Μορφονιός Ν.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/03/2010
Τον σημαντικό ρόλο που μπορεί να επιτελέσει το σχολείο στην καταπολέμηση της ξενοφοβίας και την προώθηση της ομαλής ένταξης των μεταναστών, έχουν αποδείξει έμπρακτα με τη δράση τους οι εκπαιδευτικοί του 132ου δημοτικού σχολείου στην Γκράβα, διευθύντρια του οποίου είναι η γνωστή πλέον Στέλλα Πρωτονοταρίου. Η δασκάλα, που παραπέμφθηκε σε δίκη για τα μαθήματα στο σχολείο της σε μετανάστες, γονείς και μαθητές, μιλάει στην "Αυγή" για τα αποτελέσματα των διαπολιτισμικών δράσεων στην καλλιέργεια της αρμονικής συμβίωσης Ελλήνων και μεταναστών.
"Διαβάστε περισσότερα".
Στο σχολείο σας εφαρμόσατε μια σειρά από διαπολιτισμικές δράσεις, μαθήματα στη μητρική γλώσσα των μεταναστών μαθητών, μαθήματα ελληνικών σε γονείς. Ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτής της πρωτοβουλίας;
Παρατηρήσαμε αλλαγές όχι μόνο στους μαθητές και στις μαθήτριές μας, αλλά και στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς του σχολείου. Τα παιδιά έρχονταν με χαρά στο σχολείο, ενισχύθηκε η αυτοεκτίμηση και ο αυτοσεβασμός τους, ανέπτυξαν τις μεταξύ τους σχέσεις, δεν παρατηρούνταν τάσεις απομόνωσης, αποκλεισμού και περιθωριοποίησης. Οι μετανάστες μαθητές και μαθήτριες εντάχθηκαν ευκολότερα και γρήγορα στο πλαίσιο του σχολείου. Όλα τα παιδιά βελτιώθηκαν στα μαθήματα. Εκείνα που παρακολουθούσαν τα μαθήματα μητρικής γλώσσας, βοηθήθηκαν στις γενικότερες επιδόσεις τους. Σταμάτησαν επίσης φαινόμενα βίας, ξενοφοβίας και ρατσισμού ανάμεσα σε παιδιά, αλλά και σε γονείς, και επιπλέον σταμάτησαν οι μαθητικές διαρροές.
Και στους γονείς είχαμε σημαντικά αποτελέσματα: Δημιουργήθηκε σύλλογος γονέων, στον οποίο συμμετείχαν ισότιμα και συνεργάζονταν μετανάστες και Έλληνες γονείς. Όλοι οι γονείς ανέπτυξαν σχέση μεταξύ τους και με τους εκπαιδευτικούς και υποστήριξαν τις πρωτοβουλίες του σχολείου, συμμετέχοντας ενεργά στις δραστηριότητές του. Επίσης απευθύνονταν στο σχολείο για συμβουλή και υποστήριξη.
Όμως κι εμείς, οι εκπαιδευτικοί αποκτήσαμε γνώσεις και μεθοδολογικά εργαλεία, ώστε να μπορούμε να διαχειριζόμαστε δημιουργικά την ετερογένεια του μαθητικού πληθυσμού στις τάξεις μας και επίσης να αντιμετωπίζουμε με άνεση προβλήματα που αφορούν στην επικοινωνία μας με τους γονείς. Αναπτύξαμε τις μεταξύ μας σχέσεις και τη συνεργασία μας και σε κάποια θέματα που αφορούν τα παιδιά και το σχολείο μπορώ να πω ότι αλλάξαμε αντιλήψεις και συμπεριφορά.
-Με φόντο το νέο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια και τα “τεστ γλώσσας και ιστορίας” αναδείχθηκε έντονα το πρόβλημα των διαλυμένων κρατικών δομών εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες. Πώς με βάση την εμπειρία σας θα έπρεπε η πολιτεία να οργανώσει ουσιαστικές δομές εκμάθησης;
Εκείνο που σίγουρα μπορώ να υποστηρίξω από την εμπειρία μας στο 132 είναι ότι μαθήματα ελληνικής γλώσσας για τους γονείς μετανάστες μπορούν να γίνονται με αποτελεσματικότητα στο πλαίσιο του σχολείου. Ιδιαίτερα για τις μητέρες, που συμβαίνει να έχουν την ευθύνη του σπιτιού, των παιδιών, να εργάζονται και συχνά κάποιες από αυτές να δυσκολεύονται ή να μην τους επιτρέπεται λόγω θρησκευτικών και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων να πηγαίνουν σε άλλο χώρο, το σχολείο προσφέρεται για τη διδασκαλία ελληνικών. Από τα μαθήματα στο σχολείο, στα οποία δώσαμε έμφαση στην επικοινωνιακή χρήση της γλώσσας βάση μιας θεματολογίας που οι ίδιοι οι γονείς επέλεγαν και που ανταποκρινόταν στις ανάγκες τους, πέρασαν 150 περίπου μετανάστες γονείς. Η ανταπόκρισή τους ήταν δηλαδή μεγάλη και με πολύ ενδιαφέρον.
-Μετά από περίπου δυόμισι χρόνια δικαστικού αγώνα, δικαιωθήκατε πανηγυρικά και πριν λίγες μέρες επιστρέψατε στο σχολείο σας. Πώς σας υποδέχτηκαν οι μαθητές και γονείς; Θα συνεχίσετε τα προγράμματα που διεκόπησαν βίαια λόγω της εκτόπισής σας από το σχολείο;
Η δικαίωση του έργου του 132 και των εκπαιδευτικών του ήταν φυσικά η αθώωση η δική μου και της δασκάλας αλβανικής μητρικής γλώσσας. Η δικαίωσή μας όμως ολοκληρώθηκε με την επιστροφή μου στο σχολείο. Και δεν σας κρύβω ότι το κλίμα ήταν συγκινητικό. Ένα πανηγύρι χαράς, αγάπης, προσδοκιών από παιδιά, γονείς και τους συναδέλφους μου που μαζί δώσαμε όλες τις μάχες. Να σας θυμίσω εδώ ότι σε όλο αυτό τον αγώνα είχαμε πάντα την υποστήριξη της πλειονότητας των γονέων του σχολείου, Ελλήνων και μεταναστών.
Όσο για τη συνέχιση, τη διεύρυνση ή την αλλαγή των προγραμμάτων που έχει αυτή τη στιγμή ανάγκη η σχολική κοινότητα του 132, χρειάζεται χρόνος, σκέψη, δουλειά… Σε πρώτη φάση ξεκινήσαμε ήδη τη διερεύνηση των αναγκών των παιδιών για να πάρουμε τα αναγκαία μέτρα για την υποστήριξή τους και παράλληλα, αρχίσαμε τη συζήτηση για την οργάνωση και εφαρμογή δραστηριοτήτων αναφορικά με την επιμόρφωση εκπαιδευτικών και γονέων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου