Αναγνώστες

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΜΠΡΟΣ


Ω γλυκύ μου έαρ
30/10/2009
Στο κοιμητήριο του Άγιο Παντελεήμονα έγινε χθες το μεσημέρι η ταφή της οικογένειας που ξεκληρίστηκε από το ναυάγιο, αφού πνίγηκαν η μητέρα και τα τρία ανήλικα παιδιά της, ενώ αγνοείται ο 33χρονος πατέρας. Στην τελετή παρευρέθηκαν όλοι οι επιζήσαντες από το τραγικό ναυάγιο, για να αποχαιρετήσουν τους ανθρώπους με τους οποίους ξεκίνησαν μαζί αυτό το ταξίδι για τη νέα ζωή, που κατέληξε σε εφιάλτη.

Τραγική φιγούρα ο 14χρονος που έχασε μάνα και αδελφή μέσα στη θάλασσά, ενώ αγνοείται και ο εξάχρονος αδελφός του. Η ταφή της μητέρας και της αδελφής του θα γίνει σήμερα, εκείνος όμως έκλαιγε με λυγμούς για τα τρία παιδιά και τη γυναίκα με τους οποίους δυο μέρες πριν βρισκόταν στην ίδια βάρκα, και χάθηκαν όπως χάθηκαν και οι δικοί του συγγενείς. Ο πατέρας του βρίσκεται στο Ιράν μαζί με έναν ακόμη μικρότερο αδελφό του. Είχαν ξεκινήσει όλοι μαζί από το Αφγανιστάν, στη διαδρομή όμως χάθηκαν. Ήδη οι ανθρωπιστικές οργανώσεις στη Μυτιλήνη έχουν ξεκινήσει διαδικασίες προκειμένου ο 14χρονος να επιστρέψει κοντά στον πατέρα και τον αδελφό του. Και από εκεί, όμως, θα πρέπει να ξεκινήσουν ξανά το ταξίδι της αναζήτησης μιας νέας πατρίδας, αφού η ιρανική κυβέρνηση έχει δώσει τελεσίγραφο σε όλους τους μετανάστες να εγκαταλείψουν το συντομότερο τη χώρα.


Ήρθε ένας πατέρας…
Από τη Γερμανία έφθασε στη Μυτιλήνη ο πατέρας μια άλλης οικογένειας από την οποία χάθηκαν η μητέρα και η κόρη. Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να πιστέψει την τραγωδία που βρήκε την οικογένειά του. Είχε εγκατασταθεί στη Γερμανία και ξεκίνησε τις διαδικασίες για να πάρει τη γυναίκα και το παιδί του κοντά του με το νόμιμο τρόπο, όμως διαπίστωσε ότι θα χρειάζονταν χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία και ένας κυκεώνας γραφειοκρατίας που μπορεί να μην είχε και κανένα αποτέλεσμα. Έτσι επέλεξε τον πιο «σύντομο» δρόμο, μέσω των δουλεμπορικών κυκλωμάτων της Τουρκίας. Η γυναίκα και το παιδί του ήταν μέσα στη μοιραία βάρκα και όταν θα έφθαναν στη Μυτιλήνη, θα πήγαιναν στην Αθήνα και από εκεί θα πήγαιναν κοντά του στη Γερμανία. Η μοίρα, όμως, είχε άλλα σχέδια. Ήρθε χθες για να πάρει τις σορούς της γυναίκας και των παιδιών του και να τις κηδέψει στη Γερμανία ή πίσω στην πατρίδα τους το Αφγανιστάν.
Στο κοιμητήριο του Αγίου Παντελεήμονα για το τελευταίο αντίο ήταν χθες όλοι εκεί. Όλοι όσοι έζησαν την τραγωδία της περασμένης Τρίτης. Μια μητέρα με το περίπου ενός έτους παιδί στην αγκαλιά της, και το σύζυγό της, κατάφεραν να επιζήσουν. Δεν μπορεί να πιστέψει την περιπέτεια που έζησε, δεν μπορεί να ξεχάσει τις εφιαλτικές στιγμές, τη μάχη για επιβίωση και τους ανθρώπους δίπλα της που είδε να χάνονται. Κρατώντας το παιδί της στην αγκαλιά της, βρέθηκε στον Άγιο Παντελεήμονα για να αποχαιρετήσει τους ανθρώπους που χάθηκαν.


Το τελετουργικό
Πρώτα έγινε η ταφή των τριών παιδιών και τελευταίας της μητέρας. Για κάθε έναν ακολουθούνταν το ίδιο τελετουργικό. Οι σοροί ήταν τυλιγμένοι σε ένα λευκό σεντόνι, από πάνω τοποθετούνταν ένα άλλο ύφασμα και ακούγοταν οι ευχές και τα λόγια του αποχαιρετισμού για κάθε νεκρό.
Στη συνέχεια τοποθετούνταν μερικά κομμάτια μάρμαρο πάνω από τους νεκρούς και σκέπαζαν τους τάφους με χώμα. Σε μια πλακίτσα οι επιζήσαντες έγραφαν τα ονόματά τους. Ό,τι γνώριζε ο καθένας, ό,τι πρόλαβε να γνωρίζει στο ταξίδι μερικών ωρών που βρέθηκαν μαζί από τα παράλια της Τουρκίας μέχρι τις ακτές της Λέσβου. Ένα κομμάτι ύφασμα ένωνε την πάνω με την κάτω πλευρά του τάφου και ένα λευκό τριαντάφυλλο πάνω από κάθε μνήμα. Η τελετή κράτησε συνολικά δυο ώρες περίπου.
Σήμερα θα πραγματοποιηθεί η ταφή της μητέρας και τους αδελφής του 14χρονου Αφγανού που σώθηκε από το ναυάγιο.
Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις βρίσκονται στο πλευρό των εννιά επιζώντων του τραγικού ατυχήματος και καταβάλλεται προσπάθεια να τους παρασχεθεί κάθε δυνατή βοήθεια και υποστήριξη μέχρι να φύγουν από το νησί. Όλοι τους παραμένουν στο ξενοδοχείο «Ζαΐρα» με ευθύνη της νομαρχίας.
pelg@emprosnet.gr

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΤΣΑΤΣΑΡΩΝΗ

Επερώτηση ΣΥΡΙΖΑ για τα παιδιά των μεταναστών

Επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή αναφορικά με την τύχη των παιδιών που εισέρχονται στην χώρα ως παράνομοι μετανάστες κατάθεσαν σήμερα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης.
"Υπολογίζεται ότι το έτος 2009 εισήλθαν στη χώρα μας περίπου 2.500 ασυνόδευτα παιδιά - μετανάστες, τα οποία κατά κύριο λόγο προέρχονται από χώρες που δοκιμάζονται έντονα από ένοπλες συγκρούσεις, και τα οποία είτε παρέμειναν στην Ελλάδα, είτε ταξίδεψαν σε ευρωπαϊκές χώρες, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες", τονίζει στην ερώτησή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ρωτά δε τους αρμόδιους υπουργούς εάν προτίθενται να υλοποιήσουν την πρόταση για δημιουργία κεντρικού κρατικού φορέα, ο οποίος θα στελεχώνεται από κοινωνικούς λειτουργούς, γιατρούς, μεταφραστές και δικηγόρους και ο οποίος θα συντονίζει δράσεις και υπηρεσίες για την αποτελεσματική βοήθεια και προστασία των ανήλικων προσφύγων - μεταναστών.

Παράλληλα ζητεί να μάθει σε ποιες ενέργειες προτίθενται να προβούν για τη θεσμοθέτηση "δικτύου ασφαλείας" ώστε να προστατεύονται αποτελεσματικά τα ασυνόδευτα παιδιά - μετανάστες, τα οποία κάτω από τραγικές συνθήκες βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα.

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Το μετέωρο βήμα της δημοκρατικής αριστεράς

Όταν οι πολιτικές του ΣΥΝ καθορίζονται όχι με βάση τη σκληρή πραγματικότητα του μετεκλογικού τοπίου και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, αλλά την απήχηση τους (!) στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάζοντας την πρόσφατη πολιτική απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ (25/10/2009), προσπάθησα να καταλάβω ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι νέες πολιτικές επεξεργασίες της δημοκρατικής αριστεράς, μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.
Δυστυχώς αυτό που κατανόησα είναι μία από τα ίδια. Δηλαδή μια αυτοκριτική και κριτική που περιορίζεται στα γνωστά «οργανωτίστικα» θέματα, στις ατομικές συμπεριφορές κάποιων στελεχών, άντε και στην κακή λειτουργία κάποιων τάσεων. Μια προσέγγιση και ανάλυση που δεν συνάδει ούτε στο ελάχιστο με την ομιλία και το κλείσιμο στο ίδιο σώμα, του ίδιου του προέδρου του ΣΥΝ, που ήταν πολύ πιο τολμηρή και έθεσε πολλά ερωτηματικά και αμφισβητήσεις και καλά έκανε. Στην συνέχεια ήρθε η απόφαση της ΚΠΕ που έκλεισε τα «ανοικτά» θέματα με τις γνωστές βεβαιότητες της αριστεράς. Πουθενά δεν αναφέρεται έστω και ως υποψία, μήπως κάπου φταίει και η ακολουθούμενη πολιτική της προηγούμενης περιόδου, των προηγούμενων χρόνων. Μήπως οι πολιτικές που είχε η αριστερά σε μείζονα και ελάσσονα πολιτικά προβλήματα της κοινωνίας και της χώρας, για τα οποία έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, ήταν σε κάποιο βαθμό λάθος. Όλα λοιπόν καλώς καμωμένα με την πολιτική της αριστεράς. Δεν φταίει η πολιτική της όταν σε επανειλημμένες εκλογικές αναμετρήσεις από τη μεταπολίτευση, ο ελληνικός λαός την περιορίζει στα γνωστά εκλογικά ποσοστά της. Όμως στην πολιτική τα θέματα προσεγγίζονται πολιτικά. Και όταν αποτυγχάνεις να πείσεις κάποιον για την πολιτική σου, φταίει κυρίως η πολιτική σου. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Εκτός εάν οι ηγεσίες της αριστεράς έχουν επιλέξει απλά την πολιτική επιβίωσή τους και την αναπαραγωγή τους. Και κάθε φορά να λένε ότι φταίνε όλοι οι άλλοι για τα περιορισμένα εκλογικά ποσοστά της, εκτός από την πολιτική της.
Ας κάνουμε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε κάποια επί μέρους θέματα της απόφασης της ΚΠΕ του ΣΥΝ.
Κατ’αρχήν όσον αφορά την πολιτική εκτίμηση για την νέα Κυβέρνηση, τις προγραμματικές της εξαγγελίες και προτεραιότητες, λέει η απόφαση (όλα τα αποσπάσματα από την απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ είναι μέσα σε εισαγωγικά) :

«Στο πολιτικό επίπεδο, φαίνεται ότι αυτά που υποστηρίζαμε προεκλογικά για την συμπληρωματικότητα του προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ με αυτό της ΝΔ επιβεβαιώνονται πολύ γρήγορα» .

Κάτι ανάλογο αλλά πιο ξεκάθαρα για την ταύτιση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λέει το ΚΚΕ.
Δηλαδή η γνωστή πολιτική διαπίστωση και ισοπέδωση. Ένα δόγμα που διέπει την πολιτική συνολικά της αριστεράς, μεταπολιτευτικά. Που ταυτίζει απλουστευτικά τη σοσιαλδημοκρατία με τον νεοφιλελευθερισμό και τον νεοσυντηρητισμό. Που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τις σημερινές προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας. Την ανάγκη εκδημοκρατισμού του κράτους, την ανάγκη δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και αλλαγών, για τις οποίες οι εν δυνάμει σύμμαχοι είναι όχι μόνο η σοσιαλδημοκρατία αλλά ακόμη και δημοκρατικές δυνάμεις της φιλελεύθερης δεξιάς !
Αλλά η αριστερά απ’ότι φαίνεται δεν επιδιώκει την λύση παρόμοιων προβλημάτων σήμερα, αφού τα παραπέμπει όλα σε κάποιο αδιόρατο «σοσιαλιστικό» αύριο. Της αρέσει ίσως περισσότερο σήμερα ο ρόλος της διαμαρτυρίας και της καταγγελίας, παρότι μιλάει για προγραμματική αντιπολίτευση, ένα θετικό στοιχείο της απόφασης.

«Σ’ αυτή τη νέα φάση θεωρούμε πως η τακτική και η ανάλογη πολιτική πρακτική της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να κινείται στη κατεύθυνση της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης στο πλαίσιο ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου με ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Το εν λόγω εναλλακτικό σχέδιο ορίζει την αριστερά σε ευθεία αντίθεση με το πολιτικό σκηνικό όπως είναι σήμερα»

«Η τακτική μας στο επίπεδο της Βουλής συνίσταται στο ότι κρίνουμε την κυβέρνηση με βάση το δικό μας προγραμματικό σχέδιο, το οποίο βέβαια συμπληρώνουμε με βάση την ανάγκη της στιγμής, πάντα σε αντιστοιχία με το συνολικό μας πρόγραμμα αλλά και τον στρατηγικό μας στόχο»

Το εν λόγω λοιπόν εναλλακτικό σχέδιο ορίζει την αριστερά σε ευθεία αντίθεση με το πολιτικό σκηνικό όπως είναι σήμερα. Βερμπαλισμοί και κούφια λόγια. Η κοινωνία οι πολίτες απαιτούν λύσεις σήμερα. Έστω και μικρά δημοκρατικά βήματα και μεταρρυθμίσεις. Σήμερα, τώρα. Εάν κάθε μέτρο της νέας Κυβέρνησης η αριστερά θα το «μετρά» με κάποιο «συριζόμετρο», τότε ακόμη και απλά μέτρα εκδημοκρατισμού του Κράτους δεν θα τύχουν της στήριξης της αριστεράς, αφού πρέπει να εξυπηρετούν το «σοσιαλισμό» κατά ΣΥΡΙΖΑ. Και αντί η αριστερά να λέει σε όλους τους τόνους ότι, όχι απλά θα στηρίξει κάθε δημοκρατικό μέτρο, κάθε δημοκρατική μεταρρύθμιση, αλλά θα αγωνιστεί με όλες της τις δυνάμεις, με προτάσεις, με πρωτοβουλίες, για να «σπρώξει» τα πράγματα σε πιο προοδευτική και δημοκρατική κατεύθυνση, θέτει όρια. Όμως η κοινωνία και οι πολίτες που εκφράστηκαν στις εκλογές αυτές με τον τρόπο που εκφράστηκαν, θέλουν λύσεις σήμερα. Και για την αριστερά θα ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να συνομιλήσει με τους πολίτες αυτούς, εάν έλεγε ξεκάθαρα ότι θα στηρίξει κάθε δημοκρατικό μέτρο και κάθε πολιτική που θα προωθεί έστω και λίγο την δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη και όχι να δημιουργεί νέες διαχωριστικές γραμμές, λέγοντας ότι βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με το πολιτικό σκηνικό όπως είναι σήμερα. Αυτοί οι πολίτες όμως είναι οι πρωταγωνιστές της δημιουργίας αυτού του πολιτικού σκηνικού. Άρα καμιά γέφυρα επικοινωνίας δεν δημιουργεί με τους πολίτες αυτούς. Αντίθετα με την ισοπεδωτική κριτική τους κρατά απέναντί της και δημιουργεί πολωτικά αντανακλαστικά.

Ακόμη και την θέση της για την καθιέρωση της απλής αναλογικής τη λέει έτσι για να την λέει. Γιατί η καθιέρωση της απλής αναλογικής επιβάλλει πολιτικές συνεργασιών και συμμαχίες. Και η αριστερά δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει συνεργασίες με κανέναν εκτός από τον εαυτό της. Γι αυτό άλλωστε το θέμα το εξαντλεί σε δυο γραμμές ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι το εκλογικό σύστημα είναι από τα θέματα που θα μας απασχολήσουν το επόμενο διάστημα.

«Επαναλαμβάνουμε τη θέση μας υπέρ της απλής αναλογικής, του μόνου εκλογικού συστήματος που εκφράζει τη βούληση των πολιτών στη σύνθεση του κοινοβουλίου»

Όμως διαχρονικά η αριστερά ήταν υπέρ των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών. Οι μεγάλες στιγμές της αριστεράς ιστορικά, ταυτίζονται με τις μεγάλες συμμαχίες του ΕΑΜ και της ΕΔΑ, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών. Σήμερα γιατί η αριστερά δεν θέλει τις συμμαχίες με τα δημοκρατικά κοινωνικά και πολιτικά στρώματα του δημοκρατικού φιλελεύθερου κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας ; Γιατί τους βάζει απέναντι ;
Ως και τους Οικολόγους – Πράσινους δεν τους βλέπει ως μια δύναμη συνεργασίας και συμμαχίας. Απλά τους αναφέρει. Πουθενά δεν γράφει ότι θα επιδιώξει συνάντηση μαζί τους ή έστω κοινή δράση στα μεγάλα προβλήματα του περιβάλλοντος.

«Στον κόσμο που ψήφισε Ο-Π με προσδοκία τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας, την περιβαλλοντική προστασία, οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας και δημοκρατικές λύσεις»

Πάλι τα βαρίδια του αριστερισμού έκαναν τη δουλειά τους, αφού σε παλαιότερες αποφάσεις του ο ΣΥΝ θεωρούσε τους Οικολόγους – Πράσινους εν δυνάμει συμμάχους.
Το αποκορύφωμα της πολιτικής του απομονωτισμού και της περιχαράκωσης της αριστεράς, είναι η πολιτική απόφαση του ΣΥΝ για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές του 2010.

«Οι δημοτικοί συνδυασμοί που θα υποστηρίξουμε οφείλουν να εκφράζουν τουλάχιστον τον ΣΥΡΙΖΑ»

Αντί η αριστερά να προσπαθήσει να σπάσει την παράδοση του «χρίσματος» των κομμάτων του δικομματισμού, προτείνοντας ενωτικούς και πλατείς συνδυασμούς που θα δημιουργηθούν στη βάση των προβλημάτων και των τοπικών ιδιαιτεροτήτων, ακολουθεί την ίδια κομματική γραμμή. Οι δημοτικοί συνδυασμοί οφείλουν να εκφράζουν τουλάχιστον τον ΣΥΡΙΖΑ !!!. Δηλαδή εάν σε ένα δήμο υπάρχουν δυνάμεις που έχουν συναντηθεί στο παρελθόν σε μεγάλους αγώνες για τα τοπικά προβλήματα και είναι πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ και θα ήθελαν να συνεχίσουν το ενωτικό τους εγχείρημα και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν κάνουν για την αριστερά, αφού δεν έχουν πιστοποιητικό ΣΥΡΙΖΑ. Για άλλη μια φορά, η αριστερά αντί ενός μεγάλου ενωτικού εγχειρήματος στην κοινωνία επιλέγει την κομματική καταγραφή.

Δυστυχώς οι κυρίαρχες ηγεσίες της αριστεράς κάθε έκφανσης με τις πολιτικές τους, επιλέγουν εδώ και δεκαετίες να έχει η αριστερά έναν περιορισμένο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας.
Και αν κάποιος με ρωτήσει ποια είναι η πρόταση σήμερα θα του πω χωρίς καμιά αναστολή αυτό που είχα καταθέσει και πριν τις εκλογές και η οποία συμπυκνωνόταν στο σύνθημα ‘’Επανίδρυση της δημοκρατικής αριστεράς. Τώρα !!!’’
Από πολλούς φίλους εκλήφθηκε ως μια πρόταση σε κάποιες δυνάμεις από το χώρο του Συνασπισμού να αποχωρήσουν από το αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήσουν ένα άλλο σχήμα της δημοκρατικής αριστεράς. Δεν ξέρω αν αυτή είναι λύση, αλλά σίγουρα αυτή η προοπτική αντιμετωπίζει το θέμα της επανίδρυσης της αριστεράς, ως μια υπόθεση που λύνεται με οργανωτικούς όρους. Είναι γεγονός βέβαια ότι σήμερα στο χώρο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχουν δημιουργηθεί προκαταλήψεις και επικρατούν κυρίως οργανωτικά ρεύματα και όχι πολιτικά και ιδεολογικά, τα οποία δυσκολεύουν αντικειμενικά το εγχείρημα, το αποστειρώνουν από την ουσία του, που είναι ο επανακαθορισμός της δημοκρατικής αριστεράς με σύγχρονους όρους, δηλαδή ουσιαστικά η επανίδρυσή της. Όμως η επανίδρυση της δημοκρατικής αριστεράς δεν είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τους συσχετισμούς στο εσωτερικό του ΣΥΝ ή έστω του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κάτι ευρύτερο, πιο πλούσιο και πιο δημιουργικό. Αφορά κυρίως τη δημοκρατική κοινωνική αριστερά που σήμερα παρακολουθεί τα γεγονότα σχετικά απογοητευμένη, ψηφίζει με συναίσθημα και όχι με πολιτικό ορθολογισμό, αισθάνεται απογοητευμένη και σχετικά απομονωμένη από την θεσμική αριστερά, κάθε τάσης.
Το εγχείρημα λοιπόν της επανίδρυσης της δημοκρατικής αριστεράς δεν είναι υπόθεση μόνο κάποιας ηγετικής ομάδας ή κάποιων πολιτικών παραγόντων. Δεν είναι υπόθεση μόνο κορυφής. Δεν είναι υπόθεση κάποιων προβεβλημένων στελεχών. Είναι κυρίως υπόθεση της κοινωνικής αριστεράς. Των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών της αριστεράς που βρίσκονται μέσα και κυρίως έξω από τα κόμματα της αριστεράς.
Δεν ξέρω αν σήμερα υπάρχουν οι όροι επανίδρυσης της δημοκρατικής αριστεράς. Εκείνο που μπορώ να πω είναι, ότι η επανίδρυση της δημοκρατικής αριστεράς δεν αφορά τη συγκρότηση ενός νέου κομματικού σχηματισμού, στα πρότυπα των σημερινών κομμάτων της αριστεράς. Η σύγχρονη δημοκρατική αριστερά θα έχει τα χαρακτηριστικά ενός πολιτικού και ιδεολογικού ρεύματος που θα διαπερνά την κοινωνία και θα συγκροτείται μέσα από την κοινωνία και για την κοινωνία. Θα συγκροτείται πολιτικά με όρους κοινωνίας των πολιτών, με άμεση δημοκρατία και ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες. Η συγκρότησή της θα αγκαλιάσει και θα συγκινήσει τη κοινωνία, θα έχει τους ίδιους τους αριστερούς πολίτες, οι οποίοι θα έχουν ουσιαστικό λόγο και συμμετοχή στο εγχείρημα της επανίδρυσης της δημοκρατικής αριστεράς.
Το πώς και το πότε είναι ζητούμενα. Αλλά αυτά δεν απαντώνται σε ένα κείμενο. Αυτά γεννώνται μέσα από τις ίδιες τις ανάγκες της κοινωνίας και τις ιστορικές συγκυρίες.

Κώστας Χαϊνάς
Χαλκίδα 27-10-2009

Κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων προτείνουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι Οικολόγοι Πράσινοι

ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΣΥΡΙΖΑ
Την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων εισηγούνται με ερώτησή τους προς την υπουργό Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γρηγόρης Ψαριανός και ο Τάσος Κουράκης.

Όπως τονίζουν, το έθιμο των μαθητικών παρελάσεων «καθιερώθηκε στη χώρα επί Μεταξά, αναζωογονήθηκε επί Χούντας και συνεχίζεται μέχρι σήμερα ως κατάλοιπο μιας άλλης εποχής χωρίς να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό στη σημερινή, σύγχρονη εκπαιδευτική και μαθησιακή διαδικασία».

Προσθέτουν μάλιστα ότι οι μαθητικές παρελάσεις «έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις που αντίκεινται στην 'στρατικοποίηση' των μαθητών».

Όπως τονίζουν οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πιο αποτελεσματικοί τρόποι για να καλλιεργηθεί η ιστορική μνήμη και για να εμβαθύνουν οι μαθητές στο νόημα των ιστορικών γεγονότων

«Ολόκληρη η μαθητική κοινότητα μπορεί να πραγματοποιεί εκδηλώσεις πολιτιστικού περιεχομένου μέσα στον χώρο του σχολείου και έτσι οι μαθητές με ποικίλες δράσεις βιωματικού χαρακτήρα να έρθουν σε άμεση επαφή με το ιστορικό παρελθόν, ώστε να καλλιεργηθεί η ιστορική τους μνήμη».

Ερωτούν την υπουργό Παιδείας ποιος είναι ο παιδαγωγικός ρόλος των παρελάσεων και εάν προτίθεται να εξετάσει το ενδεχόμενο κατάργησής τους και αντικατάστασής τους με πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
Τι υπηρετούν οι παρελάσεις;
Δευτέρα, 26 Οκτώβριος 2009 16:06

Η Ελλάδα είναι πια μία από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες όπου συνεχίζονται οι παρελάσεις, στρατιωτικές και μαθητικές.

Ελάχιστοι ξέρουν ότι τελετές τέτοιου είδους πρωτοοργανώθηκαν σε όλη την Ευρώπη την περίοδο του Μεσοπολέμου από φασιστικά καθεστώτα, για να μυήσουν τη νεολαία της εποχής στις αξίες τους. Είναι λοιπόν σχήμα οξύμωρο να γιορτάζουμε τη νίκη κατά του φασισμού με τέτοιες τελετές, που έχουν ξεπεραστεί στις λειτουργικές δημοκρατίες εδώ και πολλά χρόνια. Οι εθνικές επέτειοι είναι μια ευκαιρία για συζήτηση και προβληματισμό σχετικά με σημαντικά ιστορικά γεγονότα που καλλιεργεί την ιστορική μνήμα, ωστόσο η συζήτηση αυτή πρέπει να εντάσσεται στο σύγχρονο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο.

Οι στρατιωτικές παρελάσεις δε διδάσκουν ιστορία. Είναι μια ατελέσφορη επίδειξη δύναμης που μας έρχεται από το παρελθόν. Δεν δείχνει ούτε το επίπεδο ούτε την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων. Δείχνει μόνο την ικανότητα γυαλίσματος του εξοπλισμού και την δυνατότητα περιορισμένα τμήματα να κάνουν εξαντλητικές πρόβες για να φαίνονται συντονισμένα. Επιπροσθέτως κοστίζουν πολλά εκατομμύρια σε μια περίοδο όπου περιορίζουμε ακόμα και αναγκαίες δαπάνες. Χαρακτηριστικό είναι ότι μια διακλαδική άσκηση που πραγματικά δίνει χρήσιμα στοιχεία για τις δυνατότητες των ΕΔ έχει το ήμισυ του κόστους μιας παρέλασης.

Οι μαθητικές παρελάσεις στρατιωτικού τύπου είναι ένας ακόμα αναχρονισμός που μεταδίδει στα παιδιά μας τις αγκυλώσεις των παππούδων μας. Σε μια περίοδο που όλοι συμφωνούμε ότι οι αξίες που θα έπρεπε να μεταφέρει η εκπαιδευτική διαδικασία είναι η ανάδειξη της ιδιαιτερότητας και της κριτικής σκέψης, οι παρελάσεις διδάσκουν στα παιδιά μας τη χαρά (;) της ομοιομορφίας και της υπακοής. Η επιβολή της στρατιωτικού τύπου πειθαρχίας υπήρξε καινοτομία των εθνικοσοσιαλιστικών και άλλων ολοκληρωτικών καθεστώτων και δεν έχει καμία σχέση με τις αξίες μιας σύγχρονης κοινωνίας. Ακόμα περισσότερο που τα παιδιά υποχρεώνονται από το τελετουργικό να αποδώσουν χαιρετισμό-υποταγή στις αρχές του τόπου.

Ακόμα και αν θέλουμε να διατηρήσουμε την παράδοση να βλέπουμε τα νιάτα να παρελαύνουν, πρέπει να τους απελευθερώσουμε από το την ομοιομορφία, τη νοοτροπία της αγέλης και την απαίτηση της υποταγής. Παρέλαση μπορεί να γίνει και χωρίς στοιχίσεις, βήμα και στρατιωτικά εμβατήρια. Μπορεί να εμπλουτιστεί με τη συμμετοχή ομάδων εθελοντών και άλλων ομάδων πολιτών που αξίζουν την διάκριση και το χειροκρότημά μας. Αν οι φορείς της εξουσίας το επιθυμούν μπορούν να ενωθούν με τους υπόλοιπους και να παρελάσουν και αυτοί και να διεκδικήσουν το χειροκρότημα αντί να απαιτούν από την εξέδρα να τους αποδώσουν τιμές αυτοί που παρελαύνουν.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε τη νέα κυβέρνηση να ακολουθήσει τα μηνύματα των καιρών και να αναθεωρήσει τους αναχρονιστικούς αυτούς γιορτασμούς στις εθνικές επετείους.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Περί αξιών και στρατηγικής της Ανανεωτικής Αριστεράς. Πρόσφατες εμπειρίες

Από την παρέμβαση του Μιχάλη Σαμπατακάκη στην ΚΠΕ του ΣΥΝ (25.10.2009)
27/10/2009
Το πρόβλημά μας στην περίοδο πριν τις εκλογές ήταν η διαμάχη για την καρέκλα εντός της πλειοψηφίας, που απαξίωνε το χώρο. Η Ανανεωτική Πτέρυγα για λόγους αρχής, κρατήθηκε μακρυά από μια τέτοια διαμάχη, προστατεύοντας το ήθος αυτής της Αριστεράς. Είναι το ζήτημα που επέμενα στις προηγούμενες συνεδριάσεις της ΚΠΕ: Μάχες για τις ιδέες και την πολιτική και μακρυά από τις μάχες για καρέκλα.

Έτσι έρχομαι στις ιδέες και την πολιτική.

Υπάρχει μια αφανής, συνεκτική της πλειοψηφίας άποψη, που μερικές φορές λέγεται και ευθέως: ότι δηλαδή η απομάκρυνση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ από τις ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς (που θεωρούνται δεξιές) θα μας δυναμώσει. Αυτή άλλωστε ήταν και η βασική ιδέα, της αλήστου μνήμης αριστερής στροφής.

Τί έλεγε η αριστερή στροφή:

Ο δικομματισμός κατέρρευσε. Στόχος η κυβέρνηση της Αριστεράς.

Τί έγινε πραγματικά:

Η αριστερή στροφή κατέρρευσε και κυβέρνηση έγινε πάλι στο εκκρεμές του δικομματισμού (Να γιατί η αριστερή στροφή ήταν πολύ δεξιά στροφή).

Θριαμβευτική επάνοδος του ΠΑΣΟΚ με υποχώρηση και των δύο κομμάτων της Αριστεράς και μάλιστα χωρίς να τους κάνει καμία επίθεση ο Παπανδρέου, σε αντίθεση με την παλαιά τακτική του Σημίτη. Ταυτόχρονα άνοδος του ΛΑΟΣ.

Και ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά να παρακαλάνε για αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, μην τυχόν και πάμε σε επαναληπτικές εκλογές που θα μας συμπίεζαν. Αλλά αυτό είναι μια αντίληψη για την Αριστερά στην γωνία και προφανώς είναι στρατηγικό αδιέξοδο.

Σχετικά τώρα με το προσεχές μέλλον:

Το πολιτικό ζήτημα των 2-3 επόμενων ετών είναι, το πώς η σχεδόν σίγουρη φθορά του ΠΑΣΟΚ και η διάψευση των προσδοκιών, δεν θα οδηγήσει στην επάνοδο της δεξιάς. Στην επαναβεβαίωση του εκκρεμούς.

Απέναντι σ΄αυτά τα ζητήματα, μία μόνο συγκροτημένη απάντηση έχει δοθεί. Είναι οι ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς για τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου και την ανάγκη για μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. (Πιο αριστερά από την Ανανεωτική Αριστερά υπάρχει μόνο «τοίχος»).

Οι πρόσφατες εμπειρίες απέδειξαν ότι κάθε φορά που απομακρυνόμαστε προς το άγνωστο από τις ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς, έχουμε «πατατράκ». Κάθε φορά που ακολουθούμε μια πορεία κοντά στις ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς πάμε καλά.

-Εκλογές το 2007 με προφίλ αντιδεξιό που δεν ταύτιζε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, πήγαμε καλά.

-Με υπεροψία απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τον κόσμο του την περίοδο του 18%, πήγαμε κακά.

-Με αριστερισμό το Δεκέμβρη του 2008, «πατατράκ».

-Με αντι-ευρωπαϊσμό στις ευρωεκλογές του 2009, πήγαμε κακά.

-Χωρίς αριστερισμό στις πρόσφατες εκλογές (και συνέβαλε ιδιαίτερα σ΄αυτό ο Αλέξης), πήγαμε σχετικά καλά, επιτρέποντας στον κόσμο μας να μας δώσει ψήφο επιβίωσης και με δεδομένο ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης ήταν λυμένο υπέρ του ΠΑΣΟΚ.

Για το αμέσως προσεχές διάστημα:

Να μην ξαναβουλιάξουμε στα Εξάρχεια πλησιάζοντας προς τις 6 Δεκεμβρίου. Χρειάζεται να πάρουμε πολιτική πρωτοβουλία για να μην μετατραπεί η Αθήνα σε πεδίο μάχης.

Και για τον πιο πέρα χρόνο:

Να μην βρεθούμε μακρυά από τον κόσμο που εναπόθεσε τις προσδοκίες του στο ΠΑΣΟΚ. Να μην διευκολύνουμε την στροφή αυτού του κόσμου προς την δεξιά και άρα να μην διευκολύνουμε την επιστροφή της δεξιάς. Μας ενδιαφέρει στρατηγικά η λαϊκή ενότητα.

Αυτά λοιπόν διδάσκουν οι πρόσφατες εμπειρίες και οι ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς για τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου και για μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Ας είμαστε κοντά σ΄αυτές τις ιδέες.

8 νεκροί στη Μυτιλήνη

8 ΝΕΚΡΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ENA ΠΑΙΔΙ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

ΣΚΑΦΟΣ ΓΕΜΑΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΒΡΑΧΙΑ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 8 ΝΕΚΡΟΙ 1 ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ

Μια αγωνίστρια της Αριστεράς, μια από τις σημαντικότερες μορφές της αντιδικτατορικής δράσης, έφυγε από τη ζωή. Ο λόγος για την Έλλη Παππά, η οποία «έσβησε» τα ξημερώματα, σε ηλικία 89 ετών.

Η κηδεία της Έλλης Παππά θα είναι πολιτική και θα γίνει στο Γ΄ Νεκροταφείο. Η αγωνίστρια Έλλη θα ταφεί δίπλα στον σύντροφο της ζωής της, Νίκο Μπελογιάννη.

Με τον Νίκο Μπελογιάννη Η Έλλη Ιωαννίδη της ιστορίας, η Έλλη Παππά, δημοσιογράφος και συγγραφέας, η μαχήτρια της Αριστεράς, αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κόσμο που «βούτηξε βαθιά στα νερά» του 20ου αιώνα.

Αποχαιρέτησε τον αιώνα της, για να συναντήσει τον 21ο με την ίδια κριτική συγκροτημένη σκέψη που την χαρακτήριζε και την διαφοροποιούσε από πολλούς της γενιάς της. Στόχος της, όπως η ίδια έλεγε, «η κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις».

Πραγματοποίησε μελέτες για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, όπως «Ο Πλάτωνας στην εποχή μας» και η «Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας - Η έννοια της ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό», και μελέτες για τον μαρξισμό και τον λενινισμό, όπως ο «Μύθος και ιδεολογία στη ρωσική επανάσταση -οδοιπορικό από το ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στο λαϊκισμό του Στάλιν» και «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου».

Οι μαρτυρίες της σε χειρόγραφα από τη φυλακή, διηγήματα και θεατρικά που επίσης έγραψε έγκλειστη στις φυλακές Αβέρωφ πάνω από μια δεκαετία, δημοσιευμένα και αδημοσίευτα άρθρα της στον παράνομο Τύπο του ΚΚΕ, στις εφημερίδες και στα περιοδικά της μεταπολίτευσης όπου εργάστηκε, αναδεικνύουν το ανήσυχο πνεύμα της.

Ο μύθος της προσωπικής της ιστορίας ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920. Μεγάλωσε στον Πειραιά, τελείωσε το Γυμνάσιο της Κοκκινιάς, σπούδασε φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στην Γαλλική Ακαδημία της Αθήνας.

Η Έλλη Παππά, αγωνίστρια μέχρι το τέλος
«Γεννήθηκα στην Σμύρνη, παραμονή της καταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο», γράφει αυτοβιογραφούμενη. «Η μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει», δήλωσε. «Δεν ήμουν παιδί, ήμουν άλλο πράμα και με πέταξε. Επέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της μητέρας μου. Η καταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά.
Την υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Τότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο «άγγελος της ζωής μου», η Διδώ (Σωτηρίου), που ζούσε με την πλούσια αντιδραστική θεία, αδελφή του πατέρα μας. Από τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά κι η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές».

Η Έλλη Παππά ήταν ήδη από τα γυμνασιακά της χρόνια οργανωμένη σε αντιδικτατορική ομάδα και μετά, στην κατοχή, προσχώρησε στο ΕΑΜ και στο Κ.Κ.Ε.

Διέτρεξε όλo τον εμφύλιο και έως τη σύλληψή της, το 1950, δούλεψε για τα παράνομα έντυπα, σε στενή συνεργασία με διαπρεπείς αριστερούς διανοούμενους και κυρίως, στους παράνομους μηχανισμούς του Κ.Κ.Ε.

Καταδικάστηκε κι εκείνη σε θάνατο, στη δίκη Μπελογιάννη, αλλά η ποινή της δεν εκτελέστηκε, γιατί ο γιος που απέκτησε από τον Νίκο Μπελογιάννη, και που είχε στο μεταξύ γεννηθεί στη φυλακή, ήταν μόλις επτά μηνών.

«Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά, προσπάθειες ανασυγκρότησης της Αριστεράς και της Δημοκρατίας, οι πρώτες εκλογές, ο ερχομός του Μπελογιάννη και του μεγάλου έρωτα», έγραψε η ίδια.

Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Αβέρωφ το 1963, δούλεψε στη σύνταξη της «Δημοκρατικής Αλλαγής» και σε τέσσερα χρόνια η απριλιανή χούντα την εξόρισε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε σε ενάμιση χρόνο, γιατί είχε αρρωστήσει σοβαρά. Η Σοβιετική Ένωση την προσκαλεί να τη φιλοξενήσει με τον γιο της, αλλά η ίδια αρνείται γιατί είχε διαφωνήσει με την εισβολή των τανκς στην, τότε, Τσεχοσλοβακία.

Μέχρι την πτώση της δικτατορίας δεν εργάστηκε σε εφημερίδες της εποχής, αλλά σε εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και αργότερα στην εφημερίδα «Μακεδονία», με ψευδώνυμο.

Στη μεταπολίτευση, η Έλλη Παππά συνοψίζει την επανασύνδεσή της με το ΚΚΕ, ως εξής: «Η επανένωση της Αριστεράς ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και είχε οικτρό τέλος. Απεχώρησα από το ΚΚΕ, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε».

Επαγγελματικά δούλεψε στις εφημερίδες «Έθνος», «Μακεδονία» και στο περιοδικό «Γυναίκα» έως το 1990, οπότε και αφιερώθηκε αποκλειστικά στο συγγραφικό της έργο. Τα τελευταία πολιτικά βιβλία της είναι «Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου» (εκδόσεις Κέδρος) και «Μακιαβέλι ή Μαρξ» (εκδόσεις Άγρα), κυκλοφόρησαν το 2006. Το αρχείο της Έλλης Παππά φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α).

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

ΑΝ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ «Απαραίτητη μια νέα δυναμική στο Δήμο Χίου»


«Η τραγική κατάσταση στη οποία έχει περιέλθει ο Δήμος της Χίου, με προσωπική ευθύνη του κ. Δημάρχου και των πολιτικών του, προκαλεί την αγανάκτηση των πολιτών της Χίου. Παράλληλα η αντιπολίτευση φαίνεται ότι αδυνατεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και αναλώνεται σε αδιέξοδους τακτικισμούς. Μάταια οι δημότες αναζητούν όραμα και πολιτικές που θα προωθούν πραγματικά τα συμφέροντα τους μέσα και έξω από το Δήμο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε είναι απαραίτητη μια νέα δυναμική στο Δήμο της Χίου, η οποία θα ανατρέπει τα σημερινά δεδομένα και θα βάζει νέες προοπτικές
Είναι απαραίτητο ένα ευρύ μέτωπο, το οποίο θα εκφραστεί μέσα από συγκεκριμένες προγραμματικές θέσεις και το οποίο θα ανατρέψει όλο το σαθρό σκηνικό που υπάρχει στον πρώτο Δήμο του νησιού μας.
Πέρα από προσωποπαγείς φθαρμένες και αποτυχημένες επιλογές του παρελθόντος στη βάση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του λαού μας, με διαφανείς και ξεκάθαρες διαδικασίες είναι χρέος όλων μας να εργαστούμε για την αντιμετώπιση της κατάστασης στο Δήμο

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

ΚΚΕ: Τσακίζοντας τον ρεφορμισμό στην ΕΣΗΕΑ

ΑΥΓΗ Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/10/2009
Έξι μήνες μετά τις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ τον περασμένο Μάιο, το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων παραμένει ακέφαλο και εν πολλοίς ανενεργό. Τα μέλη της ΕΣΗΕΑ με την ψήφο τους έδωσαν συγκεκριμένη εντολή: Αποδοκίμασαν την “συγκυβέρνηση” Σόμπολου - Τσαλαπάτη και ενίσχυσαν τις δυνάμεις της δημοκρατικής και αριστερής αντιπολίτευσης. Συγκροτήθηκε μια εν δυνάμει αριστερή πλειοψηφία, η οποία όμως δεν μεταφράστηκε σε πραγματική πλειοψηφία στο Δ.Σ. παρά το γεγονός ότι ο κλάδος πλήττεται οδυνηρά από την κρίση.

Η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος» ανέλαβε από την πρώτη στιγμή προωθητικές πρωτοβουλίες, αντιλαμβανόμενη ότι η παράταση της εκκρεμότητας απαξιώνει την Ένωση, διαλύει την διασωματειακή συνεργασία που με κόπο είχε μπει μπροστά και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργοδοτών. Η Συσπείρωση έκανε συγκεκριμένες προτάσεις για τη συγκρότηση του Προεδρείου στη λογική της εντολής του Μαΐου.

Πρότεινε δικό της εκπρόσωπο, (διαδοχικά τον Μπ. Αγρολάμπο, τον Αντ. Νταβανέλλο και την Φανή Πετραλιά), για τη θέση του προέδρου. Όταν καταγράφηκε ο αρνητικός συσχετισμός (5 ψήφοι υπέρ - 4 κατά - 2 λευκά), πρότεινε για τη θέση του προέδρου τη Νανά Νταουντάκη, που έχει εκλεγεί με την παράταξη «Μαχόμενη Δημοσιογραφία», σχήμα που πρόσκειται στο ΚΚΕ. Πέραν πάσης λογικής επαναλήφθηκε το ίδιο αποτέλεσμα (5 ψήφοι υπέρ - 4 κατά - 2 λευκά), αφού το δεύτερο μέλος της «Μαχόμενης Δημοσιογραφίας» στο Δ.Σ., ο κ. Ράμμος, αρνήθηκε να δώσει ακόμα και σε στέλεχος της παράταξής του την κρίσιμη 6η ψήφο.

Διερωτάται εύλογα κανείς τι ρόλο βαράει το ΚΚΕ; Γιατί διατηρεί στα πράγματα το σύστημα Σόμπολου - Τσαλαπάτη; Δεν έχει πληρώσει αρκετά ο κλάδος το "δίδυμο"; Το δομημένο ομολόγο του ΤΣΠΕΑΘ, το σαμποτάρισμα της διασωματειακής συνεργασίας -το μόνο που φοβούνται τα αφεντικά των media- την άρνηση εγγραφής νέων συναδέλφων στην Ένωση, τα έχει ξεχάσει ο Περισσός ή τα θεωρεί φυσιολογική κατάσταση;

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

ΝΙΚΟΣ ΜΑΒΙΔΗΣ

ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΟ "ΚΟΚΚΙΝΟ"

Και τώρα πως θα γίνει η ανασύνθεση της αριστεράς ?

Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα, εντός ΣΥΡΙΖΑ
18.10.09
29 μέλη που μέχρι πρόσφατα ανήκαν στην οργάνωση Κόκκινο, με κείμενό τους, δημοσιοποιούν την απόφασή τους να συγκροτήσουν την Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα. Στο κείμενο, εξηγούν τους λόγους της αποχώρησής τους από το Κόκκινο, αν και αποφεύγουν χαρακτηρισμούς και αντιπαραθέσεις, ενώ στη συνέχεια αναφέρονται στον ΣΥΡΙΖΑ και την πορεία του.

Θεωρούν ότι έκλεισε ο κύκλος της οργάνωσης, αλλά σημειώνουν ότι «Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όπου οι τίτλοι τέλους μιας πολιτικής προσπάθειας δεν συνομολογούνται απ’ όλους/ες τους πρωταγωνιστές/τριές της, είναι συνηθισμένο να ανταλλάσσονται κατηγορίες και ευθύνες που μικρή σημασία έχουν για το κίνημα και την Αριστερά. Δεν επιλέγουμε να τροφοδοτήσουμε μια τέτοια άγονη, (ιδιαίτερα στην προκειμένη συγκυρία για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις ανάγκες της ταξικής πάλης), συζήτηση...»
Για το οργανωτικό ζήτημα, η Αντικαπιταλιστική Πολιτική ομάδα αναφέρει «Το οργανωτικό ζήτημα προκύπτει από τις πολιτικές επιλογές. Πράξη επανιδρυτική ή μικρές διολισθήσεις και αντίστοιχες επιφανειακές διευθετήσεις στα ώριμα αιτήματα, («κάποιο» μέλος ΣΥΡΙΖΑ), προκειμένου να μακροημερεύσουν οι ισορροπίες εντός του ΣΥΝ; Συσπείρωση με βάση μια νέα πιο προωθημένη, επίκαιρη πολιτική συμφωνία της ριζοσπαστικής αριστεράς για ισχυρή κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση ή ρεαλιστική συμβολή «προγραμματικής αντιπολίτευσης», εντός των παρόντων συσχετισμών και άρα μονιμοποίησή της «εντός κάδρου» του συστήματος;
Εμείς από την πλευρά μας τοποθετούμαστε καθαρά: ΣΥΡΙΖΑ ενιαίος πολιτικός οργανισμός, (ομοσπονδιακός, πολυτασικός), με ενιαίο πολιτικό κέντρο αποφάσεων στην «κορυφή», στη γραμμή της αριστερής ριζοσπαστικής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης και ενιαία οργανωτική δομή, με μέλη (με δικαιώματα και υποχρεώσεις, με ορισμό του μέλους και του μη μέλους), που θα διεκδικεί να στρατεύσει στις γραμμές του τα κοινωνικά του ακροατήρια στα οποία απευθυνόμαστε και στοχεύουμε: νέα επισφαλή και ανασφάλιστη καθώς και παλιότερη και πληττόμενη εργατική τάξη, νεολαία, γυναίκες και μετανάστες, κατώτερα λαϊκά στρώματα, φτωχούς και «χωρίς φωνή», όλους και όλες αυτούς/ες που αφήνει πολιτικά ορφανούς η συνολική δεξιά μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού, όλες τις τελευταίες δεκαετίες».
Για τη συμμετοχή της ομάδας στον ΣΥΡΙΖΑ, το κείμενο αναφέρει «Δηλώνουμε ενεργοί και ενεργές εντός του ΣΥΡΙΖΑ, στην πρώτη γραμμή της μάχης και στην διάθεση του εγχειρήματος της ενωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, σαν ανεξάρτητη ομάδα εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Στο επόμενο διάστημα θα κριθούν κρίσιμα στοιχήματα για την εξέλιξη και την προοπτική της μαζικής, ενωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς καθώς και για τη δυνατότητα και το ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει εντός αυτής η αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά. Είμαστε αποφασισμένοι και αποφασισμένες να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις».
Οι 29 που υπογράφουν είναι: Αλεξάκης Γιάννης ΣΥΡΙΖΑ Ελευσίνας, Κορυδαλλού, ΔΠ «Πάμε Αλλιώς», Βαλσαμής Σταύρος ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά, Κορυδαλλού, Δημοτική Κίνηση «Πάμε Αλλιώς», υποψήφιος βουλευτής Β΄ Πειραιά, Γεωργέλλη Μαρία ΣΥΡΙΖΑ Αγίων Αναργύρων, Δημοτική Κίνηση «Απόδραση», Γεωργέλλης Λευτέρης ΣΥΡΙΖΑ Αγίων Αναργύρων, Δημοτική Κίνηση «Απόδραση», Γκέγκα Κωσταντία ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου, Καλαμάτας, ΑΡΕΝ Καλαμάτας, Καβαλιεράτος Νίκος ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας, Καρτσιώτης Γιάννης ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας, Συσπείρωση Αριστερών Πολιτών,
Καψάλη Σήλια ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας, Καψάλης Παντελής ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας, Κοψίνης Γιάννης ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου, Μπακαλού Χριστίνα ΣΥΡΙΖΑ 7ου Δ, Νικολάου Κώστας ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας, Ντάνη Σπυριδούλα ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου, Επιτροπή Βίλας, Δίκτυο Γυναικών, Ντάνης Σπύρος ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου,
Οικονόμου Ειρήνη ΑΡΕΝ Πανεπιστημίου Καλαμάτας, Παπαδοπούλου Ναταλία ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας, Συσπ. Αριστερών Πολιτών, Παπαναγιώτου Χάρης ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου, Σαπουνάς Γιώργος Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος βουλευτής Πιερίας, Σεργίου Σταύρος ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου, Επιτροπή Βίλας, Σταμνάς Νίκος ΣΥΡΙΖΑ Ελευσίνας, Τασιούλας Πέτρος ΣΥΡΙΖΑ 6ου Δ, Τοσονίδου Δέσποινα ΣΥΡΙΖΑ 4ου Δ, Υγείας, Δημοτική Κίνηση «Ανοιχτή Πόλη», υπ.β. Α΄ Αθήνας, Τοσονίδου Ευτυχία ΣΥΡΙΖΑ Καματερού, Τουφεξής Βασίλης ΣΥΡΙΖΑ Λαμίας, ΑΡΕΝ ΤΕΙ Λαμίας, Φαγογένη Εμμανουέλα ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά, Κορυδαλλού, Δημοτική Κίνηση «Πάμε Αλλιώς», Φέτση Όλγα ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας, Δίκτυο Γυναικών, Χατζόγλου Βαγγέλης ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά, Κορυδαλλού, ΑΡΕΝ Ιατρικής. Ψαρρέα Έλενα ΣΥΡΙΖΑ Ελευσίνας, Κορυδαλλού, Δίκτυο Γυναικών, υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας, Ψαρρέας Πέτρος ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου, Επιτροπή Βίλας, Θεματική Περιβάλλοντος.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Ο ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΛΕΠΡΩΝ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ 8/10/2009
ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΚΩΤΗ
EΠΙ 27 ΧΡΟΝΙΑ - ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ - ΣΤΟ ΛΟΙΜΩΔΩΝ ΝΟΣΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Ο οδοντίατρος των λεπρών
Ο «ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΣ» ΕΛΒΕΤΟΣ ΖΟΥΛΙΕΝ ΓΚΡΙΒΕΛ

Aν η ανιδιοτελής προσφορά στο κοινωνικό σύνολο αποτελεί «πλούτο» ο ελβετός οδοντίατρος Ζουλιέν Γκριβέλ είναι πάμπλουτος. Από τα πρώτα κιόλας βήματά του ως οδοντίατρος στη Γενεύη αποφασίζει να θέσει εαυτόν στην υπηρεσία των Ελλήνων λεπρών. Ταξιδεύει επί 27 χρόνια δύο φορές το χρόνο για να χαρίσει ένα χαμόγελο στους χανσενικούς που νοσηλεύονται στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων στην Αθήνα. Εις πείσμα της προκατάληψης που απομονώνει τους λεπρούς ως επικίνδυνους ο Ζουλιέν Γκριβέλ τούς πλησιάζει για να αποκαταστήσει τη ζημιά στα δόντια τους, καθώς τα ακρωτιασμένα χέρια τους δεν μπορούν να τα πλύνουν. Στα αλλοιωμένα τους χαρακτηριστικά ανακαλύπτει την αληθινή ομορφιά, την εσωτερική...
Για την ανιδιοτελή προσφορά του βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών... Μιλήσαμε μαζί του, μοιραστείτε αυτή τη χαρά και την τιμή.

Πώς ήλθατε σε επαφή με τους χανσενικούς στην Ελλάδα;
Έχω μια πολύ ωραία, συγκινητική, παράξενη και σπαραχτική ιστορία.
Το 1972 τελείωσα τις σπουδές οδοντιατρικής στη σχολή στη Γενεύη, μετά από 3 χρόνια ως βοηθός ενός οδοντιάτρου, άνοιξα το δικό μου ιατρείο. Από τότε η ζωή θα είχε κυλήσει ομαλά, χωρίς εκπλήξεις, με μονοτονία, αλλά ευτυχώς που υπήρξε ένας φίλος μου κοινωνιολόγος που μιλούσε πολύ καλά τα ελληνικά ο οποίος είχε συμμετάσχει στην ταινία «Η τάξη για τη Λέπρα» και με ρώτησε αν μπορώ να έλθω στην Ελλάδα να φτιάξω τα δόντια ενός χανσενικού φίλου του. Ένιωσα έκπληξη, πρώτα από όλα, επειδή νόμιζα ότι ήταν πολύ πιο κοντά μας. Κατά το τέλος του 18ου αιώνα η εξάπλωση της λέπρας αυξήθηκε στην Ευρώπη. Το πρώτο διάταγμα για τη λέπρα ήταν το 1836 που πρότεινε την απομόνωση των λεπρών.
Δε φοβηθήκατε ότι θα μπορούσατε να κολλήσετε από τους λεπρούς;
Περίεργο, αλλά δε φοβήθηκα καθόλου. Όταν μου το ζήτησε ο φίλος μου, ένιωσα ότι ταιριάζει πολύ με τον εσωτερικό μου κόσμο...
Πότε ήλθατε στην Ελλάδα για πρώτη φορά;
Ήλθα τότε για πρώτη φορά, μετά μου άρεσε να φτιάχνω τα δόντια του πρώτου μου ασθενή, έτσι ζήτησα την άδεια του υπ. Υγείας Σπύρου Δοξιάδη για να έρχομαι. Στην αρχή ερχόμουν 3 φορές το χρόνο για δύο εβδομάδες την κάθε φορά. Μετά ένας φίλος μου Ελβετός με ρώτησε αν μπορούσε να έρχεται μαζί μου κι έτσι ερχόμουν εγώ δύο φορές κι εκείνος μία.
Πού συναντούσατε τους άρρωστους για να τους προσφέρετε τις υπηρεσίες σας;
Από το 1957 όλοι οι λεπροί της Ελλάδας, πήγαιναν στον Αντιλεπρικό Σταθμό στο χώρο του νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων στην Αγ. Βαρβάρα.
Όταν έκλεισε η Σπιναλόγκα;
Ναι, το 1957. Ο προορισμός του Νοσοκομείου ήταν για περίθαλψη, επιμόρφωση και για να έχουν ένα εξιτήριο να βγουν στην κοινωνία.
Ποια ήταν η πιο συγκλονιστική εμπειρία που ζήσατε μαζί τους; Σας μιλούσαν, σας έλεγαν τα προβλήματά τους; Πώς επικοινωνούσατε μαζί τους, ενώ δεν ξέρατε τη γλώσσα;
Αυτό ήταν το μαρτύριο στην αρχή για μένα, επειδή δεν ήξερα καλά τα ελληνικά αλλά τα έμαθα σιγά-σιγά αρκετά για να συνεννοηθούμε. Μου είπανε πολλές μαρτυρίες.
Τι είναι εκείνο που κάνει αυτή την επαφή συγκλονιστική; Σας έβλεπαν σαν φίλο; Έναν άνθρωπο που μπορούσαν να εμπιστευθούν, ενώ η κοινωνία τούς γύριζε την πλάτη;
Ναι, έγινα φίλος τους, με έλεγαν «ο γιατρός μας έρχεται», ήταν μια πολύ συγκινητική συνάντηση.
Τι εικόνες, τι συμπεριφορές έχετε κρατήσει από αυτούς τους ανθρώπους;
Το κουράγιο, την αξιοπρέπειά τους, πώς έχουν υποφέρει τόσες δοκιμασίες από παιδιά… Η πίστη τους μου έχει κάνει εντύπωση.
Μέχρι πότε συνεχίσατε να επισκέπτεστε τους χανσενικούς για να φροντίζετε τα δόντια τους;
Μέχρι το 1998. Από τότε δεν είχε και πολλή δουλειά. Νομίζαμε ότι η νόσος είχε εξαφανιστεί. Ήταν γέροι, δεν είχε νέα κρούσματα. Το πρόβλημα ήταν ότι ήταν ακρωτηριασμένοι, πως δεν είχαν χέρια να πλυθούν. Τα δόντια τους ήταν χαλασμένα. Και τους έφτιαξα τα χαρακτηριστικά τους, το κοινωνικό διαβατήριο, ένα χαμόγελο.
Αυτοί οι άνθρωποι είχαν τη δύναμη να χαμογελούν;
Αυτό ήταν το περίεργο, φανταστικό, ότι μπορούσαν να χαμογελούν ακόμα. Μια φορά ένας φίλος μου, που ήταν χανσενικός και ζει ακόμα, μου είπε: «Ξέρεις με αυτές τις δοκιμασίες βγαίνει όμορφα σμιλεμένη η ψυχή του ανθρώπου». Πώς μπορεί να το πει αυτό μετά από τόσες δοκιμασίες;…
Είδατε, δηλαδή, όμορφους ανθρώπους με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά;
Είδα τη ψυχική ομορφιά. Μαζί τους έμαθα την ουσία της ζωής.
Υπήρξε κάποια περίπτωση, κάποιος χανσενικός, που να σας συγκίνησε περισσότερο από τους άλλους;
Ναι, αυτοί που έμειναν θετικοί. Δηλαδή που… Είναι δύσκολο να σας εξηγήσω· όσοι είχαν τη νόσο γι’ αυτούς δεν ήταν στιγματισμένοι, ήταν θεραπευμένοι. Η προκατάληψη είχε φύγει, αλλά στην αρχή, 50 ολόκληρα χρόνια, ήταν γραμμένο ότι έπρεπε να στείλουμε τους λεπρούς στα λεπροκομεία. Και μετά όταν ήλθε το φάρμακο… Α, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Το 1941 ένας γιατρός στην Αμερική βρήκε την προμίνη, μια ουσία στην οικογένεια των σουλφόνων. Οι πρώτες κλινικές δοκιμές ήταν πολύ ενθαρρυντικές. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί επιτέλους αντιμετωπίστηκε ο σωματικός εκφυλισμός που προκαλεί η νόσος μετά από 55 αιώνες συμφοράς. Πολύ σημαντική ανακάλυψη. Μετά από 50 χρόνια με απόρριψη και προκατάληψη πώς να γυρίσουν εύκολα στα χωριά; Τότε ήταν αθεράπευτη νόσος και όταν πήγαινε κάποιος στο λεπροκομείο ήταν σαν νεκρός. Κι όταν κάποιος αρρώσταινε τον διέγραφαν από τα μητρώα του χωριού του.
Σαν να μην υπήρχε;…
Δεν υπήρχε πια. Φοβερό… Επειδή δεν είχε καμιά ελπίδα επιστροφής.
Έχετε γνωρίσει και παιδιά χανσενικά;
Έχω γνωρίσει παιδιά των χανσενικών που είναι πολύ καλά. Δεν είχαν πρόβλημα και γι’ αυτό το θέμα π.χ. στη Σπιναλόγκα επιτρεπόταν ο γάμος εκεί. Τα παιδιά έπρεπε να πάνε στον παιδικό σταθμό στο Λοιμωδών Νόσων. Αλλά για φανταστείτε πως μια μητέρα έπρεπε να δώσει το παιδί της για να πάει στον παιδικό σταθμό.
Δε θα το ξαναέβλεπε ποτέ;
Όχι, είχανε νέα από τα παιδιά και από το 1950 μπορούσαν να πάνε τα παιδιά να τους δουν. Φανταστείτε τον τρομερό αγώνα μεταξύ της λογικής και της αγάπης. Μια μητέρα έπρεπε να δώσει το παιδί, να φύγει από τα ακρωτηριασμένα της χέρια και της πληγές της. Ο νόμος και η λογική το ήθελαν αλλά η αγάπη δεν το ήθελε, οδυνηρός αγώνας.
Μιλήστε μας για αυτά τα παιδιά.
Τα έχω δει αλλά τότε πια υπήρχε θεραπεία, δεν είχε πια ακρωτηριασμούς.
Τι σήμαινε για σας η βράβευσή σας από την Ακαδημία Αθηνών, ήταν αναμενόμενη;
Ήταν ένα δώρο. Δεν το περίμενα, τι να περιμένω;… Ήταν μια ωραία αναγνώριση.
Οφείλω να υπογραμμίσω ότι όλα αυτά τα χρόνια η προσφορά σας στους χανσενικούς γινόταν αφιλοκερδώς. Ήταν μια προσφορά στον Άνθρωπο. Στη χώρα σας έχετε βραβευθεί για το έργο σας;
Ναι, για τη διδακτορική διατριβή μου που ήταν για τη «Νόσο του Χάνσεν στην Ελλάδα και την Κρήτη του 20ού αιώνα».
Έχετε πάει στη Σπιναλόγκα;
Ναι, πολλές φορές.
Τι μπορείτε να μας μεταφέρετε για τον τόπο αυτό; Μέσα από το βιβλίο «Το Νησί» έχουμε διαμορφώσει μια εικόνα. Ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;
Όχι, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ήταν πάρα πολύ πιο δύσκολα, δεν είχε φάρμακα. Είχε ένα γιατρό που πολύ σπάνια πήγαινε εκεί. Δε ζούσε μαζί τους, έμενε απέναντι στην Πλάκα. Ήταν δράμα.
Κάθε φορά που πηγαίνετε στη Σπιναλόγκα, τι νιώθετε;
Μεγάλη συγκίνηση ακόμη και σήμερα. Πέρυσι πήγα με φίλους και τους έδειξα τη Σπιναλόγκα και τους είπα την ιστορία. Ήταν πολύ συγκινητικό.
Έχετε επισκεφθεί το δικό μας Λωβοκομείο, ξέρετε την ιστορία του;
Ξέρω πιο λίγα από ό,τι γνωρίζω για την Σπιναλόγκα. Είχα επισκεφθεί το Λωβοκομείο πριν από 10 χρόνια, αλλά πήγα και χθες.
Να σημειώσουμε ότι γνωρίζετε τον Ανδρέα Μιχαηλίδη που έχει αναλάβει σε ένα μεγάλο βαθμό μαζί με μία Επιτροπή την προσπάθεια ανάδειξης του χώρου. Αλήθεια, τι είδατε εκεί κατά την επίσκεψή σας;
Είδα ένα μέρος με όλα ανοικτά, σπασμένα, χαλασμένα, με σκουπίδια και βρομιές. Κατά τη γνώμη μου είναι κρίμα. Είναι οι μνήμες των ανθρώπων που έζησαν ολόκληρη ζωή στη σκιά και κλεισμένοι εκεί.
Τι θα περιμένατε να γίνει εκεί; Πώς φαντάζεστε το χώρο;
Τι να αποφασίσω εγώ, τίποτα. Αλλά κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποκατασταθεί για τη μνήμη τους. Το μέρος αυτό αξίζει σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Αν συγκρίνουμε τα δύο μέρη τι μπορούμε να πούμε; Ήταν το Λωβοκομείο η Σπιναλόγκα της Χίου;
Νομίζω ότι ήταν το ίδιο. Ήταν κλεισμένοι, η απομόνωση ήταν σκληρή, υπήρχε απόρριψη και θα ήθελα να σας πω μια μαρτυρία που άκουσα από ένα χανσενικό: «Μπορεί να φανταστεί κανείς τι σήμαινε να είσαι λεπρός τότε, χωρίς φάρμακα, χωρίς ελπίδα θεραπείας, περιμένοντας το τελικό στάδιο της αρρώστιας, αυτό της ολοκληρωτικής σου καταστροφής. Η απέχθεια για τον ίδιο σου τον εαυτό. Καταραμένη ασθένεια. Ο φόβος…». Δεν αξίζουν σεβασμό αυτοί;
Εμείς αυτή την άποψη την υποστηρίζουμε χρόνια και προσπαθούμε μέσα από τη δουλειά μας να αναδείξουμε ότι αυτός ο τόπος χρειάζεται να διασωθεί καθώς και η μνήμη των ανθρώπων που έζησαν εκεί. Γίνονται κάποιες προσπάθειες, ας ελπίσουμε ότι γρήγορα θα τελεσφορήσουν…
Το ελπίζω κι εγώ…
Αν ξαναρχίζατε τη ζωή σας πάλι τον ίδιο δρόμο θα επιλέγατε, πάλι κοντά στους χανσενικούς - ακόμη κι αν είχατε πληρώσει ένα βαρύ τίμημα ή αν θα είχε επηρεαστεί η ζωή σας απ’ αυτούς;
Σίγουρα! Δεν ξέρω με τους χανσενικούς, γιατί ελπίζω ότι δε θα έχει πια αυτή τη νόσο. Τέτοια αποστολή, αυτό αξίζει στη ζωή. Είναι… Αισθάνομαι πλούτο με όσα κέρδισα στο δρόμο, όπως λέει ο Καβάφης στο πολύ σημαντικό του ποίημα για την «Ιθάκη».
Κι εμείς νιώθουμε ότι ήταν μεγάλη τιμή και χαρά μας που σας φιλοξενήσαμε. Σας ευχαριστώ πολύ.

Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΚΩΤΗ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ


Αριστερίτιδα

Με το γιατρό μου γνωριζόμαστε από το Ρήγα Φερραίο. Είχαμε πολλά χρόνια να συναντηθούμε, αλλά όταν βρέθηκα στην ανάγκη, ένας άλλος παλιός σύντροφος με έφερε σ’ επαφή μαζί του. Κάτι έχει μείνει ζωντανό από την παλιά αλληλεγγύη. Ο γιατρός αρνείται πεισματικά να μου πάρει λεφτά, από την πρώτη φορά που με εξέτασε.
- Μα είναι πάρα πολλοί οι παλιοί Ρηγάδες εκεί έξω, πώς θα ορθοποδήσεις;
- Μη σε νοιάζει, αγόρι μου, είναι πολλοί περισσότεροι οι άλλοι.

Θα μου πεις τώρα εσύ τι τον θέλω το γιατρό. Κάτσε και μέτρα: Διαβήτης, τενοντίτιδα, πέτρες στα νεφρά. Η αλήθεια είναι ότι δεν μ’ έχουν πάρει τα χρόνια, κατά βάθος όμως ξέρω καλά τι μου συμβαίνει κι ας μην το λένε καθαρά οι γιατροί, εγκλωβισμένοι ο καθένας στη στενή του ειδικότητα. Το πρόβλημά μου είναι συστημικό, όπως και πολλών άλλων στις μέρες μας. Ο οργανισμός μας φτιάχτηκε για να περπατάει, να τρέχει, να οργώνει τη γη, να μαζεύει καρπούς, πότε σκύβοντας και πότε σκαρφαλώνοντας. Να τρώει όταν πεινάει, και μόνο τότε, αν βρει δηλαδή κάτι να φάει, συνήθως λιτά. Να κοιμάται όταν σκοτεινιάζει και να ξυπνάει με τα κοκόρια, στο πρώτο φως, να ρίχνει κι έναν υπνάκο το μεσημέρι άμα τύχει.

Κι εγώ τι κάνω; Γράφω, διαβάζω, ξενυχτάω, καπνίζω, πίνω, κάθομαι με τις ώρες πίσω από ένα βολάν ή από μια οθόνη. Ακόμα και τις διαδηλώσεις, που ήταν μια κάποια γυμναστική, τις έχω περιορίσει από καιρό στο μίνιμουμ. Ο οργανισμός, με τη σειρά του, αντιδρά. Σχηματίζει κρυστάλλους από ασβέστιο, ή από κάποιο άλλο ιζηματικό υλικό, αρνείται να παραγάγει την απαραίτητη φυσική ινσουλίνη, κάνει τους τένοντές μου κόμπο μήπως και πάρω το μήνυμα.

Αυτό ακριβώς, γιε μου, συμβαίνει και με την Αριστερά. Συστημικό είναι κι αυτηνής το πρόβλημα. Το κομμουνιστικό κόμμα φτιάχτηκε για να εκπροσωπεί προλετάριους, εργάτες γης, φτωχούς μικροαστούς, φωτισμένους δασκαλάκους και άλλους διανοούμενους. Οργανώθηκε για να υπερασπιστεί το ψωμί και τις στοιχειώδεις ελευθερίες των λαϊκών στρωμάτων. Έστησε τους μηχανισμούς και τις άμυνές του για να αντέχει σε Ακροναυπλίες, σε φυλακές, σε εξορίες, σε δικτατορίες. Γαλουχήθηκε για να υπερασπιστεί -δεν το αξιολογώ εδώ- τη μεγάλη σοβιετική πατρίδα, αργότερα και τους δορυφόρους της, και τους δορυφόρους των δορυφόρων της. Εκπαιδεύτηκε για να στέκεται θαρραλέα μπροστά στο απόσπασμα, και αργότερα για να αποβάλλει από τις γραμμές της τα βδελυρά οπορτουνιστικά υποκείμενα, ή να αποβάλλεται απ’ αυτές με την κατηγορία του βδελυρού οπορτουνιστικού υποκειμένου. Έμαθε να χρησιμοποιεί το χωνί, κι αργότερα την ντουντούκα, να κολλάει αφίσες, να μοιράζει προκηρύξεις, να πουλάει τον κομματικό Τύπο, να οργανώνει συσσίτια, να πραγματοποιεί οικονομικές εξορμήσεις, να στρατολογεί νέα μέλη. Να φτιάχνει παράνομες γιάφκες, να οργανώνεται σε τριάδες, να μην ομολογεί, να μην υπογράφει, να μη διαφωνεί με την καθοδήγηση.

Σήμερα, όμως, η Αριστερά, καλείται να ασκήσει εντελώς άλλα καθήκοντα που δεν είναι μέσα στο DNA της. Δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει δημοσκοπήσεις, να επικοινωνεί μέσω Ίντερνετ, να παίζει στην τηλεόραση, να επεξεργάζεται προγράμματα διαρθρωτικών αλλαγών, να ασκεί δομική αντιπολίτευση, να συμμετέχει σε διάλογο, να σχεδιάζει το αύριο κι όχι ένα μεταφυσικό σοσιαλιστικό μέλλον, να διεκδικεί ρεαλιστικές λύσεις τώρα, και όχι απλώς να αθροίζει απογοητεύσεις, έχοντας την αυταπάτη ότι κάποτε θα τις μεταπλάσει σε επαναστατική συνείδηση. Να μελετάει με επιστημονικό τρόπο κοινωνικά φαινόμενα που ήταν φύσει αδύνατον να προβλέψει και να αναλύσει ο Μαρξ, με την απόσταση εκατόν πενήντα χρόνων και με δεδομένες τις καταιγιστικές μεταλλάξεις και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του καπιταλιστικού συστήματος.

Η αριστερά πονάει, αλλά προτιμάει να τρέχει στους γιατρούς παρά ν’ αλλάξει τους όρους της ύπαρξής της. Προτιμάει να παίρνει φάρμακα και να καταφεύγει σε περιστασιακές τακτικές κινήσεις, παρά να βρει μέσα της τη δύναμη να αναλύσει τις καταστροφικές της ρουτίνες, να τις αποτινάξει, πολύ περισσότερο να συνεχίσει το δρόμο της χωρίς νέες ρουτίνες.

Η Αριστερά, όπως κι εγώ, φοβάται κατά βάθος την αναμέτρηση με το κύμα, το αεράκι στο μάγουλό της, τον ιδρώτα της, τον ιδρώτα των άλλων, το πάθος αλλά και τον ρεαλισμό - ακόμα και τους έντιμους συμβιβασμούς, επειδή απαιτούν ξεβόλεμα και εσωτερικό ρίσκο.

Κι όταν, καμιά φορά, ξυπνάει μέσα της το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και καταλαβαίνει ότι κάτι πρέπει ν’ αλλάξει για να επιβιώσει, και πάλι στην εύκολη λύση θα καταφύγει, κατά κανόνα. Θα προτιμήσει την πισίνα από τη θάλασσα, την επαναστατική γυμναστική από τα κινήματα (αλλά εν ονόματι, φυσικά, των κινημάτων), το διάδρομο από το πεζοδρόμιο, τη λάμπα από τον ήλιο. Θα καταφύγει με περισσή ευκολία στο μακιγιάζ, στο λίφτινγκ, στο μπότοξ, στο μασκάρεμα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι συχνά όταν πρέπει να κινηθεί μένει στάσιμη, όταν πρέπει να επιτεθεί κάθεται στ’ αυγά της, κι όταν πάλι πρέπει να κάνει μια τακτική υποχώρηση καταφεύγει στον τζούφιο μαξιμαλισμό. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, αυτά τα έκανε και στις «καλές» εποχές. Για διαφορετικούς λόγους ίσως, αλλά τα έκανε – ή, μήπως, δεν ήταν δα και τόσο διαφορετικοί;

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ


Οργή για τον δήμο σχετικά με την εγγυητική επιστολή
Οργή υπάρχει στον Παναθηναϊκό από την επιστολή που του έστειλε η εταιρεία ειδικού σκοπού (Ε.Ε.Σ) και με την οποία αρνείται να δώσει την εγγυητική επιστολή ύψους 20 εκ. ευρώ - όπως προβλέπεται από την σύμβαση μεταξύ δήμου Αθηναίων-ΠΑΕ Παναθηναϊκός για την ονοματοδοσία του γηπέδου - ούτε τώρα αλλά πιθανότατα ούτε ποτε.

Η επιστολή για τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού έχει και ειρωνική προέκταση στο τέλος και είναι εντελως αβάσιμη νομικά για τους "πράσινους" με βάση την σύμβαση που έχει υπογραφεί.

Στον Παναθηναϊκό και στους νομικούς της ΓΗΠΕΛ δεν υπάρχει καμία διχογνωμία και η σύμβαση είναι απολύτως καθαρή για αυτά που λέει. Αν ο δήμος δεν θέλει να τα τηρήσει, τότε οι άνθρωποι του "τριφυλλιού" είναι "προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο", όπως τόνιζαν χαρακτηριστικά.

Η σύμβαση του δήμου Αθηναίων με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός προβλέπει ότι:

"10.1. α Ο Δ.Α/Ε.Ε.Σ. διατηρεί για χρονικό διάστημα εξι μηνών από την υπογραφή της παρουσας το δικαίωμα να προσκομίσει εγγυημένη προσφορά 10ετούς διάρκειας σχετικά με την ονοματοδοσία του γηπέδου. Στην περίπτωση αυτή η ΠΑΕ δικαιούται να λαμβάνει για το ανωτερω χρονικό διάστημα των δέκα (10) ετών μια εγγυημένη από αναγνωρισμένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ετήσια καταβολή εξ ευρώ δυο εκατομμυρίων (2.000.000) και το οποιοδήποτε επιπλέον ποσό από την προσφορά αυτή θα αποτελεί έσοδο του Δ.Α./ Ε.Ε.Σ".

Σχετικό απόσπασμα επιστολής ΕΕΣ στον Παναθηναϊκό:

"Το περιεχόμενο που αποδίδεται με την επιστολή σας στο αρθρο 10.1.α της μεταξύ μας σύμβασης είναι εσφαλμένο και το αίτημα σας να σας παραδώσουμε <εγγυητική επιστολή> υπέρ της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αξίας 20.000.000 Ευρω και χρονικής διάρκειας 10 ετών στερείται βάσης αφού καμία τέτοια υποχρέωση δεν προκύπτει από την μεταξύ μας σύμβαση.

Τέλος σημειώνουμε ότι επιθυμία μας είναι να υλοποιήσετε απρόσκοπτα το εργο της κατασκευής του γηπέδου της ΠΑΕ ΠΑΟ και προθεσή μας να σας διευκολύνουμε στα πλαίσια της μεταξύ μας σύμβασης".

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Ο Όσκαρ Λαφονταίν στο επίκεντρο της προσοχής...


Κάκη Μπαλλή, Κυριακάτικη Αυγή, 18/10/2009
«Γιατί μισούν όλοι τον Όσκαρ Λαφονταίν»; Το ερώτημα έθετε την περασμένη Δευτέρα στο πρωτοσέλιδό της, η λαϊκή συντηρητική εφημερίδα "Bild", αρθρογράφος της οποίας ήταν επί χρόνια ο Λαφονταίν. Την ώρα που στο Βερολίνο και στις πρωτεύουσες τεσσάρων ομόσπονδων κρατιδίων τρέχουν οι διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβερνήσεων, την ώρα που όλοι ανταγωνίζονται με όλους προσπαθώντας να περάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες προγραμματικές θέσεις τους στις τελικές συμφωνίες της ομοσπονδιακής ή τοπικής διακυβέρνησης, οι προβολείς της δημοσιότητας στη Γερμανία είναι περισσότερο στραμμένες προς τον Όσκαρ Λαφονταίν παρά προς την καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ ή τον νέο εταίρο της Γκίντο Βέστερβελε. Αυτό το -σε πρώτη ανάγνωση δυσανάλογο- ενδιαφέρον έχει την εξήγησή του.Κατʼ αρχήν ο Όσκαρ -«η καρδιά μου χτυπάει αριστερά»- Λαφονταίν είναι αυτή τη στιγμή η πιο έντονη πολιτική προσωπικότητα στη Γερμανία. Είτε τον μισούν, είτε τον λατρεύουν. Τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια που πρωταγωνιστεί -με διαλείμματα- στη γερμανική πολιτική σκηνή, ελάχιστοι πολιτικοί προκάλεσαν σε εχθρούς, φίλους, οπαδούς και αντιπάλους τόσο έντονες θετικές ή αρνητικές αντιδράσεις όσο ο αγαπημένος πολιτικός «εγγονός» του Βίλι Μπραντ. Ο «Ναπολέοντας του Ζάαρ», όπως αποκαλούσαν οι δημοσιογράφοι τον Λαφονταίν, απηυδισμένοι από την αλαζονεία του, όταν κυβερνούσε επί δεκατρία χρόνια με απόλυτη πλειοψηφία το κρατίδιο, όπου γεννήθηκε, ποτέ δε δίσταζε να εκφράσει την άποψή του, συχνά κόντρα στο κόμμα του, ενίοτε κόντρα στο λαϊκό αίσθημα. Και κανείς -εκτός ίσως από τη γυναίκα του- δεν ήταν ποτέ σε θέση ούτε να προβλέψει ποια θα ήταν η επόμενή του κίνηση, ούτε εκ των υστέρων να την ερμηνεύσει. Όχι επειδή είναι αλλοπρόσαλλος -ούτε ο χειρότερος εχθρός του δεν του το έχει καταλογίσει-, αλλά επειδή τις μεγάλες αποφάσεις τις παίρνει πάντα -σχεδόν- μόνος. Από τη στάση του ενάντια στη γερμανική ενοποίηση και στην ελεύθερη μετακίνηση Ανατολικογερμανών προς τη Δύση το 1989 –για την οποία δικαιώθηκε εκ των υστέρων στο οικονομικό επίπεδο, ωστόσο κανείς Γερμανός δεν σκεφτόταν τότε με το πορτοφόλι του και δικαίως- μέχρι την απόφασή του να τα βροντήξει το 1999 από την προεδρία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και από την κυβέρνηση Σρέντερ, αφήνοντας «ορφανά» όχι μόνο την αριστερή πτέρυγα του SPD, αλλά όλο το κόμμα.Ο καταλύτηςΌμως το έντονο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για τον Λαφονταίν αυτή την εποχή δεν έχει να κάνει μόνο με την προσωπικότητα και τη φορτισμένη ιστορία του. Στον σημερινό πρόεδρο του κόμματος της Αριστεράς η γερμανική κοινωνία βλέπει έναν καταλύτη για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Χωρίς τον Λαφονταίν και την επιλογή του να ενταχθεί το 2005 στο δυτικογερμανικό μόρφωμα της WASG -της Πρωτοβουλίας για την Εργασία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη- και να συμμαχήσει με το ανατολικογερμανικό PDS -Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού- πολύ δύσκολα θα μπορούσε το σημερινό κόμμα της Αριστεράς να φτάσει το 12% σε ομοσπονδιακό επίπεδο και να γίνει κοινοβουλευτικό κόμμα στα δυτικά ομόσπονδα κρατίδια. Όμως ο Λαφονταίν δεν έπαιξε καταλυτικό ρόλο μόνο για την Αριστερά. Η παρουσία του -ή η απουσία του- αλλάζει τα δεδομένα και για τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους.Η νέα έκπληξηΜετά την ανακοίνωση του Λαφονταίν, το περασμένο Σαββατοκύριακο, ότι δεν θα θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για τη συμπροεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς -μοναδικός πρόεδρος εξελέγη ο Γκρέγκορ Γκίζι- όλοι προσπαθούν να μαντέψουν γιατί το έκανε. Δύο είναι οι επικρατέστερες ερμηνείες:Πρώτον, ότι θέλει να ρίξει όλο το βάρος του στη Δύση, όπου η Αριστερά έχει και οργανωτικά και προγραμματικά προβλήματα, κυρίως στο πολυπληθέστερο κρατίδιο της χώρας -όσο δύο Ελλάδες-, τη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία. Εκεί επίκεινται εκλογές τον επόμενο Μάιο. Η μοναδική ελπίδα της αντιπολίτευσης να φρενάρει την παντοδυναμία της νέας κυβέρνησης Μέρκελ- Βέστερβελε στο Βερολίνο είναι να κερδίσουν όλοι μαζί - SPD, Πράσινοι, Αριστερά- αυτές τις εκλογές και να καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Μόνο τότε δεν θα έχει πλειοψηφία στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και θα αναγκάζεται να βάζει νερό στο κρασί της σε μια σειρά σημαντικούς τομείς της πολιτικής της. Για να επιτευχθεί αυτός ο διπλός στόχος -εκλογική νίκη, αλλά και συνεργασία των τριών- ο Λαφονταίν πρέπει αφενός να ενισχύσει τα μάλλον άπειρα στελέχη της Αριστεράς στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, αφετέρου να τους τραβήξει πολιτικά τα γκέμια. Στην τοπική οργάνωση της Αριστεράς τον τόνο δίνουν αναρχικοί, αριστεριστές και λίγοι κομμουνιστές, που δεν έχουν καμία διάθεση για υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.Η επίφοβη απώλειαΑντίθετα, η τοπική οργάνωση της Αριστεράς στο Ζάαρ -όπου ο Λαφονταίν έγινε και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας- επιθυμούσε διακαώς να κυβερνήσει μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους. Αριθμητικά ήταν εφικτό, πολιτικά αποδείχθηκε ανέφικτο. Οι Πράσινοι στο Ζάαρ προτίμησαν να στηρίξουν το αστικό στρατόπεδο, με μοναδική αιτιολογία ότι δεν εμπιστεύονται τον Λαφονταίν -ο οποίος προεκλογικά τους κατηγορούσε ότι έχουν πουληθεί στη δεξιά. Πιθανά να είναι κι έτσι. Όμως το κυβερνητικό πείραμα στο Ζάαρ -μετά και την παραδόξως σταθερή κυβερνητική συμμαχία Χριστιανοδημοκρατών- Πρασίνων στο μίνι κρατίδιο του Αμβούργου- μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό για όλη τη Γερμανία. Αίφνης οι Πράσινοι δεν είναι πλέον δεδομένοι για το αριστερό στρατόπεδο, κάτι που και τους ίδιους διχάζει -έξαλλη ήταν η μισή ηγεσία του κόμματος για την επιλογή της τοπικής οργάνωσης του Ζάαρ- αλλά και καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την επίτευξη μιας αριστερής κυβερνητικής πλειοψηφίας.Βάλσαμο στην πληγή;Η δεύτερη ερμηνεία για την αποχώρηση Λαφονταίν από τα μπροστά έδρανα της ομοσπονδιακής Βουλής είναι πιο… ψυχολογική. Πολλοί εικάζουν ότι ο Λαφονταίν στα 66 του χρόνια θέλει κάποια στιγμή να ενώσει και πάλι την αριστερά στη Γερμανία, αφού έχει πρώτα λειτουργήσει ως καταλύτης ώστε να μετακινηθεί αριστερότερα το πρώην κόμμα του, το SPD. Όπως και ο Γκίζι, έχει επανειλημμένα πει δημοσίως ότι πρέπει να «επανασοσιαλδημοκρατικοποιηθεί» η Σοσιαλδημοκρατία. Γι’ αυτό, ίσως, επιλέγει να μην εμφανίζεται συχνά στην κεντρική πολιτική σκηνή και να μην είναι πια το κόκκινο πανί για τους Σοσιαλδημοκράτες, ώστε μέχρι τις επόμενες εκλογές, το 2013, να είναι εφικτή μια κυβέρνηση συνασπισμού του αριστερού στρατοπέδου. Άλλωστε οι μεν νεότεροι στο SPD δεν κουβαλούν την ανοιχτή πληγή της «προδοσίας» του Λαφονταίν, οι δε περισσότεροι από τους παλιότερους είναι σε φάση αποστράτευσης και λόγω των καταστροφικών εκλογικών αποτελεσμάτων που έφερε το SPD επί των ημερών τους.Πάντως, ο ίδιος ο πρόεδρος της Αριστεράς ούτε επιβεβαιώνει ούτε διαψεύδει τις ανωτέρω ερμηνείες. Στην τελευταία συνέντευξή του προσπερνάει τα περί προσωπικού, υποστηρίζει ότι το παν είναι οι πολιτικές επιλογές, δηλώνει ότι προτεραιότητα έχει η μάχη για τη θέσπιση εγγυημένου κατώτατου μεροκάματου και την αναστροφή των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες -γι’ αυτό και δηλώνει ικανοποιημένος από τη συμφωνία για κυβέρνηση συνασπισμού στο Βρανδεμβούργο μεταξύ SPD και Αριστεράς- και καλεί το πρώην κόμμα του να ακούσει τους ψηφοφόρους του.

Ομιλία ΔΗΜΗΤΡΗΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ για τις ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ της Κυβέρνησης


«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι Υπουργοί, διαδέχεστε μία αποτυχημένη Κυβέρνηση και σας συνοδεύουν προσδοκίες, προσδοκίες και πολιτών που δεν σας ψήφισαν. Σας συνοδεύει όμως και μία απαίτηση, απαίτηση και πολιτών που σας ψήφισαν. Να αλλάξει όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και η ουσία της ασκούμενης πολιτικής. Και θα κριθείτε στο τέλος της τετραετίας από τα έργα σας και όχι από τα λόγια σας. Και θα κριθείτε με στόχους μετρήσιμους σε όλους τους τομείς.Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν σε όλη τη διάρκεια αυτής της θητείας, μέσα και έξω από τη Βουλή μια δύναμη θετικών, προοδευτικών αλλαγών και διεκδικήσεων. Όπως είπε χθες και ο πρόεδρος μας Αλέξης Τσίπρας θα ασκήσουμε αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση. Προγραμματική και όχι καιροσκοπική. Προγραμματική και όχι μηδενιστική. Πράγμα που σημαίνει όχι μόνο αναμονή, για να κριτικάρουμε τις πράξεις μας, αλλά και πρωτοβουλία. Θα σας βομβαρδίσουμε με προτάσεις. Θα σας μαρκάρουμε με διαρκή έλεγχο και όσα λένε οι υπουργοί και στις προγραμματικές δηλώσεις και στη συνέχεια, θα τα ελέγχουμε βήμα - βήμα, βδομάδα – βδομάδα, για να κρίνουμε την αξιοπιστία των λόγων, συγκρίνοντάς τα με τα έργα σας.»Για την αναβάθμιση της Βουλής και των βουλευτών:«Είπατε για παράδειγμα και ο Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Βουλής, ότι θέλετε να ενισχυθεί ο ρόλος της Βουλής και των βουλευτών. Ερωτώ, θα αλλάξει αυτή η αναχρονιστική και αντιδημοκρατική διαδικασία ψήφισης του Προϋπολογισμού από τη Βουλή; Και οι 300 βουλευτές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να μειωθεί ένα κονδύλι, για τους εξοπλισμούς, για να αυξηθεί ένα κονδύλι για την εκπαίδευση ή για τη δημόσια υγεία είναι αδύνατον να γίνει. Θα αλλάξει αυτό ή θα συνεχίσει να έρχεται, όπως έρχεται για δεκαετίες, ένα πακέτο, το οποίο δεν μπορεί να το αλλάξει η Βουλή και είναι υποχρεωμένος ο βουλευτής να λέει ναι ή όχι μόνο. Αυτή η αλλαγή, η ψηφοφορία γραμμή – γραμμή γίνεται και στο Ευρωκοινοβούλιο και στη συντριπτική πλειοψηφία των εθνικών κοινοβουλίων. Θα τα αλλάξετε; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.»Για την οικονομία:«Ο Πρωθυπουργός είπε στις προγραμματικές δηλώσεις του, ότι το έλλειμμα για το 2009 θα είναι ίσως διπλάσιο απ’ αυτό που έλεγε η απελθούσα κυβέρνηση, δηλαδή 12% και παρακολουθήσαμε με έκπληξη τον κ. Προβόπουλο αμέσως μετά τις εκλογές να λέει πότε κοντά στο 10, πότε 10, πότε 12 και το ίδιο συνέβαινε και με τις διαρροές από τα Υπουργικά γραφεία.Ερώτηση, πρόκληση και πρόσκληση, πότε θα φτιάξετε με πρόταση του Προέδρου της Βουλής, ένα γραφείο στελεχωμένο από ανεξάρτητους επιστήμονες, παρακολούθησης του προϋπολογισμού από τη Βουλή και της εκτέλεσής του; Για να μην μπορούν να γίνονται κόλπα από τον κ. Κοντοπιράκη ή από το διάδοχό του ή από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους;Είπατε όχι στους αιφνιδιασμούς στην οικονομική πολιτική.Ερώτηση: Θα πάρετε έκτακτα φορολογικά μέτρα μέσα στο 2009 για να συμμαζέψετε το έλλειμμα που λέτε ότι έχει φτάσει σε σημεία εκτροχιασμού; Ναι ή όχι; Θέλουμε μια σαφή απάντηση σ’ αυτό και ελπίζω ο Υπουργός Οικονομικών και ο Πρωθυπουργός στις ομιλίες τους σήμερα να πάρουν μια θέση σ’ αυτό. Δεσμεύεστε ότι το Πρόγραμμα Σταθερότητας που θα υποβάλετε στην Commission για διαπραγμάτευση, θα συζητηθεί πριν υποβληθεί στην Ελληνική Βουλή; Όπως ζητούσατε και σωστά από την Κυβέρνηση της Ν.Δ.;Μιλήσατε για δικαιοσύνη στην Οικονομία. Για δίκαιη κατανομή των βαρών και για δίκαιη μοιρασιά των οφελών.Ερώτηση: Θα επιβάλετε έκτακτη εισφορά στα κέρδη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως ζητούσατε και σωστά να κάνει η Κυβέρνηση της Ν.Δ. πριν ένα χρόνο; Αν φορολογηθούν αυτά τα κέρδη των 200 μεγάλων επιχειρήσεων του 2008, τα δημοσιευμένα, τα επίσημα με 10%, αυτό σημαίνει ένα δις ευρώ πρόσθετα φορολογικά έσοδα. Διπλάσια, από όσα απέδωσε το πάγωμα μισθών και συντάξεων που αποφάσισε ο κ. Καραμανλής για το ’09.Τι θα κάνετε με τον ΟΤΕ; Θα τηρήσετε όσα λέγατε ως Αντιπολίτευση ή θα κάνετε άλλα; Σ’ αυτό οι προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού δεν είπαν τίποτα.Τι θα κάνετε με την Ολυμπιακή;Μας είπατε ωραία πράγματα για την ανεργία, αλλά πολύ γενικά. Πώς θα τα κάνετε όταν ο Προϋπολογισμός δίνει τέσσερεις φορές λιγότερα για τη στήριξη των ανέργων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, απ’ ό,τι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος; Θα το αλλάξετε αυτό;»Για τον εκλογικό νόμο:«Μιλήσατε για την ενίσχυση της δημοκρατίας. Γιατί νοθεύετε την αναλογικότητα του γερμανικού μοντέλου; Το γερμανικό μοντέλο προβλέπει πλήρη αντιστοιχία ψήφων και εδρών. Εσείς λέτε μπόνους 40 έδρες, σύμφωνα με τις διαρροές και είσαστε έτοιμοι, κλείνοντας το μάτι προς τη Ν.Δ,, να πάτε και στις 50 έδρες μπόνους. Τί σχέση έχει αυτό με την συνταγματική επιταγή περί ισότητας της ψήφου όλων των πολιτών και ακόμη με δεδομένο τον αρχηγικό χαρακτήρα των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, γιατί οι μισοί βουλευτές να είναι διορισμένοι από τους αρχηγούς στις περιφέρειες με λίστα και όχι εκλεγμένοι από τους πολίτες;»Για την διάκριση εκκλησίας κράτους και υπουργείο περιβάλλοντος:«Υπάρχει μια δέσμη προτάσεων για τη διάκριση των ρόλων εκκλησίας και κράτους που είναι δυνατόν να εφαρμοστεί άμεσα και με το υπάρχουν Σύνταγμα. Η γνωστή δέσμη προτάσεων Αλιβιζάτου. Ο Πρωθυπουργός δεν είπε λέξη γι’ αυτά τα θέματα. Τί θα κάνετε; Περιμένω από την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων να μας πει στην ομιλία της.Τί θα κάνετε με τα καρτέλ που ροκανίζουν και το λαϊκό εισόδημα και την ανταγωνιστικότητα προϊόντων και υπηρεσιών;Τί θα κάνετε με την αδειοδότηση των καναλιών;Καταλήγοντας μια λέξη για τη νέα Υπουργό Περιβάλλοντος. Είναι θετικό βήμα η δημιουργία του Υπουργείου Περιβάλλοντος, το ζητούσαμε εδώ και χρόνια. Περιμένουμε όταν αποσαφηνιστούν επιτέλους οι αρμοδιότητες του Υπουργείου να είναι κι ένα ισχυρό Υπουργείο Περιβάλλοντος.Ακούσαμε σήμερα θετικές εξαγγελίες. Το ζητούμενο είναι να γίνουν πράξη. Σ’ αυτή την προσπάθεια και θα σας ελέγχουμε και θα σας πιέζουμε».

