Του Χρήστου Κολιδά - Τσακόπουλου
Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις διάφορες τοποθετήσεις συλλογικοτήτων, παραγόντων συνιστωσών και αυτοαποκαλούμενων ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τα τεκταινόμενα στις τάσεις και τις ομάδες του ΣΥΝ.
Ορισμένα φαινόμενα είναι έως τραγελαφικά κατά τη γνώμη μου και θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την κατάσταση όπως πραγματικά είναι και όπως αποκαλύπτεται το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο των αντιθέσεων στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Το υπόβαθρο αυτό δεν είναι ενδημικό της δικιάς μας μόνο αριστεράς αλλά περιέχει τα γενικότερα θεωρητικά ζητήματα της νέας αριστεράς, που πήραν δραματικό χαρακτήρα μετά τις καταρρεύσεις των καθεστώτων του «υπαρκτού», που έχουν σαφή οριοθέτηση με τα παλιά σταλινικά και άλλα δογματικά πρότυπα και τείνουν να συγκροτήσουν τη νέα ανανεωτική στρατηγική.
Θα προσπαθήσω να πω τα πράγματα με το όνομά τους, με σκοπό να γίνει ο διάλογος όχι με ανομολόγητες προθέσεις και τακτικισμό αλλά στην ουσία των θεωρητικών, ιδεολογικών και πολιτικών επιλογών.
Βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται, με ορισμένους παράγοντες που έπαιξαν μοιραίο ρόλο στις διάφορες, ιστορικά, διασπάσεις της αριστεράς, με επίδικο τη νέα φυσιογνωμία και στρατηγική της, να διεκδικούν πάλι σήμερα πρωταγωνιστικό ρόλο, λειτουργώντας με τον ίδιο τακτικίστικο και αποϊδεολογικοποιημένο τρόπο.
Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, σταλινικής, τροτσκιστικής ή μαοϊκής προέλευσης, με συγκροτημένη αντίστοιχη ιδεολογία, προγραμματική πλατφόρμα, στρατηγική και οργανωτική δομή κόμματος νέου τύπου, κάνουν προτάσεις οργανωτίστικου χαρακτήρα για τον ΣΥΡΙΖΑ, στην κατεύθυνση οιονεί κόμματος, αποσιωπώντας συστηματικά τα σοβαρά θεωρητικά ζητήματα στρατηγικού χαρακτήρα, όπως το θέμα του δρόμου προς τον σοσιαλισμό, των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών, της φύσης της εξουσίας σ' αυτόν (π.χ. δικτατορία του προλεταριάτου;), της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής (π.χ. κρατικισμός;) κ.ά. Ζητήματα που συνδέονται άμεσα με την χάραξη της τρέχουσας πολιτικής, πράγμα που εκφράστηκε έντονα πριν τις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές και εξακολουθεί να εκφράζεται και σήμερα στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. (Βλέπε 15 προγραμματικά σημεία, πολιτική συνεργασίας με το σταλινικό ΚΚΕ, εναλλακτική πρόταση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στάση απέναντι στην Ε.Ε. και την ευρωπαϊκή πολιτική, συντεχνιακή πολιτική, στάση απέναντι στην τυφλή βία κ.ά.).
Η αποσιώπηση γίνεται, πιστεύω, γιατί έχουν τη λογική της πρωτοπορίας στον μετωπικό χαρακτήρα που θέλουν να δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον δογματισμό της θεολογικής αξίας της ιδεολογίας και της κατοχής της απόλυτης αλήθειας στα θέματα θεωρίας και στρατηγικής.
Αυτό αν δε λέγεται τακτική διολίσθησης του ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτικό φορέα με φυσιογνωμία και στρατηγική τα παλιά δογματικά πρότυπα, τότε τι είναι;
Η ιστορία των διαφόρων παραγόντων που αυτοονομάζονται «ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ», που θέλουν να παίξουν ηγετικό ρόλο ως εκπρόσωποι χωρίς ιδεολογία της «συνιστώσας» των ανένταχτων και που δεν έχουν καμιά σχέση με απλούς συντρόφους της βάσης, που απλώς δεν είναι πουθενά οργανωμένοι αλλά αισθάνονται αριστεροί και πρόσκεινται ιδεολογικά σε κάποιο από τα ρεύματα της αριστεράς, αποτελεί ένα άλλο ανέκδοτο στα διαδραματιζόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι σύντροφοι των ιστολογίων, του διαδικτύου και της αντισυστημικής αριστεράς, που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο πολιτικό φορέα, αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, πρέπει να καταλάβουν ότι αυτοί που προωθούν σήμερα τη διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα είναι εξουσιαστές και υπερσυγκεντρωτικοί παλαιού τύπου και ότι ο κινηματικός, αμεσοδημοκρατικός χαρακτήρας του κόμματος της ανανεωτικής αριστεράς είναι και παραμένει το ζητούμενο.
Η κατάσταση στο ΣΥΝ
Ο σ. Τσίπρας, που θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως στρατηγική επιλογή, έχει κάνει πρόσφατα δύο ντρίπλες, μία προς τα «αριστερά» και μία προς τα «δεξιά» του: -Ενιαίο πολυτασικό κόμμα; ρωτάει. Και απαντάει : Ναι, αλλά με τη δημοκρατία να λειτουργεί από τη βάση ως την κορυφή και όχι στην κορυφή να υπάρχει ο συγκεντρωτισμός των συνιστωσών. Και προσθέτει:
- Το κόμμα αυτό να είναι ευρωπαϊκού προσανατολισμού, με συμμετοχή στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), τον ευρωπαϊκό πολιτικό σχηματισμό, με τον οποίο φαίνεται να διαφωνούν οι συνιστώσες, μιας και συμμετέχει σ' αυτόν μόνο ο ΣΥΝ και είναι παρατηρητής η ΑΚΟΑ. Άμεσα προτείνει να εφαρμοστεί η πρόταση Φλαμπουράρη. Όσον αφορά τη φυσιογνωμία και τη στρατηγική του ενιαίου αυτού πολυτασικού κόμματος, το θέμα μεταφέρεται στις ελληνικές καλένδες του έργου μιας επιτροπής. Η όλη ιστορία φαντάζει σαν παιχνίδι κορυφών.
Ο σ. Λαφαζάνης και άλλοι του Ρεύματος διαφωνούν, συμφωνώντας μαζί του στην πρόταση Φλαμπουράρη και φαίνεται να ταυτίζονται με τις συνιστώσες, στη γραμμή της άμεσης διολίσθησης, χωρίς «σημαίες ευκαιρίας», όπως είπε ο σ. Λεουτσάκος.
Οι σύντροφοι στην Π.Γ. της Ανανεωτικής Πτέρυγας, δια του κειμένου του σ. Λυκούδη, φαίνεται να υπερεκτιμούν την τακτική της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ, ξεχνούν, στην πρότασή τους, τα σοβαρά προβλήματα στρατηγικής, που συνδέονται με τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, που υπάρχουν εξ αρχής στη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο ΣΥΝ και προτείνουν ως λύση την καταγραφή των ανένταχτων στις πολιτικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπέρασμα:
Το πρόβλημα και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολογικό. Το ποια στρατηγική θα υπερισχύσει.
Η τριτοδιεθνιστική των μετώπων και των σταδίων, που ακολουθεί και το ΚΚΕ, παραπέμπει σε καθεστώτα τύπου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και καθηλώνει την αριστερά στο περιθώριο της κοινωνίας και που κυριαρχεί στη γραμμή της διολίσθησης του ΣΥΡΙΖΑ σε οιονεί κόμμα ή η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου, που περιλαμβάνει την άρνηση της βίας για την κατάληψη της εξουσίας, την άμεση δημοκρατία, τις δομικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις με τη συναίνεση της πλειοψηφίας του λαού, την αυτοδιαχείριση, τον κινηματικό, αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος και την πολιτική κοινωνία των πολιτών;
Στρατηγική που συνδέεται με τη χάραξη αντίστοιχης πολιτικής κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών και πολιτικών θέσεων για την άσκηση της τρέχουσας πολιτικής στη χώρα μας, στην Ευρώπη και διεθνώς, αντινεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης, στη βάση των σύγχρονων προβλημάτων μιας κοινωνικής πραγματικότητας και ενός συστήματος που βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης.
Φυσιογνωμία, στρατηγική και πολιτική που θα αναδείξει τον ηγεμονικό, κινηματικό, πλειοψηφικό ρόλο της αριστεράς, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες αυτής της παγκόσμιας κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνική, πολιτισμική και ηθική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου