Αναγνώστες

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Ο ΣΥΝ ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά

Του Αντώνη Νταγλιούδη*
Μέλος του Π.Κ. Αιγινίου του ΣΥΝ και δημοτικός σύμβουλος

Ο Συνασπισμός αυτοπροσδιορίζεται ως κόμμα της σύγχρονης, ανανεωτικής, ριζοσπαστικής, μεταρρυθμιστικής, Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ο κάθε όρος έχει τη σημασία του. Σύγχρονη και ανανεωτική αφού προσαρμόζεται και επικαιροποιείται στις κοινωνικές εξελίξεις, ριζοσπαστική και μεταρρυθμιστική αφού έχει στόχο τη μετεξέλιξη της κοινωνίας μας σε σοσιαλιστική με μεταρρυθμίσεις και ευρωπαϊκή, αφού θεωρεί ως ευρύτερη πατρίδα και χώρο δράσης την Ευρώπη. Αυτά τα χαρακτηριστικά με έπεισαν να ενταχθώ λοιπόν ιδρυτικά στο κόμμα αυτό επιλέγοντας τη συλλογική αντί της ατομικής δράσης.

Τα τρία κακά

Νομίζω λοιπόν ότι το κόμμα αυτό επηρεάζει τις εξελίξεις και μπορεί να συμμετέχει στην αλλαγή του κόσμου μας με κέντρο τον κοινωνικό άνθρωπο και τις ανάγκες του, αντί του σημερινού που έχει αναφορά στον ατομικισμό και τη διαρκή αύξηση των κερδών των ολίγων. Αυτή η δυνατότητα κατά την άποψή μου υπάρχει αφού διαφοροποιείται σε τρία χαρακτηριστικά από τη μη σύγχρονη αριστερά (που δεν ξέρω αν είναι και αριστερά τελικά).

Πρώτα απ' όλα δεν είναι φοβικός με την κοινωνία. Αυτήν θέλουμε να αλλάξουμε, άρα σ’ αυτήν μέσα θα ζούμε και θα δρούμε. Χωρίς μόνιμη γκρίνια και το διαρκώς σκυθρωπό πρόσωπο, με χαμόγελο και αισιοδοξία, με αυτοπεποίθηση και διαρκή προβολή των προτάσεων σε όλα τα επίπεδα, επιδιώκει να ισχυροποιείται, να πείθει να συμβάλει σε ωφέλιμες κοινωνικές εξελίξεις.

Το δεύτερο είναι το ότι δεν είναι αυτάρκης. Δεν ικανοποιείται με το σήμερά του, δεν θεωρεί ότι από μόνος του μπορεί να πετύχει πολλά, δεν μιλάει για νίκες όταν γίνεται μια πετυχημένη διαδήλωση ή όταν κατακτά έναν ενδιάμεσο στόχο.

Τέλος το τρίτο είναι το ότι δεν πάσχει από πολιτικό αυτισμό. Δεν θεωρεί κέντρο του κόσμου τον εαυτό του, δεν απορρίπτει τους πάντες, δεν ασχολείται διαρκώς με τα εσωτερικά του.

Η αποφυγή λοιπόν αυτών των χαρακτηριστικών οδήγησε και στην ανάγκη δημιουργία ανοικτής συμμαχίας με άλλες δυνάμεις που υπάρχει γενική συμφωνία σε βασικούς τομείς και στόχους, αλλά διαφέρουμε σε στρατηγικές και μεθοδολογία δράσης. Συγκροτήθηκε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ για καλύτερο συντονισμό σε συμφωνημένα πλαίσια και διαβούλευση για όπου δεν συμφωνούμε.

Ο... εμφύλιος

Ήρθαν λοιπόν οι εκλογές του 2007 και αποπειράθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσει κινήσεις, δραστηριότητες και καθημερινή πρακτική. Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό αφού υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές. Και αυτές οι διαφορές οδήγησαν στο φαινόμενο να απεχθάνονται οι μισές συνιστώσες τις άλλες μισές και τον Κοροβέση να χάνει τη μπάλα. Είναι λογικό αυτό. Άλλο είναι να προτείνεις μεταρρυθμίσεις κι άλλο να επιθυμείς όξυνση της κρίσης. Άλλο να θεωρείς την κινηματική δράση μέσον και άλλο αυτοσκοπό.

Άλλο είναι να κάνεις εμετό βλέποντας τους μη δικούς μας, κι άλλο το να συγχρωτίζεσαι πίνοντας κρασί μαζί τους επιχειρώντας να τους πείσεις. Άλλο το να αυτοαποκαλείσαι «μοναδικός και αλάθητος» κι άλλο να ανησυχείς, να συζητάς να εξελίσσεσαι. Άλλο το να επιδοκιμάζεις έστω και επιμέρους κατακτήσεις, κι άλλο να τις θεωρείς «κόκαλο για να μας ξεγελάσουν». Κακά τα ψέματα λοιπόν. Η βασική αιτία των προβλημάτων αυτών είναι η διαφοροποίηση της σύγχρονης ανανεωτικής αριστεράς με τη μονολιθική, εγωκεντρική, αυτιστική, ξεπερασμένη εκδοχή της.

Προς νέο κόμμα;

Αντί λοιπόν το 2007 να οδηγήσει σε σκέψεις για το πραγματικό νόημα και τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα έχουμε μια άποψη να γίνει κόμμα. Στο όνομα μιας ακατανόητης θέσης για «ενότητα της αριστεράς», επιχειρείται να στρογγυλευτούν όλα και να απλοποιηθούν στο στυλ «όλοι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο» χωρίς συζήτηση επί της πορείας. Πού οδηγεί λοιπόν η κάρτα μέλους, τα μητρώα μελών και οι συνελεύσεις; Να αποφασίζει ο ΣΥΝ και αντί να κοινωνικοποιείται, να απαιτείται γραφειοκρατική διαδικασία διαβουλεύσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Ξανά ψηφοφορίες, ξανά κουβέντα και εν τω μεταξύ μας πήρε το ποτάμι. Κατανοώ τις προτάσεις να μετεξελιχτεί ίσως ο ΣΥΝ, να αλλάξει όνομα, αρχές, μέθοδο ή ότι άλλο νομίζει κάποιος. Όμως αυτό να γίνει με συζήτηση εντός κόμματος. Αυτό γίνεται με Συνέδριο, όχι με απόφαση μιας Γραμματείας ΣΥΝ και μιας Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ. Αν υπάρχει πρόταση για αλλαγή της φυσιογνωμίας και του προγράμματός μας να γίνει εξηγώντας το τι και το γιατί να αλλάξει. Να υπάρξει δηλαδή συζήτηση αρχών κι όχι συνθηματολογική ανταλλαγή ιδεολογημάτων δήθεν στελεχών κορυφής.

Αυτό που καταλαβαίνω λοιπόν είναι ότι η αντίληψη για βίαιη κομματικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και άρα διάλυση του ΣΥΝ (γιατί μη μου πείτε ότι υπάρχει πρόταση για συμμετοχή σε δύο κόμματα;) οφείλεται στην άποψη ότι η αριστερά πρέπει να κάνει αυτοσκοπό την απόδειξη της «καθαρότητάς». Αυτό όμως οδηγεί στην αδιαφορία για μεταρρυθμίσεις, απομάκρυνση από την κοινωνία, απομόνωση, αναποτελεσματικότητα. Είναι τα χαρακτηριστικά που νομίζω ότι έχει αποφύγει ο ΣΥΝ: την φοβικότητα, την αυτάρκεια και τον αυτισμό.

Μένω εδώ

Και για να γίνω απολύτως ξεκάθαρος: Παραμένω στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ που γνωρίζω με τις αρχές και τη φυσιογνωμία που ξέρω. Όσοι θέλουν να αλλάξουν ριζικά τα ιδρυτικά του στοιχεία ας το επιχειρήσουν με τις καταστατικές διαδικασίες. Όσοι θέλουν ας εγγραφούν σε ένα ή …εικοσιένα άλλα κόμματα. Προσωπικά ούτε κάρτα του ΣΥΡΙΖΑ θα πάρω, ούτε σε μητρώο θα εγγραφώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θεωρώ τους συναγωνιστές των συνιστωσών ή τους ανεξάρτητους της συμμαχίας μας, συνοδοιπόρους όπου συμφωνούμε.

Και ας τελειώνει σύντομα αυτή η συζήτηση. Η κοινωνία, όπου όλοι συναντιόμαστε και κρινόμαστε έχει την ανάγκη μας και μας περιμένει.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Ν.Ε ΧΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ


ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΧΙΟΥ


Ανακοίνωση.


Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ ο απερχόμενος νομάρχης Χίου κ. Λαμπρινούδης, απειλεί με αγωγές τον Μίμη Μουτσάτσο, με βάσει τον πασοκικό νόμο του Βενιζέλου..
Παλιά πρακτική των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που ενοχλούνται από την πολιτική κριτική της Αριστεράς ,και απειλούν ,αδυνατώντας να καταλάβουν ότι η δημοκρατία και η πολιτική κριτική δεν είναι διαπραγματεύσιμα και ανταλλάξιμα με σιωπές, τουλάχιστον από τον χώρο μας..
Καταδικάζομε απερίφραστα τις ενέργειες του νομάρχη.
Ο καθένας με τις πράξεις του γράφει την δική του προσωπική ιστορία..
Χίος 24-12-2009

Η Νομαρχιακή Επιτροπή

Eυτυχώς που υπάρχουν οι Βρυξέλλες


Γεράσιμος Γεωργάτος, Αυγή, 22/12/2009
Εξαιτίας της τρέχουσας συζήτησης και των προβλημάτων με τα δημόσια οικονομικά, οι Βρυξέλλες πρωταγωνιστούν στο πολιτικό λεξιλόγιο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, παρά τις οργανωτικού κυρίως χαρακτήρα αντιπαραθέσεις, ορισμένες δηλώσεις ηγετικών στελεχών εμφανίζουν εντυπωσιακή πολιτική συναντίληψη. Ενδεικτικά: «…η κυβέρνηση λειτουργεί ως ιμάντας μεταβίβασης των εντολών της Ε.Ε…» (Γραφείο Τύπου του ΣΥΝ), «…η πραγματική κυβέρνηση βρίσκεται στις Βρυξέλες…» (Ηγετικό μέλος -προς το παρόν- του ΣΥΡΙΖΑ), «…είστε κυβέρνηση των Βρυξελλών…» (Πρόεδρος του ΣΥΝ), με κοινό επιπλέον τόπο των δηλώσεων πολλών και άλλων «τον ασφυκτικό κορσέ του Συμφώνου Σταθερότητας» (Σ.Σ). Και ενώ στη χώρα μας οι δεξιές και σοσιαλιστικές κυβερνήσεις με αξιοζήλευτη επαναστατική ανυπακοή, αρνούμενες να μετατρέψουν τη χώρα σε «πειραματόζωο των Βρυξελλών», κατάργησαν το Σ.Σ στην πράξη, διπλασιάζοντας το χρέος (2x60=120% του ΑΕΠ), τετραπλασιάζοντας το έλλειμμα (4x3=12%), αποδεικνύοντας αστήρικτη ακόμα και την κριτική του ΚΚΕ περί κομμάτων του ευρωμονόδρομου, οι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να προβάλλουν ένα αίτημα που τουλάχιστον στη χώρα μας, αλλά και αλλού, έχει ικανοποιηθεί. Έτσι δείχνουν οι αριθμοί. Εκτός αν εννοούν ότι η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, η βελτίωση των αποδοχών των εργαζομένων, ορατών τε και αοράτων, και η καταπολέμηση της ανεργίας απαιτούν περαιτέρω διεύρυνση και πολλαπλασιασμό των ελλειμμάτων και του χρέους με ταυτόχρονη αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ, καθώς έχουν έλθει στην επιφάνεια, κάπως καθυστερημένα είναι η αλήθεια, ενοχικά σύνδρομα για την υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ (1992). Η υπόλοιπη κοινωνία πάντως ευχαριστεί το Θεό που η χώρα μας βρίσκεται στη ζώνη του ευρώ, επειδή αντιλαμβάνεται ότι διαφορετικά η δραχμή ως εθνικό νόμισμα θα είχε υποτιμηθεί ποιος ξέρει πόσες φορές και θα ήμασταν ήδη στις αγκάλες του Δ.Ν.Τ. Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη χρειαζόταν περισσότερο Μάαστριχτ, γιατί δυστυχώς ούτε τότε ούτε τώρα με τη συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπεται η οικονομική τουλάχιστον διακυβέρνηση της Ένωσης, ο πολιτικός έλεγχος της Ε.Κ.Τ και η δυνατότητά της να εκδίδει ευρωπαϊκά ομόλογα, όπως πολύ σωστά ζήτησε και ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, Γκυ Φερχόφστατ.

Αντί για άστοχη κριτική μέσω Βρυξελλών θα μπορούσε να προβληθεί τουλάχιστον για τη χώρα η αντίληψη περί αναπτυξιακών ελλειμμάτων με ταυτόχρονη προώθηση της αλλαγής του υφιστάμενου οικονομικού μοντέλου, με προτεραιότητα στην πράσινη οικονομική επέκταση. Όμως αυτά ακούγονται πολύ κεϋνσιανά και μεταρρυθμιστικά και δεν συνάδουν με τις παραδόσεις του αντισυστημισμού, του αντικαπιταλισμού και με μια πολιτική αντίληψη που «ατσαλώθηκε» στον αντιιμπεριαλισμό και ζει ακόμα στον απόηχο του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», μεταλαμπαδεύοντάς την και στις νεότερες γενιές. Εξάλλου η Αριστερά, επειδή όπως ορισμένοι διατείνονται, πρέπει να είναι κοινωνικά μεροληπτική και να μην απευθύνεται στο γενικό εθνικό ακροατήριο, εννοώντας μάλλον ότι πρέπει να απευθύνεται μόνο στης γης τους κολασμένους, δεν ενδιαφέρεται για την παραγωγή του πλούτου παρά μόνο για την αναδιανομή του. Είναι το μόνο που εκφέρει σταθερά στο δημόσιο λόγο της, σε όλη την περίοδο μετά τις εκλογές, παρά τις προβλέψεις για αρνητική ανάπτυξη και την κατάσταση στην αγορά και τις επιχειρήσεις από τις οποίες όμως απαιτεί, όπως και από το ελλειμματικό δημόσιο, τη δημιουργία χιλιάδων μόνιμων και σταθερών θέσεων εργασίας. Πρόκειται προφανώς για πράγματα που θεωρεί ότι δεν της πέφτει λόγος. Έτσι και η κοινωνία μεροληπτεί με τη σειρά της απέναντι στην Αριστερά τη στιγμή της κάλπης. Όσο για την «πράσινη ανάπτυξη», με αυτήν ξεμπέρδεψε νωρίς περιφρονώντας την ως μη λαμβάνουσα χώρα σε περιβάλλον «κόκκινης οικονομίας» και αυτό σε μια Ελλάδα όπου και μόνο η υιοθέτηση του συνόλου της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής νομοθεσίας θα αποτελούσε τεράστια πρόοδο. Και ως κερασάκι στην τούρτα, προστέθηκε εσχάτως η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και της σχετικής καταγγελίας των Βρυξελλών, από κοινού αλλά και με επιμέρους ανακοινώσεις, από τις συνιστώσες ΔΗΚΚΙ και ΚΟΕ και από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Η συνεχής όμως καταγγελία των Βρυξελλών συσκοτίζει το γεγονός ότι η δικτατορία των αγορών και των οίκων αξιολόγησης είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί χωρίς την προώθηση της θεσμικής ολοκλήρωσης της Ένωσης, ως της μόνης ορατής δυνατότητας πολιτικού ελέγχου της οικονομίας. Κυρίως όμως αποτελεί ετεροχρέωση και συσκοτίζει πρωτίστως την επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι εγχώριες και χρόνιες οικονομικές και θεσμικές αδυναμίες. Επ` αυτού, το γεγονός ότι η κυβέρνηση αθετεί κατάφορα προεκλογικές δεσμεύσεις δεν δικαιολογεί τους καταγγελτικούς μαξιμαλισμούς που έχουν σχεδόν εξαφανίσει τα ίχνη της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης, προκειμένου αυτή να γίνει μόνο αριστερή ή μόνο κινηματική και αγωνιστική υπό το κράτος του γενικευμένου ενδοαριστερού επαναστατικού ανταγωνισμού και επομένως ελάχιστα πειστική, ιδίως για τους τυχόν απογοητευόμενους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Όμως αν και η Αριστερά αδιαφορεί για την επί της ουσίας αντιμετώπιση των χρόνιων διαρθρωτικών οικονομικών προβλημάτων και τον άκρως αναγκαίο, ως επιβοηθητικό και για την οικονομία, θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας, τότε ευτυχώς που υπάρχουν οι Βρυξέλλες.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Γίναμε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών


Χίος, 21/12/2009
Σύντροφοι,
ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Δε πάει άλλο.
Εμείς επιλέξαμε κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς και οι οργανώσεις του ΣΥΝ θυμίζουν ΚΚΕ ή γκρούπες αναρχοαυτόνομων. ΑΝΑΣΑ, ΠΑΣΑ, ΡΟΖΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΚΟΚΚΙΝΟΠΡΑΣΙΝΟ, ΚΕΔΑ, ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ… Βγείτε στο κόσμο. Βγείτε στους ψηφοφόρους μας και ρωτήστε για όλους αυτούς. Οι απαντήσεις θα είναι. Δεν τους γνωρίζουμε. Μερικοί θα γελάσουν και άλλοι θα σας βρίσουν. Θετικά θα σας απαντήσουν ελάχιστοι.

Ακούω και διαβάζω συνέχεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς. Αναρωτιέμαι μήπως θα μπορούσατε να μου βρείτε μια λέξη που να συμβολίζει καλύτερα τη διάσπαση, το καβγά, την εσωστρέφεια, τη μιζέρια, και τον αριστερισμό; Εγώ θα έλεγα ΣΥΡΙΖΑ!

Φτάσαμε να συζητάμε ένα χρόνο τώρα, αν το σπάσιμο βιτρίνας ή το κάψιμο ενός μαγαζιού είναι βανδαλισμός ή πολιτική πράξη. Αρχίσαμε να ξανασυζητάμε για το Μάαστριχ και την Ευρώπη. Αρχίσαμε να βλέπουμε με καλό μάτι το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και μας βρωμάνε οι τάσεις. Σε λίγο, ποιος ξέρει, μπορεί να συζητάμε για την ένοπλη επανάσταση ή για το πατερούλη τον Ιωσήφ. Ο λαϊκισμός και τα παχιά λόγια διαπερνούν το ΣΥΝ οριζόντια και κάθετα. Οι μπάχαλοι (καινούρια λέξη στην ορολογία της αριστεράς ευδοκιμεί κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ) γίνονται σεβαστοί από τη νεολαία μας .

Η διάλυση των οργανώσεων και η απομάκρυνση του κόσμου από το ΣΥΝ είναι καθημερινό φαινόμενο. Αυτό το δρόμο ακολούθησαν σιωπηλά πάρα πολλοί σύντροφοι της Ανανεωτικής Αριστεράς στο νησί. Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι η πορεία του Συνασπισμού δεν είναι αναστρέψιμη και ότι η Ανανεωτική Αριστερά χρειάζεται καινούργιο σχήμα που να την εκφράζει. Μπορεί να είμαστε μειοψηφία στις οργανώσεις του ΣΥΝ αλλά είμαστε πλειοψηφία στους ψηφοφόρους της αριστεράς, φτάνει να μπορέσουμε να παράγουμε πολιτική για το σήμερα και όχι κραυγές και τσιτάτα.

Ο χρόνος κυλάει σε βάρος μας. Σε λίγο θα είναι αργά. Αν δε γίνει κάτι σύντομα, νομίζω ότι θα χαθούνε όλοι αυτοί οι σύντροφοι, καθώς και οι ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς θα ξεθωριάσουν και θα σβήσουν.

Στέλιος Χαρίτος
Υ/Γ 1
Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
και έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις
με ποιους θα πας
και ποιους θ' αφήσεις.
Υ/Γ 2
Εγώ αποφάσισα

ΟΙ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. (Οι σχέσεις Συνασπισμού- ΣΥΡΙΖΑ)

Με αφορμή τις τελευταίες αποφάσεις της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ εμείς που υπογράφομε το παρακάτω κείμενο είμαστε μέλη της Νομαρχιακής Eπιτροπής του Συνασπισμού Άρτας και διαφωνούμε με τις αποφάσεις της παραπάνω συνδιάσκεψης:

1) Δεν δεχόμαστε να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα και δεν πρόκειται να πάρουμε κάρτες μέλους του ΣΥΡΙΖΑ ούτε πρόκειται να δεχτούμε να εγγραφούμε σε ενιαίο μητρώο μελών στην τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δεχόμαστε τα προσωπικά δεδομένα που υπάρχουν στο κόμμα μας τον ΣΥΝ να εκχωρηθούν σε άλλον πολιτικό φορέα.

2) Θα εργαστούμε είτε για τον ανακαθορισμό της μορφής του ΣΥΡΙΖΑ ως συμμαχικού σχήματος (κάτι που σημαίνει νέα πολιτική συμφωνία και συνέχιση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ με όσους συμφωνήσουν) είτε για την απεμπλοκή του Συνασπισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Επειδή προωθείται συστηματικά τον τελευταίο καιρό, και ιδιαίτερα μετά την συνδιάσκεψη ,ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί σε κόμμα η να αποκτήσει δομές κόμματος οφείλομε να διαφυλάξουμε το κόμμα μας τον ΣΥΝ. Διότι για παράδειγμα η καθιέρωση οργάνων και σωμάτων ανά περιφέρεια, ανά νομαρχιακή περιοχή, τι είναι; Δεν είναι μια μορφή κόμματος; Στο τέλος θα βρεθούμε μπροστά σε κρίσιμα και εξαιρετικά σύνθετα ζητήματα όπως είναι για παράδειγμα οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Σ’αυτή την περίπτωση ποιος θα αποφασίζει; Θα αποφασίζουν οι τοπικές οργανώσεις η θα λαμβάνονται οι σχετικές αποφάσεις με την ομοφωνία που έχομε αποφασίσει και ιδρυτικά στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ;

Ερήμην των μελών του ΣΥΝ σχεδιάζεται η λειτουργία παράλληλων δομών και οργάνων με τα υπάρχοντα στον ΣΥΝ, δημιουργώντας μία κατάσταση οργανωτικά χαοτική και πολιτικά νεφελώδη

Πως ακριβώς θα λειτουργούν. Παράλληλα δύο Τοπικές η Νομαρχιακές Επιτροπές ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ με αποφασιστικό χαρακτήρα; Τι θα συμβαίνει αν οι αποφάσεις τους είναι αλληλοσυγκρουόμενες; Πως εγγυόμαστε την εφαρμογή των αποφάσεων των οργάνων του ΣΥΝ;

Εμείς θα αγωνιστούμε να γίνουν πράξη οι βασικές αρχές του ΣΥΝ. να πάμε στον Σοσιαλισμό με Δημοκρατία και Ελευθερία και με προσανατολισμό την σύγχρονη αριστερά με τον αριστερό της ευρωπαϊσμό .

Θα αγωνιστούμε μέσα στον ΣΥΝ για να έχει ο κόσμος της ανανεωτικής αριστεράς τη δυνατότητα της έκφρασης, της συμμετοχής και της αποτελεσματικής συνδιαμόρφωσης της πολιτικής του ΣΥΝ.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πρέπει να επιμείνει στην αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση που σημαίνει την αντιπολίτευση που θα ασκούμε να είναι στη βάση των δικών μας προγραμματικών θέσεων και δεσμεύσεων. Αλλά η άρνηση όμως της συμμετοχής στον διάλογο

για το ασφαλιστικό και η λευκή ψήφος για το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση και υπονομεύουν τον στρατηγικό μας στόχο την αριστερή αντιπολίτευση.

Στόχος μας πρέπει να είναι η διαμόρφωση διαύλων επικοινωνίας με τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που θα προκύψουν εξαιτίας της δεξιόστροφης πολιτικής που θα ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ κυρίως σε οικονομικά θέματα.

Επίσης πρέπει να επικοινωνήσουμε και με τους οικολόγους πράσινους και να δημιουργηθούν οι αντίστοιχες επιτροπές του Συνασπισμού και των οικολόγων πράσινων. μέχρι σήμερα δεν έχομε κάνει τίποτε μένομε στις εξαγγελίες και δεν προχωράμε σε καθημερινή πολιτική πρακτική.

Η ηγεσία μας δεν φαίνεται διατεθειμένη να ξεκαθαρίσει το θέμα του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι μια πολιτική συμμαχία, και δεν πρόκειται να γίνει ενιαίο κόμμα .Γι’ αυτό και ο ΣΥΝ οφείλει να οργανωθεί και να προβάλλει την πολιτική του στην κοινωνία. .Διαφορετικά να γίνει έκτατο συνέδριο η δημοψήφισμα των μελών με το ερώτημα θέλουμε τον ΣΥΝ η να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο κόμμα;

Πράγματα απλά εάν δεν υπάρχει συμφωνία των μελών της ΚΠΕ για έκτατο συνέδριο, και για το παραπάνω ερωτηματολόγιο τότε να συγκεντρωθούν οι ανάλογες υπογραφές των μελών που προβλέπει το καταστατικό για τη σύγκλιση του συνεδρίου Πρέπει να τελειώνομε με τη εσωστρέφεια αυτή και το κόμμα να ξεμπλοκάρει, να πάμε στον λαό κοντά στα προβλήματά του και να πρωτοστατήσουμε για την επίλυσή τους .

Επιβάλλεται αυτό ιδιαίτερα σήμερα με την επανεμφάνιση του Α.Αλαβάνου που μπορεί να ηγηθεί των πιο ακραίων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό να διαλύσουν τον Συνασπισμό

δεν είναι τυχαίο που στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση τόσο ο Αλαβάνος όσο και πολλοί από τις συνιστώσες λούφαξαν, προσπαθώντας να μην μπούμε στη Βουλή. Αλλά ο λαός μας επιβράβευσε κατά κύριο λόγο την πολιτική του Συνασπισμού η οποία εκφράστηκε με τον καλύτερο τρόπο από τον πρόεδρό του Αλέξη Τσίπρα

Η μεγάλη εσωστρέφεια που τελευταία μας διακατέχει κρίνοντας πρώτα από την πόλη μας και γενικότερα από τις οργανώσεις της Ηπείρου είναι απελπιστική η όλη εικόνα δείχνει ότι είμαστε υπό διάλυση, ήρθε η ώρα να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας, διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας..

Εμείς συστρατευθήκαμε στην αριστερά και στο συγκεκριμένο κόμμα τον Συνασπισμό, γιατί πιστεύομε στο πρόγραμμά του και τους στόχους που βάζει για την καλυτέρευση των όρων διαβίωσης του λαού μας .Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε την διολίσθηση και την διάχυση του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ και τον μετασχηματισμό αυτού σε ενιαίο κόμμα.

Τα μέλη της Νομαρχιακής επιτροπής του Συνασπισμού Άρτας.

1.Αντώνης Γκούντας
2.Μιχάλης Κατής
3.Σπύρος Μασατρογιάννης

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Η Ελλάδα αδύναμος κρίκος, ή Άρες Μάρες Αφορολόγητες;

Στέλιος Παππάς, Αυγή, 16/12/2009
Η θεωρία του «αδύναμου κρίκου» αναφερόταν στην αλυσίδα που συνέδεε τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην εποχή της αποικιοκρατίας. Ως αδύναμος κρίκος θεωρήθηκε τότε η Ρωσία, καθώς προερχόταν μέσα από τη δίνη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και καθώς ήταν παγιδευμένη σε τεράστια προβλήματα διαφθοράς κοινωνικών ανισοτήτων, κοινωνικής και κρατικής αποδιάρθρωσης.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και ειδικότερα μετά τις Συμφωνίες του Μπρέιτον Γουντ, της Γιάλτας και λίγο αργότερα της Ρώμης (Ίδρυση της ΕΟΚ), η ανθρωπότητα μπήκε σε τροχιά νέων αναδιατάξεων.

Οι αναδιατάξεις της παγκόσμιας αγοράς υπερβαίνουν καταμερισμό που υπήρχε εκατό χρόνια πριν και περισσότερο μοιάζουν με αυτό που τόσο ο Λένιν όσο και ο Κάουτσκυ είχαν προβλέψει και το είχαν αποκαλέσει Υπεριμπεριαλισμό.

Σήμερα το φαινόμενο έχει πολιτογραφηθεί ως παγκοσμιοποίηση, ως μια διαδικασία για την διαμόρφωση μιας παγκόσμιας εξουσίας υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ.

Αυτή η διαδικασία βρίσκεται σήμερα σε κρίση.

Το κατακτημένο επίπεδο επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης δεν μπορεί βέβαια να καταργηθεί (δεν μπορούμε να καταστρέψουμε τους υπολογιστές, ούτε το άλμα του ανθρώπου στο διάστημα). Μπορούμε όμως να αμφισβητήσουμε δομικά χαρακτηριστικά του σημερινού καπιταλισμού όπως είναι ο νεοφιλεύθερισμός, αλλά και την πολιτική, στρατιωτική, οικονομική και ιδεολογική ηγεμονία των ΗΠΑ.

Σήμερα αναζητείται στρατηγική για μια νέα παγκόσμια ισορροπία. Προς αυτή την κατεύθυνση δεν νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε για «αδύναμο κρίκο» όπως πριν από εκατό χρόνια.

Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση

Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση από το Παρίσι το 1951 με την ΕΚΑΧ (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα). Η απόφαση βασίστηκε σε οικονομικούς λόγους, αλλά και σε πολιτικούς. Ο πολιτικός στόχος, σύμφωνα με τους ιδρυτές, ήταν «η ενίσχυση της γαλλογερμανικής συνεργασίας, η απομάκρυνση του φόβου του πολέμου και η δημιουργία των προϋποθέσεων για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».

Στα 58 χρόνια από τότε οι χώρες που εντάχθηκαν στην διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έφτασαν τις 27. Όταν λοιπόν συζητάμε τον στρατηγικό μας προσανατολισμό στη χώρα μας και στην Ευρώπη, θα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι:

«Υπάρχει μια διαδικασία οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο». Αυτή δεν είναι μόνο οι διακρατικές συνθήκες, Παρίσι 1951, Ρώμη 1957, Μάαστριχτ 1992, Άμστερνταμ 1997, Νίκαια 2001 και Λισσαβώνα 2009 ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις, αλλά σημαδεύεται με ιστορικές εντάσεις συγκρούσεις και με κατακτήσεις. Ο Μάης του ’68, η δημιουργία και η κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου, η κατάρρευση δικτατορικών καθεστώτων στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα. Η κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ και η ένταξη αυτών των χωρών στην Ε.Ε. Η δημιουργία κοινωνικού κράτους και οι δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις. Ο πόλεμος στα Βαλκάνια, το ΟΧΙ των Γάλλων και των Ολλανδών στο Ευρωσύνταγμα, το ΟΧΙ των Ιρλανδών στην Συνθήκη της Λισσαβώνας, οι εξεγέρσεις στα προάστια του Παρισιού, η εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη στην Ελλάδα, οι πρόσφατες καταλήψεις πανεπιστημίων στην Αυστρία.

Οι Συνθήκες που υπογράφτηκαν αντιπροσωπεύουν το συσχετισμό δυνάμεων σε κάθε ιστορική στιγμή. Η αριστερά καθυστερημένα συνειδητοποίησε ότι όλες αυτές οι διεργασίες αποτελούν συστατικά μιας ενιαίας διαδικασίας, με κέρδη και ζημιές, που λέγεται διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Υπάρχουν μάλιστα δυνάμεις της αριστεράς που δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη.

Καμιά από τις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις, όσο κι αν επηρέασαν τα πολιτικά δεδομένα σε μια ιστορική στιγμή, δεν άλλαξε τον προσανατολισμό σε αυτή την πορεία. Παράδειγμα το ΟΧΙ των Γάλλων. Απέτρεψε το Ευρωσύνταγμα, όμως αυτό επανήλθε σε μια μινιμαρισμένη εκδοχή στη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Στις εθνικές τους εκλογές, το 55% του ΟΧΙ μετατράπηκε σε κυβέρνηση Σαρκοζί και αξιωματική αντιπολίτευση Σιγκολέν Ρουαγιάλ. Ο λόγος είναι απλούστατος. Το ΟΧΙ ήταν μια αντίσταση, ένας αμυντικός αγώνας που δεν διαμόρφωνε όμως εναλλακτική πρόταση.

Αλλά και στην Ελλάδα αποτρέψαμε μεν την κατάργηση του άρθρου 16, δεν αποτρέψαμε όμως την λειτουργία νομίμως ή ατύπως στα ιδιωτικά «πανεπιστήμια». Υπάρχει λοιπόν ένα ιστορικό δίδαγμα. Οι μάχες αντίστασης πρέπει να δίνονται γιατί συμβάλλουν στην υπεράσπιση αξιών και κατακτήσεων, αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη για μια διαφορετική πορεία προόδου. Μόνο αν ενταχθούν σε ένα εναλλακτικό στρατηγικό σχέδιο μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την διαμόρφωση νέων συσχετισμών για νέα προοπτική.

Ελλάδα σήμερα

Είναι λοιπόν η Ελλάδα ο αδύνατος κρίκος που μπορεί, αν σπάσει, να αλλάξει αυτήν την πορεία ολοκλήρωσης της Ευρώπης;

Στις χώρες της Ευρώπης υπήρξαν σοβαρές και έντονες συγκρούσεις, οι οποίες την επηρέασαν, όμως δεν άλλαξαν τον προσανατολισμό της.

Λέγεται από κάποιους να καταργήσουμε ως χώρα την συνθήκη του Μάαστριχτ. Καλά ακούγεται. Όμως από το Μάαστριχτ μέχρι σήμερα έχουν περάσει 17 χρόνια. Υπάρχει ένα κοινό νόμισμα και άλλες τρεις Συνθήκες: Άμστερνταμ, Νίκαια και η Λισσαβώνα. Ειδικά δε η τελευταία, έχει ενσωματώσει όλες τις προηγούμενες και καθιερώνει ένα νέο επίπεδο πολιτικής ολοκλήρωσης.

Είμαστε στην μετά Λισσαβώνα εποχή. Δεν επιτρέπεται η αριστερά να αντιληφθεί την πραγματικότητα μετά 30 χρόνια. Όχι μόνο είμαστε στην μετά Λισσαβώνα εποχή, αλλά συντελούνται γύρω μας μεγάλες ανακατατάξεις που επηρεάζουν την Ευρώπη, τη χώρα μας, αλλά και την ευρύτερη γεωπολιτική ισορροπία.

Αναφέρομαι στις αλλαγές στην ενεργειακή στρατηγική της Ευρώπης και στην αυξημένη παρουσία των Ρώσων με τους South Stream και North Stream, στην εισβολή των Κινέζων στα λιμάνια μας, στη δημιουργία του BRIC (Συνεργασία Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας) και στην αναζήτηση νέου νομίσματος ως παγκόσμιου αποθεματικού, στις κλιματικές αλλαγές.

Υπάρχουν δύο στρατηγικές επιλογές: ή αρνούμαστε τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ή επιχειρούμε με ένα πανευρωπαϊκό σχέδιο να την αλλάξουμε.

Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θεωρεί ότι δεν είναι αρκετό να υπερασπιζόμαστε μόνο τις κατακτήσεις των περασμένων περιόδων, δεν είναι αρκετό ένα σχέδιο σε μόνο μία ευρωπαϊκή χώρα.

Χρειαζόμαστε έναν κοινό στρατηγικό προσανατολισμό, κοινές πολιτικές και κοινούς αγώνες για να στρέψουμε την Ευρώπη μακριά από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, να την καταστήσουμε παράγοντα ειρήνης και συνεργασίας στο κόσμο, χώρο δημοκρατίας δικαιωμάτων κοινωνικής δικαιοσύνης και υπεράσπισης του πλανήτη από την καταστροφή του.

Δύσκολο, θα μου πείτε. Βεβαίως, αν ήταν εύκολο, θα το είχαν καταφέρει οι παππούδες της σημερινής νεολαίας με το μεγάλο αντιφασιστικό κίνημα που σημάδεψε την ιστορία της Ευρώπης.

Δεν πρέπει να καλλιεργούμε στη νέα γενιά αυταπάτες. Ο αγώνας μας δεν είναι εφήμερος. Έρχεται από μακριά και σημαδεύει στο μέλλον. Είναι ένα γοητευτικό και ανιδιοτελές ταξίδι προσωπικής και συλλογικής αυτοσυνείδησης.

Ιδιαίτερα τα ηγετικά στελέχη έχουν την υποχρέωση και την ευθύνη να συμβάλλουν στην συγκρότηση της συλλογικής κριτικής σκέψης και της αυτοσυνείδησης για τον χαρακτήρα του αγώνα μας. Αυτό όμως δεν γίνεται με επιθεωρησιακού τύπου ατάκες.

Αλήθεια, η επίκληση του «αδύνατου κρίκου» σε ποια στρατηγική εντάσσεται, σε ποια λογική, σε ποιο διεθνές ή ευρωπαϊκό ή έστω εθνικό σχέδιο. Σε κανένα. Είναι μια ακόμα ατάκα ατάκτως ερριμένη, δηλαδή άρες, μάρες, αφορολόγητες.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Τακης Παπαθεοδωροπουλος, 16/12/09

Προϋποθεσεις για μια νεα δυναμικη του ρευματος ιδεων της ανανεωτικης αριστερας

Αγαπητοι συντροφοι

Εξαιρετικη η ιδεα να ανοιξει ο διαλογος αυτος. Και σπευδω να συμμετασχω με την καταθεση μερικων σκεψεων, περιληπτικων και κωδικοποιημενων. Σκεψεις που προς το παρον θα περιοριστουν στις προυποθεσεις για μια νεα δυναμικη του ρευματος ιδεων που αποκαλειται ανανεωτικη αριστερα. Και αυτό όχι γιατι ο τροπος, η μορφη, το οχημα μεσα από το οποιο θα γινει αυτό είναι ησσονος σημασιας αλλα γιατι οι προυποθεσεις αυτές ισχυουν ανεξαρτητα ποια επιλογη (παραμονη στο ΣΥΝ ως ταση, αυτονομηση ως συνιστωσα του ΣΥΡΙΖΑ η νέο πολιτικο μορφωμα) επιλεγει η επιβληθει τελικα.

1. Η Ανανεωτικη Αριστερα θα πρεπει να ξαναδει την διαδρομη της με νηφαλιοτητα αλλα και αυτοκριτικη διαθεση. Δεν φταινε μονο οι αλλοι για την σημερινη κατασταση. Εχουμε και εμεις τεραστιες ευθυνες με λαθη, ανεπαρκειες και παραλειψεις και οφειλουμε να τις αναλαβουμε για να μην τις επαναλαβουμε.

2. Η Ανανεωτικη Αριστερα εχει –όπως και ολος ο ΣΥΝ- ξεμεινει από ιδεολογικα και πολιτικα εργαλεια. Ειδικα εμεις πρεπει να συνειδητοποιησουμε ότι η κοινωνια, η αριστερα εχει αναγκη από φρεσκιες ιδεες που να βγαινουν από τις σημερινες αναγκες ενός κοσμου που αλλαζει δραματικα. Οφειλει να μιλησει για τα μεγαλα αλλα και αντιδημοφιλη προβληματα (καταναλωτισμος, αναγκη παγκοσμιας ρυθμισης της παγκοσμιοποιησης κλπ) για τα οποια κανεις σχεδον δεν μιλαει. Προτεινω σε αυτά τα πλαισια να υπαρξει ξεχωριστος δημοσιος ανοικτος διαλογος για την συνταξη ενός «μανιφεστου» για την μεταρρυθμιστικη Αριστερα στην Ελλαδα του 21ου Αιωνα.

3. Σε αυτά τα πλαισια νομιζω ότι θα πρεπει να συζητησουμε και την αλλαγη του προσδιορισμου ανανεωτικη που εχει βασικα πια ιστορικο φορτιο με τους προσδιορισμους Ευρωπαικη, μεταρρυθμιστικη και οικολογικη αριστερα που ανταποκρινονται πληρεστερα στην φυσιογνωμια μας. Κατι που μας απομακρυνει από συμπλεγματα προελευσεων, διασπασεων που κανεναν πλην ελαχιστων δεν ενδιαφερουν σημερα.

4. Η Ανανεωτικη Πτερυγα οφειλει να οριοθετηθει και να στεγανοποιηθει με τροπο σαφη και αποτελεσματικο από το ΠΑΣΟΚ. Φτανει πια με αυτή τη γαγγραινα που μας κατατρωει δεκαετιες.

5. Η Ανανεωτικη Αριστερα δεν μπορει να χαριζει (γιατι το εχει κανει ας μην κοροιδευομαστε μεταξυ μας) τον κοινωνικο ριζοσπαστισμο σε κανεναν. Αρνουμαστε τον ρολο της υποτιθεμενης αντισυστημικης Αριστερας αλλα δεν μας πρεπει και δεν θελουμε το ρολο της «γραβατωμενης Αριστερας των ΜΜΕ». Ας φροντισουμε λοιπον να μην το εκπεμπουμε…

6. Η Ανανεωτικη Αριστερα δεν χαριζει ουτε τα κινηματα. Τα πραγματικα φυσικα όχι οσα φαντασιωνονται μερικοι ως τετοια. Η κοινωνια εχει αναγκη νεες μορφες αυτό - οργανωσης και πρεπει να πρωτοστατησουμε σε αυτές.

7. H Ανανεωτικη Αριστερα χρειαζεται αμεσα ανανεωση η ιδια στο επιπεδο του στελεχικου της δυναμικου και της ηγετικης της εκφρασης.

8. Η Ανανεωτικη αριστερα πρεπει να ξαναπιασει το νημα που την συνεδεε στο παρελθον με τις ζωντανες δυναμεις της τεχνης, της διανοησης, της επιστημης. Ας μην μεινει επικληση, ας το δουμε συγκεκριμμενα.

9. Η Ανανεωτικη Αριστερα οφειλει να στοχαστει πανω στην εμπειρια του ΣΥΝ ως κομματικου σχηματισμου πολιτικης ενοτητας με τασεις. Σωστα αντιμετωπισαμε ως τωρα τις αποπειρες οσων αφου καταλαμβαναν πρωτα με την υποστηριξη τασεων και μαλιστα συμπαγων τα ανωτερα αξιωματα του κομματος στην συνεχεια στρεφονταν εναντιον των τασεων με στοχο την οικοδομηση προσωποπαγων μηχανισμων. Όμως αυτό δεν μας απαλλασει από την υποχρεωση να κανουμε απολογισμο των αρνητικων συνεπειων του συγκεκριμενου μοντελου που πραγματι μετατρεπει την αναγκη ελευθερης εκφρασης των ιδεολογικων ρευματων σε σκληρους μηχανισμους. Οφειλουμε στο επομενο μας βημα να προτεινουμε ένα συγχρονο πολιτικο υποκειμενο με μορφη δικτυου και με πραγματικα δημοκρατικες διαδικασιες.

10. Η Ανανεωτικη Αριστερα πρεπει να απευθυνθει αμεσα σε όλα τα μελη του Συνασπισμου ανεξαιρετως χωρις προκαταληψεις, με σεβασμο στην αποψη τους και μακρια από την λογικη των τασικων αντιπαραθεσεων. Αξιζει νομιζω να εξετασουμε την προοπτικη μιας προτασης που θα απευθυνεται στα μελη του ΣΥΝ και θα τους καλει να αποφασισουν τα ιδια για τα επιδικα θεματα μεσω ενός δημοψηφισματος για το μελλον των σχεσεων ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ αντι ενός εκτακτου συνεδριου που στο ονομα της δημοκρατιας οδηγει τα μελη στην τυφλη στοιχιση.

11. Η Ανανεωτικη Αριστερα οφειλει επισης ότι κανει να το κανει συντομα. Χθες ηταν πολύ νωρις ισως αλλα σιγουρα αυριο θα είναι πολύ αργα. Και επισης σιγουρο είναι ότι δεν μπορεις παρα μονο «στιγμιαια» να πατας σε δυο βαρκες.

Τακης Παπαθεοδωροπουλος
Γραμματεας ΝΕ Αχαιας του ΣΥΝ

Ένα θέμα που το ξεκίνησε ο φίλος Α.Μιχαιλίδης βρίσκει ανταπόκριση και εκτός Χίου

Από το πολύ καλό blog «Ροΐδη Εμμονές»



Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Kύριε Ροΐδη,
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στον μακαρίτη επίσκοπο Χίου Ιωακείμ, έναν προοδευτικό Δημοκράτη πατριώτη, με τις ανθρώπινες βεβαίως αδυναμίες και με τα λάθη του, που έπεσε άδικα θύμα του μετεμφυλιοπολεμικού κράτους της Δεξιάς και του Κέντρου και της πιο χυδαίας παλιανθρωπιάς των δεσποτάδων.

Ως πρωτοσύγκελος της Ρόδου καταδικάστηκε σε 6μηνη φυλάκιση από τις τουρκικές αρχές και ως επίσκοπος Αρδαμερίου σταλμένος εκεί στα πλαίσια της άδικης πολιτικής του πατριάρχη Ιωακείμ κατά των Βούλγαρων και Κουτσόβλαχων ορθόδοξων, καταδικάστηκε σε θάνατο. Τιμήθηκε με μετάλλια για τη συμμετοχή του στην περίοδο 1912-13. Ως δημοκρατικός πήρε μέρος στο κίνημα της Θεσσαλονίκης πράγμα που τον ανάγκασε να καταφύγει στην Πόλη πλάϊ στον βενιζελικό πατριάρχη Μελέτιο. Προήχθη σε μητροπολίτη Κορυτσάς αλλά δεν έγινε δεκτός από τους Αλβανούς ορθοδόξους που εύλογα ήθελαν δική τους Εκκλησία. Ως Μέγας πρωτοσύγκελος υπερασπίστηκε τα πατριαρχικά κτίρια από την έφοδο του πατριάρχη Ευθύμιου Ι, (παπα Ευτύμ) επικεφαλής του κεμαλικού τουρκικού ορθόδοξου πατριαρχείου. Με τη βοήθεια του Βενιζέλου καταλήγει μητροπολίτης Βολισσού και μετά Χίου, όπου τον βρίσκει η Κατοχή. Το πλούσιο βιογραφικό του αποκαλύπτει μια κλασσική περίπτωση πατριώτη Ιεράρχη της εποχής του, που με την Παιδεία και την ανατροφή που είχε πάρει ήταν και η μόνη αναμενόμενη.


Οι δεσποτάδες της γενιάς του που αναδείχθηκαν από τον πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄, είχαν σαν πρώτο στόχο τη συνέχεια της διαχρονικής γραμμής της υπεράσπισης των συμφερόντων του πατριαρχείου της Νέας Ρώμης από τις διαδοχικές μέχρι σήμερα αποσχιστικές τάσεις, λόγω των εθνικών αφυπνίσεων, των Σέρβων, Μαυροβούνιων, Ελλήνων, Βούλγαρων, Ρουμάνων, Αράβων, Αλβανών, Τούρκων και Σλαβομακεδόνων ορθοδόξων. Λόγω της διαμορφωμένης μέσα στους αιώνες ιμπεριαλιστικής εξουσιαστικής παράδοσης αυτού που τόσο υπερφίαλα και ανιστόρητα ονομάστηκε «Οικουμενικό» πατριαρχείο, ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεθεί επίσκοπος που θα σεβόταν το αυτονόητο δικαίωμα της αυτοδιοίκησης των ορθόδοξων λαών, ακόμη και του ελληνικού, που ούτε αυτός δεν ανέχτηκε την πνευματική εποπτεία του τοποτηρητή του Σουλτάνου του Οθωμανού πατριάρχη. Τα λέω αυτά για να δικαιολογήσω τον μακαρίτη που υπήρξε μεν όργανο του πατριαρχείου, αλλά δεν καταγγέλθηκε ποτέ για αγριότητες όπως άλλοι Μακεδονομάχοι μητροπολίτες σαν το φοβερό Καραβαγγέλη στη Μακεδονία και αργότερα στον Πόντο. Ήταν σαφώς ένα καλής πάστας επαρχιωτόπουλο, ένας άνθρωπος με συγκεκριμένου προσανατολισμού παιδεία, όχι σπουδασμένος στη Δύση, που βέβαια δεν είχε το ανάστημα να ξεφύγει από τα εξουσιαστικά στερεότυπα του πατριαρχικού κλίματος. Τέτοιες άλλωστε καλοπροαίρετες αγκυλώσεις βρίσκουμε και στους άλλους ΕΑΜίτες μητροπολίτες. Σημασία έχει πως ο Ιωακείμ ωρίμασε σταδιακά ξεπερνώντας τις ρίζες του και παίρνοντας λόγω της αγαθής του φύσης σταδιακά δημοκρατικές και κοινωνικά αριστερές θέσεις.

Ο αφιλοχρήματος Ιωακείμ πέθανε πάμπτωχος φιλοξενούμενος από συγγενείς του. Η σύγκριση με τον θρασύτατο επικριτή του τον συλλέκτη χρυσών μανικετόκουμπων και ακριβών αυτοκινήτων Χριστόδουλο που άφησε στην χορταριασμένη με τα Άνθη του Κακού βίλα του Π.Ψυχικού κληρονομιά στην αμφιλεγόμενη αυλή του τις συλλογές απαγορευμένων «θησαυρών επί της γης» μάρτυρες αδιάψευστους του υλιστικού του φρονήματος, είναι συντριπτική. Τον πραγματικό του χαρακτήρα ως ανθρώπου που πονούσε το λαό και ως πατριώτη αλλά και θρησκευτικού πατέρα τον έδειξε ο Ιωακείμ ως επίσκοπος Χίου με την κοινωνική και την πατριωτική του δράση αποκορύφωμα τη οποίας ήταν η προσχώρηση του στο ΕΑΜ. Aλλά και πριν την Κατοχή είχε δώσει δείγματα γραφής αποκαλύπτοντας έναν κληρικό που πονάει τον λαό και δρα για το κοινό όφελος, όταν έσπασε ένα ταμπού και εκποίησε αφιερώματα και σκεύη των ναών χάριν των σχολείων της Χίου, όταν έδωσε συντονισμένη μάχη για την καταπολέμηση των ενδημικών τραχωμάτων, όταν εργάστηκε για δημιουργία Νοσοκομείου, όταν έχτιζε υδραγωγείο, όταν έκανε αποστραγγιστικό έργο, όταν έφτιαχνε σχολεία κι όταν υποστήριζε εργαζόμενους μέσα στη μεταξική δικτατορία. Οι ριζοσπαστικές θέσεις του για την κατάργηση της αγαμίας των Αρχιερέων, για τη σύμπτηξη των πολυάριθμων μητροπόλεων, για την αναβάθμιση του επισκόπου που δεν θα περιοδεύει «με Άγια Λείψανα» και «χρυσά και κροτούντα άμφια», για την εκποίηση της περιουσίας των Μονών και την μετατροπή τους σε άσυλα αναξιοπαθούντων, για την υποχρεωτική μόρφωση των ιερέων, για την έκδοση προγαμιαίου πιστοποιητικού υγείας των μελλόνυμφων, αναδεικνύουν ένα πρωτοπόρο κοινωνικό αγωνιστή. Η Ιερά Σύνοδος των δωσιλόγων, των εκμεταλλευτών του λαού, των πιο διεφθαρμένων Αρχιερέων, που τον έβλεπε σαν «κάρφος οφθαλμών» τον εκδικήθηκε για την προσφορά του καταδικάζοντάς τον με συνοπτικές διαδικασίες ερήμην αρχικά σε καθαίρεση και ύστερα από ανακοπή σε εκθρόνιση εκβιάζοντάς τον να παραιτηθεί του δικαιώματος έφεσης για να μην αποσχηματιστεί, όπως είχε συμβεί με άλλους δυο ΕΑΜίτες τους Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιο (φωτ.) που έχασαν την αρχιερωσύνη τους προσωρινά για να τους επιστραφεί αργότερα και για να αποκατασταθούν στους τίτλους τους μετά θάνατον.

Η «Εθνική Οργάνωσις Χίου», (τι αντιλαϊκό και προδοτικό σήμα αυτό το επίθετο!), έχοντας ως σκοπό της να «στιγματεύσει ενώπιον όλου του πεπολιτισμένου κόσμου τον επαχθή κομμουνισμόν και τους ανόσιους οπαδούς του» αποτελούμενη από τον εσμό των τοπικών Εθνικοφρόνων ήταν ο μοχλός της εναντίον του δίωξης. Ευήκοος δέκτης των μηχανορραφιών της υπήρξε ο ακροδεξιός μητροπολίτης Ιωαννίνων Σπυρίδων, μετέπειτα αρχιεπίσκοπος και μάρτυρας υπεράσπισης του Τσολάκογλου στη δίκη των δωσίλογων, κατηγορούμενος και ο ίδιος αρχικά και απαλλαγμένος μετά με βούλευμα. Ο συμπολεμιστής του Άρη Βελουχιώτη ηγούμενος Γερμανός Δημάκος («Ανυπόμονος») καταγράφει στα απομνημονεύματά του δήλωση που έκανε ο Σπυρίδων για τους απόφοιτους του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς που όλοι τους πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση: «Δεν έκανα καλύτερα χοιροτροφείον…να προμηθεύω τους χωρικούς γουρουνάκια; Παρά πήγα κι έφτιαξα σχολείο…». Ο γραμματέας του μητροπολίτη Κονίτσης είπε στον Γερμανό: «Εδώ…μια φορά κυβερνούσε ο Αλή Πασάς….τον διαδέχθηκε ο Δεσπότης Ιωαννίνων….απλώς αφεντικό αλλάξαμε! Για να ζήσεις στην Ήπειρο έπρεπε να φιλήσεις την παντόφλα του Σπυρίδωνος…». Η «Λαϊκή Φωνή» Θεσσαλονίκης, όργανο του ΚΚΕ, είχε καταγγείλει τον Σπυρίδωνα ως «δοσίλογο και προδότη », παραπέμποντας στο σκεπτικό της απόφασης του Δικαστηρίου Δοσιλόγων Αθήνας και προσθέτοντας «Μπάκος, Τσολάκογλου και Μητροπολίτης….υπέγραψαν την προδοτική ανακωχή με τον Γερμανό στρατηγό Γιοντλ….που άνοιξε τις πόρτες της Ελλάδας στα νώτα του στρατού μας που πολέμησε στην Αλβανία». (Καραγιάννη Γιώργου “Εκκλησία και Κράτος. 1833-1977. Ιστορική επισκόπηση των σχέσεων τους. Εκδόσεις “το Ποντίκι”, 1997). Αλλά και ο Κων.Τσάτσος στη «Λογοδοσία» του περιγράφει κυνικά την εκλογή του Σπυρίδωνα ως αρχιεπισκόπου με διαδικασία στημένη στο παρασκήνιο. Γιατί η Εκκλησία των δωσίλογων, των ιερόσυλων, των παιδεραστών δεν καθαίρεσε ποτέ κανέναν δεσπότη της όσο αισχρός κι αν ήταν εκτός από τρεις ΕΑΜίτες επισκόπους (προσωρινά) και τον Αττικής Παντελεήμονα (βάζω στοίχημα, προσωρινά) κατά διαταγή του Αρείου Πάγου. Τον Αττικής Παντελεήμονα που ήταν πνευματικό τέκνο του διαδόχου του Ιωακείμ Χίου, χάριν του οποίου ο Ιωακείμ διώχθηκε κακήν κακώς με παρωδία δίκης.

Ο αποκρυφιστής δεσπότης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης, (συγγραφέας του πονήματος «Ο Αντίχριστος ελλοχεύει»-φωτ.) στις αρχές του εμφυλίου συμμετέχει στις συγκεντρώσεις της Δεξιάς κραυγάζοντας: “Οργανωθείτε!”. Παρουσιάζεται ως αντιστασιακός σε «εθνικά πλαίσια» πάντοτε, αφού φυγάδευε από την Εύβοια όπου έδρευε, Άγγλους στρατιωτικούς στη Μέση Ανατολή. Κατέφυγε επί Κατοχής στην Αίγυπτο όπου συγκρούστηκε με δεσποτάδες του πατριαρχείου Αλεξανδρείας για γυναικουλίστικα ζητήματα (που τα περιγράφει ο ίδιος) όπως το δικαίωμά του να φέρει εγκόλπιο ενώπιον του πατριάρχη. Ήταν ένας από τους αισχρότερους μητροπολίτες, ιδρυτής του κακόφημου ομώνυμου Τάγματος το οποίο ανέδειξε τέκνα του σκανδαλοποιούς δεσποτάδες, κατά κανόνα Παντελεήμονες κι αυτούς. Πέρα από τον Αττικής, εξέθρεψε τον ομώνυμο Κορινθίας με τη διάσημη οικονόμο του κα Λούλα (1 χρόνος πρωτόδικη φυλάκιση για οικονομικές ατασθαλίες), τον ομώνυμο Λήμνου (έφυγε «νύχτα» από την έδρα του κυνηγημένος από το λαό μαζί με τον προστατευόμενό του Γιοσάκη), τον Δράμας Φίλιππο (εκθρονίστηκε γιατί πάντρεψε την ερωμένη του με παπά), τον Αθηνών Ιάκωβο (έναν καλλιεργημένο άνθρωπο που όμως αναγκάστηκε σε παραίτηση κατηγορούμενος ως ομοφυλόφιλος), τον Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα Α΄, (δημοκρατικός που διώχτηκε από τη Χούντα ως ομοφυλόφιλος) και τον αρχιμανδρίτη Βενέδικτο Καρίβαλη που καθαιρέθηκε γιατί συνελήφθη από την Αστυνομία να ψαρεύει νεαρούς. Το Τάγμα του Φωστίνη σύμφωνα με τον επίσης εθνικόφρονα Αυγούστίνο της Φλώρινας ήταν «εστία μολύνσεως» της οποίας τα έργα «απειλούν να προκαλέσουν ναυτίαν και εις αυτούς τους βουβάλους του βορβορώδους Αλιάκμονος» (περιοδικό «Σπίθα»-Γ.Δ.Καρανικόλα «Ανορθόδοξοι Έρωτες Ορθοδόξων Αρχιερέων»). Ο Φωστίνης «βρέθηκε και στο επίκεντρο καταγγελιών (κυρίως για ηθικής φύσεως σκάνδαλα) για το μοναχικό ‘Τάγμα….’ που είχε ιδρύσει» και το οποίο «φιλοξενούσε νεαρά άτομα που προορίζονταν για κληρικοί» («Ποντίκι», 4.8.’05). «…Το συγκεκριμένο τάγμα θεωρήθηκε άντρο ακολασίας» («Έθνος», 28.1.’06). Ο αντικομμουνιστής και αρχιεθνικόφρων Παντελεήμων συγγραφέας του γελοίου «Ο κομμουνισμός. Ούτος εστίν ο πλάνος και ο αντίχριστος»- Απ. Διακονία, Αθ. 1950) εποφθαλμιούσε την έδρα της Χίου ενώ ήταν ήδη δεσπότης Καρυστίας και η Σύνοδος τον μετέθεσε αντικανονικά αμέσως μετά την έκπτωση του Ιωακείμ χωρίς να τηρήσει έστω κάποια χρονικά προσχήματα. Ένα ακόμη στοιχείο για την παλιανθρωπιά του Φωστίνη είναι η σύγκρουσή του με τον κεντρώο βουλευτή Εύβοιας Στρ.Θ. Παπαστρατή όταν κατέθεσε νομοσχέδια, για την κατάργηση του φόρου της Δεκάτης στο λάδι και την απαλλοτρίωση των Μοναστηριακών κτημάτων.

Ο Φωστίνης ήταν Ομολογητής της Ορθοδοξίας τιμώμενος μέχρι σήμερα για τα αίσχη του:
« ο Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων,πήγε κάποτε να λειτουργήσει στο φθισιατρείο της “Σωτηρίας”.Εκεί του έφεραν οι νοσοκόμοι μια μεγάλη πιατέλα με πολλά κουταλάκια.
….Δεν χρειάζονται αυτά,απάντησε με πίστη. ΄Εχω την Αγία Λαβίδα.
… κοινώνησε κανονικά τους ασθενείς και ύστερα πλησίασε την Ωρ.Πύλη για να καταλύσει. Το έκανε αυτό για να τον βλέπουν όλοι, και να μάθουν οι γιατροί ότι η Θεία Κοινωνία είναι φωτιά που καίει τα πάντα».

Το κλίμα των διώξεων κατά του Ιωακείμ συμπαρέσυρε και τον αριστερό ιερέα παπά Νικόλα Ξενάκη που αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας. Πατέρας πέντε παιδιών, ανθυπολοχαγός στην Μ.Ανατολή και δάσκαλος, διωγμένος από τον Φωστίνη εκτελέστηκε για “συμμοριτισμό” στις 6 Σεπτεμβρίου του 1948 στο Γουδί. Είχε προηγηθεί η καθαίρεσή του από το Συνοδικό Δικαστήριο και η βίαιη κακοποίηση του βαριά τραυματισμένου παπά από τους δεσμοφύλακες που εφαρμόζοντας την συνοδική απόφαση, όρμησαν πάνω του με βρισιές και ξυρίζοντάς τον “του κόβουν και σάρκες μαζί” (“Ποντίκι”, 11-2-’99).



Η συμμετοχή του Ιωακείμ σε συγκέντρωση της ΕΠΟΝ τον Γενάρη του ’46 και η χοροστασία του στην πάνδημη κηδεία δυο αγωνιστών που δολοφονήθηκαν από την Αστυνομία, δείχνει πως ο γενναίος Ιεράρχης δεν πτοήθηκε από την προετοιμασία της συνωμοσίας στο Πραιτώριο. Για την καταδίκη του Ιωακείμ επιστρατεύτηκε όλος ο δεξιός υπόκοσμος της Χίου, μεταξύ τους και διεφθαρμένοι κληρικοί όπως ο κάποτε κόλακας του επισκόπου αρχιμανδρίτης Ιωακείμ Ισιδωρίδης-υπόδικος για καθαίρεση- και ο ηγούμενος Γαβριήλ Τσαμπαρλής, καταδικασμένος στο Εφετείο για οικονομικές καταχρήσεις.. Ανακριτής ήταν ο Θηβών Πολύκαρπος αφού 3 άλλοι επίσκοποι αρνήθηκαν να αναλάβουν τη βρωμοδουλειά. Ο Ιεροεξεταστής παραπλανούσε τους μάρτυρες υπεράσπισης συστηματικά, ιδιαίτερα τους συγγενείς των εκτελεσμένων από τους Ναζίδες, διώχνοντάς τους με την διαβεβαίωση πως είχε σιγουρευτεί πια για την αθωότητα του Ιωακείμ. Πρόεδρος του δικαστηρίου που συγκροτήθηκε από δωσίλογους στην πλειοψηφία τους δεσποτάδες ήταν δεσπότης Ύδρας που έπρεπε να είχε εξαιρεθεί αφού ο Ιωακείμ είχε διεξάγει ανακρίσεις εναντίον του για το Ανάθεμα του Βενιζέλου. Η ολιγοήμερη αναβολή που ζήτησε ο Ιωακείμ προσκομίζοντας ένορκες ιατρικές βεβαιώσεις απορρίφθηκε. Ο Φωστίνης βιαζόταν να καταλάβει το θρόνο του. Ο εκ των δικαστών μητροπολίτης Σισανίου δεν συμμετείχε στη διαδικασία και υπέγραψε ψευδώς πως παρέστη. Προσχηματικά ο Ιωακείμ καταδικάστηκε με αναπόδεικτες και αόριστες κατηγορίες για ηθικά σκάνδαλα και για χαρτοπαιξία. Ο ίδιος απάντησε εμπεριστατωμένα εγγράφως σε όλες τις κατηγορίες και αποκάλυψε τις βαθιές διαστροφές αυτών που τον κατηγόρησαν ως ανήθικο. O βιογράφος του Α.Φ.Μιχαηλίδης, παραδέχεται εντίμως πως «τα ανθρώπινα πάθη του» ήταν «υπαρκτά σε ένα βαθμό» και επιστρατεύτηκαν για να δώσουν και «ηθικά χαρακτηρηστικά» στη δίωξή του. Ο ίδιος ο δεσπότης στην απολογία του αναφέρεται σε «πτωχήν και έντιμον και σώφρονα κόρην», που υπηρέτησε 9 χρόνια στην Μητρόπολη και μετά καλοπαντρεύτηκε, την οποία οι κατήγοροί του δυσφήμησαν. Προσωπικά υποθέτω πως η κόρη αυτή η οποία κατά παράβασιν των Ι.Κανόνων ήταν στην υπηρεσία του δεσπότη, θα τροφοδότησε εύλογα κουτσομπολιά και όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τα αυτονόητα. Αλλά ο Ιωακείμ είχε αντρίκια και ανοιχτά ταχθεί κατά της αγαμίας του κλήρου και κανείς δεν θα μπορούσε να τον πει υποκριτή όπως το σύνολο σχεδόν των συναδέλφων του. Τίποτα το μεμπτό δεν θα υπήρχε σε αυτή τη σχέση πλην ίσως από το ότι η γυναίκα αυτή εκτέθηκε στα ανθρωποφαγικά σχολια της κοινωνίας αφού ο επίσκοπος δεν είχε το ομολογουμένως τεράστιο θάρρος που χρειάζεται για να τα βροντήξει και να ζήσει με την καλή του, που βέβαια δεν ξέρουμε αν την αγαπούσε και πόσο και πως θα μπορούσαν να ζήσουν αφού ο αρχιερέας δεν είχε φροντίσει να φτιάξει γερό κομπόδεμα. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Όσο για την χαρτοπαιξία του Ιωακείμ, αυτή ήταν ένα απλό ανθρώπινο ανώδυνο χόμπυ, με συμπαίχτες τοπικούς επιστήμονες και σε καμία περίπτωση δεν έγινε δημόσια σε λέσχες ή με κάποιο χρηματικό τίμημα (Βλ. Δρ.Α.Φ.Μιχαηλίδης «Ο μητροπολίτης Χίου Ι.Στρουμπής»-Χίος 2009). Το άχυρο στο μάτι του Ιωακείμ, ενόχλησε τον Χριστόδουλο που κατά την ευαγγελική ρήση είχε ολόκληρα δοκάρια καρφωμένα στα μάτια του. Οι Χριστόδουλος και Ιερώνυμος που δεν καθαίρεσαν τον καταδικασμένο για παιδεραστία σε 20 χρόνια φυλακή πρωτοπρεσβύτερο Π.Παπουτσάκη, αρνούνται την αποκτάσταση του Ιωακείμ! Η αποθέωση της υποκρισίας. Ο Χριστόδουλος το 2001 σε μια θεατρινίστικη κίνηση αποκατάστησε τη μνήμη των ΕΑΜιτών επισκόπων Ηλείας και Κοζάνης αλλά όχι και τον Χίου, προφασιζόμενος τη χαρτοπαιξία του. Ο δεσπότης του Βώλου, το πνευματικό τέκνο του Καλλίνικου, ο πνευματικός πατέρας των κ.κ. Κουλουσούσα, Θεοκλήτου Βρεσθένης, Βαβύλη, Επιφανείου, ο προστάτης των Αττικής Παντελεήμονα και Γιοσάκη, ο τρόφιμος της παρακρατικής «Χρυσοπηγής» κλπ κλπ κλπ τόλμησε να επικρίνει τον Ιωακείμ της Χίου. Με απίστευτη ιταμότητα ο ψευταράκος που δήλωνε πως διάβαζε και δεν ήξερε τίποτα για χουντικά βασανιστήρια, ο συνεργάτης της προδοτικής Δικτατορίας φέρθηκε σαν να έκανε χάρη στους δυο τιμημένους ΕΑΜίτες Αρχιερείς: «”Τώρα καλούμαστε να συγχωρήσουμε. Δεν θα λησμονήσουμε...” (Θ.Τσ. “Ελευθεροτυπία”, 7-11-2000).

Ποια ήταν η αιτία αυτής της αδικίας σε βάρος ενός συμμαθητή του πατριάρχη Αθηναγόρα; Η φωνή του Ιωακείμ από τον τάφο του, ένα κείμενο καταπέλτης κατά των διεφθαρμένων δεσποτάδων στο οποίο κάποιοι αρχιεπίσκοποι θα αναγνώρισαν τον εαυτό τους: “...αυλοκόλακες και ερπετά προ …των εκμεταλευτών του λαού, έμποροι……χρησιμοποιούντες την αγίαν…θρησκείαν ως μέσον……ναρκώσεως των λαϊκών μαζών…ασεβείς και άθεοι, μη πιστεύοντες εις ουδέν ανώτερον αλλά μόνον εις το χρήμα και εις την σάρκαν……υποκριταί και θεομπαίχται……δοσίλογοι και εκμεταλλευταί……με παθολογικάς ανηθίκους παρεκτροπάς…αδίστακτοι Φαρισαίοι δια να κρατούν τον λαό μέσα εις το σκότος της θρησκοληψίας και άσπονδοι εχθροί κάθε κοινωνικής προόδου και εξελίξεως“.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Ανδρέας Νεφελούδης, 14/12/09

Σταθμός η απόφαση της ανανεωτικής πτέρυγας για την συγκρότηση του χώρου της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς

Οι αποφάσεις του συντονιστικού οργάνου της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ της περασμένης Κυριακής, αποτελούν σταθμό, κατά την γνώμη μου, για το μέλλον και την πορεία του χώρου της δημοκρατικής και ανανεωτικής αριστεράς.

Ποιες αποφάσεις και γιατί πράγματι είναι πολύ σημαντικές;

1. Η απόφαση για την συμμετοχή στην γραμματεία της πτέρυγας εκπροσώπων της «Πρωτοβουλίας για την ανασυγκρότηση της ανανεωτικής αριστεράς» που είναι παλαιά στελέχη του ΚΚΕ ΕΣ και του ΡΗΓΑ, ανένταχτοι για πολλά χρόνια από την μια και εκπροσώπων της «ΑΡΣΗΣ» από την άλλη, προσδίδουν στο ανανεωτικό εγχείρημα μια άλλη προοπτική. Ο χώρος πλέον αυτός απευθύνεται στον ευρύτερο κοινωνικό Συνασπισμό και τον καλεί να συστρατευτεί για την κοινή πορεία. Το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η συμπόρευση, από τώρα, με τους οικολόγους πράσινους (με όσους έστω από αυτούς που ενδιαφέρονται για μια κοινή πορεία στην διαδικασία της ανασυγκρότησης)

2. Η παραπάνω σημαντικότατη εξέλιξη θέτει τους όρους και τις προϋποθέσεις για το μέλλον σε άλλη βάση. Στην βάση δηλαδή, είτε της επαναδιαπραγμάτευσης της ιδρυτικής συμφωνίας του ΣΥΝ με τους συντρόφους του αριστερού ρεύματος και την επαναδημιουργίας ενός ΣΥΝ πραγματικά ανανεωτικού, ριζοσπαστικού και δημοκρατικού, είτε της συγκρότησης του κομματικού φορέα που λείπει από την πολιτική γεωγραφία του τόπου, του φορέα της ανανεωτικής, ευρωπαϊκής, μεταρρυθμιστικής, ριζοσπαστικής και δημοκρατικής αριστεράς. Θεωρώ περιττό να σταθώ στο αυτονόητο, δηλαδή στο να αποδείξω το παραπάνω κενό. Η πολιτική παρουσία του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο χρόνο το πιστοποιεί απόλυτα, περίτρανο παράδειγμα ήταν η απουσία του αριστερού ευρωπαϊσμού από τις ευρωεκλογές του περασμένου Ιούνη

3. Η απόφαση για μη συμμετοχή σε ότι συγκροτεί ως ενιαίο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και παραβιάζει κατάφωρα τις αποφάσεις του περασμένου συνεδρίου του ΣΥΝ, θέτει εκ των πραγμάτων τους τίτλους του τέλους για την ενιαία έκφραση του ΣΥΝ μέσω του ΣΥΡΙΖΑ στο συνολικό πολιτικό πλαίσιο της χώρας. Η ανανεωτική πτέρυγα πια και ο ευρύτερος κοινωνικός ΣΥΝ δεν εκπροσωπούνται από το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, από πολιτικές που δεν εκπορεύονται πλέον από τα μόνο δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα του χώρου, αυτά του ΣΥΝ. Από εδώ και στο εξής ο ΣΥΝ θα βαδίζει με δύο ταχύτητες, με μέλη αποκλειστικά του ΣΥΝ και με μέλη που θα διαθέτουν μια ποικιλία καρτών και ταυτοτήτων διαφόρων πολιτικών σχηματισμών.

4. Η ίδια η ανακοίνωση της πτέρυγας για τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα, μπορεί πράγματι να άργησε, αλλά παρουσιάζει το άλλο, το διαφορετικό στην πολιτική και την φιλοσοφία της τάσης μας σε σχέση με τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις. Επιτέλους ακούστηκε για πρώτη φορά, από καιρό, η φωνή του αριστερού ευρωπαϊσμού για θέσει ένα τέλος σε όλες αυτές τις αντιευρωπαϊκές φωνές σε σχέση με την κρίση και τον ρόλο του ευρώ, δηλαδή του συμφώνου σταθερότητας λέγοντας το αυτονόητο, δηλαδή ότι χωρίς το ευρώ η Ελλάδα σήμερα δεν θα ήξερε κανείς σε πιο χάλι θα βρισκόταν. Ακούστηκε η φωνή της αριστερής λογικής, αυτής που αγανακτεί με την απουσία της πολιτικής από την συμπεριφορά του ΣΥΝ. Διότι μόνο ως απουσία της πολιτικής από την οπτική του ΣΥΝ μπορεί να εκληφθεί η απουσία του από τον διάλογο για το ασφαλιστικό. Θεωρώ και πάλι περιττό να τονίσω το αυτονόητο, δεν συζητάμε μόνο με όσους συμφωνούμε και για ότι συμφωνούμε, θέλουμε να πεισθούμε και να πείσουμε, γι αυτό σε αντιδιαστολή με το νεοσταλινικό μόρφωμα εμείς μιλάμε για δημοκρατία την στιγμή που αυτοί προτάσσουν την βία και την τρομοκρατία των αποκλεισμών. Ακούστηκε τέλος η φωνή της αριστερής, ανανεωτικής και δημιουργικής παρέμβασης στο κρισιμότερο ίσως ζήτημα που επηρεάζει την πολιτική σκηνή της χώρας, την οικονομική κρίση. Υπάρχει, μας αφορά και πρέπει, για να είμαστε σοβαροί, να προτείνουμε λύσεις και προτάσεις αντιμετώπισης. Πρέπει να ακούσουμε άλλες σκέψεις, να πιέσουμε σε δημοκρατικές και φιλολαϊκές λύσεις, να δούμε ότι διαμορφώνεται σιγά –σιγά ένα νέο μπλοκ δυνάμεων στην Ε.Ε. που αμφισβητεί τις πολιτικές που πάνω από την πολιτική είναι η αγορά, και που ενδεχομένως σε αυτές τις πολιτικές προστρέχει και η χώρα μας, όπως τουλάχιστον εκφράστηκε ο Πρωθυπουργός την Παρασκευή. Χρέος της συνεπούς και σοβαρής αριστεράς είναι να πιέσει ώστε αυτή η εξαγγελία να γίνει πράξη, αυτό σημαίνει πολιτική μάχης και όχι απουσίας, αυτό σημαίνει πολιτική με αποτέλεσμα και όχι διαγκωνισμός με τον σταλινισμό.

Κλείνοντας και αυτή την παρέμβαση θα ήθελα να τονίσω μερικά πράγματα που αποδεικνύουν το ιστορικά αναγκαίο των παραπάνω αποφάσεων, όπως και το ιστορικά αναγκαίο της ανασυγκρότησης του χώρου της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς.

Από την δομή και έκταση της κρίσης εκτός των άλλων αναδεικνύεται περίτρανα η αδυναμία όλων των υπαρκτών και κυρίαρχων αριστερών (σε εισαγωγικά ή μη) πλευρών να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Η κρίση έχει βαθύ και δομικό χαρακτήρα, είναι συνάμα και κοινωνική και πολιτισμική και κρίση αξιών, δεν έχει γίνει όμως, δεν κατάφερε η κυρίαρχη αριστερά να την κάνει και πολιτική κρίση, γι αυτό και έχει αποτύχει ως εκφορά πολιτικού λόγου και πολιτικής πρακτικής. Πρέπει να αλλάξει.!!!

Τέλος, πιστεύω απόλυτα ότι πρέπει να τεθούν από την αρχή τα βασικά ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά του «δημοκρατικού δρόμου» και να μην αποτελούν πρόσχημα και υλικό για ψάρεμα στα θολά νερά όπως είναι τώρα από τον ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να αναδειχθούν σε επίπεδο καθημερινής παρουσίας τα βασικά συστατικά του, η δημοκρατία, η μεταρρύθμιση παντού, ο εκσυγχρονισμός, ο δημοκρατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, ο αριστερός ευρωπαϊσμός, η ανάπτυξη των θεσμών, η αντίθεση στην βία, η πολυφωνία, η συμμετοχή, και να συνδυαστούν με νέα θεωρικά και πολιτικά ρεύματα με πρώτο εκείνο της οικολογίας, της πράσινης ανάπτυξης στην κατεύθυνση της διαμόρφωσης νέων παραγωγικών προτύπων και αντιμετώπισης των κρίσιμων κοινωνικών φαινομένων, της εργασίας και της απασχόλησης.

Όλα τα παραπάνω δεν μπορεί να τα παρουσιάσει ως πολιτικές του ο ΣΥΝ ο οποίος έχει θέσει ως στρατηγικό του στόχου την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ των αριστεριστών ως νέο ενιαίο κόμμα. Άρα οι καιροί δεν περιμένουν και εμείς δεν έχουμε άλλη υπομονή.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ

Το αντέγραψα απο το blog ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ

Η είδηση όπως μου ήρθε από τον Γιάννη Μακριδάκη:


Σήμερα στη Χίο ήρθανε δύο Τούρκοι ψαράδες και φέρανε τα δίχτυα ενός Χιώτη ψαρά. Τα δίχτυα είχε κατασχέσει πρό τριμήνου η Τουρκική ακτοφυλακή επειδή βρίσκονταν απλωμένα στα Τουρκικά χωρικά ύδατα.
Οι Τούρκοι ψαράδες του Τσεσμέ συνεννοήθηκαν να μην "χτυπήσουν" την δημοπρασία. Έτσι αγόρασαν απο το Τουρκικό δημόσιο, τα 2.500 μέτρα διχτυού στην τιμή των...500 ευρώ και τα έφεραν πίσω στον ιδιοκτήτη τους.
Αυτά για να ξέρετε και κάτι διαφορετικό απο ότι μας ταϊζουν καθημερινά!


Σας χαιρετώ απο τη Χίο
Γιάννης Μακρυδάκης.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ

Πολιτικές για τη δημοσιονομική κρίση της χώρας

Η αντιμετώπιση της σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τη συνέχιση των πελατειακών σχέσεων και εξυπηρετήσεων, των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, την ανοχή στη φοροδιαφυγή, και την υπόθαλψη του παρασιτικού πλουτισμού από τα χρήματα του δημοσίου. Ούτε με τη μείωση της αμοιβής της εργασίας, που θα είναι κοινωνικά άδικη και απαράδεκτη και οικονομικά αναποτελεσματική.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οφείλει να μην ακολουθήσει το δρόμο της επίριψης των ευθυνών και του κόστους της ανάκαμψης στους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, το δρόμο δηλαδή που ακολούθησε, προδιέγραψε και πιέζει η ΝΔ και τον οποίο υποδεικνύουν οι πιέσεις των αγορών και της Κομισιόν.

Όλοι γνωρίζουν ότι η κατάσταση θα ήταν καταστροφική αν η χώρα μας δεν μετείχε στη ζώνη του Ευρώ. Όμως αυτό σήμερα δεν αρκεί.

Επιτέλους έφθασε η ώρα να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης και όσοι διαθέτουν και σκανδαλωδώς κρύβουν υψηλά εισοδήματα. Οι ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας – και η Εκκλησία – οφείλουν να δώσουν μερίδιο από τις μεγάλες υπεραξίες των τελευταίων χρόνων. Τα κέρδη από κεφάλαια πρέπει να χάσουν τα προνόμια τους και να υπαχθούν σε ενιαίους κανόνες και κλιμάκια φορολόγησης με τα εισοδήματα από εργασία. Οι δαπάνες του δημοσίου να ελεγχθούν δημοσίως και με διαφάνεια ώστε να εξυπηρετούν πραγματικά το δημόσιο συμφέρον και όχι κομματικά ή ιδιωτικά συμφέροντα και πελατειακά δίκτυα.

Ο κοινωνικός και πολιτικός διάλογος, για τον οποίο δεσμεύτηκε κατ΄ επανάληψη η κυβέρνηση, είναι αναγκαίος και πρέπει να γίνει. Πρέπει να είναι ουσιαστικός, αποτελεσματικός, και όχι προσχηματικός, θέτοντας επί τάπητος αυτές τις ώριμες ριζικές αλλαγές και προφανώς να αφορά και τη διαμόρφωση του προϋπολογισμού. Αλλιώς θα εκφυλιστεί σε φύλλο συκής προαποφασισμένων επιλογών διατήρησης του σημερινού αποτυχημένου και επικίνδυνου πλέον μοντέλου δημοσιονομικής διαχείρισης.

