Να βγούμε από την Ε.Ε.;

Τι άλλο θ’ ακούσουμε ;
Να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα για το Σύμφωνο Σταθερότητας πρότεινε χθες ο Αλέκος Αλαβάνος, επαναλαμβάνοντας ότι η χώρα μας είναι ο αδύναμος κρίκος του νεοφιλελευθερισμού. Προχώρησε μάλιστα και σε σύγκριση με το γαλλικό "όχι" στο Ευρωσύνταγμα, λέγοντας ότι, όπως τότε ο κλήρος είχε πέσει στον γαλλικό λαό, έτσι και τώρα ο ελληνικός λαός μπορεί να λύσει τον γόρδιο δεσμό του Συμφώνου Σταθερότητας.

Ο παραλληλισμός δεν είναι επιτυχής. Το Ευρωσύνταγμα δεν είχε εφαρμοστεί όταν εκρίνετο από το γαλλικό δημοψήφισμα. Αντιθέτως, το Σύμφωνο Σταθερότητας, που έλκει την καταγωγή του από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έχει ηλικία περίπου 20 ετών. Αναμφισβήτητα πρέπει να αλλάξει. Αλλά δεν αλλάζει με μονομερή απόφαση μιας χώρας, η οποία μάλιστα είναι υπερχρεωμένη και αδύναμη διεθνώς. Χρειάζεται αγώνας και αλλαγή των συσχετισμών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Χρειάζεται να προωθηθεί η ιδέα του δημοψηφίσματος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, και μάλιστα τις ισχυρότερες. Δεν είναι τυχαίο ότι το Ευρωσύνταγμα δοκιμάστηκε στη Γαλλία και όχι στην Ιρλανδία, όπου ξανάγινε δημοψήφισμα και επεβλήθη το "ναι".

"Διαβάστε περισσότερα".
Όλα αυτά τα γνωρίζει ο Αλ. Αλαβάνος, ο οποίος έχει θητεύσει επί 20 χρόνια στην Ευρωβουλή. Γνωρίζει ότι είναι άλλο πράγμα μία, μικρή έστω, χώρα να μην εγκρίνει μια συμφωνία που πρόκειται να εφαρμοστεί κι άλλο πράγμα να αγνοεί μια συμφωνία που ήδη εφαρμόζεται και καθορίζει την οικονομική και κοινωνική ζωή της Ευρώπης. Στην ουσία, η πρόταση για δημοψήφισμα στην Ελλάδα κατά του Συμφώνου Σταθερότητας συνιστά πρόταση για έξοδο της χώρας από το ευρώ και αποτελεί συγκεκαλυμμένη διατύπωση του στόχου της απομάκρυνσης από την Ε.Ε.

Ακόμη κι αν τα πιστεύει κανείς αυτά, θεωρεί ότι τώρα είναι η καταλληλότερη στιγμή; Δεν αντιλαμβάνεται ότι άλλες δυνάμεις, οι δυνάμεις του κεφαλαίου, επιδιώκουν την περιθωριοποίηση των "ασθενέστερων κρίκων", συζητούν ακόμη και για ευρώ δύο ταχυτήτων; Και, εν πάση περιπτώσει, η αναγκαία συζήτηση για τη νέα αρχιτεκτονική της Ε.Ε. μετά την κρίση μπορεί να κριθεί με ευκαιριακό δημοψήφισμα σε μία μόνο χώρα;

Είναι, άραγε, τυχαίο ότι καμία άλλη δύναμη της ευρωπαϊκής αριστεράς δεν σκέφτηκε να προτείνει ως απάντηση στη νεοφιλελεύθερη οικονομική διαχείριση της Ευρώπης το δημοψήφισμα; Μια τέτοια πρόταση, για να δίνει προοπτική και να μην εκλαμβάνεται ως προσχώρηση στον αδιέξοδο αντιευρωπαϊσμό ή ως λαϊκιστική πιρουέτα, θα περίμενε κανείς να συνοδεύεται από ιδέες και προτάσεις για ένα νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.