Αναγνώστες

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Ένα σχόλιο για τον Μεγάλο Συνασπισμό που προτείνει ή ονειρεύεται ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης

Διαβάζω: «…Τη δημιουργία ενός «μεγάλου συνασπισμού», με συμμετοχή του ΣΥΝ, της Δημοκρατικής Αριστεράς, των Οικολόγων Πράσινων και διαφωνούντων του ΠΑΣΟΚ, προτείνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης…»

Να πω ότι δεν έχω τις διανοητικές ικανότητες να καταλάβω την "πιρουέτα" του βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη...να το δεχθώ …
Έχω όμως να απαντήσω σε μερικά ερωτήματα περισσότερο προς εμένα τον ίδιο… και τα ερωτήματα αυτά με βασανίζουν….

Για μας τους παλαιότερους , τους ηλικιακά σύγχρονους του Δ. Παπαδημούλη, οι οποίοι με ενδιαφέρον παρακολουθούσαν την πορεία εξέλιξης των «στελεχών της αριστεράς και της ανανέωσης» … όλοι αυτοί, οι οποίοι δεν θέλησαν να συμβιβαστούν και να ακολουθήσουν τακτικές «εγκεφαλικής απόρριψης και παχυδερμικής αναισθησίας », η ανέλιξη των ατόμων τύπου Παπαδημούλη είναι γνωστή… όπως είναι γνωστές και οι τακτικές για την κοινωνική και πολιτική επιβίωση των «ανθρώπων του μηχανισμού και του συστήματος κάθε εξουσίας»…

Ο μανδύας της «ανανέωσης» βόλεψε πολλούς… και τούς πήγε και μακριά και ψηλά…

Οι καιροί όμως άλλαξαν …στη ζωή κάποτε …και για κάποιους … τα παθήματα γίνονται μαθήματα…

Η περίοδος της μεταπολιτευτικής ελληνικής παράνοιας στον χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς κλείνει… και ο «κάθε κατεργάρης» θα πάει στον πάγκο που του αξίζει…

Τα παλαιομοδίτικα πολιτικάντικα και οι νεοκομμουνιστικές «τακτικές επιβίωσης» δεν πρόκειται να ξαναπαγιδεύσουν τους σκεπτόμενους και διδαχθέντες…

Η προσφορά της αριστεράς στην λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, φαίνεται να είναι μόνον από τον δρόμο, τον οποίο έχει χαράξει και εξαγγείλει με την ιδρυτική του διακήρυξη της 27ης Ιουνίου 2010, ο νέος φορέας «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ».

Η ταλαιπωρία της λεγόμενης ανανεωτικής ελληνικής αριστεράς πρέπει να σταματήσει και θα σταματήσει.

Αυτό που κυριάρχησε στην προδικτακτορική ΕΔΑ,- τρανζίστορ και γραφεία εξωτερικού /εσωτερικού-, συνεχίστηκε τα χρόνια της δικτατορίας και έγινε η σύγχρονη τραγωδία της ελληνικής αριστεράς στην μεταπολίτευση με την ανάλωση δυνάμεων, υπό την επήρεια του εισαγόμενου ευρωκομμουνισμού, σε δονκιχωτικές περιπέτειες με νεοκομμουνιστικές μεθοδολογίες ,θα πάρει επιτέλους ένα τέλος.

Το έκτρωμα του πολιτικάντικου ΣΥΝ του 89 με το ΚΚΕ, η συνέχιση του ΣΥΝ με των εκ διαγραφής κλπ κουκουέδων του ΚΚΕ, και κορύφωση την «πολιτική τερατογέννηση» του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να έχει διδάξει τόσα που πρέπει να είναι αρκετά ώστε να αποφευχθούν οι παγίδες…

Η βίαιη επαναφορά στην πραγματικότητα, την οποία βιώνει και θα βιώσει η χώρα, πληρώνοντας βαρύ τίμημα για τις εγκληματικές αδυναμίες, τα λάθη και τον αμοραλισμό της μεταπολιτευτικής πολιτικής ηγεσίας, ανεξαρτήτου χρώματος ή μεριδίου ευθύνης, είναι πλέον μη αμφισβητούμενη.

Είναι ανθρώπινο ότι γίνονται προσπάθειες διαιώνισης του υπάρχοντος status quo.

Η πολιτική επιβίωση ήταν, είναι και θα είναι το μέγιστο και δυστυχώς το πρωτεύον για μια μεγάλη μερίδα των επαγγελματιών της πολιτικής και των μηχανισμών.

Η χώρα όμως χρειάζεται νέο τρόπο σκέψης και λειτουργίας στο πολιτικό της προσωπικό, αν θα έχει κάποια πιθανότητα να επιβιώσει ως κοινωνία και ως κρατική οντότητα, πολύ δε περισσότερο αν θέλει να ευημερήσει.

Οι συνταγές του τύπου, τον οποίο προτείνει ο Δ. Παπαδημούλης, δηλαδή …η δημιουργία ενός «μεγάλου συνασπισμού», με συμμετοχή του ΣΥΝ, της Δημοκρατικής Αριστεράς, των Οικολόγων Πράσινων και διαφωνούντων του ΠΑΣΟΚ,… υποδηλώνουν πολλά.

Ειδικά αυτή την στιγμή …όταν τα μηνύματα στην ελληνική κοινωνία γενικά και στην απεγκλωβισμένη σύγχρονη αριστερά ειδικά, πού ξαναβρίσκει την ελπίδα κτίζοντας τον νέο της φορέα, την «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»…

Οι αναφερόμενοι από τον Δ. Παπαδημούλη ως υποψήφιοι για τον Μεγάλο Συνασπισμό, εκτός ΣΥΝ, θα βρουν τον δρόμο τους και θα κάνουν τις επιλογές τους.

Ο ΣΥΝ απ΄ ότι φαίνεται ήδη τον βρήκε, το δρόμο του, στον ΣΥΡΙΖΑ… εδώ και χρόνια… και παίζεται ακόμη η κατάληξη στους ομογάλακτους του ΚΚΕ….

Αυτό φαίνεται ότι δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα ο Δ. Παπαδημούλης και ας είναι «μεγαλόσχημων παράγοντας» πρώην ευρωβουλευτής και νυν βουλευτής ….

Μπορεί ο ίδιος να αγωνιά για την προσωπική του πολιτική επιβίωση… πολύ ανθρώπινη αδυναμία…

‘Όμως σαφέστατα πρέπει να είναι δείγμα πολιτικής ανεπάρκειας και ελλείμματος δυνατότητας αντίληψης των μεγάλων αλλαγών πού συντελέστηκαν και συντελούνται στην ελληνική κοινωνία και ειδικά στην αριστερά…

Και δεν είναι το πρώτο δείγμα … και φοβάμαι ότι δεν θα είναι και το τελευταίο…

…μωραίνει θεός ον ήθελε απολέσει…

Ή

…καλοκαίρι είναι και ο καθείς έχει δικαίωμα να ονειρεύεται «όνειρα θερινής νυκτός»…

Παναγιώτης Κουτσοπίνης

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η κυβέρνηση των ανδρεικέλων του Γιωργάκη Παπανδρέου διαπράττει ένα συνεχές έγκλημα για το οποίο θα μιλήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος και σίγουρα θα το καταγράψουν με μαύρα γράμματα. Η επίθεση κατά των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων δεν έχει προηγούμενο και η έκτασή της και ποιότητά της φανερώνει το μίσος του Γ. Παπανδρέου για τους Έλληνες εργαζόμενους και συνταξιούχους, μίσος για κάθε τι Ελληνικό, την γλώσσα, την παιδεία, τον πολιτισμό. Οι βουλευτές της κυβέρνησης πειθήνια όργανα ψηφίζουν ότι τους επιβάλλει ο αρχηγός, κάθε ακρότητα και κάθε διαστροφή, αδιαφορώντας για την καταστροφή που προκαλούν και σκεπτόμενοι μόνο την καρέκλα τους. Πρόκειται για κυβέρνηση διεστραμμένων που δεν επιδέχεται πολιτική κριτική, για ανάλγητους ανθρώπους που μόνο με ψυχοπαθολογικά κριτήρια μπορεί κανείς να προσεγγίσει. Δυστυχώς οι εργαζόμενοι για διάφορους λόγους προβάλλουν ελάχιστη αντίσταση και αυτό ενθαρρύνει και αποθρασύνει τους εκτελεστές του. Όταν κάποια μέρα οι εργαζόμενοι ξυπνήσουν μέσα στην κόλαση, όταν το μέλλον των παιδιών τους θα έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά θα είναι πού αργά!

Ανώνυμος είπε...

Ειδικά αυτή την στιγμή …όταν τα μηνύματα στην ελληνική κοινωνία γενικά και στην απεγκλωβισμένη σύγχρονη αριστερά ειδικά, πού ξαναβρίσκει την ελπίδα κτίζοντας τον νέο της φορέα, την «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»…
MAΛΛΟΝ ΤΑ ΚΟΥΤΣΟΠΙΝΕ Ο Κ ΚΟΥΤΣΟΠΙΝΗΣ ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΓΡΑΦΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΥΣΕ