Η ΔΕΞΙΑ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του φίλου Γιάννη Μακριδάκη <<Η ΔΕΞΙΑ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ>>

Ετερόκλητη συμμαχία στο τιμόνι της ΠΟΣΔΕΠ

Με αποκήρυξη της απεργίας ως μέσου διεκδίκησης, την προσαγωγή των πανεπιστημίων στη "διαδικασία" της Μπολόνιας και τη συμμετοχή της Ομοσπονδίας στο τραπέζι του "διαλόγου", ξεκίνησε τη θητεία του το νέο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ που, όπως αναμενόταν, συγκροτήθηκε από την πολιτικά ετερόκλητη συμμαχία (ΠΑΣΟΚ, ΑΡΜΕ και δεξιά) η οποία πλειοψήφησε στο πρόσφατο Συνέδριο.

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας εξελέγη ο Ν. Σταυρακάκης, επικεφαλής της ΚΙΠΑΝ (ΠΑΣΟΚ), η Ευ. Μπουρνόβα (ΑΡΜΕ) γραμματέας, ο Σ. Κάτσικας (ΚΙΠΑΝ), πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ο Χρ. Κουρουνιώτης (ΑΡΜΕ), ταμίας, ο Π. Σακκάς (παράταξη της Ιατρικής με αναφορά στον κυβερνητικό χώρο), ειδικός γραμματέας, και Σπ. Σφεντουράκης, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων. Η σύνθεση της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας έχει ως εξής: 3 μέλη η Συσπείρωση, 3 μέλη η ΚΙΠΑΝ, 2 η ΑΡΜΕ, 1 η ΔΗΠΑΚ, 1 η παράταξη της Ιατρικής και 1 της Φιλοσοφικής.

Η πρώτη συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής ξεκίνησε με παρασπονδίες που οδήγησαν στην αποχώρηση της Συσπείρωσης. Ο πλειοψηφών σύμβουλος, που τελικά εξελέγη και πρόεδρος, ήθελε να προτάξει τον προγραμματισμό δράσης της εκλογής προεδρείου. Μετά την αντίδραση της Συσπείρωσης υποχώρησε και προηγήθηκε η εκλογή, όπου εκπρόσωπος της ΑΡΜΕ πρότεινε τη συγκρότηση αντιπροσωπευτικού προεδρείου. Τόσο η Συσπείρωση όσο και η ΔΗΠΑΚ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.

Στη συνέχεια, παρ' ότι η Συσπείρωση πρότεινε να προταχθούν θέματα άμεσης επικαιρότητας (συμμετοχή της Ομοσπονδίας στην απεργία στις 2 Απριλίου και διώξεις πανεπιστημιακών), η πλειοψηφία επέμεινε να προχωρήσει σε προγραμματισμό δράσης με ορίζοντα διετίας επί κειμένου το οποίο ανατρέπει αποφάσεις του κλάδου που είχαν διαμορφωθεί σε προηγούμενα συνέδρια. Το τελευταίο συνέδριο δεν κατάφερε να καταλήξει σε πολιτική απόφαση μετά από "ανεξάρτητες"... ενστάσεις που υποβλήθηκαν για έλλειψη απαρτίας.

Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση της Συσπείρωσης, το νέο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ διαμορφώθηκε βάσει μιας προαποφασισμένης πλειοψηφίας, πολιτικά ετερόκλητης, η οποία, υπό το πρόσχημα του προγραμματισμού, επιδίωξε, με συνοπτικές και αιφνιδιαστικές διαδικασίες, να ανατρέψει την πάγια τοποθέτηση του κλάδου απέναντι στη νεοφιλελεύθερη μετεξέλιξη του Πανεπιστημίου (διαδικασία της Μπολόνια). Η Συσπείρωση αρνήθηκε να συμμετάσχει σʼ αυτή τη μεθόδευση και αποχώρησε από τη συνεδρίαση.

