ΠΑΡΤΑ ΑΛΕΚΟ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ στον ΑΛΕΚΟ ΑΛΑΒΑΝΟ
Ανδρέας Νεφελούδης, 02/12/2009
Αγαπητέ Αλέκο,

Αφορμή για αυτή την επιστολή δεν είναι, προφανώς, οι απόψεις σου οι οποίες είναι απολύτως σεβαστές (θα είναι ίδιες και αύριο; Αφού μας έχεις συνηθίσει σε διαρκείς μεταμορφώσεις), αλλά δύο-τρεις αναφορές σου, αρκετά προκλητικές, θα έλεγα, στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρώτη αφορά στην αποστροφή και καταγγελία σου για τους μηχανισμούς:

Δεν κατάλαβα καλά από ποια θέση μιλάς, του λαϊκού αγωνιστή μήπως που αναδείχθηκε στα αξιώματα που βρέθηκες εσύ;

 Παιδί των μηχανισμών δεν ήσουν πάντα;

 Ως παιδί των μηχανισμών του κόμματος δεν ήσουν 25 χρόνια στις Βρυξέλλες;

 Ο μηχανισμός του αριστερού ρεύματος δεν σε έκανε πρόεδρο στον ΣΥΝ;

Τα μέλη και τα στελέχη της πλειοψηφίας δεν ήταν αυτά που σε τίμησαν με την ψήφο τους; Άλλο που μετά έτσι για να τους τιμήσεις και εσύ, προσπάθησες να «καταργήσεις» τις τάσεις.

Οι μηχανισμοί, Αλέκο, είναι καλοί και χρήσιμοι μόνο όταν μας υπηρετούν; Μετά τους κλωτσάμε για να φτιάξουμε τον προσωπικό μας στρατό;. Νομίζω πως εκπέμπεις μπόλικη δόση παραγοντισμού, αστικού τύπου μάλιστα.

Η δεύτερη αφορά στην αναφορά σου στο ότι μια ομάδα επαγγελματικών στελεχών έχει μπλοκάρει μέλη και φίλους….., ως κριτική στην ανανεωτική πτέρυγα.

Για στάσου λίγο Αλέκο, αυτή η τόσο απαξιωτική αναφορά σου παραπέμπει καταρχήν σε άνθρωπο που μισεί αφενός την εργασία (τέτοιος είσαι;) και από την άλλη δεν σέβεται.

 Δεν σέβεσαι λοιπόν Αλέκο, συντρόφους που απαρνήθηκαν καριέρες και άλλη επαγγελματική ζωή και τάχθηκαν στο κόμμα.

 Ακόμα δεν σέβεσαι, κάτω από μια περίεργα ελιτίστικη στάση, τις χιλιάδες μέλη και στελέχη που συγκροτούν την ανανεωτική πτέρυγα και όλοι μαζί συναποτελούν το 30% του ΣΥΝ.

Το 30% αυτό που λες, είναι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, που πονάνε τα λεφτά που βγάζουν με τον ιδρώτα τους, ιδεολόγοι, που στρατεύονται στο υστέρημα του ελεύθερου χρόνου τους, που είναι στην παραγωγή και στην κοινωνία από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Εσύ τι είσαι από όλα αυτά; Και από ποια θέση τους κρίνεις τόσο απαξιωτικά;

Και ξέρεις κάτι ακόμη; Απαιτείται περισσότερος σεβασμός σε μια πτέρυγα του ΣΥΝ που παρότι μειοψηφική στο κόμμα, είναι πιο μαζική από όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μαζί, τόσο στο εσωτερικό όσο και ως απήχηση στην κοινωνία.

Για δες λίγο τα ποσοστά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που πρόσκεινται στην ανανεωτική πτέρυγα και σύγκρινε τα με αυτά υποψηφίων από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Περισσότερος σεβασμός λοιπόν Αλέκο, αλλά τι ζητάω τώρα αφού η σχέση σου με την ηθική διάσταση της συνεργασίας μέσα από την διαφορετικότητα ήταν πάντα λειψή.

Εξάλλου ίσως να μην έχεις ενσκήψει στα εκλογικά αποτελέσματα αφού τότε ήσουν η πριμαντόνα της σιωπής, κάνοντας πράξη το δόγμα της καταστροφής για την ανάδειξη, αλλά ευτυχώς δεν σου βγήκε.

Λυπάμαι αλλά ποτέ δεν ήσουν ισχυρός στη σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση, αφού εύκολα πήγες να καταντήσεις την πολιτική διαφωνία σου με τον πρόεδρο του ΣΥΝ σε ξεκατίνιασμα.

Το λέω αυτό πηγαίνοντας στην τρίτη αφορμή για το κείμενο αυτό. Δηλαδή στην αποστροφή σου ότι η ανανεωτική πτέρυγα ταυτίζεται με τις απόψεις του ΛΑΟΣ και του ΚΚΕ σε ότι αφορά στα «Δεκεμβριανά».

Από πού και ως που, Αλέκο μου, η σοβαρή πολιτική διαφωνία με την στάση της λαγνείας προς τους κουκουλοφόρους έγινε ταύτιση με τα ακραία συντηρητικά αυτά κόμματα;

 Τι σχέση έχει η ανάγκη για δημιουργική αναζήτηση των αιτίων της κρίσης με το νεοσταλινικό μόρφωμα του ΚΚΕ; (Εξάλλου αν ενθυμούμαι καλώς εσύ δεν είχες αφήσει μία άδεια καρέκλα για την Αλέκα; Τι συνέβη ξαφνικά;)

 Τι σχέση έχει η κριτική για τις μορφές πάλης του κινήματος της νεολαίας με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ;

Μάλλον στερείσαι επιχειρημάτων, μένοντας στον αγοραίο γεροντοέρωτα με τις κουκούλες.

Πάντως για σκέψου, αν ακολουθούσαμε την μεθοδολογία σου, πως θα σου φαινότανε αν σου λέγαμε ότι ο αντιευρωπαϊσμός σου ταυτίζεται με τον πρόεδρο της Τσεχίας και με ότι το πιο αντιδραστικό και ακραίο δεξιό στοιχείο της Ευρώπης; Θα ήταν πολιτική αντιπαράθεση αυτή;

Άσε λοιπόν Αλέκο τις συνδικαλιστικές-παραγοντίστικες και δημαγωγικές (ελέω ακροατηρίου) πομφόλυγες και προσπάθησε να μιλήσεις με σεβασμό στην διαφορετικότητα και σοβαρά πολιτικά.

Ας μιλήσουμε χωρίς στερεότυπα για την σύγχρονη αριστερά, χωρίς παραγοντισμούς, χωρίς ένοχες σιωπές και χωρίς δημαγωγίες που καθορίζονται από το κάθε φορά ευήκοον ους.

Προφανώς η γενιά σου, η γενιά μου, δεν παραιτείται, αλλά ευτυχώς εσύ απέχεις πάρα πολύ από του να είσαι ο εκπρόσωπος της.