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα


ΣΥΡΙΖΑ - «μαϊμού»

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Ενα ποσοστό του 4,6% του ΣΥΡΙΖΑ θεωρήθηκε επιτυχία στις πρόσφατες εκλογές.
Το 4,7% που πήρε ο ίδιος πολιτικός οργανισμός στις ευρωεκλογές χαρακτηρίστηκε ταπεινωτική ήττα. Η έκφραση αυτή ανήκει στον ιστορικό ηγέτη της Αριστεράς, τον Λεωνίδα Κύρκο. Υποκλίνομαι μπροστά στον Λεωνίδα, «και το αίμα του φιλώ», αν μου επιτρέπει ο Διονύσης Σαββόπουλος να χρησιμοποιήσω τον στίχο του (και δεν ξέρω τι θα κάνει η ΑΕΠΙ με τα δικαιώματα). Αλλά από κει και πέρα έχω δικαίωμα σε μια προσωπική γνώμη. Ο Λεωνίδας Κύρκος ήταν ο ιδρυτής ενός αποτυχημένου ΠΑΣΟΚ και σε όλη την πολιτική του διαδρομή μετά το '74 δεν είχε άλλο πολιτικό προσανατολισμό από το να κολλήσει αυτό το αποτυχημένο «ΠΑΣΟΚ» στο πραγματικό ΠΑΣΟΚ, που κατάφερε να γίνει κόμμα εξουσίας.
Μπορεί να μοιάζουν σκληρές αυτές οι φράσεις, αλλά για μας τους αριστερούς πολίτες, το πρόταγμα είναι η ελευθερία του λόγου. Και βρεθήκαμε σε μηχανισμούς και οργανώσεις που το μόνο που μισούσαν ήταν αυτήν ακριβώς την ελευθερία του λόγου. Σε αυτούς τους μηχανισμούς, οι πιο ασήμαντοι άνθρωποι, που δεν είχαν κάνει τίποτα στη ζωή τους, με την τακτική του καρκίνου, διέβρωναν έναν υγιή και ρομαντικό θα έλεγα οργανισμό, που τον είχαν δημιουργήσει άλλοι. Τα παραδείγματα από την ιστορία είναι πολλά, αλλά το πιο εκπληκτικό από όλα είναι ότι αυτό το σενάριο επαναλαμβάνεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές τα πήγε καλά. Εχασε μόνο έναν από τους δεκατέσσερις βουλευτές και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως θα κάνουν μια καλή κοινοβουλευτική δουλειά. Και παράλληλα οι του ΣΥΝ θα κάνουν και την καριέρα τους, περιμένοντας τη σύνταξή τους και ενδιαμέσως να παίζουν σε κάποιο τηλεοπτικό παραθυράκι, προβάλλοντας την καράφλα τους, μια και άλλη αξία δεν είχαν. Αυτό δεν ισχύει για όλους. Κάποιους αγάπησα και εμπιστεύθηκα. Και ο κόσμος της Αριστεράς πού είναι; Είναι διάχυτος σε όλη την κοινωνία που ακόμα δεν έχει εμφανιστεί και ακόμα δεν έχει συγκροτηθεί. Και αυτό είναι το επόμενο στοίχημα. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ - «μαϊμού».
Και αυτό να το εξηγήσουμε. Εκτός από τον Μουλόπουλο που δεν εκλέχθηκε, αλλά ήρθε μπόνους, οι υπόλοιποι δώδεκα είναι ΣΥΝ. Υπάρχουν βέβαια και οι ανεξάρτητοι. Αλλά μέχρι τώρα δεν έχει φανεί αυτή τους η ιδιότητα. Εχουν βολευτεί στο κυρίαρχο ρεύμα και δεν έχουν σκοπό να χαλάσουν την καλή τους πορεία. Αρα μπορούμε να μιλήσουμε για έναν «τραβεστί» ΣΥΝ στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά το παιχνίδι δεν τελειώνει εδώ. Αυτή η διάχυτη Αριστερά αργά ή γρήγορα θα πάρει επάνω της. Και θα καταλάβει πως η ψήφος ελεημοσύνης που δίναμε όλα αυτά τα χρόνια στην Αριστερά, αυτό ισχύει και για το ΚΚΕ, ήταν ψήφοι εναντίον μας. Απλά διορίζαμε, άθελά μας, τους ασήμαντους γραφειοκράτες που μιλούσαν για λογαριασμό μας.
Εντούτοις, έχω μια αισιοδοξία για την Αριστερά. Για ποιο λόγο; Δεν δημιουργείται από μας. Τη δημιουργεί η ίδια η κοινωνία και μεις στρατευόμαστε σε αυτήν. Ερχόμαστε και παρερχόμαστε. Αλλά η ίδια η ζωή αντιστέκεται. Σε όλο τον πλανήτη και σε όλη την ιστορία της. Φτάνει μονάχα να καταλάβουμε πως ο Βάγκνερ ήταν ένα παιδί των οδοφραγμάτων και ίσως κάποιος δικός μας μουσικός μπορεί να ήταν το Δεκέμβρη στους δρόμους.

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Ν.Ε ΧΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Έφυγε επί τέλους η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης , όμως οι συνέπειες της πολιτικής είναι εδώ .
Αισίως το αεροπορικό εισιτήριο για την Αθήνα μετ επιστροφής πέταξε στα 320 ΕΥΡΩ .
Μια ολόκληρη σύνταξη, ένα επίδομα ανεργίας για ένα σύντομο ταξίδι στην Αθήνα.
Και όμως η δικομματική εκποίηση της Ο.Α παρουσιάστηκε ως ωφέλιμη μεταρρύθμιση για την κοινωνία .
Ο περίφημος ανταγωνισμός που θα έριχνε τις τιμές πήγε περίπατο, όπως ακριβώς και στις θαλάσσιες μεταφορές ,με τα απλησίαστα ναύλα.
Οι πολίτες της Χίου ,όπως και των άλλων νησιών είναι δέσμιοι των συμφερόντων μιας φούχτας εταιριών μεταφοράς, με το κράτος στην καλλίτερη περίπτωση θεατή αν όχι συνεργό και διαχρονικά συνυπεύθυνο.
Επί τέλους ποτέ θα ελεγχθούν οι όποιες εταιρίες για τις αυθαίρετες αυξήσεις και την γενικότερη τιμολογιακή πολιτική,
Αυτή η πολιτική ασυλία που παρέχεται , πέρα από το χαράτσι στους μόνιμους κατοίκους ( διόδια Αιγαίου),καθιστά τα νησιά μας απρόσιτα και ασύμφορα σε περίοδο που τα πάντα υπολογίζονται.
Ζητούμε λοιπόν να σταματήσει αυτός ο τζόγος και το χρηματιστήριο με τις τιμές των εισιτηρίων ,το κράτος επιτέλους να πάψει να αποποιείται των ευθυνών του και να αναλάβει δράσεις για την προστασία του πολίτη τουλάχιστον στα βασικό δικαίωμα της μετακίνησης του, από και προς το νησί μας.

ΧΙΟΣ 11-10-2009

Το γραφείο τύπου

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Εκλογές στη Χίο. Τι είχες Γιάννη…


Περισσότεροι από οκτώ στους δέκα πολίτες- από όσους τουλάχιστον ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές στη Χίο- επέλεξαν τα κόμματα του δικομματισμού. Με το αποτέλεσμα αυτό σε συνδυασμό με την πρασινογάλαζη κυριαρχία στην τοπική αυτοδιοίκηση διασφαλίζεται απόλυτα για το Νομό μας η αδιάλειπτη συνέχεια στη ρότα μιας καθημερινότητας για την οποία κανένας μας δεν πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος.
Η πολλά υποσχόμενη εναλλαγή προσώπων συμβάλει ενδεχομένως στην αισθητική αναβάθμιση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης των κομμάτων εξουσίας, αφήνει όμως αναλλοίωτη την ουσία της πολιτικής τους που παραμένει σταθερά σε αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.
Πρακτικά για το Νομό μας αυτό σημαίνει διαιώνιση των πληγών που ταλανίζουν τους πολίτες, περιστέλλουν τα κοινωνικά δικαιώματα, καταστρέφουν το περιβάλλον και υπονομεύουν τον πολιτιστικό μας πλούτο.
Το πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης πανίσχυρο θα συνεχίσει να συνθλίβει τις συνειδήσεις των νέων, με την ανεργία σε εφιαλτικές διαστάσεις να σκιάζει τα όνειρά τους και η επισφάλεια των ελαστικών μορφών απασχόλησης να υπονομεύει το μέλλον τους.
Η ποιότητα ζωής των πολιτών σε σταθερή πορεία υποβάθμισης με την πόλη της Χίου εγκαταλελειμμένη στα προβλήματά της και τα χωριά έρημα εγκαταλελειμμένα από τους κατοίκους τους.
Τα σκουπίδια ανεξέλεγκτα θα μολεύουν το περιβάλλον, το ακατάλληλο νερό θα μολύνει ανθρώπους και γεωργικά προϊόντα, η γη θα συνεχίζει να σφραγίζεται και να οικοπεδοποιείται άναρχα, ο Κάμπος μαραμένος θα πεθαίνει και το Κάστρο αβοήθητο θα βουλιάζει μαζί με την υπόλοιπη πολιτιστική μας κληρονομιά.
Οι βουλευτικές εκλογές τελείωσαν μα η ζωή στον τόπο μας συνεχίζεται και η καθημερινότητα πιέζει. Οι κοινωνικές ανάγκες εξελίσσονται και απαιτούν λύσεις.
Οι μονόδρομοι των κομμάτων εξουσίας αποδείχτηκαν αδιέξοδοι και στη Χίο.
Η πολιτική και κοινωνική αριστερά έχει το λόγο παρά τα προβλήματα και τις δικές της αυταπόδεικτες αδυναμίες.
Στους ενωτικούς αγώνες με τα κινήματα των πολιτών η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο κόντρα στην παθητικότητα και την αποστράτευση που καλλιεργεί το σύστημα.
Να τελειώνουμε οριστικά με το τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα.
Να αλλάξει επιτέλους κάτι με τις εκλογές και στη Χίο.

Αλέκος Γαϊτάνος
Επικεφαλής του Νομαρχιακού Συνδυασμού Χίου «Ενωτική Αριστερή Κίνηση». (Ε.Α.Κ)

Εξετάζει η Κομισιόν την σύμβαση ελληνικού δημοσίου-Cosco για το λιμάνι του Πειραιά

Απάντηση του Επιτρόπου Ταγιάνι στον ευρωβουλευτή Ν.Χουντή
Ενώ συνεχίζεται για όγδοη μέρα η απεργία των λιμενεργατών στο λιμάνι του Πειραιά η Κομισιόν απαντώντας στον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Χουντή αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η σύμβαση Cosco – ελληνικού δημοσίου για την παραχώρηση του δεύτερου προβλήτα του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων του (ΣΕΜΠΟ) Πειραιά να είναι αντίθετη με το κοινοτικό δίκαιο.
Ο Έλληνας ευρωβουλευτής στην ερώτησή του, αναφερόταν στις φοροελαφρύνσεις, που περιλαμβάνονται στην σύμβαση παραχώρησης και ζητούσε από την Επιτροπή να εξετάσει αν έρχονται σε αντίθεση με το κοινοτικό δίκαιο. Οι φοροελαφρύνσεις, στις οποίες αναφερόταν η ερώτηση είναι μεταξύ άλλων:
• η απαλλαγή της Cosco από τον φόρο εισοδήματος επί των δεδουλευμένων τόκων, ουσιαστικά, για ακαθόριστο χρονικό διάστημα
• οι χαριστικές προβλέψεις επιστροφής φόρου από εκπτώσεις του ΦΠΑ ενώ σε περίπτωση καθυστέρησης απόδοσης από το δημόσιο της επιστροφής, αυτό θα οφείλει τόκο υπερημερίας
• ότι οι ενδεχόμενες συσσωρευμένες ζημίες της Cosco, θα μπορούν να μεταφέρονται προς συμψηφισμό με φορολογητέα κέρδη επομένων χρήσεων, χωρίς χρονικό περιορισμό, κατά παράβαση των κοινών φορολογικών διατάξεων
• ότι παρέχεται στην Cosco με βάση το ν.δ. 2687/1953 (ΦΕΚ Α' 317) η «εξαιρετική προστασία κεφαλαίων εξωτερικού», η οποία είναι πλήρως ασύμβατη με το κοινοτικό δίκαιο.
Ο Επίτροπος για τις μεταφορές στην απάντησή του, τονίζει ότι: «το ερώτημα κατά πόσον οι πιθανές φοροελαφρύνσεις που παραχωρούνται στον ανάδοχο (Cosco) περιλαμβάνουν στοιχεία κρατικής ενίσχυσης και, στην περίπτωση αυτή, κατά πόσον τέτοια στοιχεία συνάδουν με την κοινή αγορά, δεν έχει εξετασθεί …. η Επιτροπή θα ζητήσει από τις ελληνικές αρχές περαιτέρω πληροφορίες, προκειμένου να είναι σε θέση να εκτιμήσει κατά πόσον οι διατάξεις σχετικά με τη φορολόγηση, τις οποίες περιέχει η σύμβαση παραχώρησης με τον ανάδοχο, συμβιβάζονται με τους κοινοτικούς κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις. Εάν η Επιτροπή διαπιστώσει ότι οι εν λόγω διατάξεις ενδεχομένως συνεπάγονται πιθανή ασύμβατη κρατική ενίσχυση που χορηγείται στον ανάδοχο, θα διευρύνει το πεδίο της επίσημης διαδικασίας έρευνας, αποσκοπώντας να αντιμετωπίσει τα ζητήματα αυτά.”
To Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η Κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ σε σημερινή συνεδρίασή της συζήτησε τα αποτελέσματα των Εθνικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, ζητήματα λειτουργίας της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας, θέματα προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ και σημειώνει τα ακόλουθα:

1. Η Γραμματεία, θέλει πρώτ’ απ’ όλα να ευχαριστήσει θερμά τον κόσμο της Αριστεράς για την στήριξη που έδωσε με την ψήφο του στο ενωτικό εγχείρημα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το αποτέλεσμα των εκλογών κρίνεται ιδιαίτερα θετικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ενωτική προοπτική του, δεδομένων των δύσκολων συνθηκών, μέσα στις οποίες δόθηκε αυτή η μάχη.

Κύριο χαρακτηριστικό των εκλογών, η συντριβή της Νέας Δημοκρατίας, η οποία δεν αποτελεί ήττα προσώπων, αλλά συντριβή της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής της.

Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε, κυρίως, όχι από την πειστικότητα του πολιτικού του σχεδίου, αλλά από τη συντριβή της πολιτικής της Ν.Δ., γεγονός που υπογραμμίζει ότι η πολιτική της νέας κυβέρνησης θα κριθεί από το περιεχόμενό της, χωρίς αυταπάτες και φρούδες ελπίδες. Πολύ γρήγορα θα βρεθεί μπροστά σε έντονα προβλήματα.

Η αντι-ενωτική πολιτική του ΚΚΕ, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, φθάνει στα όριά της, κάτι που πρέπει να συνειδητοποιήσει η ηγεσία του, σε όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που πλήττονται από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Ο ΛΑΟΣ δεν κατάφερε να καρπωθεί μεγάλο μέρος από την κατάρρευση της Ν.Δ., ωστόσο φαίνεται να εδραιώνεται στο πολιτικό σκηνικό, ως μια δύναμη της ακραίας λαϊκιστικής δεξιάς, με τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.

Οι Οικολόγοι – Πράσινοι, παρότι έμειναν εκτός Βουλής είχαν μια αξιοσημείωτη εκλογική απήχηση. Παραμένει για μας ανοικτό το ζήτημα της Ριζοσπαστικής Οικολογίας.

2. Η πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, καθορίζεται από την απόκρουση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, το μέτωπο στον δικομματισμό και την προώθηση της ενωτικής προοπτικής μέσα στην Αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αξιοποιήσει την εκλογική του δύναμη για να κάνει πιο αποτελεσματική την πολιτική του στήριξη στους κοινωνικούς αγώνες, αλλά και για την άσκηση μιας ουσιαστικής και Αριστερής αντιπολίτευσης εντός και εκτός Βουλής, με εναλλακτικές προτάσεις, ενταγμένες στο συνολικό πρόγραμμα του.

Η ισχυρή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στη Βουλή από θέση αριστερής αντιπολίτευσης διεκδικεί όχι μόνο αποδυνάμωση της δικομματικής εναλλαγής και αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, αλλά κυρίως ενίσχυση της Αριστεράς που αντιστέκεται, διεκδικεί και καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις, με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζομένων, την ενεργητική προστασία του περιβάλλοντος, τη δημιουργία μιας κοινωνίας ελεύθερων και ίσων πολιτών και την υπεράσπιση της δημοκρατίας.



3. Η Γραμματεία αποφάσισε, ομόφωνα, να εισηγηθεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, την εκλογή του σ. Αλέξη Τσίπρα, στη θέση του Προέδρου της Κ.Ο.

4. Τέλος η Γραμματεία, αποφάσισε την σύγκληση της Οργανωτικής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης στο τέλος του Νοέμβρη 2009, με θέμα την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Γράφει ο Γρηγόρης Ψαριανός


Κάποιος φίλος μας αριστερός έγραψε κάπου ότι το σκορ στην κοινοβουλευτική ομάδα των 13 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι 8-5 υπέρ των αριστερών. Που σημαίνει ότι οι 5 μάλλον είναι δεξιοί. Τι ανήκεστος βλάβη!
Υπάρχουν αριστεροί ανάμεσά μας που σκέφτονται έτσι; Νόμιζα ότι μόνο στο ΚΚΕ και στις εξωκοινοβουλευτικές ομάδες αριστερούτσικων υπήρχαν. Τι ανοησία! Κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχει βλακόμετρο, ποιος ανακάλυψε και χειρίζεται το αριστερόμετρο;

Επίσης, διαβάζουμε στις εφημερίδες για προσκείμενους στο Ρεύμα, για προσκείμενους στους Ανανεωτικούς, για ανένταχτους και υπερτασικούς. Και όσο διαβάζεις τέτοια, τόσο περισσότερο κινδυνεύεις να γίνεις υπερτασικός με την ιατρική έννοια του όρου. Η καλή εφημερίδα «Τα Νέα» π.χ. είχε κι αυτή σκορ …5-5-3.


Αγαπητοί μου αριστεροί και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, δεν υπάρχουν σκορ εδώ. Δεν έχουμε γκολ, οφσάιντ, τρίποντα, βολές και καρφώματα. Δεν πρόκειται για ματς ή για κατς. Ούτε κάποιο παράξενο σπορ παίζεται εδώ, όπως σκουός, χόκεϋ με ελέφαντες ή μπάντμιντον. Και οι συσχετισμοί των αριστερών δυνάμεων και στη νέα Κ.Ο., αν θέλουν να ξέρουν μερικοί-μερικοί, είναι 13-0, όπου μηδέν είναι αυτοί που δεν χρειάζονται και δεκατρείς αυτοί που θα τραβήξουν κουπί ως ίσως η μόνη πραγματική πάλι αντιπολίτευση στις δεξιές διαχειριστικές λογικές της νέας κυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών. Και θα πιέζουν και θα αγωνίζονται για τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν και θα τις στηρίζουν, αν και εφόσον γίνονται.


Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι και συνοδοιπόροι, θα ήθελα να συγχαρώ όλους τους αριστερούς που στήριξαν σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή τον ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα αν προέρχονται από τον ΣΥΝ, από συνιστώσες ή είναι ανένταχτοι. Θα ήθελα να ξαναπώ ότι η μεγάλη δημοκρατική και ελεύθερη Αριστερά θα μπορούσε να μετράει ήδη διψήφια εκλογικά αποτελέσματα, αν δεν υπήρχαν διάφορες εμμονές, ιδεοληψίες, ιδεολογικές καθαρότητες και μονάδες μέτρησης αριστεροσύνης.


Η μεγάλη ελεύθερη δημοκρατική Αριστερά δεν γίνεται με άθροισμα ομάδων, ομαδούλων, γκρουπούσκουλων και με συγκολλήσεις και συμφωνίες ηγετικών στελεχίσκων που δεν έχουν εκλεγεί από πουθενά. Η ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά έχει πολύ δρόμο ακόμα. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγουν πρωτίστως πολιτικές και δευτερευόντως πρόσωπα. Αν υπάρχουν συνιστώσες με μηδενική επιρροή στο λαό και στα κινήματα και με κανέναν εκλεγμένο εκπρόσωπο, να το κοιτάξουν. Είναι δικό τους πρόβλημα. Και να μην κατηγορούν το "λαό" ότι ψηφίζει λάθος. Αυτοί είναι, αυτά έχουν.

Το 4,6% των αριστερών που μας ψήφισε είναι σκληρό καρύδι, φάνηκε πιο σοφό από τις ηγεσίες μας και δείχνει το δρόμο. Είναι ο αποφασισμένος σκληρός πυρήνας για τη μεγάλη Αριστερά. Ας μην το απογοητεύσουμε με τον ιδρυματισμό μας και ας μην το μολύνουμε με τις ενδοαριστερές μας λοιμώξεις.

Αν κάποιοι σύντροφοι νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μαζικός χώρος για στρατολόγηση οπαδών, κάνουν λάθος. Αν κάποιοι σύντροφοι νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ομαδούλες που περιμένουν απλώς τις επιχορηγήσεις από το αστικό κράτος για να το γκρεμίσουν, κάνουν λάθος. Αν κάποιοι σύντροφοι νομίζουν ότι ο ΣΥΝ είναι κάτι σαν ΚΚΕ β΄, παραλλαγή εκ Περισσού, ή σταλινοδογματικό εργαστήριο, κάνουν λάθος.

Αν κάποιοι σύντροφοι νομίζουν ότι είμαστε παράρτημα ή δεκανίκι του πανελλήνιου σοκ ή ευρωλιγούρηδες έτοιμοι να γλείψουμε το κοκαλάκι της σοσιαλδημοκρατίας, κάνουν λάθος. Το μόνο που κάνουν σωστά όλοι αυτοί είναι να δημιουργούν διαχωριστικές γραμμές και χάσματα. Ας το καταλάβουν πριν γίνουν εντελώς γραφικοί και ας το καταλάβουμε και όλοι εμείς πριν πέσουμε στη μαύρη τρύπα της ανυπαρξίας. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συντρόφους που με ψήφισαν, όπου κι αν ανήκουν. Venceremos! No pasaran!

Το μέλλον είναι Αριστερά.

Γρηγόρης Ψαριανός

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β΄ Αθήνας, που δεν ανήκει σε καμία συνιστώσα και σε καμία τάση.

(προγραμμένος και κατασυκοφαντούμενος, όχι μόνο από χρυσαυγίτες και ακροδεξιούς, αλλά και από συντρόφους μας της "αντισυστημικής" και "αντικαπιταλιστικής" Αριστεράς, οι οποίοι σε δεκάδες άθλια blog και site διασπείρουν χυδαιότατες και φτηνιάρικες φήμες ότι είμαι ιδιοκτήτης Ferrari, ότι έχω καταθέσεις στην Ελβετία, ότι είμαι ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων, ότι είμαι αριστοκράτης των Β.Π., ότι μένω στου Παπάγου (!), ότι έχω βίλα -όχι όπως το εννοούν οι Κύπριοι-, ότι είμαι εκπρόσωπος του αριστερού lifestyle, ένας άσχετος με την Αριστερά ραδιοφωνατζής, ένας κατά λάθος και από σπόντα βουλευτής -το έχουν πει και νεολαίοι του ΣΥΝ αυτό...-, ότι είμαι σεξιστής, αντιδραστικός, ότι παρενοχλώ σεξουαλικά συντρόφισσες-συνεργάτιδες στη Βουλή και ότι είμαι ενδεχομένως πράκτορας ξένων δυνάμεων, χαφιές της ασφάλειας, μίσθαρνο όργανο των ΜΜΕ, λακές της αστικής τάξης και άλλα τέτοια ωραία.)

Υ.Γ Με την ευκαιρία θα ήθελα όλους να μας παρακαλέσω να γελάμε περισσότερο, να αποκτήσουμε πιο τρυφερή σχέση με το χιούμορ και να απαλλαγούμε από τη σκυθρωπή σοβαροφάνεια και την πεποίθηση ότι κάθε ένας μας είναι κάτοχος της μόνης αλήθειας. Η αγέλαστη Αριστερά δεν πάει πουθενά, δεν έχει έμπνευση, προοπτική και μέλλον, όπως έλεγε ο αγαπημένος μας Μέντης Μποσταντζόγλου (ο Μποστ), που μάλλον δεν γνωρίζουν κάποιοι αγέλαστοι νεοαριστεροί. Επίσης, να υπενθυμίσω ότι ο Λένιν γέλαγε από το πρωί έως το βράδυ, σε αντίθεση με κάτι αριστερούς μουρτζούφληδες και η Ρόζα Λούξενμπουργκ και η Πασιονάρια δεν έμοιαζαν καθόλου με κάποιες σκυθρωπές δικές μας μεγαλοκοπέλες.

-Αν το κείμενο το διαβάσουν και από το ΚΚΕ, καλό θα τους κάνει

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Ανανεωμένη και δυναμική η νέα Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ

Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έδειξαν με την ψήφο τους την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουμε, εκλέγοντας με πολιτικά κριτήρια αυτούς που θα τους αντιπροσωπεύσουν στο κοινοβούλιο.
Από τα έδρανα λείπουν φυσικά κάποια ονόματα, όπως των συντρόφων Παπαγιαννάκη, Αλαβάνου, Δραγασάκη, Φιλίνη και μερικών ακόμα.
Αλλά νομίζω ότι η κοινοβουλευτική μας ομάδα είναι η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ
Ο Αλ. Τσίπρας και άλλοι 4 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εκλέγονται για πρώτη φορά στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Η ανανεωμένη Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελείται από 13 βουλευτές, έχει πανελλαδική διάρθρωση, ανταποκρίνεται δηλαδή στην ομοιογενή γεωγραφικά εξάπλωση του σχήματος.
Αναλυτικά εκλέγονται:
Α' Αθήνας, Αλέξης Τσίπρας
Β' Αθήνας, Φώτης Κουβέλης ,Δημήτρης Παπαδημούλης, Γρηγόρης Ψαριανός
Ν. Αττικής Θανάσης Λεβέντης
Α' Πειραιά Θοδωρής Δρίτσας
Β' Πειραιά Παναγιώτης Λαφαζάνης
Α' Θεσσαλονίκης Τάσος Κουράκης
Β' Θεσσαλονίκης Λίτσα Αμμανατίδου- Πασχαλίδου
Ν. Αχαΐας Νίκος Τσούκαλης
Ν. Ηρακλείου Κρήτης Μιχάλης Κριτσωτάκης
Ν. Λάρισας Ηρώ Διώτη
Επικρατείας Βασίλης Μουλόπουλος

Τηλεφώνημα Χριστόφια στον Τσίπρα


Ένα σημαντικό τηλεφώνημα δέχτηκε χθες ο Αλέξης Τσίπρας. Ήταν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος θέλησε να τον συγχαρεί προσωπικά για το επιτυχημένο εκλογικό αποτέλεσμα. "Ήταν πολύ σημαντική η προσπάθεια που κάνατε", του είπε, χαιρετίζοντας και τη δική του προεκλογική παρουσία. Ο Δ. Χριστόφιας ζήτησε από τον Αλ. Τσίπρα "να μεταφέρει σε όλους τους συντρόφους του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ τις δικές του ευχές, αλλά και του ΑΚΕΛ". Οι δύο άνδρες συνομίλησαν και για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και συμφώνησαν ότι θα πρέπει να τα πουν διά ζώσης.

ΑΠΟ ΤΟΝ Α.ΤΣΑΤΣΑΡΩΝΗ