Αναγνώστες

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Δημήτρης Παπαδημούλης: Αναβίωση εσωστρεφών αντιπαραθέσεων, και καλλιέργεια μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ενός «αντι-συνασπισμικού» κλίματος


Μιλώντας σήμερα στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ (Π. Τσούτσιας – Ν. Σαράντης), ο βουλευτής Β’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων, τα εξής:

Στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησαν τα εξής: Η ομιλία του Αλέκου του Αλαβάνου, ο οποίος είπε επί της ουσίας στην Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ «πάρτε πόδι, κάνετε κακό».

«Η ομιλία του Αλ. Αλαβάνου ήταν μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη. Μετά από μια πολύμηνη απουσία και πλήρη αποχή από τις τελευταίες εκλογές, αποτελεί επί της ουσίας, πλήρη μεταστροφή σε όσα ήξερε ο κόσμος ότι συμβολίζει και εκφράζει ο Αλ. Αλαβάνος όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που είδα είναι τον Αλ. Αλαβάνο να επιτίθεται με σφοδρότητα στο διάδοχό του στην προεδρία του Συνασπισμού, που ο ίδιος πρότεινε, να επιτίθεται στο κόμμα του, το Συνασπισμό, που τον τίμησε για δεκαετίες με τα ύπατα αξιώματα, και να επιτίθεται και στην πολιτική που ο ίδιος ακολούθησε για χρόνια, όσο ήταν στο τιμόνι.»

Υπάρχει εξήγηση;

«Η μόνη πολιτική ερμηνεία που μπορώ να δώσω είναι ότι προσπαθεί να στρέψει ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, το πιο αριστερίστικο, εναντίον του κόμματός του, του Συνασπισμού, χωρίς να διστάζει, για να το πετύχει, να υιοθετεί απόψεις και προτάσεις που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με όσα ο ίδιος ο Αλέκος έκανε ως Πρόεδρος του Συνασπισμού και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, έως πρόσφατα.

Θυμάμαι τον Αλέκο, πριν από λίγους μήνες, στην κηδεία του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, δακρυσμένος να κάνει ύμνο στον αριστερό ευρωπαϊσμό και να λέει ότι αυτή η πολιτική δικαιώθηκε. Θυμάμαι τον Αλέκο Αλαβάνο, μετά τις ευρωεκλογές, να λέει ότι δεν πήγαμε καλά γιατί κόψαμε το κεφάλι του καλύτερου ευρωβουλευτή, ασκώντας κριτική στην ηγεσία του Συνασπισμού, και έτσι αποξενωθήκαμε από το ρεύμα το ανανεωτικό, του αριστερού ευρωπαϊσμού, το οποίο εκφράζει ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής και εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Όσα είπε χθες ο Αλέκος είναι σε ευθεία αντίθεση με όσα σας ανέφερα. Και ακόμη, θέλει να μας διώξει από πού; Από το κόμμα του Συνασπισμού που το συνιδρύσαμε, μαζί και με τον Αλέκο και του οποίου τώρα αποφεύγει να πει αν παραμένει μέλος;»

Πώς είδατε και τις δηλώσεις του κ. Κύρκου;

«Η θέση μου είναι απολύτως σαφής και κατηγορηματική. Διεκδικώ, μαζί με χιλιάδες άλλους αριστερούς που εμπνεόμαστε από τις ίδιες απόψεις και την ίδια διαδρομή, την ισχυροποίηση του Συνασπισμού και των ανανεωτικών του χαρακτηριστικών, τον απόλυτο σεβασμό στη δημοκρατία, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και της αριστεράς. Είμαι απολύτως αντίθετος στη διάλυση και στη διάχυση του Συνασπισμού μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα οιονεί ενιαίο κόμμα. Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει μια ακόμη πιο πλατιά πολιτική συμμαχία, που να ανοιχτεί στο σοσιαλιστικό και στον οικολογικό χώρο και ότι αν μετατραπεί σε ένα ενιαίο κόμμα, θα γίνει ένα πιο στενό σχήμα από αυτό που ήδη είναι. Ακούω με σεβασμό όλες τις απόψεις, ακόμη κι αν δεν τις συμμερίζομαι.»

Για την διήμερη σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

«Δυστυχώς σφραγίστηκε από την αναβίωση εσωστρεφών αντιπαραθέσεων, και την καλλιέργεια μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ενός «αντι-συνασπισμικού» κλίματος, όταν όλοι γνωρίζουν πως ο Συνασπισμός είναι η πολύ μεγάλη συνιστώσα αυτού του συμμαχικού σχήματος. Ο κόσμος που μας έδωσε το 4,6%, παρά το αυτοκαταστροφικό καλοκαίρι που ζήσαμε, με τις γνωστές ηγετικές συμπεριφορές, περιμένει από μας να είμαστε συνεπείς σε όσα του υποσχεθήκαμε με το πρόγραμμά μας. Να κάνουμε μια αντιπολίτευση αριστερή στη νέα κυβέρνηση. Κυρίως να είμαστε παρόντες, με προτάσεις, με διεκδικήσεις, με αγώνες, εκεί που υποφέρει η ξεχασμένη κοινωνία και οι ασθενέστεροι. Το να κοιτάμε τον αφαλό μας και να δημιουργείται ένα κλίμα άγονων εσωτερικών αντιπαραθέσεων, με το να προσπαθούμε να μετατοπίσουμε τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ όχι προς τα εκεί που μας θέλει ο κόσμος, αλλά προς ένα χώρο μιας εξωκοινοβουλευτικής και αντισυστημικής αριστεράς, αυτό νομίζω ότι επιτείνει τα αδιέξοδα. Όσοι το επιχειρούν, νομίζω ότι είναι σε λάθος δρόμο. Θα ήθελα τον Αλέκο Αλαβάνο όπως τον γνωρίζαμε παλιά. Να βάζει το «εμείς» πάνω από το «εγώ» και να βοηθάει στη συλλογική προσπάθεια. Πολύ περισσότερο που σήμερα στο τιμόνι του κόμματος του Συνασπισμού βρίσκεται ένα πρόσωπο που ο ίδιος πρότεινε. Όπως ξέρετε, εγώ είχα ψηφίσει τον Φώτη Κουβέλη. Αλλά θέλω να θυμίσω ότι όταν δίναμε τη σκληρή μάχη των εκλογών του Οκτωβρίου, ξεκινώντας από την αγωνία «μπαίνουμε –δεν μπαίνουμε στη Βουλή», ο Κουβέλης και ο Παπαδημούλης ήταν, μαζί με δεκάδες χιλιάδες αριστερούς, δίπλα στον Τσίπρα. Ο Αλέκος, παρότι όλοι το περιμέναμε, δεν έκανε ούτε μια δήλωση «ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ».»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ

Ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε μέλη άλλου κόμματος
30/11/2009
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε τη σοβαρή κρίση και τα αδιέξοδα του σχήματος.Ερήμην της πολιτικής συγκυρίας, σε μια ατέρμονη και εσωστρεφή οργανωτίστικη συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στη βαθμιαία μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα με επιλογές κορυφών που δεν ικανοποιούν καμία πλευρά.Οφείλουμε κατηγορηματικά να υπενθυμίσουμε ότι ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε μέλη άλλου κόμματος.Εκφράζουμε απ΄ αυτή την άποψη την αντίθεσή μας με την ηγεσία του ΣΥΝ, η οποία, κατά παραβίαση των αποφάσεων της ΚΠΕ, προχώρησε στη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σε συμφωνίες που ρευστοποιούν του ΣΥΝ.Επιμένουμε στην ανάγκη επανακαθορισμού των σχέσεων ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και διεύρυνσης των συμμαχιών μας προς τον χώρο των αριστερών σοσιαλιστών και των Οικολόγων –Πράσινων.Σε κάθε περίπτωση η εξωστρεφής δράση με την αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση και ένα εναλλακτικό σχέδιο για την κοινωνία αποτελούν τα μεγάλα πολιτικά διακυβεύματα για το κόμμα μας.Τέλος η διχαστική, αντισυνασπισμική και υβριστική για την ανανεωτική αριστερά παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου, η οποία υπαγορεύεται από προφανείς σκοπιμότητες, προσβάλλει χιλιάδες αγωνιστές του κόμματός μας και της ανανέωσης του αριστερού κινήματος. Ο Αλέκος Αλαβάνος, αρκετά αργά βέβαια, περνάει την παιδική αρρώστια του κομμουνισμού: Τον αριστερισμό.Η Ανανεωτική Πτέρυγα καλεί τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος να αγωνιστούμε όλοι μαζί, μακριά από λαϊκισμούς και αριστερισμούς, για μια νέα πορεία του ΣΥΝ με κύριο μέλημα τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας.Αθήνα, 30/11/09

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Ροτζέριο Μορέιρα: Το Μπλόκο δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας ή προπαγάνδας


Ταμίας και μέλος της εθνικής ηγεσίας του Μπλόκο της Αριστεράς στην Πορτογαλία, ο Ροτζέριο Μορέιρα βρέθηκε για λίγες ημέρες στην Αθήνα και με την ευκαιρία αυτή μίλησε στην "Κ.Α." για το Μπλόκο που τον περασμένο Φεβρουάριο έκλεισε δέκα χρόνια ζωής. Στις πρόσφατες εκλογές το Μπλόκο εξέλεξε, με σχεδόν 10%, 16 βουλευτές επί συνόλου 230, και το ΚΚ 15, ενώ όταν δημιουργήθηκε είχε εκλέξει μόλις 2 βουλευτές, στη Λισσαβώνα. Σήμερα οι 16 βουλευτές του προέρχονται πια από 9 επαρχίες. "Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δώσουμε ελπίδα στους ανθρώπους" λέει ο Ροτζέριο Μορέιρα, υπογραμμίζοντας ότι "με το Μπλόκο ξεκίνησαν οι αλλαγές στην Αριστερά της Πορτογαλίας αλλά δεν τελειώνουν με αυτό. Θέλουμε η Αριστερά να βρίσκει νικηφόρες λύσεις".

* Πώς δημιουργήθηκε το Μπλόκο;

Πρόκειται για κόμμα-κίνημα, όχι συνασπισμό κομμάτων που προήλθε από τρία μικρά κόμματα. Ένα τροτσκιστικής έμπνευσης, ένα πρώην φιλοαλβανικό και το δικό μας, ένα μικρό κόμμα των πρώην μελών του ΚΚ και άλλων αριστερών. Το 1999 αυτά τα τρία κόμματα αποφάσισαν τη δημιουργία του Μπλόκο. Τα διαφορετικά ρεύματα που το αποτέλεσαν, διαλύθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Τα τρία κόμματα αποσύρθηκαν, αποφάσισαν ότι δεν θα λαμβάνουν σημαντικές δημόσιες πρωτοβουλίες, μετατράπηκαν σε ενώσεις πολιτικού διαλόγου. Το Μπλόκο συζητά τις πολιτικές πρωτοβουλίες, την πολιτική δράση, τις προτάσεις για την καθημερινότητα, δεν κατακλύζεται από τον ιδεολογικό διάλογο σχετικά με το τι έγινε στο εργατικό κίνημα, κοκ.

* Σήμερα, πώς λειτουργεί το Μπλόκο; Υπάρχουν ποσοστώσεις των ρευμάτων;

Μετά από τη δημιουργία του, εισήλθαν στο Μπλόκο κι άλλες ομάδες. Οι τρεις πρώτες αποτελούν την πλειοψηφία, αντιπροσωπεύονται στα συνέδρια του Μπλόκο κάθε δύο χρόνια, ενωμένα, με την ίδια πολιτική πλατφόρμα. Αποτελούν περίπου το 80% των μελών της εθνικής ηγεσίας. Υπάρχουν κι άλλα ρεύματα που έχουν τις δικές τους πλατφόρμες και εκπροσωπούνται στην εθνική ηγεσία του κινήματος.

* Και το σύστημα λειτουργεί αποτελεσματικά;

Είμαστε ένα πλουραλιστικό κίνημα, συζητάμε, όλες οι πλατφόρμες μετέχουν στις συζητήσεις υπό τις ίδιες συνθήκες, τα ίδια δικαιώματα και όλες οι ψηφοφορίες είναι μυστικές, οι εκλογές γίνονται με μυστικότητα. Υπάρχει αναλογικότητα στην εθνική ηγεσία του Μπλόκο, όχι στο Πολιτικό Γραφείο. Το γεγονός ότι η ιδρυτική του Μπλόκο πλειοψηφία κατεβάζει ενιαία πλατφόρμα δεν αποκλείει τις εσωτερικές διαφορές. Αλλά συνυπάρχουμε με πολιτικές προτάσεις - αυτό είναι το μοντέλο.

* Στο καταστατικό υπάρχουν τα ρεύματα;

Προβλέπεται το δικαίωμα των τάσεων αλλά μόνο για εκείνες που το διεκδικούν. Η πλειοψηφία δεν χαρακτηρίζεται ως τάση. Οι ομάδες που θεωρούν ότι είναι τάσεις μπορούν να στέλνουν ντοκουμέντα στα μέλη, να μετέχουν στις συζητήσεις. Ο πλουραλισμός των διαφόρων λιστών υπάρχει παντού στο Μπλόκο, κυρίως στις τοπικές δομές, στις διάφορες ομάδες εργασίας, συντονισμού... Υπάρχει μια ομάδα της άκρας αριστεράς, που ονομάζεται ρήξη, που μπήκε στο Μπλόκο, λίγο μετά από τη δημιουργία του και που παραμένει ως ρεύμα, με τη δική του ταυτότητα - πολλές φορές δεν συμφωνεί με την πλειοψηφία. Έχουμε καταφέρει να έχουμε κοινή πολιτική πλατφόρμα καθόλη τη δραστηριότητά μας εκτός από την περίοδο των συνεδρίων, όπου γίνεται συζήτηση όλων των διαφορετικών απόψεων. Πετύχαμε να έχουμε αυτή την πλουραλιστική φωνή. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα, και το θεωρώ πολύ σημαντικό για την οικοδόμηση του Μπλόκο, της εμπιστοσύνης μεταξύ των ηγετικών πυρήνων, των βασικών ηγετών που συμφώνησαν πριν από τη δημιουργία του. Η οικοδόμηση ακριβώς σχέσεων εμπιστοσύνης, όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων αλλά και με τους ανεξάρτητους. Και θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Αρχικά υπήρχαν κι άλλα κόμματα που ήθελαν να μπουν στο Μπλόκο. Αλλά κρίναμε ότι αν υπήρχε μια τεράστια «ομπρέλα» κομμάτων, τα πράγματα δεν θα προχωρούσαν. Προχωρήσαμε με όσους είχαν δημιουργήσει αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης και μπορούσαν να κτίσουν κάτι το κοινό.

* Ποιες οι σχέσεις με το Κ.Κ.;

Έχουμε πολλές συγκλίσεις σε κοινοβουλευτικό, σε τοπικό επίπεδο. Αλλά δεν έχουμε σημαντικές θεσμικές σχέσεις. Εμείς θεωρούμε ότι το Μπλόκο συνέβαλε σημαντικά στην αλλαγή της πορτογαλικής αριστεράς αλλά δεν είναι το κέντρο της αριστεράς. Πρέπει να γίνουν κι άλλες αλλαγές στην αριστερά προκειμένου αυτή να μπορεί να αναλάβει την κυβέρνηση, αυτός είναι ο στόχος μας. Να κερδίσουμε το Σοσιαλιστικό Κόμμα, και για τον σκοπό αυτό χρειαζόμαστε μια ευρεία κοινωνική πλειοψηφία που μπορεί να γίνει και πολιτική. Εμείς δεν είμαστε κόμμα διαμαρτυρίας ή προπαγάνδας. Το διακύβευμά μας είναι η οικοδόμηση λύσεων, προτάσεων που να είναι πλειοψηφικές στην κοινωνία. Προσπαθούμε να ενισχύσουμε την ελπίδα του κόσμου, προκειμένου να γίνουν οι αλλαγές που θα φέρουν την αριστερά στην εξουσία. Το Κ.Κ. χρησιμοποιεί εναντίον μας πολύ σκληρά λόγια, κυρίως στο τελευταίο συνέδριό του - κάτι που εμείς δεν κάνουμε. Σήμερα το Μπλόκο έχει πολύ πιο ομοιογενή παρουσία σε όλη τη χώρα από ό,τι το Κ.Κ.

* Ποιο είναι το προφίλ των ψηφοφόρων του Μπλόκο;

Μελέτες δείχνουν ότι πολλοί νέοι μας ψηφίζουν -έχουμε ισχυρή παρουσία στους νέους, κυρίως κάτω των 25 ετών-, όπως και πρώην ψηφοφόροι των Σοσιαλιστών, άνθρωποι που για χρόνια δεν ψήφιζαν κανένα κόμμα ή που ψήφιζαν το Κ.Κ. Δώσαμε μέσα σε τέσσερις μήνες, τρεις εκλογικές μάχες - ευρωεκλογές, εθνικές, τοπικές εκλογές. Και οι ψηφοφόροι έκαναν διαφορετικές επιλογές. Πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι οι ψήφοι δεν είναι ιδιοκτησία των πολιτικών κομμάτων. Οι ψηφοφόροι αλλάζουν γνώμη. Οι σοσιαλιστές έχασαν στις ευρωεκλογές και μετά από λίγο κέρδισαν, έστω και χάνοντας την απόλυτη πλειοψηφία, στις εθνικές εκλογές.

* Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, σκεφθήκατε το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους σοσιαλιστές;

Στις εκλογές αυτές δεν επιδιώξαμε συμβιβασμούς: η κυβέρνηση Σόκρατες είναι η πιο νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα. Αποφασίσαμε λοιπόν να κατέβουμε με αυτόνομες λίστες στις δημοτικές εκλογές για να μην υπάρχει σύγχυση ότι στηρίζουμε τη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Δώσαμε μάλιστα μεγαλύτερη έμφαση στις εθνικές εκλογές. Και το βράδυ των δημοτικών εκλογών αναγνωρίσαμε ότι χάσαμε. Με σαφήνεια…

* Γενικότερα, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις σας με την κυβέρνηση μειοψηφίας του Σόκρατες...

Είμαστε στη Βουλή για να εγκρίνουμε νόμους που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή του κόσμου. Η πρόβλεψή μας είναι ότι με βάση το κυβερνητικό πρόγραμμα, οι βασικοί νόμοι, ο προϋπολογισμός, θα παρατείνουν την προηγούμενη πολιτική. Ήδη έχουμε καταθέσει τέσσερις προτάσεις νόμου για τη διαφθορά και τη φορολογία. Πριν από τις εκλογές καταφέραμε τη σύγκλιση, αναφορικά με την εργατική νομοθεσία, με ένα σημαντικό στέλεχος των σοσιαλιστών, τον Μανουέλ Αλέγκρε, και άλλους σοσιαλιστές, που καταψήφισαν τον νέο κώδικα Εργασίας. Ήταν η πρώτη δημόσια πρωτοβουλία σύγκλισης για θέμα κοινωνικής πολιτικής του Μπλόκο, με σημαντικούς Σοσιαλιστές και ανεξάρτητες προσωπικότητες.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Ο ΚΑΡΑΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ


Κάθε μέρα που περνά μοιάζουν και περισσότερο.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Φτάνει πια

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΪΜΑΚΗ

Τα εισηγητικά κείμενα της Σύσκεψης (του ΣΥΝ και των συνιστωσών) που συγκροτούν ώς ένα βαθμό την επίκαιρη δημόσια παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτούν ένα απελπιστικά χαμηλό και περιορισμένο επίπεδο οραματικού και προγραμματικού προβληματισμού, που εκθέτει ανεπανόρθωτα τους συντάκτες τους, απέναντι σε όσους αριστερούς/ές στήριξαν και στηρίζουν το πρωτότυπο και φιλόδοξο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Πέρα δε από τα κείμενα, βοηθούσης και της τηλεοπτικής δημοκρατίας, οι διαχρονικές ενέργειες διαχείρισης του εγχειρήματος από τα ηγετικά στελέχη του δυστυχώς γελοιοποιούν ευρύτερα στην κοινωνία την προσπάθεια της στερέωσης και διεύρυνσής του. Η ασημαντότητα των κειμένων του ΣΥΡΙΖΑ και οι ενέργειες στελεχών στην κορυφή του -που είναι και ευάλωτες επικοινωνιακά δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία, αντιστοιχούνται πλήρως με τις αδυναμίες και την ανεπάρκεια των ίδιων των στελεχών του, την παγερή αδιαφορία απέναντι στο εγχείρημα της προοδευτικής διανόησης, τη δυσκολία του ίδιου του εγχειρήματος.

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ σχηματοποιείται στην κορυφή του σαν μια ατέρμονη και ατελέσφορη οργανωτική προσπάθεια, που θυμίζει το γραφικό γνωμικό «το κάρο μπροστά από τα βόδια».

Προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα

Πιο αναλυτικά οι αναποτελεσματικές προσπάθειές οφείλονται:

- Στο ανεπαρκές και ευάλωτο περιβάλλον που συνδιαμόρφωσαν οι απλουστευτικοί και ελλιπείς προβληματισμοί του ΣΥΡΙΖΑ, στα κείμενα και τις διακηρύξεις του, σχετικά με το μέλλον της ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς, το ευρωπαϊκό και το διεθνές γίγνεσθαι, σε συνθήκες παγκόσμιων και πολυδιάστατων κρίσεων του καπιταλιστικού συστήματος.

- Στις, περιορισμένης στόχευσης, πολιτικές παρεμβάσεις και ενέργειές του, στις σχεδόν ανύπαρκτες οραματικού και πολιτικού χαρακτήρα αναζητήσεις του και στη μονότονη ενασχόλησή του με την κοινωνική σφαίρα, δράσεις και παρεμβάσεις που δεν επαρκούν για την επιτυχία ενός σοβαρού εγχειρήματος ανανέωσης της αριστεράς.

- Στις αυθαίρετες, άσκοπες και ατέρμονες, οργανωτικού κυρίως χαρακτήρα συγκρούσεις των ηγετικών κλιμακίων των συνιστωσών του δίπλα στα καμώματα και τα «up down» των ηγετών του, στις παλινωδίες του Συνασπισμού και στις ενέργειες των αξιολύπητων πολιτικά τάσεων - μηχανισμών του, που προκάλεσαν συνθήκες γελοιοποίησης του όλου εγχειρήματος, το οποίο ξεκίνησε με έναν εντυπωσιακό και ελπιδοφόρο τρόπο και σημαντική επιτυχία επιρροής (βλέπε περσινές δημοσκοπικές εξάρσεις) και κατέληξε στη σημερινή διαβλητή και αποκρουστική μορφή του, με 11 αρχηγούς στην κορυφή και χάος στη βάση του.

Ο κάθε σκεφτόμενος αριστερός πολίτης, άνδρας ή γυναίκα, με στοιχειώδη γνώση των εσωτερικών, ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων, που θα μελετήσει και θα αναλύσει τα διαμειφθέντα και τα γραφόμενα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ, τις αντιφατικές ενέργειες και την ενοχλητική πολυγλωσσία του, θα αντιληφθεί εύκολα το «ανάστημα» των ηγετικών λεγόμενων στελεχών πασών των συνιστωσών του και θα λυπηθεί για το κατάντημά του, που ανάλαβαν την πρωτοβουλία να διαχειριστούν το μεγάλο εγχείρημα της ενότητας και της ανανέωσης της σύγχρονης ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς, σε πολύ δύσκολες είναι η αλήθεια συνθήκες, εσωτερικές ευρωπαϊκές και παγκόσμιες, και το οδηγησαν σήμερα με όρους φθαρμένων τεχνικών της εξουσίας, χυδαίους οπορτουνισμούς και οργανωτικούς ακροβατισμούς σε αδιέξοδο.



Η νέα εποχή

Η σημερινή πραγματικότητα είναι ριζικά διαφορετική από εκείνη του προηγούμενου αιώνα, με τις επαναστάσεις του, τις βεβαιότητές του, τους σοσιαλισμούς του, υπαρκτούς και ανύπαρκτους, τη δημοκρατική ανέλιξη των κοινωνιών του και τις κοινωνικές κατακτήσεις των λαών του.

Όλες οι χώρες του ανεπτυγμένου αλλά και του αναπτυσσόμενου κόσμου έχουν περάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο κυρίαρχο και αποκρουστικό μοντέλο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού που συνταράζει συθέμελα τις κοινωνίες, το περιβάλλον και τον πλανήτη.

Οι μεγάλες κρίσεις που τον συνοδεύουν, χρηματοπιστωτική, κλιματική, περιβαλλοντική, ενεργειακή, πυρηνική, οικονομική, εργασιακή, διατροφική, μεταναστευτική, επιδημική κ.ά. δεν αντιμετωπίζονται μόνο με τις πολύ σημαντικές κοινωνικές παρεμβάσεις σε τοπικό επίπεδο (κινήματα συνοικίας), σε εθνικό (κοινωνικά κινήματα), σε περιφερειακό(ευρωπαϊκό κοινωνικό φόρουμ), σε διεθνές (παγκόσμιο κοινωνικό κίνημα, κίνημα ειρήνης), αφού δεν ανατρέπουν την παραδοσιακή πολιτική προοπτική σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα.

- Παράδειγμα πρώτο, πρόσφατο στη χώρα μας. Η σημαντική εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη οδήγησε στην επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και όχι στην ανατροπή του δικομματισμού και την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών που προπαγάνδιζε αφελώς και επιπολαίως η κορυφή του ΣΥΡΙΖΑ.

- Παράδειγμα δεύτερο. Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται πλέον σε επίπεδο κράτους έθνους. Δεν αρκεί να ρίξεις χρήματα στις αυτοκινητοβιομηχανίες ή στις τράπεζες σε εθνικό ή και διεθνές επίπεδο για να αντιμετωπιστεί η κρίση με ένα «εναλλακτικό» μοντέλο φιλελεύθερης ανάπτυξης, έστω πράσινης, χωρίς απασχόληση και νέα δημόσια δυναμική στον οικονομικό, κοινωνικό και οικολογικό τομέα που συρρίκνωσε και απορρύθμισε το μέχρι πρότινος νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα ανά τον κόσμο.

- Παράδειγμα τρίτο. Η πορεία της κλιματικής αλλαγής, που καθημερινά δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό της, δεν ανατρέπεται με μεμονωμένες πολιτικές ούτε καν με περιφερειακές επεμβάσεις. Επιβάλλει τη συμμετοχή και τη συνεισφορά σε θεσμούς και χρήμα όλων των ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, δηλαδή συνθήκες νέων οικουμενικών ρυθμίσεων και μιας νέας παγκόσμιας αναδιανομής των πόρων, χρηματικών και υλικών, με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον.

- Παράδειγμα τέταρτο. Εκτός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) επικρατεί κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό και περιβαλλοντικό χάος. Δεν είναι επομένως πολιτικά ορθό να απορρίπτουμε το όραμα της ενωμένης Ευρώπης ή να το ισοπεδώνουμε στο όνομα των ασκούμενων σήμερα στους κόλπους της νεοφιλελεύθερων πολιτικών ή των θεσμικών ελλειμμάτων που εμφανίζει. Η Ε.Ε. αποτελεί εν δυνάμει ευνοϊκό κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, για την προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού της Ευρώπης, με δυνατότητες οικουμενικής παρέμβασης, για την προστασία του περιβάλλοντος, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη.

Τα ευρωπαϊκά κράτη θα μπορούσαν κάτω από διαφορετικές θεσμικές συνθήκες και συσχετισμούς δυνάμεων να λειτουργήσουν σαν μία ενιαία οντότητα:

- Στον ΟΗΕ, αφού καλύπτουν το 40% του προϋπολογισμού του, χρηματοδοτούν το 33% της ειρηνευτικής δύναμής του, και το ένα τέταρτο της οικονομικής βοήθειας που χορηγεί.

- Στο αναδυόμενο παγκόσμιο πολυπολικό στερέωμα, για την αντιμετώπιση των μεγάλων περιφερειακών και διεθνών προβλημάτων, στη Μέση Ανατολή, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, στο μεταναστευτικό, στην αποπυρηνικοποίηση του πλανήτη, στην κλιματική αλλαγή, στο ενεργειακό. Η θεωρία της «αξιοποίησης» της Ευρώπης μόνο σε κινηματικό επίπεδο, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, ή μόνο σε επίπεδο συμμαχιών με τα αριστερά κόμματα της Ε.Ε. και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, κατά τον ΣΥΝ, είναι λαθεμένη και επικίνδυνη για την προοπτική της ανανέωσης της ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο ότι και στα δύο εισηγητικά κείμενα της Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ αποσιωπούνται τα προβλήματα της Ε.Ε. και η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ για τις απαιτούμενες θεσμικές αλλαγές με στόχο την περίφημη άλλη Ευρώπη που ευαγγελιζόταν τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές.



Νέα αριστερή συνείδηση

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ριζοσπαστική και οικολογική αριστερά στη σημερινή της μορφή δεν προσφέρει πλέον μια πραγματική ανανεωτική προοπτική και μια αληθινή εναλλακτική διέξοδο στο άγχος και την ανασφάλεια του σύγχρονου κόσμου (των πολέμων, της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων, της επικοινωνιακής και της τεχνολογικής έκρηξης, της νέας φτώχειας και της περιβαλλοντικής καταστροφής, της αποδυνάμωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της κάθε μορφής τρομοκρατίας). Υπάρχει όμως ανοικτή η προοπτική και η δυνατότητα συγκρότησής της με διαφορετικούς ιδεολογικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς όρους, μια προοπτική που θα συνδυάζει οραματικά, μέσα από μια ριζικά διαφορετική οπτική, θετικές παρεμβάσεις και θα προτείνει ώριμους στόχους διεξόδων, στη σφαίρα της κοινωνίας, της πολιτικής του πολιτισμού και της προστασίας της φύσης.

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι μια νέα προσπάθεια για την αναβάθμιση και την ανανέωση της ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς και μια νέα οραματική προοπτική της, περνάει μέσα από το όραμα της οικοδόμησης της Ενωμένης Ευρώπης. Την πρωτότυπη και σημαντική αυτή πρωτοβουλία των ευρωπαϊκών κρατών και λαών καμία θεσμική αγκύλωση ή συνθήκη, σημερινή ή αυριανή, μπορεί να την ανακόψει. Η Ευρώπη των κοινοτήτων, των περιφερειών, των μικρών και μεγάλων πατρίδων, των λαών της, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, αποτέλεσε όραμα και σύνθημα που προβλήθηκε δυναμικά, πολύ παλιά, από την Ανανεωτική Αριστερά και παραμένει σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε, όπως και οι περισσότεροι οραματικοί της στόχοι, που με αργό και βασανιστικό τρόπο επιβεβαιώνονται ο ένας μετά τον άλλο, μετά από 40 και πλέον χρόνια. Αισθάνομαι για αυτούς τους λόγους υπερήφανος μαζί με πολλούς άλλους Έλληνες και Ευρωπαίους αριστερούς πολίτες που υπηρέτησα για πολλές δεκαετίες αυτούς τους στόχους.



Συμπεράσματα

Διά ταύτα, ανεξάρτητα από τα συμπεράσματα της Πανελλαδικής Σύσκεψης, που άλλωστε έχουν γνωμοδοτικό χαρακτήρα, απαιτείται σοβαρότητα στην αναζήτηση σαφών, συγκεκριμένων και ολοκληρωμένων ιδεολογικών και πολιτικών αναφορών με τρεις αμετακίνητες και αναλλοίωτες κατευθυντήριες αρχές, της ευρωπαϊκής προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ, της δημοκρατίας στη λειτουργία του σε όλα τα επίπεδα, και του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία, που αποτελούν αναπόσπαστο και αδιαίρετο σύμπλεγμα ανανεωτικών αξιών. Οι αρχές αυτές μαζί με τις επεξεργασμένες θέσεις και αναφορές που αναζητούνται σταθερά μέσα από τις εμπειρίες των κοινωνικών και οικολογικών αγώνων και τις πολιτικές παρεμβάσεις προγραμματικού χαρακτήρα σε θεσμικό επίπεδο, που δεν πρέπει να υποτιμώνται, αφού ευαισθητοποιούν την κοινωνία των πολιτών, θα συγκροτείται αργά και σταθερά ένα ευκρινές και όχι θολό όπως είναι σήμερα, πολιτικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, ικανό να ανοίξει δρόμους θετικών διεξόδων στις σημερινές δύσκολες εσωτερικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς, οικονομικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Κανένα στέλεχος του ΣΥΝ δεν έχει το δικαίωμα να διαπραγματευθεί τις θέσεις της ΚΠΕ του ΣΥΝ εν αγνοία της.

ΔΗΛΩΣΗ εν όψει Πανελλαδικής Σύσκεψης ΣΥΡΙΖΑ
Σπύρος Λυκούδης, 26/11/2009

--------------------------------------------------------------------------------

Στην τελευταία σύνοδο της ΚΠΕ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ κατέθεσα εκ μέρους της Ανανεωτικής Πτέρυγας την πρότασή μας για την μελλοντική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και τις σχέσεις του κόμματός μας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βασικός άξονας της πρότασής μας ήταν να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ όπως συγκροτήθηκε, δηλαδή μια Πολιτική Συμμαχία αυτοτελών κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς που πορεύονται με συναινέσεις και ομοφωνίες όπου και όποτε αυτές μπορούν να υπάρξουν.

Υποστηρίξαμε ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ μόνο έτσι μπορεί να έχει μέλλον.

Στην ΚΠΕ πλειοψήφησε, ως γνωστόν, άλλη πρόταση με διαφορετικά στοιχεία που, κατά τη γνώμη μας, εγκυμονούν κινδύνους διολίσθησης στο μέλλον προς άλλες κατευθύνσεις. Παρόλα αυτά δηλώσαμε ότι θα σεβαστούμε τη συλλογική μας απόφαση, αν και διαφωνούμε, επειδή όλοι συμφωνήσαμε ότι αποτελεί κόκκινη γραμμή πέραν της οποίας δεν πάμε.

Επειδή ακούμε και διαβάζουμε διάφορα, θέλω να δηλώσω ότι:

α) Στην πανελλαδική συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιολογείται και δεν νομιμοποιείται οποιαδήποτε παρέκκλιση από μέρους της αντιπροσωπείας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ από τη συλλογική μας απόφαση.

β) Κανένα στέλεχος του ΣΥΝ δεν έχει το δικαίωμα να διαπραγματευθεί τις θέσεις της ΚΠΕ του ΣΥΝ εν αγνοία της.

γ) Αν η μειοψηφία στην ΚΠΕ του ΣΥΝ σέβεται τις αποφάσεις που δεν ψήφισε, απαιτείται να τις σεβαστούν πολύ περισσότερο όσοι τις ψήφισαν.

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ

O ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμένει αυτό για το οποίο συγκροτήθηκε: Μια πολιτική συμμαχία αυτόνομων κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς.
Η τακτική και η ανάλογη πολιτική πρακτική της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης
26/11/2009
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανακαθοριστεί, τυπικά και ουσιαστικά, ως πολιτικό συμμαχικό σχήμα. Εκείνο που προέχει είναι η αντιμετώπιση κρίσιμων πολιτικών ζητημάτων και θέσεων που έχουν άμεση σχέση με το περιεχόμενο της πολιτικής της σύγχρονης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πείσει ότι μπορεί να υπάρξει ως θετικό εγχείρημα μόνο εάν συνεχίσει την παρουσία και την δράση του με δεδομένη, αναμφισβήτητη και σεβαστή την εσωτερική του διαφορετικότητα, χωρίς αποκλεισμούς, με δεδομένες της διαφορετικές θεωρήσεις σε ζητήματα ιδεολογίας και πολιτικής πρακτικής.

Θεωρώ, συνεπώς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμένει αυτό για το οποίο συγκροτήθηκε: Μια πολιτική συμμαχία αυτόνομων κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς, χωρίς προαπαιτούμενο την ιδεολογική ταύτιση, αλλά με πολιτική συμφωνία στις εκτιμήσεις, τους στόχους και την πολιτική πρακτική της αριστεράς από τους εταίρους του σχήματος, στη βάση της συναίνεσης και της ομοφωνίας. Εξάλλου, σε μια πολιτική συμμαχία, της οποίας κυρίαρχο στοιχείο είναι ο πλουραλισμός, η αποτελεσματικότητα στις αποφάσεις, προϋποθέτει η πραγματικότητα των μεγεθών να σέβεται τον πλουραλισμό και ο πλουραλισμός να σέβεται την πραγματικότητα των μεγεθών. Σε θέματα στα οποία υπάρχουν διαφορετικές απόψεις η συμφωνία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ως η βασική και μεγαλύτερη συνιστώσα οφείλει να εμμείνει στο συμμαχικό χαρακτήρα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Η τακτική και η ανάλογη πολιτική πρακτική της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης, στο πλαίσιο ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου, με ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση σημαίνει να υλοποιήσουμε το προεκλογικό μας πρόγραμμα, τις δεσμεύσεις μας.

3 Δεκεμβρίου 2009 - ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑ - Οι θέσεις της Αριστεράς για μια ισχυρή και δίκαιη παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου, 09:30 - 15:00, Ξενοδοχείο Athens Imperial, Αθήνα
Εν όψει της διεθνούς Διάσκεψης στην Κοπεγχάγη, η Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς και της Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (GUE/NGL) και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής διοργανώνουν ημερίδα με θέμα "Οι θέσεις της Αριστεράς για μια δεσμευτική και δίκαιη παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή", που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009, 9.30 - 15.00, στο ξενοδοχείο Athens Imperial (Αχιλλέως 2-6, Μεταξουργείο).

Το αναλυτικό πρόγραμμα της ημερίδας έχει ως εξής:

9.30 – 10.30: Έναρξη

• Νίκος Χουντής, Ευρωβουλευτής, ΣΥΡΙΖΑ
• Αλέξης Τσίπρας, Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΣΥΡΙΖΑ

• Σταύρος Δήμας, Επίτροπος της ΕΕ για το Περιβάλλον

10.30-12.30: Το διεθνές πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για το κλίμα

• Marisa Matias: Ευρωβουλευτής, Μπλόκο της Αριστεράς Πορτογαλίας, Μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του ΕΚ
• Kartika Liotard, Ευρωβουλευτής, Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολλανδίας, Μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του ΕΚ
• Δημήτρης Ιμπραήμ, Ελλ. Γραφείο Greenpeace – Υπεύθυνος καμπάνιας για το κλίμα και την ενέργεια
• Τάκης Χατζηγεωργίου, Ευρωβουλευτής, ΑΚΕΛ

12.30-13.00: διάλειμμα

13.00-15.00: Κλιματική αλλαγή και ενεργειακή πολιτική στην Ελλάδα

• Κώστας Μαθιουδάκης, Υπουργείο Περιβάλλοντος, Γεν. Γραμματέας Κλιματικής Αλλαγής και Ενέργειας
• Δέσποινα Σπανούδη, ΣΥΡΙΖΑ – Θεματική Περιβάλλον & Οικολογία
• Θεοδότα Νάντσου, WWF Greece – Υπεύθυνη πολιτικών
• Νίκος Χουντής, Ευρωβουλευτής, ΣΥΡΙΖΑ

Πληροφορίες: τηλ. 210-3378530, email: chountis@syn.gr

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Η τυπολογία των ανένταχτων

Του ΣΑΚΗ ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΗ*

Το θέμα της συμμετοχής των ανένταχτων στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναχθεί ως ένα από τα κύρια επιχειρήματα για τις οργανωτικές αλλαγές που προβάλλονται. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει μέλη και αυτά ψηφίζουν για εκλογή οργάνων αλλά και για τις πολιτικές αποφάσεις, τότε όλοι θα έχουν φωνή και από «ανένταχτοι» θα γίνουν όλοι «ενταγμένοι».

Μια πρώτη ένσταση στον συλλογισμό αυτό αφορά την ίδια την επίκληση του επιχειρήματος αυτού ως λόγου για την οργανωτική «ωρίμανση» του ΣΥΡΙΖΑ. Θα περίμενα να προβληθούν επιχειρήματα που να αναφέρονται στις συγκλίσεις που ενδεχομένως έχουν συντελεσθεί στην πορεία της ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίες να υπαγορεύουν αυτή την εξέλιξη. Οι 11 συνιστώσες του ήρθαν πιο κοντά, πολιτικά - προγραμματικά, τα τελευταία 1-2 χρόνια; Έχει γραφτεί κάτι σχετικό που να τεκμηριώνει αυτή τη σύγκλιση; Έχει προβληθεί, έστω, ως λόγος για τις προτεινόμενες αλλαγές;

Οι ανένταχτοι! Αυτοί πρέπει να αποκτήσουν φωνή και γι' αυτό πρέπει να γίνουν οι οργανωτικές αλλαγές!

Την έννοια «ανένταχτος», γενικά μπορούμε να την συνδέσουμε με δύο διαφορετικές επιλογές - συμπεριφορές. Η πρώτη έννοια που έχει συνδεθεί πιο πολύ με την αριστερά, είναι αυτή του ανένταχτου από επιλογή, δηλαδή αυτού που δεν επιθυμεί την «ένταξη», που προτιμά να μένει σε μια απόσταση από την οργανωμένη κομματική συμμετοχή. Αυτή η στάση, σεβαστή βέβαια ως προσωπική επιλογή, θέτει τον ανένταχτο σε μια θέση «πλεονεκτική» σε σχέση με τους ενταγμένους. Έχει λόγο και ασκεί την όποια κριτική του αλλά ο ίδιος είναι στο απυρόβλητο της συλλογικότητας την οποία κρίνει. Πάντως, αυτή η κατηγορία των ανένταχτων, θα εξακολουθήσει να μένει ανένταχτη καθόσον δεν συνδέει την ένταξη με τα όποια οργανωτικά ή πολιτικά δεδομένα του κομματικού φορέα που αναφέρεται, αλλά είναι ανένταχτοι από επιλογή. Μια «υπο-κατηγορία» αυτών των ανένταχτων είναι όσοι δεν εντάσσονται από προσωπικές δυσκολίες. Η ομάδα αυτή δεν έχει ιδιαίτερη πολιτική σήμανση, αλλά είναι πολυπληθής, αφού όσοι απέχουν για υποκειμενικούς λόγους θα υπάρχουν πάντα στις δύσκολες κοινωνικές συνθήκες που ζούμε.

Η δεύτερη κατηγορία ανένταχτων είναι αυτοί που θα ήθελαν την ένταξη αλλά δεν τους καλύπτει κάποιος συγκεκριμένος πολιτικός φορέας και γι' αυτό παραμένουν σε απόσταση. Κατανοητό αυτό, να μην θέλεις να ενταχθείς σε κάποιον συγκεκριμένο φορέα αν κρίνεις ότι δεν σε καλύπτει πολιτικά. Όμως, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε μια ιδιαίτερη κατάσταση. Έχουμε μια κατηγορία ανένταχτων οι οποίοι καλύπτονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, κατά δήλωσή τους, χωρίς να τους καλύπτει καμία από τις 11 συνιστώσες του! Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ εκτείνονται σε ένα πολύ ευρύ πολιτικό φάσμα, από ΔΙΚΚΗ έως ΔΕΑ, από ΣΥΝ έως ΚΟΕ, από ΑΚΟΑ έως ΡΟΖΑ και ΚΟΚΚΙΝΟ. Από τα «δεξιά» του ΣΥΝ έως τα «αριστερά» του ΚΚΕ! Και παρόλα αυτά, φαίνεται ότι μια πολυπληθής κατηγορία αριστερών που καλύπτονται από το πολιτικό στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατούν να βρουν κάποια συνάφεια με κάποια από τις, ούτε λίγο ούτε πολύ, 11 συνιστώσες του. Αν βέβαια, οι ίδιοι το κρίνουν έτσι, έχει καλώς. Αλλά, το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Είναι τόσο πλουραλιστικώς ανένταχτοι που αδυνατούν να συγκροτήσουν μία ή δύο, έστω, νέες συνιστώσες και μέσω αυτών να εμπλακούν στο ΣΥΡΙΖΑ; Επαναλαμβάνω ότι το ερώτημα αυτό αφορά όσους από τους ανένταχτους δεν παραμένουν ανένταχτοι από επιλογή αλλά από δυσκολία ταύτισης με κάποιον κομματικό φορέα, ενώ αυτοί επιθυμούν την ένταξη, αφού αυτός είναι και ο λόγος των οργανωτικών αλλαγών που προτείνουν, ακριβώς για να «συμμετάσχουν».

Δηλαδή, ενώ τους καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό και δηλώνουν ότι θέλουν να γίνουν μέλη του, δεν τους καλύπτει καμία από τις 11 συνστώσες του και δεν μπορούν να ομαδοποιηθούν σε κάποια άλλη -ή άλλες- συνιστώσα! Πολύ θεωρητικό, μόνον, μου ακούγεται αυτό το σενάριο. Αντίθετα, πιο πιστευτή μου φαίνεται η εργαλειακή χρήση της έννοιας του ανένταχτου για επίτευξη πολιτικών στοχεύσεων που δεν αφορούν τα οργανωτικά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, δια των οργανωτικών επιλογών να γίνει «αναδιανομή» των συσχετισμών εντός της ανανεωτικής αριστεράς. Και μάλιστα, όταν «φουσκώνεται» τόσο πολύ ο πιθανός αριθμός των «ανένταχτων» σε σχέση με τους συμμετέχοντες στις συνιστώσες, τόσο πολύ που να θεωρούν ως, περίπου, έτοιμους να «ενταχθούν» και όσους είναι «ανένταχτοι» από επιλογή ή από υποκειμενική αδυναμία, κάτι που θα συνεχίσει να ισχύει ανεξάρτητα από τις οργανωτικές αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Οι μαθητές τραγουδούν Γιάννη Ρίτσο


ΑΥΡΙΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟ ΟΜΗΡΕΙΟ στις 8.30 ΤΟ ΒΡΑΔΥ
H Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης Nομού Xίου μάς προσκαλεί στη βραδιά - αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο στο «Oμήρειο» Π.Κ.Δ. Χίου αύριο Σάββατο, 21 Νοεμβρίου στις 8:30 το βράδυ. Οι χορωδίες των σχολείων θα παρουσιάσουν έργα σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. Θα γίνει σύντομη αναφορά στη ζωή και στο έργο του ποιητή και θα προβληθεί σχετικό DVD.
Ειδικότερα το 3ο ΓΕΛ Χίου θα αποδώσει τα «Μέρα μαγιού», «Βασίλεψες αστέρι μου», «Στο παραθύρι στεκόσουν» από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
Το Γυμνάσιο – Λ.Τ. Οινουσσών τα τραγούδια «Όταν σφίγγουν το χέρι», «Θα σημάνουν οι καμπάνες», «Κουβέντα μ’ ένα λουλούδι» από τη «Ρωμιοσύνη» και «Τα Λιανοτράγουδα» σε μουσική Μ. Θεοδωράκη.
Το 4o Γυμνάσιο Χίου τα «Γιόκα μου» σε μουσική Τερψιχόρης Παπαστεφάνου, «Καρτέρεμα» σε μουσική: Μ. Θεοδωράκη, «Ξέρουμε πως ο ίσκιος μας» σε μουσική: Χρήστου Λεοντή, «Γερόντοι» σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου από το «Καπνισμένο Τσουκάλι», το «Πόλεμος και Ειρήνη», και τον «Πέτρινο Χρόνο» του Γ. Ρίτσου
Το Μουσικό Σχολείο Χίου τον «Μικρόκοσμο», σε μουσική: Θάνου Μικρούτσικου και ποίηση Ναζίμ Χικμέτ (μετάφραση Γιάννη Ρίτσου), οι «Γερανοί» σε μουσική Yan Frenkel και ποίηση Rasul Gamzatov (μετάφραση Γιάννη Ρίτσου), «Όπως ο Κερέμ» σε μουσική Μάνου Λοΐζου και ποίηση Ναζίμ Χικμέτ, (μετάφραση Γιάννη Ρίτσου).
Συντονιστές των Χορωδιών θα είναι για το 3ο Γενικό Λύκειο Χίου ο Μιχάλης Πιλαβάς, για το Γυμνάσιο - Λυκειακές Τάξεις Οινουσσών ο Στέλιος Λασκαρίδης, για το 4ο Γυμνάσιο Χίου η Μαίρη Φραγκάκη, για το Μουσικό Σχολείο Χίου ο Αντώνης Βερβέρης. Η φιλολογική επιμέλεια είναι της Ελένης Μενεξέ, ενώ θα διαβάσουν ποιήματα οι Ελένη Αχλιόπτα και Παντελής Χαρίτος.

Η ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ


Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Θα ήθελα όμως να θυμίσουμε το εξής, για να κατανοήσουν οι λαοί και ιδιαίτερα οι νεότεροι άνθρωποι: Το Δυτικό Βερολίνο, όπως και το Ανατολικό, ήταν μέσα στην καρδιά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Το τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός να υψωθεί και έγινε ακριβώς παραμονές, όταν τα νατοϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο, ιδιαίτερα βεβαίως στο Ανατολικό Βερολίνο, στο έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.


Αυτά είπε η κ. Παπαρήγα για το τείχος που υψωνόταν στο Βερολίνο. Σου λέει, ποιος να ψάχνει τώρα, είκοσι χρόνια έχουνε περάσει, ας το πω- και τι έγινε;
Θυμίζω ότι ένα κομμάτι του Βερολίνου, το Δυτικό, ανήκε στη Δυτική Γερμανία. Το υπόλοιπο Βερολίνο, το Ανατολικό, ήταν η πρωτεύουσα της Ανατολικής Γερμανίας. Το Βερολίνο ολόκληρο, όπως λέει και η ίδια στην αρχή του αποσπάσματος, το ήταν ολόκληρο μέσα στην Ανατολική Γερμανία. Το Δυτικό Βερολίνο, συνεοπώς, βρισκόταν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Δυτική Γερμανία, και είχε ελάχιστα στρατεύματα και οπλισμό. Π¨ως μπορεί λοιπόν η κ. Γενική Γραμματέας να ισχυρίζεται σήμερα ότι απ΄αυτό το μικρό, αδύναμο και αποκομμένο κομμάτι «τα νατοϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλλουν στο Βερολίνο»; Μιλάμε για εσκεμμένη διαστρέβλωση ολκής, όχι απλώς μπούρδα.

Ανομολόγητες προθέσεις στη συρροή προτάσεων για τον ΣΥΡΙΖΑ

Του Χρήστου Κολιδά - Τσακόπουλου

Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις διάφορες τοποθετήσεις συλλογικοτήτων, παραγόντων συνιστωσών και αυτοαποκαλούμενων ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τα τεκταινόμενα στις τάσεις και τις ομάδες του ΣΥΝ.

Ορισμένα φαινόμενα είναι έως τραγελαφικά κατά τη γνώμη μου και θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την κατάσταση όπως πραγματικά είναι και όπως αποκαλύπτεται το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο των αντιθέσεων στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Το υπόβαθρο αυτό δεν είναι ενδημικό της δικιάς μας μόνο αριστεράς αλλά περιέχει τα γενικότερα θεωρητικά ζητήματα της νέας αριστεράς, που πήραν δραματικό χαρακτήρα μετά τις καταρρεύσεις των καθεστώτων του «υπαρκτού», που έχουν σαφή οριοθέτηση με τα παλιά σταλινικά και άλλα δογματικά πρότυπα και τείνουν να συγκροτήσουν τη νέα ανανεωτική στρατηγική.

Θα προσπαθήσω να πω τα πράγματα με το όνομά τους, με σκοπό να γίνει ο διάλογος όχι με ανομολόγητες προθέσεις και τακτικισμό αλλά στην ουσία των θεωρητικών, ιδεολογικών και πολιτικών επιλογών.

Βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται, με ορισμένους παράγοντες που έπαιξαν μοιραίο ρόλο στις διάφορες, ιστορικά, διασπάσεις της αριστεράς, με επίδικο τη νέα φυσιογνωμία και στρατηγική της, να διεκδικούν πάλι σήμερα πρωταγωνιστικό ρόλο, λειτουργώντας με τον ίδιο τακτικίστικο και αποϊδεολογικοποιημένο τρόπο.

Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, σταλινικής, τροτσκιστικής ή μαοϊκής προέλευσης, με συγκροτημένη αντίστοιχη ιδεολογία, προγραμματική πλατφόρμα, στρατηγική και οργανωτική δομή κόμματος νέου τύπου, κάνουν προτάσεις οργανωτίστικου χαρακτήρα για τον ΣΥΡΙΖΑ, στην κατεύθυνση οιονεί κόμματος, αποσιωπώντας συστηματικά τα σοβαρά θεωρητικά ζητήματα στρατηγικού χαρακτήρα, όπως το θέμα του δρόμου προς τον σοσιαλισμό, των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών, της φύσης της εξουσίας σ' αυτόν (π.χ. δικτατορία του προλεταριάτου;), της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής (π.χ. κρατικισμός;) κ.ά. Ζητήματα που συνδέονται άμεσα με την χάραξη της τρέχουσας πολιτικής, πράγμα που εκφράστηκε έντονα πριν τις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές και εξακολουθεί να εκφράζεται και σήμερα στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. (Βλέπε 15 προγραμματικά σημεία, πολιτική συνεργασίας με το σταλινικό ΚΚΕ, εναλλακτική πρόταση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στάση απέναντι στην Ε.Ε. και την ευρωπαϊκή πολιτική, συντεχνιακή πολιτική, στάση απέναντι στην τυφλή βία κ.ά.).

Η αποσιώπηση γίνεται, πιστεύω, γιατί έχουν τη λογική της πρωτοπορίας στον μετωπικό χαρακτήρα που θέλουν να δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον δογματισμό της θεολογικής αξίας της ιδεολογίας και της κατοχής της απόλυτης αλήθειας στα θέματα θεωρίας και στρατηγικής.

Αυτό αν δε λέγεται τακτική διολίσθησης του ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτικό φορέα με φυσιογνωμία και στρατηγική τα παλιά δογματικά πρότυπα, τότε τι είναι;

Η ιστορία των διαφόρων παραγόντων που αυτοονομάζονται «ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ», που θέλουν να παίξουν ηγετικό ρόλο ως εκπρόσωποι χωρίς ιδεολογία της «συνιστώσας» των ανένταχτων και που δεν έχουν καμιά σχέση με απλούς συντρόφους της βάσης, που απλώς δεν είναι πουθενά οργανωμένοι αλλά αισθάνονται αριστεροί και πρόσκεινται ιδεολογικά σε κάποιο από τα ρεύματα της αριστεράς, αποτελεί ένα άλλο ανέκδοτο στα διαδραματιζόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι σύντροφοι των ιστολογίων, του διαδικτύου και της αντισυστημικής αριστεράς, που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο πολιτικό φορέα, αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, πρέπει να καταλάβουν ότι αυτοί που προωθούν σήμερα τη διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα είναι εξουσιαστές και υπερσυγκεντρωτικοί παλαιού τύπου και ότι ο κινηματικός, αμεσοδημοκρατικός χαρακτήρας του κόμματος της ανανεωτικής αριστεράς είναι και παραμένει το ζητούμενο.

Η κατάσταση στο ΣΥΝ

Ο σ. Τσίπρας, που θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως στρατηγική επιλογή, έχει κάνει πρόσφατα δύο ντρίπλες, μία προς τα «αριστερά» και μία προς τα «δεξιά» του: -Ενιαίο πολυτασικό κόμμα; ρωτάει. Και απαντάει : Ναι, αλλά με τη δημοκρατία να λειτουργεί από τη βάση ως την κορυφή και όχι στην κορυφή να υπάρχει ο συγκεντρωτισμός των συνιστωσών. Και προσθέτει:

- Το κόμμα αυτό να είναι ευρωπαϊκού προσανατολισμού, με συμμετοχή στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), τον ευρωπαϊκό πολιτικό σχηματισμό, με τον οποίο φαίνεται να διαφωνούν οι συνιστώσες, μιας και συμμετέχει σ' αυτόν μόνο ο ΣΥΝ και είναι παρατηρητής η ΑΚΟΑ. Άμεσα προτείνει να εφαρμοστεί η πρόταση Φλαμπουράρη. Όσον αφορά τη φυσιογνωμία και τη στρατηγική του ενιαίου αυτού πολυτασικού κόμματος, το θέμα μεταφέρεται στις ελληνικές καλένδες του έργου μιας επιτροπής. Η όλη ιστορία φαντάζει σαν παιχνίδι κορυφών.

Ο σ. Λαφαζάνης και άλλοι του Ρεύματος διαφωνούν, συμφωνώντας μαζί του στην πρόταση Φλαμπουράρη και φαίνεται να ταυτίζονται με τις συνιστώσες, στη γραμμή της άμεσης διολίσθησης, χωρίς «σημαίες ευκαιρίας», όπως είπε ο σ. Λεουτσάκος.

Οι σύντροφοι στην Π.Γ. της Ανανεωτικής Πτέρυγας, δια του κειμένου του σ. Λυκούδη, φαίνεται να υπερεκτιμούν την τακτική της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ, ξεχνούν, στην πρότασή τους, τα σοβαρά προβλήματα στρατηγικής, που συνδέονται με τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, που υπάρχουν εξ αρχής στη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο ΣΥΝ και προτείνουν ως λύση την καταγραφή των ανένταχτων στις πολιτικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Συμπέρασμα:

Το πρόβλημα και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολογικό. Το ποια στρατηγική θα υπερισχύσει.

Η τριτοδιεθνιστική των μετώπων και των σταδίων, που ακολουθεί και το ΚΚΕ, παραπέμπει σε καθεστώτα τύπου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και καθηλώνει την αριστερά στο περιθώριο της κοινωνίας και που κυριαρχεί στη γραμμή της διολίσθησης του ΣΥΡΙΖΑ σε οιονεί κόμμα ή η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου, που περιλαμβάνει την άρνηση της βίας για την κατάληψη της εξουσίας, την άμεση δημοκρατία, τις δομικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις με τη συναίνεση της πλειοψηφίας του λαού, την αυτοδιαχείριση, τον κινηματικό, αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος και την πολιτική κοινωνία των πολιτών;

Στρατηγική που συνδέεται με τη χάραξη αντίστοιχης πολιτικής κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών και πολιτικών θέσεων για την άσκηση της τρέχουσας πολιτικής στη χώρα μας, στην Ευρώπη και διεθνώς, αντινεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης, στη βάση των σύγχρονων προβλημάτων μιας κοινωνικής πραγματικότητας και ενός συστήματος που βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης.

Φυσιογνωμία, στρατηγική και πολιτική που θα αναδείξει τον ηγεμονικό, κινηματικό, πλειοψηφικό ρόλο της αριστεράς, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες αυτής της παγκόσμιας κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνική, πολιτισμική και ηθική.

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Το θέμα της δυαρχίας έχει κλείσει στο ΣΥΡΙΖΑ


Φώτης Κουβέλης, Συνέντευξη στον Ίωνα Τσώχο, Αγγελιοφόρος της Κυριακής, 15/11/2009

Το θέμα της δυαρχίας ή των πολλαπλών κέντρων αποφάσεων στο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει, δηλώνει στον «ΑτΚ» ο Φώτης Κουβέλης, σχολιάζοντας την επανεμφάνιση του Αλέκου Αλαβάνου στο εσωκομματικό προσκήνιο. Τονίζει ακόμη ότι «οι προσωποποιημένες αντιπαραθέσεις δεν εξυπηρετούν την αντιμετώπιση των πολιτικών ζητημάτων» και ζητά να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ μια πολιτική συμμαχία της Αριστεράς. Παράλληλα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ των συνεργασιών με τις δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας και τον κόσμο του δημοκρατικού σοσιαλισμού στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

Κύριε Κουβέλη, ο Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει να ξεκινήσουν οι διαδικασίες μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό. Είναι αυτό εφικτό και ευκταίο;

Θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει αυτό για το οποίο συγκροτήθηκε, μια πολιτική συμμαχία αυτόνομων κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς χωρίς προαπαιτούμενο την ιδεολογική ταύτιση, αλλά με πολιτική συμφωνία στις εκτιμήσεις, τους στόχους και την πολιτική πρακτική της Αριστεράς, στη βάση της συναίνεσης και της ομοφωνίας. Εξάλλου, σε μια πολιτική συμμαχία, κυρίαρχο στοιχείο είναι ο πλουραλισμός. Η αποτελεσματικότητα στις αποφάσεις προϋποθέτει, βεβαίως, η πραγματικότητα των μεγεθών να σέβεται τον πλουραλισμό και ο πλουραλισμός να σέβεται την πραγματικότητα των μεγεθών...

Είναι φανερή η αναφορά σας σε ορισμένες ενστάσεις συνιστωσών. Θεωρείτε ότι με τα πολλαπλά ζητήματα που αυτές θέτουν δυναμιτίζουν το εγχείρημα της ομαλής συμπόρευσης;

Πιστεύω πως τούτη την ώρα, στη βάση των όσων καταγράφονται, το σχήμα δοκιμάζεται. Θέλω να πιστεύω ότι και οι άλλες συνιστώσες θα αντιληφθούν ότι η αποτελεσματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική του βρίσκεται στο να παραμείνει συμμαχικό πολιτικό σχήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπαρκτές εσωτερικές δυσκολίες, γιατί συμπράττουν αριστερές δυνάμεις με διαφορετικές ή και αντίθετες θεωρήσεις τόσο σε ζητήματα ιδεολογίας όσο και σε θέμα πολιτικής πρακτικής. Είναι, επομένως, αναγκαία η αποσαφήνιση του χαρακτήρα και της λειτουργίας του. Αυτό που προέχει είναι η αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων που έχουν άμεση σχέση με το περιεχόμενο της πολιτικής της σύγχρονης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Στην περίπτωση στην οποία δεν υπάρξουν συμφωνίες στα πολιτικά ζητήματα, θα ήταν μια λύση να συμπορευτούν όσοι συμφωνούν σε πέντε, δέκα πράγματα αφήνοντας πίσω κάποιους άλλους;

Δε σπεύδω να προκαθορίσω ζητήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Ούτε θέλω να μετατρέψω την πολιτική μου άποψη σε Κασσάνδρα. Ιδωμεν...

Πάντως, η πρόταση Τσίπρα προ ημερών αποδοκιμάστηκε και από την ανανεωτική πτέρυγα και από πολλούς από το αριστερό ρεύμα. Το σκηνικό θυμίζει επικίνδυνα το περσινό καλοκαίρι...

Πρόκειται για κάτι διαφορετικό από εκείνο που συνέβη τότε. Σήμερα αναζητείται η νέα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια, είναι λογικό, όσο και αναγκαίο, να κατατίθενται και να διασταυρώνονται οι απόψεις, ακόμη και οι αντίπαλες μεταξύ τους θέσεις.

Ο καθένας κρίνεται

Ο Αλέκος Αλαβάνος «έσπασε» τη σιωπή μηνών, μιλώντας στην παρουσίαση μιας ποιητικής συλλογής και έκανε λόγο για «μεγάλη ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ στις 4 Οκτωβρίου. Σας ξένισαν η στάση και οι απόψεις του;

Απέχω από προσωποποιημένες αναφορές. Ο καθένας άλλωστε κρίνεται, όχι μόνον από τον κόσμο της Αριστεράς, όλοι κρινόμεθα από όλη την κοινωνία. Για μένα τα ζητήματα είναι πολιτικά. Και οι προσωποποιημένες αντιπαραθέσεις σε τίποτε δεν εξυπηρετούν την αντιμετώπισή τους.

Ακούγεται ότι κάποιες συνιστώσες θέλουν πίσω τον Αλέκο Αλαβάνο, ίσως ως πολιτικό συντονιστή του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρείτε ότι έχει κλείσει πλέον το θέμα της δυαρχίας ή των πολλαπλών κέντρων αποφάσεων;

Για την πολιτική μου άποψη και θέση, ναι.

Στις 4 Οκτωβρίου οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ με το 4,6% του έδωσαν μια δεύτερη μεγάλη ευκαιρία και μια εντολή να μην «ξαναπέσει στα ίδια». Μήπως Κουμουνδούρου και Βαλτετσίου έχουν αρχίσει να μην την τιμούν με όσα γίνονται;

Την εντολή που πήραμε από τους πολίτες πρέπει να την τιμήσουμε. Και κυρίως πρέπει να τη δούμε ως μια κατεύθυνση ισχυρής, συνεπούς πορείας και παρέμβασης του ΣΥΡΙΖΑ στα μεγάλα ζητήματα. Η πολιτική ουσία ενδιαφέρει τον κόσμο.

Ολα όσα γίνονται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μήπως καθυστερούν ή και αποτρέπουν την προσέγγιση με τον οικολογικό ή το ριζοσπαστικό σοσιαλιστικό χώρο;

Είναι αναγκαία η προσπάθεια για συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με το χώρο των Οικολόγων Πράσινων, για συμπόρευση με δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, τον ανένταχτο κόσμο του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Είναι δυνατόν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση ενός νέου πόλου και να αποτελέσουν την αφετηρία για τη δημιουργία μιας κοινωνικής και, ίσως αργότερα, της πολιτικής πλειοψηφίας. Βεβαίως, η συγκρότηση του πόλου που περιέγραψα, δε θα προκύψει από παρθενογένεση, αλλά μέσα από συζήτηση, αναζήτηση και από αποσαφήνιση βασικών πολιτικών στοιχείων και θέσεων.

Θα μπορούσαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές να είναι μια καλή αφετηρία συνεργασίας προς αυτές τις κατευθύνσεις;

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά. Βεβαίως, το πεδίο της αυτοδιοίκησης είναι ο κατεξοχήν πρόσφορος χώρος για τη διαμόρφωση συνθέσεων και συμμαχιών, χωρίς να αποτελεί σε καμία περίπτωση το αποκλειστικό προανάκρουσμα για την πορεία που περιέγραψα.

Θα υπάρξουν εντάσεις

Πάμε λίγο στην πολιτική συγκυρία. Τα «δείγματα γραφής» της κυβέρνησης στην oικονομία, τα Stage, τα λιμάνια, δικαιολογούν την προεκλογική προειδοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι μετεκλογικά θα αφίστατο από τις εξαγγελίες της;

Τα εκφωνηθέντα προγράμματα και οι εξαγγελίες κρίνονται στο σκληρό πεδίο της εφαρμογής τους. Τόσο η οικονομία, όσο και η κοινωνία δεν είναι ουδέτερα μεγέθη. Η αντιμετώπισή τους προϋποθέτει ρήξεις και τομές. Η κυβέρνηση τώρα συναντιέται με τα μεγάλα ζητήματα και θα κριθεί από τα μέτρα και τις ρυθμίσεις που θα προωθήσει. Οι μέχρι τώρα διαθέσεις της δείχνουν να απέχουν από όλα εκείνα που είχε υποσχεθεί, ιδιαίτερα στα ζητήματα της οικονομίας.

Το νέο «μέτωπο» που ανοίγει είναι το ασφαλιστικό. Κι εδώ βλέπετε την κυβέρνηση να «στρίβει δεξιά»;

Θα υπάρξουν εντάσεις στο ασφαλιστικό, καθώς όσα φαίνονται απέχουν από εκείνα που η κυβέρνηση είχε έμμεσα ή και άμεσα υποσχεθεί. Αναμένουμε....

Μεθαύριο είναι η επέτειος του Πολυτεχνείου. Ακολουθεί εκείνη της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ φέτος καταδικάζει απερίφραστα κάθε μορφή βίας. Είναι γιατί «διδάχτηκε» κάτι σε σχέση με την περσινή του στάση;

Εκείνο το οποίο πρέπει να υπάρξει είναι η περιφρούρηση του δημοκρατικού κινήματος των πολιτών που δικαιούνται και να διαδηλώνουν και να διεκδικούν. Αλλά το δημοκρατικό κίνημα δεν έχει καμιά σχέση ούτε με το σκοτάδι ούτε με τις κουκούλες. Τα όσα αποδόθηκαν στο Συνασπισμό αναφορικά με τα γεγονότα του περσινού Δεκέμβρη νομίζω ότι είχαν το στοιχείο της πολιτικής σκοπιμότητας και αποτελούσαν επιθέσεις εναντίον του. Και τούτο ανεξάρτητα από δικές μας ευθύνες, με την έννοια ότι υπήρξε μια καθυστέρηση στο διαχωρισμό των δικών μας απόψεων, της δικής μας δράσης από τη δράση εκείνων που βιαιοπράγησαν και δημιούργησαν τεράστια προβλήματα στην Αθήνα και άλλες περιοχές.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Μιχάλης Τρεμόπουλος: Η πολιτική οικολογία και η ανανεωτική αριστερά πρέπει να συμπορευτούν


Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/11/2009

Συνέντευξη στον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

Άνοιχτή πρόσκληση προς την ηγεσία του ΣΥΝ απευθύνει ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος, υποστηρίζοντας ότι "η πολιτική οικολογία και η ανανεωτική αριστερά δεν μπορούν παρά να συνεργαστούν". Ο Μιχ. Τρεμόπουλος σχολιάζοντας τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης, θεωρεί ότι "δεν δείχνει να έχει συγκροτημένο σχέδιο διακυβέρνησης και πραγματικά εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση, περιβαλλοντική και οικονομική". Ο ευρωβουλευτής των Οικολογών Πράσινων μιλάει στην "Κ.Α" για τις σχέσεις με την κυβέρνηση, για τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά και την Κοπεγχάγη.

* Πέρασε ένας μήνας από την εκλογή της νέας κυβέρνησης. Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματά σας; Διακρίνετε ανακολουθία σε σχέση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις για τον ΟΤΕ, την Ο.Α., το λιμάνι κ.λπ;

Η κυβέρνηση πορεύεται με την ατζέντα των προκατόχων της στο μοτίβο της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που βιώνει η χώρα. Πήρε θετικές αποφάσεις από σπόντα, όπως η απόσυρση της απόσυρσης, αλλά δε δείχνει να έχει συγκροτημένο σχέδιο διακυβέρνησης και πραγματικά εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση, περιβαλλοντική και οικονομική. Η πράσινη ανάπτυξη έμεινε μέχρι στιγμής στα αζήτητα. Οι ανακολουθίες είναι εύλογες και φαίνονται, παρά το επικοινωνιακό μπαράζ που αρχικά δημιούργησε θετική εικόνα στην κοινωνία. Μάλλον υποσχέθηκαν περισσότερα από όσα τους χρειάζονταν για να κερδίσουν τις εκλογές και πορεύονται με την ευχέρεια που τους προσφέρει η έλλειψη αντιπολίτευσης. Αλλά η «γιορτή» θα τελειώσει και πολύ φοβάμαι ότι τα προβλήματα θα έχουν παραμείνει.

* Χαιρετίσατε την επιλογή της κ. Καραβασίλη. Τι διαφορά υπάρχει από την πρόταση για συμμετοχή στην κυβέρνηση που έκανε ο κ. Παπανδρέου προς την κ. Βασιλάκου και την αρνητική απάντηση που δώσατε;

Στην περίπτωση της κυρίας Καραβασίλη, υπήρξε μία ηθική και πολιτική αποκατάσταση. Η Μαργαρίτα είχε διωχθεί από τους επιθεωρητές περιβάλλοντος γιατί αντιστάθηκε στις πιέσεις. Η επιστροφή της στην ίδια υπηρεσία, γεννά ελπίδες ότι η υπηρεσία θα δουλέψει. Κι έχω εμπιστοσύνη σε δύο πολιτικές αρετές της, οι οποίες μας έφεραν κοντά στις εκλογές του 2009, αν και η κυρία Καραβασίλη δεν έγινε μέλος μας. Στην ακεραιότητα της και στην ετοιμότητά της να συγκρουστεί με την πολιτική εξουσία.

Θέλω, λοιπόν, να καταστήσω σαφές ότι η περίπτωση είναι τελείως διαφορετική από την περίπτωση Βασιλάκου. Πώς ήταν δυνατόν να πάρουμε μέρος σε μία κυβέρνηση χωρίς προγραμματική συμφωνία; Και το γεγονός ότι η πρόταση έγινε προσωπικά στη Μαρία Βασιλάκου και όχι στους ΟΠ καταδεικνύει ότι και το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπανδρέου τουλάχιστον, το κατανοεί. Όταν θέλεις κυβερνητικούς εταίρους, συζητάς μαζί τους. Αλλιώς περιορίζεσαι σε προσωπικούς φίλους και στην επικοινωνιακή διαχείριση των πολιτικών σχέσεων.

* Πώς οριοθετούνται οι σχέσεις σας με την κυβέρνηση;

Ένα κόμμα που δεν είναι στην κυβέρνηση, είναι αντιπολιτευόμενο κόμμα. Εμείς λοιπόν, είμαστε αντιπολίτευση με τις δικές μας αρχές, τις δικές μας θέσεις, τις δικές μας αξίες. Δεν διεκδικούμε copyright. Αν η κυβέρνηση αποφασίσει να δεχτεί και να εφαρμόσει κάποιες από αυτές, θα το επικροτήσουμε και θα βοηθήσουμε. Το κάναμε όταν ο κ. Βούγιας μας ζήτησε τις ιδέες και τις απόψεις μας για το trafficking. Αν ζητήσει τη βοήθεια μας για να εφαρμόσει κάποια από αυτά, θα του προσφέρουμε. Αν δεν το κάνει, εμείς πιστεύουμε στη δύναμη των ιδεών μας και θα προσπαθήσουμε να πείσουμε την κοινωνία ότι η εφαρμογή τους θα είναι χρήσιμη, και αποδοτική. Θα λύσει προβλήματα.

* Πού εστιάζετε την κριτική που ασκείτε στο ΠΑΣΟΚ για το λιμάνι του Πειραιά;

Το λιμάνι είναι μία χαρακτηριστική τέτοια υπόθεση. Τα μεγάλα κόμματα ακροβατούν στην προσπάθεια τους να είναι πολυσυλλεκτικά και αναγκάζονται να «φτιάχνουν» αρχές για να ικανοποιήσουν όλες τις ομάδες συμφερόντων που θέλουν να εκπροσωπήσουν. Οι συμβιβασμοί παράγουν πολιτική, οι ακροβασίες δυσαρεστημένους και αδιέξοδα. Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ ήξερε και πριν τις εκλογές ότι η χώρα έχει συνέχεια στις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει.

-Η κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τον χάρτη τον αυτοδιοικητικών εκλογών

* Ένας χρόνος μένει για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ποια τακτική θα ακολουθήσουν οι Οικολόγοι Πράσινοι και ποιες πρωτοβουλίες σκοπεύετε ν' αναλάβετε στην κατεύθυνση αυτή;

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι μία πολιτική δύναμη με κουλτούρα συνεργασιών. Και θα συνεχίσουμε να είμαστε. Θέλουμε να αλλάξει το τοπίο στην αυτοδιοίκηση, την εξουσία που είναι πιο κοντά στον πολίτη. Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε συνεργασίες με αρχές καθαρές και συμφωνημένες από τα πριν. Από τα πολιτικά κόμματα, τις αυτοδιοικητικές παρατάξεις, την κοινωνία των πολιτών. Όλοι έχουμε ρόλο και λόγο στη βελτίωση της ζωής και της καθημερινότητας μας. Δεν πιστεύουμε στην κομματοκρατία, αλλά ούτε και στην απαξίωση των κομμάτων. Εμείς νομίζουμε ότι κανένας προοδευτικός άνθρωπος δεν πρέπει να απουσιάσει από την προσπάθεια, αλλά και σε κανέναν δεν μπορεί να «επιβληθεί» η λύση.

Κι αυτό το κατανοούν στο ΠΑΣΟΚ ακόμη και εκείνοι που νομίζουν ότι με κομματικές υποψηφιότητες μπορούν να εξασφαλίσουν την υποταγή των άλλων πολιτικών δυνάμεων στον δεύτερο γύρο. Η αυτοδιοίκηση δε σηκώνει ούτε μικρομεγαλισμούς, ούτε αλαζονείες, αλλά σοβαρές συνεργασίες για να βγει από το τέλμα της ανυποληψίας που την έχει οδηγήσει η χρησιμοποίησή της από τα κόμματα ως καλάθι για να ξεφορτώνονται κάποια «αδηφάγα» στελέχη τους, όπως επισημαίνει και ο Συνήγορος του Πολίτη. Αλλά η συζήτηση για συνεργασίες, δεν είναι άσκηση επί χάρτου. Η κυβέρνηση πρέπει αμέσως να ξεκαθαρίσει σε ποιον αυτοδιοικητικό χάρτη θα γίνουν οι εκλογές.

* Έχετε εκφραστεί προσωπικά υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΝ. Σε τι φάση βρίσκονται οι σχέσεις μεταξύ των δύο χώρων;

Ακούω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις του προέδρου του ΣΥΝ για τους Οικολόγους Πράσινους. Είδα με χαρά τον γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ στη Θεσσαλονίκη, τον Νίκο Παυλίδη, να ανταποκρίνεται στην πρόσκλησή μας για διάλογο για το νέο πολιτικό τοπίο στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχω δει το επόμενο βήμα από πλευράς του ΣΥΝ. Το περιμένω και ελπίζω ότι θα είναι πολιτικά γενναίο, όπως η ανανεωτική αριστερά έχει συνηθίσει την ελληνική κοινωνία. Η πολιτική οικολογία και η ανανεωτική αριστερά δεν μπορούν παρά να συμπορευθούν.

* Πόσο προετοιμασμένη είναι η χώρα μας για την Κοπεγχάγη;

Φοβάμαι πως ελάχιστα. Το ΠΑΣΟΚ με όλη την εμμονή του στην πράσινη ανάπτυξη, στο περιβάλλον έχει ως κυβερνητικό στόχο τα ελάχιστα που έχει συμφωνήσει η Ε.Ε. Οχυρωνόμαστε πίσω από τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή της Ε.Ε. Δε ξέρω πόσο γρήγορα μπορεί να αντιδράσει η νέα υπουργός αλλά πιστεύω ότι η Ελλάδα πρέπει από τη μία να πιέσει για τη διεύρυνση των αρχών του Κιότο για τη μείωση των εκπομπών και από την άλλη πρέπει να αναλάβει αυτοδεσμεύσεις που να καθιστούν κεντρική πολιτική λιγότερους ρύπους και καθαρότερο περιβάλλον. Πρέπει να γίνει πρωταγωνιστής στην άλλη περιβαλλοντική πολιτική στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο. Και σε αυτήν την κατεύθυνση, εμείς θα είμαστε πρωταγωνιστές, είτε το θέλει η κυβέρνηση, είτε όχι.

* Θα βλέπατε θετικά την παραμονή του κ. Δήμα στη θέση του επιτρόπου;

Ασφαλώς και το έχω πει και δημόσια. Ο κ. Δήμας έχει ξεπεράσει τις αγκυλώσεις της πολιτικής του καταγωγής και έχει εξελιχθεί σε έναν Ευρωπαίο πολιτικό που κατανοεί την ανάγκη για πολιτικές που θα προστατεύουν το περιβάλλον. Το απέδειξε με τη στάση του σε διάφορα περιβαλλοντικά προβλήματα που βιώνουμε στην Ελλάδα αλλά και με τις θαρραλέες θέσεις που έχει πάρει σε παγκόσμια ζητήματα. Έχει κερδίσει την εκτίμηση των Πράσινων και δεν έχουμε κανένα λόγο να το κρύψουμε.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

ΣΥΡΙΖΑ ΧΙΟΥ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΧΙΟΥ

Έχουν περάσει λίγοι μήνες από τα γεγονότα του καλοκαιριού, όταν ενεργοί πολίτες αντέδρασαν στα σχέδια απέλασης oμάδας προσφύγων μεταξύ των οποίων υπήρχαν και μικρά παιδιά.
Σήμερα το Κεντρικό Λιμεναρχείο Χίου, προφανώς με άνωθεν εντολές, καλεί σε κατάθεση επιλεκτικά πολίτες ,μεταξύ των οποίων και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που παραβρέθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν .
Ο ΣΥΡΙΖΑ Χίου καταγγέλλει ότι το γεγονός αυτό εντάσσεται στα πλαίσια της επιβολής του Νόμου και της Τάξης ,της μηδενικής ανοχής και του γενικότερου κλίματος εκφοβισμού και υστερίας που καλλιεργείται από ακραίες συντηρητικές πλευρές ,.
Δηλώνουμε ενεργητική συμπαράσταση σε όλους εκείνους τους πολίτες που σύρονται για «κατάθεση;;» και καλούμε τις αρμόδιες αρχές και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να σταματήσουν κάθε παραπέρα ενέργειες .
Τα ανθρωπιστικά αισθήματα και η αλληλεγγύη των πολιτών απέναντι στους άμοιρους και εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας δεν μπαίνουν σε «εισαγγελικές παραγγελίες.» και βέβαια δεν μας τρομάζουν..

Χίος 9-11-09

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

ΠΡΟΔΟΤΗΣ Ή ΠΑΛΙΚΑΡΙ ; ΤΟ ΚΚΕ ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ


64 χρόνια συμπληρώνονται στις 16 Ιούνη από το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη και η πολιτική του κληρονομιά,όπως και η υπερήφανη στάση που κράτησε μετά την «προδοτική» όπως τη χαρακτήρισε Συμφωνία της Βάρκιζας,εξακολουθούν να εμπνέουν τη σύγχρονη Αριστερά. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του αγώνα κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε, όπως ο Αρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλικάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό, που τόνε γέννησε». Κ. Βάρναλης. Τραγική «σύμπτωση»! Στις 16 Ιουνίου 1945, την ίδια μέρα που το κρατικό ραδιόφωνο αναγγέλλει σε όλους τους Έλληνες το θάνατο του «αρχισυμμορίτη καπετάνιου του προδοτικού ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη», ο Ριζοσπάστης δημοσιεύει την απόφαση της διαγραφής του από το ΚΚΕ: «Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ, γιατί λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε. Σήμερα όμως, σε μία δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίδει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη δράση του, που μονάχα τον εχθρό ωφελεί». Από τις 26 του Φλεβάρη του ’45 έχει υπογραφεί η επονείδιστη Συμφωνία της Βάρκιζας και έχουν παραδοθεί τα τιμημένα όπλα του ΕΛΑΣ, ενώ ο Άρης, έχοντας μαζί του μερικές δεκάδες λαϊκούς αγωνιστές, αρνείται να πειθαρχήσει, καταγγέλλει τη συμφωνία ως ξεπουληματική και διακηρύσσει την πρόθεσή του να συνεχιστεί ο αγώνας. Όπως αποκαλύφθηκε μάλιστα τα τελευταία χρόνια, με τη δημοσίευση μέρους του αρχείου του, έχει ετοιμάσει και την ιδρυτική διακήρυξη νέας οργάνωσης, του ΜΕΑ (Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας), και νέου στρατού, του ΕΛΑΣ-Ν (ΕΛΑΣ-Νέος). Η Κ.Ε. του ΚΚΕ τον έχει διαγράψει από τον Απρίλη του ’45, γιατί γνωρίζει πολύ καλά τις απόψεις του και τις καταγγελίες που της προσάπτει, αλλά έκρινε σκόπιμο να κρατήσει μυστική την απόφαση για δύο μήνες περίπου για ευνόητους λόγους… Από τη μια μεριά, φοβούνται τη σχέση του Άρη με τους αγωνιστές και το λαό και, απ’ την άλλη, αισθάνονται πλήρη ασφάλεια μόνον όταν επιστρέφει ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός Νίκος Ζαχαριάρης, στα τέλη του Μάη του ’45 από το Νταχάου της Γερμανίας, και αναλαμβάνει αυτός με το κύρος του την εσωκομματική εκκαθάριση. Και απ’ το «ούτε νερό, ούτε ψωμί στον Άρη», εντολή που δόθηκε σε όλες τις κομματικές οργανώσεις και τα οργανωμένα μέλη του κόμματος, φτάσαμε στον «δειλό, φοβισμένο, προδότη Άρη»! Ο Άρης (παρότι μάλλον αυτοκτόνησε, σύμφωνα με τις πληροφορίες των εν ζωή συναγωνιστών του, στη γνωστή συμπλοκή με απόσπασμα εθνοφυλάκων στη Μεσούντα) ουσιαστικά δολοφονείται δυο φορές: μία από τους κυνηγούς κεφαλών του ελληνικού δωσιλογισμού και πραιτωριανούς των εγγλέζων ιμπεριαλιστών, και μία από την ηγεσία του κόμματος στο οποίο αφιέρωσε όλη τη ζωή και τη δράση του! Στο πρόσωπό του συμπυκνώνεται όλο το μεγαλείο και το δράμα του ελληνικού αντιστασιακού κινήματος, του μεγαλύτερου κινήματος Αντίστασης στην Ευρώπη τα χρόνια της Κατοχής. Κι αν σήμερα, 64 χρόνια απ’ το θάνατό του, υπογραμμίζουμε αυτή την τεράστια αντίφαση που περικλείουν τα γεγονότα του θανάτου του Άρη, δεν το κάνουμε, ούτε γιατί θέλουμε να δώσουμε τεράστια σημασία σε μικρολεπτομέρειες, ούτε γιατί έχουμε στόχο να ενταχθούμε στην ομάδα των οπαδών του «αρχηγού των ατάκτων». Άλλωστε, ο ελληνικός λαός έχει τελεσίδικα αποφασίσει ποιος είναι ο Άρης Βελουχιώτης και τον έχει κατατάξει στις πιο τιμητικές θέσεις που βρέθηκε ποτέ λαϊκός ηγέτης. Ο Άρης Βελουχιώτης έχει μπει στη λαϊκή συνείδηση ως ο αυθεντικότερος εκφραστής του επαναστατικού αγώνα στη χώρα μας οριστικά και αμετάκλητα. Η δράση του, η επαναστατική στάση του σε όλες τις δυσκολίες, η προλεταριακή αδιαλλαξία του, η ταύτισή του με τις θυσίες και τα βάσανα του λαού μας, η θέλησή του να μην πειθαρχήσει σε μια συμφωνία που πρόδιδε τα λαϊκά συμφέροντα, ο ηρωικός θάνατός του, αναδεικνύουν τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ σε φωτεινό παράδειγμα άξιου λαϊκού ηγέτη που ζει και θα ζει για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά του λαού μας

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΧΊΟΥ “Λάθρα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΎΠΟΥ
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Λέσβο σχετικά με το κλείσιμο του κέντρου κράτησης
“Παγανής” αφορούν άμεσα την Χίο.

Η “Παγανή” έκλεισε με το εύσχημο πρόσχημα των επισκευών μετά τις επαναλαμβανόμενες εξεγέρσεις προσφύγων και μεταναστών. Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό κόστος για όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους του κολαστηρίου της “Παγανής” στην Ελλάδα αλλά κυρίως στο εξωτερικό ήταν πλέον δυσβάσταχτο. Η “Παγανή” δεν πρόκειται να ανοίξει ξανά και αυτό είναι γνωστό. Όλες οι εκθέσεις διεθνών οργανώσεων προστασίας δικαιωμάτων περιέγραφαν εδώ και χρόνια την μαύρη τρύπα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την κακομεταχείριση, το στοίβαγμα έως και 1200 ανθρώπων (το καλοκαίρι του 2008) σε τέσσερις αποθηκευτικούς χώρους.
Η “Παγανή” δεν είναι παραφωνία ούτε εξαίρεση στην ωμή πραγματικότητα των κέντρων κράτησης. Στην γειτονική Σάμο, στον Έβρο, στην Λέρο, στο “Ελευθέριος Βενιζέλος”, στα δεκάδες κρατητήρια ανά την χώρα συμβαίνουν τα ίδια και χειρότερα.
Γνωρίζουμε ότι μεταναστευτική πολιτική το κράτος δεν έχει. Σήμερα εισπράττει τα αποτελέσματα των δικών του επιλογών. Γνωρίζουμε εδώ και χρόνια ότι χορήγηση ασύλου στην Ελλάδα πρακτικά δεν υφίσταται. Οι γυναίκες, οι οικογένειες, τα παιδιά , οι άρρωστοι, οι βασανισμένοι, δεν προστατεύονται. Φυλακίζονται όλοι και πολλοί επαναπροωθούνται στην Τουρκία (όπως για παράδειγμα συνέβει στην Χίο πριν από τρεις εβδομάδες). Η φυλάκιση δεν προσφέρει τίποτα απολύτως, σε κανέναν, πλην εκείνων που παρασιτικά κερδίζουν λεφτά από την δυστυχία αυτών των ανθρώπων. Για εμάς ηθικά και πολιτικά είναι απαράδεκτη η φυλάκιση – κράτηση.
Η “Παγανή” είναι το παράδειγμα και η προσεκτική ανάγνωση του τι συνέβη στην Μυτιλήνη προσφέρει χρήσιμα συμπεράσματα και για το κέντρο κράτησης “Μερσινιδίου”. Η βιαστική λύση που έδωσε το κράτος στον πανικό των τοπικών αρχών να μεταφέρονται πρόσφυγες και μετανάστες από τη Λέσβο στο “Μερσινίδι” μόνο ως κακόγουστο αστείο ή φάρσα του Παζολίνι το ακούμε. Αγνοούν ότι πέρυσι από Λέσβο «πέρασαν» περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι και ξεχνούν ότι το “Μερσινίδι” δεν μπορεί να φυλακίσει περισσότερους από 120.
Μαγικές λύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν. Πρόσφυγες και μετανάστες θα συνεχίσουν να έρχονται. Αν δεν αντιληφθούν οι τοπικές αρχές σε τι συναινούν με βεβαιότητα πολύ σύντομα για μια νέα «Παγανή» θα πρέπει να δώσουν λύση η οποία μάλιστα δεν υπάρχει. Εμείς λέμε ότι στις παρούσες συνθήκες κρίσης μια μόνο πραγματιστική επιλογή προσφέρεται. Να υποστηριχθεί το αίτημα για αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας του “Μερσινιδίου” από κέντρο κράτησης-φυλακή, σε ανοικτό κέντρο φιλοξενίας. Πρόσφυγες και μετανάστες να μπορούν διαμένουν εκεί μέχρι να ολοκληρωθούν οι τυπικές διαδικασίες καταγραφής τους, ώστε, να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Χωρίς περιορισμό στην πρόσβαση ομάδων και πολιτών, με κοινωνικές δομές, ενημέρωση & περίθαλψη, για όλους, με ιδιαίτερη μέριμνα για τις ευάλωτες ομάδες, όπως πρόσφυγες, ασυνόδευτα ανήλικα, αρρώστους, γυναίκες με παιδιά.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

ΔΗΜΟΣ ΧΙΟΥ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ
ΟΔΗΓΙΕΣ
ΠΟΡΤΟΚΑΛΗΣ ΚΑΔΟΣ ΠΛΑΣΤΙΚΑ
ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΚΑΔΟΣ ΓΙΑΛΙ
ΜΠΛΕ ΚΑΔΟΣ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ

Υπό καθεστώς πολέμων

Διονύσης Γουσέτης, Η Καθημερινή, 04/11/2009
Στην Ελλάδα ζούμε υπό καθεστώς διαφόρων πολέμων που διεξάγονται με σφοδρότητα. Ένας τέτοιος πόλεμος είναι ο «ταξικός». Για «ταξικό μίσος» γράφει ο Ριζοσπάστης, όπως και το βιβλίο που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στο βιβλιοπωλείο των Εξαρχείων, λίγο πριν την επέμβαση της αστυνομίας. Σύνηθες πεδίο μάχης είναι τα υπό άσυλο τελούντα πανεπιστήμια, όπου το «ταξικό μίσος» κοσμεί τους τοίχους. Ο πόλεμος εκδηλώνεται με βίαιες πράξεις, όπως καταλήψεις ή χτίσιμο γραφείων καθηγητών. Οι προλετάριοι των πανεπιστημίων έχουν συμμάχους μέρος του τύπου και τον εισαγγελέα που τους αθωώνει, φοβούμενος ίσως για τη ζωή και την ακεραιότητά του.Πόλεμο έχουν κηρύξει εναντίον των αστυνομικών σέχτες, συνωμοσίες, ΟΠΛΑ και άλλες επαναστατικές οργανώσεις που απαιτούν την απελευθέρωση των Εξαρχείων και ολόκληρης της χώρας από την αστυνομική κατοχή. Στα θύματα του πολέμου, μέχρι τώρα, μετρώνται 2-3 νεκροί και αρκετοί τραυματίες αστυνομικοί, όπως και καμένα κτίρια, σπασμένες βιτρίνες. Οι απώλειες της άλλης πλευράς είναι τέσσερις συλλήψεις, για τις οποίες κινητοποιήθηκε άμεσα η «πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων». Στους συμμάχους συγκαταλέγεται μερίδα της αριστεράς, υπό τον κ. Τσίπρα, που παρομοίασε τα Εξάρχεια με τη λωρίδα της Γάζας.Ένας τρίτος πόλεμος είναι εκείνος που διεξάγεται για τη σωτηρία του έθνους από τους Τούρκους, τους Βούλγαρους, τους Αλβανούς, τους Γυφτοσκοπιανούς, όλους δηλαδή τους γείτονες που μας επιβουλεύονται, καθώς και τον ιμπεριαλισμό, το διεθνή σιωνισμό και την ΕΕ που τους καθοδηγούν. Σ’ αυτό τον πόλεμο συσπειρώνονται στρατιωτικοί εν αποστρατεία, ιερείς και υπερπατριώτες πολιτικοί από όλα τα κόμματα. Σημαντική θέση κατέχει ο διεκδικητής της αρχηγίας της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς.Ένας τέταρτος πόλεμος έχει εκραγεί εναντίον των μεταναστών, που καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, που φτιάχνουν συμμορίες και αποκλείουν περιοχές της Αθήνας τρομοκρατώντας τους περαστικούς, που μας βρομίζουν. Στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών συχνά διεξάγονται μάχες μεταξύ Χρυσής Αυγής και αντιεξουσιαστών.Υπάρχει και ένας πόλεμος που διαφέρει από αυτούς. Είναι ο πόλεμος για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Σ’ αυτό τον πόλεμο είναι συσπειρωμένοι στο ίδιο στρατόπεδο σχεδόν όλα τα εμπόλεμα μέρη των παραπάνω πολέμων. Οι προλετάριοι των πανεπιστημίων, οι οργανώσεις των επαναστατών, οι υπερπατριώτες στρατιωτικοί και πολιτικοί, η Χρυσή Αυγή, οι αντιεξουσιαστές, οι μετανάστες των συμμοριών, αγωνίζονται όλοι μαζί για την καθήλωση της χώρας στην κακομοιριά και την υπανάπτυξη. Στο ίδιο χαράκωμα βρίσκονται οι εργατοπατέρες του δημοσίου, που υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τα παχυλά «κεκτημένα». Αντίπαλοί τους είναι η μειοψηφία της κοινωνίας, η υβριζόμενη ως πράκτορες των Αμερικάνων, του Σόρος, της λέσχης Μπίλντερμπεργκ και άλλων φαντασμάτων της ελληνικής παράνοιας. Σ’ αυτή τη μειοψηφία ήρθε εσχάτως να προστεθεί μια αξιόλογη προσπάθεια. Το ανεξάρτητο περιοδικό The Athens Review of Books. Μακάρι να υπάρξουν και άλλα τέτοια.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Αλ. Τσίπρας: Ενιαίος φορέας με δημοκρατική λειτουργία ή πολιτική συμμαχία

Παπαδόπουλος Α.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/11/2009

Τα πρώτα βήματα ουσιαστικού διαλόγου για την πορεία και τις προοπτικές του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν στη χθεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, με τον πρόεδρο του ΣΥΝ ν' αναπτύσσει εκτενώς τις θέσεις του γύρω από τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί και να ασκεί κριτική σε μερίδα των συνιστωσών για την επιθετική στάση που έχουν απέναντι στον ΣΥΝ.

