Αναγνώστες

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

ΑΠΟ ΤΟ CHIOS NEWS

Πε 27/11/2008
Το θάνατο ενός 53χρονου κρατούμενου στις Δικαστικές Φυλακές Χίου, βουλγαρικής καταγωγής, καταγγέλλει η Επιτροπή Συμπαράστασης στους Κρατούμενους. Ο κρατούμενος βρέθηκε νεκρός το πρωί της Πέμπτης, 27/11, στο κελί του.
Όπως σημειώνεται για αύριο, Παρασκευή, υπήρχε προγραμματισμένο ραντεβού με καρδιολόγο στο Νοσοκομείο της Χίου ενώ πριν μερικές μέρες είχε μεταφερθεί στο Νομαρχιακό Νοσοκομείο με πόνους στο στήθος. «Τι επιτέλους συμβαίνει πίσω από τα κάγκελα;», αναρωτιέται η Επιτροπή που θυμίζει ότι στις 8 Νοεμβρίου είχε βρεθεί νεκρός ένας 26χρονος έλληνας κρατούμενος. Πρόκειται για τον άτυχο Δημόκριτο Βουβάκη, που ήταν προφυλακισμένος και για το θάνατο του οποίου έχουν καταθέσει μήνυση κατά παντός υπευθύνου τα αδέρφια του.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ


ΣYNENTEYΞH στην ΟΛΓA MΠAKΟMAPΟY
Ηθελα μια συνέντευξη από τον Μήτσο Κωστόπουλο, πάνω στο μετέωρο βήμα του, στο προσκήνιο ενός μετέωρου κόσμου... Και τον συνάντησα στο απλό διαμέρισμά του με τη μεγάλη βεράντα, στην οδό Σταυραετού στου Ζωγράφου, όπου ζει με την οικογένειά του. Τη δημοσιογράφο γυναίκα του και τα δύο παιδιά του, φοιτητές στο πανεπιστήμιο - ο γιος στα Μαθηματικά, η κόρη στην Κοινωνιολογία, που θα ήθελε να έχει σπουδάσει κι εκείνος.
Γεννημένος το '42, κομμουνιστής από 16 χρόνων, μέλος του ΚΚΕ εδώ και 38 χρόνια, κρατούμενος στις φυλακές της χούντας για πέντε χρόνια, συντάκτης του «Ριζοσπάστη» με την έκδοσή του. Ηγετική φυσιογνωμία του συνδικαλιστικού κινήματος (γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ, δύο φορές, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου της Αθήνας), ηγετικό στέλεχος του κόμματός του (μέλος του Πολιτικού Γραφείου), δυναμική παρουσία στη Βουλή από το '89 (πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος, αντιπρόεδρος, τέλος, της Βουλής, ώς τις τελευταίες εκλογές).
Κτίστης (έτσι γράφει η ταυτότητά του) στο επάγγελμα, «ο κόκκινος Ρόμπερτ ντε Νίρο», ένας «αριστερός μύθος». Πρωταγωνιστής, εδώ και μερικούς μήνες, ενός θρίλερ που τιτλοφορήθηκε «πολιτική δολοφονία» και που το φινάλε του, παρ' ότι διαφαινόταν, δεν ήθελε να το πιστέψει κανένας: Τη διαγραφή του, από την ΚΟΒ Κάτω Πατησίων, ως μέλους του κόμματος στο οποίο μια ζωή αφιερώθηκε.
Κάθεται απέναντί μου, στη μεγάλη πορτοκαλί εμπριμέ πολυθρόνα, μοιάζει -σκέφτομαι- εντυπωσιακά στον Ρόμπερτ ντε Νίρο. Φοράει σκούρο μπουφάν, στη μέσα τσέπη του φυλάει την κομματική του ταυτότητα. Δεν την έχει επιστρέψει και ούτε το 'χει σκοπό.
- Εσείς το περιμένατε αυτό το τέλος;
- Οχι βέβαια.
- Και πώς αισθάνεστε τώρα;
- Ασχημα. Σαν το αετό που χάνει τα ζύγια του και γυρίζει γύρω από τον εαυτό του. Και χρειάζεται μια παρέμβαση για να βρει τα ζύγια του. Η παρέμβαση, νομίζω, υπάρχει και θα βρεθούν αυτά τα ζύγια.
- Ποια είναι η παρέμβαση;
- Είναι η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, οι συγγενείς μου, που γνωρίζουν με ποιον άνθρωπο έχουν να κάνουν και δεν δέχονται ούτε τα υπονοούμενα, ούτε τις ανακρίβειες, ούτε τα σχόλια που γίνονται, και είναι ανάξια και να ασχοληθεί μαζί τους κανείς.
Την καταδίκη, ώς τα όρια της διαπόμπευσης, ότι «δεν μπορείτε να έχετε τον τιμημένο τίτλο του μέλους του κόμματος», είναι ένα βάρος που νομίζετε ότι θα καταφέρετε να ζυγίσετε;
Μπορεί ένα κόμμα να διαγράφει κάποιον. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να του αφαιρέσει τη συνείδησή του. Αυτή είναι δική μου και είναι συνείδηση κομμουνιστική. Δεν μπορώ να είμαι τίποτε άλλο, δεν θέλω να είμαι τίποτε άλλο, δεν ξέρω να είμαι τίποτε άλλο. Η ζωή διαμορφώνει τη συνείδηση των ανθρώπων.
- Ποια ήταν η δική σας ζωή;
- Από 12 χρόνων στη βιοπάλη, στο γιαπί, ταλαιπωρίες, φτώχεια, πείνα, κακουχίες, διώξεις, φυλακές. Η κύρια δουλειά μου είναι κτίστης, όπως και των αδελφών μου, από πάππου προς πάππον... Και ο κτίστης κτίζει, δεν κατεδαφίζει. Αυτό προσπάθησα να κάνω και στο κόμμα μου.
Το κόμμα σας υποστηρίζει ότι προσπαθήσατε να το κατεδαφίσετε...
Δεν το λέει το κόμμα αυτό, η ηγεσία του κόμματος το λέει. Αλλά ας φύγουμε λίγο απ' την οικοδομή κι ας πάμε στα πιο πεζά, στα της διαγραφής. Οι λόγοι της δεν είναι αυτοί που ανακοινώθηκαν, αυτά είναι παραμύθια.
Ξέρετε, ο πολύς κόσμος πιστεύει ότι σας «έφαγαν ο Ζουράρις και η Κανέλλη», αρχής γενομένης από τις τελευταίες εκλογές...
Ο βασικός λόγος που δεν κατέβηκα στις εκλογές ήταν ότι δεν ήθελα να είμαι βουλευτής και το 'χω πει καθαρά αυτό. Από κει και πέρα, είναι κακό ένα κόμμα να ταλαιπωρείται για δύο πρόσωπα, με τις ιδιαιτερότητές τους και με τα όσα λένε κάθε μέρα. Δεν διεφώνησα ποτέ με την πολιτική συνεργασιών του κόμματος. Με αυτό που διαφωνώ είναι ότι δεν μπορείς να συνεργαστείς με κάποιους που είναι οργανωμένοι στο Δίκτυο 21, με εθνικιστές και θρησκόληπτους.
Λοιπόν, γιατί διαγραφήκατε;
Διαγράφηκα για τις απόψεις μου. Πρώτον, διαφωνούσα με την αντιεπιστημονική θέση για «5 κόμματα και 2 πολιτικές». Το «τσουβάλιασμα» για ένα μαρξιστικό κόμμα είναι μεγάλο πολιτικό και τακτικό λάθος. Δεύτερον, υποστήριζα ότι πρέπει να ξαναδούμε τις θέσεις μας για αποδέσμευση από την Ε.Ε. Οταν το λέγαμε χθες, με Σοβιετική Ενωση κ.λπ., ήταν σωστό. Σήμερα, όχι. Είπα μάλιστα το '96 στο συνέδριο, καλύτερα να βάλουμε στόχο τη διάλυση της Ε.Ε. παρά την αποδέσμευση.
Δεν είναι τουλάχιστον... δονκιχωτικό αυτό;
Ας είναι. Αυτό πιστεύω, κι ας μη λένε ψέματα ορισμένοι ότι τάχα αποδεχόμαστε την Ε.Ε. Να πολεμήσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, αυτό το μόρφωμα του κεφαλαίου, αλλά ταυτόχρονα να πολεμήσουμε και την ανοησία. Αυτά λέμε. Τρίτον, υποστήριξα την κλασική θέση του κόμματος για ενότητα δράσης σε κάθε πρόβλημα. Και, τέταρτον, ζήτησα να συζητήσουμε αν αυτό που υπήρχε στη Σοβιετική Ενωση ήταν εξουσία της εργατικής τάξης ή αυτό που είπε ο Μαρξ, «δικτατορία του προλεταριάτου».
Για σας, τι ήταν;
Εγώ επιμένω να λέω ότι δεν ήταν δικτατορία του προλεταριάτου. Απλώς, ο «βρώμικος αφρός» κυριάρχησε κάποια ιστορική στιγμή, γι' αυτό η εργατική τάξη δεν αντέδρασε καθόλου... Και μη μας λένε κάποιοι τάχα αριστεροί, ότι αρνούμαστε τη δικτατορία του προλεταριάτου. Τη δική τους δικτατορία αρνούμαστε... Εμένα, από το 15ο Συνέδριο, το 1996, μεθοδεύεται η σημερινή κατάληξη της διαγραφής μου.
Το ΚΚΕ αντιτείνει ότι στις αμέσως επόμενες εκλογές, του '96, σας ανέδειξε βουλευτή και αντιπρόεδρο της Βουλής...
Ημουν μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, δηλαδή στην ηγεσία του κόμματος. Ούτε βουλευτής ήθελα να είμαι, ούτε αντιπρόεδρος της Βουλής. Δεν μειώνω τη σημασία αυτών των αξιωμάτων, αλλά δεν παζαρεύω τις κομματικές ιδιότητες με κάποια δημόσια αξιώματα.
Λένε ότι θέλατε να είστε γραμματέας στη μετά Φλωράκη εποχή, κι αυτό κινεί την κλιμακούμενη διαφοροποίησή σας...
Ανοησίες. Εχω απαντήσει κατ' επανάληψιν στο ερώτημα αυτό. Ενας κομμουνιστής πρέπει να ξέρει τα όριά του. Δεν θα βοηθούσα το κόμμα απ' αυτή τη θέση.
- Γιατί, δεν έχετε τα προσόντα;
- Αυτό είναι υποκειμενικό. Το αντικειμενικό είναι ότι, για διάφορους λόγους, και εγώ και άλλοι σύντροφοι προκαλέσαμε εντάσεις στις γραμμές του κόμματος. Και επομένως, μοιραία, αυτές οι εντάσεις δημιουργούν και εχθρότητες. Γι' αυτό και δεν θα μπορούσα να βοηθήσω από μια τέτοια θέση.
- Λάθη έχετε κάνει;
- Ενας άνθρωπος που ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε και οι κότες. Βεβαίως κάναμε λάθη, βεβαίως έχουμε αδυναμίες, που προσπαθούμε να τις διορθώσουμε. Οταν δρούσα στο συνδικαλιστικό κίνημα π.χ., δεν ήμουν πάντα αλάθητος, ήμουν οξύς πολλές φορές. Τι άλλο να σας πω, η κριτική γίνεται εύκολα, η αυτοκριτική είναι δύσκολη, το ξέρετε.
- Ηθελα να μου πείτε για τις διαγραφές στο ΚΚΕ στις οποίες συναινέσατε ή δεν αντιταχθήκατε, όπως του Κώστα Κάππου, για παράδειγμα...
- Οταν καθαιρέθηκε από την Κεντρική Επιτροπή ο Κάππος, δεν ήταν παραμονή συνεδρίου όπως τώρα, που λογικά οι διαγραφές εξηγούνται σαν αποκεφαλισμοί απόψεων... Αλλά ήμουν και εγώ εκεί τότε και έχω ευθύνη, δεν το αρνούμαι. Δεν είμαι και εγώ ανεύθυνος για αρκετά πράγματα, σε ό,τι μου αναλογεί, έτσι; Το ότι έφυγε το μισό κόμμα το '91, είμαι αμέτοχος ευθυνών εγώ; Οχι βέβαια. Πρέπει, όμως, να δέχομαι εσαεί αυτή τη λογική; Να μη γυρίσουμε σελίδα δηλαδή;
- Είναι σαφές, ότι δεν δέχεστε πια αυτή τη λογική, διακηρύσσετε ότι κανείς δεν μπορεί να είναι στο απυρόβλητο, ότι η τυφλή εμπιστοσύνη είναι λάθος, ότι όλοι πρέπει να ελέγχονται, πρόσωπα και μηχανισμοί...
- Κοιτάξτε, ένας κομμουνιστής πρέπει να έχει βαθιά πίστη στην κοσμοθεωρία του κόμματος. Πρέπει όμως, ταυτόχρονα, να έχει κριτικό μυαλό, να μην υποκλίνεται. Αν υποκλιθεί, παύει να είναι κομμουνιστής. Μοιραία θα οδηγηθεί σε περιπέτειες. Οι ηγεσίες αλλάζουν, τα πρόσωπα αλλάζουν, το κόμμα πρέπει να στηρίξουμε.
- Εσείς δεν έχετε υποκλιθεί ποτέ, σε καμία ηγεσία;
- Εγώ, αυτή τη στιγμή, σας λέω ποιο είναι το σωστό.
- Αυτή τη στιγμή βάλλετε ευθέως κατά της κυρίας Παπαρήγα, ζητείτε την παραίτησή της. Τη βάζετε πάνω-πάνω στο «βρώμικο αφρό» της ηγεσίας του ΚΚΕ, σύμφωνα με δικό σας πρόσφατο αφορισμό;
- Το αρνούμαι κατηγορηματικά ότι το είπα αυτό, έτσι ερμήνευσε ο «Ριζοσπάστης» την αναφορά μου στην επισήμανση του Λένιν, ότι αν κάποια στιγμή κυριαρχήσει ο «βρώμικος αφρός» σε ένα κόμμα, το κόμμα αυτό κινδυνεύει. Εγώ υποστήριξα ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην κυριαρχήσει ο «βρώμικος αφρός».
- Γιατί θέλετε να παραιτηθεί η κυρία Παπαρήγα;
- Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ικανοί για ορισμένες δουλειές, άμα τους βάλεις πολλά πράγματα μαζί δεν τα σηκώνουν, θα γονατίσουν. Η Παπαρήγα απέδειξε ότι δεν τα κατάφερε ως επικεφαλής του ΚΚΕ - δεν είναι θέμα συμπάθειας ή αντιπάθειας, είναι γεγονός αυτό. Γι' αυτό είπα να παραιτηθεί, για να βοηθήσει στην ομαλοποίηση της κατάστασης. Και είπα να παραιτηθεί αυτή και όχι όλο το Πολιτικό Γραφείο, όπως ανακριβώς έγραψε ο «Ριζοσπάστης»! Αν γράφει τέτοια πράγματα, τότε τίθεται ζήτημα και για άλλες παραιτήσεις. Ο «Ριζοσπάστης» δεν μπορεί να λέει ψέματα!
- Στη γραμματέα, τι καταλογίζετε συγκεκριμένα;
- Εχει μια ανασφάλεια. Αυτό είναι κακό για έναν ηγέτη. Γιατί μπορεί να τον οδηγήσει στον παραλογισμό να βλέπει στο πρόσωπο φίλων εχθρούς. Και το αντίθετο.
- Ζητήσατε και παρέμβαση «βετεράνων». Αυτήν πώς την εννοείτε;
- Να αναλάβει την ευθύνη για το συνέδριο Επιτροπή Βετεράνων. Να προετοιμάσουν την εισήγηση και να προτείνουν επανένταξη στο κόμμα όσων διαγράφηκαν ή διώχτηκαν για τις απόψεις τους. Αν δεν υπάρξουν τέτοιες κινήσεις ομαλοποίησης, τα αδιέξοδα θα μεγαλώσουν, με αποκλειστική ευθύνη της σημερινής ηγεσίας. Το κόμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με τη λογική «κράτα με να σε κρατώ».
- Ποιοι είναι, όμως, οι «βετεράνοι»;
- Δεν θα σας πω ονόματα, υπάρχουν πολλοί άξιοι άνθρωποι και γνωστοί στο χώρο του ΚΚΕ.
- Βάζετε και τον κύριο Φλωράκη ανάμεσά τους;
- Ναι, είναι και ο Χαρίλαος Φλωράκης ένας από τους βετεράνους μας. Και μη μου πούνε κάποιοι ότι αυτό δεν προβλέπεται από το καταστατικό του κόμματος ή ότι εγώ φαντάζομαι κρίση. Οταν μια ηγεσία φτάνει παραμονές συνεδρίου να διαγράφει, να διώχνει, να αποκλείει στελέχη για τις απόψεις τους, να συκοφαντεί δοκιμασμένους κουμμουνιστές, τι είναι; Αν ήταν μόνον ο Κωστόπουλος, ο Θεωνάς, ο Μαντζουράνης, ο Ντρέκος, εντάξει, να πούμε δεν χάλασε κι ο κόσμος!
- Είναι και άλλοι;
- Οσοι παροικούμε την Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε ότι τα σκάγια παίρνουν πολλούς, παίρνουν εκατοντάδες μέλη και στελέχη, που βαφτίζονται «εχθροί» του κόμματος. Σε ένα κόμμα σαν το δικό μας δεν πρέπει να ισχύει η λαϊκή παροιμία ότι «όσο αριά είναι τα σκόρδα τόσο χοντραίνουν». Ασε που είναι κιόλας πολύ αριά. Κανένας κομμουνιστής δεν μας περισσεύει.
- Τι θα λέγατε για τον Χαρίλαο Φλωράκη;
- Ο σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης έχει βάλει τη βούλα του και στο κόμμα και στην πολιτική ζωή. Σημαντικά συλλογικά ντοκουμέντα του κόμματος, με διαχρονική αξία, φέρνουν την υπογραφή του. Μ' αυτά τα ντοκουμέντα και τους συντάκτες τους διαφωνεί η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, προσπαθεί να τα ακυρώσει. Η τροχιοδεικτική βολή που βλέπουμε τελευταία ενάντια στο σύντροφο Χαρίλαο Φλωράκη, αυτό το στόχο υπηρετούν.
- Ποιες είναι οι τροχιοδεικτικές βολές;
- Η τακτική της επιλεκτικότητας για να βγάλουν σκάρτο έναν άνθρωπο, που είναι ανήθικη τακτική. Η φράση που γράφτηκε στο «Ριζοσπάστη» περί «παρέας» Θεωνά, δεν αφορά μόνο τον Θεωνά. Αφορά και τον Φλωράκη, τον Αμπατιέλο, τον Καλούδη, τον Τσαμπή, τον Μαραγκουδάκη, τον Επιτρόπου και άλλους. Ολους εκείνους δηλαδή που είχαν την ευθύνη για το συνδικαλιστικό κίνημα επί 20 χρόνια. Τα λέω αυτά, όχι τόσο για να υπερασπίσω τον Φλωράκη, αλλά γιατί δεν είναι καλά πράγματα και γιατί δεν πρέπει να ξεχνάνε μερικοί ότι το σκοινί έχει δυό άκρες...
- Το ΚΚΕ, πάντως, χαρακτηρίζει «δημαγωγικές και λαϊκίστικες» τις απόψεις σας για την ηγεσία, γιατί «αντιμετωπίζετε τους κομμουνιστές και τα μέλη σαν άβουλα άτομα»...
- Είναι βαρείς χαρακτηρισμοί. Τα μέλη του κόμματος έχουν κρίση. Αλλά θα πρέπει να έχουν και όλες τις πληροφορίες στα χέρια τους, ώστε αυτή η κρίση να είναι ολοκληρωμένη. Και η ηγεσία του κόμματος δεν τους δίνει όλες τις πληροφορίες. Δεν γνωρίζουν τα μέλη του κόμματος τα γράμματα που έχω στείλει εγώ και άλλοι σύντροφοι στην Κεντρική Επιτροπή.
- Ποια γράμματα;
- Δεν θα μιλήσω γι' αυτά σήμερα.
- Υποστηρίζει ακόμα το ΚΚΕ, ότι αυτές οι διαφορετικές απόψεις, οι δικές σας και των άλλων, προσφέρουν άλλοθι στην εξουσία και γίνονται όπλα στα χέρια της εναντίον του...
- Και γιατί κάναν τις διαγραφές; Δεν ήξεραν ότι έτσι θα έδιναν όπλα σε κάποιους για να ασκήσουν κριτική και πολεμική στο ΚΚΕ και μάλιστα παραμονές συνεδρίου; Γιατί να απολογηθώ εγώ και όχι η ηγεσία του κόμματος γι' αυτό;
- Αλλά εσείς -λέγεται συχνά μέσα από το «Ριζοσπάστη»- έχετε σχέσεις μαζί τους, πάτε με το Συνασπισμό, με το ΠΑΣΟΚ, μιλάτε σε συγκεντρώσεις όπου αυτά τα κόμματα σας στηρίζουν. Τι απαντάτε σ' αυτό;
- Αλλους στόχους υπηρετούν τέτοια δημοσιεύματα. Επιχειρούν να δημιουργήσουν εχθρότητα απέναντί μας... Η αλήθεια που δεν γράφουν γι' αυτές τις συγκεντρώσεις είναι ότι οργανώνονται από τον εκδοτικό οργανισμό «Προσκήνιο» για την παρουσίαση του βιβλίου μου «Μπορούμε»... Δεν λένε επίσης ότι μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έρχονται στις εκδηλώσεις αυτές. Αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια...
- Και ο «βρώμικος αφρός» έχει -είπατε- «αποκαΐδια», που πάνω του θα κλαίτε, αν δεν ανησυχήσετε όλοι έγκαιρα... Νομίζετε ότι υπάρχει κίνδυνος να διαλυθεί το ΚΚΕ;
- Είναι μια προσδοκία ορισμένων αυτό, ο Ζουράρις π.χ. μίλησε σε συνέντευξή του για αυτοδιάλυση του ΚΚΕ... Εγώ δεν θέλω να συμβεί αυτό, να δικαιωθούν οι Κασσάνδρες. Και μία προϋπόθεση υπάρχει για να δικαιωθούν. Να γυρίσει την πλάτη το κόμμα στην πραγματικότητα. Αυτό προσπαθούμε, σε αντίθεση με την ηγεσία, να αποτρέψουμε εμείς.
- Με ποιον τρόπο;
- Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη, σκληρή, έχει τη δικιά της λογική. Ο Μπρεχτ έλεγε, «για να αλλάξεις την πραγματικότητα χρειάζονται πολλά, κυρίως χρειάζεται να μάθεις την πραγματικότητα». Λοιπόν, χρειάζεται να βγάλουμε το κεφάλι μας απ' το καβούκι, όπως θα έκανε μια μυαλωμένη χελώνα! Να αναζητήσουμε δυνάμεις να συνεργαστούμε.
- Ποιες δυνάμεις;
- Αριστερές δυνάμεις, όχι της ενσωματωμένης στο σύστημα Aριστεράς, αλλά της ριζοσπαστικής Aριστεράς - και τέτοιες δυνάμεις υπάρχουν στον ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ, το ΝΑΡ και άλλους φορείς, εντός και εκτός Βουλής - που μπορεί να μην έχει τις ίδιες απόψεις με το ΚΚΕ, αλλά θέλει να αλλάξει αυτή την πραγματικότητα.
- Δεν βάζετε μέσα το ΠΑΣΟΚ...
- Οχι, διότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αριστερό κόμμα και έπαψε να είναι και σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Εχει όμως έναν κόσμο με μια πολιτική παιδεία, εργάτες, αγρότες, βιοπαλαιστές, που εμένα μ' ενδιαφέρει ως κομμουνιστή να μιλήσω μαζί του, να τον κάνω μαχητή, να παλέψει για τα δικαιώματά του και ψηφοφόρο ακόμα.
- Με ποια μορφή θα βλέπατε αυτές τις συνεργασίες;
- Της κοινής δράσης των δυνάμεων αυτών, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, διατηρώντας η κάθε μια την ταυτότητά της - αυτό που πάθαμε στο Συνασπισμό π.χ., την πέτρα που κλοτσήσαμε να μην την ξανακλοτσήσουμε. Από κει και πέρα, αν προκύψει συνεργασία πιο στενή, εντάξει, αν προκύψει ενότητα στο μέτωπο, εντάξει. Μια κλιμάκωση βάζω στο λογαριασμό.
- Ποια προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσαν ν' αντιμετωπιστούν με μια τέτοια κοινή δράση;
- Εργασιακές σχέσεις, κοινωνική ασφάλιση, χρόνος εργασίας, υπεράσπιση του κράτους πρόνοιας, υπεράσπιση της ειρήνης, ανάπτυξη της δημοκρατίας. Και βέβαια ο αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος, γιατί αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση, σε μερικές δεκαετίες θα σκάσουμε όλοι, κομμουνιστές και μη κομμουνιστές, σαν τα ποντίκια. Ασε που είναι και ιστορική ατιμία, να κλέβουμε το μέλλον των παιδιών μας.
- Σχολιάζοντας, πάντως, τις περί «κοινής δράσης» απόψεις σας, το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι ποτέ δεν το αρνήθηκε αυτό. Επικαλούμενο τη δημιουργία του ΠΑΜΕ και «άλλων μετώπων πάλης», στα οποία όμως εσείς «ήσασταν αντίθετος»...
- Την πρόταση για το Μέτωπο δεν την ψήφισα απλώς, την πάλεψα κιόλας, να γίνει η γραμμή του κόμματος. Επομένως είναι αντιφατικό να λέγεται ότι εγώ είμαι αντίθετος. Εγώ υποστηρίζω ότι δεν υλοποιήθηκε η πρόταση από την ηγεσία. Για να κάνεις μέτωπο, πρώτα πρέπει να λες «καλημέρα». Αν δεν πεις «καλημέρα», τι μέτωπο θα κάνεις; Με την πλάτη θα είσαι μέτωπο;
- Αναρωτιούνται πολλοί, τι λόγο υπάρξης μπορεί πλέον να έχει, στην Ελλάδα και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, ένα κομμουνιστικό κόμμα...
- Τι να κάνουμε, να τα σταυρώσουμε δηλαδή; Και γιατί είναι κακό να λέει κάποιο κόμμα «θέλω να υπάρχει μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο»;
- Υπήρξε τέτοια κοινωνία ώς τώρα;
- Εγινε απόπειρα με την Κομμούνα του Παρισιού και με την Οκτωβριανή Επανάσταση. Είχε κάποια αποτελέσματα, αλλά σε κάποια ιστορική φάση μάς προέκυψε ο... «βρώμικος αφρός».
- Μήπως αυτό αποδεικνύει ότι όλο αυτό δεν είναι παρά μια ουτοπία;
- Οχι βέβαια. Αλλά γιατί δεν παίρνουμε το κουτάλι να πετάξουμε το «βρώμικο αφρό»;
- Ξέρετε, λένε ορισμένοι ότι όσοι διαγράφονται γίνονται «σταρ», κατά κάποιον τρόπο...
- Ε, δεν ήμασταν και άγνωστοι στην ελληνική κοινωνία, εδώ που τα λέμε. Μας ήξερε ο κόσμος και εμένα και τον Θεωνά. Τέτοια αστέρια να μη γίνονται οι άνθρωποι.
- Εσείς, άλλωστε, είστε ο Ρόμπερτ ντε Νίρο της πολιτικής...
- Λένε ότι μοιάζουμε. Και βασάνιζα τη συγχωρεμένη τη μητέρα μου, πώς έγινε αυτό... Μου ορκιζόταν ότι ποτέ δεν έχει πάει στην Αμερική, καλά καλά δεν ήξερε πού πέφτει!
- Ως Μήτσος Κωστόπουλος, τι θα κάνετε από δω και πέρα;
- Στο σπίτι μου δεν πρόκειται να πάω. Οσο περισσότεροι πάμε στα σπίτια μας τόσο οι λύκοι χαίρονται.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
Συνάντηση για προγραμματισμό των επόμενων πρωτοβουλιών την Πέμπτη 8.30 μμ στο Αναψυκτήριο του Δημοτικού Κήπου

Μετά την διακοπή της απεργίας πείνας οι κρατούμενοι των φυλακών Χίου μας χρειάζονται τώρα περισσότερο από ποτέ.

Ο αγώνας των κρατουμένων σε όλες τις φυλακές τις χώρας έφερε στο προσκήνιο συσσωρεμένα προβλήματα, ως αιτία, διαχρονικών πολιτικών, κατάρρευσης του σωφρονιστικού πλαισίου, εκδικητικών ποινών και αδράνεια της κοινωνίας και των κινημάτων.
Τα περισσότερα από τα αιτήματα των απεργών παραμένουν άλυτα παρά τα πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα.
Η οριακή υποχώρηση της κυβέρνησης στα αιτήματα των απεργών πείνας, δεν αλλάζει ότι θα εξακολουθήσουν να στέλνονται στη φυλακή ανήλικοι, εξαρτημένοι, μικρό – οφειλέτες, πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι αδυνατούν να πληρώσουν τα δικαστικά τους έξοδα ή να εξαγοράσουν μικρές ποινές.
Ο μεγαλειώδης αγώνας τους ανέδειξε το πιο σκληρό πρόσωπο του κράτους απέναντι στους αδύναμους αυτής της κοινωνίας.
Παρά τη γενική κατακραυγή για τις άθλιες συνθήκες των ελληνικών φυλακών καμία δέσμευση δεν υπάρχει για πλήρη κατοχύρωση των πολιτικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Ο δρόμος για την κατοχύρωση τους απαιτεί πολλά περισσότερα από τα πρόσφατα μέτρα.

