνας του κράτους που επιμένει, ακόμα και σήμερα, να εμπνέεται από τον Καραπαναγιώτη.




(Ελευθεροτυπία, 8/2/2003)

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

Χαμογέλα και σαμπάνιες μετά την συμφωνία Τυποεκδοτικής και Αδεσμεύτου τύπου Είναι γνωστό ότι η οικογένεια Αγγελόπουλων συμφώνησε με το ΚΚΕ να τυπώνεται ο Αδέσμευτος τύπος από την Τυποεκδοτική.Έχει το χαμηλότερο κόστος από όλα τα τυπογραφία


Και συνεχίζουμε

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/05/2007
Η εκτύπωση της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» θα γίνεται πλέον στα πιεστήρια της εταιρείας «Τυποεκδοτική», με την οποία συμφωνήθηκε μακροπρόθεσμη συνεργασία, γνωστοποιεί το Ιδρυμα Τύπου Α.Ε. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, η απόφαση ελήφθη στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης περαιτέρω αναβάθμισης του «Ελεύθερου Τύπου», το πιεστήριο των περιοδικών της εφημερίδας θα παραμείνει σε λειτουργία και οι εργαζόμενοι στο πιεστήριο, που θα παύσει να λειτουργεί (εφημερίδας), θα πάρουν αποχωρώντας, πέραν της νόμιμης αποζημίωσής τους, επιπλέον 7 μηνιαίους μισθούς.



www.typografeio.blogspot.com

Διαδικτυακό βήμα ιδιοκτητών τυπογραφείων, βιβλιοδετείων,
προεκτύπωσης.
Ξεκληρίζεται η τυπογραφεία!‏
Η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ μας ανταγωνίζεται αθέμιτα.

1) ανήκει σε κόμμα που είναι στη βουλή, το ΚΚΕ!
2) δεν έχει κανένα προσωπικό επιχειρηματικό ρίσκο!
3) τελευταία πήρανε επιδότηση χωρίς απολύτως διαφανή κριτήρια 1.000.000 ευρώ!
4) αρκετοί δήμοι ανήκουν στο ΚΚΕ όπως και δημοτικές επιχειρήσεις από όπου παίρνουν όλες τις δουλειές!
5) τα κεφάλαια προέρχονται από εισφορές μελών. Τσάμπα χρήμα!
6) στο βωμό των πολιτικών διαπραγματεύσεων, έχουνε πάρει όλες τις δουλειές από το Δημόσιο, εφημερίδες, περιοδικά, νομαρχίες, δήμους, δημοτικές επιχειρήσεις, όλες τις μεγάλες εταιρείες, το ΒΕΑ, όλα τα συνδικαλιστικά έντυπα. Ακόμα και δεξιές εφημερίδες τυπώνουν για να τους εξασφαλίσουν ήρεμο εργασιακό περιβάλλον!....»»»»


7) διαθέτουν μια ολόκληρη στρατιά επαγγελματικών στελεχών του κόμματος σε όλες τις ειδικότητες!
8) διαθέτουν μια ολόκληρη στρατιά από επαγγελματίες συνδικαλιστές όπου οι περισσότεροι κατεβαίνουν για βουλευτές και με αυτούς πολεμάνε τους ανταγωνιστές τους!
9) οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού ή του δημοσίου τομέα με συνδικαλιστικό σωματείο εργαζομένων και πρόεδρο που ανήκει πολιτικά στο ΚΚΕ τυπώνουν όλα τα έντυπα τους στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ.!
10) οι εργαζόμενοί τους δεν έχουν κάνει ποτέ απεργία ούτε ποτέ έχει σταματήσει η παραγωγή!
11) καμία δημόσια υπηρεσία δεν τολμάει να εισβάλει στις εγκαταστάσεις τους όπως κάνουν σε τόσους άλλους συναδέλφους!
12)η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ του ΚΚΕ. έχει πιο φτηνά μεροκάματα. Δεν εφαρμόζει την ΣΣΕ του ΣΕΜΕΕ που θέλει να μας επιβάλουν πανελλαδικά οι επαγγελματίες βουλευτοσυνδικαλιστές του κκε.
13) το 2008 ο τζίρος της τυποεκδοτικής είναι περίπου 80.000.000 ζεστό χρήμα που το άρπαξαν με κομματικά, πολιτικά και συνδικαλιστηκά μέσα από εμάς.
14) Δεν μπορούν τα κόμματα να ανταγωνίζονται τους ιδιώτες στο επιχειρείν!

ΘΕΤΟΥΜΕ ΔΥΟ ΑΠΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Ποιο άλλο τυπογραφείο πανελλαδικά λειτουργεί όπως
η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ ΤΟΥ ΚΚΕ;
Μας ανταγωνίζονται αθέμιτα
ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

Ξεκληρίζεται η τυπογραφεία! πρέπει να αντιδράσουμε!
καλούμε όλες τις υγιείς δυνάμεις του τόπου να βοηθήσουν!

Πρέπει άμεσα να παρέμβει
η επιτροπή ανταγωνισμού!

Εμείς δεν επιβιώνουμε με εισφορές και επιδοτήσεις
--
www.typografeio.blogspot.com

Διαδικτυακό βήμα ιδιοκτητών τυπογραφείων, βιβλιοδετείων,
προεκτύπωσης.

ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΑΡΣΑΚΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1976

Ο Βαγγέλης Σταμπόλος και η Αγνή το 1976 δια χειρός Γ.Φαρσακίδη


Γιάννης Κουτσοδόντης: Οι Μύθοι των Ρατσιστών




Μύθος πρώτος: Οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές από τους Έλληνες.
Απάντηση: Ποιος Έλληνας θα δούλευε στα φανάρια πλένοντας τζάμια; Ποιος Έλληνας θα μάζευε φράουλες στην Μανωλάδα, μήλα στο Βέρμιο, σταφίδες στην Κόρινθο, ροδάκινα στη Βέροια; Ποιος Έλληνας θα δούλευε ως οικιακός βοηθός σε ηλικιωμένους ανθρώπους; Τα εργοστάσια που έκλεισαν δεν έκλεισαν εξαιτίας των μεταναστών αλλά εξαιτίας των αφεντικών που τσέπωσαν και επιδοτήσεις κλείνοντας τα. Τα σχολεία και τα νοσοκομεία δεν είναι επανδρωμένα με προσωπικό και νέοι πτυχιούχοι μένουν άνεργοι, και αυτό δεν οφείλεται στην παρουσία των μεταναστών αλλά στις πολιτικές λιτότητας των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών.

Μύθος δεύτερος: Οι μετανάστες φταίνε για τα χαμηλά μεροκάματα.
Απάντηση: Και η ευθύνη των κυβερνήσεων που δίνουν μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς εδώ και 25 χρόνια και επιβάλουν με νομοθετικές ρυθμίσεις ανώτατα πλαφόν αυξήσεων; Η ευθύνη των εργοδοτών που αφήνουν απλήρωτες υπερωρίες, καθυστερούν μισθούς και παροχές και εισφοροδιαφεύγουν; Η ευθύνη των προγραμμάτων της ΕΕ για προγράμματα stage και για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ; Η ευθύνη των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τις απλήρωτες πρακτικές ασκήσεις των φοιτητών; Η ευθύνη των εργατοπατέρων που δεν οργανώνουν τους μετανάστες στα σωματεία για να διεκδικήσουν και αυτοί καλύτερες αμοιβές;

Μύθος τρίτος: Οι μετανάστες επιβαρύνουν τις υποδομές μας σε υγεία, παιδεία, ασφάλιση.

Απάντηση: Στην πραγματικότητα οι μετανάστες έχουν χτίσει τα πιο πολλά από τα σύγχρονα σχολεία και νοσοκομεία όπως και τα περισσότερα δημόσια έργα. Αν νομιμοποιηθούν θα υπάρξει μια ορθολογική καταγραφή των αναγκών της χώρας σε σχολεία και νοσοκομεία. Αν ασφαλιστούν και ταυτόχρονα κυνηγηθεί η καταγεγραμμένη εισφορο-διαφυγή των εργοδοτών, τότε το ασφαλιστικό σύστημα αντέχει για πολλές δεκαετίες ακόμη με υψηλού επιπέδου παροχές. Mην ξεχνάμε ότι οι μετανάστες έσωσαν μέχρι τώρα το ΙΚΑ από την κατάρευση!!!!!

Μύθος τέταρτος: Οι μετανάστες ευθύνονται για την αύξηση της εγκληματικότητας.

Απάντηση: Καμιά επίσημη ή ανεπίσημη στατιστική ούτε του Υπ. Δημόσιας Τάξης, ούτε κανενός άλλου φορέα δεν αποδεικνύει το γεγονός. Στην πραγματικότητα η παραβατικότητα των μεταναστών κατά 99% οφείλεται σε αδικήματα περί παραβίασης του νόμου περί αλλοδαπών, επειδή κατά ένα μεγάλο ποσοστό εισέρχονται στην χώρα παράνομα.

Μύθος πέμπτος: Οι μετανάστες είναι φορείς ασθενειών και μολύνσεων.

Απάντηση: Αν οι μετανάστες γίνουν νόμιμοι και αποκτήσουν και αξιοπρεπείς κατοικίες, θα έχουν κανονική περίθαλψη όπως όλοι και σπίτια καθαρά. Είναι η πολιτική των κυβερνήσεων που κυβερνούν αυτή την χώρα αυτή που ευθύνεται για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους είτε σε παραπήγματα, είτε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Μύθος έκτος: Οι μετανάστες είναι πάρα πολλοί για την μικρή χώρα μας και απειλούν τον δημογραφικό συσχετισμό της.

Απάντηση: Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά μεταναστών σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με 450 χιλιάδες νόμιμες πράσινες κάρτες και κάπου 305 χιλιάδες παράνομους κατά μέσο όρο σύμφωνα με εκθέσεις της Ελληνικής Αστυνομίας παρά τα τερατώδη ψέματα των ρατσιστών. Αν δε, ήταν όλοι νόμιμοι, τότε ο αριθμός θα ήταν ακόμη μικρότερος, αφού στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι μετανάστες παραμένουν στην χώρα γιατί δεν μπορούν να εκδώσουν νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα και να ταξιδεύσουν σε άλλες χώρες. Επιπλέον η πάλαι ποτέ χώρα του Ξένιου Δία και της Δημοκρατίας, είναι η τελευταία στην Ευρώπη σε παροχή πολιτικού ασύλου με το τραγικό ποσοστό του 0,1% επί του συνόλου των αιτήσεων.

Μύθος έβδομος: Οι μετανάστες μας κοστίζουν πολλά χρήματα ως κράτος.

Απάντηση: Μας κόστισαν και μας κοστίζουν πολλά περισσότερα χρήματα, η συμμετοχή μας ως χώρα σε όλες τις πολεμικές ιμπεριαλιστικές εκστρατείες οι οποίες δημιούργησαν την μαζική προσφυγιά εκατομμυρίων ανθρώπων. Από την Σομαλία, την Γιουγκοσλαβία, τον Λίβανο, το Ιράκ, την Αλβανία, το Αφγανιστάν .Τα εκατομμύρια των προσφύγων δεν έφυγαν επειδή έτσι ήθελαν αλλά επειδή η Ελλάδα, μαζί με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, τους βομβάρδισε. Αν αποσυρθούν τα ξένα στρατεύματα από αυτές τις χώρες μαζί και ο ελληνικός στρατός και οι κοινωνίες τους ορθοποδήσουν, τότε δεν θα υπάρχει λόγος προσφυγιάς.

Μύθος όγδοος: Οι επιχειρήσεις σκούπα της αστυνομίας θα λύσουν το πρόβλημα της μετανάστευσης

Απάντηση: Οι επιχειρήσεις σκούπα, απλά θα θέσουν σε κίνδυνο τις ζωές μερικών χιλιάδων μεταναστών που ίσως απελαθούν προς καθεστώτα αυταρχικά και εμπόλεμα. Η μετανάστευση θα συνεχιστεί όσο δεν λύνονται τα προβλήματα στις χώρες αυτές. Το πιο πιθανόν είναι να δυναμώσουν τα κυκλώματα των μαφιόζων δουλεμπόρων καθώς θα ακριβύνει την ταρίφα τους. Μαζί τους θα αυξηθεί και η μίζα των κρατικών λειτουργών που μεσολαβούν σε αυτά τα κυκλώματα.

Μύθος ένατος: Η μεταφορά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και η δημιουργία χώρων υποδοχής των μεταναστών είναι ανθρωπιστικό μέτρο.

Απάντηση: Όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από το ναζιστικό Άουσβιτς μέχρι τα γκουλάγκ της Σιβηρίας και τα ελληνικά Μακρονήσια, ήταν κολαστήρια. Η μόνη ανθρωπιστική λύση είναι η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και έτσι η απόκτηση ικανότητας να ζήσουν εδώ αξιοπρεπώς ή να ταξιδεύσουν κανονικά κάπου αλλού.

ΥΓ. Αυτά τα ολίγα μια και φαίνεται ότι οι εφιάλτες του παρελθόντος , όπως είναι τα ναζιστικής έμπνευσης στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα τα ξαναζήσουμε και μεις και δυστυχώς τα παιδιά μας, αν δεν αντιδράσουμε άμεσα. Όταν μια χώρα ,όπως η Ελλάδα δεν νομιμοποιεί ούτε τα παιδιά της δεύτερης και τρίτης γενιάς μεταναστών που δεν έχουν ζήσει σ άλλη χώρα και έχουν λάβει μόνο ελληνική παιδεία, τότε δημιουργεί γενιές παρανόμων . Άραγε ποιους βολεύει αυτό; Μήπως όλους όσους κερδίζουν από την εκμετάλλευση τέτοιων καταστάσεων;


Γιάννης Κουτσοδόντης

ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΕΣ

Διαβάζοντας τα κίτρινα ονόματα αυτών που παρευρέθηκαν στην ομιλία του Κουβέλη προχθές ανατρίχιασα .Μόνο ο Μπίστης ο Ανδρουλάκης και η Δαμανάκη έλειπε .
Ρε σύντροφοι θα σταματήσετε να ξευτελίζετε την Ανανεωτική Αριστερά που τους βρήκατε όλους αυτούς τους παράγοντες; Έμειναν από καρέκλα και μας θυμήθηκαν .

Αυγή 25/6/2009
Στη συγκέντρωση παρευρέθηκαν ο Μανώλης Γλέζος, οι βουλευτές Άννα Φιλίνη, Θανάσης Λεβέντης, Γρηγόρης Ψαριανός, Νίκος Τσούκαλης. Οι δήμαρχοι Ρέντη Γ. Ιωακειμίδης και Λυκόβρυσης Δ. Φωκιανός. Ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης, ο Αιμίλιος Ζαχαρέας, η Ευγενία Μπουρνόβα, ο Γιάννης Πανούσης, η Ρέα Γαλανάκη, ο Πέτρος Κουναλάκης, ο Παύλος Αθανασόπουλος, ο Τάκης Κατσαρός, ο Θανάσης Γεωργακόπουλος, ο Δημήτρης Καλουδιώτης, ο Βασίλης Χρονάκης, ο Σπύρος Καβουνίδης.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Ήταν βαρύ το κάρο του Σύριζα τελικά.........


Δεν έχω πρόβλημα αν λέγεται ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ή ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχω πρόβλημα αν πρόεδρος είναι ο Τσίπρας, ο Αλαβάνος ο Κουβέλης ή ο Νταβανέλος. Δεν έχω πρόβλημα αν το 4,7 % το θεωρείτε μικρό η μεγάλο.
Έχω πρόβλημα αν μετεξελιχθούμε σε «καλό» ΚΚΕ και ξαναγίνω Σταλινικός στα 53 μου χρόνια. Έκανα πολλά χρόνια για να αποβάλω αυτό το κουσούρι . Έχω πρόβλημα αν χάσουμε τον αριστερό ευρωπαϊσμό μας θεωρώντας αριστερή θέση την αποδέσμευση μας από την Ε.Ε. Έχω πρόβλημα αν χάσουμε την ανανεωτική φυσιογνωμία μας και μεταμορφωθούμε σε ένα κόμμα γκρούπα, δογματικό της παραδοσιακής αριστεράς. Έχω πρόβλημα αν τα σύνορα του ΣΥΡΙΖΑ δεν διευρυνθούν μέχρι τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ και το ΠΑΣΟΚ (ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ) αλλά συνεργασία με τον κόσμο που ψηφίζει ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ και ΠΑΣΟΚ. Στο κάτω κάτω δεν είναι και πιο αριστερό το ΔΗΚΚΙ. Έχω πρόβλημα αν παραμείνουμε στο 4,7% θεωρώντας ότι η αριστερά στην κοινωνία φτάνει μέχρι εκεί. (Όσο πιο λίγα τα σκόρδα που βάζουμε, τόσο πιο μεγάλα και γερά σκόρδα θα βγάλουμε. Άποψη Ζαχαριάδη.)
Τέλος έχω πρόβλημα που θα χάσω και αυτό το καλοκαίρι…………………

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009



Έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα κόψει τις σχέσεις σύρριζα με το ΠΑΣΟΚ (ηγεσία), σύρριζα με το ΚΚΕ (ηγεσία), σύρριζα με τους ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ, σύρριζα και με ΚΑΡΕΚΛΕΣ.
Δύσκολο;
Πάει και αυτό το καλοκαίρι.Το χάσαμε

Με όλες του τις δυνάμεις για μια νέα πορεία ο ΣΥΡΙΖΑ

Ανακοίνωση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, 22/6/2009
Συνήλθε σήμερα η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσία του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του ΣΥΝ. Όλα τα μέλη της Γραμματείας κατέθεσαν προτάσεις για μια νέα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα πιο κοντά στην κοινωνία.
Η Γραμματεία αποφάσισε να συγκληθούν πανελλαδικά άμεσα οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ για να εκτιμήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα και τις αναγκαίες πολιτικές πρωτοβουλίες στο επόμενο διάστημα, για την αντιμετώπιση της επιθετικότητας των κυρίαρχων δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού. Στις αρχές Ιουλίου θα συγκληθεί πανελλαδικό σώμα, το οποίο θα ολοκληρώσει τα συμπεράσματα για το εκλογικό αποτέλεσμα και θα επεξεργαστεί τις κατευθύνσεις για την οργανωτική ανασυγκρότηση του.
Το φθινόπωρο θα πραγματοποιηθεί Οργανωτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η οποία θα προχωρήσει στις αναγκαίες οργανωτικές προσαρμογές και την αναβάθμιση της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας τις μέχρι τώρα εμπειρίες του εγχειρήματος μας.
Στη βάση αυτών των αποφάσεων και μετά την ομόφωνη έκκληση των μελών της Γραμματείας, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος αποφάσισε να συνεχίσει την δραστηριότητα του συμβάλλοντας ενεργητικά στην προσπάθεια της νέας πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ 22/6/09

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ.

Η νύχτα είναι γκαστρωμένη. Όπως έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Χαρίλαος..............
Να δούμε τι θα βγάλει.

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ22 06 2009
«Η πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ανήκουν στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Την αναλαμβάνω πλήρως.
Συζήτησα με τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Κυρίως, όμως έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς. Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη.
Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας.
Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας.
Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο.
Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.
Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού.
Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας.
Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος.
Βρίσκω ιδιαίτερα θετικές τις σκέψεις και τις προτάσεις του συντονιστή της Γραμματείας Γ. Θεωνά για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική.
Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα.
Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στην Συνδιάσκεψη.»

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ 9/4/2009

Η νέα γενιά του Συνασπισμού : ελπίδες και διαψεύσεις
Η εμφάνιση στο προσκήνιο της νέας γενιάς του Συνασπισμού ήρθε να φέρει ενθουσιασμό σε ένα κόμμα σταθερής στελεχιακής εικοσαετίας αλλά και σε μια κοινωνία κορεσμένη από τη διαφθορά και την ανικανότητα των εξηντάρηδων και άνω πολιτικών της.

Μαζί φάνηκε να σταθεροποιεί πολιτικές επιλογές του χώρου της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς για μέτωπο στην κεντροαριστερά και διεύρυνση των αριστερών συνεργασιών.

Στο τελευταίο ΣΥΝέδριο αυτό αποτυπώθηκε με μιαν ευρεία ανανέωση των στελεχών σε επίπεδο 40% περίπου στην ΚΠΕ και στις θέσεις ευθύνης.

Φυσικά το μέτρο της νέας πορείας στην κοινωνία το έδωσε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας και πολύ λιγότερο κάποια άλλα νέα στελέχη.

Ο ίδιος ο νέος πρόεδρος δίνει καθημερινά εξετάσεις διευθύνοντας ένα δύσκολο κόμμα και μαθαίνοντας ακόμα πώς να το ωθεί στην εξωστρέφεια κρατώντας το ταυτόχρονα ενωμένο.

Και κάτι τέτοιο ανάμεσα στις τάσεις είναι ιδιαίτερα δύσκολο.

Όμως τα σημάδια που λαμβάνουμε από πολλά από τα υπόλοιπα μέλη της νέας στελεχιακής γενιάς είναι ανησυχητικά.

Μοιάζει σαν η Νεολαία ΣΥΝ πλέον να οδηγεί το κόμμα χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει όμως τη διαφορά του να ζεις, να αναπνέεις και να απευθύνεσαι στην νεολαία και του να απευθύνεσαι σε πανεθνικό ακροατήριο.

Κατά κάποιο τρόπο το χάσμα των γενεών διευρύνεται αντί να περιορίζεται.

Ο τρόπος και η μέθοδος είναι μεν της νεολαιίστικης κουλτούρας που όμως αντί να φέρει έναν αέρα φρεσκάδας στο κόμμα φέρνει τις απολυτότητες της νέας γενιάς, τον δογματικό ενθουσιασμό της.

Έλλειψη υπομονής και σεβασμού με τις αντίθετες απόψεις, βιασύνη να κλείσουν θέματα πριν καν ανοίξουν, ανικανότητα ώριμης αντιμετώπισής τους, σπασμωδικές αντιδράσεις πανικού, εύκολη καχυποψία και μέτωπα με μεγαλύτερους συντρόφους που παρεξηγούνται εύκολα για τις προθέσεις τους.

Ήδη το γεγονός ότι στην Νεολαία ΣΥΝ δεν υπήρχαν, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, τάσεις εκτός από το προφανές θετικό για τη λειτουργία της δείχνει και μια διαφορετική κουλτούρα σύνθεσης απόψεων αλλά και διαλόγου που μηχανικά μεταφέρεται στο κόμμα.

Όλο αυτό το κλίμα είναι μια παρενέργεια, μια παράπλευρη απώλεια -όχι βέβαια υποχρεωτική- μιας καταρχήν επιβεβλημένης απόφασης.

Η στελεχιακή ανανέωση έγινε πρόχειρα, άπειροι νεαροί σύντροφοι επιφορτίστηκαν με ευθύνες που δεν θα μπορούσαν να σηκώσουν χωρίς τη βοήθεια των παλαιοτέρων και σύντομα «λύγισαν».

Η μη παραδοχή της αδυναμίας έφερε αλαζονεία, απαξιωτικό στυλ αντιπαράθεσης με την όποια παρατήρηση ή κριτική, παρεϊστικη αλληλοϋποστήριξη ανάμεσα στα μέλη της νέας γενιάς έως παντελή έλλειψη αισθήματος ευθύνης και υποχρέωσης αυτοκριτικής απέναντι στο κόμμα και τους άλλους συντρόφους.

Στο τέλος αγγίζουμε μια παρανοϊκή καχυποψία όπως η ανακάλυψη του εσωτερικού εχθρού και η αναζήτηση της «τελικής λύσης» στο κομματικό ζήτημα (έξοδος των «ανανεωτικών» και τοποθέτηση στη θέση τους συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ ως αντικαταστατών)

Παρενέργειες τέτοιας νοοτροπίας είναι η δημιουργία χωρίς προφανή λόγο αντιπαραθέσεων (όπως στο θέμα των θητειών που τέθηκε προκλητικά, εκτός συγκυρίας και σε αντίθεση με το ενωτικό κεκτημένο χειρισμού τέτοιων ζητημάτων στο κόμμα, τις καθεστωτικής λογικής πραξικοπηματικές ενέργειες στο τμήμα ΜΜΕ, τον αποκλεισμό πανεπιστημιακών από συνεδριάσεις της ΠΚ τους με «ιδεολογικά» κριτήρια και πολλά άλλα καθημερινά πλέον συμβάντα) που έφεραν στο κόμμα νέο κλίμα εσωστρέφειας όχι βέβαια με ευθύνη των αμυνομένων συντρόφων.

Η ίδια κατάσταση επηρεάζει και την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ από ενωτική πρασπάθεια της αριστεράς σε ενωτική προσπάθεια της άκρας αριστεράς κάτι σαν το ΜΕΡΑ.

Από την απόρριψη του ιδεολογήματος της κεντροαριστεράς και του να είμαστε άβουλη ουρά της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας φτάσαμε στο άλλο άκρο, να μην απευθυνόμαστε πλέον σε εθνικό ακροατήριο αλλά μόνο σε τμήματα της νεολαίας και ίσως κάποιων ακόμα κοινωνικά ευαίσθητων στρωμάτων στα δικαιώματα, τον αντιρατσισμό και το περιβάλλον.

Εκεί είναι που κρύβουμε και το κεφάλι μας στην άμμο όταν η κοινωνία μας επαναφέρει στα παλιά μας ποσοστά.

Αντιλαμβανόμαστε την στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι και τις δικές μας ευθύνες όσον αφορά την ιστορική ευκαιρία που χάσαμε να ασκήσουμε ηγεμονική πολιτική στην ελληνική κοινωνία για πρώτη φορά μετά από πενήντα χρόνια.

Πολλά από τα νέα μας στελέχη έγιναν κιόλας επαγγελματικά ή αποσπασμένα στο κόμμα χωρίς να προλάβουν να κολλήσουν ένα ένσημο και περιμένουμε να δουλέψουν σοβαρά για τα προβλήματα της κοινωνίας όταν με μια κίνηση έλυσαν το δικό τους;

Που είναι η συναπόφαση για τόσο σοβαρά ζητήματα, η ομαλή διαδοχή των γενεών , η μεταφορά της εμπειρίας στα νεότερα στελέχη αλλά και η αντικατάσταση όσων ολοφάνερα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ευθύνες που ανέλαβαν όπως ο νέος εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος που κάθε εμφάνισή του στα ΜΜΕ είναι κατώτερη κάθε προσδοκίας και μέχρι τώρα κεκτημένου και σαν λόγος και σαν παρουσία;

Πολλοί από όσους υποστηρίξαμε κάποια στιγμή τη διεύρυνση της «αριστερής πλειοψηφίας» ως διέξοδο στον Συνασπισμό σίγουρα δεν εννοούσαμε κάτι τέτοιο.

Δηλαδή να δημιουργηθεί μια νέα νομενκλατούρα στο κόμμα από μια παρέα νεαρών συντρόφων που αλληλοϋποστηρίζονται με κριτήρια παραμονής τους στην κομματική εξουσία και που αυτή τους την επέλαση στα κομματικά γραφεία και την Κουμουνδούρου ντύνουν ιδεολογικά σαν πόλεμο με τους εσωτερικούς εχθρούς που «ετοιμάζονται να φύγουν από το κόμμα» ή « να στηρίξουν κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εφόσον βγουν βουλευτές» και άλλες υστερίες.

Ούτε να συρρικνωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ που θα ένωνε από αριστερούς σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες, οικολόγους και ενεργούς πολίτες έως τα παραδοσιακά ρεύματα της αριστεράς σε ένα γερασμένο αριστερίστικο μόρφωμα περιορισμένου ακροατήριου ουρά και αντίγραφο του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ!

Κι είναι κρίμα να επιστρέφουμε στον ξύλινο λόγο, οι ομιλίες νέων συντρόφων μας να θυμίζουν όλο και συχνότερα κάτι από Παπαρήγα και οι απόπειρες Αλαβάνου να μας κρατήσει μέσα στην κοινωνία και τις πολιτικές εξελίξεις να αντιμετωπίζονται ως παρέκκλιση από τους παντογνώστες νεαρούς μας.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ στις


Λυπάμαι που αυτά που ήθελα να πω μαθεύτηκαν πριν από τη συνάντησή μας. Με πολλούς συντρόφους, και εδώ παρόντες, που ζητήσανε να ‘χουμε μια συνάντηση, και γίνεται αυτή η συνάντηση, γνωρίζουν τι θα πω. Και πάρα πολλοί σύντροφοι επίσης στον Συνασπισμό γνωρίζουν τι θα πω. Και μ’ αυτή την έννοια νομίζω ότι η κατάσταση είναι τόσο απαξιωτική για το ΣΥΡΙΖΑ ώστε δεν έχουμε δυνατότητες να παρατείνουμε αυτή την εικόνα και αυτή την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο χώρο και αυτό ήθελα να τονίσω κι εγώ χθες, όταν λέω ότι οι μετασεισμικές δονήσεις μπορεί να είναι και ισχυρές αλλά οι μετασεισμικές δονήσεις σταματάνε σύντομα.

Μ’ αυτή την έννοια θα ‘θελα να σας πω τις παρακάτω σκέψεις.

Πρώτη σκέψη
Πηγαίναμε προς τις ευρωεκλογές, δεν θέλαμε μαζί την ταυτόχρονη διεξαγωγή ευρωεκλογών και εκλογών, ξέραμε ότι υπήρχαν πιεστικές καταστάσεις και οπωσδήποτε το ενδεχόμενο, που έγινε πραγματικότητα, ότι πηγαίνουμε μόνο στις ευρωεκλογές έδωσε μια άνεση σε μας και μας έδινε πάρα πολλές δυνατότητες.

Στις ευρωεκλογές πηγαίναμε με αρνητικές και με θετικές προϋποθέσεις όσον αφορά στο πολιτικό κλίμα.

Οι αρνητικές ήταν μια συνεχιζόμενη κάμψη των δυνάμεών μας, όπως εκφραζόταν από τις δημοσκοπήσεις κι όπως εμείς οι ίδιοι προφανώς τις αντιλαμβανόμασταν. Οι αρνητικές ήταν επίσης η επίδραση του Δεκέμβρη σε ένα χώρο ο οποίος σε ένα βαθμό μπορεί να ήταν κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ήταν και γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με όλη αυτή την καμπάνια και την κινητοποίηση που ‘γινε από όλο το σύστημα ενάντιά μας. Από όλο το σύστημα, πρώτα-πρώτα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Πράγμα το οποίο αναίρεσε μια γενικά θετική, ας το πούμε, στάση ακόμα και ανθρώπων που δεν ψηφίζανε ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον δικό μας χώρο.
Οι δύο κυρίως όμως αρνητικές εξελίξεις ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια είχαμε μία ανάκαμψη, όχι μόνο μία αναζωπύρωση του δικομματισμού σχετική, αλλά είχαμε για πρώτη φορά την παρουσία του ΠΑΣΟΚ μπροστά από τη ΝΔ. Στην πραγματικότητα αυτό είχαμε να το δούμε από τις εκλογές του 2000, όπου παρ’ ότι βγήκε τελικά το ΠΑΣΟΚ, οι δημοσκοπήσεις και το κλίμα γενικά ήταν υπέρ της ΝΔ.

Το δεύτερο κύριο αρνητικό στοιχείο ήταν η πλήρης αδυναμία η δικιά μας και κυρίως των συνιστωσών που έχουν και τη μεγάλη δύναμη, να συνεχίσουν τη δικιά μας θέση για τον Δεκέμβρη με πρωτοβουλίες, με ικανότητα να συγκεντρώσουν τα πρωτοποριακά στοιχεία, πλήρης ανικανότητα και αδυναμία η οποία εκφράστηκε από μια μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη γνώμη μου, που δεν είχαμε δει στο άρθρο 16, ήττα με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην όλη εξέλιξη της πολιτικής ζωής δηλαδή το ότι ο χώρος των αντιεξουσιαστών και μάλιστα ο σκληρός χώρος των αντιεξουσιαστών μπόρεσε να αναπτύξει μια ηγεμονική παρουσία με τις δράσεις και τις μορφές που χρησιμοποιεί οι οποίες επηρεάζουν την πολιτική ζωή. Και που αν θέλετε κατά κάποιο τρόπο βιώνουμε και σήμερα ακόμη, με τα γεγονότα τα σημερινά. Εκφράστηκε επίσης με την πλήρη ρήξη που ήρθε μέσα στις δυνάμεις των καθηγητών που εκφράστηκε με την ΠΟΣΔΕΠ και με τη συνεργασία ενός τμήματος των καθηγητών με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και με το προδρομικό και πολύ προειδοποιητικό αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών.

Την ίδια στιγμή όμως νομίζω ότι είχαμε μια σειρά θετικές προϋποθέσεις τις οποίες μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε.

Πρώτον, τον Δεκέμβρη. Η ικανότητά μας, η στάση μας, σε αντιπαράθεση με το σύστημα, με όλο το σύστημα, με εξαίρεση ίσως την ηγεσία, τη στενή ηγεσία κι όχι τα στελέχη, του ΠΑΣΟΚ, που στάθηκαν απέναντί μας, μας έδωσε μια ταυτότητα. Ενίσχυσε αυτή την ταυτότητά μας ως μία δύναμη, η οποία είναι αντισυστημική και η οποία ακόμη και με κόστος, διαμορφώνει ας πούμε τις τοποθετήσεις μας σε τόσο κρίσιμα και συγκρουσιακά ζητήματα. Παραπέρα κινήσεις όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση του προέδρου της Δημοκρατίας ότι ο Δεκέμβρης ήταν εξέγερση, εκεί έγινε η μεγάλη συζήτηση, ενίσχυε αυτή μας την άποψη και μας έδινε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε εμείς τα θετικά του Δεκέμβρη. Θετικό στοιχείο αυτό.

Το δεύτερο θετικό είναι ότι παρά την αναζωπύρωση τη σχετική του δικομματισμού και τη δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να είναι μπροστά από τη ΝΔ, αυτό ήταν χωρίς δυναμισμό, δεν είχε κινητήριες δυνάμεις, ήταν σ’ ένα βαθμό «ψόφιο», ας το πούμε έτσι, που μας έδινε δυνατότητα εμάς να παρέμβουμε σ’ αυτές τις διεργασίες του νέου τοπίου.

Ένα τρίτο είναι ότι αυτός ο μεγάλος κύκλος ο οποίος επηρέασε και ήταν το κεντρικό ζήτημα επί μήνες μέσα στην πολιτική ζωή της χώρας και επανηλήφθηκε κατά τη διάρκεια των εκλογών, δηλαδή τα θέματα της διαφθοράς. Τις τελευταίες μέρες παίζανε τα θέματα της διαφθοράς, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς τα έβγαλε με μία νίκη, δηλαδή η προσπάθεια η δικιά μας να δώσουμε μια θετική έκβαση σ’ αυτό το ζήτημα με την ακύρωση των δεσμευτικών δράσεων του άρθρου 86 του συντάγματος που οδηγούσαν σ’ όλη αυτή την κατάσταση, στην ατιμωρησία, στην παράλυση της Βουλής, στην απόσταση της Βουλής από τα μεγάλα ζητήματα κατέληξε στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι μικρό πράγμα, για να μην το αξιοποιήσουμε, το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε προεκλογική κατάσταση είναι υποχρεωμένος να κάνει αυτό που έκαναν προχθές, που είπαν «θα κάνουμε την επιτροπή θεσμών και διαφάνειας» και βάζει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Θετικά στοιχεία επίσης υπήρχαν σε σχέση με την παρουσία μας στον Οικολογικό τομέα. Και στο ζήτημα σε σχέση με τον Βοτανικό και τον Παναθηναϊκό ο οποίος μας δημιούργησε ένα πλήγμα. Και θέματα όπως η μονή Τοπλού, και ζητήματα όπως είναι ο Λιθάνθρακας, και άλλα. Είχαμε μία πάρα πολύ ενεργή παρουσία που έγινε αισθητή αρκετά.

Και το κύριο βέβαια θέμα, η κρίση. Ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ‘χουμε ένα τόσο θετικό πεδίο για την ανάδειξη και προώθηση της πολιτικής μας όσο αυτόν τον κλονισμό του νεοφιλελευθερισμού και σε εθνικό επίπεδο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ποτέ δεν περιμέναμε ότι οι προτάσεις Λαφαζάνη για κρατικοποιήσεις, θα γίνονταν, τρόπος του λέγειν, κι απ’ τον Ομπάμα. Είχαμε ένα υπόβαθρο κρίσης, άσχετα αν δεν έφτασε ίσως ακόμη στα σημεία τα οποία περιμέναμε, πάνω σε εκτεταμένες κοινωνικές ομάδες πάνω στις οποίες μπορούσαμε να κάνουμε ιδιαίτερη δουλειά. Εδώ να πούμε ότι μία δικιά μας αδυναμία ήταν η έλλειψη ικανότητας να δούμε και να αναδείξουμε ως το στοιχείο εκείνο στο οποίο θα πολιτικοποιηθεί η κρίση, το θέμα των μεταναστών. Παρότι υπήρχε η ευρωπαϊκή εμπειρία και παρότι και εμείς το βλέπαμε, στους μετανάστες κρατήσαμε μια θέση αρχής πάρα πολύ σημαντική, ανθρωπισμός, όχι στο ρατσισμό κ.λπ., την ίδια στιγμή όμως δεν συλλαμβάναμε τις διεργασίες που γίνονταν σε εκτεταμένα κοινωνικά στρώματα, κι όχι μόνο στον Αγ. Παντελεήμονα, στο Αρκαδοχώρι στην Κρήτη και σ’ όλη την Ελλάδα, που οδηγούσαν σε μια αντιδραστικοποίηση και σ’ έναν ακραίο ρατσισμό εκτεταμένες κοινωνικές δυνάμεις, τις οποίες εμείς έπρεπε να αφουγκραστούμε. Και είχαμε τη δυνατότητα να τις ακούσουμε και να προτείνουμε λύσεις μέσα ακριβώς στα πλαίσια της αντιρατσιστικής πολιτικής που έχουμε, όπως αυτά που προτείναμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την ελευθερία διακίνησης μεταναστών κ.λπ. Προσπάθησα, εγώ προσωπικά, περίμενα και μια ερώτηση και στο ίδιο το debate γι’ αυτό το θέμα, προσπάθησα στον ομιλία της Θεσσαλονίκης να το βάλω, όμως ήταν αργά πλέον.

Δεύτερη σκέψη
Με αυτά τα πλαίσια οι στόχοι που έπρεπε να μπουν για μας, οι πολιτικοί, ήταν να αναδείξουμε μία εναλλακτική λύση απέναντι στη ΝΔ, πέρα από τη γνωστή λύση της εναλλαγής στο δικομματισμό και μάλιστα με ένα κόμμα το οποίο δεν έχει δυναμισμό, το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο παρότι είχε μια μεγάλη νίκη, πάνω από 4%, βλέπω ότι πολιτικά δεν μπορεί να την αξιοποιήσει καν. Να αναδείξουμε τα στοιχεία της σημασίας της αλλαγής συσχετισμού στο χώρο της Αριστεράς, και να αναδείξουμε ως κεντρικά μια σειρά ζητήματα της κρίσης.
Κατά τη γνώμη μου ακολουθήσαμε μία πορεία εντελώς αυτοκαταστροφική. Και δυστυχώς ανόητη πορεία.

Δεν περίμενε κανείς από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει με ηγεσία εταιρίες δημοσκοπήσεων. Όσο κι αν σ’ αυτές τις εταιρίες δημοσκοπήσεων δουλεύουν αξιόλογοι άνθρωποι. Μια παρουσία η οποία δεν ήταν πολιτική, αλλά ήταν επικοινωνιακή.

Ακούσαμε τα εξής τρία στάδια, τους εξής τρεις κεντρικούς στόχους των ευρωεκλογών. Τέσσερις ευρωβουλευτές. Τι σημαίνει πολιτικά 4 ευρωβουλευτές; Σημαίνει ότι έχουμε απλώς μία θεαματική δημοσκοπική ανάπτυξη. Τίποτα παραπάνω. Δεν έχει ουδέν πολιτικό περιεχόμενο. Και θυμάστε καλά και με την παρέμβασή μου στην συνδιάσκεψη προσπάθησα να πολιτικοποιήσω τον κεντρικό μας στόχο, ερχόμενος αν θέλετε σε διάσταση με την εισήγηση η οποία ακούστηκε, και λέγοντας ότι να δούμε, ξέρουμε τις δυνάμεις μας, ας βάλουμε το στόχο των «3 ευρωβουλευτών και του τρίτου κόμματος» που τι σημαίνει; Τρίτο κόμμα σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού και νέο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σκηνικό, αλλαγή του συσχετισμού ανάμεσα σε μας και στο ΚΚΕ, το οποίο δεν είναι ένα θέμα που αφορά μόνο στην Αριστερά, πολλοί –και το ΔΗΚΚΙ το ξέρει-, απ’ τον ευρύτερο χώρο τον σοσιαλδημοκρατικό, δημοκρατικό, πώς να τον πούμε, χώρο ενδιαφέρονται γι’ αυτό το θέμα. Και τρεις ευρωβουλευτές τι σημαίνει; Ότι δίνουμε μία μεγάλη μάχη και το αναδεικνύουμε. Να βγάλουμε ευρωβουλευτή τον Παπαδημούλη. Και προσέχουμε πάρα πολύ αυτό ρεύμα. Αυτό το ρεύμα είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, είναι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί συστατικό του στοιχείο. Η απώλεια αυτού του ρεύματος ή η αποστασιοποίηση από το ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μεγάλο κόστος. Και έχει μεγάλο κόστος. Και πληρώσαμε ήδη ένα μέρος αυτού του κόστους.

Περνάμε στο 2ο σύνθημα, το οποίο εκφράζει κεντρικό στόχο, ο οποίος εκφράζεται στη συνέντευξη τύπου που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για να παρουσιάσει την πολιτική του και το πρόγραμμα του στις εκλογές. «Να έχουμε τη μεγαλύτερη εκλογική δύναμη που έχει πάρει ποτέ ο χώρος». Τι σημαίνει αυτό; Το μόνο που σημαίνει είναι ότι έχουμε τον καλύτερο ηγέτη, που μας έφερε περισσότερους ψήφους. Δεν σημαίνει τίποτα άλλο. Δεν σημαίνει τίποτα απολύτως για την κοινωνία αυτό το πράγμα, απολύτως τίποτα.

Και το τρίτο, το οποίο πετάμε μέσα από μια αγωνία τι επικοινωνιακό μπορούμε να πετάξουμε την τελευταία βδομάδα προκειμένου να δώσουμε μια παρουσία δικιά μας, τον «τρίτο πόλο». Έρχεται και πέφτει ο τρίτος πόλος. Και ξαναρωτάω τίνος αποφάσεις είναι όλες αυτές. Σε σχέση και με τα τρία συνθήματα αυτά, τους τρεις κεντρικούς στόχους. Ο τρίτος πόλος έχει μια βάση, ότι εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει το ανεξάρτητο ρεύμα της Αριστεράς, δεν μπορεί να διαχυθεί μέσα στο χώρο το σοσιαλιστικό, τον κεντρώο χώρο, το δημοκρατικό χώρο. Έχει την ιστορία του, έχει τις ρίζες του και έχει το μέλλον του. Ο τρίτος πόλος εκφράζεται και από τις προτάσεις που έχει κάνει και ο Γλέζος, ΚΚΕ, Ανταρσύα κ.λπ., ο Μπιτσάκης, έχει μια βάση. Όμως όταν την τελευταία βδομάδα που έχεις ένα τεράστιο πρόβλημα σε σχέση με όλον αυτό το χώρο τον ευρωπαϊστικό, ο οποίος είναι στοιχείο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι στοιχείο του Συνασπισμού, είναι στοιχείο συνιστωσών, ορισμένων συνιστωσών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έρχεσαι και τους βάζεις ότι θα κάνουμε συζήτηση με το ΚΚΕ και θα πάρουμε πρωτοβουλίες με το ΚΚΕ μετά τις εκλογές τότε ουσιαστικά ενισχύεις τις αποδυναμωτικές τάσεις.

Πήγαμε εντελώς απολίτικα, χωρίς σχεδιασμό, με λάθος σχεδιασμό, με άρπα-κόλλα συνθήματα τα οποία ερχόντουσαν, χωρίς να λειτουργεί το κέντρο αυτό του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν η εκλογική επιτροπή. Ενώ θέλαμε να αναδείξουμε τα θέματα της κρίσης, 1-2-3 θέματα εδώ στις πρώτες συναντήσεις είχαμε πει να πούμε ότι ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει 1-2-3, το θυμάστε αυτό το πράγμα, τη σημασία της αλλαγής των συσχετισμών, να δώσουμε το μήνυμα σ’ αυτόν τον χώρο του ΠΑΣΟΚ ο οποίος με δυσκολία ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ ότι δώστε ακόμα και στην ηγεσία σας ένα άλλο μήνυμα, ότι θέλουμε να είναι αριστερή η αλλαγή, φτάσαμε σε αυτήν την απολίτικη κατάσταση.

Τρίτη σκέψη
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα, ότι διαμορφώσαμε ένα σύστημα το οποίο έβγαζε όλα τα αρνητικά. Ο καθένας από μας και η κάθε συνιστώσα και το κάθε σημείο δράσης μας έχει ένα θετικό πρόσημο και ένα αρνητικό πρόσημο. Εξαρτάται αν ακολουθείς μια πολιτική τέτοια που να ενισχύσεις το θετικό και να αποδυναμώσεις το αρνητικό ή το αντίθετο. Εμείς σε όλα τα στοιχεία τα οποία είχαμε, βγάζαμε το αρνητικό πρόσημο με τη μεγαλύτερη τέχνη που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.

Παράδειγμα, κατά τη γνώμη μου για το Συνασπισμό είναι ένα συν το ότι έχει το δημοψήφισμα, το ότι τα ίδια τα μέλη του αποφασίζουν για τους υποψηφίους και τη σειρά που έχουν οι υποψήφιοι. Παρουσιάσαμε έναν υποψήφιο ο οποίος επιεικώς εμφανιζόταν και χαρακτηριζόταν, χωρίς ο ίδιος να έχει ευθύνες, ως γκρίζος, ως μη αιχμηρός κ.λπ.
Δεύτερον, ένα στοιχείο της δυναμικής μας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ότι είμαστε η ενότητα της Αριστεράς, απέναντι στο ΚΚΕ είμαστε η ενότητα της Αριστεράς. Εμείς καταφέραμε να φέρουμε σε σύγκληση αντιμαχόμενα, ξένα ρεύματα, οργανώσεις, κόμματα, κινήσεις μέσα στο χώρο της Αριστεράς. Πως εμφανίστηκε αυτό; Ότι έχουμε στη δεύτερη θέση μια υποψήφια που τη φόρεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στον Συνασπισμό, η οποία είναι άσχετη και θα έπρεπε να είναι στο ΚΚΕ.
Άλλο θέμα, είχαμε τον καλύτερο ευρωβουλευτή από το ανανεωτικό, ευρωπαϊστικό ας το πούμε, ρεύμα, ο οποίος παρότι ήταν ευρωβουλευτής του Συνασπισμού σεβάστηκε το ΣΥΡΙΖΑ, δεν έκανε καμία δράση που να έφερε σε δύσκολη θέση οποιαδήποτε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ και τελικά μετατρέπεται σε αδυναμία μας γιατί πάμε να τον πνίξουμε, σε όλα τα ζητήματα σύντροφοι.

Και το βίωσα και εγώ ο ίδιος αυτό, και το βίωσα πολύ έντονα και με ευθύνη που ξεκινάει από αυτόν εδώ το χώρο. Σε σχέση με το θέμα του ντιμπέιτ. Όταν έβλεπα στις εφημερίδες όλη αυτή τη φιλολογία περί «παιδοκτόνου» και ενάντια στη νεολαία, ακολουθήσαμε μια πορεία η οποία αποδιάρθρωνε το σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τέταρτη σκέψη
Γιατί αυτά σύντροφοι; Κατά τη γνώμη μου οι ευθύνες των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, των άλλων πλην του Συνασπισμού είναι μικρές. Όντας στον Συνασπισμό και μένοντας στον Συνασπισμό γνωρίζω την αμηχανία των συντρόφων και των συντροφισσών του ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζω ότι περιμένουν την πρόταση από τον Συνασπισμό. Γνωρίζω, ότι με εξαίρεση ίσως το Μανόλη το Γλέζο, τον οποίο πρέπει να ακούμε περισσότερο, ενδεχομένως όπως τα θέματα με το ψηφοδέλτιο, οι σύντροφοι μόνο σε ακραίες στιγμές έρχονται σε σύγκρουση με το Συνασπισμό, μόνο όταν είναι κάτι το οποίο είναι ακραίο. Επομένως η ευθύνη, κατά τη γνώμη μου, των άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ είναι στο ότι, θα μπορούσε να πει κανείς, χρειαζόταν μια πιο ενεργητική δράση απέναντι σ’ όλα αυτά τα οποία γίνονται.

Εγώ έγινα δέκτης αυτής της ανησυχίας από πολλούς συντρόφους, την ΚΟΕ, την ΑΚΟΑ, το Γιάννη το Θεωνά, το Μανόλη, το Κόκκινο, από αρκετούς συντρόφους, τους περισσότερους συντρόφους εδώ μέσα. Στην πορεία όμως σύντροφοι αυτό που υπερίσχυσε στην προσπάθεια αυτή των εκλογών ήταν μια ομάδα συντρόφων μέσα στο Συνασπισμό έξω από λειτουργίες του Συνασπισμού ή του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι προωθούσανε δικούς τους στόχους, θεωρούσανε μια σίγουρη επιτυχία την οποία δεν έπρεπε να μοιραστεί με κανένα, ανατρέψανε αυτό το κλίμα και τις αξίες της συλλογικότητας τις οποίες είχαμε. Και εδώ θέλω να αναφέρω δύο στοιχεία.

Το πρώτο είναι το ντιμπέιτ. Εμφανίστηκε ότι διεκδίκησα εγώ το ντιμπέιτ. Δεν διεκδίκησα τίποτα. Είχα ενημερώσει. Ήρθε και με βρήκε ο Θεωνάς, όχι. Με βρήκε η ΚΟΕ, όχι. Με βρήκε η ΑΚΟΑ, όχι. Με ποια έννοια; Με την έννοια ότι και εγώ είχα στο μυαλό μου την ιδέα ότι θα μπορούσε ίσως να σκιάζεται ας το πούμε μια νεολαιίστικη δυναμική που θα μπορούσε να αποκτήσει το εγχείρημα με έναν άλλο κεντρικό λόγο, όχι με τον δικό μου.

Και προέκυψε με τυχαίο τρόπο την τελευταία στιγμή όταν δημοσκοπήσεις μας είχαν φέρει ήδη στο 4% από ένα τυχαίο τηλέφωνο και από μια επίμονη αίτηση δική μου να επιβεβαιωθεί ότι ήταν ομόφωνη θέση του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού και με μια άμεση επικοινωνία με τον ίδιο το Φλαμπουράρη.

Για ποιο λόγο σύντροφοι όλα αυτά τα παπαγαλάκια; Για ποιο λόγο; Για ποιο λόγο όλα αυτά τα σχέδια; Για ποιο λόγο σύντροφοι δεχόμαστε ότι είναι «προσωπικό στοίχημα» του οποιουδήποτε το πώς θα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το δεύτερο, στις αρχές της προεκλογικής εκστρατείας έγινε μια συνάντηση δική μου με τον πρόεδρο του ΣΥΝ σχετικά με αυτά τα ζητήματα. Όπου χωρίς να το πιστεύω εγώ, αλλά λέω ας αφήσουμε αυτή τη δυνατότητα, ναι εντάξει να εξελιχτεί με αυτό τον τρόπο. Στην πορεία όμως μπήκε και ένα ζήτημα το οποίο είχε σχέση με την εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ, τη νομική και πολιτική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία είναι δεδομένη, προβλέπεται από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Και το οποίο είναι ασήμαντο πράγμα στην πραγματικότητα, άνευ σημασίας. Όλα αυτά με εντυπωσίασαν εμένα. Η στάση του συντρόφου και των συντρόφων από το Συνασπισμό διότι είχα μπροστά μου τις θέσεις και τον πρόεδρο του Συνασπισμού. Ήρθαμε σε πλήρη διαφωνία. Και είπα, δεν κάνω προεκλογικά θέμα εγώ.

Ρωτάω όμως. Πως γίνεται αυτό, το οποίο το ήξερα, να παίρνονται αυτές οι αποφάσεις για την πολιτική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς καν να τις έχει συζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ξαναλέω, καταλαβαίνω την αμηχανία των συντρόφων, πως γίνεται να παίρνονται τέτοιες αποφάσεις χωρίς καν να τις έχει συζητήσει ούτε ο Συνασπισμός, όχι ότι αρκούσε, δεν τις είχε συζητήσει καν ο Συνασπισμός. Τις είχε συζητήσει ούτε καν μια τάση του Συνασπισμού. Μία ομάδα συντρόφων χωρίς καμία ευθύνη. Μια ομάδα, η οποία καθοδήγησε και οδήγησε σε αυτή τη διάσπαση δυνάμεων, σε αυτή τη διαίρεση, σε αυτή τη μιζέρια, σε αυτήν την απολιτικότητα το όλο εγχείρημα.

Τελευταίο σημείο
Όπως καταλαβαίνετε, για τον καθένα από μας και για μένα προσωπικά μπαίνουν μια σειρά ερωτήματα. Δυστυχώς αυτό το πρόβλημα δεν σταμάτησε με τις εκλογές, δεν ήταν δίδαγμα οι εκλογές.

Η Κεντρική Επιτροπή του Συνασπισμού ήταν προκλητική, προκλητική όχι γιατί έχει δίκιο ή άδικο, δεν με ενδιαφέρει αν έχει δίκιο ή άδικο, αλλά γιατί σε μια στιγμή που έχει ανέβει η ακροδεξιά, που βλέπουμε κινδύνους από μια στρατηγική έντασης στη χώρα μας και από ένα εντελώς άλλο τοπίο, το οποίο θα μας θέσει εμάς στη γωνία, που αναδείχνεται κεντρικό θέμα το θέμα των μεταναστών στο οποίο έχουμε μια δυσκολία να μπούμε με νέους όρους χωρίς να αφήνουμε τις αρχές μας, που το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ότι είναι μια δύναμη που μπορεί να κερδίσει την αυτοδυναμία, που εμείς όχι μόνο δεν ήρθαμε τρίτο κόμμα αλλά ήρθαμε πέμπτο κόμμα ασχολείται με την επετηρίδα στην προεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Το βίωσα στα Χανιά που ήρθαμε έκτο κόμμα. Αυτή τη στιγμή, κεντρικό ζήτημα ή ένα από τα κεντρικά ζητήματα έχει αναδειχθεί το ποιος θα είναι ο πρόεδρος και ποιος θα είναι ο κεντρικός αρχηγός.

Πιστεύω ότι έχουμε περάσει σε μια απαξίωση, σε μια φάση απαξίωσης και αποδόμησης του εγχειρήματος. Εγώ ακολούθησα την τακτική, σε ένα νοσηρό κλίμα που είχε διαμορφωθεί πριν τις ευρωεκλογές, και το ξέρετε το νοσηρό κλίμα που υπήρχε, το ξέρετε, κάθε φορά που λέγαμε θα κάνουμε μια συνέλευση, μια πρωτοβουλία κ.λπ., υπήρχε μια νοσηρή κατάσταση. Την ανέχτηκα. Ανέχτηκα ξέροντας ποιοι είναι και πως καθοδηγείται και που πηγαίνει αυτό το εγχείρημα στις ευρωεκλογές.

Θυμάται καλά ο Ρούντι, από την πρώτη στιγμή του ‘λεγα κάνεις μεγάλο λάθος αν νομίζεις ότι έχουμε την Ελένη τη Σωτηρίου σίγουρη. Είναι έτσι ή όχι;
Έχουμε μια κατάσταση η οποία πολιτικά δεν μας οδηγεί πουθενά κατά τη γνώμη μου και έχουμε τώρα μια εικόνα αποδόμησης, όπου για μένα ένα κεντρικό στοιχείο, το κεντρικό στοιχείο το οποίο προσπάθησα από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα την προεδρία του Συνασπισμού και ενεργό ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ ήτανε να δώσουμε μια εικόνα εναλλακτική. Ότι έχουμε άλλους κώδικες αξιών και λειτουργούμε με διαφορετικό τρόπο από τα άλλα κόμματα και σ’ αυτή τη βάση έγιναν οι αλλαγές στην προεδρία του Συνασπισμού, η συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο του Ηρακλείου.

Και να κάνω εδώ μια παρένθεση, θα σας το πω αυτό, ότι έχουμε εδώ μέσα συντρόφους και στελέχη στη μεγάλη τους πλειοψηφία υψηλού ήθους, πολύ υψηλού ήθους. Θέλω να πω εδώ ότι πριν από τις εκλογές του 2007 είχα μια συνάντηση με τη Νάντια όπου ήτανε και ο Δήμος, όπου τους ζήτησα να ενισχύσουν η Νάντια το ΣΥΡΙΖΑ και να είναι υποψήφια και δέχτηκε. Λένε, σε ποια περιφέρεια, σκεφτόμαστε μια περιφέρεια της Αθήνας. Τους λέω όχι θαρθείτε στο Ηράκλειο για να ενισχύσουμε αυτή την προσπάθεια για να βγει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και να δούμε μέσα από τις αλλαγές σε λίγους μήνες ενδεχομένως να υπάρχει και η αλλαγή στον βουλευτή Ηρακλείου και ήταν οι πρώτοι που με πιέζαν συνεχώς να μη παραιτηθώ από το Ηράκλειο.

Θέλω να πω, μέσα σε αυτά τα πλαίσια είναι αποδόμηση σύντροφοι, χάνει το κύριο προσόν του ο ΣΥΡΙΖΑ, έχασε το προσόν της δύναμης η οποία συμμετέχει στην πολιτική ζωή και τη διαμορφώνει και προσωρινά το πήρε το ΛΑΟΣ. Το ΛΑΟΣ επιχειρεί να κάνει αυτό που κάναμε εμείς μετά το άρθρο 16. Εμείς διαμορφώναμε την ατζέντα σε πολύ μεγάλο βαθμό, εμείς φέραμε τα θέματα της παιδείας, εμείς αποδομήσαμε τη Νέα Δημοκρατία, πρώτα απ’ όλα εμείς. Εντάξει; Εκφράζοντας, πυροδοτώντας, συμμαχώντας με τα κινήματα τα οποία γίνανε. Εμείς διαμορφώσαμε αυτόν τον εναλλακτικό ριζοσπαστικό λόγο. Και έχουμε σήμερα πολιτικό πρωταγωνιστή το ΛΑΟΣ. Χάσαμε αυτό το πολιτικό αν θέλετε πλεονέκτημα που δύσκολα κατακτιέται με το άρθρο 16 και χάνουμε και το ηθικό πλεονέκτημα το οποίο μας το κληροδοτεί η γενιά του Μανόλη του Γλέζου.

Δεν μπορώ να βλέπω εγώ αυτά τα δημοσιεύματα στις εφημερίδες ούτε για το ΣΥΡΙΖΑ ούτε και για τον εαυτό μου. Δεν γίνεται. Δεν γίνεται να βλέπω του Χατζόπουλου το σκίτσο τη μέρα που πέθανε ο Παπαγιαννάκης που να λέει «εις μνήμην του Παπαγιαννάκη» ο Αλαβάνος με τον Τσίπρα τσακώνονται για το ποιος θα πάει στο ντιμπέιτ επειδή υπήρξαν τα παπαγαλάκια, τα οποία θέσαν αυτό το θέμα.

Με αυτήν την έννοια σύντροφοι για να προστατεύσω το ΣΥΡΙΖΑ και για να προστατεύσω και τον εαυτό μου, θέλω να προστατεύσω τον εαυτό μου, πιστεύω ότι κάθε βήμα που προστατεύει από μια αρνητική πορεία είναι κάτι το οποίο μένει στην ιστορία της Αριστεράς. Και για να υπάρξει διέξοδος σε αυτό το θέμα, δεν θα δώσω κανέναν αγώνα εγώ για καμία καρέκλα, ούτε θα χρησιμοποίησω το ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στο Συνασπισμό ή ορισμένους του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στο Συνασπισμό. Είναι έξω από τις δυνατότητες μου. Και για να πω ξανά ότι δεν μας ενδιαφέρει η καρέκλα και για να υπάρξει μια διέξοδος όπου θα αξιοποιηθούν όλοι οι σύντροφοι, όπου θα εναρμονιστούν οι σχέσεις του Συνασπισμού με το ΣΥΡΙΖΑ.

Στις συνθήκες αυτές έχω αποφασίσει να σας ανακοινώσω την παραίτησή μου από βουλευτής προκειμένου να υπάρξει μια διέξοδος, προκειμένου να προστατεύσω το ΣΥΡΙΖΑ και προκειμένου να προστατεύσω αυτά τα λίγα πράγματα τα οποία έχω δώσει μαζί με τις αδυναμίες μου –για να κάνω την αυτοκριτική μου, βαθιά αυτοκριτική για τους τρόπους με τους οποίους χειρίστηκα μετά τις εκλογές του 2007 πάρα πολλά πράγματα, πράγμα το οποίο πιστεύω ότι θα είναι ωφέλιμο για το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Λίγο πριν...

Φίλης Ν.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 18/06/2009

Με αγωνία οι αριστεροί πολίτες, όσοι ψήφισαν και όσοι δεν ψήφισαν αλλά προσβλέπουν στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, παρακολουθούν τα διαδραματιζόμενα στην κορυφή του σχήματος. Το 4,7% ήταν ένα κακό αποτέλεσμα, που η μετεκλογική ηγετική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ το επιδεινώνει...
Η χθεσινή προαναγγελία από τον Αλ. Αλαβάνο ότι προτίθεται να παραιτηθεί αιφνιδίασε αρνητικά. Δεν εξηγήθηκε η σκοπιμότητα της κίνησης. Δεν έγινε αντιληπτή η αποτελεσματικότητά της. Υπάρχουν πολιτικές διαφωνίες μεταξύ του Αλ. Αλαβάνου και του Αλ. Τσίπρα; Ποιες; Και σε ποιες διαδικασίες συζητήθηκαν ή θα συζητηθούν;
Και τα δύο ηγετικά πρόσωπα συμφωνούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στρατηγική επιλογή. Ο Αλ. Αλαβάνος, μάλιστα, υπήρξε ο αρχιτέκτονας την αναζωογόνησης του σχήματος το 2004, αμέσως μετά την εκλογή του στην προεδρία του ΣΥΝ. Επί των ημερών του, η αριστερή - κοινωνική στροφή του κόμματος βοήθησε στην ανασυγκρότηση του χώρου της ριζοσπαστικής - ανανεωτικής αριστεράς και ο ΣΥΡΙΖΑ έζησε τις ευτυχέστερες πολιτικές στιγμές του, με κορυφαίες τη νίκη της "Ανοιχτής Πόλης" στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας και το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του 2007, επιλογές που πιστώθηκαν σε σημαντικό βαθμό στον Αλ. Τσίπρα και τον Αλ. Αλαβάνο αντιστοίχως.
Επιλογή του Αλαβάνου, που επιβραβεύτηκε από το 70% του κόμματος, και την αναπάντεχη ανταπόκριση της κοινωνίας, υπήρξε η ανάδειξη του Τσίπρα στην ηγεσία του κόμματος. Ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις, όπου ένας ηγέτης, στο απόγειο της πολιτικής προσφοράς του, χωρίς να πιεστεί, δρομολόγησε τη διαδοχή του. Τι είναι εκείνο που έκανε τον Αλαβάνο να "μην έχει καταλήξει αν μετάνιωσε για την επιλογή Τσίπρα"; Τέτοια θέματα δεν αντιμετωπίζονται με σιβυλλικές δηλώσεις. Συζητούνται, εξηγούνται, και προλαμβάνονται παρεξηγήσεις μέσα στα συλλογικά όργανα.
Ποια βήματα είναι ώριμα για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Ο Αλέκος Αλαβάνος διάλεξε, μετά την αποχώρησή του από την προεδρία του ΣΥΝ, τον ρόλο του "ιδιόμορφου ανένταχτου" στον ΣΥΡΙΖΑ. Ρόλο εγγυητή της ενότητας και της μετεξέλιξης αυτού του συμμαχικού σχήματος, που όμως δεν ευνόησε τη συγκρότηση ενιαίου πολιτικού κέντρου. Στην Πανελλαδική Σύσκεψη ο Αλαβάνος είχε μιλήσει για την "ταυτότητα μέλους" του ΣΥΡΙΖΑ και μόλις προχθές, στην εκδήλωση για την ιστορία της ΕΔΑ, προχώρησε στον παραλληλισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι δεν είναι πλέον εκλογικό σωσίβιο του ΣΥΝ, αλλά ένας ενωτικός χώρος των αριστερών. Σ' αυτόν, επίσης, οφείλεται η συχνή αναφορά στον "κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ", που υποδηλώνει την προοπτική υπέρβασης του ΣΥΡΙΖΑ ως αθροίσματος μικρών ή μεγαλύτερων σχημάτων κορυφής.
Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ομοσπονδιακό σχήμα δεν είναι στις προτεραιότητες καμιάς από τις συνιστώσες του. Μπορούν όμως να γίνουν βήματα για πιο συλλογική λειτουργία και μεγαλύτερη συνοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πρωτότυπο πείραμα, που η παραπέρα εξέλιξή του δεν μπορεί να γίνει με αντιγραφές άλλων οργανωτικών - πολιτικών μοντέλων. Για να θυμηθούμε τον Τολιάτι, όταν, μετά τη νίκη της ΕΔΑ το 1958, εισηγούνταν τη μετεξέλιξή της σε ενιαίο φορέα της αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται μια νίκη που θα δημιουργήσει νέα ποιότητα ΣΥΡΙΖικής συνείδησης. Η ισχυρή "συνιστώσα" των ανένταχτων, ωστόσο, ασφυκτιά σε διαδικασίες που εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως χώρο στρατολόγησης και συμφωνιών κορυφής. Συμφωνιών που πραγματοποιούνται συχνά σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της βάσης, όπως συνέβη με το ευρωψηφοδέλτιο. Η βιαστική μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ομοσπονδιακό σχήμα εκφράζονται φόβοι ότι θα διευκολύνει φυγόκεντρες τάσεις στον ΣΥΝ.
Προϋπόθεση για την ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σεβασμός της πραγματικότητας και του κανόνα της δημοκρατίας. Κυρίαρχο στοιχείο της πραγματικότητας είναι ότι ο ΣΥΝ δεν αποτελεί απλώς μια συνιστώσα, αλλά την κεντρική συνιστώσα. Χωρίς ΣΥΝ δεν θα υφίστατο και δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ. Η μεταφορά των όποιων πολιτικών προβλημάτων από τον ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ περιορίζει τη δυναμική του σχήματος. Το είδαμε και τη βραδιά των εκλογών...
Συνεδρίαση χωρίς τον ΣΥΝ;
Η χθεσινή συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, παρ' ότι ο ΣΥΝ είχε ζητήσει μια ολιγοήμερη αναβολή προκειμένου να συζητήσει και να επιλύσει τα ανοιχτά προβλήματα συνεννόησης που όλοι διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν στο υψηλότατο επίπεδο του ΣΥΝ, δεν θα μπορούσε να έχει άλλη κατάληξη από τη βιαστική δημοσιοποίηση εκκρεμοτήτων και την παράτασή τους. Ποιον ωφελεί αυτή η διαδικασία;
Βρισκόμαστε μπροστά σε εκλογές. Δεν το βλέπουμε; Όλοι προετοιμάζονται. Εμείς πισωγυρίζουμε. Υπάρχει ανάγκη συλλογικής λειτουργίας του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, με καθαρούς ρόλους, στη βάση του συμφωνημένου προγράμματος, χωρίς κινήσεις που παρεξηγούνται ως έλλειψη σεβασμού προς τη δημοκρατική λειτουργία, προς τον ίδιο τον πολίτη της αριστεράς. Χρειάζεται να μην προσωποποιούνται οι υποθέσεις και να μην ανάγονται σε (δήθεν) θέματα αρχών. Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν το κοινωνικό απόθεμα. Οι ευρωεκλογές δεν έκλεισαν το "παιχνίδι", αλλά επιβεβαίωσαν την κοινωνική πίεση να υπάρξουν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί. Ακόμη και στην αποχή μπορούμε να ανιχνεύσουμε μια τέτοια τάση.
Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν αξιόλογο στελεχικό δυναμικό, ικανό να παρουσιάσει τις αριστερές προγραμματικές θέσεις που έχουμε επεξεργαστεί. Όλοι χρειάζονται στη μάχη των εκλογών - και όχι μόνον. Αρκεί να καθοριστούν οι διακριτοί ρόλοι μέσα στο κλίμα της συλλογικής προσφοράς. Ο Αλ. Τσίπρας σηματοδοτεί την ανανέωση και την ικανότητα να επικοινωνεί αποτελεσματικά με τους νέους. Ο Αλ. Αλαβάνος διαθέτει την πολιτική εμπειρία, τόσο αναγκαία στη μεταβατική περίοδο που διανύουμε, που μπορεί μάλιστα να σφραγιστεί από πρωτόγνωρες διαδικασίες αναζήτησης κυβερνητικών σχημάτων.
Τώρα συνθέσεις!
Μπορούν, είναι ανάγκη να υπάρξουν συνθέσεις. Το απαιτούν οι χιλιάδες αριστεροί, οι οποίοι δεν αντέχουν να βλέπουν στα δελτία των οκτώ να μετατρέπεται σε σίριαλ η υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ.
Τώρα, πριν είναι αργά, προτού λαβωθεί η ηθική ακεραιότητα του χώρου μέσα από προσωπικές αντιπαραθέσεις, προτού μετατραπεί η δημοκρατική συζήτηση σε άλλοθι, τώρα πρέπει να λυθούν τα όποια προβλήματα και οι εύλογες "αξιώσεις" (αρκεί βεβαίως να περιγραφούν κάποτε...), χωρίς μισόλογα, παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και βιαστικές κινήσεις που τραυματίζουν όλους.

Δεν γνώριζα την πρόσκληση προς ΚΚΕ


Η ηγεσία του ΣΥΝ να αφουγκραστεί τα μηνύματα της 7ης Ιουνίου και την αγωνία των πολιτών
Φώτης Κουβέλης, Συνέντευξη στον Σπύρο Κάραλη, Η Καθημερινή της Κυριακής, 14/06/2009

Να «βγάλει τις ωτασπίδες» και να αφουγκραστεί τα μηνύματα της 7ης Ιουνίου και την αγωνία των πολιτών, καλεί την ηγεσία του ΣΥΝ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φώτης Κουβέλης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ». Ο κ. Κουβέλης κάνει λόγο για τρία κέντρα αποφάσεων που λειτουργούν στο κόμμα και δημιουργούν προβλήματα, αναφέρεται στην ανάγκη διαλόγου εκτός των κομματικών θυρών και τονίζει ότι η ενότητα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει από τη λογική των περιχαρακώσεων σε εσωκομματικές πλειοψηφίες. Εξηγεί ότι δεν είχε προηγουμένως ενημερωθεί για την πρόσκληση του κ. Αλέξη Τσίπρα προς το ΚΚΕ, με την οποία εκφράζει τη διαφωνία του, και χαρακτηρίζει πολιτικά χρήσιμη τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους Οικολόγους Πράσινους. Σχετικά με ενδεχόμενη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι είναι ζήτημα προγραμματικών προϋποθέσεων, οι οποίες επί του παρόντος δεν συντρέχουν.

Το μήνυμα της 7ης Ιουνίου

– Η ηγεσία του ΣΥΝ απέφυγε να χαρακτηρίσει ήττα το εκλογικό αποτέλεσμα.

– Το αποτέλεσμα είναι κατώτερο των προσδοκιών και των στόχων που είχαν τεθεί. Πρόκειται για ήττα, αν συνυπολογιστεί ότι ο στόχος που τέθηκε ήταν η κατάληψη της τρίτης θέσης και η εκλογή τριών ή τεσσάρων ευρωβουλευτών. Είναι η πρώτη φορά που το ποσοστό σε ευρωεκλογές είναι χαμηλότερο των εθνικών εκλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε απώλεια 120 χιλιάδων ψήφων σε σχέση με τις εκλογές του 2007. Το αποτέλεσμα, επίσης, διατηρεί δυσμενείς συσχετισμούς στις αριστερές δυνάμεις, καθώς το ΚΚΕ, παρά την απώλεια ψήφων, διατηρεί την τρίτη θέση.

– Εκφράσατε τη διαφωνία σας στο άνοιγμα που επιχείρησε ο κ. Αλ. Τσίπρας προς το ΚΚΕ. Είχατε προηγουμένως ενημερωθεί;

– Οχι. Δεν ενημερώθηκα. Το πληροφορήθηκα ευρισκόμενος σε προεκλογική περιοδεία στην επαρχία. Η αντιμετώπιση του πολυκερματισμού των δυνάμεων της Αριστεράς, όσο σημαντική και αν είναι, δεν μπορεί να γίνεται ερήμην των υπαρκτών διαφορών που υπάρχουν. Και οι διαφορές με το ΚΚΕ είναι και υπαρκτές και μεγάλες και αφορούν σε καίρια ζητήματα των στρατηγικών στόχων και της πολιτικής. Οι διαφορές αυτές δεν επιτρέπουν τη δημιουργία «πόλου» με το Κ.Κ.Ε. Αλλωστε, είναι επανειλημμένες οι απορρίψεις της σχετικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ.

– Εχετε επαφή με τον κ. Τσίπρα πέραν των κομματικών οργάνων; Ζητάει την άποψή σας;

– Η επικοινωνία μου με τον πρόεδρο του ΣΥΝ είναι αυτή που διαμορφώνεται εντός των οργάνων του κόμματος.

Τρία κέντρα αποφάσεων

– Καταγράφεται ένας δυϊσμός στην ηγεσία με την παρουσία του Αλ. Τσίπρα και του Αλ. Αλαβάνου. Πιστεύετε ότι βοηθάει να απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ευκρινώς προς την κοινωνία;

– Το ζήτημα το είχα θέσει την περίοδο του συνεδρίου. Υπάρχουν τρία κέντρα ουσιαστικά: ο Συνασπισμός, ο ΣΥΡΙΖΑ. και η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα σχετικά προβλήματα θα μπορούσαν να είχαν επιλυθεί εάν υπήρχε μια άλλη πολιτική λειτουργία. Οχι ότι δεν παραμένει πρόβλημα.

– Πώς προέκυψε η αλλαγή εκπροσώπησης στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών;

– Η εκλογική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ έκρινε ότι πρέπει να υπάρξει αξιοποίηση και του Αλέκου Αλαβάνου στον προεκλογικό αγώνα.

Ανάγκη διαλόγου

– Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, τα αίτια του εκλογικού αποτελέσματος του ΣΥΡΙΖΑ;

– Οι αιτίες της ήττας πρέπει να συζητηθούν. Από τα μέλη του κόμματος, μέσα στη συλλογικότητά του, από την ηγεσία, από τους αριστερούς πολίτες. Είναι αναγκαίος ένας διάλογος μπροστά στην κοινωνία, και όχι κεκλεισμένων των κομματικών θυρών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπηρέτησε βασικά στοιχεία της πολιτικής φυσιογνωμίας του, που όφειλε να αναδείξει. Δεν πρόβαλε τον αριστερό ευρωπαϊσμό και δεν είχε σαφές στίγμα σε ό,τι αφορά τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Περιορίστηκε στον καταγγελτικό λόγο χωρίς συστηματικά να προτάξει τις μεταρρυθμιστικές και διεκδικητικές του προτάσεις για τα προβλήματα της κοινωνίας και της χώρας. Δεν διαμόρφωσε σχέση προγραμματικής εμπιστοσύνης με τους πολίτες.

– Με δεδομένο το εκλογικό αποτέλεσμα, τι πρωτοβουλίες εκτιμάτε ότι θα πρέπει να ληφθούν;

– Το ζητούμενο για τον ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ανακαθορισμός βασικών στοιχείων της πολιτικής του, που θα τον αναδεικνύουν ως δύναμη της σύγχρονης, ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, με εναλλακτική πρόταση πολιτικής εξουσίας, που θα οικοδομείται πάνω στην επίσης εναλλακτική προγραμματική του πρόταση.

Η συνεργασία με Οικολόγους - ΠΑΣΟΚ

– Στο κείμενο που κατέθεσε στην Π.Γ. η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ προτείνεται συνεργασία με τους Οικολόγους Πράσινους. Σε ποια βάση;

– Η κοινωνία αναζητάει νέους δρόμους. Η άνοδος των Οικολόγων Πράσινων εκφράζει την αγωνία της κοινωνίας για το περιβάλλον και υπογραμμίζει τις οικολογικές ασυνέπειες των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Κατά συνέπεια, η κοινή δράση με τους Οικολόγους Πράσινους θεωρώ ότι είναι πολιτικά χρήσιμη.

– Πώς σχολιάζετε την πρόταση του κ. Τρεμόπουλου προς την Ανανεωτική Πτέρυγα για συνεργασία σε έναν νέο πολιτικό σχηματισμό;

– Η Ανανεωτική Πτέρυγα επαναφέρει την πρόταση, που το 2007 απέρριψε η ηγεσία του κόμματος, για συνεργασία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τους Οικολόγους Πράσινους.

– Συντρέχουν προϋποθέσεις συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ;

Οι συγκλίσεις είναι αναγκαίες και χρήσιμες ώστε να μετατοπίζεται η πολιτική από τη συντηρητική θέση, που είναι σήμερα, σε μια προοδευτική κατεύθυνση, προς όφελος των πολιτών και της χώρας. Προϋποθέτουν, ωστόσο, την ύπαρξη προγραμματικών συμφωνιών. Αυτές οι προϋποθέσεις σήμερα δεν υπάρχουν.

– Ανησυχείτε για την ενότητα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;

– Η ενότητα οικοδομείται και σφυρηλατείται με ουσιαστικό διάλογο και ειλικρινή κατάθεση των διαφορετικών απόψεων. Η συνεργασία των απόψεων δεν θα προωθείται και θα ασφυκτιά σε περιχαρακώσεις εσωκομματικών πλειοψηφιών. Χρειάζεται να ακούσουμε όλοι, και η εσωκομματική πλειοψηφία του ΣΥΝ ιδιαίτερα, τα μηνύματα της κοινωνίας και την αγωνία των πολιτών. Χρειάζεται να αφαιρεθούν ωτασπίδες, που δεν επιτρέπουν τη λήψη των μηνυμάτων που στέλνουν οι πολίτες προς την Αριστερά.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ

Η ΚΟΕ αμφισβητεί τις ιδρυτικές συμφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ
ΑΥΓΗ 17/06/2009

Κεντρικά ζητήματα που απορρέουν από την ιδρυτική συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ότι ο πρόεδρος του ΣΥΝ είναι αυτομάτως και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, αμφισβητεί η ΚΟΕ, την ίδια ώρα που αποδίδει στον ΣΥΝ όλες τις ευθύνες για το εκλογικό αποτέλεσμα. Με αφορμή, προφανώς, τα όσα είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ στη συνεδρίαση της ΚΠΕ, η ΚΟΕ σημειώνει σε ανακοίνωσή της:

"Στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πάντα μιλούσαμε για ισοτιμία ανάμεσα στα μέρη του και δεν είχαμε συνομολογήσει 'δύο δικαιώματα του ΣΥΝ μέσα στα πλαίσιά του. Ως 'δύο δικαιώματα του ΣΥΝ' εννοούνται ότι α) στην ονομασία του θα υπάρχει το συνθετικό Συνασπισμός και β) ότι ο εκάστοτε επικεφαλής του Συνασπισμού τίθεται και επικεφαλής του συνδυασμού στην εκλογική μάχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα τα 'δύο αυτά δικαιώματα του ΣΥΝ' να 'τηρούνται με ευλάβεια'. Και απλά ο ΣΥΝ να τηρεί την υποχρέωση να 'εξαντλεί κάθε δυνατότητα για να διασφαλίζουμε την πλουραλιστική εκπροσώπηση στις αιρετές θέσεις'. Αυτές οι πρόσφατες αναφορές δεν ταιριάζουν σε συνεργασία αριστερών δυνάμεων, δεν συνεπάγονται ισότιμη σχέση και συλλογική απόφαση για το τι κάθε φορά κρίνεται πιο αναγκαίο και καλό. Αυτό δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, είναι ΣΥΝ και κάποιοι συνεργαζόμενοι μαζί του είναι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοια συμφωνία δεν υπάρχει. Όποιος ανατρέξει σε αρχεία και αποφάσεις δεν θα βρει κάτι τέτοιο".

Σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα η ΚΟΕ σημείωσε: "Θέλουμε να τονίσουμε ότι δεν θεωρούμε υπεύθυνη την Ανανεωτική Πτέρυγα για το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνολικά τον Συνασπισμό και τον τρόπο που αντιμετώπισε, διαχειρίστηκε, εξέφρασε και διεύθυνε την προεκλογική μάχη. Ακόμα υπάρχουν ευθύνες για το πώς αντιμετώπισε η ηγεσία του ΣΥΝ τόσο τον πόλεμο που γινόταν στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και τη συνολική εκπροσώπησή του στα ΜΜΕ, καθώς και την εφαρμογή των αποφάσεων των συνδιασκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ".

Αλ. Φλαμπουράρης: Ο πρόεδρος του ΣΥΝ είναι και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ

Επαναλαμβάνοντας τη σταθερή επιμονή στην ενίσχυση και προώθηση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, ο υπεύθυνος από την πλευρά του ΣΥΝ στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Φλαμπουράρης ξεκαθάρισε ότι από την ίδρυση του σχήματος το 2004 υπάρχουν κάποιες συμφωνίες, όπως ότι ο πρόεδρος του ΣΥΝ είναι και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες δεν αμφισβητούνται.

"Είμαστε υπέρ του να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε υπέρ της άποψης ότι υπάρχει μια ισοτιμία στις σχέσεις, όχι όμως ισότητα. Πρέπει σε ένα βαθμό να λαμβάνουμε υπόψη τον συσχετισμό δυνάμεων" είπε στο Ρ/Σ "Στο Κόκκινο". Χαρακτήρισε λάθος και άδικο τη στάση της ΚΟΕ να αποδώσει όλες τις ευθύνες για το αποτέλεσμα στον ΣΥΝ.

Διευκρίνισε ότι για τον ΣΥΝ "ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το άθροισμα των συνιστωσών. Για μας ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σημασία με την έννοια της δυναμικής την οποία αναπτύσσει και μπορεί να αναπτύξει, με την έννοια της δυναμικής η οποία έχει ευρύτητα και μεγάλο βάρος και περιλαμβάνει χιλιάδες αριστερούς και αριστερές, που δεν θέλουν να είναι οργανωμένοι/ες σε ένα σχήμα".

Α.Π.



Δήλωση – Παρατήρηση της ΚΟΕ

Προς τον υπεύθυνο πολιτικό συντάκτη
Προς τον διευθυντή της εφημερίδας Αυγή

Στο φύλλο της 17ης Ιουνίου 2009 η εφημερίδα ΑΥΓΗ θέτει έναν τίτλο σε ρεπορτάζ για τη δήλωση που κάναμε στις 14/6, που δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις και παραποιημένη εικόνα για τη στάση και την άποψη της ΚΟΕ.
Σε μια κρίσιμη και λεπτή φάση για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια στιγμή που βάλλεται από πολλές πλευρές και πολλοί εύχονται το τέλος του, ένας τίτλος που δεν στηρίζεται πουθενά «Η ΚΟΕ αμφισβητεί τις ιδρυτικές συμφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ» λειτουργεί πυροδοτικά και παραπληροφορεί τους αναγνώστες σε ένα λεπτό και σοβαρό θέμα. Σε μια περίοδο μάλιστα που έχει ανοίξει ο διάλογος, η παράθεση ολόκληρης της δήλωσης της ΚΟΕ καθώς και του όποιου αντίλογου είναι πιο πρόσφορος τρόπος για να αποφευχθούν παρανοήσεις και παραπληροφορήσεις.
Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι ο τίτλος μπήκε σκόπιμα και όχι για να βοηθήσει την αντικειμενική κρίση για να παρουσιάσει την ΚΟΕ ως αμφισβητούσα τις ιδρυτικές συμφωνίες. Στην πράξη, έτσι, επιχειρείται να θολώσουν τα νερά έστω για λίγες μέρες –αφού το ψέμα θα αποκαλυφθεί και με όρους δυσμενείς για όσους ισχυρίζονται τέτοια πράγματα. Μικροπονηριά του συντάκτη; Υπόδειξη από αλλού; Δεν ξέρουμε ούτε μας νοιάζει.
Ακόμα θα πρέπει να ρωτηθούν οι Ενεργοί Πολίτες του Μανώλη Γλέζου, η ΚΕΔΑ και ο Γιάννης Θεωνάς, η ΑΚΟΑ και ο Γιάννης Μπανιάς, αλλά και άλλοι της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, για να διαπιστωθεί ποιος έχει δίκιο, ποιος λέει αλήθεια και ποιος όχι, για να φανεί αν ισχύουν όσα υποστηρίζει ο Αλέκος Φλαμπουράρης και όσοι έχουν μια λανθασμένη πληροφόρηση.
Παρακαλούμε για τη δημοσίευση αυτής της παρατήρησης.

17/6/09
Γραφείο τύπου της ΚΟΕ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ Φ. ΚΟΥΒΕΛΗ



Την ερχόμενη Τρίτη 23 Ιουνίου στις 8μμ στο ξενοδοχείο Athens Imperial (πλατεία Καραϊσκάκη, στάση μετρο ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ) θα γίνει ανοικτή εκδήλωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ με ομιλητή τον Φώτη Κουβέλη.

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Ελπίζοντας στην μεθεπόμενη μέρα

Δημήτρης Μπίρμπας, Αυγή, 12/06/2009
Βιώνουμε ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα, το 4,7% ήταν κάτω από τις ελάχιστες προσδοκίες όλων μας, φίλων και μελών. Το αποτέλεσμα καταγράφει μια καθαρή ήττα του κόμματος και του συμμαχικού σχήματος, δεν αποτελεί όμως καταστροφή. Χάσαμε μια μάχη , όχι τον πόλεμο.

Στην Πολιτική όπως και στην Ιατρική, όταν δεν μπορείς να ακολουθήσεις προληπτική αγωγή, οφείλεις έγκαιρα να κάνει σωστή διάγνωση για να εφαρμόσεις άμεσα την κατάλληλη θεραπεία προκειμένου να ανατάξεις.

Η Αριστερά στην πολυετή, ηρωική και τραγική πολλές φορές πορεία της, δυστυχώς έχει ελάχιστα θετικά παραδείγματα. Αντιμετώπισε σχεδόν πάντα τις ήττες της (εκλογικές, πολιτικές, στρατιωτικές) με μια παραδοσιακή συνταγή «επιτυχίας» στην αξιολόγηση, που απέτρεπε μεν τις περισσότερες φορές την οριστική διάλυση της, «εξασφαλίζοντας» την συρρικνωμένη, περιθωριακή πολλές φορές, επιβίωση, με την ελπίδα αναμονής στις καλύτερες μέρες.

Η «συνταγή» ……. δεχθήκαμε ολομέτωπη επίθεση, αντέξαμε διατηρώντας τον κύριο όγκο των δυνάμεων μας – παρουσιάσαμε σημαντικά οργανωτικά κενά και τεράστιες λειτουργικές αδυναμίες – γεγονός που δεν μας επέτρεψε να επικοινωνήσουμε και να γίνουμε κατανοητοί από τον κόσμο – σταθερά συσπειρωμένοι δίνουμε την μάχη προς τα μπρος… Ένα καθαρό σχήμα, που πατά σε πραγματικά προβλήματα αλλά αποτελεί την μισή αλήθεια (Στις χειρότερες στιγμές της Αριστεράς η «συνταγή» συνοδευόταν από την θεωρία του εσωτερικού εχθρού και των εσωτερικών προβλημάτων που «κυριάρχησαν» θολώνοντας την εικόνα. Σε συνδυασμό δε με την σπουδή στην «σκορδοκαλλιέργεια», έφερε το καταπληκτικό αποτέλεσμα της «αμοιβαδο-ποίησης» της Αριστεράς, δεκάδες κόμματα και μικροσχηματισμοί ανά χώρα, σπονδή στις θρησκευτικές αιρέσεις «των καθαρών»).

Από το σχήμα λείπει πάντα η ουσιαστική, κριτική αποτίμηση της πολιτικής, γιατί οι πολιτικές επιλογές της ηγεσίας είναι, σχεδόν πάντα «σωστές», εγκεκριμένες από Συνέδρια άρα συλλογικής ευθύνης και έτσι στην καλύτερη περίπτωση αντιμετώπισης, πάντα η άποψη για αλλαγή πλεύσης είναι «βιαστική» και «επιπόλαια», «εν βρασμώ και όχι ψύχραιμη», «υποτιμά τις ηρωικές προσπάθειες και τους αγώνες».

Οι αντιδράσεις την επόμενη μέρα των στελεχών της πλειοψηφίας κινήθηκαν στην παλιά δοκιμασμένη «συνταγή»… όλα και όλοι μας φταίμε αλλά η γραμμή παραμένει σωστή, άλλωστε το αποτέλεσμα ήταν μεν κακό, όχι όμως και ήττα, όλοι έπεσαν!!!, Οι νέοι δεν ψήφισαν, δείτε και την Ευρώπη και άλλα γνωστά «ιστορικά δοκιμασμένα». Εδώ θεωρώ μεγάλη μας κατάκτηση ότι με την εισήγηση του προέδρου σ. Αλέξη Τσίπρα στην Π. Γραμματεία της Τρίτης, αλλά και όλων σχεδόν των μελών της, μπήκε ταφόπλακα σε διακινούμενες αντιλήψεις αναζήτησης εσωτερικών υπονομευτών, τα όποια λάθη υπήρξαν ελάχιστη επίδραση είχαν σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Έτσι ελπίζω στην μεθεπόμενη μέρα, τότε που θα διαπιστώσουμε όλοι μαζί ότι η δική μας Αριστερά αντέχει να λέει στον κόσμο της και την κοινωνία ,την αλήθεια και για τα λάθη της αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της χωρίς να ξεσκίζει τις σάρκες της.

Κατ’ αρχήν για το αν ήταν ήττα. Όταν ένα κόμμα θέτει στόχους ,το να είναι τρίτο και έρχεται πέμπτο, να εκλέξει τουλάχιστον δυο με τρεις βουλευτές και εκλέγει ένα, όταν για πρώτη φορά έχει ποσοστό μικρότερο στις ευρωεκλογές από τις προηγούμενες εθνικές, όταν το άθροισμα του 4,92% (4,16% ΣΥΝ + 0,76% ψηφοδέλτιο γυναικών, σε συνθήκες διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ και με εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα 3 μήνες πριν 3,24%.) είναι μεγαλύτερο του 4,70% (με εθνικό 5,1% πριν 20 μήνες) - χωρίς καν να αναφερθώ στη διαδρομή από τα δημοσκοπικά ζενίθ έως τα δημοσκοπικά και εκλογικά ναδίρ, την διάψευση προσδοκιών - αν δεν το αξιολογεί ως ήττα τότε υπάρχει πολιτικό πρόβλημα. Αποδοχή της εκλογικής ήττας δεν σημαίνει συνολική καταδίκη των προσπαθειών, των δράσεων και των επιλογών, πολλές φορές αξιοσημείωτων, σημαίνει ανάγκη ειλικρινούς μελέτης, αυτοκριτικής διάθεσης και επιτυχούς ανακαθορισμού πολιτικών προτεραιοτήτων και επιλογών.

Θεωρώ ότι πρέπει να κινηθούμε στους εξής άξονες:

 Προωθητική ενότητα του ΣΥΝ

 Καμία συζήτηση περί αλλαγής ηγεσίας

 Ανακαθορισμό πολιτικών στοχεύσεων, με αποσαφήνιση των πολιτικών μας

 Ριζοσπαστική Μεταρρύθμιση της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσον αφορά το πρώτο, ελπίζω ότι το έχουμε κατακτήσει, ότι οι εποχές του «εκτός πολιτικού σχεδίου» για τον Μιχ. Παπαγιαννάκη και τις ιδέες του, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί στην εσωτερική μας ζωή. Ότι στο κάδρο της δημόσιας εικόνας του κόμματος υπάρχει θέση για όλους εν ζωή και όχι μετά θάνατον.

Όσον αφορά το δεύτερο, θα ήταν ιστορικά άδικο να χρεώσουμε κυρίως στον Αλέξη, που δεν ψήφισα για πρόεδρο, χρόνιες αδυναμίες του χώρου, ανεπάρκειες μας σε εξαιρετικά σύνθετες πολιτικές καταστάσεις, δρομολογημένα συλλογικά λάθη. Δεν είναι βέβαια άμοιρος ευθυνών, ούτε «ανεύθυνος άρχων». Είχε καλές και κακές στιγμές, έδειξε πολιτικές δυνατότητες, χρειάζεται να πάρει πρωτοβουλίες σύνθεσης του 100% και όχι του 70% του κόμματος και να στηριχθούν από όλους μας με ανοιχτή καρδιά. Θα ήταν λάθος μια τομή που επιχειρήσαμε στο πολιτικό σύστημα να την εγκαταλείψουμε με την πρώτη, έστω και σημαντική, δυσκολία.

Όσον αφορά το τρίτο, για να το επιτύχουμε χρειάζεται να αποφύγουμε τις αμετροέπειες της εποχής του δημοσκοπικού ζενίθ, (τα βύσσινα, τις υποδοχές, τον Άδη και τα Σπήλαια), τις αστοχίες του Δεκέμβρη (όταν στη σωστή θέση, πλάϊ στην αυθόρμητη εξέγερση των μαθητών δεν καταδικάσαμε ρητά, αμέσως και όχι μετά πενθημέρου, την καταστροφική μανία όχλου χουλιγκάνων, θεωρώντας το δευτερεύον κακό), τις ασάφειες του πολιτικού σχεδίου (ενότητα ή κοινή δράση με το ΚΚΕ, με την ριζοσπαστική οικολογία μόνο ή και με τους Οικολόγους. Κυβέρνηση μόνο της Αριστεράς -και ποιάς:- και έως τότε δομική αντιπολίτευση του δικομματισμού ή με επίκεντρο την Αριστερά και το πρόγραμμα της, ακόμα και με το όλον ή μέρος της σοσιαλδημοκρατίας με αλλαγή συσχετισμών).

Το σχέδιο προγράμματος μας δυστυχώς αφού υποβαθμίστηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και «συρρικνώθηκε» στις καταγγελτικές διακηρύξεις, έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί μαζί με την αναγκαία διαδικασία εμβάθυνσης και αποσαφήνισης του.

Έτσι ήρθαμε στο τέταρτο, την λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς είναι και τι επιδιώκουμε (εκλογική συμμαχία; νέο πολιτικό υποκείμενο; μέτωπο κοινής δράσης;). Όσον αφορά την λειτουργία του, θεωρώ πως είναι ιστορικά, το πιο αντιδημοκρατικό και γραφειοκρατικό μόρφωμα της Ελληνικής Αριστεράς. Ένωση από τα πάνω, στη βάση ενός ελκτικού αρχέγονου μύθου της ενότητας της Αριστεράς, μετά τη συνάντηση κομματιών της σε κινήματα. Ρεσιτάλ επιβεβαίωσης προειλημμένων αποφάσεων ετεροβαρούς ισορροπίας, ενός κλειστού club αντιπροσώπων, κομμάτων, ομάδων και οργανώσεων, «συμφωνίες» επί προγραμματικών θέσεων σε πανελλαδικές συσκέψεις απαγγελίας προσωπικών και ατομικών αναλύσεων.

Απαιτείται από προχθές ο εκδημοκρατισμός του στην λήψη αποφάσεων, υπάρχουν προτεινόμενα μοντέλα, αφού όμως ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε.

Δεν μπορούμε βέβαια να θέλουμε το θόλωμα των ευρωπαϊκών μας επιλογών που αποτυπώθηκε εμφαντικά στο ευρωψηφοδέλτιο και τον εκπεμπόμενο λόγο, την κινηματολαγνεία που οδηγεί μαθηματικά στον εκφυλισμό τους μέσω των συνεχών ολιγάριθμων διαδηλώσεων και πορειών επί παντός του επιστητού που βιώσαμε, την υποτίμηση της θεωρητικής επεξεργασίας και της κατάθεσης εφικτών προγραμματικών θέσεων διεξόδου από την πολιτική και οικονομική κρίση, τον αριστερίστικο βερμπαλιστικό λόγο καταγγελίας και διαμαρτυρίας χωρίς ουσιαστική αντιπρόταση, πέραν της απαγγελίας γενικόλογων «αντισυστημικών» ιδεολογημάτων.

Η πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ – οι περισσότεροι τον αντιλαμβάνονται σαν μαζικό χώρο στρατολόγησης - στην οργάνωση του προεκλογικού αγώνα έδειξε όρια του σημερινού μοντέλου. Άρνηση ουσιαστικής αξιοποίησης της κοινοβουλευτικής ομάδας ,περιθωριοποίηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας χωρίς αξιοποίηση κεντρικών στελεχών της παρά μόνο τις 15 τελευταίες μέρες, στην δημοσκοπική κατάρρευση, των Κουβέλη, Παπαδημούλη. Εμπλοκή στην εκπροσώπηση στο debate, Αλαβάνος αντί Τσίπρα, ανεπαρκείς τηλεοπτικές εμφανίσεις που μας στοίχισαν. Ζητάω την διάλυση του; Όχι απλά ζητάω την επαναθεμελίωση του σ΄ αυτό που μπορεί να είναι σήμερα, μέτωπο κοινής δράσης σε μαζικούς χώρους, χώρος διαλόγου πολλών και ανοικτή εκλογική Συμμαχία.

Αν θεωρούμε ότι με σοβαρές ιδεολογικές παραχωρήσεις κτίζονται στέρεες συμμαχίες και ότι αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από τους πολίτες, ας ξαναμελετήσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα. Εκτός εάν πιστεύουμε ότι το μέλλον της Αριστεράς είναι κυρίως ο συνασπισμός της, με όλες τις «αντισυστημικές» γκρούπες, κομμουνιστικής κυρίως κατεύθυνσης. Το επόμενο βήμα θα είναι η «συνάντηση», με τις ανάλογες υποχωρήσεις, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ , που «σάρωσε» στις εκλογές πετυχαίνοντας τον στόχο της για τον τρίτο αντικαπιταλιστικό πόλο της Αριστεράς. Στο βάθος δε του τούνελ του «δημοκρατικού δρόμου για το σοσιαλισμό», μας περιμένει το ΚΚΕ για να αναβιώσουμε μαζί τις χαρές του «υπαρκτού», στη θέση κατηγορούμενων και εκτοπισμένων βέβαια. Αριστερής ή δεξιάς παρέκκλισης δεν έχει και τόση σημασία.

Η επιδίωξη της αναγκαίας κοινής δράσης όλων των πολιτικών και κοινωνικών φορέων κόντρα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στον πόλεμο και τον ρατσισμό, δεν προϋποθέτει μια επίπλαστη εικόνα πολιτικής ενότητας, πολύ περισσότερο ιδεολογικής, της Αριστεράς. Ορθά αρνούμαστε την μιντιακή διαχείριση της πολιτικής ζωής ας μην επενδύουμε όμως και εμείς στην εικονική πολιτική πραγματικότητα και στην στήριξη «προοδευτικών», δημοφιλών τηλεοπτικών σόουμαν. Η αντίθεση μας με το ΚΚΕ δεν είναι μόνο η ,φιλοκαθεστωτική, ανθενωτική στάση του στο μαζικό κίνημα, είναι κυρίως στην αντίληψη του για τον σοσιαλισμό, την δημοκρατία, την οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας που οραματίζεται.

Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε στρατηγική, μας συνέχει όλους θεωρώ ο στόχος για σοσιαλισμό με δημοκρατία, ελευθερία και οικολογικό πρόταγμα. Κοινός στόχος μας είναι μία Δημοκρατική, Οικολογική και κοινωνικά δίκαιη, μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην πορεία εκδημοκρατισμού και εφαρμογής μιας εναλλακτικής προοδευτικής παγκοσμιοποίησης.

Τα σημάδια συντηρικοποίησης της κοινωνίας είναι κάτι περισσότερο από εμφανή, απαιτούν την μεγίστη ενωτική διάθεση και προσπάθεια. Ας αποσαφηνίσουμε όμως έννοιες και σχέσεις, παραμένοντας και παρεμβαίνοντας τόσο στους θεσμούς όσο και στα κινήματα. Μπορούμε να ανατρέψουμε το σκηνικό, μπορούμε βέβαια και να «αναχωρήσουμε» από την πραγματικότητα με το τρένο της αναμονής, εμείς αποφασίζουμε, στο χέρι μας είναι.