Καταρρέουν αρχοντικά στον Κάμπο Χίου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Βασιλης Aγιαννιδης

ΜΝΗΜΕΙΑ. Οι εύποροι Χιώτες κληροδότησαν δεκάδες ακίνητα στο Νοσοκομείο Χίου προκειμένου να συνεχίζεται απρόσκοπτα το κοινωφελές έργο του. Σε δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας «Αλήθεια», την 4η Αυγούστου 2004, φαίνονται στην κατοχή του νοσοκομείου 53 σπίτια, διαμερίσματα και περιβόλια. Πολλά από αυτά βρίσκονται στον ιστορικό οικισμό του Κάμπου, είναι κηρυγμένα διατηρητέα μνημεία και προστατεύονται από τις διατάξεις του νόμου 3028/2002 «για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς». Παραδόθηκαν στο νοσοκομείο από τους κληροδότες σε καλή κατάσταση, ήδη ενοικιασμένα ή εκμεταλλεύσιμα χάρη στην καλλιέργεια εσπεριδοειδών. Σταδιακά, εφόσον δεν έγινε κάποια επισκευή, τα σπίτια ξενοικιάστηκαν και ερειπώθηκαν μαζί με τα περιβόλια τους, που εγκαταλείφθηκαν και αυτά.

Παρά το γεγονός πως το νοσοκομείο υποχρεούται, όπως κάθε ιδιοκτήτης ιστορικού κτιρίου, να μεριμνά για τις εργασίες στερέωσης και προστασίας των ετοιμόρροπων κτισμάτων δεν γίνεται καμία ενέργεια προς αυτήν την κατεύθυνση.

Τα περισσότερα οικοδομήματα καταρρέουν εφόσον δεν υπάρχει φροντίδα για την αποκατάστασή τους, λόγω της κακής κατάστασής τους παραμένουν ανεκμετάλλευτα και δεν αποφέρουν κανένα έσοδο στο ίδρυμα και, τέλος, λεηλατούνται συνέχεια αφού δεν λήφθηκαν μέτρα για την προστασία τους.

Πριν από λίγες ημέρες, με πρόφαση την επικινδυνότητα ενός τοίχου της πρόσοψης στον «πύργο» Σκυλίτση, στον Κάμπο, ο Δήμος Χίου κατεδάφισε το ήμισυ ενός κτίσματος του 15ου αιώνα, σύμφωνα με τη χρονολόγησή του από την αρχιτέκτονα κ. Μαρία Ξύδα. Πέρυσι, χωρίς ουσιαστικό λόγο, κόπηκε ένα αιωνόβιο δέντρο στην αυλή της έπαυλης Βιτιάδη με τέτοιο τρόπο ώστε να πέσει πάνω στην εξωτερική σκάλα και να την καταστρέψει εντελώς.

Κάποια από τα αρχοντικά, νυν ιδιοκτησίας του Σκυλίτσειου Νοσοκομείου Χίου, τα οποία καταρρέουν είναι το μέγαρο του Ζωρζή Δρομοκαΐτη το οποίο οικοδομήθηκε το 1879, η νεοκλασική οικία Μηλιάδη - Κοκκάλη του τέλους του 19ου αιώνα, η οικία Μενιάδου του 1866, ο «πύργος» Καλουτά του οποίου ένα τμήμα οικοδομήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα και ένα άλλο το 1871, η έπαυλη Σουρέ-Λεμάνη-Φαφαλιού του τέλους του 19ου αιώνα και πολλά άλλα εξίσου ενδιαφέροντα από αρχιτεκτονική και ιστορική άποψη. Οι κάτοικοι και τα πολιτιστικά σωματεία του νησιού ζητούν την προστασία των διατηρητέων μνημείων, διότι η πολιτιστική κληρονομιά του τόπου τους ανήκει σε όλους και κανένας δεν έχει δικαίωμα να την καταστρέφει. Ζητούν επίσης την αξιοποίηση της περιουσίας του νοσοκομείου, ώστε να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο κληροδοτήθηκε στο ίδρυμα.