Ειδικά στη Χίο, υπάρχει μια ιδιάζουσα κατάσταση.

1. Σωφρονιστικοί υπάλληλοι ζητάνε την απομάκρυνση της Αγρ. Γιατρού διότι ως οφείλει η ίδια απαιτεί τα ελάχιστα ώστε να μπορεί να προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες
2. Δεν υπάρχει επιστημονικό προσωπικό (Κοινωνική λειτουργός, Ψυχολόγος, Παθολόγος Ιατρός, Νοσηλευτής) αν και αυτό προβλέπεται.
3. Δεν υπάρχει: Ιατρείο, Επισκεπτήριο, Τραπεζαρία για φαγητό, Εργαστήρια, Χώρος Ψυχαγωγίας, Βιβλιοθήκη. Δηλαδή απλά, υπάρχουν μόνο οι θάλαμοι των κρατουμένων και τα γραφεία της διοίκησης
4. Οι κρατούμενοι στοιβάζονται σε απελπιστικά μικρούς χώρους έως και 180 άτομα σε μια φυλακή οι προδιαγραφές της οποίας είναι για 40
5. Παραβιάζονται κατάφορα πρότυπα και οδηγίες για την στελέχωση και τις υποδομές.
6. Η φυλακή της Χίου έχει φήμη στο χώρο των φυλακών ως τον «παράδεισο» ναρκωτικών ουσιών.
7. Επικρατούν οι οικογένειες στη διαχείριση της φυλακής και η σιωπή των σωφρονιστικών υπαλλήλων

Εμείς ως πρωτοβουλία αλληλεγγύης υποστηρίζουμε:
Οι κρατούμενοι είναι άνθρωποι με πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα
Βασικές υποδομές στη φυλακή Χίου
Στελέχωση με επιστημονικό προσωπικό
Ανοικτή φυλακή στη κοινωνία. Ο εγκλεισμός από μόνος του αποτελεί υπέρτατη τιμωρία

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΙΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗ

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου Φώτη Παπούλια αν είναι ακόμα trendy ο Τσιπρας απάντησε
Ότι δεν συγκρούονται πια οι emo και οι trendy.Και αν της ζητούσαν λεζάντα θα έγραφε, τεθλασμένη γραμμή .Αυτά είπε η κυρία Γαρουφαλλιά Κανέλλη, όψιμη κομουνίστρια
Τώρα ποιου γραμμή είναι τεθλασμένη; Ας δούμε τα παρά κάτω.
















Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ







Πέμπτη, 20 Νοέμβριος 2008

Νέα από την Παλαιστίνη
Διαβάστε στο indy.gr:Νεότερα για την ισραηλινή πειρατεία σε 3 παλαιστινιακά ψαροκάικα στη Γάζα:
"Μιλήσαμε με αρκετούς από τους ψαράδες που απελευθερώθηκαν μετά την απαγωγή τους από ισραηλινούς πειρατές. Η επιχείρηση ήταν μεγάλη και προμελετημένη. Περικύκλωσαν τα ψαροκάικα και σε αντίθεση με αυτό που κάνουν συνήθως (δηλαδή να διατάξουν τους Παλαιστίνιους να γδυθούν, να πέσουν στη θάλασσα και να κολυμπήσουν ως τα πολεμικά) επέδραμαν εκείνοι στα ψαροκάικα. Κουκουλοφόροι που μιλούσαν πολύ καλά αραβικά επιβιβάστηκαν και άρχισαν να προτείνουν τα όπλα μπροστά στα πρόσωπα των παλαιστινίων ψαράδων και διεθνών ακτιβιστών... (Συνέχεια) .

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ















ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΗΘΗΚΕ ΟΣΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ- ΔΙΑΦΟΡΕΣ
















ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ................ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ -ΔΙΑΦΟΡΕΣ!
ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ





Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΧΙΟΥ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΡΙΖΑ ΧΙΟΥ ΤΑ ΑΥΡΙΑΝΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ
« Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε κατά που προχωρούμε»
Γ Σεφέρης
Ένας δίκαιος θυμός που υπερίσχυσε ξεπερνώντας το φόβο έφερε την εξέγερσηκόντρα στις συμβουλές των μεγαλυτέρων για φρονιμάδαΈτσι έγινε τότεΣήμερα, 35 χρόνια μετά, υπάρχει μια αναλογία: Τα πλάνα της εξουσίας του κεφαλαίου αποδεικνύονται απάτες. Η ευτυχισμένη επιβίωση που έταζαν μέσα από την κατανάλωσηκαταναλώνει τις ζωές μας χάριν του κεφαλαιοκρατικού κέρδους χωρίς τελειωμό.Για το κέρδος καταστρέφουν το περιβάλλον, φτωχαίνουν υλικά και απαξιώνουν ηθικά τις ζωές μας σήμερα, απειλούν το αύριο των παιδιών μας.Η βία ωμή κατά των εργαζομένων με απολύσεις, με εξευτελισμό της εργασίας (για το καλό μας λένε ! )με αρπαγή, με κτηνωδία κατά των προσφύγων και με μόνιμο εκβιασμό κατά των δεκάδων εκατομμυρίων μεταναστών σε όλον τον κόσμο-και στη χώρα μας έχει όνομα . Την λένε πολιτική για το κέρδος, για την ανάπτυξη, φυσικά, του κέρδους.Επειδή τα ψέματά της δεν πείθουν πλέον απαντάει με καταστολή με ποινικοποίηση των προβλημάτων και των κοινωνικών αγώνωνΤο καθεστώς ,τυπικά δημοκρατία, προκλητικά αρνητικό σε κάθε αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη θυμίζει παλιότερες εποχέςΤόσο καλά, τόσο ωμά, τόσο απροκάλυπτα.Και φτάνουμε στο αίτημα των καιρών στην προτροπή.Να θυμώσουμε. Να εξεγερθούμε.Με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων, κόντρα στο κέρδος να βρούμε τους τρόπους οργάνωσης του θυμού σε συλλογική φωνή σε συλλογική εξέγερση..Έχουμε να χάσουμε την μιζερεμένη ζωή που μας επιβάλλουν καθημερινάΈχουμε να χάσουμε τον φόβοΈχουμε να χάσουμε τον εξευτελισμό που φέρνει ο φόβος όταν τρυπώνει στις καρδιές των ανθρώπων
Έχουμε να χάσουμε όλα τα παραπάνω!
Έχουμε να κερδίσουμε την ομορφιά του αγώνα:

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ –ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΈχουμε να κερδίσουμε έναν άλλο κόσμο οπωσδήποτε καλύτερο

ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ 28/11/2004



ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ φ. 8»

Η προβοκάτσια ζει!
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

1. / 2.
Μεθεόρτια Πολυτεχνείου και αναστήθηκε η θεωρία των προβοκατόρων που δήθεν το οργάνωσαν στις πλάτες των αθώων φοιτητών και η ΚΝΕ ξαναθυμάται την αμαρτωλή "Πανσπουδαστική φ. 8". Την καλύτερη απάντηση δίνει ένα αδημοσίευτο εσωτερικό ντοκουμέντο του ΚΚΕ.

Ο φετινός 31ος εορτασμός του «Πολυτεχνείου» σημαδεύτηκε από δυο σημαντικά πολιτικά εγχειρήματα. Στο πρώτο δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα, εφόσον αφορούσε προσωπικότητες με εξέχουσα θέση στην πολιτική σκηνή. Μιλάμε για τις γνωστές αναφορές στο σκασιαρχείο του Κώστα Καραμανλή τις μέρες του Νοέμβρη του 1973 από τον κ. Τζουμάκα και την επίσημη εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ, με την οποία επιχειρήθηκε -κάπως άγαρμπα- η μετατόπιση της εξέγερσης στο «μεσαίο χώρο».Το δεύτερο, όμως, εγχείρημα παρέμεινε ασχολίαστο, αν και δεν έχει λιγότερο ενδιαφέρον και οπωσδήποτε είναι ενδεικτικό του πνεύματος των καιρών. Αναφερόμαστε στην πρωτοφανή πρωτοβουλία της ΚΝΕ να προβάλει στο κεντρικό της ταμπλό για το Πολυτεχνείο το πασίγνωστο φύλλο 8 της παράνομης «Πανσπουδαστικής» (Γενάρης 1974), στο οποίο δημοσιεύεται πλαστό κείμενο δήθεν της Συντονιστικής Επιτροπής, όπου καταγγέλλεται η εξέγερση ως έργο 350 προβοκατόρων του Ρουφογάλλη, δηλαδή της χουντικής ΚΥΠ, και συκοφαντείται ως χαφιές ο φοιτητής Διονύσης Μαυρογένης (στέλεχος του ΕΚΚΕ και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης).Η υπόθεση είναι γνωστή, και έχει αποτελέσει επί τρεις δεκαετίες προπαγανδιστικό χαρτί στα χέρια όσων ήθελαν να επικρίνουν το ΚΚΕ για την επιφυλακτική στάση του απέναντι στο αυθόρμητο ξέσπασμα εκείνων των ημερών. Μέχρι σήμερα, όμως, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν κάνει σαφές ότι δεν θεωρούν έγκυρη αυτή την ανάλυση, χωρίς βέβαια να αποκηρύξουν ανοιχτά το δελτίο αυτό της παράνομης «ΑντιΕΦΕΕ». Η επίσημη κομματική ιστορία -χωρίς να ξεχνά τους προβοκάτορες- δεν τους δίνει το πάνω χέρι στην εξέλιξη των γεγονότων. Αλλά έρχεται σήμερα η νεολαία του κόμματος να κάνει σημαία της αυτή την παραχάραξη των πραγματικών γεγονότων. Και αν τότε, σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, μπορεί κανείς να βρει ελαφρυντικά γι’ αυτή τη συκοφαντία, η επάνοδος σήμερα στην ίδια επιχειρηματολογία, μετά από τόσες αναλύσεις, καταγραφές και ιστορικές αναμνήσεις, είναι τουλάχιστον ακατανόητη. Οι ερμηνείες που μπορεί να δοθούν σ’ αυτή την πολιτική παλινδρόμηση είναι πολλές. Ισως είναι προάγγελος κάποιων μεταβολών στο εσωτερικό του κόμματος. Ισως απλώς η πίεση τόσων χρόνων -με την προπαγανδιστική χρήση αυτού του κειμένου από τους πολιτικούς αντιπάλους του ΚΚΕ- να οδήγησε κάποια στελέχη της σημερινής νεολαίας του κόμματος να «αντεπιτεθεί» στους αριστεριστές, υιοθετώντας εκ των υστέρων το σκληρό κομματικό κείμενο. Ο,τι και να συμβαίνει, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για τυχαίο γεγονός, διότι η προβολή της «Πανσπουδαστικής φ.8» παρέμεινε μέχρι τέλους του εορτασμού στο ταμπλό της ΚΝΕ, παρά τις διαμαρτυρίες κάποιων περαστικών που κατάγγειλαν το γεγονός στους παρευρισκόμενους εκπροσώπους της οργάνωσης. Οπως, μάλιστα, προκύπτει και από άλλα δημοσιεύματα, το κείμενο αυτό διαβάστηκε και ως «ντοκουμέντο» σε φοιτητικoύς χώρους από εκπροσώπους της ΚΝΕ (βλ. πχ «Απογευματινή», 17.11.04).Η αναβίωση αυτού του πλαστού κειμένου ολοκληρώνεται με την κυκλοφορία από το περιοδικό «Μετρό» της ταινίας «Εδώ Πολυτεχνείο!» του Δημήτρη Μακρή, όπου περιλαμβάνονται τέσσερα κομμάτια από τη δήθεν «ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής». Ενα από τα κομμάτια αυτά είναι το γνωστό περί «προβοκατόρων της ΚΥΠ», το οποίο εμφανίζεται να το απαγγέλλει μέλος της Συντονιστικής. Και ο μεν δημιουργός της ταινίας δεν μπορεί να έχει καμιά ευθύνη, διότι την σκηνοθέτησε στην Ιταλία πριν πέσει η χούντα και είναι φυσικό να παρασυρθεί από την «Πανσπουδαστική φ. 8» και να μην φανταστεί ότι έγινε νόθευση τέτοιας μορφής σε επίσημο έντυπο της Αντίστασης.Επειδή, όμως, η ταινία κυκλοφόρησε μαζί με το περιοδικό και έγινε ανάρπαστη, ίσως θα ήταν χρήσιμο να περιληφθεί στο προσεχές τεύχος του «Μετρό» κάποια σχετική αναφορά, για να μην παραπλανηθούν οι καλόπιστοι θεατές της.Το κείμενο-ντοκουμέντοΔεν υπάρχει λόγος να ανασκευάσουμε εμείς για πολλοστή φορά το πλαστό κείμενο. Φιλοξενούμε όμως σήμερα ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο γι’ αυτή την υπόθεση. Πρόκειται για την έκθεση που συνέταξε προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ το Νοέμβριο του 1975 ο Γιάννης Γρηγορόπουλος, φοιτητής τότε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, μέλος της ΑντιΕΦΕΕ, με σημαντική συμβολή στο αντιδικτατορικό κίνημα και την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Ο κ. Γρηγορόπουλος ήταν εκπρόσωπος της σχολής του στην πρώτη Συντονιστική Επιτροπή και στη συνέχεια ήταν στη θέση του συντονιστή, έως το μεσημέρι της Παρασκευής, με ιδιαίτερη ευθύνη στο χώρο του ραδιοφωνικού πομπού, την εκπόνηση των κειμένων και των συνθημάτων. Με δική του επιλογή αποφεύγει τη συμμετοχή στις κατ’ έτος παρουσιάσεις των «πρωταγωνιστών της εξέγερσης» από τον Τύπο και την τηλεόραση. Η σημασία του κειμένου που δημοσιεύουμε έγκειται καταρχήν στο γεγονός ότι, αντίθετα από τις μαρτυρίες που έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα, το κείμενο αυτό έχει γραφτεί πολύ κοντά στα γεγονότα (άρχισε να συντάσσεται τον Αύγουστο του 1974). Τα άλλα κείμενα που έχουν γραφεί την πρώτη περίοδο (1974-1976) είχαν έστω και έμμεσα προπαγανδιστικό χαρακτήρα ή τουλάχιστον επιχειρούσαν να τεκμηριώσουν τις ιδιαίτερες πολιτικές απόψεις οργανώσεων και προσώπων. Ομως αυτό ήταν εσωτερικό κείμενο του ΚΚΕ και γι’ αυτό διακρίνεται από την ευθύτητα της επικοινωνίας μεταξύ μελών του ίδιου πολιτικού φορέα. Η σοβαρότητα του κειμένου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι αυτούσια αποσπάσματά του περιλήφθηκαν στην επίσημη «Εκθεση για τα γεγονότα του Νοέμβρη 1973» που εγκρίθηκαν στην 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Ιούλιος 1976). Βέβαια δεν περιλήφθηκαν αυτά που δημοσιεύουμε στη συνέχεια. Στην υπόθεση της «Πανσπουδαστικής φ. 8» αναφέρεται το κεφάλαιο με τον τίτλο «Ορισμένα σοβαρά θέματα – εκτιμήσεις» και τον υπότιτλο «Το ζήτημα της ύπαρξης ή όχι οργανωμένου σχεδίου. Εκτίμηση των θέσεων και του ρόλου των προοδευτικών και των αντιδραστικών δυνάμεων. Ύπαρξη προβοκατόρων και ρόλος τους».Αντιγράφουμε το σχετικό απόσπασμα: «Καταρχήν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με σιγουριά ότι τα γεγονότα σε καμιά περίπτωση δεν ήταν οργανωμένα - οργανωμένα με την έννοια ότι η κατάληψη και η εξέλιξή της έγινε με βάση κάποιο σχέδιο, που είχε κάποιος επεξεργαστεί από τα πριν. Από την πλευρά των προοδευτικών δυνάμεων αυτό είναι καθαρό. Καμιά πολιτική δύναμη δεν πήρε την ευθύνη ότι είχε 'σχεδιάσει' το Πολυτεχνείο. Άλλωστε αυτό έγινε φανερό και από τη συγκεκριμένη παρουσία και δράση όλων των οργανωμένων δυνάμεων στη διάρκεια της κατάληψης. Το ίδιο ισχύει και για τις διάφορες άλλες μορφές οργάνωσης των φοιτητών (Επιτροπές Αγώνα, ΦΕΑ, Τοπικοί Σύλλογοι, κλπ). Από την πλευρά των αντιδραστικών δυνάμεων θα μπορούσε να πει κανείς -εξετάζοντας μόνο τα φαινόμενα- και με βάση τη μετέπειτα εξέλιξη της 25ης Νοεμβρίου, ότι πιθανόν το Πολυτεχνείο να 'δημιουργήθηκε' σκόπιμα για την ανατροπή του Παπαδόπουλου, από εχθρικές γι’ αυτόν και την πολιτική του δυνάμεις της χούντας. Σε αυτή την ανάλυση συνηγορεί και η ύπαρξη -πραγματικά- πολλών προβοκατόρων σε όλη τη διάρκεια των γεγονότων. Μια τέτοια άποψη βλέπουμε να υποστηρίζεται από την Α.Ο. (σ.σ. «αναθεωρητική ομάδα», δηλαδή το ΚΚΕ εσωτερικού, κατά την τότε ορολογία του ΚΚΕ) με τη δήλωση του Χ. Δρακόπουλου για την κατάληψη αργά την Τετάρτη το βράδυ: 'Η εξέλιξη στον τόπο μας έχει περιέλθει σε λεπτό σημείο. Παράλληλα στο ευρύτατο δημοκρατικό ενωτικό κίνημα που αξιώνει την είσοδο στη δημοκρατική ομαλότητα, σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται για να φράξουν το δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή και οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατοκρατικών μέτρων…' Η ίδια όμως η άποψη υποστηρίζεται και στην 'ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου' που δημοσιεύει η παράνομη 'Πανσπουδαστική' φύλλο 8. Η ανακοίνωση αυτή ουσιαστικά εκφράζει τις δικές μας απόψεις γιατί δεν έχει ρωτηθεί για τη σύνταξή της κανένα μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής (ούτε καν τα μέλη της ΑντιΕΦΕΕ): 'Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχεδίου των Ρουφογάλλη - Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA, με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας, γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράσαμε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν έτσι να απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωσή μας του Πολυτεχνείου από το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει τη συμπαράσταση του λαού, να χρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του 'επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος' για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικανοί, η CIA και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλουν ύστερα από την παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζίνικης προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης…'Η παραπάνω όμως άποψη δεν μπορεί να αντέξει σε σοβαρή κριτική αν ληφθούν υπόψη οι συγκεκριμένες συνθήκες της εποχής εκείνης, η εξάρτηση της χούντας από τους Αμερικανούς, οι κίνδυνοι που εγκυμονούσε μια τέτοια αντιμετώπιση για το ίδιο το καθεστώς της υποτέλειας στη χώρα μας, πράγμα που το ήξεραν και το έτρεμαν περισσότερο απ' όλα όλοι οι κύκλοι της αντίδρασης. Μ' αυτό το πρίσμα βλέποντας τα πράγματα, θα ήταν παράλογο να προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν μια φοιτητική εξέγερση -που η πιο πιθανή της εξέλιξη στις τότε συνθήκες ήταν να πάρει μεγαλύτερη έκταση και να γίνει υπόθεση όλου του λαού- για να επιφέρουν ορισμένες αλλαγές στην ηγεσία και την πολιτική της χούντας. Η αντίδραση έχει βαθιά συναίσθηση της δύναμης του λαϊκού κινήματος από τους μακροχρόνιους αγώνες του λαού μας και ξέρει ότι ένα τέτοιο σχέδιο θα ήταν παιχνίδι με τη φωτιά. Και παλιότερα είχαν γίνει προσπάθειες προβοκάτσιας με σκοπό την καλλιέργεια του αντικομμουνισμού και την απομόνωση της Αριστεράς (1963-1965). Προβοκάτσια όμως στο επίπεδο οργανωμένου σχεδίου σε τέτοια έκταση όπως τα γεγονότα του Πολυτεχνείου θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η αντίδραση δεν ήταν ούτε σε θέση, αλλά ούτε θα αποτολμούσε, να οργανώσει. Βέβαια από τη στιγμή που η κατάληψη ήταν γεγονός, η αντίδραση χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που είχε (ΚΥΠ, χαφιέδες, Αστυνομία, κλπ), προσπάθησε να διαστρεβλώσει το χαρακτήρα της εξέγερσης, να χρησιμοποιήσει τα γεγονότα για να χτυπήσει το προοδευτικό κίνημα. Αυτό άλλωστε είχε γίνει και στην κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του '73, όπου προβοκάτορες προκάλεσαν πανικό, με αποτέλεσμα να γίνει υποχώρηση από τη μεριά μας και να εγκαταλείψουμε, αναγκαστικά, το κτίριο. Η τέτοια όμως συμπεριφορά της αντίδρασης δεν είναι και απόδειξη της ύπαρξης σχεδίου, αλλά αποτελεί μόνιμο στοιχείο, που περισσότερο έχει χαρακτήρα 'άμυνας' του αστικού κράτους οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει στις αντίστοιχες περιόδους της ιστορίας.Η τέτοια τοποθέτηση και ερμηνεία του θέματος επιβεβαιώνεται από την εξέλιξη των γεγονότων, που ανάγκασαν την αντίδραση να δείξει τη δύναμή της χρησιμοποιώντας το στρατό, την τελευταία της ελπίδα για να μην ξεφύγουν τα πράγματα τελείως από τον έλεγχο της. Αυτό ήταν μια σημαντική υποχώρησή της και έδειχνε το αδιέξοδο στο οποίο είχε φτάσει καθώς και το βαθμό απόγνωσης της. Στο τελευταίο αυτό, όπως φαίνεται και από τη δίκη του Πολυτεχνείου, ήταν σύμφωνοι όλοι οι παράγοντες της χούντας καθώς και η CIA που βοήθησε άμεσα στην εφαρμογή του σχεδίου 'Kεραυνός'. (Tο σχέδιο αυτό χρησιμοποιείται σαν διέξοδος τη στιγμή που τα πολιτικά όπλα για την αναχαίτιση του λαϊκού κινήματος χρεοκοπούν)».Κριτικές παρατηρήσειςΙδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το κεφάλαιο για την πολιτική και οργανωτική προετοιμασία της εξέγερσης και τις ευθύνες της ίδιας της ΑντιΕΦΕΕ και του ΚΚΕ.«Δεν πρέπει απλά να εντοπίζουμε το πρόβλημα και την ερμηνεία του στο ότι το επίπεδο οργάνωσης δεν ανταποκρινόταν στην αγωνιστική διάθεση του λαού και σε μια ανώτερη μορφή πάλης σαν την κατάληψη είτε να ξεπερνάμε τελείως το θέμα χαρακτηρίζοντας τη λαϊκή εξέγερση 'οργανωμένο σχέδιο προβοκατόρων'. Η τέτοια αντιμετώπιση παραβλέπει την κύρια αιτία, που η κατάληψη του Πολυτεχνείου δεν εξελίχτηκε διαφορετικά, προς μια άμεσα θετική εξέλιξη για το κίνημα, δηλαδή την έλλειψη πολιτικής προετοιμασίας» (σ. 27).«Στο ερώτημα να γίνει κατάληψη ή όχι δεν μπορέσαμε -σαν οργάνωση- ν’ απαντήσουμε θετικά ακριβώς επειδή δε βλέπαμε, για διάφορους λόγους, μια τέτοια μορφή πάλης να εντάσσεται στην πολιτική που ακολουθούσαμε τότε μέσα στο φοιτητικό κίνημα. Αλλά ούτε καθαρά αρνητική θέση πήραμε γιατί βλέπαμε -σα συνδικαλιστές της ΑντιΕΦΕΕ- να μας ξεπερνούν τα γεγονότα, να παίρνουν άλλοι την πρωτοβουλία των κινήσεων, να μην μπορούμε να επιδράσουμε ανασταλτικά πάνω στην εξέλιξη της κατάστασης. Πέρ’ απ’ αυτό, σ’ ορισμένα μέλη της ΑντιΕΦΕΕ υπήρχε διαμορφωμένη η αντίληψη ότι ήταν ώριμες οι συνθήκες για να χρησιμοποιήσουμε σα μορφή πάλης την κατάληψη, περισσότερο βέβαια σα μέσο πίεσης προς τη χούντα παρά σα μέσο για την άμεση ανατροπή της. Πάντως θα έπρεπε, όταν η κατάληψη ήταν πλέον γεγονός, να προσπαθήσουμε σαν οργάνωση να ελέγξουμε την κατάσταση μέχρι να επεξεργαστούμε την από κει και πέρα τακτική μας, άσχετα με το πώς βλέπαμε τη συγκεκριμένη μορφή πάλης να εξυπηρετεί τον αγώνα μας. Αλλά η οργάνωση αντιμετώπισε το γεγονός της κατάληψης με μια ανεξήγητη απάθεια, με πλήρη αδιαφορία. Αυτή ήταν η πρώτη ένδειξη της έλλειψης πολιτικής ετοιμότητας». (σ. 28)«Οργανωμένες δυνάμεις της Αντί-ΕΦΕΕ υπήρχαν αρκετές. Ετσι σ’ αυτό το σημείο οποιαδήποτε ερμηνεία για τη στάση μας στη βάση οργανωτικών αδυναμιών δε στέκει. Υπήρχαν έμπειροι συνδικαλιστές, μέλη των εκλεγμένων επιτροπών των σχολών, γνωστοί σ’ όλο το φοιτητικό κόσμο, που θα μπορούσαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους εύκολα και θα έπρεπε να καθοδηγούν προς την κατεύθυνση του ελέγχου της κατάληψης τουλάχιστον. Τελικά, αυτό που έγινε ήταν να ελεγχθεί ο χώρος του Πολυτεχνείου με την πρωτοβουλία των συνδικαλιστών μελών της ΑντιΕΦΕΕ, που αποτέλεσαν και την πλειοψηφία στην πρώτη Συντονιστική Επιτροπή. Δεν υπήρξε, όμως, καθοδήγηση, στη βάση της μόνιμης επαφής, σε κανένα ζήτημα σχεδόν και έτσι αναγκαστικά τα παραπάνω άτομα έδρασαν πρωτοβουλιακά σ’ όλη τη διάρκεια της κατάληψης. Δηλαδή τελικά δεν χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν καθόλου οι οργανωμένες δυνάμεις που υπήρχαν μέσα στο Πολυτεχνείο, ούτε καν οι συνδικαλιστές μας που ήταν μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής» (σ.28).«Ερμηνεύοντας αυτή τη διστακτική μας στάση απέναντι στην κατάληψη, αλλά και στην εξέλιξή της σε αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση, μπορούμε να διαπιστώσουμε ένα φόβο μπροστά σε ταχύρρυθμες εξελίξεις που θα ξέφευγαν -πιθανώς- από τον έλεγχό μας και παραπέρα έναν περίεργο 'ρεαλισμό' στην τακτική μας, που φανέρωσε ότι δε βλέπαμε καθόλου στη μελλοντική μας προοπτική την ανατροπή της δικτατορίας μέσα από μορφές πάλης δυναμικής αναμέτρησης του λαού είτε αγωνιστικής του αντιπαράθεσης με ανώτερες μορφές πάλης ενάντια στη δικτατορία. (…) Αυτός ο 'ρεαλισμός' που ήταν μόνιμο στοιχείο των αναθεωρητών και της τακτικής τους σ’ ένα βαθμό υπήρχε και σε μας, όπως έδειξε η στάση μας στο Πολυτεχνείο, που δε μας άφηνε να μπούμε ενεργά στην καθοδήγηση των αγώνων που ωρίμαζαν ή τουλάχιστον να έχουμε επαναστατική επαγρύπνηση και ετοιμότητα ν’ ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις του αγώνα» (σ. 31). Από τα μικρά αυτά αποσπάσματα, που δεν καταλαμβάνουν ούτε το ένα δέκατο από τις 40 πυκνογραμμένες σελίδες της Εκθεσης του Γιάννη Γρηγορόπουλου, διαφαίνεται ο προβληματισμός των στελεχών της ΑντιΕΦΕΕ και της ΚΝΕ μετά το Πολυτεχνείο. Η θεωρία των «προβοκατόρων» και η προβολή της ως επίσημης θέσης της Συντονιστικής Επιτροπής από την 'Πανσπουδαστική φ.8' δεν είχε βέβαια καμιά σοβαρότητα για όσους έζησαν από κοντά τα γεγονότα. Η ανάσυρση του πλαστού κειμένου μετά από 30 χρόνια το μόνο που δείχνει είναι η απόσταση (χρονική αλλά και πολιτική) που έχουμε διανύσει από εκείνες τις μέρες της εξέγερσης.
2
Η κρυφή γοητεία της προβοκάτσιαςΚακά τα ψέματα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν χωράει σε κανένα από τα λογικά σχήματα της σημερινής εποχής. Αυτό που κάποτε ήταν αυτονόητο, τώρα πια γεννάει ερωτήματα και απαιτεί πολύπλοκες «υποθέσεις εργασίας». Συνηθισμένοι να παρατηρούμε μια πολιτική σκακιέρα, από την οποία απουσιάζει η λαϊκή δυναμική, αδυνατούμε να κατανοήσουμε μια ιστορική περίοδο που σημαδεύτηκε από τη μαζική κινητοποίηση και τη διάθεση εξέγερσης μιας μερίδας της νεολαίας. Στην αγωνία μας να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα εκείνα με τα εργαλεία που μας παρέχει η τρέχουσα πολιτική φιλολογία καταλήγουμε στην αναζήτηση κάποιων πανίσχυρων υποκειμένων, τα οποία υποτίθεται ότι χειραγώγησαν (θετικά ή αρνητικά) τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1973. Στη λογική αυτή βοήθησε και η επί χρόνια ηρωοποίηση ή και αυτοηρωοποίηση ορισμένων ατόμων, τα οποία ανέλαβαν να εκπροσωπήσουν την περίφημη «γενιά».Οταν εξαντλήθηκε αυτή η ετήσια αναφορά στα γνωστά πρόσωπα, όταν η παλιά τους αίγλη τσαλακώθηκε από την μετέπειτα εξέλιξή τους, ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε και να προβάλουμε τους «προβοκάτορες». Εδώ και δυο-τρία χρόνια μαθαίνουμε ότι το Πολυτεχνείο ξεκίνησε από ένα ψέμα που ειπώθηκε στη Νομική.Κοινός παρονομαστής των παλιότερων και των σημερινών περιγραφών είναι η ανάδειξη κάποιων πρωταγωνιστών και η ανάθεση του ρόλου του κομπάρσου στον «αγνό» και «πάντα προδομένο» λαό, που απλώς ακολούθησε, χωρίς να έχει πολιτικές απόψεις. Η φετινή έμπνευση να αποδοθεί μερίδιο της εξέγερσης ακόμα και στο «μεσαίο χώρο» ήταν απλώς η κατάληξη αυτού του λογικού σχήματος.Οσο όμως περνούν τα χρόνια, τόσο ενισχύεται ο μύθος ότι κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την «αφέλεια» των φοιτητών για να επιβάλουν μια σκληρότερη δικτατορία. Ως επιχειρήματα των καλόπιστων ή κακόπιστων υποστηρικτών της θεωρίας ότι το Πολυτεχνείο υπήρξε δημιούργημα προβοκατόρων του Ιωαννίδη για να προκαλέσει την πτώση του Παπαδόπουλου αναφέρονται δύο κυρίως επιχειρήματα.Το πρώτο επιχείρημα είναι «τεχνικό». Υπενθυμίζεται, δηλαδή, από τους συνωμοσιολόγους όλων των πολιτικών πτερύγων η αντιμετώπιση των εγκλείστων του Πολυτεχνείου στην πρώτη προσπάθεια να παραμείνουν οι φοιτητές στο χώρο, στις 14 Φεβρουαρίου του 1973. Τότε είχε εισβάλει η αστυνομία και είχε διώξει τους φοιτητές, χρησιμοποιώντας βία, ξύλο και συλλήψεις. Αντιπαραβάλουν σ’ αυτή τη σκληρή αστυνομική επιχείρηση την απόσυρση της αστυνομίας από το χώρο του Πολυτεχνείου την πρώτη μέρα της κατάληψης (14/11/73). Πρόκειται για αφελή κουτοπονηριά. Διότι τον Φεβρουάριο δεν είχε ακόμα να εφαρμόζεται η «φιλελευθεροποίηση» του καθεστώτος. Την επομένη της εισβολής του Φεβρουαρίου άρχισαν να ανακοινώνονται τα ονόματα των φοιτητών που τιμωρούσε η χούντα με διακοπή της αναβολής στράτευσης. Αντιθέτως το Νοέμβριο είχε αρθεί ο στρατιωτικός νόμος, το καθεστώς είχε υποσχεθεί ελεύθερες φοιτητικές εκλογές και είχε δώσει πίσω τις αναβολές στους στρατευμένους. Το πολιτικό κλίμα επέβαλε τη διαφορετική στάση της αστυνομίας. Θεωρώντας ότι η κατάληψη θα ξεφουσκώσει μόνη της, η μαρκεζινική παραλλαγή του καθεστώτος προτίμησε να δείξει ανοχή. Η αυθόρμητη έκρηξη δεν αιφνιδίασε μόνο τις οργανώσεις της Αριστεράς και τον παραδοσιακό πολιτικό κόσμο, αλλά και την ίδια τη χούντα.Οσο για το δεύτερο επιχείρημα των πιο ψαγμένων, ότι δηλαδή οι Αμερικάνοι προκάλεσαν το Πολυτεχνείο για να διώξουν τον Παπαδόπουλο μετά από την άρνησή του να κάνουν χρήση της Σούδας στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο εκείνων των ημερών, πρόκειται για απλό μύθο. Οχι μόνο χρησιμοποιήθηκε η βάση της Σούδας, αλλά ο Αμερικανός διοικητής δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει προσωπικά τον Μαρκεζίνη για τη βοήθεια (βλ. Πέτρου Αραπάκη «Το τέλος της σιωπής», εκδ. Λιβάνη, Αθήνα 2000, σ. 93 κ.ε.).
ΔΙΑΒΑΣΤΕΔημήτρη Χατζησωκράτη«Πολυτεχνείο 73»(εκδ. Πόλις, Αθήνα 2004)Προσωπική μαρτυρία αλλά και πολιτική κατάθεση ενός στελέχους του Ρήγα Φεραίου και μέλους της πραγματικής Συντονιστικής Επιτροπής. Πλούσιο υλικό και ενδιαφέρουσα απόπειρα να δικαιωθεί η πολιτική γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ εσωτερικού. Δημήτρη Παπαχρήστου«Το Πολυτεχνείο ζει;»(εκδ. Λιβάνη, Αθήνα 2004)Η πιο πρόσφατη εκδοτική δουλειά του ανθρώπου που έμεινε στη σύγχρονη ιστορία ως ο «εκφωνητής του Πολυτεχνείου» και που καταφέρνει να διατηρεί την αυθεντικότητα και την ιδιαιτερότητά του, παρότι έχει υποστεί υπερεκμετάλλευση από τα μέσα ενημέρωσης επί τρεις δεκαετίες.Γιώργου Γάτου«Ρεπορτάζ με την ιστορία»(β’ τόμος, εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 2004)Δημοσιογραφική καταγραφή (και άλλων) ντοκουμέντων και μαρτυριών από την κατάληψη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ιστορική σύνοψη των πολιτικών φοιτητικών οργανώσεων της εποχής.
ΔΕΙΤΕ«Εδώ Πολυτεχνείο», του Δημήτρη Μακρή (1974)Γυρισμένη στην Ιταλία, πριν την πτώση της χούντας, η ταινία αυτή περιλαμβάνει ορισμένα πολύτιμα ντοκουμέντα από την εξέγερση. Μοιράστηκε στη φετινή επέτειο με το τεύχος 109 (Δεκέμβριος 2004) του περιοδικού «Μετρό». Παρά την εμφανή αδυναμία που επέβαλε η δυσκολία επικοινωνίας με το εσωτερικό και τον ερασιτεχνισμό των ηθοποιών (πολιτικοί εξόριστοι Ελληνες και δημοκράτες Ιταλοί) αποτελεί μια αξιοπρόσεχτη πολιτική κατάθεση και συνοψίζει με αρκετή πιστότητα τα γεγονότα. Ομως σε τέσσερα διαφορετικά σημεία του δραματοποιημένου αυτού ντοκιμαντέρ περιλαμβάνονται αποσπάσματα από την περιβόητη δήθεν ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής. Σημάδι ότι η «Πανσπουδαστική ν. 8» είχε κάνει τη δουλειά της.
(Ελευθεροτυπία, 28/11/2004)

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ





































17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ ΤΟΥ ΤΑΝΚ Α.ΣΚΕΥΟΦΥΛΑΞ

Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι "μαυροσκούφηδες" ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. "Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα" μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. "Παλιοκουμμούνια" θα καλοπεράσετε!" λέγαμε».Στα 20 χρόνια του ο A. Σκευοφύλαξ βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, στην επίλεκτη ομάδα του Σώματος των Τεθωρακισμένων που κατέπνιξε την εξέγερση των φοιτητών. «Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.«Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά - δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Όταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε "είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια". Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!
H ώρα έχει πάει 2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι». Ο κ. Σκευοφύλαξ φέρνει στη μνήμη του τα φοβισμένα πρόσωπα των συνομηλίκων του που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Χαμηλώνει το βλέμμα του. «Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!
«Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: "Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!"» λέει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα».. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» λέει με μοναδική ειλικρίνεια
Όταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ένιωθα περήφανος. Ήμουν και εγώ φασίστας
«Την επόμενη εβδομάδα έγινε η στάση του Ιωαννίδη. Ήμουν πάλι σε επιφυλακή. Μας πάνε στο ΓΕΣ. Στο προαύλιο λάβαμε θέσεις. Δεν ξέραμε γιατί πήγαμε εκεί. Δεν μας είπαν. Γυρνώντας στο Γουδί μάθαμε ότι "έριξαν" τον Παπαδόπουλο» αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Τότε μέσα μου κάτι άλλαξε. Αυτοί που τον παρουσίαζαν σαν θεό, τώρα τον έβριζαν. Δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό. "Μα είναι τόσο πουλημένοι όλοι τους;" αναρωτήθηκα. Αυτοί πάνε όπου φυσάει ο βοριάς. "Πουλημένα τομάρια" είπα μέσα μου.
Στη δουλειά πριν από χρόνια κάποιος άκουσε πώς με λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση με τον "πορτάκια", όπως είπε, του Πολυτεχνείου. "Ξάδελφός μου είναι, μακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο" απάντησα. Είμαι ένα άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρονών. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι μου δεν ξέρουν ποιος είμαι ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα μου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά μου δεν το είπα ακόμη».

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ


Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια για την κατάσταση που επικρατεί στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, αναδεικνύει τις τεράστιες διαστάσεις του προβλήματος και την ανάγκη λήψης μέτρων για τη βελτίωσή της. «Είναι θέμα ποιότητας της Δημοκρατίας», τόνισε ο κ. Παπούλιας στον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Σ. Χατζηγάκη ο οποίος επισκέφθηκε χθες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου να τον ενημερώσει για τα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν εξαιτίας των κινητοποιήσεων των κρατουμένων. Με την παρατήρηση αυτή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδειξε να συμμερίζεται τα αιτήματα των φυλακισμένων, κυρίως όσον αφορά τις συνθήκες κράτησης.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΛΑΣΤΙΚΟ 65ΩΡΟ



Η Ευρωομάδα της Αριστεράς επιμένει: όχι στο ελαστικό 65ωρο και το οπτ-άουτ
12-11-2008

Η ευρωομάδα της Αριστεράς (GUE/NGL) στη σημερινή της συνεδρίαση συζήτησε, με κεντρικό εισηγητή τον Ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δημήτρη Παπαδημούλη, την συνέχεια των ενεργειών της και των κινητοποιήσεων εναντίον της αντιδραστικής, αντεργατικής Κοινής Θέσης του Συμβουλίου για το ελαστικό 65ωρο και τη διατήρηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης (οπτ- άουτ), ενόψει και της συζήτησης στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου (15-18 Δεκεμβρίου 2008).

1. Η ευρωομάδα της Αριστεράς συμφώνησε πλήρως με την έως σήμερα τακτική που αποφασίστηκε συλλογικά από την Ευρωομάδα και υλοποιήθηκε από τον Ευρωβουλευτή του ΣΥΝ. Ενέκρινε επίσης πλήρως την εισήγηση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΝ για τα επόμενα βήματα και συγκεκριμένα:

α. Να κατατεθεί από την Ευρωομάδα και στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, η πρόταση συνολικής απόρριψης της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου.
β. Να δοθεί σε συνεργασία με τα εργατικά συνδικάτα η μάχη των τροπολογιών, με αιχμή την κατάργηση του οπτ-άουτ, έτσι ώστε να "μπλοκαριστεί" από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου η αντιδραστική και αντεργατική Κοινή Θέση των 27 Κυβερνήσεων.
γ. Να συμμετάσχει και να στηρίξει την μαζική διαδήλωση που οργανώνουν τα συνδικάτα στις 16 Δεκεμβρίου στο Στρασβούργο, εναντίον της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου, καθώς και τις αντίστοιχες κινητοποιήσεις των συνδικάτων σε εθνικό επίπεδο.

2. Η πλήρης διαφωνία που διατύπωσε για την στάση της Ευρωομάδας στο ζήτημα αυτό, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ σ. Γ. Τούσσας δεν υποστηρίχθηκε από κανέναν άλλο Ευρωβουλευτή της Ευρωομάδας της Αριστεράς (η Ομάδα έχει 41 μέλη που εκπροσωπούν 16 διαφορετικά αριστερά κόμματα).

3. Αντίθετα, ο Πρόεδρος της Ευρωομάδας Φρανσίς Βυρτζ (Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα) συνεχάρη εκ μέρους ολόκληρης της Ομάδας τον ευρωβουλευτή του ΣΥΝ για την πιστή εφαρμογή όλων των συλλογικών αποφάσεων. Ο Φρανσίς Βυρτζ ζήτησε επίσης να του σταλεί επειγόντως η μετάφραση των σχετικών δημοσιευμάτων του "Ριζοσπάστη" με τα οποία διαστρεβλώθηκε πλήρως η θέση της Ευρωομάδας της Αριστεράς, προκειμένου να δικαιολογηθεί η συκοφαντική επίθεση εναντίον του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δήθεν υπερψήφισαν μαζί με όλη την Ευρωομάδα το ελαστικό 65ωρο.