Το σχέδιο δράσης που ενεκρίθη προβλέπει, μεταξύ άλλων, την ενεργοποίηση των διαύλων επικοινωνίας με το υπουργείο Παιδείας, την επιστροφή της ΠΟΣΔΕΠ στο ΕΣΥΠ, την ενεργό συμμετοχή της στον διάλογο για την αναμόρφωση του Λυκείου και το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. Επιπλέον, δίνεται "έμφαση στην ενεργό συμμετοχή των ελληνικών πανεπιστημίων στον Ευρωπαικό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης" (διαδικασία της Μπολόνια). Τα παραπάνω συμπληρώνονται με τον χαρακτηρισμό της "απεργίας" ως της "πλέον ανέξοδης 'επαναστατική πράξη' που συγκροτεί μια κατάσταση ιδιαίτερα αρνητική για τη λειτουργία της ακαδημαϊκής κοινότητας". Στο πλαίσιο αυτό, η πλειοψηφία δεν έλαβε απόφαση για συμμετοχή στην απεργία, αλλά καλεί γενικώς τους συλλόγους ΔΕΠ να μετάσχουν στις αγωνιστικές (;) κινητοποιήσεις.

Τέλος, στο πνεύμα του νόμου Γιαννάκου, καλούνται "όλες οι πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν χωρίς περιφράσεις τις πράξεις βίας και τις απειλές άσκησης βίας" (...) "που με την κάλυψη του ακαδημαϊκού ασύλου καταλύουν τις λειτουργίες των συλλογικών οργάνων, παρεμποδίζουν τις ελεύθερες εκλογές πανεπιστημιακών οργάνων και διακόπτουν το διδακτικό και ερευνητικό έργο".


Π. ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΧΙΟΥ.

Στα πλαίσια της προετοιμασίας για την Δεύτερη Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, στο Νησί μας θα πραγματοποιηθεί γενική συνέλευση των μελών, την ΚΥΡΙΑΚΗ 29/3 στις 11 το πρωί στη ΦΑΙΔΡΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Χίου καλεί τα μέλη και τους φίλους του να πάρουν μέρος στην γενική συνέλευση,ειδικότερα τώρα που μέσα σ' ένα πολύ ασφυκτικό περιβάλλον κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά, είναι αναγκαίο να δώσουμε ένα όσο το δυνατόν καθαρό πολιτικό στίγμα, να εντείνουμε την εξώστρεφη δραστηριότητά μας, απαντώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο στις επιθέσεις που δεχώμαστε ως ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ως κοινωνία γενικότερα

Θα παρευρεθεί και θα κάνει εισήγηση, μέλος της κεντρικής γραματείας του ΣΥΡΙΖΑ.


Να είμαστε όλοι εκεί!!!

''Στη ροη του χρονου'' Του φίλου Αντώνη Τσατσαρώνη

Εκθεση ζωγραφικής - γλυπτικής Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου Αντώνης Τσατσαρώνης

Η Αριστερά, η Χαλιμά και ο τροφοδότης λογαριασμός του ΠΑΣΟΚ

Δημήτρης Μπίρμπας, 11/03/2009
Είναι γνωστό ότι ως Αριστερά, με βάση την ιστορική μας πορεία, αρεσκόμαστε στην επιδίωξη μεγάλων οραματικών αναζητήσεων και μετασχηματισμών, ηρωικών πράξεων στα όρια της αυτοθυσίας, μαχητικών διεκδικήσεων και αγώνων υπεράσπισης, συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων.Παράλληλα όμως, όπως η ιστορική μας διαδρομή μαρτυρεί, έχουμε ιδιαίτερη ροπή στον βολονταρισμό και στα μεγάλα λόγια, τις εξοντωτικές και υπονομευτικές εσωτερικές έριδες για την αναζήτηση της «καθαρής αλήθειας», τον στιγματισμό και την δαιμονοποίηση της διαφορετικής άποψης, την ιδεολογική επένδυση – πολλάκις, δυστυχώς, μαζικής «λαϊκής» αποδοχής – προσωπικών ηγετικών φιλοδοξιών και σχεδίων κι όλα αυτά στο όνομα πάντα του συλλογικού καλού.Αυτές οι χρόνιες αντιφάσεις στην καθημερινή ζωή και δράση μας – καθ΄ όλα φυσιολογικές στα πλαίσια του κοινωνικού περιβάλλοντος που βιώνουμε αλλά εντελώς αναντίστοιχες με τους πολλαπλούς οραματικούς μας στόχους – για να εξισορροπηθούν, ψυχικά, ηθικά, ιδεολογικά και πολιτικά, σχεδόν πάντα,«θεραπεύονται» μέσω της κομματικής παραμυθίας, που αντικαθιστά την αναγκαία μεγάλη αφήγηση, οραματικού και ορθολογικού περιεχομένου, που μας συνέχει.Η μονιμότητα και η ένταση του φαινομένου, που ποικίλλει στις ιστορικές στιγμές, καθορίζει κάθε φορά την γενική πολιτική εικόνα και συμπεριφορά της Αριστεράς. Αντιστοιχεί, αντιστρόφως ανάλογα, στις εξάρσεις και τις ανατάσεις της, υποβοηθά τις συρρικνώσεις και τις ήττες της, τις τραγικές εσωκομματικές εκκαθαρίσεις της.Η παραμυθία περί ανυπαρξίας «Γιάλτας» και της αναμονής σοσιαλιστικής βοήθειας, οδήγησε στα αδιέξοδα του δεύτερου γύρου.Η παραμυθία του «ισχυρού κόμματος» της άμεσης ασύρματης επικοινωνίας και παρέμβασης, με το όπλο παρά πόδας, διευκόλυνε τα μάλα το φαιό, ακροδεξιό μεταπολεμικό καθεστώς.Η παραμυθία της «κομμουνιστικής προτεραιότητας» διέλυσε την ΕΔΑ, το μεγαλύτερο πολιτικό εγχείρημα της μεταπολεμικής Αριστεράς. Εκεί ταυτόχρονα προσδιορίζεται και η περίοδος που η Χαλιμά ανοίγει λογαριασμό καταθέσεων στο αγέννητο ,ακόμα, Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ.Η παραμυθία της «κομμουνιστικής ορθότητας» που διασφαλίζεται μέσω των «αναγκαίων διασπάσεων» όπως διδάσκει η σκορδοκαλλιέργεια και οι ακολουθούμενες «αβρές» διεκδικήσεις του μεγαλύτερου δυνατού μεριδίου από τους αντιμαχόμενους, εν μέσω χούντας, συνδυάζεται με την κατάθεση των πρώτων σημαντικών κεφάλαιων, μεσω ΠΑΚ, στο υπό γέννηση ΠΑΣΟΚ.Η παραμυθία της «κομμουνιστικής μοναδικότητας» και ο ανελέητος πόλεμος για την επιβεβαίωση της, στη μεταπολιτευτική δημοκρατία, εκτίναξε τον δείκτη καταθέσεων - της τράπεζας πλέον – του «εθνικοαπελευθερωτικού» ΠΑΣΟΚ.Η παραμυθία της «διατήρησης της κομμουνιστικής σπίθας» διέλυσε την μεγάλη συνάντηση του πρωτογενούς ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, την εποχή των καταρρεύσεων, με την ακραία ενδοπολεμική της ξαναγέμισε την banca της υπό κατάρρευση τράπεζας.Η παραμυθία της «ενωμένης, κινηματικής, κομμουνιστικής αναγέννησης», σε συνδυασμό με την αντιπαράλληλη παλινόρθωση του «Σταλινικού θαύματος», δυστυχώς ,δείχνουν να την ξαναγεμίζουν σε συνθήκες κρίσης.Κι όμως υπάρχει ακόμα καιρός για να αντιστρέψουμε την διαρροή. Αρκεί να εγκαταλείψουμε την ευκολία των προσφιλών εσωκομματικών παραμυθιών και των ανώφελων εσωκομματικών εντάσεων για την υποστήριξη τους. Ξαναγυρνώντας στο δρόμο των μεγάλων αφηγήσεων, που έστω δειλά και ατελώς συναντήσαμε με το πρόγραμμα, οικοδομώντας αντιπολωτικά μέτρα εσωκομματικής εμπιστοσύνης, αποφεύγοντας της επικράτηση των «καθαρών», συναντώντας ξανά την πολυποίκιλη κοινωνική Αριστερά και την πολιτικά οικολογική ευαισθησία, διατηρώντας τον έλλογο πολιτικό ακτιβισμό της κινηματικής μας εμπειρίας.Τα μηνύματα προς αυτή την κατεύθυνση σαφή και συνεχή, δημοσκοπικά, συνδικαλιστικών και εσωκομματικών καταγραφών. Ας τα ακούσουμε, ας τα μελετήσουμε, χωρίς προσφυγή σε παραμυθίες, αυτοεπιβεβαιούμενων εικόνων, στρατηγών χωρίς στρατούς, διαπρύσιων κοινωνικών εισαγγελέων χωρίς αίθουσα και ακροατήριο.Έχουμε τις δυνατότητες φυσικές, πνευματικές, πολιτικές και ηθικές, αρκεί να μην τις ακυρώσουμε πάλι. Απαιτούνται σοβαρές εσωκομματικές ενωτικές πρωτοβουλίες και ρυθμίσεις, ρεαλιστική αποτίμηση και οριοθέτηση του συμμαχικού σχήματος, άνοιγμα οριζόντων με εξωστρέφεια και σε πραγματική επαφή με την κοινωνία.Έτσι μόνο, κατά την γνώμη μου, την κρίση θα πληρώσουν οι «τράπεζες» γαλάζιων και πράσινων συμφερόντων και όχι για μια ακόμη φορά οι «πρωτοβουλίες των Αριστερών Κοινωνικών Συνεταιρισμών».Ας τολμήσουμε το ιστορικό, για μας, παράδοξο, να μην χύσουμε και πάλι όλο το γάλα από την καρδάρα –αρκετό χύσαμε- με μαχητική ανυπακοή στις ιστορικές μας παραδόσεις της πολιτικής εσωστρέφειας, που φτάνει στα όρια του αυτισμού.

Αν ο πλανήτης ήταν τράπεζα θα τον είχατε σώσει*

Χρήστος Στάικος, Αυγή, 19/03/2009
Ζούμε σε μία περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Το μέχρι πρότινος κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μοντέλο δείχνει τα όριά του. Ο χρηματοπιστωτικός κυρίως τομέας, από όπου ξεκίνησε η κρίση είναι αυτός για τον οποίο γίνεται προσπάθεια διάσωσής του. Πακέτα σωτηρίας τραπεζών, συζητήσεις για εθνικοποιήσεις ή μη αυτών, αλλά και προσπάθεια δημιουργίας τραπεζών απορρόφησης ¨τοξικών¨ ομολόγων είναι από τις βασικές ενέργειες που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα. Αυτό ωστόσο, που βιώνουμε παράλληλα είναι και η περιβαλλοντική κρίση, η ¨τοξικότητα¨ της οποίας επηρεάζει και θα επηρεάσει ακόμα περισσότερο το μέλλον του πλανήτη και αναπόφευκτα την ίδια την οικονομική ζωή σε όλα τα επίπεδα.Βασικά χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης είναι η καταστροφή του στρώματος του όζοντος, ο αφανισμός των τροπικών δασών, οι αλιευτικές καταχρήσεις, η εξαφάνιση διαφόρων ειδών, η απώλεια της γενετικής ποικιλότητας, η γενικότερη υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής, η απερήμωση, η συρρίκνωση των υδάτινων αποθεμάτων, η έλλειψη καθαρού νερού η ραδιενεργός μόλυνση και κυριότερα η κλιματική αποσταθεροποίηση, που έχει άμεση σχέση με το κυρίαρχο ενεργειακό μοντέλο της χρήσης ορυκτών καυσίμων. Τα οικονομικά σχέδια εξόδου από την κρίση αφορούν αποκλειστικά τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις και όχι την βιωσιμότητα του πλανήτη.Και θα σταθώ κυρίως στο τελευταίο. Δεν μπορούμε παρά να ανατρέψουμε αυτό τον τρόπο παραγωγής και ανάπτυξης, δημιουργώντας μια ¨επανάσταση ενεργειακού τύπου¨. Αν και βρισκόμαστε μπροστά στο ξεκίνημα αυτής της κατάστασης, δηλαδή της τρίτης βιομηχανικής επανάστασης, αυτό απέχει πολύ αν δεν γίνουν οι αναγκαίες τομές. Ο Τζέρεμι Ρίφκιν έγραψε ότι ¨όταν οι ενεργειακές επαναστάσεις συνδυαστούν με τις επαναστάσεις στον τομέα της επικοινωνίας, τότε αλλάζει η ανθρωπότητα¨ και σημείωσε ότι ¨οι πυλώνες αυτής της επανάστασης είναι κυρίως ο άνεμος και ο ήλιος. Σημαντική εξέλιξη, επίσης, θα είναι η αυτοπαραγωγή ενέργειας μιας και θα πρέπει να μπούμε στη λογική των κτιρίων-συλλεκτών, όπου ήλιος, άνεμος και απορρίμματα θα μετατρέπονται σε ενέργεια δίνοντας με αυτό τον τρόπο την δυνατότητα απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Η αποθήκευση ενέργειας μέσω υδρογόνου θα είναι ένας τρόπος αποθήκευσης, όπως η ψηφιακή τεχνολογία αποθηκεύει μέσα επικοινωνίας και η διανομή αυτής θα γίνεται με την ίδια ακριβώς τεχνολογία που δημιούργησε το Internet.¨Αν όλα αυτά φαντάζουν μακρινά και ουτοπικά, είναι στο χέρι μας να τα διεκδικήσουμε διαμορφώνοντας ένα τελείως διαφορετικό τοπίο. Η χώρα μας ,ειδικά, έχει τις δυνατότητες να αποτελέσει πρωτοπόρο σε αυτή την διαδικασία και η δικιά μας Αριστερά οφείλει και πρέπει να προτάσσει στον πολιτικό της λόγο και στις κινηματικές της δραστηριότητες αυτή την κατεύθυνση. Με ρεαλισμό για τις ανάγκες του σήμερα, με γνώμονα τη σωτηρία του πλανήτη, αλλά και με προοπτική το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, πρέπει να καθορίσουμε καινούριους δρόμους όσο και στόχους μιας διαφορετικής παραγωγής και ανάπτυξης μέσα σε ένα οικολογικό πλαίσιο.
*Σύνθημα σε πανό, που αναρτήθηκε σε Τράπεζα της Γερμανίας από ακτιβιστές της Greenpeace.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΠΙΤΣΙΛΩΤΟ

Ο ΠΙΤΣΙΛΩΤΟΣ, τελευταίο αντίο από το Βασίλη Αγιαννίδη
Κυ 15/3/2009
Μετά τον Αχιλλέα-Μπόμπο, τον Μπλάκυ και το Ρόνυ, άλλη μια από τις πιο γνωστές και παλιές τετράποδες μουσούδες της πόλης πέθανε. Το απόγευμα της 10ης Μαρτίου ο Πιτσιλωτός υπέκυψε σε μια εσωτερική αιμορραγία που προκλήθηκε το ίδιο πρωί από οδηγό που πέρασε κυριολεκτικά από πάνω του με το αυτοκίνητο της. Τον Πιτσιλωτό εγκατέλειψαν στην πόλη της Χίου το 2001, ήδη χρονιάρικο σκυλί και αρκετά ταλαιπωρημένο: όπως έδειξε η ακτινογραφία που έγινε την ημέρα του ατυχήματος είχε σκάγια σε ολόκληρη την πλάτη του. Αυτό που μ’ άρεσε σ’ αυτόν το σκύλο ήταν τα μάτια του. Διεισδυτικά, παιχνιδιάρικα, τσαχπίνικα, μελένια μάτια. Είναι απερίγραπτο πόσο ήθελα να τον πάρω στο σπίτι. Και εκείνη την εποχή και ο Πιτσιλωτός έψαχνε για καταφύγιο. Άρτι εγκαταλειφθείς αγωνιούσε για την επιβίωση του. Δεν ήξερε πόσοι άνθρωποι θα τον αγαπούσαν και θα τον φρόντιζαν τελικά. Το πόσοι θα προσπαθούσαν να του κάνουν κακό ίσως το μάντευε, έχοντας πείρα από τους τσόγλανους που τον παράτησαν και μάλλον πυροβόλησαν κιόλας. Τέλος πάντων, εκείνη την εποχή είχα το Γκούφη στο σπίτι και ήταν δύσκολο να πάρω και δεύτερο σκύλο. Ο Πιτσιλωτός ερχόταν πάντα, έτρωγε, πολλές φορές κοιμόταν, με ακολουθούσε στη δουλειά ή όπου αλλού πήγαινα. Αναγνώριζε ακόμα και τον ήχο της μηχανής του αυτοκινήτου και έτρεχε πίσω του σαν δαιμονισμένος ώσπου να σταματήσω και να τον βάλω μέσα.
Αργότερα, όταν πια πέθανε ο Γκούφη, και πρότεινα στον Πιτσιλωτό να γίνει ο σκύλος μου, εκείνος αρνήθηκε. Ούτε η κλειστή πόρτα της αυλής του άρεσε, ούτε το γεγονός πως θα έπρεπε να κάθεται τόσες ώρες μόνος στο σπίτι, παρέα με τη γάτα, να με περιμένει να γυρίσω από τη δουλειά. Αισθανόμουν πως ήταν παρεξηγημένος γιατί δεν τον πήρα για σκύλο μου τότε, μόλις τον παράτησαν. Μα πως μπορούσα; Ο σκύλος του κάθε ανθρώπου είναι μοναδικός, κι εγώ είχα ήδη το Γκούφη. Ίσως να μην είναι κι έτσι. Δε νομίζω πως οι σκύλοι κρατούν κακία ούτε πως τρέφουν ύπουλα συναισθήματα απέναντι σε οποιονδήποτε. Μνησίκακοι και μοχθηροί είναι οι άνθρωποι, από όλα τα ζώα του πλανήτη, μόνο αυτοί. Ο Πιτσιλωτός την έζησε τη διαστροφή των ανθρώπων όλα αυτά τα χρόνια. Πόσες και πόσες φόρες δεν τον χτύπησαν αυτοκίνητα ενώ περπατούσε αμέριμνος ή ενώ λιαζόταν σε κάποιο πεζοδρόμιο; Θα μου πεις εδώ δεν υπολογίζουν τους συνανθρώπους τους που βαδίζουν στα πεζοδρόμια, θα υπολογίσουν τον Πιτσιλωτό οι κρετίνοι; Γνώρισε όμως και την αγάπη, τα χάδια, τους μεζέδες που του δίνανε κρεοπωλεία και εστιατόρια. Γυρνούσε όλη την πόλη παρέα με τον κολλητό του, τον Αχιλλέα-Μπόμπο. Φωτογραφήθηκε πολλές φορές για άρθρα, έντυπα και προσκλήσεις του Φιλοζωικού Συλλόγου, ήταν μάλιστα το βασικό μοντέλο στη χριστουγεννιάτικη κάρτα του 2007. Η ίδια ρουτίνα, τα πρωινά στου Ζουμή, τα μεσημέρια στο σπίτι, οι βόλτες με τον Αχιλλέα, τα βράδια στα «Δελφίνια», συνεχίστηκε μέχρι το θάνατο του Αχιλλέα, το Καλοκαίρι του 2008. Έκτοτε ο Πιτσιλωτός σταμάτησε να κοιμάται έξω τις νύχτες. Ερχόταν σπίτι πολλές φορές και τα μεσημέρια. Αν δεν τον πετύχαινα στο δρόμο ή δεν έβρισκε την πόρτα ανοιχτή τότε γάβγιζε. Άλλοτε με περίμενε υπομονετικά ξαπλωμένος στο πλατύσκαλο. Το πρωί της 10ης Μαρτίου έφυγε από το σπίτι για να κατέβει στου Ζουμή ξεσηκώνοντας και την Αλεπού που τον ακολουθούσε με σεβασμό. Τους φωτογράφησα που έφευγαν. Γύρω στη μια το μεσημέρι η Δέσποινα Μακριδάκη ήρθε και με πήρε να πάμε το σκύλο στο γιατρό γιατί κάποια γυναίκα τον είχε πατήσει, για ακόμα μια φορά, ενώ βρισκόταν ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο, και εννοείται πως τον είχε εγκαταλείψει. Όταν φτάσαμε ήταν εξουθενωμένος, κούνησε την ουρά του με ανακούφιση και θλίψη και μας κοίταξε στα μάτια για τελευταία φορά. Τον πήρα αγκαλιά, έκλεισε τα μάτια και έγειρε το κεφάλι. Τον ξάπλωσα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και ξεκινήσαμε για του Τάκη Καρατζάνου. Ξανά στην αγκαλιά, ξανά γερμένο το κεφάλι, αφημένος πια και ελαφρύς. Τίποτα δε θύμιζε το νεαρό σκυλί που γνώρισα πριν δέκα χρόνια. Πόσο εύκολα γερνούν τα αδέσποτα! Μόνο τα μελένια μάτια ήταν ίδια, ίσως πιο λυπημένα και απογοητευμένα. Γοητευτικά μα όχι παιχνιδιάρικα. Έγινε η ακτινογραφία που αποκάλυψε τα σκάγια στην πλάτη, άλλη μια φρικαλεότητα του ειδεχθέστερου των ζωντανών στη φύση, του ανθρώπου. Φάνηκε να υπάρχει κάτι σαν αέρας, μάλλον από το ατύχημα είπε ο γιατρός και πρότεινε να μείνει στο κτηνιατρείο με ορό για είκοσι τέσσερεις ώρες τουλάχιστον. Του χάιδεψα τη μουσούδα, του είπα «κάτσε εδώ θα γυρίσω», λες και μπορούσε ή γούσταρε να πάει οπουδήποτε πλέον έχει ανθρώπους, αλλά έπρεπε να το πω γιατί ήταν το σύνθημα μας όταν έφευγα από το σπίτι και τον άφηνα μόνο. Ήθελα να ξέρει πως θα γυρίσω να τον πάρω. Πέθανε λίγες ώρες αργότερα…
Βασίλης Αγιαννίδης

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

1)ΧΟΥΝΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ 5934 49,11%

2)ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ ΔΗΜ
ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ 6770 56,02%

3)ΤΡΙΓΑΖΗΣ ΠΑΝΟΣ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 4010 33,18%

4)ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΤΑΣΑ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 3568 29,53%

5)ΓΟΥΡΓΟΥΡΗ ΦΑΝΗ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 1720 14,23%

6)ΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΝΗ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 1437 11,89%

7)ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 1397 11,56

8)ΜΠΙΤΣΑΞΗ ΕΛΕΝΗ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 1131 9,36%

9)ΠΙΛΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 562 4,64%

10)ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 477 3,95%

11)ΜΠΟΝΟΒΟΛΙΑΣ ΝΙΚΟΣ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 456 3,77%

12)ΜΑΥΡΕΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ 322 2,66%

ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΣΥΝΤΡΟΦΕ

Δήλωση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου για τον θάνατο του Χρ.Παπουτσάκη
Ο Χρήστος Παπουτσάκης βίωσε από νέος την οδύνη της Αριστεράς. Υπήρξε ο πιο γνήσιος εκφραστής του ήθους της. Άφοβος, ασυμβίβαστος, διορατικός, εμπνευσμένος. Αυτός έφυγε. Το ΑΝΤΙ του μένει: ως επιταγή, ως σύνθημα, ως ηθική, αγωνιστική και πνευματική παρακαταθήκη.
To Γραφείο Τύπου

Δήλωση του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρα, για το θάνατο του Χρήστου Παπουτσάκη
Σε μία εποχή που η ενημέρωση και η έγκριτη δημοσιογραφία έχει χάσει μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας της, ο θάνατος του Χρήστου Παπουτσάκη μας πονά διπλά. Γιατί ο τρόπος με τον οποίο υπηρέτησε το έργο του, είναι πυξίδα στην τρικυμία που επικρατεί.
Οι αγώνες του για ελευθερία και δημοκρατία συνδέθηκαν με το σπουδαίο περιοδικό ΑΝΤΙ. Μέσα από το μοναδικό αυτό έντυπο έγραψε μια λαμπρή ιστορία και μας έδειξε πως κάποιοι, σε μία εποχή που όλα πωλούνται και αγοράζονται, μπορούν να ασκούν παρεμβάσεις στα πολιτικά δρώμενα με γνώμονα τις ιδέες και τις αξίες τους.
Αξιώθηκα να γνωρίσω τον Χρήστο Παπουτσάκη την περίοδο της υποψηφιότητάς μου για τον Δήμο της Αθήνας και να υιοθετήσω την παρακαταθήκη των αγώνων του για τη διάσωση του Ελαιώνα από τις αρχές της δεκαετίας του ʼ80.
Αυτός ο άξιος επιστήμονας και άξιος άνθρωπος έφυγε από κοντά μας, όμως οι αξίες, η στάση ζωής του και οι αγώνες του θα τον κρατούν πάντα εν ζωή στην καρδιά μας.
To Γραφείο Τύπου

AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΥΝ

Σε 274 εκλογικά τμήματα επί συνόλου 348 τμημάτων(ποσοστό 78,74%)
Εγγεγραμμένοι 14952, ψήφισαν 11351.
Έλαβαν: Ν. Χουντής 5494 ήφους(49,06%),
Δ. Παπαδημούλης 4813 ψήφους (42,98%).
Ο Δ. Παπαδημούλης για την δεύτερη θέση έλαβε το 55.99% των ψήφων(άθροισμα 1ης+2ης θέσης)
Ο Π. Τρυγάζης για την Τρίτη θέση έλαβε το 33,26% των ψήφων ( άθροισμα 1ης+2ης+3ης θέσης)

Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ

Αφιερωμένο στα παιδιά του καταυλισμού της Χίου
Αννα 5 χρόνων

Η ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΣΤΗ ΧΙΟ

Καλεσμένη κάποιων πολιτιστικών συλλόγων που ελέγχονται
από ΚΚΕ (ΛΑΓΚΑΔΑΣ)
και ΝΔ (ΠΕΚΕΒ)
Μερικές φωτογραφίες που δείχνουν ότι αυτοι οι σύλλογοι κάλεσαν τον τέλειο άνθρωπο
ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΔΗΘΕΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ















Το μοναστήρι νάνε καλά σύντροφοι

ΣΙΔΗΡΑ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ ΣΤΟ ΚΚΕ

Μέλος του ΚΚΕ μου αποκάλυψε θέλοντας να με πείσει για την σιδηρά πειθαρχεία και τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό , λες και δεν τα ξέρω τόσα χρόνια που έζησα στο ΚΚΕ ότι στέλεχος του κόμματος που βρίσκεται στα ανώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας εδώ στη Χίο κόπηκε από σύνεδρος με πρόταση του κόμματος. Ο κακομοίρης το θεωρούσε λέει σίγουρο ότι θα τον πρότεινε το κόμμα, και ότι όλα τα μέλη του κόμματος ψηφίσαν την συγκεκριμένη πρόταση χωρίς αντίρρηση
Τώρα αυτό το είπε σαν προτέρημα για το ΚΚΕ.;
Δεν γνωρίζει ότι για αυτούς τους λόγους το κόμμα έχει μείνει 90 χρονιά τώρα στο 7με 8 % Εκτός αν είναι και αυτός οπαδός της θεωρίας ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ.
ΥΓ Αυτός ο σύντροφος έχει φάει πολλούς για να φτάσει ψηλά στην ιεραρχία
Περαστικά σύντροφε.

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