Για τις σχέσεις ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ – ΣΥΡΙΖΑ

Δεν θα δεχθούμε μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, δεν θα πάρουμε κάρτες μέλους του ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα δεχθούμε να εγγραφούμε σε ενιαίο μητρώο μελών στις τοπικές οργανώσεις.

Θα εργαστούμε είτε για τον ανακαθορισμό της μορφής του ΣΥΡΙΖΑ ως συμμαχικού σχήματος (κάτι που σημαίνει νέα πολιτική συμφωνία και συνέχιση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ με όσους συμφωνήσουν) είτε για την απεμπλοκή του Συνασπισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Χαράξαμε με σαφήνεια τις δικές μας «κόκκινες γραμμές», που θα έπρεπε βέβαια να είναι και οι κόκκινες γραμμές του κόμματος.

Με δεδομένη την αλλαγή των συνθηκών ύστερα από τις αποφάσεις της πρόσφατης συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένη την άρνησή μας να υιοθετήσουμε τις αποφάσεις για κάρτα-μέλους και για σταδιακό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, θα αποτελούσε αντίφαση η συμμετοχή μας στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρωτοβουλία της Αν. Πτέρυγας

Το Συντονιστικό εξέφρασε την πολιτική του βούληση για συμμετοχή του Ομίλου Προβληματισμού ΑΡΣΗ και της Ομάδας στελεχών για την Πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς στις διαδικασίες πολιτικού διαλόγου και πολιτικών πρωτοβουλιών του Ανανεωτικού χώρου.

Αθήνα, 13/12/09

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Δελτίο Τύπου Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου «Λάθρα;» 17/11/2009


Δελτίο Τύπου Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου «Λάθρα;»
Πριν από μερικές ημέρες κλήθηκαν για κατάθεση, στο πλαίσιο εισαγγελικής έρευνας, συμπολίτες μας από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, με τους οποίους βρεθήκαμε μαζί στο λιμάνι στις 26/7/09, να διαμαρτυρηθούμε για την μεταγωγή σε άγνωστο προορισμό και την πιθανή απέλαση 52 προσφύγων και μεταναστών -μεταξύ των οποίων και τριών καταγεγραμμένων ανηλίκων-. Δεν συμφωνούμε με την εκτίμηση ότι πρόκειται για μια τυπική διαδικασία. Η προσπάθεια των αρχών είναι σαφής, όποιος διαμαρτύρεται ακόμη και με ειρηνικά μέσα και τολμά να μην κοιτά μόνο την δουλειά του, τον «περιμένει στην γωνία» ο εισαγγελέας. Σε αυτό το μήνυμα εμείς απαντάμε. Η δράση μας και η κινητοποίηση του καθενός από εμάς έχει διακριτές αναφορές σε αξίες και ιδανικά υπέρτερα από την τρέχουσα –άθλια – προσφυγική / μεταναστευτική πολιτική. Ως συλλογικότητα, τα τελευταία 8 χρόνια σταθήκαμε αλληλέγγυοι σε πρόσφυγες και μετανάστες. Το καλοκαίρι στο λιμάνι πολιτικά και ηθικά είχαμε χρέος να βρεθούμε δίπλα τους. Οι αρχές έλαβαν το μήνυμα. Η πολιτική των εκτάκτων μεταγωγών και της μακρόχρονης κράτησης καταδικάστηκε και αποδείχτηκε απάνθρωπη και επικίνδυνη. Θα είμαστε ξανά απέναντι τους αν χρειασθεί σε κάθε δική τους ενέργεια που στέλνει ανθρώπους στον καιάδα της απέλασης, των βασανισμών, των τυπικών και άτυπων θαλάσσιων και χερσαίων επαναπροωθήσεων, των εξευτελιστικών συνθηκών κράτησης, της ελλιπούς ανθρώπινης υπόστασης. Όσοι σχεδίασαν την μεταγωγή θα πρέπει παρέχουν επαρκείς εξηγήσεις. Όσοι υλοποίησαν την μεταγωγή θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την σωματική μας ακεραιότητα, χτυπώντας πολλούς από εμάς και σέρνοντας μας σαν σακιά στην άσφαλτο, αγνόησαν ότι διαπράττουν αδικήματα σε βάρος των διαμαρτυρόμενων και των προσφύγων. Το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό εκείνης της ημέρας αποδεικνύει αυτόν τον ισχυρισμό. Μια απλή επανάληψη του για όποιον ενδιαφερόμενο, αρκεί ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα από ποιους ασκήθηκε βία –και μάλιστα υπέρμετρη- και ποιοι ήταν τα θύματα. Οι μετέπειτα εξελίξεις στην ουσία της υπόθεσης και της πραγματοποιηθείσας μεταγωγής δικαιώνουν την διαμαρτυρία μας και μας κάνουν περήφανους που ήμασταν εκεί. Παρόντες. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

ΠΑΙΔΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ


Μικρός ήθελε να γίνει σερίφης και τελικά έγινε μπάτσος.

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ


Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά η τοποθέτηση του Δ. Στρατούλη -«Αριστερό Ρεύμα»- ότι υπάρχει σχέδιο από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ για ρευστοποίηση του ΣΥΝ, απομάκρυνση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, με τελικό στόχο το ενιαίο κόμμα.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Ανοιχτό γράμμα στους Ανανεωτές συντρόφους μου

Φιλιώ Πολυμενάκου, 02/12/2009
Τι άλλο περιμένουμε σύντροφοι; Διάβασα το κείμενο της ανοιχτής επιστολής στον Αλέκο Αλαβάνο του Ανδρέα Νεφελουδη (χρόνια σου πολλά Ανδρέα και πάντα τέτοια) και ανάσανα.

Τι περιμένετε να αποφέρει πια ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελληνική κοινωνία και σε μας;

Για ποια Αριστερά αγωνιστήκαμε τόσα χρόνια,που ανεχόμαστε καρπαζιές από τον πιο απολίτικο πολιτικό, αχάριστο ως χαραχτήρα,ααντιφατικό ως υβριστή των δημιουργημάτων του και οραματιστή της φαυλότητας;

Για πόσο ακόμη νομίζετε ότι θα μας έχετε κόντά σας να προσπαθούμε να δικαιολογούμε τη στάση σας;

Και επί τέλους είχαμε δώσει ένα ραντεβού για τις 5/10. Γιατί μας στήσατε στη γωνία και σφυράτε αδιάφορα;

Σύντροφοί μου δεν ασφυκτιάτε μέσα στά περιθώρια της κοντόθωρης και στενόχωρης πολιτικής σκέψης των επικαθήμενων επί της κεφελής μας "συμμάχων": Δεν αισθάνεσθε στριμωγμένοι ανάμεσα στη μιζέρια και τη στασιμότητα του πολιτικά αδιέξοδου και ξεπερασμένου λόγου που μας επιβάλεται εκ των "συμμαχιών"να ακούμε και να αναμασάμε; και για ποιο σκοπό άραγε;

Δεν ανατριχιάζετε με τα καλέσματα για καταστροφικούς "αγώνες" και ανέχεστε να μπαίνει και η υπογραφή μας ως κόμμα; Επιμένετε να πιστεύετε ότι κάτι θα καταφέρουμε μέσα από τον ΣΥΝ: Αυτόν το ΣΥΝ που τον κατάντησαν ισότιμο και ισομελή εταίρο ανύπαρκτων για την κοινωνία προσώπων και ομάδων;

Κάνετε λάθος. μεγάλο λάθος από τα τραγικά λάθη,που μόνο στην Αριστερά γίνον ται ιστορικά και τη συρρικνώνουν...τη συρρικνώνουν...

Σύντροφοι μου θέλω κάτι να μου πείτε.

Και δεν θέλω να είναι "Φιλιώ κάνε υπομονή" ή "Φιλιώ κάνε ότι θες",όπως και εμείς

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

ΠΑΡΤΑ ΑΛΕΚΟ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ στον ΑΛΕΚΟ ΑΛΑΒΑΝΟ
Ανδρέας Νεφελούδης, 02/12/2009
Αγαπητέ Αλέκο,

Αφορμή για αυτή την επιστολή δεν είναι, προφανώς, οι απόψεις σου οι οποίες είναι απολύτως σεβαστές (θα είναι ίδιες και αύριο; Αφού μας έχεις συνηθίσει σε διαρκείς μεταμορφώσεις), αλλά δύο-τρεις αναφορές σου, αρκετά προκλητικές, θα έλεγα, στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρώτη αφορά στην αποστροφή και καταγγελία σου για τους μηχανισμούς:

Δεν κατάλαβα καλά από ποια θέση μιλάς, του λαϊκού αγωνιστή μήπως που αναδείχθηκε στα αξιώματα που βρέθηκες εσύ;

 Παιδί των μηχανισμών δεν ήσουν πάντα;

 Ως παιδί των μηχανισμών του κόμματος δεν ήσουν 25 χρόνια στις Βρυξέλλες;

 Ο μηχανισμός του αριστερού ρεύματος δεν σε έκανε πρόεδρο στον ΣΥΝ;

Τα μέλη και τα στελέχη της πλειοψηφίας δεν ήταν αυτά που σε τίμησαν με την ψήφο τους; Άλλο που μετά έτσι για να τους τιμήσεις και εσύ, προσπάθησες να «καταργήσεις» τις τάσεις.

Οι μηχανισμοί, Αλέκο, είναι καλοί και χρήσιμοι μόνο όταν μας υπηρετούν; Μετά τους κλωτσάμε για να φτιάξουμε τον προσωπικό μας στρατό;. Νομίζω πως εκπέμπεις μπόλικη δόση παραγοντισμού, αστικού τύπου μάλιστα.

Η δεύτερη αφορά στην αναφορά σου στο ότι μια ομάδα επαγγελματικών στελεχών έχει μπλοκάρει μέλη και φίλους….., ως κριτική στην ανανεωτική πτέρυγα.

Για στάσου λίγο Αλέκο, αυτή η τόσο απαξιωτική αναφορά σου παραπέμπει καταρχήν σε άνθρωπο που μισεί αφενός την εργασία (τέτοιος είσαι;) και από την άλλη δεν σέβεται.

 Δεν σέβεσαι λοιπόν Αλέκο, συντρόφους που απαρνήθηκαν καριέρες και άλλη επαγγελματική ζωή και τάχθηκαν στο κόμμα.

 Ακόμα δεν σέβεσαι, κάτω από μια περίεργα ελιτίστικη στάση, τις χιλιάδες μέλη και στελέχη που συγκροτούν την ανανεωτική πτέρυγα και όλοι μαζί συναποτελούν το 30% του ΣΥΝ.

Το 30% αυτό που λες, είναι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, που πονάνε τα λεφτά που βγάζουν με τον ιδρώτα τους, ιδεολόγοι, που στρατεύονται στο υστέρημα του ελεύθερου χρόνου τους, που είναι στην παραγωγή και στην κοινωνία από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Εσύ τι είσαι από όλα αυτά; Και από ποια θέση τους κρίνεις τόσο απαξιωτικά;

Και ξέρεις κάτι ακόμη; Απαιτείται περισσότερος σεβασμός σε μια πτέρυγα του ΣΥΝ που παρότι μειοψηφική στο κόμμα, είναι πιο μαζική από όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μαζί, τόσο στο εσωτερικό όσο και ως απήχηση στην κοινωνία.

Για δες λίγο τα ποσοστά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που πρόσκεινται στην ανανεωτική πτέρυγα και σύγκρινε τα με αυτά υποψηφίων από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Περισσότερος σεβασμός λοιπόν Αλέκο, αλλά τι ζητάω τώρα αφού η σχέση σου με την ηθική διάσταση της συνεργασίας μέσα από την διαφορετικότητα ήταν πάντα λειψή.

Εξάλλου ίσως να μην έχεις ενσκήψει στα εκλογικά αποτελέσματα αφού τότε ήσουν η πριμαντόνα της σιωπής, κάνοντας πράξη το δόγμα της καταστροφής για την ανάδειξη, αλλά ευτυχώς δεν σου βγήκε.

Λυπάμαι αλλά ποτέ δεν ήσουν ισχυρός στη σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση, αφού εύκολα πήγες να καταντήσεις την πολιτική διαφωνία σου με τον πρόεδρο του ΣΥΝ σε ξεκατίνιασμα.

Το λέω αυτό πηγαίνοντας στην τρίτη αφορμή για το κείμενο αυτό. Δηλαδή στην αποστροφή σου ότι η ανανεωτική πτέρυγα ταυτίζεται με τις απόψεις του ΛΑΟΣ και του ΚΚΕ σε ότι αφορά στα «Δεκεμβριανά».

Από πού και ως που, Αλέκο μου, η σοβαρή πολιτική διαφωνία με την στάση της λαγνείας προς τους κουκουλοφόρους έγινε ταύτιση με τα ακραία συντηρητικά αυτά κόμματα;

 Τι σχέση έχει η ανάγκη για δημιουργική αναζήτηση των αιτίων της κρίσης με το νεοσταλινικό μόρφωμα του ΚΚΕ; (Εξάλλου αν ενθυμούμαι καλώς εσύ δεν είχες αφήσει μία άδεια καρέκλα για την Αλέκα; Τι συνέβη ξαφνικά;)

 Τι σχέση έχει η κριτική για τις μορφές πάλης του κινήματος της νεολαίας με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ;

Μάλλον στερείσαι επιχειρημάτων, μένοντας στον αγοραίο γεροντοέρωτα με τις κουκούλες.

Πάντως για σκέψου, αν ακολουθούσαμε την μεθοδολογία σου, πως θα σου φαινότανε αν σου λέγαμε ότι ο αντιευρωπαϊσμός σου ταυτίζεται με τον πρόεδρο της Τσεχίας και με ότι το πιο αντιδραστικό και ακραίο δεξιό στοιχείο της Ευρώπης; Θα ήταν πολιτική αντιπαράθεση αυτή;

Άσε λοιπόν Αλέκο τις συνδικαλιστικές-παραγοντίστικες και δημαγωγικές (ελέω ακροατηρίου) πομφόλυγες και προσπάθησε να μιλήσεις με σεβασμό στην διαφορετικότητα και σοβαρά πολιτικά.

Ας μιλήσουμε χωρίς στερεότυπα για την σύγχρονη αριστερά, χωρίς παραγοντισμούς, χωρίς ένοχες σιωπές και χωρίς δημαγωγίες που καθορίζονται από το κάθε φορά ευήκοον ους.

Προφανώς η γενιά σου, η γενιά μου, δεν παραιτείται, αλλά ευτυχώς εσύ απέχεις πάρα πολύ από του να είσαι ο εκπρόσωπος της.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

Μ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
που πήγαν οι άλλες βάρκες ποιοι γλίτωσαν
εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
ένα νησί ερημικό
εκεί θα στήσουμε τα σπίτια μας
γύρω-γύρω στη μεγάλη πλατεία
και στη μέση μια εκκλησιά
θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
του καπετάνιου μας που χάθηκε ψηλά-ψηλά
λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου πιο χαμηλά του τρίτου
θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
κι ύστερα θα καλαφατήσουμε ένα μεγάλο καράβι καινούργιο
ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
θά 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίζουνε
μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε με μας.

Γράψε ένα ποίημα στα σχόλια

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Διευθύνει η Μαρία

Πρώτη φορά εδώ και 26 χρόνια συμφωνώ με το ΚΚΕ. Μήπως επιστρέφω;


ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια ακόμα απολαυστική εκδήλωση αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν «υπόδειγμα ενότητας».

Μια ευκαιριακή συγκόλληση χωρίς αρχές και μια διαπάλη άνευ ορίων - που φτάνει μέχρι σε δημόσιες συστάσεις (Κύρκος) για διασπάσεις και αποχωρήσεις - και όπου πίσω από τους «11 αρχηγούς» διαγκωνίζονται 5 - 6 διαφορετικές «γραμμές», με 12 - 13 υποσύνολα η κάθε μια στο εσωτερικό της. Βαβέλ!

Και όλο αυτό «προτείνεται» με την ίδια πάντα πληκτική επιχειρηματολογία περί «πλουραλισμού» και «πληθυντικής Αριστεράς», λες και μπορεί ποτέ να νοηθεί ως Αριστερά η μονήρης διαδικασία ικανοποίησης προσωπικών γούστων και η προώθηση προσωπικών στρατηγικών.

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Δημήτρης Παπαδημούλης: Αναβίωση εσωστρεφών αντιπαραθέσεων, και καλλιέργεια μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ενός «αντι-συνασπισμικού» κλίματος


Μιλώντας σήμερα στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ (Π. Τσούτσιας – Ν. Σαράντης), ο βουλευτής Β’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων, τα εξής:

Στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησαν τα εξής: Η ομιλία του Αλέκου του Αλαβάνου, ο οποίος είπε επί της ουσίας στην Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ «πάρτε πόδι, κάνετε κακό».

«Η ομιλία του Αλ. Αλαβάνου ήταν μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη. Μετά από μια πολύμηνη απουσία και πλήρη αποχή από τις τελευταίες εκλογές, αποτελεί επί της ουσίας, πλήρη μεταστροφή σε όσα ήξερε ο κόσμος ότι συμβολίζει και εκφράζει ο Αλ. Αλαβάνος όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που είδα είναι τον Αλ. Αλαβάνο να επιτίθεται με σφοδρότητα στο διάδοχό του στην προεδρία του Συνασπισμού, που ο ίδιος πρότεινε, να επιτίθεται στο κόμμα του, το Συνασπισμό, που τον τίμησε για δεκαετίες με τα ύπατα αξιώματα, και να επιτίθεται και στην πολιτική που ο ίδιος ακολούθησε για χρόνια, όσο ήταν στο τιμόνι.»

Υπάρχει εξήγηση;

«Η μόνη πολιτική ερμηνεία που μπορώ να δώσω είναι ότι προσπαθεί να στρέψει ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, το πιο αριστερίστικο, εναντίον του κόμματός του, του Συνασπισμού, χωρίς να διστάζει, για να το πετύχει, να υιοθετεί απόψεις και προτάσεις που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με όσα ο ίδιος ο Αλέκος έκανε ως Πρόεδρος του Συνασπισμού και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, έως πρόσφατα.

Θυμάμαι τον Αλέκο, πριν από λίγους μήνες, στην κηδεία του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, δακρυσμένος να κάνει ύμνο στον αριστερό ευρωπαϊσμό και να λέει ότι αυτή η πολιτική δικαιώθηκε. Θυμάμαι τον Αλέκο Αλαβάνο, μετά τις ευρωεκλογές, να λέει ότι δεν πήγαμε καλά γιατί κόψαμε το κεφάλι του καλύτερου ευρωβουλευτή, ασκώντας κριτική στην ηγεσία του Συνασπισμού, και έτσι αποξενωθήκαμε από το ρεύμα το ανανεωτικό, του αριστερού ευρωπαϊσμού, το οποίο εκφράζει ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής και εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Όσα είπε χθες ο Αλέκος είναι σε ευθεία αντίθεση με όσα σας ανέφερα. Και ακόμη, θέλει να μας διώξει από πού; Από το κόμμα του Συνασπισμού που το συνιδρύσαμε, μαζί και με τον Αλέκο και του οποίου τώρα αποφεύγει να πει αν παραμένει μέλος;»

Πώς είδατε και τις δηλώσεις του κ. Κύρκου;

«Η θέση μου είναι απολύτως σαφής και κατηγορηματική. Διεκδικώ, μαζί με χιλιάδες άλλους αριστερούς που εμπνεόμαστε από τις ίδιες απόψεις και την ίδια διαδρομή, την ισχυροποίηση του Συνασπισμού και των ανανεωτικών του χαρακτηριστικών, τον απόλυτο σεβασμό στη δημοκρατία, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και της αριστεράς. Είμαι απολύτως αντίθετος στη διάλυση και στη διάχυση του Συνασπισμού μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα οιονεί ενιαίο κόμμα. Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει μια ακόμη πιο πλατιά πολιτική συμμαχία, που να ανοιχτεί στο σοσιαλιστικό και στον οικολογικό χώρο και ότι αν μετατραπεί σε ένα ενιαίο κόμμα, θα γίνει ένα πιο στενό σχήμα από αυτό που ήδη είναι. Ακούω με σεβασμό όλες τις απόψεις, ακόμη κι αν δεν τις συμμερίζομαι.»

Για την διήμερη σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

«Δυστυχώς σφραγίστηκε από την αναβίωση εσωστρεφών αντιπαραθέσεων, και την καλλιέργεια μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ενός «αντι-συνασπισμικού» κλίματος, όταν όλοι γνωρίζουν πως ο Συνασπισμός είναι η πολύ μεγάλη συνιστώσα αυτού του συμμαχικού σχήματος. Ο κόσμος που μας έδωσε το 4,6%, παρά το αυτοκαταστροφικό καλοκαίρι που ζήσαμε, με τις γνωστές ηγετικές συμπεριφορές, περιμένει από μας να είμαστε συνεπείς σε όσα του υποσχεθήκαμε με το πρόγραμμά μας. Να κάνουμε μια αντιπολίτευση αριστερή στη νέα κυβέρνηση. Κυρίως να είμαστε παρόντες, με προτάσεις, με διεκδικήσεις, με αγώνες, εκεί που υποφέρει η ξεχασμένη κοινωνία και οι ασθενέστεροι. Το να κοιτάμε τον αφαλό μας και να δημιουργείται ένα κλίμα άγονων εσωτερικών αντιπαραθέσεων, με το να προσπαθούμε να μετατοπίσουμε τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ όχι προς τα εκεί που μας θέλει ο κόσμος, αλλά προς ένα χώρο μιας εξωκοινοβουλευτικής και αντισυστημικής αριστεράς, αυτό νομίζω ότι επιτείνει τα αδιέξοδα. Όσοι το επιχειρούν, νομίζω ότι είναι σε λάθος δρόμο. Θα ήθελα τον Αλέκο Αλαβάνο όπως τον γνωρίζαμε παλιά. Να βάζει το «εμείς» πάνω από το «εγώ» και να βοηθάει στη συλλογική προσπάθεια. Πολύ περισσότερο που σήμερα στο τιμόνι του κόμματος του Συνασπισμού βρίσκεται ένα πρόσωπο που ο ίδιος πρότεινε. Όπως ξέρετε, εγώ είχα ψηφίσει τον Φώτη Κουβέλη. Αλλά θέλω να θυμίσω ότι όταν δίναμε τη σκληρή μάχη των εκλογών του Οκτωβρίου, ξεκινώντας από την αγωνία «μπαίνουμε –δεν μπαίνουμε στη Βουλή», ο Κουβέλης και ο Παπαδημούλης ήταν, μαζί με δεκάδες χιλιάδες αριστερούς, δίπλα στον Τσίπρα. Ο Αλέκος, παρότι όλοι το περιμέναμε, δεν έκανε ούτε μια δήλωση «ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ».»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ

Ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε μέλη άλλου κόμματος
30/11/2009
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε τη σοβαρή κρίση και τα αδιέξοδα του σχήματος.Ερήμην της πολιτικής συγκυρίας, σε μια ατέρμονη και εσωστρεφή οργανωτίστικη συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στη βαθμιαία μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα με επιλογές κορυφών που δεν ικανοποιούν καμία πλευρά.Οφείλουμε κατηγορηματικά να υπενθυμίσουμε ότι ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε μέλη άλλου κόμματος.Εκφράζουμε απ΄ αυτή την άποψη την αντίθεσή μας με την ηγεσία του ΣΥΝ, η οποία, κατά παραβίαση των αποφάσεων της ΚΠΕ, προχώρησε στη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σε συμφωνίες που ρευστοποιούν του ΣΥΝ.Επιμένουμε στην ανάγκη επανακαθορισμού των σχέσεων ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και διεύρυνσης των συμμαχιών μας προς τον χώρο των αριστερών σοσιαλιστών και των Οικολόγων –Πράσινων.Σε κάθε περίπτωση η εξωστρεφής δράση με την αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση και ένα εναλλακτικό σχέδιο για την κοινωνία αποτελούν τα μεγάλα πολιτικά διακυβεύματα για το κόμμα μας.Τέλος η διχαστική, αντισυνασπισμική και υβριστική για την ανανεωτική αριστερά παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου, η οποία υπαγορεύεται από προφανείς σκοπιμότητες, προσβάλλει χιλιάδες αγωνιστές του κόμματός μας και της ανανέωσης του αριστερού κινήματος. Ο Αλέκος Αλαβάνος, αρκετά αργά βέβαια, περνάει την παιδική αρρώστια του κομμουνισμού: Τον αριστερισμό.Η Ανανεωτική Πτέρυγα καλεί τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος να αγωνιστούμε όλοι μαζί, μακριά από λαϊκισμούς και αριστερισμούς, για μια νέα πορεία του ΣΥΝ με κύριο μέλημα τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας.Αθήνα, 30/11/09

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Ροτζέριο Μορέιρα: Το Μπλόκο δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας ή προπαγάνδας


Ταμίας και μέλος της εθνικής ηγεσίας του Μπλόκο της Αριστεράς στην Πορτογαλία, ο Ροτζέριο Μορέιρα βρέθηκε για λίγες ημέρες στην Αθήνα και με την ευκαιρία αυτή μίλησε στην "Κ.Α." για το Μπλόκο που τον περασμένο Φεβρουάριο έκλεισε δέκα χρόνια ζωής. Στις πρόσφατες εκλογές το Μπλόκο εξέλεξε, με σχεδόν 10%, 16 βουλευτές επί συνόλου 230, και το ΚΚ 15, ενώ όταν δημιουργήθηκε είχε εκλέξει μόλις 2 βουλευτές, στη Λισσαβώνα. Σήμερα οι 16 βουλευτές του προέρχονται πια από 9 επαρχίες. "Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δώσουμε ελπίδα στους ανθρώπους" λέει ο Ροτζέριο Μορέιρα, υπογραμμίζοντας ότι "με το Μπλόκο ξεκίνησαν οι αλλαγές στην Αριστερά της Πορτογαλίας αλλά δεν τελειώνουν με αυτό. Θέλουμε η Αριστερά να βρίσκει νικηφόρες λύσεις".

* Πώς δημιουργήθηκε το Μπλόκο;

Πρόκειται για κόμμα-κίνημα, όχι συνασπισμό κομμάτων που προήλθε από τρία μικρά κόμματα. Ένα τροτσκιστικής έμπνευσης, ένα πρώην φιλοαλβανικό και το δικό μας, ένα μικρό κόμμα των πρώην μελών του ΚΚ και άλλων αριστερών. Το 1999 αυτά τα τρία κόμματα αποφάσισαν τη δημιουργία του Μπλόκο. Τα διαφορετικά ρεύματα που το αποτέλεσαν, διαλύθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Τα τρία κόμματα αποσύρθηκαν, αποφάσισαν ότι δεν θα λαμβάνουν σημαντικές δημόσιες πρωτοβουλίες, μετατράπηκαν σε ενώσεις πολιτικού διαλόγου. Το Μπλόκο συζητά τις πολιτικές πρωτοβουλίες, την πολιτική δράση, τις προτάσεις για την καθημερινότητα, δεν κατακλύζεται από τον ιδεολογικό διάλογο σχετικά με το τι έγινε στο εργατικό κίνημα, κοκ.

* Σήμερα, πώς λειτουργεί το Μπλόκο; Υπάρχουν ποσοστώσεις των ρευμάτων;

Μετά από τη δημιουργία του, εισήλθαν στο Μπλόκο κι άλλες ομάδες. Οι τρεις πρώτες αποτελούν την πλειοψηφία, αντιπροσωπεύονται στα συνέδρια του Μπλόκο κάθε δύο χρόνια, ενωμένα, με την ίδια πολιτική πλατφόρμα. Αποτελούν περίπου το 80% των μελών της εθνικής ηγεσίας. Υπάρχουν κι άλλα ρεύματα που έχουν τις δικές τους πλατφόρμες και εκπροσωπούνται στην εθνική ηγεσία του κινήματος.

* Και το σύστημα λειτουργεί αποτελεσματικά;

Είμαστε ένα πλουραλιστικό κίνημα, συζητάμε, όλες οι πλατφόρμες μετέχουν στις συζητήσεις υπό τις ίδιες συνθήκες, τα ίδια δικαιώματα και όλες οι ψηφοφορίες είναι μυστικές, οι εκλογές γίνονται με μυστικότητα. Υπάρχει αναλογικότητα στην εθνική ηγεσία του Μπλόκο, όχι στο Πολιτικό Γραφείο. Το γεγονός ότι η ιδρυτική του Μπλόκο πλειοψηφία κατεβάζει ενιαία πλατφόρμα δεν αποκλείει τις εσωτερικές διαφορές. Αλλά συνυπάρχουμε με πολιτικές προτάσεις - αυτό είναι το μοντέλο.

* Στο καταστατικό υπάρχουν τα ρεύματα;

Προβλέπεται το δικαίωμα των τάσεων αλλά μόνο για εκείνες που το διεκδικούν. Η πλειοψηφία δεν χαρακτηρίζεται ως τάση. Οι ομάδες που θεωρούν ότι είναι τάσεις μπορούν να στέλνουν ντοκουμέντα στα μέλη, να μετέχουν στις συζητήσεις. Ο πλουραλισμός των διαφόρων λιστών υπάρχει παντού στο Μπλόκο, κυρίως στις τοπικές δομές, στις διάφορες ομάδες εργασίας, συντονισμού... Υπάρχει μια ομάδα της άκρας αριστεράς, που ονομάζεται ρήξη, που μπήκε στο Μπλόκο, λίγο μετά από τη δημιουργία του και που παραμένει ως ρεύμα, με τη δική του ταυτότητα - πολλές φορές δεν συμφωνεί με την πλειοψηφία. Έχουμε καταφέρει να έχουμε κοινή πολιτική πλατφόρμα καθόλη τη δραστηριότητά μας εκτός από την περίοδο των συνεδρίων, όπου γίνεται συζήτηση όλων των διαφορετικών απόψεων. Πετύχαμε να έχουμε αυτή την πλουραλιστική φωνή. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα, και το θεωρώ πολύ σημαντικό για την οικοδόμηση του Μπλόκο, της εμπιστοσύνης μεταξύ των ηγετικών πυρήνων, των βασικών ηγετών που συμφώνησαν πριν από τη δημιουργία του. Η οικοδόμηση ακριβώς σχέσεων εμπιστοσύνης, όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων αλλά και με τους ανεξάρτητους. Και θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Αρχικά υπήρχαν κι άλλα κόμματα που ήθελαν να μπουν στο Μπλόκο. Αλλά κρίναμε ότι αν υπήρχε μια τεράστια «ομπρέλα» κομμάτων, τα πράγματα δεν θα προχωρούσαν. Προχωρήσαμε με όσους είχαν δημιουργήσει αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης και μπορούσαν να κτίσουν κάτι το κοινό.

* Ποιες οι σχέσεις με το Κ.Κ.;

Έχουμε πολλές συγκλίσεις σε κοινοβουλευτικό, σε τοπικό επίπεδο. Αλλά δεν έχουμε σημαντικές θεσμικές σχέσεις. Εμείς θεωρούμε ότι το Μπλόκο συνέβαλε σημαντικά στην αλλαγή της πορτογαλικής αριστεράς αλλά δεν είναι το κέντρο της αριστεράς. Πρέπει να γίνουν κι άλλες αλλαγές στην αριστερά προκειμένου αυτή να μπορεί να αναλάβει την κυβέρνηση, αυτός είναι ο στόχος μας. Να κερδίσουμε το Σοσιαλιστικό Κόμμα, και για τον σκοπό αυτό χρειαζόμαστε μια ευρεία κοινωνική πλειοψηφία που μπορεί να γίνει και πολιτική. Εμείς δεν είμαστε κόμμα διαμαρτυρίας ή προπαγάνδας. Το διακύβευμά μας είναι η οικοδόμηση λύσεων, προτάσεων που να είναι πλειοψηφικές στην κοινωνία. Προσπαθούμε να ενισχύσουμε την ελπίδα του κόσμου, προκειμένου να γίνουν οι αλλαγές που θα φέρουν την αριστερά στην εξουσία. Το Κ.Κ. χρησιμοποιεί εναντίον μας πολύ σκληρά λόγια, κυρίως στο τελευταίο συνέδριό του - κάτι που εμείς δεν κάνουμε. Σήμερα το Μπλόκο έχει πολύ πιο ομοιογενή παρουσία σε όλη τη χώρα από ό,τι το Κ.Κ.