4. Ο Πρόεδρος της Ευρωομάδας της Αριστεράς χαρακτήρισε ιδιαίτερα σοβαρό και λυπηρό αυτό το κρούσμα. Σημείωσε ότι έχει πέσει και ο ίδιος προσωπικά στο παρελθόν θύμα των ίδιων μεθόδων από την ίδια εφημερίδα. Ο Φρ. Βυρτζ πρότεινε, τέλος, και έγινε ομόφωνα αποδεκτό να υπάρξει ειδική συζήτηση στις 9 Δεκεμβρίου στην Ομάδα για τη λειτουργία, τη δεοντολογία και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της Ομάδας.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Δ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ

Ερώτηση-Παρέμβαση του Δ.Παπαδημούλη στην Κομισιόν Υπάρχουν συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα για τη βελτίωση των συνθηκών στις ελληνικές φυλακές και πώς υλοποιούνται;
Ερώτηση για την κλιμακούμενη απεργία πείνας και τις απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές κατέθεσε σήμερα ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ.Παπαδημούλης. Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, επικαλούμενος το σχετικό Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων καθώς και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ζητά από την Κομισιόν να λάβει μέτρα για τη ριζική βελτίωση της κατάστασης και να δώσει στοιχεία για συγχρηματοδοτούμενα κοινοτικά προγράμματα που αφορούν στην βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:
«Συνεχίζεται η απεργία πείνας και η αποχή συσσιτίου στις ελληνικές φυλακές που ξεκίνησε στις 3.11.2008. Οι κρατούμενοι καταγγέλλουν την πολύ κακή κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές, υπερσυνωστισμός -οι φυλακές παρουσιάζουν πληρότητα 148% ενώ το σύνολο των κρατουμένων είναι 12.192 άτομα-, άθλιες συνθήκες υγιεινής, κακομεταχείριση, ανησυχητικός αριθμός αυτοκτονιών και λοιπών θανάτων κατά την κράτηση, μερικές φορές σε αμφιλεγόμενες συνθήκες. Η Διεθνής Αμνηστία σε πρόσφατη ανακοίνωσή της εξέφρασε την ανησυχία της ενώ στην Ετήσια Έκθεσή της για 2008, που δημοσιεύθηκε τον Μάιο, είχε ήδη υπογραμμίσει την απαράδεκτη κατάσταση.
Λαμβάνοντας υπόψη το πρώτο κεφάλαιο του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αφορά στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια καθώς επίσης και τα άρθρα 1 και 3 της Ευρ. Σύµβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου & των Θεμελιωδών Ελευθεριών, που αφορούν στην υποχρέωση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την απαγόρευση των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης, εξευτελιστικής μεταχείρισης, ερωτάται η Επιτροπή:
Ποια μέτρα προτίθεται να λάβει για την αντιμετώπιση της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές; Διαθέτει στοιχεία για την υλοποίηση κοινοτικών προγραμμάτων που να αφορούν στην βελτίωση της κατάστασης των φυλακών, ανέγερση νέων καταστημάτων, προστασία ευπαθών ομάδων όπως οι μητέρες και οι ασθενείς, επιμόρφωση των κρατουμένων, επανένταξη;»
To Γραφείο Τύπου

ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ


Οι υπογράφοντες εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα αιτήματα των κρατουμένων και στον δίκαιο αγώνα τους. Η καθημερινότητα των φυλακισμένων συμπολιτών μας θυμίζει μεσαίωνα και αποτελεί προσβολή για την αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό.

Καταγγέλλουμε τις άθλιες συνθήκες κράτησης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των κρατουμένων και δηλώνουμε ότι θα δείξουμε την συμπαράσταση μας στον αγώνα τους και εμπράκτως.

Επαινούμε τη στάση της ιατρού των φυλακών Χίου που τίμησε τον όρκο της και συμπαραστεκόμαστε στην αγωνία της για ανθρώπινες συνθήκες υγειονομικής περίθαλψης των φυλακισμένων του νησιού μας.

Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας, ενεργούς πολίτες, την αυτοδιοίκηση, συλλογικούς φορείς, τα πολιτικά κόμματα, και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να συμπαρασταθούν στον αγώνα τους.

Οι φυλακισμένοι είναι έγκλειστοι συμπολίτες μας «προς σωφρονισμό» και όχι για εξόντωση. Έχουν απόλυτο δίκιο να ζητάνε αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης και σεβασμό της ανθρώπινης υπόστασης τους.

Tο έσχατο -μη βίαιο- μέσο πάλης που μετέρχονται αυτό της απεργίας πείνας -5.800 φυλακισμένοι 4.000 οι οποίοι απέχουν από το συσσίτιο- τη παρούσα στιγμή του αγώνα τους δείχνει το μέγεθος του προβλήματος.


-Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
- ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΙΤΉΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΏΝΑ ΤΟΥΣ
-Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ



Αλιάδας Γιώργος Μέλος του Δ.Σ. των ΑΜΕΑ
Βασιμπόσης Αιμίλιος Φοιτητής
Γαϊτάνος Αλέκος Μέλος Δ.Σ. ΑΔΕΔΥ
Γκιουβέτσης Γιώργος Yπάλληλος ΟΤΑ
Γκογκόζης Δημήτρης Πολ. Μηχανικός
Δημητριάδης Βλάσης
Ζαχαρού –Λουτράρη Αθηνά Ακαδημαικός
Θεοδώρου Σωτήρης Φοιτητής
Καλιμανάς Λάμπρος Συντ. Ναυτικός
Καλογεράς Γιάννης Διευθυντής Λυκείου Καλλιμασιάς
Καλογερά Τούλα Συνταξιούχος
Καβύρης Παντελής Μουσικός
Καρακούρος Λεωνίδας Δ Υπαλληλος
Κοκαλιάδης Γιώργος Συνταξιούχος Δικηγόρος
Κοτσακάς Γιώργος Επαγγελματίας
Κουντουριάδης Δημήτρης Α. Δ/ντης ΕΜΧ
Κουτσοδόντης Γιάννης Πρόεδρος ΣΕΣΝΟΧ
Κουτσουλιά Ειρήνη Δασκάλα
Λαβατζής Δημήτρης Συνταξιούχος Τραπεζικός
Λυμνιούδη Πόπη Καθηγήτρια Αγγλικών
Λυμνιούδη Κυριακούλα Ιατρός
Λυμνιούδη Άννα Φοιτήτρια
Λυμνούδης Αντώνης Συνταξιούχος Ναυτικος
Λουτράρης Νίκος Ιατρός
Μαρτάκη Μαργαρίτα Δ/τρια 2ου Δημ.Σχολείου Χίου
Μαυρέλος Βασίλης Γεν. Συμβούλιο ΑΔΕΔΥ
Μεννής Στέφανος Επαγγελματίας
Μερούσης Μιχάλης Αγρότης.
Μιχάλα Σοφία Πρόεδρος ΑΜΕΑ
Μιχαλοπούλου Βάσω Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Χίου
Μιχαηλίδης Ανδρέας Ιατρός
Μονιού Στέλλα Δικηγόρος
Μουτσάτσος Μίμης Επαγγελματίας
Μπαλομούτσουνος Σταμάτης Δημοσιογράφος
Μπογιατζής Νίκος Υπάλληλος
Ξανθάκης Γιώργος Δημοσιογράφος
Ξενιάδη Εμμανουέλα Ιατρός
Ορφανίδου Όλγα Καθηγήτρια
Παλιός Αντώνης Επαγγελματίας
Παυλιδάκης Γιώργος Ηθοποιός
Πολίτση Ασπασία Ιδ. Υπάλληλος
Πυλιώτης Θοδωρής Δημοσιογράφος
Σαρρή Αριστέα Υπάλληλος
Σαρρής Γιώργος Ιατρός
Σβήνος Σταμάτης Καθηγητής
Σπανολιός Βασίλης Έμπορος
Σπανού Μαρκέλλα Δικηγόρος
Στάθης Μανώλης Καθηγητής
Στυλιανόπουλος Περικλής Επαγγελματίας
Στραχίνη Νατάσα Δικηγόρος
Συράκης Δημήτρης Ηλεκτρ.Μηχανικός
Σφυράκης Μιχάλης Συνταξιούχος
Ταναίνης Νίκος Ιατρός
Ταναίνη Ξένια Φοιτήτρια
Τσαπάρος Αντώνης Φοιτητής
Τσατσαρώνης Αντώνης Υπάλληλος
Τσούρος Γιώργος Δ/ντης ΕΜΧ
Τσούρος Ισίδωρος Πρόεδρος Δικ. Συλλόγου
Τσούχλης Δημήτρης ΥΔ Παν. Αιγαίου
Φιστουρή Μαρία Οικονομολόγος
Φρεζούλης Δημήτρης Δημοσιογράφος
Φρεζούλη Φρόσω Οικιακά
Χαρίτος Στέλιος Τραπεζιτικός υπάλληλος
Χαρίτος Παντελής Μαθητής
Χειλά Μαρία Δασκάλα
Φραγκάκη Μαρία Καθηγήτρια Μουσικός
Φραγγούλης Μιχάλης Δημοτικος υπάλληλος
Καρακούρου Κατερίνα Δημοτική Υπάλληλος
Ζυμάρας Μανώλης Γραμματέας του ΣΕΣΝΟΧ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΧΙΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ το ΣΑΒΒΑΤΟ 11 το μεσημέρι στο χώρο των φυλακών.ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.

ΡΑΒΟΥΝ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ



Ράβουν τα στόματά τους
Ενώ διανύουμε την 5 μέρα απεργίας πείνας των κρατουμένων, συγκλονιστικές εξελίξεις υπάρχουν στις φυλακές Τρικάλων. Τρεις Κούρδοι κρατούμενοι και συγκεκριμένα οι: Σαλκ Αρι Μοχάμεντ, Σαρίς Άσο και Χατάχ Ραχνάν, έραψαν κυριολεκτικά τα στόματά τους!Στη συνέχεια, το παράδειγμά τους ακολούθησαν άλλοι 14.Η Κραυγή Ελευθερίας ήδη μέσω δικηγόρων προσπαθεί την άμεση μεταφορά τους στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Θα ενημερώνουμε για περαιτέρω εξελίξεις.


«Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, τον Φώτη, την Αννα, τον 15χρονο...»Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του Πάνου Λάμπρου για τους θανάτους στις φυλακές, από την εμπειρία του στην Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων: «Πολλοί μιλούν με αριθμούς. Στατιστικές. Πόσοι θάνατοι, κάθε χρόνο μέσα στις φυλακές. Ψυχρά νούμερα, ανωνυμία, κάτι σαν ένα τίποτα. Εμείς δεν θα μιλήσουμε "επιστημονικά", γιατί θέλουμε να θυμόμαστε. Γιατί θέλουμε οι άνθρωποι που χάθηκαν μέσα στα κολαστήρια των φυλακών να μείνουν στη μνήμη όλων μας.* Δεν θα ξεχάσουμε, λοιπόν, τον 15χρονο Ματιέα που κρεμάστηκε στο κελί του στο λεγόμενο ψυχιατρείο των φυλακών. Το έγκλημά του τρία γραμμάρια χασίς!**Δεν θα ξεχάσουμε τον Φώτη Τσολακάκη. Καρκινοπαθής, στο τελευταίο στάδιο, μας παρακαλούσε να κάνουμε κάτι για να πεθάνει σπίτι του, δίπλα στη μάνα και στη σύντροφό του. Δεν τα καταφέραμε. Ο Φώτης, πέθανε, δυστυχώς, μέσα στη φυλακή. Αδίστακτα, του στέρησαν την τελευταία χάρη... κάτι σαν εκτελεστικό απόσπασμα.**Δεν θα ξεχάσουμε τον 92χρονο, στο «νοσοκομείο» των φυλακών, που αναίτια, παράλογα, εκδικητικά, τον κρατούσαν έγκλειστο. Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη φράση που ακούσαμε από τους υπεύθυνους "και πού να πάει;". Και ο γέροντας πήγε στον άλλο κόσμο, μόνος του, χωρίς ένα χάδι, χωρίς μια καλή κουβέντα.**Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, μα ποτέ, τους τέσσερις κρατούμενους που απανθρακώθηκαν στο κελί 80 του Κορυδαλλού και που οι υπεύθυνοι "πλήρωσαν" με τρία και μόνο ημερομίσθια. Ενα λιγότερο από τις τέσσερις ζωές.**Δεν θα ξεχάσουμε την Αννα Πετρίδη, που ούρλιαζε στην απομόνωση των φυλακών Κορυδαλλού και που πέθανε γιατί δεν υπήρχε γιατρός, γιατί η ζωή φαίνεται ότι στη φυλακή δεν έχει καμία αξία.**Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Δημοσθένη Βουβάκη, μόλις 25 χρονώ, τελευταίο στον τεράστιο κατάλογο των νεκρών. Ακόμη ένας νεκρός στον βωμό μιας παράλογης πολιτικής που οδηγεί τα θύματα της εμπορίας ναρκωτικών στη φυλακή αντί σε κέντρα απεξάρτησης.Θα θυμόμαστε... Οι κρατούμενοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά, διεκδικούν τα αυτονόητα. Και εμείς είμαστε μαζί τους».




ΚΥΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ«Οι φυλακές δείχνουν πόσο απολίτιστοι είμαστε




ΜΙΚΗΣ Ολα στη χώρα μας είναι μια βιτρίναΑυτό που γίνεται πίσω από τα κάγκελα της κάθε ελληνικής φυλακής, θα πρέπει να ντροπιάζει όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες αυτής της χώρας. Γιατί δείχνει πόσο ανάλγητοι, πόσο απάνθρωποι και πόσο απολίτιστοι είμαστε. Τελικά όλα στη χώρα μας είναι μια βιτρίνα: Βουλή, κυβέρνηση, κόμματα, τηλεόραση, πανεπιστήμια και καλλιτέχνες. Μια ψεύτικη βιτρίνα, για να κρύβει τη βρωμιά και την αδικία. Ειδικά σε περιπτώσεις όπως αυτή των κρατουμένων, που τους καταδικάζουμε να ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, ξεχνώντας ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι όπως όλοι μας, που έκαναν κάποιο λάθος στη ζωή τους, όπως μπορεί να συμβεί στον καθένα από μας. Και μόνο το κλείσιμο σε τέσσερις τοίχους είναι μια βαριά τιμωρία. Ομως, από 'κεί και πέρα θα πρέπει να εξασφαλίζονται απόλυτα ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, ώστε ο κρατούμενος να έχει την ευκαιρία να σκεφτεί και να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος, για να μπορέσει κάποια μέρα να επιστρέψει στην οικογένειά του και στην κοινωνία, που τόσο μας έχει όλους ανάγκη. Είμαι απόλυτα στο πλευρό σας, αν και δεν διαθέτω καμία άλλη δύναμη εκτός από τις σκληρές μου εμπειρίες και την κουρασμένη μου φωνή.


Μ. ΓΛΕΖΟΣ Απαράδεκτες πολιτικές και κοινωνικές επιλογέςΑισθάνομαι την ηθική και πολιτική υποχρέωση, ως άνθρωπος και ως ενεργός πολίτης, να ενώσω τη φωνή μου με την κραυγή απόγνωσης χιλιάδων συμπολιτών μας που καταγγέλλουν τις απάνθρωπες συνθήκες των κρατουμένων στις φυλακές της χώρας μας.Συμπαρίσταμαι ευθέως και χωρίς ενδοιασμούς στο κίνημα που ανέδειξε σε δημόσια θέα τα πολλαπλά προβλήματα ζωής, υγείας, ψυχής. Πονάει τη συντηρητική μας κοινωνία και το πολιτικό κατεστημένο η διαπίστωση ότι η στέρηση ελευθερίας και ισονομίας στις φυλακές αντανακλά μια διαχρονική νοοτροπία απάνθρωπης εκδίκησης.Υποκριτικά ενδύονται τον μανδύα τού δήθεν σωφρονισμού, που όμως υπακούει σε απαράδεκτες πολιτικές και κοινωνικές επιλογές που κατατείνουν στη χειραγώγηση και τρομοκρατική προειδοποίηση προς την ίδια την κοινωνία.Αυτή η συμπεριφορά πρέπει να ηττηθεί, είμαστε υποχρεωμένοι, στο όνομα του πολιτισμού, να τη συντρίψουμε!

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Ζαχαριαδης-Κουκουλου






Ο Ριζοσπάστης για το Νίκο Ζαχαριάδη

«Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου... Το Κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αφτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρόλες τις δοκιμασίες που τόδερναν και το δέρνουν το ΚΚΕ είναι αθάνατο. Το γράμμα αφτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σε όλους αφτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ νάχω. Απόλη μου την ψυχή εύχομαι σ' αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το κουκουέδικο στα πόδια του, να πετύχουν απόλυτα και ολοκληρωτικά» - ο Νίκος Ζαχαριάδης στην τελευταία του επιιστολή.


«Ο Νίκος Ζαχαριάδης ανήκει στο ΚΚΕ και στο μαχόμενο λαϊκό κίνημα. Ηταν και έμεινε κομμουνιστής μέχρι το τέλος της πολυτάραχης ζωής του» - Μάκης Μαϊλης


Διαβάζοντας της θέσεις του ΚΚΕ για την περίοδο μετά το 1956, κάνω μερικές σκέψεις

Το 1956 γίνεται το 20 συνέδριο του ΚΚΣΕ και αποκηρύσσει την Σταλινική περίοδο στη Σ.Ε.
Αμέσως μετά το ΚΚΕ διαγράφει τον Ζαχαριάδη και βγάζει γραμματέα τον Κολιγιάννη με τiς ψήφους του Φλωράκη, του Λουλε,της Κουκουλου και άλλων .Αν το ΚΚΕ θεωρεί ότι από το 1956 μέχρι σήμερα, επικράτησαν οι οπορτουνιστές στο ΚΚΣΕ, τότε οι οπορτουνιστές επικράτησαν και στο ΚΚΕ την ιδία περίοδο 1956-2008 . Άρα ΦΛΩΡΑΚΗΣ, ΛΟΥΛΕΣ,ΚΟΥΚΟΥΛΟΥ,ΠΑΠΑΡΗΓΑ και τόσοι άλλοι που βρισκόταν η βρίσκονται στην ηγετική ομάδα του ήταν και είναι οπορτουνιστές

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

ΦΥΛΑΚΕΣ ΧΙΟΥ

Κι άλλος νεκρός
Ακόμη ένας νεκρός προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των ελληνικών φυλακών, σύμφωνα με την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Την περασμένη Παρασκευή πέθανε στις φυλακές Χίου ο Δημοσθένης Βουβάκης, ένας νέος άνθρωπος, πατέρας ενός μικρού παιδιού.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/11/2008


Κάλεσμα για συμπαράσταση στον αγώνα των φυλακισμένωνΤετάρτη 12/11 στις 8.30 μμ στο καφέ του Δημοτικού Κήπου

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

ΠΕΡΙΣΣΟΣ Α.Ε.

«Περισσός Α.Ε.» ή… όταν ο «Ριζοσπάστης» απολύει


Ως κοινός και στυγνός εργοδότης ο «Ριζοσπάστης», η εφημερίδα του ΚΚΕ, που κατά τα λοιπά κόπτεται για τα δίκαια των εργαζομένων, όπως υποστηρίζει, απέλυσε την παραμονή της απεργίας των δημοσιογράφων, τον επί 15 έτη εργαζόμενο δημοσιογράφο της, γνωστό πειραιώτη συντάκτη, Γιάννη Κωστάκη, με δικαιολογίες και διαδικασίες που θα ζήλευαν και οι πιο σκληροί μάνατζερ μεγάλων πολυεθνικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γ. Κωστάκης, που τα τελευταία χρόνια κάλυπτε το δικαστικό ρεπορτάζ, ενώ παλιότερα ήταν υπεύθυνος του πειραϊκού ρεπορτάζ, ήθελε μόλις τέσσερα χρόνια για να συνταξιοδοτηθεί, ενώ είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ας δούμε όμως πως περιγράφει τα περιστατικά που οδήγησαν στην απόλυσή του ο ίδιος ο δημοσιογράφος Γ. Κωστάκης, μέσα από την αναφορά του, που θα συζητηθεί την επόμενη εβδομάδα στο δ.σ. της ΕΣΗΕΑ :Αγαπητοί συνάδελφοι,Την Δευτέρα, 29 Σεπτέμβρη, με κάλεσε ο συνάδελφος Παύλος Αλέπης, αρχισυντάκτης της εφημερίδας ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ όπου εργάζομαι σχεδόν 15 χρόνια (14 χρόνια και 9 μήνες για την ακρίβεια) προκειμένου να μου ανακοινώσει την «λήξη της συνεργασίας μας», όπως χαρακτηριστικά μου είπε. Ισχυρίστηκε ότι το τελευταίο διάστημα, τουλάχιστον μία φοράτην εβδομάδα, η Συντακτική Επιτροπή (ΣΕ), ασχολείται μαζί μου. Πρόσθεσε ότι η ανοχή που έδειξε η εφημερίδα σε μένα ήταν ανεπίτρεπτη και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επαναληφθεί στο μέλλον για κανένα άλλο εργαζόμενο. Το ρεπορτάζ την ευθύνη του οποίου τα τελευταία χρόνια είχα ήταν το Δικαστικό. Εξεπλάγην επειδή ποτέ στο παρελθόν δεν μου είχε γίνει κάποια παρατήρηση σχετικά με την εργασία μου και φυσικά ουδέποτε είχα κληθεί από τη ΣΕ όταν γινόταν συζήτηση για μένα προκειμένου να εκθέσω την δική μου άποψη στο υπό συζήτηση θέμα. Στην ΣΕ δεν κλήθηκα καν όταν συζητήθηκε η απόλυσή μου, 4 χρόνια πριν πάρω σύνταξη και ενώ γιαπάνω από 10 χρόνια πάσχω από στεφανιαία νόσο, γεγονότα γνωστά σε όλα τα μέλη της ΣΕ.Ως αφορμή της απόλυσή μου αναφέρθηκε το ότι δεν είχα δώσει στην εφημερίδα την είδηση της κήρυξης από το δικαστήριο καταχρηστικής της απεργίας των τελωνιακών. Η επίκληση αυτού του λόγου είναι προσχηματική και θα εξηγήσω αμέσως γιατί το λέω.Στις 25 Σεπτέμβρη η κυβέρνηση προσέφυγε στη Δικαιοσύνη προκειμένου να κηρυχθεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική. Η εκδίκαση της προσφυγής έγινε το απόγευμα της ίδιας μέρας, κάτι για το οποίο από το μεσημέρι είχα ενημερώσει τον προϊστάμενο του τμήματός μου συνάδελφο Κώστα Πασακυριάκο μαζί με τα άλλα υπό εξέλιξη θέματα του τρέχοντος ρεπορτάζ. Το ρεπορτάζ της εκδίκασης των ασφαλιστικών μέτρων το έστειλα στον υπεύθυνο του εργατικού ρεπορτάζ συνάδελφο Περικλή Κουρμούλη, κατά τις οκτώ με εννέα το βράδυ με την προφορική επισήμανση (που ανέφερα και στο ρεπορτάζ) ότι η απόφαση θα εκδίδετο αργά το βράδυ ή το πρωί της επόμενης μέρας και εγώ θα παρέμενα στο χώρο των δικαστηρίων μέχρι να κλείσουν. Επισήμανση περιττή αφού ούτως ή άλλως την ενημέρωση της εφημερίδας για τέτοιας φύσης δικαστικές αποφάσεις όταν τα δικαστήρια έχουν κλείσει την έχει το εργατικό ρεπορτάζ που τις πληροφορείται από τους συνδικαλιστές στους οποίουςκοινοποιείται από τους δικηγόρους. Σημειωτέον ότι το συνδικαλιστικό όργανο των τελωνιακών ήταν σε συνεδρίαση από το μεσημέρι και περίμενε την απόφαση του δικαστηρίου προκειμένου να αποφασίσει για το αν θα συνεχίσει ή αναστείλει την απεργία. Την επομένη μέρα το απόγευμα, μου τηλεφώνησε ο συνάδελφος Πασακυριάκος για να με ρωτήσει τον λόγο που δεν είχα ενημερώσει την εφημερίδα για την δικαστική απόφαση, προσθέτοντας ότι ο ίδιος την είχε μάθει από τηλεοπτικό Δελτίο Ειδήσεων στη μία το πρωί και αμέσως ήρθε σε επαφή τόσο με τον συνάδελφο Κουρμούλη, όσο και με τονσυνάδελφο Βασίλη Αμπελογιάννη, επίσης μέλος της ΣΕ, που το βράδυ εκείνο είχε βάρδια.Όπως μου είπε και οι τρεις με αναζήτησαν στο κινητό μου τηλέφωνο, που όπως ισχυρίστηκαν ήταν απενεργοποιημένο. Το ότι είχα το κινητό μου τηλέφωνο κλειστό δεν αληθεύει, εξάλλου αν ήθελαν μπορούσαν να μεκαλέσουν στο σταθερό. Το κύριο όμως είναι άλλο. Ανεξάρτητα του αν είχα (που δεν είχα) εγώ ή κάποιος άλλος την υποχρέωση της ενημέρωσης της εφημερίδας για την απόφαση του δικαστηρίου, αφού τρία μέλη της ΣΕ την είχαν μάθει γιατί δεν την δημοσίευσαν; Στην ερώτηση του συνάδελφου Πασακυριάκου η απάντησή μου ήταν ότι είχα πει στον συνάδελφο Κουρμούλη πως θα μείνω στα δικαστήρια μέχρι να κλείσουν,προσθέτοντας πως δεν είναι οι δικαστικοί συντάκτες αυτοί που μαθαίνουν την απόφαση δικαστηρίων περί ασφαλιστικών μέτρων όταν τα δικαστήρια έχουν κλείσει. Οι αποφάσεις δεν ανακοινώνονται από την έδρα, αλλά κοινοποιούνται στους διαδίκους από τους δικηγόρους. Κάτι βέβαια που πρέπει να ήταν ήδη γνωστό στο συνάδελφο Πασακυριάκο από την πείρα του. «Σου έκανα μια σαφή ερώτηση, μου έδωσες μια σαφή απάντηση. Θα τα πούμε την Δευτέρα», μου είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Μετά το τηλεφώνημα του συνάδελφου Πασακυριάκου τηλεφώνησα στον συνάδελφο Κουρμούλη ο οποίος σε μένα παραδέχτηκε το ότι του είπα πως θα παραμείνω στα δικαστήρια μέχρι να κλείσουν. Όταν τον ρώτησα γιατίμε εγκαλεί ο συνάδελφος Πασακυριάκος, η απάντηση ήταν: «Η εφημερίδα δεν είχε μια είδηση που είχαν όλες οι άλλες. Αφού δεν φταίω εγώ, αφού δεν φταίει ο … (μου είπε το όνομα συναδέλφου του εργατικού ρεπορτάζ) τότε εσύ φταις. Λογικό δεν είναι;». Για το αν η ευθύνη της ενημέρωσης της εφημερίδας για δικαστικές αποφάσεις τέτοιου είδους, που εκδίδονται όταν τα δικαστήρια δεν λειτουργούν, είναι ή δεν είναι δικήμου θα φανεί και από στοιχεία που θα προσκομίσω κατά την συνεδρίαση του ΔΣ της Ένωσης μας. Από τα πραγματικά περιστατικά που αναφέρω προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο λόγος που επικαλείται η εφημερίδα σαν αιτία απόλυσής μου είναι προσχηματικός. Αγαπητοί συνάδελφοι,Σας πληροφορώ επίσης ότι ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος της εφημερίδας, συνάδελφος Ανδρέας Σακαρέλος, αν και η απόλυσή μου έγινε στις 30 Σεπτέμβρη, παραμονή της απεργίας μας για το Ασφαλιστικό, δεν είχε ενημερώσει την Ένωση έως σήμερα 2 Οκτώβρη, και πώς να το κάνει άλλωστε, αφού σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε σήμερα, μεδική μου πρωτοβουλία, μου είπε ότι συμφωνεί με την απόλυσή μου! Συναδελφικά Γιάννης ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 2 ΝΟΕΜΒΡΗ

Κυριακή 2 Νοέμβρη 2008 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σελίδα 14
Προσυνεδριακός Διάλογος - 18ο Συνέδριο ΚΚΕ


Παρέμβαση στον προσυνεδριακό διάλογο για το 2ο θέμα, του σοσιαλισμού
Σύντροφοι,
Με πόνο ψυχής διαπιστώνω ότι οι Θέσεις της ΚΕ, επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μου περί σταλινικής στροφής του Κόμματος, μια εκτίμηση την οποία είχα διατυπώσει και στη σ. Γραμματέα της ΚΕ, αρχικά προφορικά και στη συνέχεια και με γραπτά κείμενά μου στις 17 Μάη 2006, και 9 Νοέμβρη 2006. Τη στροφή αυτή την είχα διαγνώσει μέσα από άρθρα, εισηγήσεις, ομιλίες στελεχών του Κόμματος, αγιοποιητικά για τον Στάλιν αφιερώματα του «Ριζοσπάστη», εκδόσεις,1 και μελετώντας την μπροσούρα της Ιδεολογικής Επιτροπής με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα».2
Εκτιμώ ότι αυτή η στροφή σε συνδυασμό με ένα σεχταρισμό, ο οποίος όλο και πιο έντονα διέπει όλες τις πτυχές της κομματικής δραστηριότητας, αν τελικά υιοθετηθεί από το 18ο Συνέδριο, θα είναι καταστροφική.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια Θέση την οποία κυρίως μετά το 17ο καλλιέργησαν συστηματικά ορισμένα ιδεολογικά στελέχη, και η οποία τελικά με δεδομένες τις θεωρητικές αδυναμίες και τον κυρίαρχο πρακτικισμό των κομματικών μελών και στελεχών κατέληξε να είναι και επίσημα Θέση της ΚΕ.
Και όπως συνήθως συμβαίνει, η προειλημμένη αυτή αυθαίρετη Θέση στηρίχτηκε εκ των υστέρων μεθοδολογικά, από τη μια με τοποθετήσεις που έτειναν να αναγάγουν, αναποδογυρίζοντας τους κλασικούς, σε γενική θεωρία του σοσιαλισμού την όξυνση της ταξικής πάλης κατά τη διάρκειά του - κάτι που κατά τον ίδιο το Στάλιν έπαψε να ισχύει από το 1936 στην ΕΣΣΔ μια και υποστήριζε ότι είχαμε να κάνουμε με «ολοκληρωτική νίκη του σοσιαλισμού» και «σβήσιμο των πολιτικών και ταξικών αντιθέσεων»!!!3- και από την άλλη χρησιμοποιώντας το μεθοδολογικό τέχνασμα της αντιμετώπισης της οικονομίας από βασικό και σε «τελευταία ανάλυση» καθοριστικό παράγοντα ερμηνείας, σε αποκλειστικό παράγοντα εκτίμησης της σταλινικής περιόδου, μην υπολογίζοντας ούτε τη διαλεκτική οικονομίας, πολιτικής, ούτε κυρίως την ιδιαίτερη, κυρίως λόγω της συνειδητής σχεδιοποίησης, βαρύτητα της πολιτικής στο σοσιαλισμό.
Πιο συγκεκριμένα, στις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό η υπεράσπιση της σταλινικής περιόδου τεκμαίρεται σ' ένα γενικότερο επίπεδο:
- Από τη διάχυτη στο σύνολο του κειμένου υπεράσπιση του σταλινικού ρεβιζιονιστικού οπορτουνισμού, της υποταγής του στρατηγικού στόχου του κομμουνισμού στην τακτική και τα μέσα.
- Από το ότι όσον αφορά στις αιτίες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης οι Θέσεις «βγάζουν λάδι» τη μέχρι το 20ό Συνέδριο περίοδο, υποστηρίζοντας ότι ο δεξιός, Χρουστσοφικός και μετέπειτα, ρεβιζιονισμός - τον οποίο κάθε άλλο παρά υποστηρίζω - μέσω της εμπορευματοποίησης ήταν η κύρια αν όχι η μοναδική εσωτερική αιτία της παλινόρθωσης, ενώ αντίθετα αποσιωπάται η από εποχής Στάλιν γραφειοκρατική απόσπαση των πολιτικών - οικονομικών διαχειριστών, η οποία και κατέστη δυνατή ακριβώς λόγω της συρρίκνωσης της σοσιαλιστικής δημοκρατίας.
Θυμίζω ότι μια τέτοια «από τα πάνω» απόσπαση στη βάση όχι ιδιωτικής αλλά κοινοτικής ιδιοκτησίας, περιγράφουν οι κλασικοί κατά τις αναφορές τους στον ασιατικό τρόπο παραγωγής τον οποίο για προφανείς λόγους, λογοκρίνοντας τους κλασικούς, «διέγραψε» ο Στάλιν.
- Από το ότι, με δεδομένη τη θετική εκτίμηση για τη σταλινική περίοδο και το χαρακτηρισμό της σαν σοσιαλιστική, σε αντίθεση με τους κλασικούς και τον Λένιν, υιοθετούν τη σταλινική θέση περί δυνατότητας «οικοδόμησης του σοσιαλισμού» σε μία μόνο χώρα (Θέση 31) παραλείποντας μάλιστα τούτη τη φορά, την εκτίμηση του Λένιν που υπήρχε στο προηγούμενο κείμενο της ΚΕ, ότι δηλαδή οι επιμέρους σοσιαλισμοί θα είναι αναγκαστικά ελλιπείς.
- Από το ότι και πάλι με δεδομένη την ίδια θετική εκτίμηση, «ξεχνώντας» ότι ο κομμουνισμός είναι η κυριαρχία της ελεύθερης δραστηριότητας απέναντι στην καταναγκαστική εργασία, αναγάγουν σε κυρίαρχο αν όχι μοναδικό ζήτημα της πορείας προς τον κομμουνισμό την πορεία της κολεκτιβοποίησης.
Πιο ειδικά από:
- τις Θέσεις 9 και 11 όπου γίνεται λόγος για «θεμελίωση του σοσιαλισμού» και για «διαμόρφωση της βάσης της νέας κοινωνίας» την περίοδο του Στάλιν,
- τη Θέση 17 όπου εκτιμάται ότι «το πιο συνεπές ρεύμα της μαρξιστικής διανόησης και πολιτικής [ήταν εκείνο] υπό την ηγεσία του Στάλιν»!!!
- και τέλος από την από κάθε άποψη καταδικαστέα δικαιολόγηση της καταστολής του 1936 - 1938 (Θέση 16 και υποσημείωση 18) η οποία και τεκμηριώνεται υιοθετώντας με μεθοδολογικά και πολιτικά απαράδεκτο τρόπο ό,τι παραθέτει ο καθ' όλα ανυπόληπτος γνωστός αντισοβιετικός Λούντο Μαρτένς.4
Αυτή η τοποθέτηση της ΚΕ του Κόμματος που δικαιολογεί τα εγκλήματα εκείνης της περιόδου και το μόνο που βρίσκει να πει είναι ότι υπήρξαν και ορισμένες «υπερβολές» στην αντιμετώπιση των «αντεπαναστατικών κέντρων»!!!!!, οδηγεί στο λογικό συμπέρασμα ότι η ΚΕ υποστηρίζει ότι στο σοσιαλισμό του μέλλοντός μας, όπως γίνονταν επί Στάλιν, κατά τα λεγόμενα της σχετικής εισήγησης στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ5 θα καταστέλλονται μέχρι και θα τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών και οι εργαζόμενοι που τυχαίνει να διαφωνούν με την όποια κομματική γραμμή, ή ακόμη και εκείνοι που θα θεωρούνται σαν εν δυνάμει διαφωνούντες, ή και τα ίδια τα κομματικά στελέχη, όπως έγινε με εκείνους τους 98 ανθρώπους, δηλαδή το 70% από τα 139 τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ του κόμματος τα οποία είχαν εκλεγεί στο 17ο Συνέδριό του που συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν διά τουφεκισμού κατά κύριο λόγο την περίοδο 1937 - 1938!!!!
Μια τέτοια θέση:
Εκθέτει το Κόμμα εμφανίζοντάς το σύμφωνο με εγκληματικές ενέργειες ενάντια ακόμη και στους ίδιους τους κομμουνιστές.
Γαλουχεί τους ίδιους τους κομμουνιστές με το σταλινικό οπορτουνισμό.
Ακυρώνει τη Θέση 36 όπου αναφέρεται ότι στο σοσιαλισμό «θεσμοθετείται και πρακτικά εξασφαλίζεται [...] η απρόσκοπτη άσκηση κριτικής,[...] η απρόσκοπτη καταγγελία υποκειμενικών αυθαιρεσιών, γραφειοκρατικής στάσης στελεχών...»
Αμαυρώνει το κομμουνιστικό όραμα και το καθιστά αποκρουστικό, εμφανίζοντας τη σοσιαλιστική δημοκρατία σαν ένα καθεστώς ανελευθερίας.
Δυσκολεύει την προβολή των όποιων θετικών στοιχείων της πρώτης προσπάθειας περάσματος στον κομμουνισμό, διότι θέτει ως προϋπόθεσή τους τον σταλινικό αυταρχισμό.
Δίνει όπλα στους αντικομμουνιστές και καθιστά το Κόμμα εύκολη λεία για αυτούς.
Ενισχύει αντικειμενικά καθιστώντας τες πιο ελκτικές για τις λαϊκές μάζες και ιδιαίτερα για τους νέους τις δυνάμεις του ρεφορμισμού και των αριστεριστών στις οποίες εγκαταλείπουμε το προνόμιο της κριτικής του «υπαρκτού» στα πλαίσια της Αριστεράς.
Τελικά, σε συνδυασμό με ένα γενικότερο σεχταρισμό αντί να ενισχύει την ηγεμονική θέση του Κόμματος, το αποδυναμώνει κινδυνεύοντας να το μετατρέψει σε σέκτα.
Ταυτόχρονα, η Θέση υπεράσπισης του Στάλιν είναι ασυνεπής στο βαθμό που από τη μια δεν επεκτείνει τη μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ κριτική της σοβιετικής ηγεσίας και πολιτικής, στην κριτική όλων των μετά το 1956 και ως και πρόσφατα ηγεσιών του ΚΚΕ, οι οποίες ήταν σύμφωνες με αυτήν την πολιτική, και από την άλλη διότι το Κόμμα αντιφατικά συνεχίζει να υποστηρίζει τις επεμβάσεις αυτής της κατά τα άλλα οπορτουνιστικής σοβιετικής ηγεσίας, σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία κλπ.!!!
Σύντροφοι, εκτιμώ ότι αν αποτελεί θεμελιακό λάθος το Κόμμα να θεωρεί ότι υπερασπίζεται το σοσιαλισμό υπερασπιζόμενο συλλήβδην τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», αποτελεί τραγωδία και έστω ακούσιο αντικομμουνιστικό διάβημα, να υπερασπίζεται τις εγκληματικές παραβιάσεις του σοσιαλισμού. Και αποτελεί υποχρέωση όλων των κομματικών μελών να τοποθετηθούν δημόσια απέναντι σε αυτό.
Ας μην ξεχνάμε ότι «η πλέον αυστηρή αυτοκριτική δεν αποτελεί μόνον δικαίωμα για την εργατική τάξη, αλλά είναι επίσης για αυτήν το ύψιστο καθήκον».6 Για τον Λένιν «η αυτοκριτική είναι απαραίτητη για τους μαρξιστές»7. Μάλιστα, ο ίδιος αναφερόμενος στη σοβιετική γραφειοκρατία έκανε αυτοκριτικά λόγο για «μεγάλη σαπίλα», «βρωμιά», «μούχλα» «πληγή», «σκουριά», «κομματική αρρώστια» που «κατατρώει» τη Σοβιετική Ενωση.8
Αλλά και οι κλασικοί τόνιζαν ότι η αυτοκριτική όχι μόνον δε βλάπτει, αλλά όποια δυσαρέσκεια κι αν προκαλέσει αυτή «ισοφαρίζεται πλουσιοπάροχα» αν το περιεχόμενό της είναι τεκμηριωμένο και αποκαλύπτει την αλήθεια9.
Στο τέλος της γραφής σύντροφοι, όπως λέει και ο ποιητής «η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί που τελείωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς».10
Σημειώσεις:
1. Οπως για παράδειγμα το σχετικό αφιέρωμα του Ρίζου, με την αγιοποίηση του Στάλιν και την παρουσία των δικών της Μόσχας σαν νίκη επί της 5ης φάλαγγας του Χίτλερ!!!, στις 19/12/2004, το άρθρο του E. Βαγενά μέλους της ΚΕ, στις 9/10/2005, την αποσιώπηση της δολοφονίας του Ρούμπιν από την έκδοση της Σύγχρονης Εποχής για τα θέματα πολιτικής οικονομίας στην ΕΣΣΔ στη δεκαετία του '20, την ομιλία του σ. Μαΐλη στην Καισαριανή, με βάση την οποία «είναι μακριά νυχτωμένοι όλοι αυτοί [που νομίζουν] ότι θα μας στριμώξουν να παίξουμε κι εμείς τον λεγόμενο αντισταλινικό ρόλο», την έκδοση των Απάντων του Στάλιν και του βιβλίου του Μαρτένς, όταν δεν έχουν εκδοθεί βασικά έργα των κλασικών και ελάχιστα έως καθόλου των Γκράμσι, Λούκατς, Λούξεμπουργκ... και όλα αυτά σε συνδυασμό με τη μη δημοσίευση ούτε ενός κριτικού για εκείνη την περίοδο σχολίου.
2. Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ, «Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα», «Σύγχρονη Εποχή», 2006.
3. Στάλιν, Για το Σχέδιο του Συντάγματος της ΕΣΣΔ στο «Στάλιν, Ζητήματα Λενινισμού», Εκδοση «Καμπίτση» σελ. 675 και 679
4. Ενός ανθρώπου, ο οποίος όλη του τη ζωή διακατεχόταν από λυσσαλέο αντισοβιετισμό, του οποίου το κόμμα, το PTB, επί προεδρίας του, τη δεκαετία του '70 χαρακτήριζε «σοσιαλοϊμπεριαλιστική» την ΕΣΣΔ, καλούσε την εργατική τάξη του Βελγίου να προετοιμαστεί απέναντι στην επερχόμενη Σοβιετική Επίθεση και να ενισχύσει το ΝΑΤΟ στα πλαίσια της δημιουργίας ενός αντισοβιετικού μετώπου, ο οποίος το 1976 στήριξε τον στρατηγό Robert Close μετέπειτα πρόεδρο της Διεθνούς αντικομμουνιστικής Λίγκας (World Anticommunist League), όταν αυτός δήλωνε ότι τα σοβιετικά τανκ θα προσέγγιζαν τον Ρήνο σε 48 ώρες, ο οποίος στήριξε άκριτα την κινέζικη επίθεση ενάντια στο Βιετνάμ το 1979, τα όργια του Πολ Ποτ στην Καμπότζη, ο οποίος μια ζωή τα 'χε μια χαρά με τους σοσιαλδημοκράτες γενικούς γραμματείς του βελγικού σοσιαλιστικού συνδικάτου, (FGTB) και με το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Βελγίου, με το οποίο και συνεργάζονταν για να μην εκλεγούν μέλη του ΚΚ Βελγίου, ο οποίος πέρασε μια μεγάλη περίοδο της ζωής του στο Κονγκό και που σαν σύμβουλος του Καμπίλα, έχει κατηγορηθεί για πολλά και διάφορα από τους ίδιους του κογκολέζους αγωνιστές...
5. Νικήτας Σεργκιέγιεβιτς Χρουστσόφ, Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της, Εισήγηση στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, Μετάφραση Δημήτρης Τριανταφυλίδης, «Μεταμεσονύχτιες Εκδόσεις», 2007, σελίδα 28.
6. Rosa Luxemburg, La crise de la social-democratie in Rosa Luxemburg, textes, ιditions sociales, 1969, σελ.198.
7. Λένιν, Για την μπροσούρα του Γιούνους, Απαντα τόμος 30, σελ. 2
8. Βλέπε Γιώργου Ρούση, «Ο Λένιν για τη γραφειοκρατία», Σύγχρονή Εποχή 1985, ιδίως σελίδες 69 - 80.
9. Βλέπε Ενγκελς, Γράμμα στον Κάουτσκυ, Λονδίνο, 23 Φλεβάρη 1981, Παράρτημα στο «Καρλ Μαρξ, Κριτική του Προγράμματος της Γκότα», «Σύγχρονη Εποχή» 1979, σελ. 39 - 42.
10. Τάσου Λειβαδίτη, Το κλειδί του μυστηρίου.
Γιώργος Ρούσης