Στις 14 και 15 Νοεμβρίου θα συνεδριάσει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ για το θέμα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έως τότε θα διεξαχθεί διάλογος στις οργανώσεις του κόμματος με βάση τα 4 κείμενα (Φλαμπουράρη, Λυκούδη, Κοκκινοπράσινου Δικτύου και Πρωτοβουλίας) που έχουν κατατεθεί.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η βαρυσήμαντη παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα, καθώς και τα πολιτικά και οργανωτικά διλήμματα-ερωτήματα που έθεσε. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ δεν έκρυψε την ανησυχία του για τη μετεκλογική παρουσία του συμμαχικού σχήματος και την απουσία ιδεολογικής συζήτησης, αλλά και την ενόχλησή του για τις επιθέσεις που δέχεται ο ΣΥΝ από μερίδα των συνιστωσών, κάνοντας λόγο ακόμα και για “μίσος” και φέρνοντας το παράδειγμα των μετεκλογικών άρθρων του κ. Κοροβέση. "Είμαι εξαιρετικά απογοητευμένος από το γεγονός ότι μπαίνουμε σε μια πλατιά και μακρόχρονη διαδικασία ομφαλοσκόπησης, χωρίς ταυτόχρονα να υπάρχει καμία συζήτηση για τον πολιτικό προσανατολισμό για τα κοινωνικά μέτωπα", τόνισε και την ίδια ώρα χαρακτήρισε αδιανότητο το γεγονός "η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να μη θέλει καν να συζητήσει τα πολιτικά μέτωπα, να μη θέλει καν να συζητήσει την απόφαση της ΚΠΕ και τον πολιτικό προσανατολισμό και να έχει μια εμμονή στο οργανωτικό, όπου εκεί έχουν δημιουργηθεί παρατάξεις".




"Οι σύμμαχοι θέλουν δημοκρατία στη βάση και συγκεντρωτισμό στην κορυφή"



Ο Αλ. Τσίπρας έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι ο ΣΥΝ έχει 4 κείμενα για τον ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που, όπως είπε, μπορεί να ερμηνευτεί ότι "είναι η δύναμη η οποία σταματάει μια προοπτική κινηματικής και δημοκρατικής εξέλιξης ενός εγχειρήματος". Δεν είναι έτσι, δήλωσε κατηγορηματικά υποστηρίζοντας ότι "αυτοί που πραγματικά θέλουν μια μετεξέλιξη η οποία δεν είναι καθόλου κινηματική και δεν είναι καθόλου δημοκρατική είναι οι σύμμαχοί μας, οι οποίοι απ' ό,τι έχω καταλάβει έχουν συμπαραταχθεί με την άποψη: 'Δημοκρατία στην βάση, συγκεντρωτισμός στην κορυφή'".

Στο πλαίσιο αυτό διαμήνυσε ότι ο ΣΥΝ δεν μπορεί να ανεχθεί "αυτό το παιχνιδάκι". Και εξήγησε τι εννοεί όταν λέει δημοκρατία στη βάση και συγκεντρωτισμός στην κορυφή: "Στο όνομα, ας πούμε, του αντισυστημικού κινηματικού μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ, θα υπάρχει άπλετη δημοκρατία στη βάση". Και αναρωτήθηκε: "Δηλαδή τι; Θα καταργηθεί ο ΣΥΝ ως κόμμα για να έχει οργανώσεις ο ΣΥΡΙΖΑ που δημοκρατικά θα συναποφασίζουν, αλλά στην κορυφή θα είναι οι 11 αρχηγοί;". Αυτό δεν μπορεί να είναι αποδεκτό, ξεκαθάρισε.



Ευρωπαϊκός προσανατολισμός και δημοκρατικός δρόμος


Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι είναι ανοιχτός στο ενδεχόμενο μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν δημοκρατικό φορέα, αρκεί "να φτιάξουμε ένα κόμμα δημοκρατικό, που θα έχει δημοκρατία στη βάση και δημοκρατία στην κορυφή", προτείνοντας στους επόμενους μήνες να συζητηθεί και ο πολιτικός προσανατολισμός. Συν τοις άλλοις, έθεσε και το (ρητορικό) ερώτημα αν για τον ΣΥΝ αποτελεί επιλογή μεγαλύτερης στρατηγικής σημασίας η συμμετοχή στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) ή η συμμαχία στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Τόνισε ότι "μεγαλύτερη κλίμακα είναι η Ευρώπη και μετά είναι η χώρα μας", υπενθυμίζοντας ότι εγκρίθηκε η συνθήκη της Λισσαβώνας, κάτι που σημαίνει ότι "στις επόμενες ευρωεκλογές θα πάμε ως κόμμα ευρωπαϊκό". Γι' αυτό και εξέφρασε την απορία αν "θα δεχτούν όλοι μία ενιαία ομοσπονδία με τη συμμετοχή στο ΚΕΑ". Και συμπλήρωσε: "Στα στοιχειώδη, κρίσιμα, στρατηγικής σημασίας θα συμφωνήσουμε; Αν συμφωνήσουμε, εγώ δεν έχω αντίρρηση. Σε ένα χρόνο πάμε σε ένα ενιαίο σχήμα, ομοσπονδιακό θα το πείτε, όπως θέλετε να το πείτε, με μία προϋπόθεση όμως: δημοκρατία σε όλες τις δομές, όχι δημοκρατία στη βάση και στην κορυφή να είμαστε όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι που εκπροσωπούμε, ας πούμε, το κίνημα πενήντα χρόνια".

Επισημαίνοντας τις αλλαγές που ετοιμάζει η κυβέρνηση στον εκλογικό νόμο σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση λίστας, ο Αλ. Τσίπρας απευθυνόμενος στα μέλη της Π.Γ., είπε: "Αν δεν έχεις ένα θεσμικά νομιμοποιημένο δημοκρατικό πλαίσιο, αν δεν υπάρχει δηλαδή εσωκομματική δημοκρατία, ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Εκβιασμοί σημαίνει αυτό. Μέσα σε ένα τραπέζι, όπου ο καθένας, χωρίς να έχει καταθέσει πόσα μέλη έχει, θα λέει 'εγώ με όλους τους άλλους έχω συμφωνήσει και φεύγουμε αν δεν μας δώσετε 5 βουλευτές' και θα διαλυθεί πάλι στο παραπέντε το μαγαζί".



Οι δύο εκδοχές



Τέλος, ο πρόεδρος του ΣΥΝ παρουσιάζοντας τη θέση που πρέπει να έχει το κόμμα του, υπογράμμισε: "Την προοπτική της επανίδρυσης εμείς τη βλέπουμε, αλλά με δημοκρατία με ξεκάθαρο προσανατολισμό, εμείς λέμε Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Εμείς λέμε έχουμε κάποια κεκτημένα, θα τα διεκδικήσουμε σε ένα δημοκρατικό σώμα να τα περάσουμε - που σημαίνει δημοκρατικός δρόμος. Αν αυτό δεν είναι αποδεκτό από τις συνιστώσες, εμείς αυτό που προτείνουμε είναι κάποια άμεσα βήματα τα οποία μπορεί να είναι αποδεκτά, δηλαδή να είναι κίνημα κοινωνικό ο ΣΥΡΙΖΑ. Κίνημα κοινωνικό με μέλη τα μέλη των συνιστωσών και τους ανένταχτους που πρέπει να τους καταγράψουμε. Με κινήσεις που θα παρεμβαίνουν στην κοινωνία, με Γραμματεία η οποία θα συνεδριάζει και θα αποφασίζει στο πλαίσιο της ομοφωνίας και με ανοιχτή όλη τη συζήτηση για τη μετεξέλιξή του σε ένα δημοκρατικό πράγμα".

Με βάση όλα τα παραπάνω, ο Αλ. Τσίπρας διαπίστωσε ότι υπάρχουν δύο εκδοχές για τον ΣΥΡΙΖΑ: "Η εκδοχή ότι μετεξελίσσεται σε έναν ενιαίο πολιτικό φορέα δημοκρατικό ή η εκδοχή ότι παραμένει συμμαχία, πολιτική συμμαχία,, η οποία αποφασίζει στη βάση της συναίνεσης και συζητά ανοιχτά τη διαδικασία της δημοκρατικής λειτουργίας της".

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Συμβολή στη συζήτηση για τον ΣΥΡΙΖΑ

Σπύρος Λυκούδης,
Αυγή, 31/10/2009
Ο ΣΥΝ στις αρχές της δεκαετίας προχώρησε σε μια σημαντική πρωτοβουλία στο πλαίσιο της γενικής μας κατεύθυνσης για τη συνεργασία των δυνάμεων της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς και της Οικολογίας.

Πρωτοστάτησε στη συγκρότηση του Χώρου Διαλόγου και κοινής Δράσης της Αριστεράς. Συγγενείς πολιτικές δυνάμεις προς το ΣΥΝ όπως η ΑΚΟΑ, η ΚΕΔΑ αλλά και ανένταχτοι αγωνιστές ήταν οι πρώτοι και βασικοί εταίροι αυτού του χώρου συνεργασίας.

Αυτή η πρωτοβουλία που στηρίχτηκε με ομοφωνία και συσπείρωση του συνόλου του κόμματος μας είχε ιδιαιτέρως θετικά αποτελέσματα, αφού μετά από πολλά χρόνια έδινε για πρώτη φορά τόπο, χρόνο και χώρο για διάλογο και κοινή δράση σε διάσπαρτες δυνάμεις της σύγχρονης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα και μπροστά στις εκλογές του 2004 η πλειοψηφία του κόμματός μας προχώρησε στην μετεξέλιξη του ΧΔΚΔΑ σε πολιτικό εκλογικό σχήμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο και δώσαμε τη μάχη των εκλογών.

Αργότερα με αποφάσεις των Συνεδρίων μας, προχωρήσαμε σε περαιτέρω μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτική συμμαχία στην οποία προσχώρησαν και άλλες κινήσεις της Αριστεράς και με την μορφή της οποίας φτάσαμε μέχρι σήμερα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι ένα σχήμα με πολύ μεγάλες εσωτερικές δυσκολίες γιατί συμπράττουν και συμπορεύονται σ΄αυτόν, αριστερές δυνάμεις με διαφορετικές ή ριζικά αντίθετες θεωρήσεις σε ζητήματα ιδεολογίας και πολιτικής πρακτικής.

Θα πείσει ότι μπορεί να υπάρξει ως θετικό εγχείρημα μόνο εάν συνεχίσει την παρουσία και την δράση του με δεδομένη, αναμφισβήτητη και σεβαστή την εσωτερική του διαφορετικότητα, χωρίς μικρομεγαλισμούς αλλά και χωρίς την παιδαριώδη και γραφική αντίληψη ότι αποτελεί ένα μαζικό χώρο κατάλληλο για εισοδισμό.

Σήμερα βρισκόμαστε κατά τη γνώμη πολλών συντρόφων, εντός αλλά εκτός ΣΥΝ, μπροστά σε μια καμπή. Πρέπει να προσδιορίσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια τον χαρακτήρα και τον τρόπο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά την διαλυτική εικόνα του καλοκαιριού και κυρίως μετά την απίστευτη κατά του ΣΥΝ πολεμική από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αμφισβήτηση και υπονόμευση του προέδρου του και μετά την γελοιοποιητική απόφαση περί…11 αρχηγών που μας διέσυρε κυριολεκτικά, προφανώς υπάρχει ανάγκη αποσαφήνισης του σημερινού status αλλά και του μέλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ αν θέλουμε να υπάρξει τέτοιο.

Έχουν κατατεθεί στο Κόμμα μας απόψεις, ιδέες και προτάσεις πάνω σ΄αυτό το ζήτημα

Πιο συγκροτημένες και συγκεκριμένες οι προτάσεις στο 8σέλιδο κείμενο του σ. Α.Φ.

Στο πρώτο μέρος αυτού του κειμένου στις πολιτικές του παρατηρήσεις βρίσκουμε πολλά σημεία στα οποία είμαστε σύμφωνοι. Στην πρότασή του όμως για την οργανωτική δομή και την λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ είμαστε αντίθετοι. Με βάση αυτή την πρόταση για μέλη που συνέρχονται και ψηφίζουν, εκλέγουν αντιπροσωπευτικά σώματα και αυτά με τη σειρά τους εκλέγουν Γραμματεία δηλαδή ηγεσία και αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα, τρέχοντα ή και κορυφαία με πλειοψηφίες και μειοψηφίες, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτείται ως ένα κλασσικού τύπου κόμμα.

Σε οργανωτικό επίπεδο τίποτα περισσότερο δεν χρειάζεται για την συγκρότηση ενός κόμματος. Δεν είναι αυτή η πρόθεση βεβαίως της πρότασης Α.Φ. αλλά γι΄αυτό και η σύγχυση θα είναι απόλυτη και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ επισφαλές.

Η ιστορία της Αριστεράς στη χώρα μας και κυρίως η πιο πρόσφατη, είναι άκρως διδακτική γι΄αυτές τις περιπτώσεις.

Τον εκβιαστικό για τα πράγματα βολονταρισμό η ζωή τον αφήνει πίσω της.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αυτό για το οποίο συγκροτήθηκε δηλαδή μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ αυτόνομων κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς. Που σήμερα είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η προσπάθεια για συνάντηση του με το χώρο των Οικολόγων Πράσινων και πολιτών που αναφέρονται στο Δημοκρατικό Σοσιαλισμό.

2. Πολιτική συμμαχία δεν σημαίνει ιδεολογική ταύτιση (άλλωστε αυτή αποκλείεται να υπάρξει μεταξύ των σημερινών συνιστωσών) αλλά απαιτεί ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ στις εκτιμήσεις, τους στόχους και την πολιτική πρακτική της Αριστεράς από τους εταίρους του σχήματος. Επομένως απαιτείται άμεση, σοβαρή, σε βάθος και ειλικρινής πολιτική συζήτηση μεταξύ των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική πλατφόρμα του σχήματος.

3. Αποσαφήνιση της οργανωτικής του δομής:

α) Μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ έχει τόσα μέλη όσα οι επιμέρους δυνάμεις που την συγκροτούν. πχ Μια συμμαχία 5 κομμάτων ή κινήσεων έχει 5 μέλη. 11 κομμάτων ή κινήσεων έχει 11 μέλη κλπ. Έτσι υπάρχουν τα συμμαχικά σχήματα σε όλες τις εποχές, σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Έτσι συγκροτείται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέλη των δυνάμεων που τον συγκροτούν παραμένουν μέλη των αυτόνομων συνιστωσών του. Αν υπάρχουν πολίτες σε οποιονδήποτε χώρο κατοικίας ή εργασίας οι οποίοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ αισθάνονται πολιτικοί φίλοι του, δεν είναι ενταγμένοι σε καμμιά συνιστώσα και επιθυμούν να συνδεθούν μαζί του στο πλαίσιο της καθημερινής πολιτική του δράσης, μπορούν να συμπεριληφθούν σε τοπικό κατάλογο ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ και να αποκτήσουν την ίδια ακριβώς σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που έχουν και όλα τα άλλα μέλη των συνιστωσών του.

Αυτό είναι και μια ευκαιρία για να διευκρινιστεί που και πόσοι ανένταχτοι δηλώνουν την πολιτική τους βούληση για τέτοιου τύπου δραστηριοποίηση.

β) Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί με την ετήσια πανελλαδική του σύσκεψη και την συντονιστική του Γραμματεία κεντρικά.

Η πανελλαδική σύσκεψη είναι πλουραλιστική και συγκροτείται με αντιπροσωπευτικότητα που αντιστοιχείται στην πανελλαδική του διάρθρωση και στη βάση της δύναμης των συνιστωσών μέσα από τον αριθμό των μελών τους και του καταλόγου των ανένταχτων. Στην Συντονιστική Γραμματεία μετέχουν υποχρεωτικά όλες οι συνιστώσες.

γ) Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί στη βάση της συναίνεσης και της ομοφωνίας. Στα τρέχοντα ζητήματα πολιτικής αν υπάρχουν διαφωνίες αναζητείται μέσα από επανειλημμένες προσεγγίσεις η συναίνεση και η ομοφωνία.

Σε μια πολιτική συμμαχία της οποίας κυρίαρχο στοιχείο είναι ο πλουραλισμός, η αποτελεσματικότητα στις αποφάσεις προϋποθέτει η πραγματικότητα των μεγεθών να σέβεται τον πλουραλισμό και ο πλουραλισμός να σέβεται την πραγματικότητα των μεγεθών.

Εάν παρά την επίμονη προσπάθεια υπάρξουν ζητήματα στα οποία η διαφωνία παραμένει η πολιτική συμμαχία δεν καταργεί ούτε ακυρώνει την αυτοτέλεια των συνιστωσών. Σε θέματα στα οποία υπάρχουν διαφορετικές απόψεις η συμφωνία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Επομένως η κάθε συνιστώσα μπορεί να εκφράζει και δημόσια την επιμέρους πολιτική της θέση. Κάτι τέτοιο επιτρέπει σε ορισμένες περιπτώσεις και τη δημόσια δράση του ΣΥΝ στην κοινωνία ως κόμμα μακράς πνοής.

δ) Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ είναι επικεφαλής των εκλογικών ψηφοδελτίων και ως Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας είναι και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Σπύρος Λυκούδης

Η δική μας αριστερά περιγράφεται ακόμα με όρους της δεκαετίας του ’30·"

Για το έλλειμμα της αριστεράς

Σώτη Τριανταφύλλου,Athens Voice, 22/07/2οο9


"Και γιατί δεν μιλάει κανείς για όλ’ αυτά από τον χώρο (the horror, the horror!) της αριστεράς;
Γιατί αποδέχονται την ανοησία και την αυθαιρεσία ενός «κινήματος» που δεν ενδιαφέρεται για τη δικαιοσύνη και την καλοσύνη εφόσον διακόπτει βιαίως θεατρικές παραστάσεις, απειλεί με τρομοκρατικές επεμβάσεις και καθυβρίζει οποιονδήποτε διαφωνεί;"

.........................................................................................................

Παρέα της πλατείας Εξαρχείων στήνεται έξω από καφέ που μόλις έχει ανοίξει, σχολιάζοντας:

- «Πολύ κυριλέ είναι... Να του χώσουμε κανένα γκαζάκι;».
Αργότερα, συσπειρωμένοι, εκβάλλουν την επαναστατική φωνή:
- «Γιάπηδες έξω! Να πάτε στο Κολωνάκι!».

Το σύνθημα μού θυμίζει, αναπόφευκτα, εκείνο του φιλήσυχου μικροαστού:
- «Πρεζάκια έξω! Να πάτε στην πλατεία Βάθη!».

Στο μεταξύ, λαμβάνω ένα e-mail που γράφει:
«Άλλαξε μυαλά, θα πάθεις ό,τι έπαθε η Κούνεβα! Ξέρουμε πού μένεις...».

Η προειδοποίηση δεν προέρχεται από τα εγκληματικά αφεντικά, προέρχεται από θερμοκέφαλους «εξεγερμένους»: από εκείνους που κατέστρεψαν τη βιβλιοθήκη της Νομικής, το βιβλιοπωλείο του «Παπασωτηρίου», το πολυκατάστημα «Πλαίσιο».

Δεν είναι οι «περιουσίες» που με απασχολούν, είναι ο συμβολισμός τους:
όταν καις βιβλία, καις το κεφάλι σου. ....

[ ]Περνάω από το απαλλοτριωμένο «πάρκο» στη γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου: μεγάλη νίκη του κινήματος· το βασίλειο της ασχήμιας. Αλλά μην κάνετε κύματα, μην ενοχλείτε: τα «παιδιά» επαναστατούν. Το γιατί το ξέρω, νομίζω μάλιστα ότι το ξέρω καλύτερα από τα μέλη του «κινήματος». Το πώς (οι μέθοδοι) και το προς τι (με ποιο αίτημα, με ποιο όραμα) με προβληματίζουν.
Επιπλέον, με προβληματίζει η κοινή γνώμη:
Γιατί τόσοι άνθρωποι χαίρονται επειδή καταστράφηκαν μεγάλα, επιτυχημένα καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας; Γιατί, ακόμα περισσότερο, απειλούν ότι θα τα ξανακαταστρέψουν;
Στην Ελλάδα, οτιδήποτε ωραίο, καλοκουρδισμένο, θριαμβικό, πρέπει να εξολοθρεύεται: κτίρια, άνθρωποι, αντικείμενα, ιδέες, όλα στα σκουπίδια, στα σκουπίδια που καίγονται. Τhe bonfire of the vanities.

Αντιθέτως, το να βάφεις, λόγου χάρη, μια τράπεζα κόκκινη, συνιστά μια συμβολική πράξη· κάτι εκφράζεις με το κόκκινο χρώμα, κάτι διακινδυνεύεις τη στιγμή που ρίχνεις την μπογιά.
Η καταστροφή, η πυρά, παραείναι εύκολη και γρήγορη· ανέξοδη:
στο τέλος της μέρας, τις αποζημιώσεις επωμίζεται ο φορολογούμενος πολίτης. Εξάλλου, το τοπίο μετά τη μάχη είναι θλιβερό: πώς μπορεί να ζει κανείς μέσα σε ερείπια;

Μένω σχεδόν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Κάθε μέρα αναρωτιέμαι: πώς έχει επιτραπεί μια τέτοια καταπάτηση, ένας τέτοιος βιασμός του χώρου, του περιβάλλοντος; Έχω απαντήσεις που δεν αρέσουν σε κανέναν: οι άνθρωποι –νέοι και λιγότερο νέοι– χρειάζονται νομικό πλαίσιο για να κινηθούν (ή για να ακινητοποιηθούν)· χρειάζονται υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ακόμη και η χρήση των δικαιωμάτων οφείλει να είναι υποχρεωτική (για παράδειγμα, η δωρεάν παιδεία πρέπει να είναι υποχρεωτική).
Ο χώρος του Πολυτεχνείου αποτελεί ένα πεδίο όπου ξεδιπλώνεται η σημερινή Ελλάδα:
Έγκατάλειψη, ανημπόρια, «άσυλο» για ανθρώπους που δεν αξίζουν κανενός είδους ασυλία.
Οι φοιτητές ζουν μέσα στην ελεεινότητα, σ’ έναν αργόστροφο κόσμο, δίπλα σε καθηγητές-δημοσίους υπαλλήλους, κόλακες της νεολαίας και απολογητές ενός βαθιά επαρχιακού «νεοτερισμού».
Το πανεπιστήμιο υπονομεύεται από την παθητική στάση των καθηγητών για πάνω από τριάντα πέντε χρόνια: εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά δεν επαρκούν.
[ ]
.....Ο αναρχισμός είναι σκληρή δουλειά, δεν εξαντλείται σε τσιτάτα, σαν εκείνα που ξέρουν οι Κνίτες από τον Λένιν κι από τον Μαρξ διασκευασμένο και παραμορφωμένο από τους Σοβιετικούς. Ο αναρχισμός, η επανάσταση, είναι μεγάλες περιπέτειες του ανθρώπινου μυαλού, δεν είναι γιορτές μίσους.

....Έτσι, το κοινωνικό μας κίνημα είναι φτωχό, δογματικό· πρωτόγονο· στερείται φαντασίας, εμφορείται από διεστραμμένη σκέψη· μεταφράζει το λεγόμενο «ταξικό μίσος» σε φθόνο, εκδηλώνει τον φθόνο με πράξεις ασχήμιας και αφανισμού.

Τι συμβαίνει; Βρισκόμαστε ακόμα στη σκοτεινή εποχή πριν από τον Διαφωτισμό;
Και γιατί δεν μιλάει κανείς για όλ’ αυτά από τον χώρο (the horror, the horror!) της αριστεράς;
Γιατί αποδέχονται την ανοησία και την αυθαιρεσία ενός «κινήματος» που δεν ενδιαφέρεται για τη δικαιοσύνη και την καλοσύνη εφόσον διακόπτει βιαίως θεατρικές παραστάσεις, απειλεί με τρομοκρατικές επεμβάσεις και καθυβρίζει οποιονδήποτε διαφωνεί;

Η ποιότητα της ζωής εξαρτάται από την ποιότητα της αριστεράς: η συνάρτηση είναι απλή.
Η δική μας αριστερά περιγράφεται ακόμα με όρους της δεκαετίας του ’30· λενινιστές, τροτσκιστές, σταλινικοί και αναρχοφασίστες, όλοι μαζί, ενωμένοι, χωρίς συγκεκριμένα ανθρωπιστικά αιτήματα, με τους μεν να επιμένουν στην κομματική συνείδηση, με τους δε να κραυγάζουν με την ορολογία που είχε νόημα (και αίμα) τον καιρό της βιομηχανικής επανάστασης.
Ο χρόνος στην Ελλάδα μοιάζει παγωμένος· τα ρολόγια σταματημένα. Γι’ αυτό –και για πολλούς ακόμα λόγους– το αριστερό μας κίνημα, εκτός από την ενάρετη εποχή της ΕΔΑ (ένα κόμμα ξεχασμένο λόγω της γενικευμένης αμνησίας και αμορφωσιάς), παραπαίει ανάμεσα στον οπισθοδρομικό πατριωτισμό και το προλεταριακό όνειρο της ταξικής δικτατορίας.

Η δικτατορία είναι μια πραγματικότητα: η «Νέα Αριστερά» δεν έχει φτάσει ακόμα στις ακτές μας για να αποκαταστήσει τις αληθινές αρχές του ανθρωπισμού. Ίσως να μη φτάσει ποτέ. Κοντολογίς, η αριστερά στην Ελλάδα είναι μια δεξιά που αφαιρεί από τον άνθρωπο την προσωπική του ευθύνη, που τον παρουσιάζει σαν κακορίζικο θύμα των περιστάσεων.
Όσοι από τους ακτιβιστές δεν έχουν άδειο κεφάλι, έχουν γραφειοκρατικές ιδέες, υπεραπλουστευτικές (πλούσιοι-φτωχοί, καταπιεστές-καταπιεζόμενοι, καλοί-κακοί):

Όταν αγνοείς τη σύνθετη φύση της ζωής και της οργανωμένης κοινωνίας, την ανάγκη της πολιτικής πραότητας και της ομορφιάς, δεν είσαι παρά ένας ακόμα βάνδαλος.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Αλ. Τσίπρας: Προγραμματική αντιπολίτευση με εναλλακτικές προτάσεις

Τη σταθερή επιλογή του ΣΥΝ για ουσιαστική και υπεύθυνη αντιπολίτευση με βάση τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν τόσο ο Αλ. Τσίπρας όσο και ο Φ. Κουβέλης, αναγνωρίζοντας ότι εξ αντικειμένου υπάρχει μια περίοδος χάριτος για τη νέα κυβέρνηση. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ διευκρίνισε (Mega) ότι τα παραπάνω "δεν είναι τίποτα διαφορετικό από το να καταγγέλλουμε τα κακώς κείμενα αλλά και να αντιπροτείνουμε, γιατί έχουμε προγραμματικό λόγο, το αποδείξαμε προεκλογικά, έχουμε εναλλακτική πρόταση για την οικονομική κρίση, την κοινωνική πολιτική, για την εργασία και την απασχόληση".

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Φ. Κουβέλης τόνισε (Κανάλι 1 Πειραιά) ότι εκείνο που πρέπει να καθορίζει τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι "οι δικές μας προγραμματικές θέσεις", συμπληρώνοντας ότι "αυτές πρέπει να αποτελούν το κριτήριο αξιολόγησης των νομοσχεδίων, των θέσεων, των ρυθμίσεων αλλά και των μέτρων που θα πάρει η κυβέρνηση".

Εκτιμώντας ότι το ΠΑΣΟΚ θα κριθεί από τις επιλογές που θα κάνει στο οικονομικό πεδίο, ο πρόεδρος του ΣΥΝ σημείωσε ότι σύντομα η κυβέρνηση "θα ρίξει τον πήχη των προσδοκιών που η ίδια είχε ανεβάσει προεκλογικά". Σχολιάζοντας τις πρώτες κυβερνητικές κινήσεις, ο Αλ. Τσίπρας διέκρινε σειρά αντιφάσεων. Μίλησε για "θετικές εξαγγελίες στόχων", συμπληρώνοντας ότι "είναι εύκολο να περιγράφεις στόχους, δύσκολο είναι να πεις με ποιον τρόπο θα πραγματοποιήσεις αυτούς τους στόχους". Για παράδειγμα, χαρακτήρισε πολύ θετικό το ότι έγινε Υπουργείο Περιβάλλοντος ότι εξαγγέλλονται στόχοι σοβαροί για την προστασία του περιβάλλοντος και ότι μετονομάστηκε το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Από την άλλη τόνισε ότι ήταν "πολύ αρνητικές οι πρώτες ενδείξεις οι οποίες "δεν ήταν ενδείξεις προστασίας, αλλά ήταν ενδείξεις ότι ακολουθούμε την ίδια και ίσως ακόμη πιο σκληρή πολιτική περιστολής, και μάλιστα προληπτικής, δημοκρατικών δικαιωμάτων".

Φ. Κουβέλης: Δεν έχουμε λόγο να μην ψηφίσουμε τον Κ. Παπούλια

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Φ. Κουβέλης, ερωτηθείς για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, είπε: "Η γνώμη μου είναι ότι ο Κάρολος Παπούλιας έχει ασκήσει τα καθήκοντά του με τον καλύτερο τρόπο, εξασφαλίζει την αναγκαία συνταγματική ουδετερότητα, και έχει ταυτόχρονα βαθύτατα δημοκρατικό λόγο. Δεν νομίζω ότι έχει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ να μην προσθέσει την ψήφο του για την επανεκλογή του κ. Παπούλια στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας".