Αναγνώστες

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

Ελευκάνθησαν τα μαλλιά μας

Βασίλης Καρδάσης, Ελευθεροτυπία, 29/07/2009

Οχι, όχι, απ’ τον εχθρό, σύντροφε,
απόψε φυλάξου από μένα.
Τάσος Λειβαδίτης, «Συμφωνία αρ. 1»

Τελευταία εκδηλώνεται, δίκην παραληρήματος, η αιώνια πίστη στην αντισυστημική Αριστερά με ταυτόχρονη καταγγελία της ανανεωτικής Αριστεράς. Η πρώτη προσφέρεται ως επαναστατική βεβαιότητα, η δεύτερη ως μεταρρυθμιστική δύναμη. Η πρώτη διατείνεται ότι δεν συμβιβάζεται στους κοινωνικούς αγώνες (προφανώς δεν περιλαμβάνονται οι ατομικοί συμβιβασμοί), διακηρύσσει ότι δεν συντάσσεται με οιανδήποτε προοπτική κυβερνητισμού, διατρανώνει ότι το μέλλον περνά μέσα από την εξέγερση.

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ εκτιμούν ότι όλοι οι υπόλοιποι αριστεροί προσκύνησαν τον πασά. Και θυμήθηκα έναν αγαπημένο φίλο, παλιό Εδαΐτη, που αυτοσαρκάστηκε: «ελευκάνθησαν τα μαλλιά μας και χαρά δεν είδαμε». Μαθητεύσαμε ωστόσο με επιτυχία στο «καταγγελίας καπιταλισμού ανάγνωσμα». Και καλά οι χριστιανοί προσβλέπουν στην επουράνια Εδέμ, δίκαια δεν χρειάζεται να δούνε τίποτε επί γης σε τούτη τη ζωή.

ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ όμως; Αθεοι και άπιστοι, που έχουν απόλυτη γνώση περί του πεπερασμένου του βίου τους; Που προσβλέπουν στον επίγειο παράδεισο; Αυτοί οι έρμοι πώς να καταπιούν την παραδοσιακή δυσανεξία τής καθ’ ημάς Αριστεράς; Αυτής που δεν κατόρθωσε όχι να καταλάβει την εξουσία, καθότι αυτό συνιστά «άστρο μακρινό», αλλά ούτε να ανατρέψει τις πιο συντηρητικές, τις πιο ξεπερασμένες νοοτροπίες μέσα στο κοινωνικό σώμα, π.χ. προτάσσοντας ως στρατηγικό στόχο τον διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους ή την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών. Που αδύναμη να αποτρέψει, παρακολουθεί άπρακτη την ολοένα απαξίωση του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση των πολιτών.

ΠΟΙΑ είναι η αποτελεσματικότητα της λεγόμενης αντισυστημικής Αριστεράς, όταν αρκείται στις ανέξοδες επαναστατικές ρητορείες; Η καταδίκη του καπιταλισμού (σιγά τα λάχανα δηλαδή, όταν τουλάχιστον στα της άναρχης παραγωγής και της εγγενούς κρίσης αποκαθηλώνεται και από τους υποστηρικτές του) ως άδικου και βάρβαρου κοινωνικού συστήματος προσφέρεται περίπου ως ανακάλυψη· τείνει να θεωρείται διαβατήριο για την ένταξη στην Αριστερά, ισοδύναμο της πολιτικής ταυτότητας του αριστερού πολίτη. Το ίδιο και η κομμουνιστική επανάσταση προσκομίζεται ως θέσφατο, ως θεία εντολή.

ΜΟΝΙΜΑ καταγγελτικοί, με ύφος αγορεύοντος στρατοδίκη, μεμψιμοιρούντες και για το πλέον αδιάφορο, ένας γκρίζος λεκές η οπτική μας· στο μεταξύ χάσαμε τη φρεσκάδα μας, τη δημιουργική φαντασία για το λογιζόμενο ως ανέφικτο. Μπρος στον προσανατολισμό για το μοναδικό και μεγαλειώδες, υποβαθμίσαμε την αγάπη μας για τις καθημερινές απολαύσεις του ανθρώπου. Αυτά που συνιστούσαν μέχρι σήμερα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Αριστεράς έναντι οιασδήποτε άλλης πολιτικής δύναμης. Φτωχύναμε!

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

20 ώρες στο γκαράζ του πλοίου ΘΕΟΦΙΛΟΣ


Στην Αλεξανδρούπολη μεταφέρθηκαν τελικά οι 51 μετανάστες που το μεσημέρι της Κυριακής μεταφέρθηκαν με το πλοίο της άγονης γραμμής από τη Χίο στη Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με την Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου- ΛΑΘΡΑ;», οι μετανάστες καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού που διήρκεσε περίπου 21 ώρες ήταν μέσα στα σταθμευμένα στο γκαράζ του πλοίου ΘΕΟΦΙΛΟΣ φορώντας ανά δύο χειροπέδες!
«Φανταστείτε να γινόταν κάποιο ατύχημα», μας είπε το μέλος της Επιτροπής Νατάσσα Στραχίνη.
Μεταξύ των μεταναστών ήταν εξάλλου δύο τουλάχιστον ανήλικοι. Όπως σημειώνεται σε ανακοίνωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης ο ένας είναι 17 χρονών παλαιστινιακής καταγωγής, που ζήτησε άσυλο ενώπιον των Αρχών παρουσία της δικηγόρου του, όμως το αίτημα αυτό δεν καταγράφηκε και συνεχίστηκε η μεταγωγή του. Ο άλλος, δεκαπεντάχρονος πρόσφυγας από την Σομαλία τον οποίο χώρισαν βίαια από την μητέρα του που παρέμεινε κρατούμενη στο Μερσυνίδι της Χίου. Παρά την ενημέρωση τους μέχρι και την τελευταία στιγμή, οι Αρχές αδιαφόρησαν εγκληματικά και συνέχισαν την μεταγωγή των ανηλίκων μαζί με τους υπόλοιπους», καταγγέλλεται.

.ΘΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥΣ!

Τα μεταφέρω από το blog Όπερα της πεντάρας γιατί δεν κατάφερα να είμαι και εγώ εκεί.
Ποτέ πια απο δω και μπρός, η παράνομη απέλαση μεταναστών δεν θα είναι εύκολη όσο νομίζουν αυτοί που την επιχειρούν.
Αυτό έδειξε η χθεσινή κινητοποίηση των αριστερών δυνάμεων στο λιμάνι της Χίου!
Ήταν όλοι εκεί. Η επιτροπή για τα δικαιώματα των μεταναστών, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΜΕ, δεκάδες άλλοι ευαίσθητοι και αριστεροί συμπολίτες μας!
Μπορεί να μην καταφέραμε να αποτρέψουμε την δήθεν μεταγωγή των 60 δύστυχων μεταναστών, όμως κερδίσαμε την ανάδειξη του τεράστιου αυτού θέματος. Σήμερα όλα το κεντρικά ΜΜΕ προβάλουν το θέμα.
Θα γράψουμε αρκετά τις επόμενες ώρες. Πρός το παρών πάρτε ένα ερασιτεχνικό βίντεο

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Νέα είσοδος μεταναστών το σαββατοκύριακο στη Χίο


Ακόμα 44 μετανάστες έφτασαν το Σαββατοκύριακο στη Χίο.
Συγκεκριμένα 28 περισυνελέγησαν απ’ την θάλασσα, στη νησίδα Πασσάς Οινουσσών.
Ενω αλλοι 16 μετανάστες εισήλθαν το πρωί της Κυριακής απ’ την απέναντι τουρκική ακτή στην παραλία Βοκαριά Νενήτων.

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Η ηγεσία του ΣΥΝ να σκύψει στην κρίση


Άννα Φιλίνη, Αυγή, 07/07/2009
Η τελευταία ΚΠΕ έληξε με το μέτωπο των δυνάμεων της πλειοψηφίας να παραμένει αρραγές στην απόκρουση της ανάγκης να αντιμετωπισθούν πολιτικά και σε βάθος οι λόγοι του αρνητικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών, προκειμένου να βγουν συμπεράσματα και να γίνουν αλλαγές στην πολιτική γραμμή και στην εικόνα που εκπέμπει το κόμμα. Η στάση αυτή έφερε σοκ, τόσο σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που παρακολουθούν την πορεία μας όσο και σε ευρεία τμήματα της βάσης μας.

Λίγες μέρες αργότερα, με την υποβολή της παραίτησης του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας αναδείχτηκαν πολιτικά ζητήματα και θέματα λειτουργίας που απασχολούν με οξυμμένο τρόπο μέλη, συνδικαλιστικά στελέχη που προηγουμένως σιωπούσαν, συνεργαζόμενους και συμμαχικά σχήματα. Η παραίτηση ανακλήθηκε τελικά, όμως τα προβλήματα είχαν ήδη τεθεί. Τα ζητήματα σήμερα είναι πολλαπλά, συχνά με διαφορετικές αφετηρίες, με πολύ διαφορετικές απόψεις, όμως αποδεικνύουν ότι η κρίση είναι μεγάλη και σε βάθος. Απαιτείται να υπάρξει επιτέλους διαφάνεια και ειλικρινής αντιμετώπιση της κατάστασης.

Πιστεύω ότι για οποιαδήποτε ηγεσία η ευκολότερη λύση μπρος στα λάθη που αναδεικνύει η πραγματικότητα είναι, αντί να δει τις αιτίες τους -που συχνά πονούν και απαιτούν θαρραλέες αλλαγές στη γραμμή- να μένει αμετακίνητη στην εξουσία της και στις θέσεις της. Δεν είναι όμως αυτή η στάση που πρέπει να διακρίνει τον καπετάνιο εν ώρα φουρτούνας. Στο κάτω κάτω, αυτή τη στιγμή δεν απειλείται η ηγεσία από κάποια άλλη πλειοψηφία.

Αναζητείται μια συνεννόηση για μια συνετή στάση, για διόρθωση της γραμμής και στροφή όπου χρειάζεται. Η θέση ότι αυτά γίνονται μόνο σε συνέδρια είναι ψευδεπίγραφες δικαιολογίες. Οι αλλαγές ετοιμάζονται πριν τα συνέδρια, μέσα στις Κεντρικές Επιτροπές και μέσα σε όλο το κόμμα, όπου πρέπει να γίνονται συζητήσεις κυρίως μέσα στις οργανώσεις με την ενεργή συμμετοχή των μελών. Τα ξαφνικά συνέδρια γίνονται με τον στόχο των εκκαθαρίσεων και του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Αυτή όμως η επιλογή βρίσκεται πάντα πρώτα στο χέρι της ηγεσίας.

Αυτή τη στιγμή η βάση του κόμματος ζει την κρίση χωρίς να έχει αντιληφθεί το βάθος της και τους κινδύνους μεγάλης συρρίκνωσης. Η ηγετική ομάδα, όμως, στην τακτική που ακολουθεί μέχρι τώρα μέσα στις κομματικές συζητήσεις είναι να συγκαλυφθούν τα ζητήματα που έχουν προκύψει και να μην γίνει μια ειλικρινής πολιτική συζήτηση στις γραμμές μας, αφαιρώντας έτσι και τη δυνατότητα εξεύρεσης διεξόδου. Αν δεν υπάρξουν πολιτικές αλλαγές στη γραμμή και στον συχνά υπεροπτικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την κοινωνία αλλά και τα μέλη μας, τότε και στην κοινωνία δεν θα έχουμε πρόσωπο και στο κόμμα μας θα δυναμώσει το ρήγμα.

Επικεντρώνομαι σε τέσσερα ζητήματα: α. η στρατηγική μας και ο «τρίτος πόλος», β. αριστερός ευρωπαϊσμός, γ. η εκλογική μας συρρίκνωση στην Αθήνα, δ. ο ΣΥΡΙΖΑ.

Α. Η ηγετική ομάδα υποστήριξε αρχικά ότι η θέση που πρόβαλε την τελευταία εβδομάδα για τον τρίτο πόλο, είναι διατυπωμένη μέσα στα κείμενα του ΣΥΝ. Στη συνέχεια άλλαξε επιχειρηματολογία και προσκόμισε ντοκουμέντα που μιλούν για συμπαράταξη της Αριστεράς. Τα κείμενα των πιο τελευταίων μας επεξεργασιών στο προγραμματικό συνέδριο του 2009 συνειδητά παραλείπονται. Η κριτική συντρόφων ότι ο τρίτος πόλος είναι θέση ανυπόστατη από τη στιγμή που το ΚΚΕ συστηματικά μας εχθρεύεται και από τη στιγμή που τους Οικολόγους τους διώξαμε εμείς οι ίδιοι το 2007, δεν εισακούγεται.

Η ουσία όμως είναι ότι η ηγεσία αφήνει να καλλιεργείται στα μέλη η αντίληψη ότι τελικά δεν μας αφορά η διακυβέρνηση της χώρας, ούτε εάν παραμείνει η Νέα Δημοκρατία, ούτε καν αν ανεβαίνει ο κίνδυνος κυβερνητικής σύμπραξης δεξιάς με το ΛΑΟΣ. Η ηγεσία δημαγωγεί στο ζήτημα της κεντροαριστεράς και τελικά αποκρύπτει από την κομματική βάση τις διεργασίες που αυτή τη στιγμή γίνονται μέσα στα βασικά κόμματα του ΚΕΑ (Γερμανία- Γαλλία), ακόμα και για συνεργασίες σε κυβερνητικό επίπεδο.

Κατά βάθος το δικό μας πρόβλημα είναι αν θέλουμε να έχουμε μια στρατηγική αντίληψη για την κοινωνία και την πολιτική. Πραγματικά σήμερα οι προϋποθέσεις μονιμότερων συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν, παρά τη συχνά κοινή στάση σε θέματα στο Κοινοβούλιο, στην Αυτοδιοίκηση, στα κινήματα. Επίσης, η εχθρική στάση του ΚΚΕ μπορεί στο μέλλον να αλλάξει, εφόσον αλλάξει η ηγεσία και η σημερινή πολιτική.

Η σχέση με τους Οικολόγους μπορεί να γίνει στενότερη, εφόσον ανοίξουμε θέματα για την πράσινη ανάπτυξη και επιδιώξουμε κοινά μέτωπα πάλης. Το θέμα λοιπόν για μας είναι εάν στρατηγικά αντιλαμβανόμαστε τη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων έτσι ώστε η αριστερά να έχει ενεργό ρόλο για τη διαμόρφωση της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που φέρνει ριζική στροφή στον τόπο.

Β. Η κριτική που συχνά διατυπώθηκε ότι στις ευρωεκλογές, αλλά και προηγουμένως, χάθηκε από τη φυσιογνωμία μας ο αριστερός ευρωπαϊσμός, έμεινε αναπάντητη. Αφέθηκε να εννοείται ότι πρόκειται για μια έννοια κενή περιεχομένου κι ότι η ασάφεια αν είμαστε τελικά υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει πολλή σημασία.

Έγιναν πολλές προσπάθειες προ των εκλογών στην ΚΠΕ του ΣΥΝ και πριν τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ του Απρίλη προκειμένου να γίνουν διορθώσεις στη γραμμή της ευρωδιακήρυξης, αυτό όμως αποκλείστηκε από την ηγεσία.

Είχα προηγουμένως γράψει αναλυτικό άρθρο στην ΑΥΓΗ, όπου επεσήμανα ότι η διακήρυξη αυτή κινείται σε αντίθετο μήκος κύματος από τις θέσεις της ευρωδιακήρυξης του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, επειδή ασπάζεται περισσότερο τις γενικόλογες αντισυστημικές αντιλήψεις του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA) της Γαλλίας.

Η στενότερη συμπάθεια προς την πλατφόρμα αυτού του κόμματος φάνηκε ακόμη καθαρότερη στη μοναδική συγκέντρωση που είχαμε ομιλητές από το εξωτερικό, στα εγκαίνια δηλαδή του εκλογικού μας κέντρου στην Πανεπιστημίου, όπου ένας alpha;πό τους βασικούς ομιλητές ήταν εκπρόσωπος αυτού του κόμματος. Τελικά, στις εκλογές το NPA απέτυχε να εκλέξει ευρωβουλευτή, ενώ πολύ καλύτερα πήγε η συνεργασία του Κ.Κ. Γαλλίας με τους σοσιαλιστές του Μελανσόν, που εξέλεξαν 4 ευρωβουλευτές.

Αποδεικνύεται ότι αυτό που συνολικά μετρά είναι η ίδια η φυσιογνωμία που τα κόμματα εκπέμπουν στην κοινωνία μέσα από τα προγράμματά τους και τους εκπροσώπους τους και μέσα από τη δράση τους. Οι οικολόγοι της Γαλλίας που είχαν μεγάλη άνοδο είναι γνωστό ότι, όπως και οι οικολόγοι της Γερμανίας, δεν είναι μόνο ακτιβιστές. Αλλά μέσα σε περίοδο οικονομικής κρίσης προέβαλαν την προοπτική της πράσινης ανάπτυξης, ενώ έπαιξε ρόλο και ότι έχουν ήδη λάβει μέρος στο παρελθόν σε κυβερνήσεις συνεργασίας με τους σοσιαλιστές. Ταυτόχρονα, οι σοσιαλδημοκράτες συρρικνώθηκαν γιατί δεν έχουν καταφέρει να εκφράσουν διαφορετικό λόγο ούτε σε προγραμματικό επίπεδο, ούτε σε επίπεδο κοινωνικών συμμαχιών.

Όλα αυτά τα ζητήματα πρέπει να γίνουν αντικείμενο βαθιάς συζήτησης και μέσα στο ΚΕΑ, όπου τα κόμματά του είχαν στασιμότητα πλην εξαιρέσεων ή και κάμψη. Είναι γεγονός ότι στις πλατύτερες μάζες των Ευρωπαίων πολιτών η κριτική προς τη δεξιά ηγεσία της Κομισιόν εκφράστηκε μέσω της μεγάλης αποχής. Ταυτόχρονα όμως, ο ευρωσκεπτικισμός που προωθήθηκε κυρίως μέσα από την αμερικανική επιρροή σε κόμματα της ανατολικής Ευρώπης και από τις ανερχόμενες ακροδεξιές δυνάμεις σε διάφορες χώρες, αποδεικνύει ότι η αριστερά οφείλει να παίξει ενεργότερο ρόλο όχι για να ενισχύσει τον ευρωσκεπτικισμό, αλλά για να μιλήσει για τη δημοκρατική ενοποίηση της Ευρώπης. Για αυτό τον σκοπό πρέπει να αναζητήσει μάλιστα συγκεκριμένες συνεργασίες με σοσιαλδημοκράτες και οικολόγους (π.χ. τώρα για να μην εκλεγεί ο Μπαρόζο).

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Τίνος είναι βρε γυναίκα το παιδί; (ΣΥΡΙΖΑ)


Η ΚΟΕ για την Ευρώπη
Για μας είναι δυνατή μια άλλη Ευρώπη, παλεύουμε για την ύπαρξη της μιας άλλης Ευρώπης, παλεύουμε για την ύπαρξη της Ευρώπης χωρίς ΕΕ, παλεύουμε για τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ανυπακοή, αποδυνάμωση, μπλοκάρισμα, ακύρωση των αντιλαϊκών, αντεργατικών, συγκεντρωτικών, αντιδημοκρατικών και αντικομμουνιστικών ρυθμίσεων και ντιρεκτίβων της ΕΕ, στην προοπτική της διάλυσής της.


Η ΚΟΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟ
Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι κακοχαρακτηρισμένος από αναθεωρητές, αναρχικούς και αστούς. Οι αναθεωρητές-ρεβιζιονιστές μετέτρεψαν το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό σε παρωδία δημοκρατίας και ικανότητας μελών, και το συγκεντρωτισμό σε γραφειοκρατία.


ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΑ
Οι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμό
Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή. Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ' τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

Από τη συνιστώσα του ΣΥΝ ΚΟΚΚΙΝΟ
Κάτω τα χέρια από τον ΣΥΡΙΖΑ!
Πόλεμος στον πόλεμο του συστήματος και των κεντροαριστερών!
Ο λόγος στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και στις αντισυστημικές, αντικαπιταλιστικές δυνάμεις του, συνιστώσες και τάσεις – Ούτε βήμα πίσω! – Οικοδομούμε το μαζικό - αντισυστημικό πολιτικό φορέα της Αριστεράς!
O ΟΙδη

ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
Τι ειναι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ είναι ένα πολιτικό κόμμα της σύγχρονης μοκρατικής ριζοσπαστικής, κινηματικής και οικολογικής Αριστεράς. Ένα πολιτικό κίνημα των αριστερών και προοδευτικών πολιτών της χώρας μας, μια δύναμη ανατρεπτική και ανταγωνιστική προς τις σχέσεις εκμετάλλευσης, καταπίεσης και αποξένωσης της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει τις ρίζες του στην ιστορία και τις παραδόσεις του Ελληνικού λαού, του εργατικού και δημοκρατικού κινήματος, στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, στους αγώνες για πρόοδο, δημοκρατία και ειρήνη, για τον εξανθρωπισμό των κοινωνικών και ανθρώπινων σχέσεων.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι δημιούργημα και έκφραση των δυνάμεων που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό της Αριστεράς, των δυνάμεων που εμπνέονται από τα ιδανικά και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας και θεωρούν οικουμενική και αδιαπραγμάτευτη την αξία της δημοκρατίας.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ επιδιώκει να ενσωματώνει οργανικά στην αναζήτηση μιας καινούριας ταυτότητας της Αριστεράς, πολίτες που με διαφορετική ιστορία και προέλευση εκφράζουν τη συνέχεια, τις κριτικές και ανανεωτικές απόπειρες που εμφανίστηκαν σε όλες τις πτέρυγες και σε όλη την ιστορική πορεία της Αριστεράς.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θέλει να εκπροσωπήσει όλους όσους/ες ζητούν ένα πολιτικό κόμμα ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, σύγχρονο και ανταγωνιστικό προς τον αναχρονισμό και το συντηρητισμό, την αδικία και την περιβαλλοντική καθυστέρηση της ελληνικής κοινωνίας.

Θέσεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΕΥΡΩΠΗ
Σε έναν κόσμο που αναζητεί νέες ισορροπίες, η ενοποίηση της Ευρώπης σε κατεύθυνση φιλειρηνική, δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική, ανταγωνιστική προς τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, είναι περισσότερο αναγκαία από κάθε προηγούμενη περίοδο
Με αυτή την έννοια και σε αυτή την προοπτική, θεωρούμε ότι η θέση και το μέλλον της Ελλάδας είναι μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη, με όρους πραγματικής σύγκλισης, ισοτιμίας και με διεκδικητικό πνεύμα. Απορρίπτουμε τις αντιλήψεις εθνικού απομονωτισμού, που είναι εντελώς παρωχημένες στις πραγματικότητες του 21ου αιώνα.

Εμπνεόμενοι από έναν αριστερό ευρωπαϊσμό, θεωρούμε ότι η ΕΕ χρειάζεται ριζική αλλαγή, μέσα από μια πορεία αντίθεσης και ρήξης με τον νεοφιλελευθερισμό και τον ευρωατλαντισμό, με πρωταγωνιστές τους λαούς, τους πολίτες και τα κινήματά τους

Διεκδίκηση μιας νέας Συνταγματικής Συνθήκης με συμμετοχή των πολιτών, με Συντακτική Συνέλευση, με ουσιαστική συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων και μέσα από τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων σε όλες τις χώρες για την επικύρωσή της.

Δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού συστήματος ασφάλειας που δεν μπορεί να οικοδομηθεί με τον αποκλεισμό της Ρωσίας και πολύ περισσότερο εναντίον της. Ένα σύστημα πολυδιάστατης ασφάλειας, το οποίο μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την ενίσχυση και την αναβάθμιση του ΟΑΣΕ, με δεσμευτικές αποφάσεις.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

γ. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ λειτουργεί συλλογικά. Οι αποφάσεις των οργάνων και των σωμάτων του λαμβάνονται με την αρχή της πλειοψηφίας, αρχή δημοκρατική και σεβαστή απ΄όλα τα μέλη. Πριν από την ψηφοφορία καταβάλλεται κάθε προσπάθεια ώστε να εξασφαλίζεται η σύνθεση των απόψεων και η μέγιστη δυνατή συναίνεση.
δ. Τα μέλη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ καταθέτουν τις απόψεις και προτάσεις τους στα αντίστοιχα όργανα. Οι αποφάσεις των συλλογικών οργάνων είναι σεβαστές από όλα τα μέλη του, που επιδιώκουν την υλοποίησή τους. Το μέλος δικαιούται να διατυπώσει δημόσια την προσωπική του γνώμη, λέγοντας ταυτόχρονα τη συλλογική απόφαση. Όσοι/ες μειοψήφησαν έχουν το δικαίωμα να μην εκπροσωπήσουν το κόμμα στην εφαρμογή της απόφασης με την οποία διαφώνησαν. Προσπάθεια υλοποίησης στη δράση των απόψεων που μειοψήφησαν αναιρεί το δημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος.
ε. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι κόμμα πολιτικά και οργανωτικά ενιαίο. Δεν αποτελεί άθροισμα ιδιαίτερων πολιτικών ομάδων. Στα πλαίσιά του αναγνωρίζεται η δυνατότητα ύπαρξης και λειτουργίας τάσεων και ρευμάτων ιδεών. Τα μέλη του κόμματος έχουν τη δυνατότητα να συνδιαμορφώνουν και να προβάλλουν συλλογικά τις απόψεις και προτάσεις τους μέσα στο κόμμα και δημόσια. Για τη δυνατότητα δημοσιοποίησης των απόψεων της τάσης ισχύει ότι και για τις προσωπικές απόψεις των μελών του κόμματος. Η δημοσιοποίηση πρέπει να διευκρινίζει πως δεν πρόκειται για την επίσημη θέση του κόμματος.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

ΑΝΑΝΕΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ!


Συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ ΧΙΟΥ στη ΦΑΙΔΡΑ
Ζεστό το απόγευμα του Ιούλη, ζέση και στις καρδιές των αριστερών που συνέρρευσαν στη Φαίδρα. Και ήταν πολλοί, από όλες τις ηλικίες. Ανάμεσα τους ο μπάρμπα Μιχάλης της Αντίστασης με τα άσπρα μαλλιά, ο Διονύσης, ο Παντελής, η Ευτυχία και τ’ άλλα παιδιά από τη γενιά του Δεκέμβρη, όλοι εκεί ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ.
Να μιλήσουν, να κοιταχτούν στα μάτια. Να εξωτερικεύσουν τα εσώψυχά τους, να βγάλουν τις πίκρες, τα παράπονα τους. Όλα εκείνα που τους κάνουν θυμωμένους. Όχι για το κακό εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτό που δεν ταίριαζε στις προσδοκίες των αριστερών πολιτών και έφερε τις δεξιές ξενοφοβικές δυνάμεις στο προσκήνιο της πολιτικής.
Δεν τσαλακώνουν τα δύσκολα τους αριστερούς. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Δύσκολο το διάβα που επέλεξαν είναι το μόνο που τους οδηγεί στην Ιθάκη τους, τον άλλο κόσμο τον εφικτό, με τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη.
Η περηφάνια, που κάποιοι βάλθηκαν να τους αμφισβητήσουν, τους θύμωσε. Οργή για ανάξιες ηγεσίες, αναντίστοιχες των καιρών και της συγκυρίας, που επέτρεψαν να τρωθεί το κύρος, η αισθητική, η ποιοτική υπεροχή της Αριστεράς έναντι των άλλων. Η αμφισβήτηση της πεποίθησης του κόσμου ότι δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Ότι δεν σφάζονται στην αριστερά για καρέκλες και οφίτσια. Η επαπειλούμενη τιμή της Αριστεράς όργισε τους αριστερούς. Όλα τα άλλα τους πείσμωσαν.
Βρέθηκαν οι αριστεροί στη Φαίδρα όχι για να αποτίσουν φόρο τιμής στον κλυδωνιζόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αρμόζει σε αυτούς η μεμψιμοιρία.
Να συνεχίσουν τον αγώνα αποφάσισαν. Να ανανεώσουν την ελπίδα στο όραμα .Με μπροστάρη τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ενωτικό τους εγχείρημα. Το πολιτικό υποκείμενο για την ευόδωση των στόχων τους.
Για αυτό μαζεύτηκαν…

Αλέκος Γαϊτάνος
Επικεφαλής Ε.Α.Κ

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

ΜΠΟΡΟΥΜΕ

Το μεταφέρω από την ιστοσελίδα ΛΑΘΡΑ

΄Οταν η ζωή του άλλου εξαρτάται και απο την προσπάθεια μου δεν έχω το δικαίωμα να γυρίσω το κεφάλι. Καθένας από εμάς,κάθε άνθρωπος στη γή δηλαδή, είναι πολύ σημαντικός,μοναδικός και δικαιούται τα πάντα στην μοναδική του ευκαιρία που λέγεται ζωή.
΄Οταν η ισότητα είναι ζήτημα τύχης, οι άνθρωποι που ανήκουμε στις χώρες με τις περισσότερες ευκαιρίες, ''χρωστάμε'' στους άλλους συνανθρώπους, που η ατυχία τοποθέτησε στα πιό φτωχά, δυστυχισμένα και ταλαιπωρημένα σημεία του πλανήτη. Αυτό είναι το πιστεύω μου που με σπρώχνει στην αναζήτηση....... δεν είμαι ονειροπαρμένη ή μήπως είμαι και δεν το αντιλαμβάνομαι.
Αγαπώ τους ανθρώπους και δεν χωνεύω με τίποτα την αδικία.
Ζητάω μια προσπάθεια από όλους για να βρεθούν λύσεις,τουλάχιστον για να καλυτερεύσει σε όλη την Ευρώπη η αντιμετώπιση των ανθρώπων που δικαίως ζητάνε μια κάποια ευκαιρία, μια ελπίδα. Εμείς οι άνθρωποι που επιδιώκουμε ''ανοιχτά σύνορα'', μπορούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας : Τα τελευταία χρόνια έχουμε καταφέρει να επικοινωνήσουμε, να συνέργαστουμε, πιό δικτυωμένοι από ποτέ μέσα στα νησιά ( Σάμο, Χίο, Λέσβο ) και όχι μόνο, λίγο πολύ με όλη την Ελλάδα. Επαφές έχουμε και με την Τουρκία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία...
΄Οσο πάει, οι απλές επαφές μπορούν να γίνουν συνεργασία, η θελησή μας μπορεί να τα καταφέρει.
Ερώτηση: Πόσο από το χρόνο μας,
από το μυαλό μας,
από τις δυνάμεις μας είμαστε διαθέσιμοι να δώσουμε,
δηλαδή πόσοι πιστεύουμε σε τούτο το έργο;
Αυτή η σταγόνα στον ωκεανό θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Τι κρίμα που αφήνουμε τη δυναμή μας να πάει χαμένη...
Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο,
ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

εγκλεισμός για ζωή και θάνατο;


Η Χριστίνα Κυριμοπούλου είναι 20 χρόνων, έγκλειστη από τα 14 της. Στα χρόνια του εγκλεισμού της, αναζητάει τη ζωή που στερήθηκε φλερτάροντας με το θάνατο, κομματιάζοντας το κορμί της με πολλαπλές απόπειρες αυτοκτονίας. Την ιστορία της την είχε αφηγηθεί η Ιωάννα Δρόσου σε παλιότερη ανάρτηση, διαβάστε την
[http://crimevssocialcontrol.blogspot.com/2009/05/blog-post_02.html]
Διαβάστε την κύριε Υπουργέ, ρωτήστε γι' αυτό το κορίτσι, κάντε κάτι πριν πετύχει η επόμενη απόπειρα αυτοκτονίας. Σήμερα πληροφορήθηκα ότι μια αναπάντεχη παράταση του εγκλεισμού της την έφερε για μια ακόμα φορά στο όριο του θανάτου. Έκοψε τις φλέβες της κι αρνήθηκε τη νοσηλεία. Και ξεκίνησε λευκή απεργία που σημαίνει αποχή από φαγητό, νερό και φαρμακευτική αγωγή.
Κάντε κάτι κι εσείς ομότεχνοί μου, φανείτε χρήσιμοι όσοι έχετε πρόσβαση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Είναι μόνο 20 χρονών η Χριστίνα Κυριμοπούλου και είναι μπερδεμένη. Δεν ξέρει ποιος της έκλεψε τη ζωή, δεν ξέρει από ποιον να την ζητήσει πίσω και κομματιάζει λίγο-λίγο το κορμί της. Τελειώνει όμως ο χρόνος, και η Χριστίνα θα τα καταφέρει να αποδράσει. Όπως και τόσοι άλλοι που δεν τους αξιώσαμε με την προσοχή μας...