Του Δημήτρη Λαβατσή
Όταν το 1989 (επί Οικουμενικής Κυβέρνησης ή και λίγο νωρίτερα;) θεσπιζόταν η μερική απασχόληση και μερικά χρόνια μετά καθιερωνόταν το δελτίο παροχής υπηρεσιών, η προσωρινή απασχόληση και η ενοικίαση εργαζομένων, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας,Όταν το οκτάωρο, η πλήρης απασχόληση και η μονιμότητα λοιδορούνταν ως αρχαϊσμοί ή πυροβολούνταν σαν προνόμια των συντεχνιών, η δε εργασία θεωρούνταν υπεύθυνη για τα προβλήματα της «εθνικής οικονομίας»,Όταν το κέρδος έγινε θεός και οι ανάγκες των εργαζομένων ενοχλητικές παρενθέσεις που εμποδίζουν τη μεγιστοποίησή του,Όταν έφτασε ένας διεθνής χαφιές οικονομολόγος από την Ελβετία να αναφέρεται στους άνεργους λέγοντας ότι είναι σκουπίδια της ανάπτυξης,Όταν η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη θεωρούνταν γραφικότητες και το lifestyle, ο καταναλωτισμός και η ατομική επιτυχία αναδείχτηκαν σε υπέρτατη αξία και ήσουν υπεύθυνος αν δεν «πετύχαινες»,τότε ήταν ο καιρός των ρουφιάνων μάνατζερ, των γιάπηδων, ο καιρός που κάποιοι λέγανε για το τέλος της ιστορίας.Τότε γίνανε και διάφορα πεζά πράγματα στην οργάνωση της καθημερινής ζωής. Ανάμεσα σε άλλα, οι εταιρείες, οι τράπεζες, και άλλα ευαγή ιδρύματα νόμιμης ληστείας της εργασίας, αλλά και οι υπηρεσίες του Δημοσίου στο πλαίσιο της εξυγίανσης και εξοικονόμησης δαπανών ανακάλυπταν τη συνεργασία τους με τους υπεργολάβους.Έτσι, προέκυψαν και οι εταιρείες καθαρισμού. Σε αυτές τα αφεντικά προσλαμβάνουν συνήθως γυναίκες χωρίς άλλες δεξιότητες, αλλά με πιεστικότατες οικονομικές ανάγκες και τις νοικιάζουν στις παραπάνω εταιρείες με μερική απασχόληση. Στην πραγματικότητα η δουλειά που κάνουν αγγίζει το οκτάωρο, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες ενοχλητικές. Η κλοπή των ενσήμων είναι μια συνηθισμένη πρακτική βασισμένη στην τρομοκρατία, την άγνοια των εργαζομένων, την απουσία επιθεώρησης εργασίας και το φόβο της ανεργίας.Έτσι, είναι όλοι ευχαριστημένοι, εκτός φυσικά από τις εργαζόμενες: οι εταιρείες που έχουν κλείσει τα συμβόλαια με τα συνεργεία καθαριότητας γλιτώνουν τους πλήρεις μισθούς και την ασφάλιση των καθαριστριών και τα αφεντικά κάνουν τρελή κονόμα.Τα τελευταία χρόνια η επέκταση αυτών των μορφών εκμετάλλευσης έφερε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στο απροχώρητο και άρχισαν να σηκώνουν κεφάλι. Με χίλιες δυο αντιξοότητες, αβοήθητοι από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που κοιμάται τον ύπνο του παχύδερμου, χωρίς νομική στήριξη, με πολλούς κινδύνους κατάφεραν να οργανώσουν σωματεία.Αυτή είναι η άλλη όψη του συνδικαλισμού, που βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με τους δημοσιοσχεσίτες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Και αυτή τη δράση, αυτή την όψη του συνδικαλισμού πληρώνει τώρα η Κωνσταντίνα Κούνεβα.Ανεξάρτητα από δεξιότητες ή όχι, πτυχία διπλώματα και παπλώματα, όλοι οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα σε αξιοπρεπή ζωή με εξασφαλισμένο αύριο κόντρα στους εκβιασμούς των εργοδοτών. Άλλωστε, όσοι έτυχε να έχουμε περισσότερα προσόντα στην αγορά εργασίας, τα αποκτήσαμε γιατί απλώς μεγαλώσαμε με καλύτερες συνθήκες από άλλους. Δεν είμαστε ούτε καλύτεροι ούτε πιο άξιοι. Και ποιός από μας είναι θεός για να μετρήσει την αξία της ύπαρξης του διπλανού του;Επομένως, οφείλουμε ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ και ΑΓΩΝΕΣ παντού για έναν κόσμο πιο δίκαιο. Έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους. Άλλωστε,
ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ.
Δημήτρης Λαβατσής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου