Αναγνώστες

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Να βγούμε από την Ε.Ε.;


Τι άλλο θ’ ακούσουμε ;
Να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα για το Σύμφωνο Σταθερότητας πρότεινε χθες ο Αλέκος Αλαβάνος, επαναλαμβάνοντας ότι η χώρα μας είναι ο αδύναμος κρίκος του νεοφιλελευθερισμού. Προχώρησε μάλιστα και σε σύγκριση με το γαλλικό "όχι" στο Ευρωσύνταγμα, λέγοντας ότι, όπως τότε ο κλήρος είχε πέσει στον γαλλικό λαό, έτσι και τώρα ο ελληνικός λαός μπορεί να λύσει τον γόρδιο δεσμό του Συμφώνου Σταθερότητας.

Ο παραλληλισμός δεν είναι επιτυχής. Το Ευρωσύνταγμα δεν είχε εφαρμοστεί όταν εκρίνετο από το γαλλικό δημοψήφισμα. Αντιθέτως, το Σύμφωνο Σταθερότητας, που έλκει την καταγωγή του από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έχει ηλικία περίπου 20 ετών. Αναμφισβήτητα πρέπει να αλλάξει. Αλλά δεν αλλάζει με μονομερή απόφαση μιας χώρας, η οποία μάλιστα είναι υπερχρεωμένη και αδύναμη διεθνώς. Χρειάζεται αγώνας και αλλαγή των συσχετισμών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Χρειάζεται να προωθηθεί η ιδέα του δημοψηφίσματος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, και μάλιστα τις ισχυρότερες. Δεν είναι τυχαίο ότι το Ευρωσύνταγμα δοκιμάστηκε στη Γαλλία και όχι στην Ιρλανδία, όπου ξανάγινε δημοψήφισμα και επεβλήθη το "ναι".

"Διαβάστε περισσότερα".
Όλα αυτά τα γνωρίζει ο Αλ. Αλαβάνος, ο οποίος έχει θητεύσει επί 20 χρόνια στην Ευρωβουλή. Γνωρίζει ότι είναι άλλο πράγμα μία, μικρή έστω, χώρα να μην εγκρίνει μια συμφωνία που πρόκειται να εφαρμοστεί κι άλλο πράγμα να αγνοεί μια συμφωνία που ήδη εφαρμόζεται και καθορίζει την οικονομική και κοινωνική ζωή της Ευρώπης. Στην ουσία, η πρόταση για δημοψήφισμα στην Ελλάδα κατά του Συμφώνου Σταθερότητας συνιστά πρόταση για έξοδο της χώρας από το ευρώ και αποτελεί συγκεκαλυμμένη διατύπωση του στόχου της απομάκρυνσης από την Ε.Ε.

Ακόμη κι αν τα πιστεύει κανείς αυτά, θεωρεί ότι τώρα είναι η καταλληλότερη στιγμή; Δεν αντιλαμβάνεται ότι άλλες δυνάμεις, οι δυνάμεις του κεφαλαίου, επιδιώκουν την περιθωριοποίηση των "ασθενέστερων κρίκων", συζητούν ακόμη και για ευρώ δύο ταχυτήτων; Και, εν πάση περιπτώσει, η αναγκαία συζήτηση για τη νέα αρχιτεκτονική της Ε.Ε. μετά την κρίση μπορεί να κριθεί με ευκαιριακό δημοψήφισμα σε μία μόνο χώρα;

Είναι, άραγε, τυχαίο ότι καμία άλλη δύναμη της ευρωπαϊκής αριστεράς δεν σκέφτηκε να προτείνει ως απάντηση στη νεοφιλελεύθερη οικονομική διαχείριση της Ευρώπης το δημοψήφισμα; Μια τέτοια πρόταση, για να δίνει προοπτική και να μην εκλαμβάνεται ως προσχώρηση στον αδιέξοδο αντιευρωπαϊσμό ή ως λαϊκιστική πιρουέτα, θα περίμενε κανείς να συνοδεύεται από ιδέες και προτάσεις για ένα νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και αν το 50+1 πει μεσα στην ΕΕ τοτε τι κάνομε κυριε Αλαβανο

Unknown είπε...

το κοινοβούλειο της Πορτογάλιας,μια χωρας με παρόμοια κοινωνική,οικονομική και πολιτική κατάσταση με μας απέριψε το προτεινόμενο σχέδιο"σταθερότητας και ανάπτυξης"
Ο μεγαλύτερος φόβος όμως της ευρωπαικής ολιγαρχίας δεν είναι αν θα καταψηφιστεί το σχέδιο απο τα κοινοβούλια ή ακόμα και απο τους λαούς της ευρώπης μέσω δημοψηφίσματων αλλά να μην καταργηθεί "στους δρόμους της Αθήνας"και των άλλων ελληνικών πόλεων.....

stelios είπε...

Συμφωνώ Δημήτρη ότι ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι το κίνημα.
Εγώ θα έλεγα όχι μονό στους δρόμους αλλά και μέσα στο κοινοβούλιο.
Δυστυχώς οι σημερινοί συσχετισμοί μας έχουν βάλει στη γωνιά και για να τα βρει η αριστερά πρέπει πρώτα να πάρουμε κάρτα όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή να πιάσεις μεγάλο βαθμό στο αριστερόμετρο της «ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Η αριστερά είναι πολύχρωμη ας μη την κάνουμε γκρίζα.