* Ποιο είναι το προφίλ των ψηφοφόρων του Μπλόκο;

Μελέτες δείχνουν ότι πολλοί νέοι μας ψηφίζουν -έχουμε ισχυρή παρουσία στους νέους, κυρίως κάτω των 25 ετών-, όπως και πρώην ψηφοφόροι των Σοσιαλιστών, άνθρωποι που για χρόνια δεν ψήφιζαν κανένα κόμμα ή που ψήφιζαν το Κ.Κ. Δώσαμε μέσα σε τέσσερις μήνες, τρεις εκλογικές μάχες - ευρωεκλογές, εθνικές, τοπικές εκλογές. Και οι ψηφοφόροι έκαναν διαφορετικές επιλογές. Πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι οι ψήφοι δεν είναι ιδιοκτησία των πολιτικών κομμάτων. Οι ψηφοφόροι αλλάζουν γνώμη. Οι σοσιαλιστές έχασαν στις ευρωεκλογές και μετά από λίγο κέρδισαν, έστω και χάνοντας την απόλυτη πλειοψηφία, στις εθνικές εκλογές.

* Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, σκεφθήκατε το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους σοσιαλιστές;

Στις εκλογές αυτές δεν επιδιώξαμε συμβιβασμούς: η κυβέρνηση Σόκρατες είναι η πιο νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα. Αποφασίσαμε λοιπόν να κατέβουμε με αυτόνομες λίστες στις δημοτικές εκλογές για να μην υπάρχει σύγχυση ότι στηρίζουμε τη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Δώσαμε μάλιστα μεγαλύτερη έμφαση στις εθνικές εκλογές. Και το βράδυ των δημοτικών εκλογών αναγνωρίσαμε ότι χάσαμε. Με σαφήνεια…

* Γενικότερα, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις σας με την κυβέρνηση μειοψηφίας του Σόκρατες...

Είμαστε στη Βουλή για να εγκρίνουμε νόμους που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή του κόσμου. Η πρόβλεψή μας είναι ότι με βάση το κυβερνητικό πρόγραμμα, οι βασικοί νόμοι, ο προϋπολογισμός, θα παρατείνουν την προηγούμενη πολιτική. Ήδη έχουμε καταθέσει τέσσερις προτάσεις νόμου για τη διαφθορά και τη φορολογία. Πριν από τις εκλογές καταφέραμε τη σύγκλιση, αναφορικά με την εργατική νομοθεσία, με ένα σημαντικό στέλεχος των σοσιαλιστών, τον Μανουέλ Αλέγκρε, και άλλους σοσιαλιστές, που καταψήφισαν τον νέο κώδικα Εργασίας. Ήταν η πρώτη δημόσια πρωτοβουλία σύγκλισης για θέμα κοινωνικής πολιτικής του Μπλόκο, με σημαντικούς Σοσιαλιστές και ανεξάρτητες προσωπικότητες.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Ο ΚΑΡΑΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ


Κάθε μέρα που περνά μοιάζουν και περισσότερο.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Φτάνει πια

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΪΜΑΚΗ

Τα εισηγητικά κείμενα της Σύσκεψης (του ΣΥΝ και των συνιστωσών) που συγκροτούν ώς ένα βαθμό την επίκαιρη δημόσια παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτούν ένα απελπιστικά χαμηλό και περιορισμένο επίπεδο οραματικού και προγραμματικού προβληματισμού, που εκθέτει ανεπανόρθωτα τους συντάκτες τους, απέναντι σε όσους αριστερούς/ές στήριξαν και στηρίζουν το πρωτότυπο και φιλόδοξο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Πέρα δε από τα κείμενα, βοηθούσης και της τηλεοπτικής δημοκρατίας, οι διαχρονικές ενέργειες διαχείρισης του εγχειρήματος από τα ηγετικά στελέχη του δυστυχώς γελοιοποιούν ευρύτερα στην κοινωνία την προσπάθεια της στερέωσης και διεύρυνσής του. Η ασημαντότητα των κειμένων του ΣΥΡΙΖΑ και οι ενέργειες στελεχών στην κορυφή του -που είναι και ευάλωτες επικοινωνιακά δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία, αντιστοιχούνται πλήρως με τις αδυναμίες και την ανεπάρκεια των ίδιων των στελεχών του, την παγερή αδιαφορία απέναντι στο εγχείρημα της προοδευτικής διανόησης, τη δυσκολία του ίδιου του εγχειρήματος.

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ σχηματοποιείται στην κορυφή του σαν μια ατέρμονη και ατελέσφορη οργανωτική προσπάθεια, που θυμίζει το γραφικό γνωμικό «το κάρο μπροστά από τα βόδια».

Προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα

Πιο αναλυτικά οι αναποτελεσματικές προσπάθειές οφείλονται:

- Στο ανεπαρκές και ευάλωτο περιβάλλον που συνδιαμόρφωσαν οι απλουστευτικοί και ελλιπείς προβληματισμοί του ΣΥΡΙΖΑ, στα κείμενα και τις διακηρύξεις του, σχετικά με το μέλλον της ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς, το ευρωπαϊκό και το διεθνές γίγνεσθαι, σε συνθήκες παγκόσμιων και πολυδιάστατων κρίσεων του καπιταλιστικού συστήματος.

- Στις, περιορισμένης στόχευσης, πολιτικές παρεμβάσεις και ενέργειές του, στις σχεδόν ανύπαρκτες οραματικού και πολιτικού χαρακτήρα αναζητήσεις του και στη μονότονη ενασχόλησή του με την κοινωνική σφαίρα, δράσεις και παρεμβάσεις που δεν επαρκούν για την επιτυχία ενός σοβαρού εγχειρήματος ανανέωσης της αριστεράς.

- Στις αυθαίρετες, άσκοπες και ατέρμονες, οργανωτικού κυρίως χαρακτήρα συγκρούσεις των ηγετικών κλιμακίων των συνιστωσών του δίπλα στα καμώματα και τα «up down» των ηγετών του, στις παλινωδίες του Συνασπισμού και στις ενέργειες των αξιολύπητων πολιτικά τάσεων - μηχανισμών του, που προκάλεσαν συνθήκες γελοιοποίησης του όλου εγχειρήματος, το οποίο ξεκίνησε με έναν εντυπωσιακό και ελπιδοφόρο τρόπο και σημαντική επιτυχία επιρροής (βλέπε περσινές δημοσκοπικές εξάρσεις) και κατέληξε στη σημερινή διαβλητή και αποκρουστική μορφή του, με 11 αρχηγούς στην κορυφή και χάος στη βάση του.

Ο κάθε σκεφτόμενος αριστερός πολίτης, άνδρας ή γυναίκα, με στοιχειώδη γνώση των εσωτερικών, ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων, που θα μελετήσει και θα αναλύσει τα διαμειφθέντα και τα γραφόμενα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ, τις αντιφατικές ενέργειες και την ενοχλητική πολυγλωσσία του, θα αντιληφθεί εύκολα το «ανάστημα» των ηγετικών λεγόμενων στελεχών πασών των συνιστωσών του και θα λυπηθεί για το κατάντημά του, που ανάλαβαν την πρωτοβουλία να διαχειριστούν το μεγάλο εγχείρημα της ενότητας και της ανανέωσης της σύγχρονης ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς, σε πολύ δύσκολες είναι η αλήθεια συνθήκες, εσωτερικές ευρωπαϊκές και παγκόσμιες, και το οδηγησαν σήμερα με όρους φθαρμένων τεχνικών της εξουσίας, χυδαίους οπορτουνισμούς και οργανωτικούς ακροβατισμούς σε αδιέξοδο.



Η νέα εποχή

Η σημερινή πραγματικότητα είναι ριζικά διαφορετική από εκείνη του προηγούμενου αιώνα, με τις επαναστάσεις του, τις βεβαιότητές του, τους σοσιαλισμούς του, υπαρκτούς και ανύπαρκτους, τη δημοκρατική ανέλιξη των κοινωνιών του και τις κοινωνικές κατακτήσεις των λαών του.

Όλες οι χώρες του ανεπτυγμένου αλλά και του αναπτυσσόμενου κόσμου έχουν περάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο κυρίαρχο και αποκρουστικό μοντέλο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού που συνταράζει συθέμελα τις κοινωνίες, το περιβάλλον και τον πλανήτη.

Οι μεγάλες κρίσεις που τον συνοδεύουν, χρηματοπιστωτική, κλιματική, περιβαλλοντική, ενεργειακή, πυρηνική, οικονομική, εργασιακή, διατροφική, μεταναστευτική, επιδημική κ.ά. δεν αντιμετωπίζονται μόνο με τις πολύ σημαντικές κοινωνικές παρεμβάσεις σε τοπικό επίπεδο (κινήματα συνοικίας), σε εθνικό (κοινωνικά κινήματα), σε περιφερειακό(ευρωπαϊκό κοινωνικό φόρουμ), σε διεθνές (παγκόσμιο κοινωνικό κίνημα, κίνημα ειρήνης), αφού δεν ανατρέπουν την παραδοσιακή πολιτική προοπτική σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα.

- Παράδειγμα πρώτο, πρόσφατο στη χώρα μας. Η σημαντική εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη οδήγησε στην επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και όχι στην ανατροπή του δικομματισμού και την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών που προπαγάνδιζε αφελώς και επιπολαίως η κορυφή του ΣΥΡΙΖΑ.

- Παράδειγμα δεύτερο. Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται πλέον σε επίπεδο κράτους έθνους. Δεν αρκεί να ρίξεις χρήματα στις αυτοκινητοβιομηχανίες ή στις τράπεζες σε εθνικό ή και διεθνές επίπεδο για να αντιμετωπιστεί η κρίση με ένα «εναλλακτικό» μοντέλο φιλελεύθερης ανάπτυξης, έστω πράσινης, χωρίς απασχόληση και νέα δημόσια δυναμική στον οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό τομέα που συρρίκνωσε και απορρύθμισε το μέχρι πρότινος νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα ανά τον κόσμο.

- Παράδειγμα τρίτο. Η πορεία της κλιματικής αλλαγής, που καθημερινά δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό της, δεν ανατρέπεται με μεμονωμένες πολιτικές ούτε καν με περιφερειακές επεμβάσεις. Επιβάλλει τη συμμετοχή και τη συνεισφορά σε θεσμούς και χρήμα όλων των ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, δηλαδή συνθήκες νέων οικουμενικών ρυθμίσεων και μιας νέας παγκόσμιας αναδιανομής των πόρων, χρηματικών και υλικών, με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον.

- Παράδειγμα τέταρτο. Εκτός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) επικρατεί κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό και περιβαλλοντικό χάος. Δεν είναι επομένως πολιτικά ορθό να απορρίπτουμε το όραμα της ενωμένης Ευρώπης ή να το ισοπεδώνουμε στο όνομα των ασκούμενων σήμερα στους κόλπους της νεοφιλελεύθερων πολιτικών ή των θεσμικών ελλειμμάτων που εμφανίζει. Η Ε.Ε. αποτελεί εν δυνάμει ευνοϊκό κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, για την προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού της Ευρώπης, με δυνατότητες οικουμενικής παρέμβασης, για την προστασία του περιβάλλοντος, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη.

Τα ευρωπαϊκά κράτη θα μπορούσαν κάτω από διαφορετικές θεσμικές συνθήκες και συσχετισμούς δυνάμεων να λειτουργήσουν σαν μία ενιαία οντότητα:

- Στον ΟΗΕ, αφού καλύπτουν το 40% του προϋπολογισμού του, χρηματοδοτούν το 33% της ειρηνευτικής δύναμής του, και το ένα τέταρτο της οικονομικής βοήθειας που χορηγεί.

- Στο αναδυόμενο παγκόσμιο πολυπολικό στερέωμα, για την αντιμετώπιση των μεγάλων περιφερειακών και διεθνών προβλημάτων, στη Μέση Ανατολή, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, στο μεταναστευτικό, στην αποπυρηνικοποίηση του πλανήτη, στην κλιματική αλλαγή, στο ενεργειακό. Η θεωρία της «αξιοποίησης» της Ευρώπης μόνο σε κινηματικό επίπεδο, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, ή μόνο σε επίπεδο συμμαχιών με τα αριστερά κόμματα της Ε.Ε. και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, κατά τον ΣΥΝ, είναι λαθεμένη και επικίνδυνη για την προοπτική της ανανέωσης της ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο ότι και στα δύο εισηγητικά κείμενα της Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ αποσιωπούνται τα προβλήματα της Ε.Ε. και η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ για τις απαιτούμενες θεσμικές αλλαγές με στόχο την περίφημη άλλη Ευρώπη που ευαγγελιζόταν τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές.



Νέα αριστερή συνείδηση

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ριζοσπαστική και οικολογική αριστερά στη σημερινή της μορφή δεν προσφέρει πλέον μια πραγματική ανανεωτική προοπτική και μια αληθινή εναλλακτική διέξοδο στο άγχος και την ανασφάλεια του σύγχρονου κόσμου (των πολέμων, της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων, της επικοινωνιακής και της τεχνολογικής έκρηξης, της νέας φτώχειας και της περιβαλλοντικής καταστροφής, της αποδυνάμωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της κάθε μορφής τρομοκρατίας). Υπάρχει όμως ανοικτή η προοπτική και η δυνατότητα συγκρότησής της με διαφορετικούς ιδεολογικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς όρους, μια προοπτική που θα συνδυάζει οραματικά, μέσα από μια ριζικά διαφορετική οπτική, θετικές παρεμβάσεις και θα προτείνει ώριμους στόχους διεξόδων, στη σφαίρα της κοινωνίας, της πολιτικής του πολιτισμού και της προστασίας της φύσης.

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι μια νέα προσπάθεια για την αναβάθμιση και την ανανέωση της ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς και μια νέα οραματική προοπτική της, περνάει μέσα από το όραμα της οικοδόμησης της Ενωμένης Ευρώπης. Την πρωτότυπη και σημαντική αυτή πρωτοβουλία των ευρωπαϊκών κρατών και λαών καμία θεσμική αγκύλωση ή συνθήκη, σημερινή ή αυριανή, μπορεί να την ανακόψει. Η Ευρώπη των κοινοτήτων, των περιφερειών, των μικρών και μεγάλων πατρίδων, των λαών της, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, αποτέλεσε όραμα και σύνθημα που προβλήθηκε δυναμικά, πολύ παλιά, από την Ανανεωτική Αριστερά και παραμένει σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε, όπως και οι περισσότεροι οραματικοί της στόχοι, που με αργό και βασανιστικό τρόπο επιβεβαιώνονται ο ένας μετά τον άλλο, μετά από 40 και πλέον χρόνια. Αισθάνομαι για αυτούς τους λόγους υπερήφανος μαζί με πολλούς άλλους Έλληνες και Ευρωπαίους αριστερούς πολίτες που υπηρέτησα για πολλές δεκαετίες αυτούς τους στόχους.



Συμπεράσματα

Διά ταύτα, ανεξάρτητα από τα συμπεράσματα της Πανελλαδικής Σύσκεψης, που άλλωστε έχουν γνωμοδοτικό χαρακτήρα, απαιτείται σοβαρότητα στην αναζήτηση σαφών, συγκεκριμένων και ολοκληρωμένων ιδεολογικών και πολιτικών αναφορών με τρεις αμετακίνητες και αναλλοίωτες κατευθυντήριες αρχές, της ευρωπαϊκής προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ, της δημοκρατίας στη λειτουργία του σε όλα τα επίπεδα, και του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία, που αποτελούν αναπόσπαστο και αδιαίρετο σύμπλεγμα ανανεωτικών αξιών. Οι αρχές αυτές μαζί με τις επεξεργασμένες θέσεις και αναφορές που αναζητούνται σταθερά μέσα από τις εμπειρίες των κοινωνικών και οικολογικών αγώνων και τις πολιτικές παρεμβάσεις προγραμματικού χαρακτήρα σε θεσμικό επίπεδο, που δεν πρέπει να υποτιμώνται, αφού ευαισθητοποιούν την κοινωνία των πολιτών, θα συγκροτείται αργά και σταθερά ένα ευκρινές και όχι θολό όπως είναι σήμερα, πολιτικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, ικανό να ανοίξει δρόμους θετικών διεξόδων στις σημερινές δύσκολες εσωτερικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς, οικονομικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες.